Κυριακή 6 Ιουλίου 2008

Δεν είμαι'γω..



Δεν είμαι ‘γω το γαλάζιο που θωρείς στη θάλασσα
δεν είμαι ‘γω
εγώ ‘μαι ο πράσινος βυθός της
Βλέπεις τον ουρανό και σκιάζεσαι
τα σύννεφα και θαρρείς πως με γνωρίζεις
Δεν είμαι ‘γω
εγώ ‘μαι μοναχά μια βρεγμένη ηλιαχτίδα..

1 σχόλιο:

  1. Να σου 'πω κάτι : παγκόσμια γίνονται τεκτονικές πολιτικοοικονομικές αλλαγές κι η μισή Ελλάδα βογκάει κάτω από τα όρια φτώχειας.
    Τι σου δίνει τη βεβαιότητα ότι ο μεσοέλληνας έχει ανάγκη να διαβάσει (φθινοπωρινή, μελαγχολική, δακρύβρεχτη και στυλιζαρισμένη) Ποίηση;
    Αν αυτή τη βεβαιότητα στη δίνει ένας στόλος από τάνκερ (του πατέρα σου), τότε συγνώμη.
    Αν, όμως, παλεύεις κι εσύ για το μεροκάματο, δε νομίζεις ότι είναι ώρα να παρατήσουμε την αυτάρεσκη συρραφή λέξεων και ν' αρχίσουμε να παλεύουμε (με όποιο τρόπο μπορούμε) για ν' αλλάξει αυτή η κοροϊδία που λέγεται πολιτική στην Ελλάδα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή