Πανάρχαιοι Κένταυροι και σύγχρονοι Δράκοντες...

Παρ'όλο που σε τούτη τη σελίδα συνηθίζω να φιλοξενώ μοναχά ομορφιές της πλάσης μας (μιας κι έχουμε πήξει στις ασκήμιες), δε μπορώ, ειδικά τούτη τη φορά, να μην κάνω μια εξαίρεση. Τό'χε πάρει το μάτι μου στο διαδίκτυο πριν καμιά βδομάδα και δεν έλεγα να το πιστέψω. Κι όσο νά'ναι, μια που ζω εδώ, σε τούτο το αγαπημένο βουνό των Κενταύρων, το πήρα το θέμα και προσωπικά. Άσε που δεν είχα ιδέα περί αυτού, ούτε εγώ, ούτε κανείς γνωστός μου από τα γύρω χωριά. Σήμερα, όμως, που κατέβηκα στο Βόλο για κάτι δουλίτσες είχα την ευκαιρία να το δω και με τα ίδια μου τα μάτια, να σταματήσω έκθαμβη το αυτοκινητάκι μου εκεί μπροστά, για να πάθω με την ησυχία μου το εγκεφαλικό! Ένας πελώριος Δράκος με αλογίσια πόδια και σιχαμερά λέπια να δεσπόζει στον κεντρικό δρόμο του πανέμορφου λιμανιού της Αγριάς! Και τούτο το έκτρωμα, να τιτλοφορείται από τους εμπνευσμένους "άρχοντες" που το παραλάβανε από τον εξίσου εμπνευσμένο "καλλιτέχνη", ως "Κένταυρος του Πηλίου"! Τιμή και δόξα! Τα θερμά μου συγχαρητήρια!!!

Να προσπεράσω το ότι "εδώ ο κόσμος καίγεται" -από όλες τις απόψεις- κι εμείς έχουμε την πολυτέλεια να παραγγέλνουμε αποκρουστικούς Δράκους να στολίζουν τις κωμοπόλεις μας από τον "φιλότεχνο" κύριο Yvon Le Bellec και να εκφράσω, καταρχάς, την απορία μου: Για ποιό λόγο ο κύριος Le Bellec θέλει να μας πείσει ότι οι περίφημοι Κένταυροι του Πηλίου ήτανε ερπετοειδή τέρατα που κουβαλούσαν σττην πλάτη του εξίσου λεπιασμένα ανθρωποειδή με βάρβαρες τιάρες και γελοία πασουμάκια; Και για ποιό λόγο ο κύριος Σούρλας (ο οποίος και ήταν εκείνος που προέτρεψε τον "δημιουργό να τον πω;" να το κατασκευάσει, βλέπε:"Το άγαλμα από ορείχαλκο ύψους 6 μέτρων και βάρους 5 τόνων φιλοτέχνησε ο Γάλλος γλύπτης Ιβόν Μπελέκ, μετά από προτροπή και πρόταση του κ. Σούρλα." από: http://www.taxydromos.gr/localnews/tabid/58/articleType/ArticleView/articleId/31001/--.aspx) κι ο Δήμαρχος της Αγριάς καθώς κι οι αποδέλοιποι αρμόδιοι, δεχτήκανε να μας μοστράρουν φάτσα-πόστα αυτή την αηδία που προσβάλει με το χειρότερο τρόπο την ιστορία του τόπου μας, αλλά και την εναπομείνουσα αισθητική μας; Κι ύστερα πάλι για ποιό λόγο ακόμη και το τσουτσούνι (συγγνώμην κιόλας) του υποτιθέμενου Κενταύρου, είναι γεμάτο αιχμηρές φολίδες; Τί θέλει να μας πει ο ποιητής;

Αν είχα τη δυνατότητα να μιλήσω στον ανεκδιήγητο Yvon Le Bellec, θα τού'λεγα απλά, πως αν θεωρεί τους προγόνους τους δράκοντες, σαυροειδή ερπετά, κροκοδείλους ή ό,τι παρόμοιο, θα μπορούσε, χωρίς καμίαν αντίρρηση, να φιλοτεχνήσει έτσι τον παππού του. Επειδή, όμως, η δική μας ιστορία και μυθιστορία, δε μας λέει πουθενά ότι οι κάτοικοι του βουνού μας και δη οι φημισμένοι Κένταυροι ήταν ένα κράμα γυναικωτών πυθώνων με άλογα που κουβαλούσαν ερπετοειδείς νάνους με βυζί και πασουμάκια, ας τους αφήσει στην ησυχία τους και στην αφάνειά τους (εκεί που κρύφτηκαν για να γλιτώσουν από τα χάλια μας) κι ας πάει να δοκιμάσει αλλού τις αλχημείες του! Δε μπορεί, κύριε διεστραμμένε "καλλιτέχνα" μου, σ'εμένα που επιμένω να ζω σ'αυτό το βουνό για να μπορώ ακόμη σε κάθε ευκαιρία ν'αφουγκράζομαι στα μονοπάτια του το μακρινό ποδοβολητό του Χείρωνα, να μου τον κοτσάρεις ως φολιδωτό μεταλλαγμένο δράκοντα στην κεντρική δίοδο που οδηγεί από το Βόλο προς τα λημέρια του! Και δε μπορεί σεις ξεφτιλισμένοι "άρχοντες" του τόπου να το δέχεστε μετά γλοιώδους χαράς! Ε, έλεος πια! (Ως κι η φωτογραφική μου μηχανή διαμαρτυρήθηκε -που δεν την έχω συνηθίσει σε τέτοιου είδους εστιάσεις- και με το που πάτησα το κουμπί νέκρωσε! Είδα κι έπαθα να την επαναφέρω..)

Ο Κένταυρος Χείρων με το μαθητή του Αχιλλέα, από αρχαίο αγγείο.

Και για να μην ξεχνιόμαστε, να θυμηθούμε ελάχιστα περί Χείρωνα: Ο Χείρων ήταν ο πιο αγαπητός κι ο πιο φημισμένος από τους Κενταύρους, γιος του Κρόνου (ο οποίος τον εγέννησε μεταμορφωμένος σε άλογο) και της Φιλύρας, περίφημος ιατρός (άριστος χειρουργός, όπως υποδηλώνει και το όνομά του), βοτανολόγος, μουσικός, κυνηγός, ξακουστός για τη σοφία του, τη δικαιοσύνη του και τους όμορφους τρόπους του και διδάσκαλος όλων σχεδόν των θεσσαλικών ηρώων της μυθολογίας μας. Ο Απόλλων του εμπιστεύτηκε την ανατροφή του υιού του Ασκληπιού, ο Πηλέας την ανατροφή του Αχιλλέα. Ο Ιάσων, ο Ηρακλής, οι Διόσκουροι, ο Ακταίων, ήταν όλοι μαθητές του. Όπως αναφέρει το "Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν του Ηλίου": "Ο Χείρων ως πρώτος μεταχειρισθείς τας βοτανικάς του γνώσεις προς ανακούφισιν των ανθρώπων, απέλαυεν ιδιαιτέρας λατρείας υπό των κατοίκων της Μαγνησίας, η ανάμηνσίς του δε διετηρήθη εις το χειρώνιον ή μέγα κενταύρειον βότανον του οποίου η ρίζα εθεωρείτο ότι απεμάκρυνε τους όφεις και καθίστα τούτους αβλαβείς ή τους εφόνευε δια του αρώματός της."

"...Φίλοι μου, βλέπετε τον προεξέχοντα λόφο της κορυφής,

ο οποίος είναι κατάσκιος εις το μέσον του βράχου,

όπου εντός σπηλαίου κατοικεί ο Χείρων,

που είναι ο περισσότερο δίκαιος από όλους τους Κενταύρους,

οι οποίοι ανετράφησαν εις την Φολόην

και εις τας αποκρήμνους κορυφάς της Πίνδου.

Αυτός (ο Χείρων) έχει την φροντίδα δια την δικαιοσύνην

και δια να παρέχει φάρμακα προς θεραπεία των ασθενών

άλλοτε πάλι κρούων εις τα χέρια του την κιθάραν του Φοίβου

ή τη λιγυρόφωνον φόρμιγγα του Ερμού

τη φκιασμένην από όστρακον χελώνης,

φανερώνει εις όλους τους περίοικους δίκαια έργα.

Δια τούτο βέβαια η Θέτις, που έχει ωραία πόδια,

παρέλαβε και στην αγκαλιά της και τον ιδικόν μου υιόν,

ενώ ήτο νήπιον που είχε γεννηθή προς ολίγου,

και ανέβη εις το Πήλιον το κινησίφυλλο βουνό,

και τον παρέδωσε εις το Χείρωνα, δια να τον περιβάλλη με αγάπην

και να τον ανατρέφη καλώς και με επιμέλεια..."

(στ.378-390, "Ορφέως Αργοναυτικά", απόδοση Ι.Πασσά)