tag:blogger.com,1999:blog-53988403508092058832024-03-25T23:55:49.784+02:00Φιρίκιστὸ βουνὸ τῶν Κενταύρων,
στὰ μονοπάτια τοῦ Χείρωνα...
(παραδόσεις κι έθιμα, Θεός και φύση, μυθολογία και γλώσσα, σκέψεις κι εικόνες...)Όλγαhttp://www.blogger.com/profile/10890809316986482798noreply@blogger.comBlogger460125tag:blogger.com,1999:blog-5398840350809205883.post-32603905402201204962024-03-23T19:32:00.000+02:002024-03-23T19:36:41.484+02:00Άγια και πεθαμένα (τα κόλλυβα του Αγίου Θεοδώρου)<p style="text-align: center;"><b>Ἀλεξάνδρου Παπαδιαμάντη, </b></p><p style="text-align: center;"><b><i><u>Ἅγια καὶ πεθαμένα </u> </i></b><i>(1896)</i></p><p>"Ὡς ἀνασηκωμένη ποδιὰ ὡραίας χωριατοπούλας, ὁποὺ πλύνει τὰ ρουχάκια της, τὰ πουκαμισάκια της, σιμὰ εἰς τὸ πηγάδι, ἀνέρχεται καὶ ἀναρριχᾶται καὶ βαίνει πρὸς τὰ ἄνω ἡ λευκὴ ἐσχατιὰ τῆς πολίχνης, εἰς τὸν βράχον τὸν ἀνατολικόν, τὰ Κοτρώνια, τὸν πετρώδη τριπλοῦν λόφον μὲ τὰς τρεῖς κορυφάς, ὅπου τὸ βράδυ, ἐνῷ ἡ δύσις χρυσᾶ καὶ πορφυρᾶ βάφει τὰ σύννεφα ἀντικρύ, ἀναβαίνει παμμιγὴς ὁ βόμβος, καὶ ὁ ψίθυρος καὶ τὸ μινύρισμα μυρίων φωνῶν, φωνῶν γυναικείων, φωνῶν παιδικῶν, μὲ ἦχον μελῳδικόν, ρεμβώδη, μυστηριώδη. Καὶ αἱ γυναῖκες φορτωμέναι τὴν στάμναν των, ἀνὰ δύο ἢ τρεῖς, ἐπιστρέφουν φλυαροῦσαι ἀπὸ τὴν βρύσιν, καὶ τὰ παιδιὰ μὲ τὰ τόπια των κυνηγοῦνται γύρω εἰς τὰ Λιβάδια, ἢ τρέχουν καὶ παίζουν τὸ σκλαβάκι εἰς τὰ Ἁλώνια.</p><p>Σιμὰ εἰς τὴν τρίτην, τὴν χαμηλοτέραν κορυφήν, τὴν παραθαλάσσιον, ἀναρριχῶνται εἰς τὸν βραχώδη λόφον αἱ λευκαὶ οἰκίαι. Καὶ ἡ οἰκία τοῦ μακαρίτου τοῦ Μπονᾶ, ὁποὺ τὴν εἶχεν ἀγοράσει πρὸ χρόνων ὁ καπετὰν Γιωργὴς ὁ Παμφώτης, καὶ τὴν εἶχεν ἐπισκευάσει καὶ καλλωπίσει, ἦτο κτισμένη ἐπάνω εἰς πέτραν ριζιμιάν, σύρριζα εἰς τὸν βράχον, καὶ πρὸς τὰ κάτω ἐξετείνετο αὐλὴ μὲ σαράντα σκαλοπάτια, τὸ κάθε σκαλοπάτι πλατὺ ὅσον διὰ νὰ πατήσῃ τις δύο βήματα, καὶ ὑψηλὸν ὅσον διὰ νὰ χρειασθῇ τις ἅλμα νὰ τὸ ἀναβῇ. Δύο χαμηλὰ ἰσόγεια σπιτάκια, κάτω, δεξιόθεν καὶ ἀριστερόθεν τῆς αὐλείου θύρας. Τὸ ἓν ἦτο πατητήριον ἐλαιῶν, τὸ ἄλλο πλυσταρεῖον. Μία ἁπλωταριὰ καὶ ἡλιακωτὸν ἀπὸ τὸ ἓν μέρος τῆς ἀνωφεροῦς αὐλῆς, παμμεγέθης ἀμυγδαλιὰ ἀνθοῦσα ἤδη ἀπὸ τὸ ἄλλο μέρος, στέρνα καὶ πηγάδιον καὶ κηπάριον μὲ γάστρας ἀνθέων καὶ ροιὰς καὶ λεμονέας, μὲ κάγκελα φραγμένον. Καὶ ἄνω ὁ πάλλευκος ἄσπιλος οἰκίσκος, ἀρχαϊκὸν κτίριον, ἐμπνέον σέβας, ἐπέστεφε τὴν ἀνωφερῆ μαρμαίρουσαν αὐλήν.</p><p>Τὸ ἔβλεπες μακρὰν καὶ τὸ ἐχαίρεσο, κ᾽ ἐζήλευες, κ᾽ ἔπιπτες εἰς ρέμβην, κ᾽ ἔλεγες: Ἂς ἐκατοικοῦσα ἐκεῖ!</p><p style="text-align: center;">* * *</p><p>Χειμερινὸς θάλαμος μὲ τὴν ἑστίαν του, τὰ μεντέρια* του καὶ τὰ ράφια του, ἀρματωμένος μὲ παλαιὰ ὡραῖα πιᾶτα, δύο μικροὶ θαλαμίσκοι, ὅλοι γεμᾶτοι ὀθόνας καὶ ἔπιπλα, τὸ μαγειρεῖον, ὁ διάδρομος, ὅλα ἀστράπτοντα καὶ πλουσίως εὐτρεπισμένα. Ἡ «καλὴ κάμαρη» πρὸς τὸ μεσημβρινὸν μέρος μὲ ὡραῖα στιλβωμένα ἔπιπλα, μὲ ὀθόνια λειομέταξα καὶ τάπητας πολυχρόους. Βλέπουσα εἰς τὸν λιμένα, θεωροῦσα ὅλην τὴν λευκὴν πολίχνην κάτω καὶ ἀντικρύ, ἀγναντεύουσα τὴν θάλασσαν, μετροῦσα τὰ κατάρτια τῶν καραβιῶν, καὶ ἀριθμοῦσα τὰς λέμβους τῶν ἁλιέων, ἐκάθητο ἡ κόρη τοῦ σπιτιοῦ, ἡ Σειραϊνώ, λευκὴ καὶ ἀσθενὴς ὡς τὸ κρίνον, λεπτοφυής, πραεῖα καὶ ἄχολος ὡς ἡ περιστερά. Εἶχε τὸ κέντημά της ἐπὶ τῶν γονάτων. Εἰργάζετο ἀνενδότως, νυχθημερόν· ἐκέντα τὰ προικιά της.</p><p>Ἐταξίδευεν ὁ πατήρ της μὲ τὸ καράβι, ἔπλεεν εἰς μακρινά, βαθιά, μαῦρα πέλαγα. Πρώιμα ἀπέπλευσεν ἐφέτος, μόλις εἶχαν φωτισθῆ τὰ νερά. Ἅμα θὰ ἐπέστρεφε μὲ τὸ καλὸν «νὰ δέσῃ» (δηλαδὴ νὰ δέσῃ τὸ καράβι δι᾽ ὅλον τὸν χειμῶνα), θ᾽ ἀπεφάσιζε τέλος ν᾽ ἀρραβωνίσῃ τὴν κόρην του. Τοιαύτην ὑπόσχεσιν ἔδωκεν «ἐξωδίκως», καθὼς λέγουν οἱ δικολάβοι, πρὶν ἀναχωρήσῃ.</p><p>Γαμβροὶ ὑποψήφιοι ὑπῆρχον ὄχι δύο ἢ τρεῖς, ἀλλὰ δωδεκὰς ὁλόκληρος. Ἡ κόρη εἶχε καλὸν ὄνομα, ἦτον μεγαλοπροικοῦσα, ἦτον λευκὴ καὶ ἄχολος ὡς περιστερά, ἦτον προκομμένη καὶ «ὀμορφοδούλα»*. Ἐκέντα τὰ προικιά της μόνη της, χωρὶς καμμίαν ἀνάγκην, μόνον διὰ ν᾽ ἀκολουθήσῃ τὸ ἔθιμον τοῦ χωρίου. Ποῖον ἀπὸ τοὺς τόσους γαμβροὺς νὰ ἐκλέξῃ ὁ πατήρ της; Ἐν τῇ ἀμηχανίᾳ του ἀνέβαλλε. Τέλος ὑπεσχέθη ὅτι θ᾽ ἀπεφάσιζε νὰ ἐκλέξῃ ἕνα, ἅμα θὰ ἐγύριζε, σὺν Θεῷ, ἀπὸ τὸ ταξίδι. Δὲν ἦσαν πλέον οἱ μυθολογικοὶ χρόνοι. Ἀγῶνα καὶ ἆθλον δὲν ἠδύνατο νὰ προβάλῃ εἰς τοὺς μνήστορας, καὶ νὰ δώσῃ τὴν κόρην γέρας εἰς τὸν νικητήν. Ἀλλ᾽ ὑπῆρχον ἀγῶνες καὶ ἆθλοι βιοτικοί, καὶ ὁ πλέον προκομμένος, ὅστις θὰ ἐνίκα τοὺς ἄλλους εἰς τὸ στάδιον τοῦ βίου, ἐκεῖνος θὰ ἦτο ὁ ἐκλεκτὸς γαμβρός.</p><p style="text-align: center;">* * *</p><p>Ἐκάθητο ἡ κόρη καὶ ηὔχετο νὰ γυρίσῃ γρήγορα ὁ πατήρ της, καὶ εἶχε πίστιν καὶ ἐλπίδα εἰς τὴν καρδίαν της, καὶ ἐκοπίαζε καὶ ἐκέντα τὰ προικιά της. Ἀντικρύ, εἰς μίαν οἰκίαν, μακράν, εἰς ἀπόστασιν μιλίου ἴσως, ἦτον ἕνα μπαλκόνι. Ὑπῆρχον πολλὰ μπαλκόνια ἐδῶ κ᾽ ἐκεῖ, τριγύρω καὶ παντοῦ, ἀλλὰ τὸ μπαλκονάκι ἐκεῖνο ἐφείλκυε τῆς Σειραϊνῶς τὰ βλέμματα.</p><p>Προσήλου ἡ κόρη τὸ ὄμμα ἐκεῖ, ἐπιμόνως καὶ ἀποκλειστικῶς. Ἦτο περὶ τὰ τέλη Φεβρουαρίου, Παρασκευὴ ἡμέρα, τῆς Καθαρᾶς Ἑβδομάδος, παραμονὴ τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου. Ἀρχαὶ τῆς ἀνοίξεως, ἥλιος, Θεοῦ χαρά. Ἔξω εἰς τὸ μπαλκονάκι ἐκεῖνο ἐκάθητο ἓν πρόσωπον, καὶ ἔκυπτεν ἐπὶ τῶν γονάτων του, καθὼς ἔκυπτεν ἡ Σειραϊνώ, καὶ κάτι εἶχεν ἐπὶ τῆς ποδιᾶς του, καθὼς αὐτὴ εἶχε τὸ κέντημά της.</p><p>Δὲν ἠδύνατο νὰ διακρίνῃ τίποτε. Ἦτο τόσον μακράν! Ἀλλ᾽ ἐφαίνετο νὰ ἔχῃ πολὺ ἐνδιαφέρον, μεγάλην ἐπιθυμίαν. Ἂς εἶχεν ὄμματα ἀετίνας, ἂς ἠμποροῦσε νὰ ἰδῇ καθαρὰ εἰς τόσην ἀπόστασιν!</p><p>Πλὴν δὲν ἦτο ἀετίνα. Ἦτο λευκὴ περιστερά, ἄχολος… καὶ ὅμως εἶχε καὶ αὐτὴ τοὺς πόθους, τὰς ἀδυναμίας καὶ τὴν περιέργειαν τῆς Εὔας.</p><p>Ἔβλεπεν, ἔβλεπεν. Ἀλλὰ δὲν διέκρινε τίποτε. Ἔτεινε τὰς κόρας τῶν ὀφθαλμῶν. Εἰς μάτην, δὲν ἠμποροῦσε νὰ ἴδῃ.</p><p>Μία, ὄχι πικρία ἀλλ᾽ ὀξινίλα, ἐφάνη εἰς τὰ χείλη της. Πῶς νὰ κάμῃ διὰ νὰ μπορέσῃ νὰ ἰδῇ!</p><p>Αἴφνης ἐσηκώθη, ἄφησε τὸ κέντημά της ἐπὶ τοῦ καναπέ. Ἔτρεξεν εἰς ἓν ἔπιπλον, τὸ ἤνοιξεν, ἔψαξεν εἰς τὸ βάθος, καὶ ἐξήγαγε πρᾶγμά τι μακρόν, κυλινδροειδές, ὀγκῶδες, τὸ ὁποῖον ἐφαίνετο ἐκ μαύρου χαρτονίου. Ἀφῄρεσε τὸ κάλυμμα, καὶ ἀνέσυρεν ἀπὸ μέσα δεύτερον κύλινδρον, μετάλλινον τοῦτον. Τὸν ἔλαβε, διευθέτησεν ὅλον τὸν σκελετόν, τὸν ἐξέσυρε καὶ ἐπλησίασε τὸ ἄκρον εἰς τὸ ὄμμα της, καὶ ἐγύρισε τὸ στόμιον, τὸ ἄλλο ἄκρον, κατὰ τὸ μπαλκονάκι, τὸ ἀντικρινὸν ἐκεῖνο.</p><p>Ἦτο τὸ παλαιὸν ὀκιάλι, τὸ ναυτικὸν τηλεσκόπιον τοῦ πατρός της. Τὸ εἶχεν ἀντικαταστήσει, φαίνεται, διὰ νεωτέρου ὁ καπετὰν Γιωργὴς καὶ διὰ τοῦτο τὸ παλαιὸν τὸ εἶχεν ἀφήσει εἰς τὸ σπίτι.</p><p>Ἡ νεᾶνις τὸ ἐκράτησε σιμὰ εἰς τὸ ὄμμα της ἐπὶ μακρὸν καὶ ἔβλεπεν, ἔβλεπεν ἀχόρταγα.</p><p style="text-align: center;">* * *</p><p>Δὲν ἦτο ἀνήρ, ὄχι, τὸ ὑποκείμενον τῆς τόσης μερίμνης της. Ἦτο γυνή, ἢ μᾶλλον κόρη, ὡς αὐτή. Ἦτο τὸ Μαλαμὼ τοῦ παπα-Γιαννάκη. Ἡ ἀντίζηλός της εἰς τὸ χωρίον.</p><p>Ἀντίζηλός της εἰς τὰ κεντήματα, εἰς τὰ προικιά, εἰς τὴν ἀρχοντιάν. Ἐφημίζετο ὡς πολὺ εὐφυὴς καὶ ἐφευρετικὴ εἰς τὰ κεντήματα. Ἐν ὥρᾳ γάμου κ᾽ ἐκείνη, καθὼς αὐτή, δὲν ἔπαυε καθημερινῶς νὰ ἑτοιμάζῃ τὰ προικιά της.</p><p>Ἕως τώρα, παραδεδεγμένα κεντήματα διὰ τὰς κόρας ὅλου τοῦ χωρίου ἦσαν οἱ κλάρες, τὰ λουλούδια, τὰ πουλάκια, τὰ ρόιδα, τ᾽ ἀστεράκια, τὸ φεγγάρι καὶ ὁ ἥλιος.</p><p>Ἀλλὰ πῶς νὰ φθάσῃ τις ν᾽ ἀνέλθῃ εἰς τὸ ἰδεῶδες τῶν παραμυθιῶν; Πῶς νὰ ζωγραφήσῃ κεντητὰ «τὸν οὐρανὸ μὲ τ᾽ ἄστρα, τὴ γῆς μὲ τὰ λούλουδα, τὴ θάλασσα μὲ τὰ καράβια»;</p><p>Ἐσχάτως εἶχε διαδοθῆ ὅτι τὸ Μαλαμὼ τοῦ παπα-Γιαννάκη ἔβαινε πρὸς τὸ ἰδεῶδες τοῦτο, καὶ ἂν δὲν ἠμποροῦσε νὰ κεντᾷ ὅλον τὸν οὐρανόν, τὴν γῆν καὶ τὴν θάλασσαν, μὲ ὅλα τὰ ἄστρα, τὰ λούλουδα καὶ τὰ καράβια, κατώρθωσε τοὐλάχιστον νὰ κεντήσῃ γωνίαν οὐρανοῦ μὲ ἄστρα, γωνίαν γῆς μὲ λούλουδα, καὶ γωνίαν θαλάσσης μὲ ὀλίγα καράβια.</p><p>Ἂς ἦτο καὶ τόση μόνον γωνία οὐρανοῦ, ὅσην ἀνατείνουσα αὐτὴ τὸ ὄμμα ἐθεώρει ἀπὸ τὸ μπαλκονάκι της, τόση γωνία γῆς, ὅση κατήρχετο εἰς τὸν κρημνὸν κάτω ἀπὸ τὸ σπιτάκι της, καὶ τόση γωνία θαλάσσης, ὅσην περιέκλειε τὸ μικρὸν λιμανάκι, μὲ τὰ δύο ἢ τρία καραβάκια του, μὲ τὰς τέσσαρας βρατσέρας, τὰ τρία κότερα καὶ τὴν εἰκοσάδα τῶν λέμβων τῶν ἁλιευτικῶν.</p><p>Τὸ κατόρθωμα ἦτο μέγα. Καὶ τὸ Σειραϊνώ, ἡ λευκὴ ἄσπιλος περιστερά, ἔτεινε τὸ ὄμμα, ἔτεινε τὸ ὀπτικὸν ὄργανον τοῦ θαλασσινοῦ πατρός της διὰ νὰ ἰδῇ, ὅπως ἐφαντάζετο, τί ἐκέντα ἡ Μαλαμώ, καὶ δὲν ἡσύχαζεν ἐὰν δὲν εὕρισκε τρόπον ν᾽ ἀντιγράψῃ ἢ νὰ κλέψῃ τὸ κέντημα τῆς ἀντιζήλου της.</p><p style="text-align: center;">* * *</p><p>Αἴφνης ἀφῆκε βραχεῖαν κραυγὴν χαρᾶς. Ἦτο καὶ αὐτὴ Εὔα.</p><p>Δὲν ἠμποροῦσε νὰ διακρίνῃ, μὲ ὅλον τὸ παλαιὸν ὀκιάλι τοῦ πατρός της, τίποτε εὐκρινὲς ἀπὸ τὸ κέντημα τὸ ὁποῖον ὑπέθετεν, ἢ μᾶλλον ἦτο βεβαία, ὅτι εἶχε τὸ Μαλαμὼ εἰς τὴν ποδιάν της, ἀλλ᾽ ἠμπόρεσε νὰ διακρίνῃ, καίτοι ἀμυδρῶς καὶ συγκεχυμένως, τὸ πρόσωπον καὶ τοὺς χαρακτῆρας τῆς Μαλαμῶς.</p><p>Δὲν τὴν εἶχεν ἰδεῖ ἀπὸ ὀκταετίας, ὅταν ἦσαν ἀκόμη μαθήτριαι, καὶ ἀντεφέροντο εἰς τὸ σχολεῖον. Κ᾽ ἐμάλωναν καθημερινῶς, ὡς ἦτο ἑπόμενον. Ἀντίζηλοι ἐξ ἀντιζήλων, ὄχι μόνον κατὰ τὰς ἀξιώσεις τῆς εὐγενείας καὶ ἀρχοντιᾶς, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ συνοικίας καὶ ἐνορίας ἀντιζήλους.</p><p>Ἦσαν τότε καὶ αἱ δύο ἀσχημοκόριτσα ἰσχνὰ καὶ ἀναιμικά, καὶ δὲν ἠδύνατο κοινὸν βλέμμα νὰ διακρίνῃ κατὰ πόσον ἔμελλε νὰ ξετρίψῃ ὕστερον τὸ Μαλαμώ, καὶ κατὰ πόσον ἔμελλε νὰ ξασπρίσῃ τὸ Σειραϊνώ.</p><p>Ἔκτοτε ἐμεγάλωσαν. Ἐκλείσθησαν. Ἐμανδαλώθησαν, κατὰ τὰ ἔθιμα τοῦ τόπου. Δὲν ἔβγαιναν πλέον ἀπὸ τὸ σπίτι, εἰμὴ πέντε φορὰς τὸν χρόνον: Τὴν Μεγάλην Παρασκευήν, ἅμα ἐνύχτωνε, διὰ νὰ ἀσπασθῶσι τὸν Ἐπιτάφιον κρυφὰ εἰς τὴν μοναξίαν τοῦ ναοῦ, καὶ εἰς τὸ λυκόφως τῶν κανδηλῶν καὶ κηρίων, ἓν Σάββατον τῆς Μεγάλης Σαρακοστῆς καὶ τρεῖς καθημερινὰς ἑκάστης τῶν ἄλλων Σαρακοστῶν, διὰ νὰ πάγουν νὰ μεταλάβουν κρυφὰ εἰς ἐξωκκλήσιον.</p><p>Καὶ τώρα, διὰ πρώτην φοράν, μετὰ ὀκτὼ χρόνους, τὴν ἔβλεπεν ἀμυδρῶς μὲ τὸ ὀκιάλι τοῦ πατρός της. Καὶ εἶδεν ὅτι δὲν ἦτο ὡραία. Καὶ ᾐσθάνθη ἀκουσίως χαράν.</p><p>Εἶτα εὐθύς, τὴν ἔτυψεν ἡ συνείδησις διατί νὰ χαίρῃ, καὶ μέσα της βαθιὰ ἐλυπήθη διὰ τὴν χαρὰν ὁποὺ ᾐσθάνθη. Καὶ πάλιν εὐθύς, μέσα, βαθύτερα εἰς τὴν συνείδησίν της, ἐχάρη διὰ τὴν λύπην ὁποὺ ᾐσθάνετο.</p><p>«Καὶ ἐκάλεσεν Ἀδὰμ τὸ ὄνομα τῆς γυναικὸς αὐτοῦ Ζωή, ὅτι αὐτὴ μήτηρ πάντων τῶν ζώντων». Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀληθὴς ζωή.</p><p style="text-align: center;">* * *</p><p>Ἐκράτει ἀκόμη τὸ ὀκιάλι εἰς τὴν χεῖρα τὸ Σειραϊνώ, ὅταν αἴφνης, σιγὰ-σιγὰ πατοῦσα ξυπόλυτη, ἀφήσασα τὰς ἐμβάδας της εἰς τὸ ἔμβα τῆς οἰκίας, εἰσῆλθεν εἰς τὴν κάμαρα τὴν καλὴ ἡ θεια-Ζήσαινα.</p><p>― Πῆγα πλιό, παιδάκι μ᾽… τί κόσμους, τί κουσμάκης, μαθές… Πῆρα δυὸ κόλλυβα… παπα-Νικόλας μ᾽ τά ᾽δωσε πλιό… Κείνους Δημητρός!… Τί καυγάς, τί πόλεμους, παιδάκι μ᾽! Δὲν ἀφήν᾽νε τοὺν κουσμάκη νὰ πάρ᾽ δυὸ κόλλυβα, παιδάκι μ᾽, πλιό. Τά, τί λογᾶτε*; Νά κὶ τοὐλόου σ᾽ δυό, Σειραϊνάκι μ᾽, πλιό. Τὰ πῆρα γιὰ τ᾽ Γιαννούλα μ᾽, γιὰ νὰ διῇ, πλιό, τοὺ σαστικό* τς στοὺν ὕπνου τς, πότε θὰ ᾽ρθῇ… Παπανικόλας μ᾽ τά ᾽δωσε. Τούνε βλέπ᾽νε στοὺν ὕπνου τς, ἀκοῦς, κὶ τοὺ Γηρακὼ τοὺ Μπαλάκι, κὶ τοὺ Μιλαχρὼ τοὺ Σακαράκι, τοὺν εἶδιαν, ἀκοῦς… οὑλουφάνερα, τ᾽ ἀκοῦς. Ἅις-Θόδωρας κάνει τοὺ θᾶμα… «Ἅι μ᾽ Θόδωρε καλέ, κὶ καλὲ κὶ ταπεινέ…»</p><p>Θὰ ἠμποροῦσε νὰ ἐξακολουθήσῃ οὕτω ἐπ᾽ ἄπειρον ἡ θεια-Ζήσαινα, χωρὶς νὰ ἠμπορῇ κάθε ἄλλος νὰ τὴν ἐννοήσῃ. Εὐτυχῶς ἡ Σειραϊνὼ ἐγνώριζε πολὺ καλὰ τὴν γλῶσσάν της καὶ ἐμάντευσεν ἀμέσως περὶ τίνος ἐπρόκειτο.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfzIPgRH430AXqr7FEUmXerujLK1FwL9vL1puMV-fo15dxzIu-_6DSISKTaa4krGurIEtFT0xbFAtmZ_842qAsK30yfxuDiu3cQJgX550GlegxtKqbsgteSR-ymJBdwQOEVJQ4cD4CXtaYbjDhuO2PwesqAVuwQMkCFDYSVbaORODzlNllOHBy0fZIBZ78/s591/%CE%BA%CF%8C%CE%BB%CE%BB%CF%85%CE%B2%CE%B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="392" data-original-width="591" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfzIPgRH430AXqr7FEUmXerujLK1FwL9vL1puMV-fo15dxzIu-_6DSISKTaa4krGurIEtFT0xbFAtmZ_842qAsK30yfxuDiu3cQJgX550GlegxtKqbsgteSR-ymJBdwQOEVJQ4cD4CXtaYbjDhuO2PwesqAVuwQMkCFDYSVbaORODzlNllOHBy0fZIBZ78/s16000/%CE%BA%CF%8C%CE%BB%CE%BB%CF%85%CE%B2%CE%B1.jpg" /></a></div><p><br /></p><p><b>Ἦτο Παρασκευὴ τῆς Α´ ἑβδομάδος τῶν Νηστειῶν, ἡ προτεραία τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου. Τὴν πρωίαν ἐκείνην, εἰς τὴν λειτουργίαν τῶν Προηγιασμένων, προσεφέρετο ἀφθονία κολλύβων εἰς τοὺς ναούς.</b></p><p><b>Τὰ προσφερόμενα κόλλυβα ἦσαν ὄχι μόνον «πεθαμένα κόλλυβα», εἰς μνήμην τῶν νεκρῶν, ἀλλὰ καὶ ἑορτάσιμα κόλλυβα, πρὸς τιμὴν τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου. Ψυχοσάββατον δὲν εἶναι ἡ ἡμέρα, ἀλλὰ μόνον Σάββατον σαρακοστιανόν, καθ᾽ ὅλα δὲ τὰ Σάββατα ἐν γένει γίνονται μνεῖαι τῶν νεκρῶν μετὰ κολλύβων. Προσέτι, δὲν εἶναι μνήμη «τῶν Ἁγίων Θεοδώρων», ἀλλὰ μόνον τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Τήρωνος, καὶ ὄχι πάλιν ἡ μνήμη αὐτοῦ, ἥτις τελεῖται κατὰ τὴν 17 Φεβρουαρίου, ὅπως ἡ τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Στρατηλάτου τῇ 8 τοῦ αὐτοῦ, ἀλλὰ μόνον «Ἀνάμνησις τοῦ διὰ κολλύβων γενομένου θαύματος παρὰ τοῦ Ἁγίου μεγαλομάρτυρος Θεοδώρου τοῦ Τήρωνος», ὅτε ὁ ἀσεβὴς τύραννος Ἰουλιανὸς ὁ Παραβάτης ἠθέλησε νὰ μολύνῃ τοὺς χριστιανούς, κατὰ τὴν πρώτην ἑβδομάδα τῶν Νηστειῶν, διὰ τῶν εἰδωλοθύτων, ἐμφανισθεὶς δὲ ὁ Ἅγιος εἰς τὸν ἐπίσκοπον παρήγγειλε νὰ δώσῃ κόλλυβα εἰς τοὺς πιστοὺς νὰ φάγουν, ἐξηγήσας ἅμα τί εἶναι τὰ κόλλυβα.</b></p><p><b>Εἰς τὰς μνήμας ὅλων τῶν Ἁγίων προσφέρονται κόλλυβα τιμητικά, ἑορτάσιμα, ἐξαιρέτως δὲ κατὰ τὴν ἑορτὴν ταύτην τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου, εἰς ἀνάμνησιν τοῦ θαύματος. Τὰ κόλλυβα δὲ ταῦτα τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου εἶχον καὶ θαυματουργὸν ἰδιότητα διὰ τὰς κόρας τοῦ λαοῦ.</b></p><p><b>Ἐὰν εἶχε πίστιν εἰς τὸν Θεόν, καὶ εὐλάβειαν εἰς τὸν Ἅγιον, ἤρκει πᾶσα κόρη νὰ λάβῃ μίαν δράκα ἐξ αὐτῶν τῶν ἁγίων κολλύβων, καὶ τὴν νύκτα τῆς Παρασκευῆς πρὸς τὸ Σάββατον, νὰ τὰ βάλῃ ὑποκάτω εἰς τὸ προσκέφαλόν της, διὰ νὰ ἴδῃ καθ᾽ ὕπνον ὁλοφάνερα τὸν μέλλοντα εὐτυχῆ σύζυγόν της.</b></p><p><b>Ἐβασίζετο ἡ δοξασία ἐπὶ τῆς παραδόσεως… Ὁ ἅγιος Μάρτυς Θεόδωρος ἐθεωρεῖτο ἀνέκαθεν ὡς ὁ εὑρετὴς τῶν ἀπολωλότων καὶ ὁ ἀποκαλυπτὴς τῶν κρυφίων. Διηγοῦνται τὰ συναξάρια πῶς εἷς ἄρχων εἶχε χάσει τὸν δοῦλόν του, πῶς προσῆλθεν ἱκετεύων εἰς τὸν ναὸν τοῦ Μάρτυρος, ὁ δὲ Ἅγιος συνέβη νὰ λείπῃ τὴν νύκτα ἐκείνην, διότι εἶχεν ὑπάγει, μεθ᾽ ὅλων τῶν ταγμάτων τῶν Ἀθλοφόρων, εἰς προϋπάντησιν τῆς ψυχῆς τοῦ ὁσίου Ἰωσὴφ τοῦ ὑμνογράφου (οὗτος εἶναι ὁ ποιητὴς τοῦ κατὰ τὰς ἡμέρας ταύτας ἠχοῦντος ἐν τοῖς ναοῖς «Χριστοῦ βίβλον ἔμψυχον»), ἐξ εὐγνωμοσύνης, διότι εἶχε τιμήσει δι᾽ ὕμνων καὶ ἐγκωμίων ὅλους τοὺς Μάρτυρας· πῶς τὴν ἄλλην ἡμέραν ἐπέστρεψεν ὁ Ἅγιος Θεόδωρος, καὶ ἀφοῦ ἐξήγησε τὸν λόγον τῆς ἀπουσίας του καὶ τῆς βραδύτητος, ἀπεκάλυψεν εἰς τὸν αἰτοῦντα ποῦ εὑρίσκετο ὁ ἐξαφανισθεὶς δοῦλος.</b></p><p style="text-align: center;">* * *</p><p>Ἡ θεια-Ζήσαινα εἶχεν ὑπάγει τὸ πρωὶ ἐκεῖνο, σύνταχα, εἰς τὸν ναὸν τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν. Μετὰ τὸν Ὄρθρον καὶ τὰς Ὥρας, ἤρχισεν ἡ θεία λειτουργία τῶν Προηγιασμένων. Εἰς τὴν ἀπόλυσιν ἐψάλη τὸ τροπάριον καὶ τὸ κοντάκιον τοῦ ἁγίου Θεοδώρου, καὶ τὸ «Τῇ πρεσβείᾳ Κύριε», ὁ δὲ ἱερεὺς ἐλθὼν εἰς τὸ προσκυνητάριον μετὰ θυμιατοῦ ἤρχισε νὰ ἀπαγγέλλῃ τὴν ὡραίαν καὶ μεγαλοπρεπῆ εὐχὴν τῶν ἑορτασίμων κολλύβων·</p><p>«Ὁ πάντα τελεσφορήσας τῷ λόγῳ σου, Κύριε, καὶ κελεύσας τῇ γῇ παντοδαποὺς ἐκφύειν καρποὺς εἰς ἀπόλαυσιν καὶ τροφὴν ἡμετέραν, ὁ τοῖς σπέρμασι τοὺς Τρεῖς Παῖδας καὶ Δανιὴλ τῶν ἐν Βαβυλῶνι ἁβροδιαίτων λαμπροτέρους ἀναδείξας, αὐτός, πανάγαθε Βασιλεῦ, καὶ τὰ σπέρματα ταῦτα σὺν τοῖς διαφόροις καρποῖς εὐλόγησον, καὶ τοὺς ἐξ αὐτῶν μεταλαμβάνοντας πιστοὺς δούλους σου ἁγίασον· ὅτι εἰς δόξαν σήν, Κύριε, καὶ εἰς τιμὴν καὶ μνήμην τοῦ ἁγίου καὶ ἐνδόξου μεγαλομάρτυρος Θεοδώρου τοῦ Τήρωνος, ταῦτα προετέθησαν παρὰ τῶν σῶν δούλων, καὶ εἰς μνημόσυνον τῶν ἐν εὐσεβείᾳ καὶ πίστει τελειωθέντων».</p><p>Ἀπήγγελλεν ἀκόμη ὁ παπα-Ζαχαρίας τὴν εὐχήν, καὶ δὲν εἶχεν ἀρχίσει ἀκόμη τὸ «Μετὰ πνευμάτων δικαίων», διὰ νὰ διαβασθοῦν καὶ τὰ ἄλλα κόλλυβα, τὰ νεκρώσιμα, τὰ ὁποῖα εὑρίσκοντο ὁλόγυρα, ὑπὸ τὴν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ, δεξιά, ἐπὶ τῶν βαθμίδων τοῦ τέμπλου, καὶ τὰ ξυπόλυτα παιδιὰ τοῦ δρόμου, καὶ τὰ ἀχτένιστα καὶ ἄνιφτα φτωχοκόριτσα τῆς ἐνορίας εἶχον συσπειρωθῆ τριγύρω εἰς τὰς βαθμίδας, καὶ ἐθορύβουν, καὶ ᾐσθάνοντο ἀκάθεκτον ὁρμὴν ν᾽ ἁρπάσωσι κόλλυβα. Μίαν ζεμπίλαν ἀρκετὰ μεγάλην ἐκράτει εἰς τὴν χεῖρα ὁ κὺρ Προκόπης, ὁ ἐπίτροπος, καὶ ἄλλην τεραστίαν ζεμπίλαν ὁ μπαρμπα-Δημητρός, πρώην ἐπίτροπος, νῦν νεωκόρος, ὅστις ἐφώναζε κ᾽ ἐχειρονόμει, προσπαθῶν νὰ κατασιγάσῃ τὸ ἀπειθάρχητον καὶ ἀχαλίνωτον στῖφος τῶν παιδίων.</p><p>―Ἥσυχα, βρὲ παιδιά, ἐψιθύριζε μαλακὰ ὁ κὺρ Προκόπης. Ὅλοι θὰ πάρετε.</p><p>― Θὰ ἡσυχάσετε, βρὲ σεῖς, κλῆρες*; ἔκραζεν ὁ μπαρμπα-Δημητρός. Θὰ σπάσετε τὰ ξένα πιᾶτα, κακὸ χρονἄχετε! Μὴ χύνετε τὰ κόλλυβα κάτω, φωτιὰ νὰ σᾶς κάψῃ!… Ἥσυχα… σταθῆτε… δὲ θὰ πάρῃ κανένας ἐδῶ… Θὰ κάμετε τὶς πλάκες τῆς ἐκκλησιᾶς σὰν τὰ μοῦτρά σας… βρέ, πανοῦκλες! ὄξου! ὄξου!</p><p>―Ὄξου! ἔκραξε κι ὁ κὺρ Προκόπης ὁ ἐπίτροπος· ὄξου θὰ μοιρασθοῦν.</p><p>Ὁ μπαρμπα-Δημητρὸς ἔκυπτεν ἐν ἀγωνίᾳ, κ᾽ ἐπάσχιζε ν᾽ ἀδειάσῃ τὰ πιᾶτα δύο-δύο εἰς τὴν ζεμπίλαν, καὶ οἱ πανοῦκλες ἔπεφταν μὲ τὰ μοῦτρα κι ἅρπαζαν μὲ τὲς φοῦχτές των, κ᾽ ἐγέμιζαν τοὺς κόλπους τῶν ὑποκαμίσων των, προέχοντας ὡς πανιὰ τὰ ὁποῖα ὁ ἄνεμος φουσκώνει.</p><p>― Κακὸ μπουρίνι αὐτό, μπαρμπα-Δημητρό, εἶπεν ὁ Γιάννης ὁ Ντάτσος, κύψας καὶ αὐτὸς ν᾽ ἁρπάσῃ μίαν φούχταν κόλλυβα ἀπὸ τὴν μεγάλην ζεμπίλαν.</p><p>― Μπουρίνι, καλὰ λές, Γιάννη, εἶπεν ὁ γερο-Δημητρός, συλλαβὼν τὴν χεῖρα τοῦ Γιάννη, καὶ πιέζων αὐτὴν σφιχτὰ μέσα εἰς τὴν ζεμπίλαν, διὰ ν᾽ ἀφήσῃ τὰ κόλλυβα. Καλὰ τὸ παρωμοίασες. Σὰν τὴ βάρκα ποὺ θὰ πέσῃ μέσα ἀέρας δυνατός, καὶ σαστίζει κανείς, τὴ σκότα νὰ μαζέψῃ, τὸ τιμόνι νὰ μαντζαριστῇ* ἢ τὸ κουπὶ νὰ δουλέψῃ.</p><p>Κ᾽ ἐνῷ ἠγωνίζετο ν᾽ ἀποκρούσῃ τὴν ἔφοδον τοῦ Γιάννη, ἀπὸ τὸ ἄλλο μέρος τὰ παλιόπαιδα καὶ τὰ φτωχοκόριτσα ἅρπαζαν ὁλόκληρα πιᾶτα κ᾽ ἐγέμιζαν τοὺς κόλπους των ἢ τὰς ποδιάς των.</p><p>―Ὄξου! ὄξου! ἐφώναξε πάλιν ὁ κὺρ Προκόπης, συλλαβὼν δύο μάγκας ἀπὸ τὸ αὐτί.</p><p>Ὠφεληθεὶς ἀπὸ τὸν ἀντιπερισπασμόν, ὁ Ἀποστόλης ὁ Κακόμης, τοῦ ἥρπασεν ἀπὸ τὴν χεῖρα τὸ δεύτερον ζεμπίλι, τὸ μικρότερον, τάχα διὰ νὰ τὸν ξαλαφρώσῃ.</p><p>―Ἐγὼ τὰ μοιράζω, κὺρ Προκόπη, ἔκραξεν, ἐγώ· ἡσύχασε τουλόγου σου.</p><p style="text-align: center;">* * *</p><p>Τριγύρω εἰς τὸ προσκυνητάρι, ἀφοῦ ἐτελείωσεν ἡ εὐχὴ τῶν κολλύβων τῶν πρὸς τιμὴν τοῦ Ἁγίου, οἱ παπάδες ἔδωκαν ἀπὸ μίαν φούχταν κόλλυβα εἰς πολλὲς ἐνορίτισσες, ὁποὺ ἔκαμναν καρτέρι ἐκεῖ, θέλουσαι νὰ λάβωσι κόλλυβα κατ᾽ ἀπαίτησιν τῶν θυγατέρων των ἢ τῶν νεανίδων ἀδελφῶν των, ὅσαι ἐπεθύμουν νὰ ἴδωσι τὴν μοῖράν των διὰ τῆς θαυματουργοῦ δυνάμεως τῶν κολλύβων. Ἔτρεξαν ἐκεῖ καὶ μάγκες καὶ παλιοκόριτσα, ἀλλ᾽ ὁ παπα-Νικόλας, ἀφοῦ ἔδωκεν ἀνὰ ἓν ἁπλόχερον εἰς ὅσας ἐπρόφθασαν καὶ ἐκενώθη ἡ μία σουπιέρα, ἔλαβε τὴν ἄλλην σουπιέραν καὶ τὴν ἀπεκόμισεν εἰς τὸ ἱερὸν βῆμα, μὲ σκοπὸν νὰ στείλῃ κατ᾽ οἴκους καὶ εἰς ἄλλας ἐνορίτιδας.</p><p>Ἐν τῷ μεταξύ, ἡ τεραστία ζεμπίλα, διὰ χειρῶν τοῦ μπαρμπα-Δημητροῦ, μετὰ πολλοὺς ὠθισμοὺς καὶ ἑλκυσμούς, ἔφθασεν αἰσίως ἔξω εἰς τὴν ὑψηλὴν πεζούλαν τοῦ νάρθηκος, ὅπου ὁ ὁρμαθὸς τῶν παιδίων ἐκρεμάσθη τριγύρω εἰς τὴν βράκαν τοῦ μπαρμπα-Δημητροῦ, ἐνῷ ἡ ἄλλη, ἡ μικρὴ ζεμπίλα τοῦ Κακόμη, εἶχε ναυαγήσει εἰς τὸν μισὸν δρόμον καὶ διεσπάρησαν τὰ κόλλυβα ἐδῶ κ᾽ ἐκεῖ εἰς τὰ μάρμαρα καὶ εἰς τὸ ἔδαφος τῆς γῆς, κ᾽ ἔπεφταν μὲ τὰ μοῦτρα τὰ παιδιά, ἐν ἀλαλαγμῷ καὶ τὰ ἅρπαζαν. Μία πρώιμη κλῶσσα μὲ τὰ πουλάκια της καὶ ἄλλαι παχεῖαι ὄρνιθες, ἡμίσεια δωδεκάς (ὅλαι αἱ ὄρνιθες τῆς γειτονιᾶς ἦσαν παχεῖαι, χάρις εἰς τὰ κόλλυβα), ἔτρεξαν κ᾽ ἔπεσαν εἰς τὰ κόλλυβα, ἔψαχναν, ἔφευγαν, μὲ φόβον καὶ μὲ ἀποκοτιάν, κ᾽ ἐγύριζαν, κ᾽ ἔτρωγαν μὲ κλωγμοὺς καὶ κικκαβισμοὺς δυσπίστους.</p><p>Καὶ τὸ σμῆνος τῶν παιδίων γύρω εἰς τὴν βράκαν τοῦ Δημητροῦ ἐβόμβει κ᾽ ἔκαμνε φοβερὸν θόρυβον, καὶ δὲν ἔπαυε ν᾽ ἀκούεται ἡ κραυγή:</p><p>― Δῶ μ᾽ κ᾽ ἐμένα μπάρμπα!</p><p>― Κ᾽ ἐμένα μπάρμπα!</p><p>― Τώρα πῆρες ἐσύ!</p><p>―Ἐγὼ δὲν ἐπῆρα!</p><p>― Κ᾽ ἐγὼ δὲν ἐπῆρα!</p><p>Τὸ παιδίον ἐδείκνυεν ἀφελῶς τὰς χεῖράς του κενάς, πλὴν ὁ κόρφος ἐφούσκωνε· καὶ τὸ ἄλλο παιδίον, μὲ τὸ στόμα πλῆρες, ἔκαμνεν ὅρκον ὅτι δὲν ἐπῆρε.</p><p>Πολλοὶ ἄνδρες, ἐξελθόντες ἀπὸ τὰ μαγαζεῖα, πτωχαὶ γυναῖκες, βαστοῦσαι νήπια εἰς τὰς ὠλένας, ἦλθον, κ᾽ ἔτεινον τὰς χεῖρας διὰ τὰ κόλλυβα.</p><p>Κ᾽ ἔλεγον:</p><p>― Θεὸς σχωρέσ᾽! Θεὸς σχωρέσῃ!</p><p>― Δῶ μ᾽ κ᾽ ἐμένα, μπάρμπα.</p><p>―Ἐγὼ δὲν ἐπῆρα!</p><p>― Μά τὸ ναὶ καὶ μά τὸ ὄ;</p><p>― Μά τὸ ψέμα π᾽ σὲ γελῶ.</p><p>Τὸ νέφος τῶν παιδίων ἔβρεμεν ἀκόμη γύρω εἰς τὴν ζεμπίλαν τοῦ μπαρμπα-Δημητροῦ, ὅταν ἐξῆλθεν ἀπὸ τὸν ναὸν ἡ θεια-Ζήσαινα, διὰ νὰ ζητήσῃ καὶ αὐτὴ ὀλίγα κόλλυβα πεθαμένα, διὰ νὰ σχωρέσῃ. Ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα τῆς εἶχε δώσει, ἀπὸ τὰ κόλλυβα τὰ πανηγυρικά, ὁ παπα-Νικόλας, τὰ εἶχε δέσει καλὰ εἰς τὴν μίαν ἄκρην τῆς μεγάλης μανδήλας της. Εἶτα εἶχεν ὑπάγει πρὸς τὸ μέρος τοῦ τέμπλου, κ᾽ ἐκεῖ εὑρέθη μία φίλη της κρατοῦσα ἓν πιᾶτον μισογεμᾶτον κόλλυβα. Τῆς ἔδωκε κ᾽ ἐκείνη μίαν φούχταν.</p><p>Τὰ κόλλυβα ταῦτα ἡ θεια-Ζήσαινα τὰ ἐξέλαβεν ἐπίσης ὡς ἅγια, ὄχι ὡς νεκρώσιμα, καὶ ἠθέλησε νὰ τὰ δέσῃ εἰς τὴν ἰδίαν ἄκρην τῆς μανδήλας της, μαζὶ μὲ τὰ ἄλλα. Τότε ἡ γυνὴ τῆς λέγει ὅτι ἦσαν πεθαμένα τὰ κόλλυβα αὐτὰ καὶ δὲν ἔπρεπε νὰ βάλῃ μαζὶ ἅγια καὶ πεθαμένα, διότι τότε ἐκείνη ἡ κόρη, ὁποὺ θὰ τὰ ἔβαλλεν εἰς τὸ προσκέφαλόν της, διὰ νὰ ἰδῇ τὴν μοῖράν της, θὰ ἔβλεπεν εἰς τὸ ὄνειρόν της μόνον ἀποθαμένα πρόσωπα, ἀντὶ νὰ ἰδῇ τὸν πολυπόθητον μέλλοντα ἀρραβωνιαστικόν.</p><p>Ἡ θεια-Ζήσαινα τὰ εἶχεν ἐκλάβει ὡς ἅγια, διότι ἦσαν μὲ ἀρτυμὴν παρεσκευασμένα, δηλαδὴ μὲ μεῖγμα μέλιτος καὶ σεμιγδάλεως. Διότι μόνον τὰ ἑορτάσιμα κόλλυβα παρασκευάζονται κατὰ τὸν τρόπον τοῦτον. Τὰ νεκρώσιμα εἶναι καθαρὸν βρασμένον σιτάρι, στολισμένα μόνον μὲ ὀλίγους σταυροὺς ἀπὸ σταφίδας, μὲ κοφέτα ἢ μὲ λοβιὰ ἀπὸ ρόδι, εἰς τὴν ἐπιφάνειαν. Κάποια ὅμως ξένη, λιμενάρχαινα ἴσως ἢ εἰρηνοδίκαινα, μὴ γνωρίζουσα τὸ γνήσιον ἔθιμον τοῦ τόπου, εἶχε κατασκευάσει μὲ τοιοῦτον ἄρτυμα τὰ νεκρώσιμα κόλλυβα, τὰ ὁποῖα εἶχε στείλει εἰς τὴν ἐκκλησίαν. Καὶ ἐκ τῶν κολλύβων ἐκείνων τῆς ἔδωκεν τῆς θεια-Ζήσαινας ἡ πτωχὴ γυνή, ἥτις εἶχεν ἐπιφορτισθῆ ἀπὸ τὴν ξένην ἀρχόντισσαν τὸ κουβάλημα τῆς προσφορᾶς καὶ τῶν κολλύβων, καὶ τὴν ἐπιστροφὴν τοῦ πιάτου καὶ τοῦ προσοψίου εἰς τὴν οἰκίαν.</p><p style="text-align: center;">* * *</p><p>Λοιπὸν ἡ Ζήσαινα τὰ ἔδεσε χωριστά, τὰ κόλλυβα ταῦτα, εἰς ἄλλην ἄκρην τῆς μανδήλας της, λέγουσα ὅτι θὰ ἐφίλευε τὰ πτωχὰ ἐγγονάκια της, καὶ αὐτὴ ἐξῆλθεν εἰς τὸν πρόναον διὰ νὰ λάβῃ καὶ ὀλίγα ἄλλα ἁπλᾶ νεκρώσιμα κόλλυβα, διὰ νὰ φάγῃ καὶ νὰ εἴπῃ Θὲ-σχωρὲς καὶ αὐτή. Ὅταν ὅμως ἔφθασεν εἰς τὴν οἰκίαν της, καὶ ἠθέλησε νὰ δώσῃ τὰ ἅγια κόλλυβα εἰς τὴν ἀνύπανδρον κόρην της, διὰ νὰ ἰδῇ τὴν μοῖράν της αὕτη, εἶχε συγχύσει τοὺς δύο κόμβους, καὶ δὲν ἐγνώριζε πλέον ποῖον κομπόδεμα περιεῖχε τὰ ἅγια καὶ χαρμόσυνα κόλλυβα καὶ ποῖον τὰ πένθιμα καὶ πεθαμένα. Διότι καὶ τὰ δύο ἦσαν παρεσκευασμένα μὲ ἀρτυμήν.</p><p>Καὶ μισὴν ὥραν ὕστερον, ὅταν ἦλθε πρὸς τὴν Σειραϊνὼ (ἥτις ἦτο ὄχι ἁπλῶς γειτονοπούλα ἀλλ᾽ ἀρχοντοπούλα καὶ προστάτις δι᾽ αὐτήν), φέρουσα καὶ δι᾽ αὐτὴν ὀλίγους κόκκους, αὐθορμήτως, χωρὶς νὰ παρακληθῇ πρὸς τοῦτο, ἀλλ᾽ ἁπλῶς διὰ νὰ φανῇ ὑποχρεωτική, δὲν ἦτο πλέον βεβαία ἂν τὰ κόλλυβα τὰ ὁποῖα ἔδιδεν ἦσαν πράγματι ἅγια ἢ ἦσαν πεθαμένα.</p><p>Τὸ Σειραϊνὼ δὲν εἶχε φροντίσει διὰ κόλλυβα. Δὲν εἶχε τὴν τόλμην τῶν πολλῶν κορασίδων, διὰ νὰ περιεργάζεται καὶ νὰ πολυπραγμονῇ εἰς τὰ τοιαῦτα, πλήν, ἀφοῦ αὐθορμήτως τῆς ἔφεραν κόλλυβα, τὰ ἐδέχθη καὶ αὐτή.</p><p>Δὲν ἦτο ἱκανὴ νὰ κάμῃ ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον ἤκουεν ὅτι ἔκαμναν ἄλλαι ὁμήλικές της, καὶ τὸ ὁποῖον πολὺ ὡμοίαζε μὲ μάγια, ἂς εἶχε καὶ εὐλαβείας ἐπίχρισμα. Νὰ ἐξέλθῃ διὰ νυκτὸς εἰς τὴν αὐλήν, κρατοῦσα μαυρομάνικον μαχαίριον, ν᾽ αὐλακώσῃ δι᾽ αὐτοῦ τὴν γῆν, νὰ σπείρῃ τὰ κόλλυβα, καὶ νὰ περιέλθῃ τρεῖς γύρες ψιθυρίζουσα:</p><p style="text-align: center;">Ἅι μ᾽ Θόδωρε καλέ,</p><p style="text-align: center;">κὶ καλὲ κὶ ταπεινέ,</p><p style="text-align: center;">ἀπ᾽ τὴν ἔρημο περνᾷς,</p><p style="text-align: center;">κὶ τὶς μοῖρες χαιρετᾷς.</p><p style="text-align: center;">Ἂν βρῇς κ᾽ ἐμὲ τὴ μοῖρά μου, νὰ μοῦ τὴν χαιρετίσῃς.</p><p>Ἀλλὰ θὰ ἐφήρμοζε τὴν ἁπλουστέραν μέθοδον. Θὰ ἔβαλλε τὰ κόλλυβα ὑποκάτω ἀπὸ τὸ προσκέφαλόν της, καὶ ἴσως ἔβλεπε κανὲν ὄνειρον.</p><p>Εἶδεν ὄνειρα.</p><p style="text-align: center;">* * *</p><p>Πρόσωπα, προσωπάκια πολλά, χλωμά, μικρούτσικα, μὲ σφαλιστὰ μάτια. Εἶδε κοράσια μικρά, ἀδελφάς της, ἐξαδέλφας της, θυγάτρια γειτονισσῶν, ὅλας ἀποθαμένας. Εἶδε στεφάνους ἀπὸ νεκρολούλουδα, στεφάνους παρθενικούς, μὲ θυμιάματα καὶ μὲ ἀκτῖνας. Καὶ ἕνα στεφάνι, τὸ στεφάνι τὸ ἰδικόν της, τῆς ἔφευγεν ἀπὸ τὴν κόμην τὴν καστανήν, καὶ ἀνέβαινε πρὸς τὸν οὐρανόν, ἐν μέσῳ αἴγλης καὶ μαρμαρυγῆς καὶ δόξης ἀφάτου.</p><p>Τὰ κόλλυβα, τὰ ὁποῖα τῆς εἶχε δώσει ἡ Ζήσαινα, μὴ ἦσαν πεθαμένα;</p><p>Τέλος, εἶδε καὶ ἓν πρόσωπον ζωντανόν· ἕνα νέον, περὶ τοῦ ὁποίου εἶχεν ἐκφρασθῆ ἄλλοτε ὅτι θὰ τὸν ἐπροτίμα ὡς γαμβρὸν ὁ πατήρ της.</p><p>Εἶδε τὸ πρόσωπον τοῦτο, ἀλλ᾽ ὡσὰν εἰς ταξίδι, καὶ ὡς νὰ ἦσαν ἕτοιμοι πρὸς χωρισμόν. Αὐτὴ τάχα ἦτον ἕτοιμη νὰ φύγῃ, κ᾽ ἐκεῖνος ἔμενεν· ἔλεγεν ὅτι ἤθελε μείνει δι᾽ ὀλίγον καιρόν. Καὶ τῆς ἔδιδε μαζί της ὡς ἐφόδιον ἓν μαραμμένον καὶ φυλλορροοῦν γαρόφαλον ἀπὸ τὴν ἰδίαν γάστραν της. Καὶ αὐτὴ ἔγινε περίεργη νὰ μετρήσῃ τὰ μαραμμένα φύλλα του, καὶ τὰ εὗρε σαράντα.</p><p style="text-align: center;">* * *</p><p>Τὸν Ἰούνιον τοῦ ἐπιόντος ἔτους, ἐτελεῖτο ὁ γάμος τῆς Σειραϊνῶς μετὰ τοῦ νέου, τὸν ὁποῖον εἶχεν ἰδεῖ εἰς τὸν ὕπνον της.</p><p>Τὸν ἑπόμενον Ἰούλιον, μετὰ σαράντα ἀκριβῶς ἡμέρας, ἡ Σειραϊνώ, ἡ λευκὴ καὶ ἄχολος περιστερά, ἔφευγεν ἀπὸ τὸν κόσμον τοῦτον, φθισικὴ καὶ μαραμμένη.</p><p>Τὰ κόλλυβα τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου τῆς εἶχαν ἀποκαλύψει διπλῆν τὴν μοῖράν της. Εἴθε ὁ νυμφικὸς στέφανος, τὸν ὁποῖον δὲν ἐπρόφθασε νὰ χαρῇ, εἴθε ὁ στέφανος ὁ παρθενικός, τὸν ὁποῖον τῆς ἠρνήθησαν ἐπὶ τῆς νεκρικῆς κλίνης οἱ ἄνθρωποι, νὰ τὴν στέφῃ διπλοῦς καὶ ἀμάραντος εἰς τὸν ἄλλον κόσμον."</p><p><i>(Ἐκδόσεις Δόμος, Ν.Δ. Τριανταφυλλόπουλος, τόμος γ)</i></p><p><br /></p><p>***Βλ. περισσότερα για το έθιμο τούτο και εδώ: <a href="https://firikia.blogspot.com/2008/03/blog-post.html"><b><i>Ο Άγιος Θόδωρος και το φανέρωμα του γαμπρού</i></b></a></p>Όλγαhttp://www.blogger.com/profile/10890809316986482798noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5398840350809205883.post-27979806327798747992024-03-01T23:52:00.004+02:002024-03-02T23:24:53.666+02:00Ο άγιος παπα-Νικόλας ο Πλανάς, ο Παπαδιαμάντης, ο Μωραϊτίδης κι η Αθήνα τότε...<p><i> "Ο παπα-Νικόλας ως μπήκε στη θαλπωρή της εκκλησίας έβγαλε τον μποξά του. Ύστερα πήρε κερί απ'το παγκάρι τ'άναψε κι αφού το κράτησε με τ'αριστερό χέρι, έκανε μετάνοιες και προσκύνησε όλες τις εικόνες. Κατόπι στάθηκε καταμεσίς του ναού και γυρίζοντας προς το εκκλησίασμα το ευλόγησε στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα και μπήκε στο Άγιο Βήμα. Εκεί φόρεσε πετραχήλι και φελόνι και ξαναβγήκε στην Ωραία Πύλη θυμιατίζοντας, ενώ μπροστά του έστεκε πάντοτε ο λαμπαδούχος καλόγερος. </i></p><p><i>Η αγρυπνία είχε ξεκινήσει βέβαια από πιο νωρίς. Ο λαμπαδάριος Χριστοφίλης, ένας ψηλόλιγνος, καλοκάγαθος άνθρωπος, είχε χτυπήσει την καμπάνα. Και ύστερα άναψε τα καντήλια και έβαλε μπόλικο αρωματικό θυμίαμα στο θυμιατό καθοδηγούμενος από τον εκκλησιάρχη και τυπικάρη κυρ Αλέκο Παπαδιαμάντη.</i></p><p><i>Στο μεταξύ, ο παπα-Χρύσανθος με τη λευκή γενειάδα του, βοηθούμενος και από δυο-τρεις αγιορείτες μοναχούς άρχισε το Μικρό Εσπερινό. Κι ως τέλειωσε φάνηκε κι ο παπα-Νικόλας. [...]</i></p><p><i>Τότε στάθηκε καταμεσίς του Ιερού ο παπα-Νικόλας, και με την ήρεμη, απαλή φωνή του ξεκίνησε το Μεγάλο Εσπερινό. </i></p><p><i>-"Ευλόγησον Δέσποτα... Δόξα τὴ ἁγία, καὶ ὁμοουσίω, καὶ ζωοποιῶ, καὶ ἀδιαιρέτω Τριάδι"... Ενώ ταυτόχρονα ο εκκλησιάρχης άρχισε να ψάλλει:</i></p><p><i>-"Δεῦτε, προσκυνήσωμεν καὶ προσπέσωμεν τῷ βασιλεῖ ἡμῶν Θεῷ..."</i></p><p><i>Από κείνη τη στιγμή και ύστερα ο Μέγας Εσπερινός με βυζαντινή μεγαλοπρέπεια και κατάνυξη προχωρούσε μαζί με την παγωμένη νύχτα έξω που σκέπαζε την κοιμισμένη Αθήνα. </i></p><p><i>Αληθινή μυσταγωγία. Αίσθηση απόλυτης γαλήνης και έκστασης. Ένθεη προσήλωση του πλήθους στο κύλημα και τη ροή της αγρυπνίας. Έλεγες πως δεν βρισκόταν πάνω στη γη ο λειτουργός. Αλλά οι άγγελοι τον κρατούσαν ψηλά σε σύννεφα, πάνω απ'τις ανάσες και τα βλέμματα των ανθρώπων. </i></p><p><i>Ξεχωριστά, τα μικρά παιδιά που υπηρετούσαν μέσα στο Ιερό έμεναν έκθαμπα, καθώς τούτο το θαυμαστό γεγονός το έβλεπαν με τα ίδια τα αθώα μάτια τους ως οπτασία και φαντασία! </i></p><p><i>-Μάνα ο παπάς, ο παπα-Νικόλας πετάει, πετάει ψηλά, είπε ένα δεκάχρονο αγόρι.</i></p><p><i>Κι εκείνη για να ηρεμήσει το παιδί της, το καθησύχασε:</i></p><p><i>-Μη φοβάσαι, γιε μου, έτσι συμβαίνει σ'όλους τους παπάδες που λειτουργούν!</i></p><p><i>-Και τί κάνουν δηλαδή;</i></p><p><i>-Μιλούν με το Θεό!"</i></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJwd-NZGSgzlON1AxeLUiNsLV5vVV8tka077Hir7WUPzRKXCpxF-Q-lqnIlnTu2icaa3yQ8VPBuuFar3_UP4fr5XoNqt1vRJ3vLbB-R9OxLWE6lwZrzSTQIGpUJWk0moa6nVNiWpOKh0sjIFKzl9ChAw47P16b3UD3M2xpP9TIOb-RrRZ9EcVbeDtKzePR/s630/%CE%9D%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BB%CE%B1%CE%BF%CF%82%20%CE%A0%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%82_0004.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="534" data-original-width="630" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJwd-NZGSgzlON1AxeLUiNsLV5vVV8tka077Hir7WUPzRKXCpxF-Q-lqnIlnTu2icaa3yQ8VPBuuFar3_UP4fr5XoNqt1vRJ3vLbB-R9OxLWE6lwZrzSTQIGpUJWk0moa6nVNiWpOKh0sjIFKzl9ChAw47P16b3UD3M2xpP9TIOb-RrRZ9EcVbeDtKzePR/s16000/%CE%9D%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BB%CE%B1%CE%BF%CF%82%20%CE%A0%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%82_0004.jpg" /></a></div><p><i>"Ως εδραιώθηκε στην Αθήνα ο κυρ Αλέκος Παπαδιαμάντης ευτύς και με τη βοήθεια του ξαδέλφου του Μωραϊτίδη βρέθηκε σε παρέες συμποτικών φίλων που σύχναζαν στα ταβερνάκια και μπακάλικα τα διάσπαρτα τότε μέσα στα στενοσόκακα της Πλάκας, του Ψυρρή, του Μεταξουργείου και στις άλλες φτωχογειτονιές της Αθήνας. [...]</i></p><p><i>Καθώς η κουβέντα κυλούσε έπιναν του καλού καιρού το κρασάκι τους. Έκαναν τα πειράγματά τους και φλυαρούσαν. Μα ο κυρ Αλέκος σ'όλο αυτό το διάστημα δεν έβγαζε άχνα από το στόμα του! Σωπούσε κι έκανε τάχα πως χάζευε. Ήταν όμως ευχαριστημένος απ'το ωραίο κρασί, την απλότητα των ανθρώπων και την εγκαρδιότητά τους. [...]</i></p><p><i>-Αγρυπνίες, αγρυπνίες γίνονται εδώ στην Αθήνα; [...]</i></p><p><i>Απ'την πρώτη κιόλας αγρυπνία στον Άγιο Ελισσαίο ο κυρ Αλέκος σκλαβώθηκε στην κυριολεξία. Παράδωσε λες την ψυχή του αμαχητί σ'αυτό το απροσποίητο όραμα. Σ'εκείνην την ιεροψαλτική μυσταγωγική ατμόσφαιρα. Κι από τότε δεν έλεγε πια να ξεκολλήσει.</i></p><p><i>Στην αρχή ο Παπαδιαμάντης παραστεκόταν στο δεξιό αναλόγιο. Σε λίγο όμως ζήτησε και τον άφησαν να ψέλνει κανονικά. ... Και σιγά σιγά μπήκε στο χορό της ψαλτικής του Αγίου Ελισσαίου κι όλοι άκουγαν με κατάνυξη θρησκευτική τη χαρακτηριστική φωνή του. [...]</i></p><p><i>Η όλη όμως ψαλτική πανδαισία στις αγρυπνίες του Αγίου Ελισσαίου συμπληρωνόταν και με τη μαεστρία του αριστερού ψάλτη. Κι αυτός ήτανε ο άλλος Αλέξανδρος, ο Μωραϊτίδης ο οποίος ήταν εξίσου εκφραστικός και παραδοσιακός."</i></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjapJD2lKqeH5cFbE589AzHWzpugpa1JlWiN9w2nn-Xex9n8WdxdDiCpaKhsMmv0os1Jn7FhY69_KCyD92oFP5CHMYFETLuNSt9owaLzaJLrG9he5XRDcMQOD7XWsAzvadGdazSfVoHD2NUG_xX2yKfFqd5KInkh2BcSzxyAk-X22UzgrCusMHgYb8QgfOE/s630/%CE%9D%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BB%CE%B1%CE%BF%CF%82%20%CE%A0%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%82_0001.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="420" data-original-width="630" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjapJD2lKqeH5cFbE589AzHWzpugpa1JlWiN9w2nn-Xex9n8WdxdDiCpaKhsMmv0os1Jn7FhY69_KCyD92oFP5CHMYFETLuNSt9owaLzaJLrG9he5XRDcMQOD7XWsAzvadGdazSfVoHD2NUG_xX2yKfFqd5KInkh2BcSzxyAk-X22UzgrCusMHgYb8QgfOE/s16000/%CE%9D%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BB%CE%B1%CE%BF%CF%82%20%CE%A0%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%82_0001.jpg" /></a></div><p><i>"Ο Παπαδιαμάντης όταν άρχισε να γράφει τις διηγήσεις του θυμόταν, αναπολούσε και νοσταλγούσε τους ταπεινούς ποιμένες του νησιού του. Έγραφε τη ζωή, την πολιτεία, τα βάσανα και την αγιοσύνη τους. Μα όταν βρισκόταν και συναναστρεφόταν τον παπα-Νικόλα έβλεπε και ζούσε την πραγματική ιστορία τους και στην Αθήνα στο πρόσωπο του παπα-Πλανά. Τον παρακολουθούσε ως μία μορφή ζωγραφισμένη πάνω στο τέμπλο της Εκκλησίας ως μια πανάρχαια φιγούρα που ερχόταν βαθιά, μέσα από τους χριστιανικούς αιώνες...</i></p><p><i>Έβλεπε ολοζώντανα την ενσάρκωση των όσων πίστευε για τον ορθόδοξο παπά. Κι ευτύς πρόσφερε την καρδιά του σε μια ολοκληρωτική, πνευματική υποταγή, σ'ένα πέρα, ως πέρα, αληθινό, γνήσιο ποιμένα.</i></p><p><i></i></p><blockquote><i>"Ποιμένας στην κυριολεξία είναι κείνος που μπορεί να αναζητήσει και να θεραπεύσει τα απολωλότα λογικά πρόβατα με την ακακία του, το ζήλο του και την προσευχή του." (Ιωάννης της Κλίμακος)"</i></blockquote><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMYvC2XXHX8cisUIUPWH7Irr4TQe6fgrotwIFPO34RXE0EoEGU5bwefgImtg0Ht3T2gy0-lAh7l7rBN8NOnl45LCgA4VknTfJKoGR5xpL7AXnPl7Wv70-DIiWL85jZ2eQ-X732zmRtoSF6W0u2bwThJrgSAXE0UbicTFjOth60dR2IjxwuncL2Y_3Zbl0w/s630/%CE%9D%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BB%CE%B1%CE%BF%CF%82%20%CE%A0%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%82_0002.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="401" data-original-width="630" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMYvC2XXHX8cisUIUPWH7Irr4TQe6fgrotwIFPO34RXE0EoEGU5bwefgImtg0Ht3T2gy0-lAh7l7rBN8NOnl45LCgA4VknTfJKoGR5xpL7AXnPl7Wv70-DIiWL85jZ2eQ-X732zmRtoSF6W0u2bwThJrgSAXE0UbicTFjOth60dR2IjxwuncL2Y_3Zbl0w/s16000/%CE%9D%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BB%CE%B1%CE%BF%CF%82%20%CE%A0%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%82_0002.jpg" /></a></div><p><i>"Αλλά σάμπως παρόμοια δεν ήταν η εμφάνιση σε απλότητα και η κοσμική αδιαφορία του παπα-Νικόλα; Και πάντα φτωχός δεν παράμενε ένεκα που όλα τα πρόσφερνε στους συνανθρώπους του; </i></p><p><i>Είχαν την ίδια ηλικία: Γεννήθηκαν και οι δυο στα 1851. Και ήταν η προέλευσή τους κοινή, νησιώτικη: Ο ένας απ'τη Σκιάθο κι ο άλλος απ'τη Νάξο. Έφερναν δηλαδή μέσα τους κι οι δυο τις ίδιες παραδοσιακές αξίες του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας σε μια Αθήνα χαμένη μέσα στην ξιπασιά, στην κακία και στη δαιμονική απάτη και κατάξερη από πολιτιστική παράδοση.</i></p><p><i></i></p><blockquote><i>"Ο νεοπλουτισμός κι η κοινωνική προκοπή άρχισαν τότε ακριβώς να απαρνιώνται τη λαϊκή τους καταγωγή, να περιφρονούν τις λαϊκές αξίες, να εγκαταλείπουν το ύπαιθρο και να βολοδέρνουν μέσα στα ευρωπαϊκά ρεύματα χωρίς να μπορούν να αφομοιώσουν τίποτα και να προσανατολιστούν πουθενά." (Γ.Βαλέτας)"</i></blockquote><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgeTgrDFEwwec9TJe4bDPUi-YLORWV1z7Foqb17q-y1sMA1yjy6ZL2opmILiUp2xYdj_hi2v3oRNitUH87GxFBPNIS2oHwegjvWY6gPuU5nQLo4TZdAxnTHthmsSywUNZPQowpB05IwIMDqmrh1XzPiEXx4WSqTtd7TN4OPPzL5NCsktf-OvSCakHQSxIJ5/s936/%CE%9D%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BB%CE%B1%CE%BF%CF%82%20%CE%A0%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%82_0003.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="936" data-original-width="630" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgeTgrDFEwwec9TJe4bDPUi-YLORWV1z7Foqb17q-y1sMA1yjy6ZL2opmILiUp2xYdj_hi2v3oRNitUH87GxFBPNIS2oHwegjvWY6gPuU5nQLo4TZdAxnTHthmsSywUNZPQowpB05IwIMDqmrh1XzPiEXx4WSqTtd7TN4OPPzL5NCsktf-OvSCakHQSxIJ5/s16000/%CE%9D%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BB%CE%B1%CE%BF%CF%82%20%CE%A0%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%82_0003.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><p><i>"Πάνω από όλα ο παπα-Νικόλας ήταν πατέρας. Και το μόνο που του έφτανε ήταν τα δάκρυα, η συντριβή κι η μετάνοια. </i></p><p><i>Συχνά έρχονταν να τον επισκεφτούν άνθρωποι δήθεν αξιοσέβαστοι κι εξωτερικά συντετριμμένοι!... Μα όταν έφευγαν ο παπα-Νικόλας φαινόταν λυπημένος. Και τότε τον ρωτούσε η νύφη του αν θα γίνουν καλά ή αν χυθεί βάλσαμο στην ψυχή του. Κι ο παπα-Νικόλας κουνούσε το κεφάλι του αρνητικά, ψιθυρίζοντας:</i></p><p style="text-align: left;"><i>-Δεν έχουν Μαριγούλα μου μερικοί άνθρωποι ψυχή! Δεν έχουν δάκρυα, τί να τους κάμω; Τί να τους κάμω;"...</i></p><p style="text-align: left;"><i><br /></i></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWRnd8YYqd-fJug1xfcw3iWd3YiQaYf_D-sOUTfErcFd28uKxtw0JEaV5zXXgifrwiTVUmQn-fYxzxLbwluM_DEhezos_jcJRGC8zlybHbCaCuqiA9KweT0Dv-8rT3R6iraTqf2SS61f36_WPhuZXPtjItIdFMl8H9ynJT_BBXO8woOdUx92BUkoYN-Cu6/s875/%CE%A0%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%BC%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B7%CF%82_0002.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="875" data-original-width="630" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWRnd8YYqd-fJug1xfcw3iWd3YiQaYf_D-sOUTfErcFd28uKxtw0JEaV5zXXgifrwiTVUmQn-fYxzxLbwluM_DEhezos_jcJRGC8zlybHbCaCuqiA9KweT0Dv-8rT3R6iraTqf2SS61f36_WPhuZXPtjItIdFMl8H9ynJT_BBXO8woOdUx92BUkoYN-Cu6/s16000/%CE%A0%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%BC%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B7%CF%82_0002.jpg" /></a></div><p style="text-align: center;"><i><br /></i></p><p style="text-align: center;">*** Όλα τα αποσπάσματα κι οι εικόνες είναι από το βιβλίο του <b>Δημήτρη Φερούση</b>:<i> <b>"Ο παπακαλόγερος Νικόλας Πλανάς, ο Άγιος ποιμένας"</b> (εκδόσεις Αποστολική Διακονία)</i></p><p>Σήμερα, 2 Μαρτίου γιορτάζουμε τη μνήμη του <b>οσίου Νικολάου του Πλανά</b> που ήρθε ορφανεμένο παιδί από την Νάξο για να καταστεί Άγιος των Αθηνών...:</p><p><i></i></p><blockquote><p><i>"Όσο περνούσε ο καιρός η ορφανεμένη από πατέρα φαμελιά της κυρα-Αυγουστίνας έβρισκε τον εαυτό της και το δρόμο της. Κανένας πανικός, καμία ανησυχία δεν θόλωνε τη γαλήνη του σπιτιού και την πίστη τους. [...] Ένα πλήθος νησιώτες από την Νάξο, εξάλλου, που είχαν εγκατασταθεί στου Ψυρρή, στο Γαλάτσι, στο Πολύγωνο και στην Πλάκα, έρχονταν συχνά στο σπίτι των Πλανάδων να τους κάνουν βίζιτα. Να μιλήσουν για το νησί, για τους ανθρώπους και τα πηγαινέλα τους. [...]</i> </p><i></i><p></p><p><i>Ο Νικόλας στο μεταξύ δε στεκόταν άπραγος. [...] Συνδιαλεγόταν με φωτισμένους κληρικούς, θεολόγους και μοναχούς. Και κέρδιζε καθημερινά σε γνώση και ωριμότητα. Συχνότερα όμως παρακολουθούσε εσπερινούς κι άλλες ακολουθίες, παίρνοντας μέρος πότε στο αναλόγιο και πότε μέσα στο Ιερό στις διάφορες χρείες των ιερών. [...]</i></p><p><i>Τελευταία είχε ανακαλύψει κι ένα απόμερο εκκλησάκι, πέρα από την Αθήνα, στους έρημους αγρούς του Πολυγώνου, στη Μεταμόρφωση. Εκεί γίνονταν μεγάλες και συχνές συνάξεις από καλογέρους της Σκιάθου και του Αγίου Όρους, ιερείς κι άλλους πνευματικούς ανθρώπους που τις παρακολουθούσε με ζήλο ο Νικόλας...":</i></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div></blockquote><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgj2Bd7r6GZo5erj9YzwXa-5Y-FbTGZt-51Q39hKQ0fK3cFcq1Ruwr2bkyYSgFhB3VhGCk2h1zwpJuf-0m-jrrSrIWiP8oalugcxX2vFVaAeJ99wEmWVdX_FX8B6m2fJY5BY2lpzSR8p_6ZgMG7ial2xDe4m5Jx7PXRjzA7SNcoWFaU2NqXyfs0cw92Iq-j/s1260/%CE%9C%CF%89%CF%81%CE%B1%CF%8A%CF%84%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%82.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="828" data-original-width="1260" height="421" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgj2Bd7r6GZo5erj9YzwXa-5Y-FbTGZt-51Q39hKQ0fK3cFcq1Ruwr2bkyYSgFhB3VhGCk2h1zwpJuf-0m-jrrSrIWiP8oalugcxX2vFVaAeJ99wEmWVdX_FX8B6m2fJY5BY2lpzSR8p_6ZgMG7ial2xDe4m5Jx7PXRjzA7SNcoWFaU2NqXyfs0cw92Iq-j/w640-h421/%CE%9C%CF%89%CF%81%CE%B1%CF%8A%CF%84%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%82.jpg" width="640" /></a></div><p></p><div style="text-align: center;"><br /></div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyXBkOde4pVZ7eAAaUhRidYUB-Tdv7gJBvsYDuc_6ZBq32e9cka6h_vRlGgyZW9oZRst_beDQBRZ6LXmpB_xECDDMbXsElq_8V3BU6L-pytWhSUrVEYQQw1hfRIFUhkHioqamwTiFQdyl4Qqm5CxTPuoCdpLcK5aXXjxXPpT8ZlH4THGwlojebS4n4JekB/s1260/%CE%9C%CF%89%CF%81%CE%B1%CF%8A%CF%84%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%82.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="804" data-original-width="1260" height="408" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyXBkOde4pVZ7eAAaUhRidYUB-Tdv7gJBvsYDuc_6ZBq32e9cka6h_vRlGgyZW9oZRst_beDQBRZ6LXmpB_xECDDMbXsElq_8V3BU6L-pytWhSUrVEYQQw1hfRIFUhkHioqamwTiFQdyl4Qqm5CxTPuoCdpLcK5aXXjxXPpT8ZlH4THGwlojebS4n4JekB/w640-h408/%CE%9C%CF%89%CF%81%CE%B1%CF%8A%CF%84%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%82.jpg" width="640" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">(<b>Αλεξάνδρου Μωραϊτίδη,<i> "Το τάξιμον"</i></b><i>, εκδόσεις Νεφέλη</i>)</td></tr></tbody></table><p style="text-align: center;"><br /></p>Όλγαhttp://www.blogger.com/profile/10890809316986482798noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-5398840350809205883.post-20940520370457619382024-02-28T21:05:00.002+02:002024-02-29T11:52:14.649+02:00Ο αδικημένος Άγιος Κασσιανός κι οι λαϊκές μας παραδόσεις!<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><i></i></div><blockquote><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><i>"Ο άϊ-Κασσιανός παραπονιόταν στο Θεό γιατί μαθές, να κάνουν τόσες δόξες και πανηγύρια στον άϊ-Νικόλα... και για τον Κασσιανό, που κάποτε γλύτωσε ανθρώπους από τα θηρία (ίσως όταν γύριζε στα Μοναστήρια της Ανατολής) δεν εγνοιάστηκε κανείς, μηδέ για προσκύνημα, μηδέ για πανηγύρι! </i></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><i>Την ίδια ώρα, νά και παρουσιάστηκε ο άϊ-Νικόλας βρεγμένος ίσα με το κόκκαλο κι αναμαλλιάρης. (Τον ερώτησ' ο Θεός πού ήταν.) Και άρχισε να λέει σε πόσα πέλαγα γύριζε και πόσα καράβια γλύτωσε με τους ανθρώπους των.</i></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><i>Τότε ο Θεός γυρίζει και λέει στον Κασσιανό: Τον είδες τον άγιο-Νικόλα; Μηδέ μέρα, μηδέ νύχτα ησυχάζει. Χώνεται, χειμώναν καιρό, μέσα στις φουρτούνες, για να γλυτώσει τον κόσμο, κι η βράκα του (όπως των ναυτικών) είναι πάντα βρεμένη. Και συ πια, που γλύτωσες μια φορά ανθρώπους από τα θεριά, κάθεσαι τώρα, σαν οκνός, στον Παράδεισο κι έχεις μούτρα, να παραπονιέσαι. Μάθε το λοιπόν, μια και καλή, πως ο κόσμος που κάνει τα πανηγύρια, ξέρει τί κάνει! </i></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><i>Σώπασε ο Κασσιανός, αμ' ο Θεός τον τιμώρησε, να μη μπορεί να γιορτάζει κάθε χρόνο, μόνο μια φορά στα τέσσερα, άμα ο Φλεβάρης θα τραβά εικοσιεννιά."</i> (<b>Παναγιώτης Νικήτας, </b><i><b>"Το Λεσβειακό Μηνολόγιο"</b>, Μυτιλήνη 1953)</i></div></blockquote><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">Τούτη την παράδοση, παραθέτει ο λαογράφος μας<b> Δημήτριος Λουκάτος</b> στο έργο του <b>"Συμπληρωματικά του Χειμώνα και της Άνοιξης"</b> (<i>εκδόσεις Φιλιππότη</i>) και αναφέρει σχετικά:</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><i>"Είναι ο άγιος, που μόνο τα δίσεκτα έτη παρουσιάζεται η ημερομηνία της γιορτής του. Στα άλλα χρόνια συνεορτάζεται με τους αγίους της 28ης Φεβρουαρίου. Ο λαός πιστεύει πως είναι τιμωρημένος από το Θεό γιατί, ενώ είχε κανονική τη λατρεία του, παραπονέθηκε ότι άλλοι άγιοι παίρνουν μεγάλες τιμές. [...] Η γενική αυτή παράδοση με σχετικές παραλλαγές κυκλοφορεί ιδιαίτερα στις Ορθόδοξες χώρες από τα βυζαντινά χρόνια. [...]"</i></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><i><br /></i></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhldftP7o2Qp37VuqG4rd9QpKaDlIdV99vNSYLqiJ64_LRTRPrdWZGSMoH_OYdYK24KUwyJkGosjU9cgJDXu0tzDyfHELZNhp2gDSRPPHqwXr0lJ2plg7N9Txkl2HnjZaSG_vR3FnK5eRzJEI9fFEF2OUTAbM-1FQapjz3VcBBC2MAw9M0EzMxp5ACbiMbY/s1600/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%9A%CE%B1%CF%83%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82%20%CE%BF%20%CE%A1%CF%89%CE%BC%CE%B1%CE%AF%CE%BF%CF%82.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1111" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhldftP7o2Qp37VuqG4rd9QpKaDlIdV99vNSYLqiJ64_LRTRPrdWZGSMoH_OYdYK24KUwyJkGosjU9cgJDXu0tzDyfHELZNhp2gDSRPPHqwXr0lJ2plg7N9Txkl2HnjZaSG_vR3FnK5eRzJEI9fFEF2OUTAbM-1FQapjz3VcBBC2MAw9M0EzMxp5ACbiMbY/w444-h640/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%9A%CE%B1%CF%83%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82%20%CE%BF%20%CE%A1%CF%89%CE%BC%CE%B1%CE%AF%CE%BF%CF%82.jpg" width="444" /></a></div><br /><i><br /></i></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">Εμπνευσμένος από ετούτη την παράδοση, ο κλασικός λογοτέχνης μας <b>Γεώργιος Βιζυηνός</b><i> (1949-1896)</i>, έγραψε ένα πολύ ιδιαίτερο ποίημα,<b><i> "Το συναξάρι του Αγίου Κασσιανού"</i></b>:</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b><i><u>Ἀτθίδες Αὖραι </u>(1884)</i></b></div><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both;">Συγγραφέας:<b> Γεώργιος Βιζυηνός</b></div><div class="separator" style="clear: both;"><b><i>ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΑΣΣΙΑΝΟΥ</i></b></div></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><i>(Δημώδης καλογηρικὴ παράδοσις.)</i></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both;"><i><br /></i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>"Οἱ Ἅγιοι στὸν οὐρανὸ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>συνάχθηκαν ἕνα πουρνὸ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>’μπρὸς στοῦ Θεοῦ τὸ δῶμα.</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Τάκ, τοῦκ! Τὴν θύρα του χτυποῦν:</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Ἔχουνε κἄτι νὰ τοῦ ’ποῦν—</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Μήπως κοιμᾶτ’ ἀκόμα;</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i><br /></i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>“Καὶ βέβαια! Ἀπὸ τεμπελιὰ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>κι’ ἀπὸ κοιμῆσ’ ἄλλη δουλειὰ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>τοῦ Λόγου του δὲν κάνει!”</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>(Ὁ Ἅγιος Κασσιανὸς</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>τὸ εἶπε, ποῦ τοῦ καθενὸς</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>τὴν γνώμη προλαμβάνει.)</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i><br /></i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>“Λέν, εἰς παμπάλαιον καιρὸν</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>πῶς μιὰ δουλειὰ ἐξ ἡμερῶν</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>ἐπῆρεν εἰς τὰ χέρια.</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Κ’ ἔκτισε κῦμα καὶ στεριά,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>κ’ ἔπλασ’ ἀνθρώπους καὶ θεριά,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>κ’ ἐγυάλισε τ’ ἀστέρια.</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i><br /></i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>“Μὰ σοῦ ἐπῆρεν ἀπ’ ἐκεῖ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>γιὰ μιὰ μεγάλη Κυριακὴ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>τὸν ἄπειρον αἰῶνα!</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Ἐνῷ οἱ Ἅγιοι ’γδυτοί,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>’ως καὶ στὴν ἴδια μας γιορτή,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>δουλεύουμε γι’ Αὐτόνα!”</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i><br /></i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Πρὶν ἀποσώσῃ τὴν λαλιά,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>ἀνοίγ’ ἡ θύρα μιὰ σταλιά,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>καὶ βλέπ’ αὐτὸς κ’ οἱ ἄλλοι—</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Δὲν ἐφαινότανε μορφή,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>μὰ εἶδαν τ’ ἄσπρο τὸ σκουφί,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>π’ ὁ Θεὸς τὴν νύχτα βάλλει.</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i><br /></i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Τοῦ Κόσμ’ Αὐτὸς τὴν μηχανή,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>μὲ τὸ ποδάρι του κουνεῖ,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>κι’ ἀλείφει μὲ τὸ χέρι·</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Ἡ ’πουκαμίσα ποῦ φορεῖ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>καὶ ἡ ’ματιά του μαρτυρεῖ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>πῶς ’δούλευε νυχτέρι.</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i><br /></i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Ἅμα τὸ εἶδαν οἱ καλοί,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>σὰν νᾆχαν ὅλοι μιὰ βουλή,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>τὸ βλέμμα σκύβουν κάτω,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>κι’ ἀρχίζουν μὲ πολλὴ βοή:</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>“Τὸν Κύριον πᾶσα πνοὴ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>καὶ κτίσις αἰνεσάτω!”</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i><br /></i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Ὁ Θεὸς ἀκούει καὶ γελᾷ·</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>κι’ ἀνασκομπόνει στ’ ἀψηλὰ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>τοῦ ῥούχου τὰ μανίκια:</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>“Καλὰ τὸ λέγουν οἱ θνητοί,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>πῶς ὅπου λείπει τὸ γατί</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>χορεύουν τὰ ποντίκια!”</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i><br /></i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Κ’ ἐνῷ οἱ Ἅγιοι μὲ πολλὴ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>τοῦ ψαλλουρίζουν συστολὴ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>τ’ ἀτέλειωτο τροπάρι,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>νίβγετ’ Ἐκεῖνος καθαρὰ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>κι’ ἀλλάζει μέσα, καὶ φορᾷ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>τὴν θεϊκή του χάρη.</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i><br /></i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Ἔπειτα γνεύει σιγανὰ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>τ’ ἀγγέλου ποῦ τὸν διακονᾷ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>ν’ ἀνοίξῃ πιὰ τὴν θύρα.</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Μόλις τὴν εἶδαν ν’ ἀνοιγῇ,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>ἐσκύψαν ὅλοι μὲ σιγή,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>καὶ προσκυνοῦν στὴν γύρα.</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i><br /></i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Ὁ Πλάστης γνεύει ἄλλη μιά.</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Κ’ ἦταν αὐτὸ ἐπιθυμιὰ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>νὰ εἰσαχθοῦν στὸ ’σπίτι.</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>“Μόλις ἐδόθ’ ἡ προσταγή,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>καὶ θὰ φιλήσῃ λὲς τὴν γῆ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>ἡ μακρυά τους μύτη!</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i><br /></i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>“Ἀρκεῖ! Ἀρκεῖ! Εὐχαριστῶ!</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Σᾶς ἔχω χάριν, ἂν αὐτὸ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>τὸ αἴσθημα σᾶς μένῃ,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>κι’ ὅταν κανεὶς δὲν σᾶς τηρᾷ -</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Καὶ σᾶς ’βρεθῇ καμμιὰ φορὰ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>ἡ θύρα μου κλεισμένη.”</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i><br /></i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Ἕνας τὸν ἄλλο τους κυττᾷ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>κ’ ἐκπεπληγμένος ἐρωτᾷ,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>μὲ τὴν ’ματιὰ μονάχα:</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Ποιός εἶν’ αὐτός, ὅπου τολμᾷ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>τέτοι’ Ἀρχηγὸ νὰ μὴν τιμᾷ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>ὅπου κι’ ἂν ἦναι τάχα;</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i><br /></i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>“Ὁρίστε μέσ’ ἀγαπητοί!</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Βεβαίως τρέχει κἄτι τὶ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>σπουδαῖο στὴν Ἑλλάδα,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>γιὰ νὰ ’ξυπνήσετε βιαστοὶ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>ἀπὸ τὴν κλίνη τὴν ζεστή,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>’σὲ τούτη τὴν κρυάδα!”</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i><br /></i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Καθεὶς σκουντᾷ καὶ προσπαθεῖ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>νὰ πρωτὠμβῇ νὰ θρονιασθῇ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>εἰς τοῦ Θεοῦ τὸ πλάγι.</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Σταὶς πρόσχαραίς των ταὶς μορφαὶς</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>τὸ βλέπεις, ποῦ καλὸς καφὲς</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>τοὺς ’μύρισε καὶ τσάγι!</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i><br /></i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Σὰν ἐκαθῆσαν στὰ θρονιά,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>κ’ ἐβούτησαν τὴν φρυγανιά,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>καὶ ἤπιαν τὸ ζεστό τους—</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Στρέφετ’ ὁ Πλάστης τοὺς κυττᾷ,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>καὶ τὰ μαντάτα νὰ ῥωτᾷ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>ἀρχίζ’ ἀπὸ τοὺς πρώτους:</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i><br /></i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Ἀπὸ τοὺς ἀξιωματικούς—</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Αὐτοὺς τοὺς προτιμοῦν, ἀκοῦς,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>κι’ ὁ Θεὸς καὶ ᾑ κοκκώναις.</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Γιατὶ τοὺς ἔχουν γιὰ φρουρούς,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>ποῦ κόφτουν δράκοντας κ’ ἐχθρούς—</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Ἐπάνω σταὶς εἰκόναις.</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i><br /></i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Τὸν Ἁγι-Γεώργη τὸ λοιπὸν</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>ῥωτᾷ μὲ βλέμμα χαρωπόν:</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>“Τί νέ’ ἀπ’ τὴν Ἀθήνα;”</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Αὐτός, τὸ χέρι του στ’ αὐτί,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>καὶ μὲ μιὰ στάση κορδωτή:</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>“Τὰ ’ξεύρεις, λέγ’, ἐκεῖνα!</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i><br /></i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>“Τὴν μάν’ αὐτοί, ποῦ τοὺς γεννᾷ,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>τὴν ῥουκανοῦν παντοτεινά,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>σὰν δένδρο τὰ σκουλούκια.</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Καὶ πέρνουν, γι’ ἄπειρα πουγγιά,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>ἐλεημοσύν’ ἀπ’ τὴν Φραγκιὰ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>κι’ ἀπ’ τὴν Τουρκιά—Χαστούκια!”</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i><br /></i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Ἔπειτα στρέφει καὶ θωρεῖ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>τ’ Ἁγί-Δημήτρη τὸ σκαρί,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>ντρίτο, σὰν σπάθας θήκη.</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Καί, “Τί μαντάτα, τὸν ῥωτᾷ,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>ἀπ’ τῆς Ἠπείρου τ’ ἀνοιχτὰ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>κι’ ἀπ’ τὴν Θεσσαλονίκη;”</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i><br /></i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>“Καλά, τοῦ λέγ’, εὐχαριστῶ!</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Μά, Προτεστάντη τὸν Χριστὸ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>θὰ κάμουν αὐτοῦ πέρα,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>κι’ ὅλους ἑμᾶς Αὐστριακούς—</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Ἄν δὲν τοὺς βάλῃς τοὺς Γραικοὺς</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>’λίγο μυαλὸ μιὰ ’μέρα!”</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i><br /></i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Τότ’ ὁ Θεὸς στρεφογυρνᾷ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>νὰ ’βρῇ μὲ ’μάτια γαλανὰ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>τὸν Ἅγιο Νικόλα:</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Αὐτὸς φροντίζει δι’ αὐτά.</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Αὐτὸς τὴν Πίστ’ ὑπηρετᾷ—</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Κι’ ἂς μὴν τὸ λέγει κι’ ὅλα.</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i><br /></i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Γυρνᾷ ’π’ ἐδώ, γυρνᾷ ’π’ ἐκεῖ—</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Ὅλ’ εἶν’ αὐτοῦ οἱ συνοδικοί,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>μόνον ἐκεῖνος ὄχι!</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>“’Ξεύρει κανείς σας, ποῦ κρατεῖ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Ἁγι-Νικόλας, καὶ γιατί</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>δὲν κάθεται στὴν κώχη;”</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i><br /></i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Ὅλοι τους γνέψιμο κοινὸ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>στὸν Ἅγιο Κασσιανὸ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>γιὰ ν’ ἀπαντήσῃ ῥίπτουν—</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Αὐτὸς τοὺς ἔφερεν· αὐτὸς</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>ἂς ὁμιλήσῃ θαρρετὸς</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>ὅ τι ἐκεῖνοι κρύπτουν.</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i><br /></i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Αὐτὸς ’σηκώθ’ ἀπ’ τὸ θρονί:</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>“’Βλόγησον, Πάτερ!” Προσκυνεῖ,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>καὶ λέγει μὲ τὴν μύτη.</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>“Μᾶς ἐρωτᾷς συχνὰ πυκνὰ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>ὁ κόσμος κάτω πῶς περνᾷ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>στ’ ἀπότρελό του ’σπίτι.</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i><br /></i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>“Θαρρῶ, θὰ ἦταν πιὸ καλά,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>ἄν ἐρωτοῦσες μιὰ βολὰ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>καὶ δι’ ἑμᾶς ’δῶ πέρα.</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Καλὰ θὰ ἦταν. Ἀλλὰ Σύ—</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Μὰ αὐτὴν τὴν δόξα τὴν χρυσή—</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Ἐπῆρ’ ὁ νοῦς Σ’ ἀγέρα!</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i><br /></i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>“Τώρα μοῦ νοιώθει τὸ μυαλό,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>γιατί κανεὶς τὸν πιὸ τρελό</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>θεότρελο τὸν κράζει!</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Αὐτὸ βεβαίως θὰ δηλοῖ,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>πῶς ἡ τρελάρα ἡ πολλὴ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>τὴν φρόνησή Σου ’μοιάζει!</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i><br /></i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>“Γκρεμνιέτ’ ὁ τόπος ποῦ πατᾷς,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>καὶ Σὺ ’ξετάζεις κ’ ἐρωτᾷς</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>τί νέ’ ἀπ’ τὴν Ἑλλάδα;</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Ἔχ! Καὶ νὰ ἤμουνα Θεός!</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Νὰ φάγ’ ἐτοῦτος ὁ λαὸς</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>ζβερκιὰ καὶ μπαστουνάδα!</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i><br /></i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>“Μώρ’ Χριστιανοί ’ναι τάχ’ αὐτοί,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>καὶ πατριῶται θαρρετοί,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>σὰν ἦταν ἡ γενιά τους;</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Ἔχ! Καὶ νὰ εἶχα μιὰ νευρὰ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>νὰ τοὺς ἀργάσω τὰ πλευρὰ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>σαχλιὰ σὰν τὰ μυαλά τους!</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i><br /></i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>“Μ’ αὐτὸ δὰ θἄρθῃ μοναχό,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>σὰν στρέψ’ ὁ Χρόνος τὸν τροχὸ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>ἀπ’ τοῦ Βοριᾶ τὰ μέρη,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>καὶ τοὺς ἀλέσουν οἱ Ξανθοί,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>σὰν ἅλας πὤχει μωρανθῇ,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>σὰν ’ξέθυμο πιπέρι!</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i><br /></i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>“Γι’ αὐτὸ συμπάθειο Σὲ ζητῶ,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>ἂν μ’ ἔφυγε τὸ καθ’ αὐτὸ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>τῆς ὁμιλίας νῆμα.</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Μιὰ ἄλλ’ ἀνάγκη μᾶς βαστᾷ,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>μᾶς ἔχει σύρ’ ἐδὼ ’μπροστὰ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>στὸ θεϊκό Σου βῆμα.</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i><br /></i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>“Ἁγι-Νικόλας μὲ χωρὶς</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>αἰτία κι’ ἀφορμὴ θαρρεῖς</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>λείπ’ ἀπ’ αὐτοὺς τοὺς τόπους;</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Παρὰ σκυφτὸς ἐδὼ μ’ ἑμᾶς,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>προκρίν’ ἐκεῖνος τὰς τιμὰς</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>ποῦ παίρν’ ἀπ’ τοὺς ἀνθρώπους.</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i><br /></i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>“Σὲ κάθε τέμπλος π’ ἀπαντᾷ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>στήνει τὸν θρόνο του κοντὰ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>στοῦ γυιοῦ Σου τὴν μητέρα!</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Κ’ οἱ ναύταις, ὅταν κονδυλοῦν,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>σ’ ἐκεῖνον κράζουν καὶ λαλοῦν</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>τὸ Τὴν τιμιωτέρα!</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i><br /></i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>“Κ’ ἐνῷ ἡ φτώχεια δὲν ’μπορεῖ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>γιὰ μᾶς νὰ κάψ’ ἕνα κερὶ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>καὶ δυὸ κουκκιὰ θυμιάμα,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>αὐτὸς συχνὰ πυκνὰ πουλεῖ,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>ἀπ’ τὴν περίσσεια τὴν πολλή,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>χρυσὸ τὸ κάθε τάμα!</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i><br /></i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>“Νοεῖς βεβαίως, πῶς αὐτὰ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>τὴν Πίστη βλάπτουν δυνατὰ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>καὶ τὴν Ἁγιωσύνη.</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Ἐνῷ δὲν ἔπρεπε, φρονῶ,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>νὰ λείπ’ ’ως κι’ ἀπ’ τὸν οὐρανὸ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>ἡ κοινοκτημοσύνη!</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i><br /></i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>“Γιατί νὰ ἔχ’ αὐτὸς γιατί</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>τίμὴ καὶ δόξα, κ’ ἑορτὴ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>λαμπρότερ’ ἀπὸ μένα;</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Ἂς μᾶς τὸ ’πῇ ὀρθὰ κοφτὰ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>τὰ δικαιώματά τ’ αὐτὰ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>ποῦ τἄχ’ ἀποκτημένα!</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i><br /></i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>“Ἂν ἦταν μάρτυς μὲ καρδιά—</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Θἄλεγα: τέτοι’ ἀναποδιὰ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>τὴν κάμνουν οἱ ἀνθρῶποι:</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Σοῦ ’γδέρνουν κἄποιον σὰν σκυλί,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>καὶ σὰν θεόν τους, οἱ μουρλοί,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>τὸν προσκυνοῦν κατόπι!</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i><br /></i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>“Ἂν ἦταν ἕνας ἀσκητής,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>ἕνας σοφὸς ἢ ποιητής,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>π’ ἀπέθαν’ ἀπ’ τὴν πεῖνα—</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>θἆχε κανεὶς ὑπομονή·</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>καὶ θἄλεγ’ ὅλ’ οἱ Χριστιανοὶ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>πῶς εἶν’ ἀπ’ τὴν Ἀθήνα.</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i><br /></i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>“Τὸ πνεῦμ’ ἀφήνουν νὰ πεινᾷ,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>τὴν ἀρετὴ νὰ διακονᾷ—</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Καὶ σὰν τὰ κακαρώσῃ,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>πὰ στὸ στομάχι τ’ ἀδειανὸ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>τῆς στήνουν μάρμαρο βουνό,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>καὶ ψάλλουν ὅσοι ὅσοι!</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i><br /></i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>“Μὰ τοῦτον—Δόξα σ’ ὁ Θεός—</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>στὴν γῆ τὸν εἶχεν ὁ λαὸς</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Αὐθέντη καὶ Δεσπότη!</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Γι’ αὐτάς, δὲν εἶπες, τὰς τιμάς,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>οἱ πρῶτ’ εἶν’ ἔσχατοι ’σ’ ἑμᾶς,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>κ’ οἱ ἔσχατ’ εἶναι πρῶτοι;—</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i><br /></i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>“Μά, τὸ συνήθειο τὸ κακὸ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>ἔγεινε πλέον φυσικὸ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>στὸν Ἅγιο-Νικόλα!</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Φιλόπρωτος χαμαὶ στὴν γῆ,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>πρωτεῖα ’πάνω κυνηγεῖ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>μὲ τὰ σωστά του ὅλα.</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i><br /></i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>“Κι’ ἂν δὲν ’νοιασθῇς – Σὲ βεβαιῶ,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>μᾶς τὸν καθίζουν γιὰ Θεὸ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>στὸν ζβέρκο μας οἱ Σλαῦοι!</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Καὶ θὲ νἀρθῇ μιὰ πρωϊνὴ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>νὰ Σὲ σηκώσ’ ἀπ’ τὸ σκαμνί,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>τὴν θέση νὰ Σοῦ λάβῃ!”</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i><br /></i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Ὁ Πλάστης π’ ἄκουεν αὐτὰ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>τὰ γέλοια μέσα του βαστᾷ,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>τὰ γένια του χαϊδεύει.</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Μιὰ τὸν κατήγορο θωρεῖ,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>μιὰ τὼν Ἁγίων τὸ σωρί—</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Κἄτι τοὺς μαγερεύει!</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i><br /></i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Κατόπι: “Πράγματι, λαλεῖ,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>εἶναι παράδοξο πολὺ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>γιατί ἡ Χριστιανοσύνη</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>κεριὰ καὶ ’λάδια περισσά,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>καὶ τόσα στέφανα χρυσὰ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>’σ’ αὐτὸν τὸν Ἅγιο δίνει!</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i><br /></i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Καὶ ἀπὸ τοῦτα ποῦ θωρῶ,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>εἰς τὰ Μετέωρα θαρρῶ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>ποθεῖτε νὰ τὸν στείλω.—</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Εἶναι στὴν σύνοδο κανεὶς</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>νὰ ’πῇ δυὸ λόγους εὐμενεῖς</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>γιὰ τὸν παλῃό μας φίλο;...</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i><br /></i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>“Μά, ὅποιος κρίνει τὰ κοινά,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>θαρρῶ, δὲν πρέπει νὰ ξεχνᾷ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>καὶ τοῦ σοφοῦ τὴν γνώμη:</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Πρὶν ἔρθῃ κι’ ἀπολογηθῇ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>αὐτὸς ποῦ κατηγορηθῇ,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>μὴν κάμῃς κρίσ’ ἀκόμη.</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i><br /></i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>“Γι’ αὐτὸ καλὸ νομίζω ’γὼ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>’σ’ ἕνα κλητῆρά μου γοργὸ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>νὰ δώσουμε μιὰ κλήση,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>ἕν’ ἔνταλμα δεσποτικό.</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Καί, μὲ καλὸ ἢ μὲ κακό,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>νὰ μᾶς τὸν κουβαλήσῃ.”</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i><br /></i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Κ’ ἐστράφη κ’ ἔγνεψε γλυκὰ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>ἑνὸς ἀγγέλου, ποῦ ’γροικᾷ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>τὸ πρᾶγμ’ αὐτοῦ ποῦ στέκει.</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Κι’ αὐτὸς ἐπέταξε στὴν γῆ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>μὲ τοῦ Θεοῦ τὴν προσταγή,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>ὡσὰν ἀστροπελέκι.</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i><br /></i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Πρὶν ἢ τελειώσῃ μιὰ στιγμή,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>τ’ Ἁγί-Νικόλα τὸ κορμὶ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>πῶς ἔφερνεν ἐφάνη.</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Καὶ στῆς στιγμῆς τὸ τέλος πιά,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>σαχλιό, βρεμμένο σὰν σουπιά,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>’μπρὸς στὸν Θεὸ τὸν βάνει.</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i><br /></i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>“Συγνώμ’, Ἀφέντη μου, ζητῶ,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>διότι, λέγει, περιττὸ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>καιρὸν ἔχω ἀργήσει.</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Μὲ τὰ γοργά μου τὰ φτερὰ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>ἐπῆγα Νότο καὶ Βορρᾶ,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>κι’ Ἀνατολὴ καὶ Δύση.</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i><br /></i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>“Σ’ ὅλους ἐπῆγα τοὺς λαούς,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>σ’ ὅλους ἐμβῆκα τοὺς ναούς—</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Δὲν ηὗρα τὸν ἁτόν του.</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Τέλος, κοντὰ ν’ ἀπελπισθῶ,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>τὸν ξετρυπόνω στὸν βυθὸ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>τοῦ Εὔξεινου τοῦ Πόντου!”</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i><br /></i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Ὁ Πλάστης τὸν καλοθωρεῖ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>καὶ τὸν ῥωτᾷ μὲ ἱλαρή,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>μὲ πατρικὴ φροντίδα:</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>“Ἁγι-Νικόλα, τὸ θωρῶ,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>εἶσαι βρεμμένος στὸ νερὸ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>’ως ’πάνω στὴν κουρίδα!</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i><br /></i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>“Ἂν ἦν’ ἀλήθει’ αὐτὸ ποῦ ’πῶ—</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>στὴν Μοσχοβιὰ εἶχες σκοπὸ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>ξανὰ νὰ ταξιδεύσῃς.</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Κ’ ἐπήγαινες κολυμβητά,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>γιατὶ δὲν ἤθελες λεπτὰ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>γιὰ ναῦλο νὰ ’ξοδεύσῃς!</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i><br /></i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>“Ὁρίστε; Τόσο φειδωλοὶ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>δὲν ’βρίσκοντ’ Ἅγιοι πολλοί!...</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Ἀλλ’ ὅμως, δὲν θυμόνω.</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Θὰ οἱκονόμησες ξανὰ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>γιὰ νὰ προικίσῃς ὀρφανά,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>νὰ τὰ ’πανδρεύσῃς μόνο.”</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i><br /></i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Ἁγι-Νικόλας τουρτουρᾷ—</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Σὰν ῥυάκια τρέχουν τὰ νερὰ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>ἀπ’ τὸ χλωμὸ κορμί του!</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Ὁ Πλάστης μιὰ τὸ βλέπ’ αὐτό,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>καὶ μιὰ τηρᾷ τὸ κεντητὸ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>τοῦ σαλονιοῦ χαλί του...</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i><br /></i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>“Τὸ ἕνα χέρι σου κρατεῖ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>κάτ’ ἀπ’ τὸ ῥάσσο κἄτι τί.”</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Λέγ’ ὕστερα μὲ χάρη.</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>“Διορισμός, σὲ βεβαιῶ,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>θὰ ἦν’ αὐτό!—Μήπως Θεὸ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>σ’ ἐκάμαν οἱ Βουλγάροι;”</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i><br /></i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Ὁ Ἅγιος τότε, γιὰ νὰ ἰδῇ,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>τοῦ ξεσκεπάζ’ ἕνα παιδὶ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>μισοπνιγμέν’ ἀκόμα.</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>“Συμπάθειο, λέγει, ἂν αὐτὸ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>παρουσιάζω τὸ θνητὸ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>στ’ ἀθάνατό σου δῶμα.</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i><br /></i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>“Εἶναι ἡ ἔβδομη ζωή,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>ποῦ ἔχω σώσ’ ἀπ’ τὸ πρωΐ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>ἀπ’ τὴν μεγάλη μπόρα.</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Μιὰ τρίχ’ ἀκόμα νὰ πνιγῇ:</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Γιατὶ μοῦ ἦλθ’ ἡ προσταγὴ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>εἰς ἀκατάλληλ’ ὥρα!</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i><br /></i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>“Πρὶν ἀναπνεύσῃ μιὰ σταλιά,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>μὲ τρελαρπάζ’ ἀπ’ τὰ μαλιὰ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>ὁ ἄγγελος, στοχάσου!</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Γιὰ νὰ μὴν πέσ’ ἀπ’ τ’ ἁψηλά,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>καὶ τοῦ σκορπήσουν τὰ μυαλά—</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Τὸν ἔφερα ’μπροστά σου.”</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i><br /></i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Κ’ ἐνῷ ’κρατοῦσεν ἡ ’μιλιά,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>ὁ Ἅγιος βλέπει τὴν δουλειά,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>ποῦ ἐκτελεῖ συνήθως:</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Πιάν’ ἀπ’ τὰ πόδια τὸ παιδί,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>τ’ ἀναποδίζει μὲ σπουδή,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>καὶ τὸ χτυπᾷ στὸ στῆθος.</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i><br /></i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Καὶ βλέπει τ’ ἁρμυρὰ ζουμιά,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>ποῦ τρέχουν ἀπ’ τὴν μύτη μιά,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>καὶ μιὰν ἀπὸ τὸ στόμα.</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Κατόπι, στήνοντάς τ’ ὀρθά,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>μ’ ὅλα τὰ μέσα προσπαθᾷ—</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Δὲν ἀναπνέει ἀκόμα!</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i><br /></i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Τότε μὲ σκέψη περισσὴ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>’βγάλλει τὴν θήκη τὴν χρυσή,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>γεμάτη μὲ ταμπάκο.</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Παίρνει μιὰ πρέζα, τὴν βαστᾷ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>στὴν μύτη τοῦ παιδιοῦ ’μπροστά—</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>“Μύρισ’ το, βρὲ Γιαννάκο!”</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i><br /></i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Σὰν τὸ ’μυρίσθηκεν αὐτός,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>τὸν ἔπιασ’ ἕνας φτερνητὸς</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>κ’ ἐπῆρε ’λίγ’ ἀγέρα.</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Καὶ τοῦ ἀνοῖξαν στὴν στιγμὴ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>οἱ νυχτωμένοι τ’ ὀφθαλμοὶ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>καὶ εἶδε τὴν ἡμέρα!</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i><br /></i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Τότε ὁ Ὕψιστος γυρνᾷ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>καὶ τοὺς Ἁγίους σκοτεινὰ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>ἕνα πρὸς ἕνα βλέπει.</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Καὶ μὲ τὸ πρόσωπο ’ξεινὸ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>στὸν Ἅγιο Κασσιανὸ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>τὴν ὁμιλία τρέπει.</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i><br /></i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>“Θωρεῖς, τοῦ λέγει, διατί</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>ἔχει λαμπρότερη γιορτή,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>κι’ ὁ κόσμος τὸν θυμιάζει;</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Γιατὶ δὲν κεῖται στὸν σοφά,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>νὰ τρῷ, νὰ πίνῃ, νὰ τρυφᾷ,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>καὶ σκάνδαλα νὰ βάζῃ.</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i><br /></i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>“Μόν’ καὶ στὸ κῦμα τὸ βαθύ,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>κ’ εδὼ ’μπροστά μου προσπαθεῖ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>γιὰ τὴν Χριστιανοσύνη.</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Τί θαῦμα τὸ λοιπὸν αὐτὸν</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>ἀπ’ ὅλον σας τὸν συρφετὸν</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>ἂν προτιμοῦν κ’ ἐκεῖνοι;..</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i><br /></i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>“Ἄ, ξεκουμπίσου μ’ ἀπ’ ἐδώ!</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Καὶ ἄλλη μιὰ νὰ μὴ σὲ ἰδῶ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>νὰ τσαμπουνᾷς ’δὼ πέρα!</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Γιατὶ δὲν εὐκαιρῶ γι’ αὐτὰ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>τ’ ἀνόητά σου χορατὰ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>κάθε στιγμὴ καὶ ’μέρα.</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i><br /></i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>“Κι’ ἄν δὲν σὲ παύω στὴν στιγμὴ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>ἀπ’ τὴν Ἁγιωσύνη—Μὴ</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>τὸ ’πῇς ἀξιὰ δική σου.</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Ἁγιότη πὤδωκ’ ὁ λαός,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>δὲν εἰμπορεῖ οὔτ’ ὁ Θεὸς</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>νὰ τὴν ἐπάρῃ ’πίσου!..</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i><br /></i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>“Γιὰ τὴν αὐθάδεια πλὴν αὐτή,</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>σοῦ μεταθέτω τὴν γιορτή.—</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Τί ’μέρα σ’ ἔχω δώσει;</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Φευρουαρίου ’κοσεννιά:</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>’Σὲ κάθε τέταρτη χρονιά—</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Διὰ νὰ βάλῃς γνώση!”</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>ΣΗΜΕΙΩΣΙΣ:</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>Τὴν περίεργον ταύτην παράδοσιν τὴν χρεωστῶ εἰς τὴν φιλίαν ἑνὸς τῶν τελειοδιδάκτων τῆς ἐν Χάλκῃ Θεολογικῆς Σχολῆς. Ἡ δηκτικὴ τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ φαντασία, ἴσως ἡ ὑπερφίαλος φιλαστειότης αὐτῶν τῶν ἡρώων, μετέθεσεν εἰς τὸν οὐρανὸν τὰς συνήθεις σκηνὰς ῥᾳδιουργοῦντος φθόνου καὶ φιλοπρωτείας ἀνθρώπων, ὧν ὁ ἐπὶ γῆς βίος ὀνομάζεται οὐράνιος πολιτεία. Ἐν τῷ ποιήματι ὑπέδειξα μὲν τὸ φυσικὸν τῆς σκηνῆς ἔδαφος, δὲν ἠδυνάμην ὅμως νὰ ἐξαιρέσω τὴν τοῦ Θεοῦ παρουσίαν χωρὶς νὰ νοθεύσω τὴν παράδοσιν. Ἐν τούτοις ἐπεφύλαξα εἰς Αὐτὸν ἀξιοπρέπειαν μείζω ἢ ὅτι ποιεῖ τὸ ἀνέκδοτον, συνυποδείξας τὴν περὶ σπουδαιότερά τινα φροντίδα Του. Ἡ ἐποχὴ καθ’ ἣν ἔτυχε νὰ γράφω τὸ ποίημα μοὶ παρέσχε τὰς περὶ Ἑλλάδος παρεκβάσεις. Ἡ ἐπιθυμία τῆς ἀντικαταστάσεως τοῦ Θεοῦ (ὡς γεγηρακότος καὶ ξεκουτιασμένου) διὰ τοῦ Ἁγίου Νικολάου ἐπικρατεῖ ἀληθῶς παρὰ τοῖς ἀμαθέσι Σλαύοις. Οἱ ἐν Θρᾴκῃ Ἕλληνες τὴν ἀναφέρουν μόνον ὡς ἀπόδειξιν ἀνοήτου φυλετισμοῦ τῶν Βουλγάρων, οἵτινες ἀποδυσπετοῦσι μὲν τὸν ὑπὸ τῶν Ἑλλήνων γνωρισθέντα εἰς αὐτοὺς Θεόν, ἀδυνατοῦν ὅμως νὰ συλλάβωσιν αὐτοὶ τὴν ἰδέαν Ὄντος τινὸς ὑψηλοτέρου ἀπὸ τὸν ἐθνικὸν αὑτῶν Ἅγιον."</i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i><br /></i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i><br /></i></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">Ο<b> Δημήτριος Λουκάτος</b> (<i><b>"Συμπληρωματικά του Χειμώνα και της Άνοιξης"</b></i>), παρατηρεί:<i> "Όλοι όμως οι ευρωπαϊκοί λαοί, ιδιαίτερα οι αγρότες, φοβούνται την 29η του Φεβρουαρίου, ως ανώμαλη και δυσοίωνη, αφού αυτή σημαδεύει κυριότατα το δίσεκτο έτος. Η ανωμαλία αυτή κάνει και τους Έλληνες να τα "ρίχνουν" όλα στον άγιο Κασσιανό, να τον λένε "γρουσούζη" ή "οκνό" και να δικαιολογούνε έτσι τη δική τους δεισιδαιμονία, που τό'χουν σε "κακό" να πιάσουν δουλειά την ημέρα αυτή. Για αυτό και λέμε συνήθως, ότι "τ'αγίου Κασσιανού γιορτάζουν οι οκνοί ή οι τεμπέληδες"."</i><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><i><br /></i></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">Η<b> Άλκη Κυριακίδου-Νέστορος</b> (<b><i>"Οι 12 μήνες, τα λαογραφικά"</i></b>, <i>εκδόσεις: Μαλλιάρης-Παιδεία</i>) αναφέρει:</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><i>Στη Μυτιλήνη... έλεγαν πως "Του Κασσιανού γιορτάζουν οι οκνοί" κι ότι "Αυτός βαστάει της οκνιάς τα κλειδιά". Η παράδοση από την οποία προέρχονται οι εκφράσεις αυτές είναι από τη Μυτιλήνη και λέει τα εξής:</i></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><i></i></div></div><blockquote><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><i>Μια μέρα, σαν ο Χριστός γύριζε με τους δώδεκα αποστόλους, έκατσε σε ένα μέρος να ξεκουραστεί. Αμέσως λοιπόν, νά'σου και όλοι οι άγιοι πάνε κοντά του να του γυρέψουν δουλειά. Πάει ο άϊ-Νικόλας και του λέει:</i></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><i>- Χριστέ μου, για πες μου, τί θέλεις να κάνω;</i></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><i>Λέει ο Χριστός:</i></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><i>- Πάνε να δεις ποιά καράβια και καϊκια βολοδέρνουν κι απέ να τα σώζεις.</i></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><i>Πάει κι ο άϊ-Τρύφωνας και του λέει:</i></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><i>- Εγώ, τί θέλεις να κάνω;</i></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><i>Απαντάει ο Χριστός:</i></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><i>- Αμ' το κλαδευτήρι τό'χεις στη μέση σου και κρέμεται, λοιπόν, τί θέλεις και ρωτάς; Τράβα στα χωράφια και στ' αμπέλια και κάνε τη δουλειά σου' διώξε τις αρρώστιες απ'τα δένδρα κι όλα τα κακά. </i></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><i>Εδεκεί, λοιπόν, πήγαν όλοι οι άγιοι στο Χριστό και κάναν τη δουλειά τους. Πίσω πίσω πήγε κι ο άγιος Κασσιανός και λέει:</i></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><i>- Εγώ, Χριστέ μου, τί να κάνω;</i></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><i>Γέλασε τότε ο Χριστός, δε βάσταξε και τού'πε:</i></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><i>-Αμ'εσύ είσαι που εισαι οκνός. Φύλαγε λοιπόν το Φλεβάρη κι άμα δεις και τραβάει εικοσιεννιά, έμπα μέσα στο εικοσιεννιά και κάνε τη δουλειά σου' πάλι, σα δεν έχει εικοσιεννιά κάτσε απ'όξω."</i></div></div><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><p></p></blockquote><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7cHvPPStEkXwDEBGhF1DYIbXX5o2Ij2DnoMCGStlpW4TJrB-1oblZnlOp0rcWuIC4AOaCg1qpFOijbMXoV6XOSwhaEvYbDB3axo2JKQuGi0jo08pTiDPEpEnt0TIV1C3o2tcuE9F1w4UE4E1cQAqIK4x210zXbApGmgLP9gv1cpiCupqtk2TYV4xl8flw/s1536/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%9A%CE%B1%CF%83%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82%20%CE%9B%CE%B5%CF%85%CE%BA%CF%89%CF%83%CE%AF%CE%B1%CF%82%202.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1024" data-original-width="1536" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7cHvPPStEkXwDEBGhF1DYIbXX5o2Ij2DnoMCGStlpW4TJrB-1oblZnlOp0rcWuIC4AOaCg1qpFOijbMXoV6XOSwhaEvYbDB3axo2JKQuGi0jo08pTiDPEpEnt0TIV1C3o2tcuE9F1w4UE4E1cQAqIK4x210zXbApGmgLP9gv1cpiCupqtk2TYV4xl8flw/w640-h426/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%9A%CE%B1%CF%83%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82%20%CE%9B%CE%B5%CF%85%CE%BA%CF%89%CF%83%CE%AF%CE%B1%CF%82%202.jpg" width="640" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><b>Ιερός Ναός Αγίου Κασσιανού</b><span>, Λευκωσία - </span><i>φώτο: Αρ.Βικέτος</i><br style="text-align: left;" /></td></tr></tbody></table><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">Συνεχίζει ο <b>Δημήτρης Λουκάτος</b>, <i>"Ιδιοτυπία ελληνικότατη παρουσιάζουν μερικές προσθήκες στην παράδοση αγίου Κασσιανού που λένε ότι δεν παραπονέθηκε από μόνος του ο άγιος στο Θεό, αλλά τον παρακίνησε κάποιος... δικηγόρος, που κατάφερε να μπει στον Παράδεισο και σχεδίαζε να αναλάβει και... αγωγή."</i></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><br /></div><p></p><p></p><div style="text-align: center;"></div><blockquote><div style="text-align: center;"><i>"Διηγούνται ότι εις τον Παράδεισον εισήλθε κάποτε και ένας δικηγόρος κατά λάθος ως φαίνεται περιερχόμενος από τα διάφορα διαμερίσματα, συνάντησεν εις μια άκραν και τον Άγιον Κασσιανόν. Γενομένης συζητήσεως ο Άγιος παραπονείτο δια την ασημότητα και την αφάνεια αυτού, εν αντιθέσει προς την επισημότητα και την ισχύν άλλων Αγίων. Ο δικηγόρος έξυνε τα νύχια του από τη χαρά του πως βρήκε δουλειά και επεδοκίμαζε την γνώμην του Αγίου και κατ’ αρχάς μεν δειλά δειλά, κατόπιν δε εντονώτερα, τον συνεβούλευσε να αναφερθή εις τον Ιεχωβά και να ζητήση ικανοποίησιν ούτως ειπείν επί τω τέλει του να αποδοθή και προς αυτόν, ως Άγιον, η δέουσα τιμή και εν τω Κόσμω παρά τοις ανθρώποις και εν τω Παραδείσω παρά τω Θεώ. Ο Άγιος Κασσιανός κατ’ αρχάς εδίστασεν, αλλ’ εν τέλει παρεσύρθει από την ευγλωττίαν του θεμιστοπόλου και ελλείψει χαρτοσήμου, και λόγω ατελείας ισχυούσης εν τω Παραδείσω, συνετάγη, εφ' απλού αίτησις προς το Θεόν, επιζητούσα, ενί λόγω, την ανύψωσιν και του αιτούντος Αγίου Κασσιανού εις την επίζηλον θέσιν και των άλλων μεγάλων Αγίων και επεδόθη αυτοστιγμεί προς τον Άγιον Πέτρον δια τα περαιτέρω. Δεν εβράδυνε η ημέρα της δικασίμου. Ο Άγιος Κασσιανός ενεφανίσθη περιδεής προ της παντοδυναμίας του Πλάστου και προσκληθείς ανέπτυσσε δι' ακαταμάχητων επιχειρημάτων τα δικαιώματα αυτού ίνα εξισωθή προς τους άλλους Αγίους, ήτοι τον Άγιον Νικόλαον, τον Άγιον Γεώργιον κλπ, αφού και αυτός είναι Άγιος! Εν ηρεμία και πραότητι θεία ο Θεός ήκουε τα παράπονα και αντί άλλης απαντήσεως διέταξε τον Πέτρον ως διαγγελέα, να προσκαλέση πάραυτα τους Αγίους Νικόλαον και Γεώργιον, ίνα εμφανισθώσιν ενώπιον Αυτού. Δεν παρήλθον ολίγα λεπτά και κατέφθασαν διαγγελείς κομίζοντες τας ειδήσεις ότι ο μεν Άγιος Νικόλαος προσπαθεί εις τον ωκεανόν να διασώση εκ θυέλλης ποντιζόμενον πλοίον, ο δε Άγιος Γεώργιος παρίσταται να διασώση διωκομένους και μαχόμενους Χριστιανούς. Ηκούσατε Άγιε Κασσιανέ; Δεν μου λέγετε εσείς τι εκάνατε και ποιός σας συνεβούλευσε να συντάξετε αυτήν την αναφοράν; Ο Κασσιανός απαντά περιδεής και πτήσσων : - Εκάθημην εις μίαν άκραν του Παραδείσου, οπότε με επλησίασεν ένας πρώην δικηγόρος συνταξιούχος, και με παρέσυρε δια της ευγλωττίας του να συντάξω την αναφόραν και να ζητήσω τα δίκαία μου, άτινα, δήθεν, παρεγνωρίζοντο. – Καλά! Σε τιμωρώ να εορτάζης κατά τετραετίαν τα δίσεκτα έτη. Έκτοτε φαίνεται ότι εκολάζοντο οι ψευδείς μηνυταί, - Συ δε Άγιε Πέτρε, ουδέποτε πλέον να επιτρέψης να εισέλθη δικηγόρος εις τον Παράδεισον!"</i></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><b>Τάσσου Ζευγώλη,<i> "Λαογραφικά σημειώματα (Νάξου)"</i></b><i>, 1950</i></div></blockquote><div style="text-align: center;"><i></i></div><br />Απολαυστικό είναι και το σχετικό διήγημα του ηπειρώτη <b>Χρήστου Χρηστοβασίλη</b>, <b><i>"Ο Άγιος Κασσιανός" </i></b>(<i>σε Pdf εδώ: <a href="https://kosmopolis.library.upatras.gr/index.php/hmerologio_skokou/article/view/72366/71242">Κοσμόπολις</a></i>), αν και νιώθω πλέον ότι με όλες τούτες τις παραδόσεις που φανερώθηκαν για να δικαιολογήσουν το ρόλο τούτης της 29ης Φεβρουαρίου κάθε δίσεκτο έτος, ο Άγιος αδικείται τελικά πολύ περισσότερο έτσι όπως παρουσιάζεται, παρά με το να εορτάζει μοναχά κάθε τέσσερα χρόνια!<br /><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2RXTl825jMn409UVB9DBmlCY7ymUpyI8VPh1FC_Kaa1XojIppPMdBnW7zPdidkqENDZqI2hG_kFrcMC4HQmRuvp_qPzbfVNiIfnpH-c9KPt5HsssefdQ7w8_Ic_MGUeL42jaEJqOSWxPTsvcRwHvigltyoNl4hBSvjnZqd4GfEuH9UzaKnxtWqGIY551l/s1357/%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%9A%CE%B1%CF%83%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82-%20%CE%A7%CF%81%CE%B7%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B7%CF%821.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1357" data-original-width="920" height="892" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2RXTl825jMn409UVB9DBmlCY7ymUpyI8VPh1FC_Kaa1XojIppPMdBnW7zPdidkqENDZqI2hG_kFrcMC4HQmRuvp_qPzbfVNiIfnpH-c9KPt5HsssefdQ7w8_Ic_MGUeL42jaEJqOSWxPTsvcRwHvigltyoNl4hBSvjnZqd4GfEuH9UzaKnxtWqGIY551l/w606-h892/%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%9A%CE%B1%CF%83%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82-%20%CE%A7%CF%81%CE%B7%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B7%CF%821.jpg" width="606" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7omwUH736Zn4OrQODvSuxgbo5Nads0vea8r8sZQLZ64WDhMGpeECnTUozGgzGk5Nk31ZF278H62OJD9dvo4EZhbLVdbcMU89n12jLTRFItci5ssG-woFn5Y5VJIztOjhgcjsEzkeQ8Kc35YZtgi0QcdOjdStvPTNnYumveP7hMFr44I7VoPddTqhRLEQH/s1578/%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%9A%CE%B1%CF%83%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82-%CE%A7%CF%81%CE%B7%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B7%CF%822.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1578" data-original-width="966" height="992" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7omwUH736Zn4OrQODvSuxgbo5Nads0vea8r8sZQLZ64WDhMGpeECnTUozGgzGk5Nk31ZF278H62OJD9dvo4EZhbLVdbcMU89n12jLTRFItci5ssG-woFn5Y5VJIztOjhgcjsEzkeQ8Kc35YZtgi0QcdOjdStvPTNnYumveP7hMFr44I7VoPddTqhRLEQH/w608-h992/%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%9A%CE%B1%CF%83%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82-%CE%A7%CF%81%CE%B7%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B7%CF%822.jpg" width="608" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8roZbxnNf0phG7oop4m-qSwMrx6hDJ0v5nhyphenhyphenMeMLoDNQ_m9egp9rO_gM4LbZrfvhwsL1fU0fgH5t3hIkhIzELsEflH4AfuHPauKkJm8eV61KmKFZ9EqwmpxETBzwtpyw-XHZi_yJk_WtUUsJGpvrR6U_-wfPlWGAjWVvQAjYqJgVrjOTs2flErNi_pmpw/s1523/%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%9A%CE%B1%CF%83%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82-%CE%A7%CF%81%CE%B7%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B7%CF%823.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1523" data-original-width="932" height="996" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8roZbxnNf0phG7oop4m-qSwMrx6hDJ0v5nhyphenhyphenMeMLoDNQ_m9egp9rO_gM4LbZrfvhwsL1fU0fgH5t3hIkhIzELsEflH4AfuHPauKkJm8eV61KmKFZ9EqwmpxETBzwtpyw-XHZi_yJk_WtUUsJGpvrR6U_-wfPlWGAjWVvQAjYqJgVrjOTs2flErNi_pmpw/w610-h996/%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%9A%CE%B1%CF%83%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82-%CE%A7%CF%81%CE%B7%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B7%CF%823.jpg" width="610" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjw2zj3qXI8BW4G3w-uX_rZKGqHRXISngz__Can9QoKK4SM8glqKEIKMZVK5MRKPynKuR-N11nb9VvZ0Feso0ISTRcw0oj_Kp3BI3yJEWGNZqgtASxPrUtbBTBmfcvpTwhyphenhyphenfynMjFG97d4yeZQ4Zi-KByjxSkbNqMKDYZE_EehwVGpfWQ3EN34Owt0_m9Ri/s1629/%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%9A%CE%B1%CF%83%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82-%CE%A7%CF%81%CE%B7%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B7%CF%824.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1629" data-original-width="993" height="1005" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjw2zj3qXI8BW4G3w-uX_rZKGqHRXISngz__Can9QoKK4SM8glqKEIKMZVK5MRKPynKuR-N11nb9VvZ0Feso0ISTRcw0oj_Kp3BI3yJEWGNZqgtASxPrUtbBTBmfcvpTwhyphenhyphenfynMjFG97d4yeZQ4Zi-KByjxSkbNqMKDYZE_EehwVGpfWQ3EN34Owt0_m9Ri/w613-h1005/%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%9A%CE%B1%CF%83%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82-%CE%A7%CF%81%CE%B7%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B7%CF%824.jpg" width="613" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqcVIjLUQsx66ObY-MN1gvWm-F5sSMCuPHndnXfTJextI591U1rgEGxYK2rq4FuJv7T1IOtEElU21ME7y66141iX7JOg4LsrhfgORgYmXc3z3HI6xktFRbMUHzxukVWjWAL9ofp_CvHlG5hNGD5iGlvAf98DbWnDchyK5m8pdVuTCYC04GE8Co1ekdOslm/s1520/%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%9A%CE%B1%CF%83%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82-%CE%A7%CF%81%CE%B7%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B7%CF%825.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1520" data-original-width="914" height="1020" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqcVIjLUQsx66ObY-MN1gvWm-F5sSMCuPHndnXfTJextI591U1rgEGxYK2rq4FuJv7T1IOtEElU21ME7y66141iX7JOg4LsrhfgORgYmXc3z3HI6xktFRbMUHzxukVWjWAL9ofp_CvHlG5hNGD5iGlvAf98DbWnDchyK5m8pdVuTCYC04GE8Co1ekdOslm/w614-h1020/%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%9A%CE%B1%CF%83%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82-%CE%A7%CF%81%CE%B7%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B7%CF%825.jpg" width="614" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSIwCvtXwYqoIp6grCijP9nL8Hi0pGcImDf3WfCp6jKpZhjxch5gDXywi2PC-pN3s4vH_fYoEKH0xXwj0krEPIvFC_eHZx4zGHYhfjTRFQDKhPLnGQeDMK4QPJTbAGA8EhpfAc0YVpmVNVEYbuDKV5sf3b9d2ZNWv4RuLPkR_6EbtfkmVPE-gt3p4v0ONL/s1692/%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%9A%CE%B1%CF%83%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82-%CE%A7%CF%81%CE%B7%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B7%CF%826.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1692" data-original-width="1016" height="1033" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSIwCvtXwYqoIp6grCijP9nL8Hi0pGcImDf3WfCp6jKpZhjxch5gDXywi2PC-pN3s4vH_fYoEKH0xXwj0krEPIvFC_eHZx4zGHYhfjTRFQDKhPLnGQeDMK4QPJTbAGA8EhpfAc0YVpmVNVEYbuDKV5sf3b9d2ZNWv4RuLPkR_6EbtfkmVPE-gt3p4v0ONL/w621-h1033/%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%9A%CE%B1%CF%83%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82-%CE%A7%CF%81%CE%B7%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B7%CF%826.jpg" width="621" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUNOSFYECiqFZ0zFncw_5raalCvT1NeyUXBjPwaA1Si-sh_P105TQ5_RgLfSmNMfo85dYHBL9k43W_7VwjOKglyyiuQCFs9Rej6LCXblMnuDdi7no_tNvJqQf6vYVQTg5bnpjFghSJdWbWrOjZxt2gbbTNB-00fCMDHKF0qSey38it7i-8g21Pmc-Fll47/s1568/%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%9A%CE%B1%CF%83%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82-%CE%A7%CF%81%CE%B7%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B7%CF%827.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1568" data-original-width="928" height="1053" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUNOSFYECiqFZ0zFncw_5raalCvT1NeyUXBjPwaA1Si-sh_P105TQ5_RgLfSmNMfo85dYHBL9k43W_7VwjOKglyyiuQCFs9Rej6LCXblMnuDdi7no_tNvJqQf6vYVQTg5bnpjFghSJdWbWrOjZxt2gbbTNB-00fCMDHKF0qSey38it7i-8g21Pmc-Fll47/w624-h1053/%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%9A%CE%B1%CF%83%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82-%CE%A7%CF%81%CE%B7%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B7%CF%827.jpg" width="624" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqn5rzl-9NojmgbDQFIXObpquSmO2D-y-2NFIuLufq8Jjq7CrMmCVDdke7BOeJ2fL-HKf6VzhlVq2EDRXYaYKK7dpi7L05fRUazxNQayTl45d-aoJOhzO3toNVKdYs0Z_gfbBVU_K6IL0eaceTSb__ohnI11PyzIDLWFhyK0xbelLXNNfQq-y8vLCE6pva/s1621/%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%9A%CE%B1%CF%83%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82-%CE%A7%CF%81%CE%B7%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B7%CF%828.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1621" data-original-width="992" height="1025" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqn5rzl-9NojmgbDQFIXObpquSmO2D-y-2NFIuLufq8Jjq7CrMmCVDdke7BOeJ2fL-HKf6VzhlVq2EDRXYaYKK7dpi7L05fRUazxNQayTl45d-aoJOhzO3toNVKdYs0Z_gfbBVU_K6IL0eaceTSb__ohnI11PyzIDLWFhyK0xbelLXNNfQq-y8vLCE6pva/w627-h1025/%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%9A%CE%B1%CF%83%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82-%CE%A7%CF%81%CE%B7%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B7%CF%828.jpg" width="627" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjP1tRc-NXU3S99rKc3qQguHKUZzVWZ9y8ZsLow9ht60HReV884OszTr97hXn92nRQma3KM-pVVfjX4rW1qw1mi5-oFZXGu_ysCnKSyaYdRvp4yt7qlcTIy9FcX3cJCUJBuy-b5HtOCU3YUz4G1bfMmvOKp9RyToXMMJR_cr14Fe7RzK8u0Yjr8pkejy-yI/s1520/%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%9A%CE%B1%CF%83%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82-%CE%A7%CF%81%CE%B7%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B7%CF%829.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1520" data-original-width="940" height="1021" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjP1tRc-NXU3S99rKc3qQguHKUZzVWZ9y8ZsLow9ht60HReV884OszTr97hXn92nRQma3KM-pVVfjX4rW1qw1mi5-oFZXGu_ysCnKSyaYdRvp4yt7qlcTIy9FcX3cJCUJBuy-b5HtOCU3YUz4G1bfMmvOKp9RyToXMMJR_cr14Fe7RzK8u0Yjr8pkejy-yI/w632-h1021/%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%9A%CE%B1%CF%83%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82-%CE%A7%CF%81%CE%B7%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B7%CF%829.jpg" width="632" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyIHjIUsa6kZPG1qmvfdWeEaoHC3zfqDSN-2DVdvybY12jYFVr9dgi9Z3CKjb1_eoANEqk6qUoDcMbfs876wFhRGrzDMk2WeZgYLp3jGwmVVtOUoYDt5nQbX5WZa2TT9FLxvjXbsVn-1BRMMMG4nazAJLxF9qg1bIEPiKdMD3v8SDSfzoD4E8rH0AyZp4Y/s948/%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%9A%CE%B1%CF%83%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82-%CE%A7%CF%81%CE%B7%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B7%CF%8210%CE%B2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="250" data-original-width="948" height="169" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyIHjIUsa6kZPG1qmvfdWeEaoHC3zfqDSN-2DVdvybY12jYFVr9dgi9Z3CKjb1_eoANEqk6qUoDcMbfs876wFhRGrzDMk2WeZgYLp3jGwmVVtOUoYDt5nQbX5WZa2TT9FLxvjXbsVn-1BRMMMG4nazAJLxF9qg1bIEPiKdMD3v8SDSfzoD4E8rH0AyZp4Y/w640-h169/%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%9A%CE%B1%CF%83%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82-%CE%A7%CF%81%CE%B7%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B7%CF%8210%CE%B2.jpg" width="640" /></a></div><br /> Αν και στην Ελλάδα, παρόλες όλες τούτες τις παραδόσεις, δεν είναι ιδιαίτερα γνωστός στον κόσμο, στην Κύπρο, υπάρχει ιστορικός ναός του στη Λευκωσία και κάθε χρόνο<i> (εννοείται ακόμη και τα μη δίσεκτα!)</i> εορτάζεται μεγαλοπρεπώς η μνήμη του!<div><br /></div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3Fk_w5b9pPoWlvVVxb9F4g_Jr0QTejNO0KtToNmpFsfSxtG0YFpz7cqqGCcNjXool0OLrA4gISf6sE7xf3bVOBEAs7QqtE7RJyEBcaXOppdcQge9jE-6dH00oiROYXN63nHSoYPiQyeSUBkuQDCNKRSg7vRr0gdBKl-hecYh041q6vjxxvPhtUVK4w3pi/s1536/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%9A%CE%B1%CF%83%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82%20%CE%9B%CE%B5%CF%85%CE%BA%CF%89%CF%83%CE%AF%CE%B1%CF%82%203.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1024" data-original-width="1536" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3Fk_w5b9pPoWlvVVxb9F4g_Jr0QTejNO0KtToNmpFsfSxtG0YFpz7cqqGCcNjXool0OLrA4gISf6sE7xf3bVOBEAs7QqtE7RJyEBcaXOppdcQge9jE-6dH00oiROYXN63nHSoYPiQyeSUBkuQDCNKRSg7vRr0gdBKl-hecYh041q6vjxxvPhtUVK4w3pi/w640-h426/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%9A%CE%B1%CF%83%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82%20%CE%9B%CE%B5%CF%85%CE%BA%CF%89%CF%83%CE%AF%CE%B1%CF%82%203.jpg" width="640" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><b>Ιερός Ναός Αγίου Κασσιανού</b><span>, Λευκωσία - </span><i>φώτο: Αρ.Βικέτος</i><br style="text-align: left;" /></td></tr></tbody></table><div><br /><p></p><p>Ο πανέμορφος ιστορικός ναός βρίσκεται κοντά στη "νεκρή ζώνη της Λευκωσίας.</p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrhzyTYBY5Y1G8qDfZLKC3O0XakrFLNIAHxmyFlxPbsO9U1LNpsELgM_ujSfokGV-WQZlqAFA1KGcOlVRLhXljd7m38FfLe-2eMjMXMH6GRGnNPBrXQwWyIiKaF9pWgtkS0AL45j5kgRHuuTg0qOPRpMS7WanYX4MJYYmWYLAtNMtR18hD34ub5lhq8C_K/s1536/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%9A%CE%B1%CF%83%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82%20%CE%9B%CE%B5%CF%85%CE%BA%CF%89%CF%83%CE%AF%CE%B1%CF%82%201.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1024" data-original-width="1536" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrhzyTYBY5Y1G8qDfZLKC3O0XakrFLNIAHxmyFlxPbsO9U1LNpsELgM_ujSfokGV-WQZlqAFA1KGcOlVRLhXljd7m38FfLe-2eMjMXMH6GRGnNPBrXQwWyIiKaF9pWgtkS0AL45j5kgRHuuTg0qOPRpMS7WanYX4MJYYmWYLAtNMtR18hD34ub5lhq8C_K/w640-h426/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%9A%CE%B1%CF%83%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82%20%CE%9B%CE%B5%CF%85%CE%BA%CF%89%CF%83%CE%AF%CE%B1%CF%82%201.jpg" width="640" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><b>Ιερός Ναός Αγίου Κασσιανού</b>, Λευκωσία - <i>φώτο: Αρ.Βικέτος</i></td></tr></tbody></table><br /><p>Στην ιστοσελίδα <a href="https://ageliaforos.com/i-panigyris-toy-agioy-kassianoy-o-istorikos-naos-konta-stin-quot-nekri-zoni-quot-tis-leykosias/">Αγγελιαφόρος</a>, από όπου κι οι φωτογραφίες του ναού, παρατίθεται και κείμενο του φιλολόγου Στέλιου Παπαντωνίου για την ιστορία του ναού, καθώς και η παρακάτω εικόνα:</p><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQeGFhVeTQmJyj7Grx0kj3veyEPgPEV9Mt6v0lNtx4NH4lkc1KJTVg44LXoO4e4zmfvB13J-3x09r-DuoQETOYsGp4ng9zeY_QEWXWnu79kDNaief3sMf1zHV_U9HYfwz2xlpQkyZBGR1AFVkiCiIXaHbuf3_PqsRcSSwfq9Jm1WXfNx4t8TK7e2040Tb7/s669/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%9A%CE%B1%CF%83%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82%20%CE%9B%CE%B5%CF%85%CE%BA%CF%89%CF%83%CE%AF%CE%B1.jpg"><img border="0" data-original-height="534" data-original-width="669" height="510" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQeGFhVeTQmJyj7Grx0kj3veyEPgPEV9Mt6v0lNtx4NH4lkc1KJTVg44LXoO4e4zmfvB13J-3x09r-DuoQETOYsGp4ng9zeY_QEWXWnu79kDNaief3sMf1zHV_U9HYfwz2xlpQkyZBGR1AFVkiCiIXaHbuf3_PqsRcSSwfq9Jm1WXfNx4t8TK7e2040Tb7/w640-h510/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%9A%CE%B1%CF%83%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82%20%CE%9B%CE%B5%CF%85%CE%BA%CF%89%CF%83%CE%AF%CE%B1.jpg" width="640" /></a></div><br /><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgog5Q5fW8gbrwdselF47GuTfVR1UKMP3o4qFqS5_pTrQycUTJq0p9fRy0y1CnJdotDIFlxk9KX3fxEJ0ATSPqNDejno4gx30F1AtGSE7gWC4dh9gyL8KaSyPYIqRii5GdyrVMvK-rDlYC5GcT1nQLonp909NQmCCOO4DRsqcP21KJ3XgnUq7uXs3lF3rlA/s1042/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%9A%CE%B1%CF%83%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82%20-%CE%A0%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%BD%CF%84%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%BF%CF%85.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="297" data-original-width="1042" height="182" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgog5Q5fW8gbrwdselF47GuTfVR1UKMP3o4qFqS5_pTrQycUTJq0p9fRy0y1CnJdotDIFlxk9KX3fxEJ0ATSPqNDejno4gx30F1AtGSE7gWC4dh9gyL8KaSyPYIqRii5GdyrVMvK-rDlYC5GcT1nQLonp909NQmCCOO4DRsqcP21KJ3XgnUq7uXs3lF3rlA/w640-h182/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%9A%CE%B1%CF%83%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82%20-%CE%A0%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%BD%CF%84%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%BF%CF%85.jpg" width="640" /></a></div>Κι επειδή τελικά, παραείναι αδικημένος ο <b>Άγιος Κασσιανός</b> με το να του προσάπτουν όλα τα στραβά που απορρέουν από τη λαϊκή δεισιδαιμονία για τα έτη τα δίσεκτα, έως μάλιστα και αναίδεια και οκνηρία, δε μπορώ να τον αδικήσω κι εγώ αναφέροντας μοναχά τούτες τις παραδόσεις χωρίς να προσθέσω δυο-τρία στοιχεία υπέρ της προσωπικότητας και της αγιοσύνης του! Πόσο μάλλον όταν τούτη τη χρονιά συνέβη να γνωρίσω και να αγαπήσω τον ίδιο και το έργο του! <p></p></div><div><i>"Ο Άγιος Κασσιανός είναι πνευματικό ανάστημα της Εκκλησίας μας που, αν και τιμάται απ'Αυτήν ως Άγιος, εν τούτοις παραμένει μέχρι των ημερών μας, στο ευρύ τουλάχιστον πλήρωμά Της, αρκετά άγνωστος. Αυτό θεωρούμε ότι κατά κύριο λόγο συμβαίνει επειδή δεν υπήρξε ανά τους αιώνες πρόσβαση στο συγγραφικό του έργο από όλους τους χριστιανούς, δεδομένου ότι ο Άγιος Κασσιανός συνέγραψε στην Λατινική."</i> αναφέρει η εκδότρια μονή του έργου του <i><b>"Συνομιλίες με τους πατέρες της ερήμου"</b></i>. Έζησε τον 4ο αιώνα κι από την πρώιμη νεανική ηλικία μαζί με τον αδελφικό του φίλο Γερμανό αποφάσισαν να ακολουθήσουν τη μοναχική ζωή και κοινοβίασαν σε κάποια Μονή της Βηθλεέμ. Οι δύο φίλοι, με την ευλογία των προεστώτων του κοινοβίου τους, επισκέφτηκαν τους αναχωρητές μοναχούς της Αιγύπτου για να βοηθηθούν πνευματικά και τούτες τις άκρως ενδιαφέρουσες συνομιλίες κατέγραψε ο Άγιος Κασσιανός για την ωφέλεια και άλλων Χριστιανών. Ακολουθεί ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από τούτο το έργο του<b> Αββά Κασσιανού</b>, το <b><i>"Συνομιλίες με τους πατέρες της ερήμου"</i></b>, <i>τόμος Α'</i> , των εκδόσεων<i> "Ετοιμασία"</i> <i>(Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου Καρέας):</i></div><div> </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6YwYSNJ37WVKYT4mP_fI4iPwwu7iZYhAkrwhvgWp1LXxFH4GM2I9SDo9cd9t_PgvP7TXtIO5PY-fniqaNfjmO0dfn4pMHeg5nKJXq6IBHNTUUg4K4A06v9hUUAHK273TPScJ6HUXW05zDHFZNHJ3Bnxk5aYMZeKV9fnfvGbBiR2kJxpGoT7n-pCCUA8Yx/s591/%CE%91%CE%B2%CE%B2%CE%AC%CF%82%20%CE%9A%CE%B1%CF%83%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82_0001.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="369" data-original-width="591" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6YwYSNJ37WVKYT4mP_fI4iPwwu7iZYhAkrwhvgWp1LXxFH4GM2I9SDo9cd9t_PgvP7TXtIO5PY-fniqaNfjmO0dfn4pMHeg5nKJXq6IBHNTUUg4K4A06v9hUUAHK273TPScJ6HUXW05zDHFZNHJ3Bnxk5aYMZeKV9fnfvGbBiR2kJxpGoT7n-pCCUA8Yx/s16000/%CE%91%CE%B2%CE%B2%CE%AC%CF%82%20%CE%9A%CE%B1%CF%83%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82_0001.jpg" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEja2BKyZuTBu2NqO3HjwejC2rE3x96PsqzgcGHtdhCfc_bkU-lqiYUqY7bL0sYyEpfMLuCS-5p-pEWV4BBKOEVR4K3JPP-vpZ0jY7_3yhXLLG3qLFQX1O4kTvPPKpo5Daus6Wmbwcp3uXMK__Ky_p8vdH8cAbUcmsLEpsN4udHj0rLA91L2LyuCJrsS3oQR/s917/%CE%91%CE%B2%CE%B2%CE%AC%CF%82%20%CE%9A%CE%B1%CF%83%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82_0002.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="917" data-original-width="591" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEja2BKyZuTBu2NqO3HjwejC2rE3x96PsqzgcGHtdhCfc_bkU-lqiYUqY7bL0sYyEpfMLuCS-5p-pEWV4BBKOEVR4K3JPP-vpZ0jY7_3yhXLLG3qLFQX1O4kTvPPKpo5Daus6Wmbwcp3uXMK__Ky_p8vdH8cAbUcmsLEpsN4udHj0rLA91L2LyuCJrsS3oQR/s16000/%CE%91%CE%B2%CE%B2%CE%AC%CF%82%20%CE%9A%CE%B1%CF%83%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82_0002.jpg" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDl1de_a5nt68BzKyxQhPGp3mKZ_c66wtzU5d0KUJwo8RTWRruXFDAlh61B1JLve1fveDOyw9-xeFwipQ5FNdM_GmeeGGiTNcOsKE6ZP0FZCpPK6gfjj8CzmKF0qFZbmQjoRNA2cyqtGUGbry5j_u0ge5rie-U8-kNyWAXLwYs-5rGwp68rHe9npgkVBHc/s591/%CE%91%CE%B2%CE%B2%CE%AC%CF%82%20%CE%9A%CE%B1%CF%83%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82_0003.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="543" data-original-width="591" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDl1de_a5nt68BzKyxQhPGp3mKZ_c66wtzU5d0KUJwo8RTWRruXFDAlh61B1JLve1fveDOyw9-xeFwipQ5FNdM_GmeeGGiTNcOsKE6ZP0FZCpPK6gfjj8CzmKF0qFZbmQjoRNA2cyqtGUGbry5j_u0ge5rie-U8-kNyWAXLwYs-5rGwp68rHe9npgkVBHc/s16000/%CE%91%CE%B2%CE%B2%CE%AC%CF%82%20%CE%9A%CE%B1%CF%83%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82_0003.jpg" /></a></div><br /><div><br /></div>Όλγαhttp://www.blogger.com/profile/10890809316986482798noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-5398840350809205883.post-17178577104623463752024-01-25T13:08:00.001+02:002024-01-25T13:11:31.856+02:00Ο πληγωμένος αετός - Γρηγόριος ο Θεολόγος<p> "<i>...Στην απελπισία τους τρέξανε στο Γρηγόριο. Κι αυτός έκανε το παν να αναπνεύσουν οι συμπατριώτες του. Ο έφορος ήταν χριστιανός κι όταν τώρα πήγε στη Ναζιανζό εκκλησιάστηκε. Εκεί ο Γρηγόριος όχι μόνο τον παρεκάλεσε, μα τον δίδαξε και πώς να ασκεί την εξουσία του. Του υπογράμμισε πως<b> η εξουσία των αρχόντων υπάρχει μόνο για την ευταξία, για την αρμονική συνύπαρξη των ανθρώπων. Για όλα τα άλλα οφείλουμε υπακοή στο Θεό, ο οποίος και παραχωρεί την εξουσία</b>.</i>"</p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9MhesAzvFll7AtQzFkc3YCfOPsQ2g_SsDV_-gEAkKfM6_EHNl385Z-Vk3M9HCRBZshMR9-sTUq6W9WP0zB4g3f4j-myvh0NkT6wuk1TUhltmCgS0Y7ZZzomnE53sFXqHwtd35NHUSOrwcRc1Lo45aPbT4HC6MAhxH5ViMBvZwBg-EdmvVHpWAQuPlgsqV/s591/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%93%CF%81%CE%B7%CE%B3%CF%8C%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%BF%20%CE%98%CE%B5%CE%BF%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%BF%CF%82_0002.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="587" data-original-width="591" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9MhesAzvFll7AtQzFkc3YCfOPsQ2g_SsDV_-gEAkKfM6_EHNl385Z-Vk3M9HCRBZshMR9-sTUq6W9WP0zB4g3f4j-myvh0NkT6wuk1TUhltmCgS0Y7ZZzomnE53sFXqHwtd35NHUSOrwcRc1Lo45aPbT4HC6MAhxH5ViMBvZwBg-EdmvVHpWAQuPlgsqV/s16000/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%93%CF%81%CE%B7%CE%B3%CF%8C%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%BF%20%CE%98%CE%B5%CE%BF%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%BF%CF%82_0002.jpg" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>"Οι θησαυροί του Αγίου Όρους"- εικονογραφημένα χειρόγραφα (Εκδοτική Αθηνών)</i></td></tr></tbody></table><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><p><i>"Και ανάψανε αμέσως τα αίματα. Οι κληρικοί συνδαύλιζαν. Οι απλοί οπαδοί φωνάζανε. Σηκώνανε τα χέρια. Μουτζώνανε και απειλούσανε το Γρηγόριο, που τά'χε χαμένα. Δεν έβγαζε μιλιά. Οι αρειανοί της αποβάθρας όλο και αγρίευαν. Όλο και τον αποδοκίμαζαν. Μερικοί τον πλησιάσανε και τον έφτυναν. Δύο άνθρωποι από το σπίτι του Αβλαβίου κι ελάχιστοι ορθόδοξοι, που μάθανε και ήρθαν τον προστατέψανε από χέρια που υψώθηκαν να τον χτυπήσουν. Δε γλίτωσε όμως τις πέτρες. Όταν το αρειανό πλήθος είδε το ταπεινό και μουδιασμένο ανθρωπάκι να προχωράει κατά την πόλη φρένιασε περισσότερο, έχασε κάθε μέτρο. Ούρλιαζαν εναντίον του. Τού'δειχναν ότι πρέπει να γυρίσει πίσω, να φύγει... Πολλοί εξάλλου από θυμό, σκύψανε στη γη κι όποια πέτρα βρίσκανε την πέταγαν στον δύστυχο το Γρηγόριο. Τον χτυπήσαν πολλές, αλλά ευτυχώς αστοχήσαν οι μεγάλες. Έτσι, έστω και χτυπημένος, μπόρεσε να προχωρήσει, σκυφτός και τρομαγμένος."</i></p><p><i>"Πού θα εμφανιστούνε όμως οι ορθόδοξοι; Πού θα συναχτούνε για Λειτουργία; Γι'αυτούς δεν υπήρχε ναός. Ολόκληρη Κωνσταντινούπολη, με τριακόσιες περίπου χιλιάδες κατοίκους, με διακόσιες πενήντα χιλιάδες χριστιανούς, δεν είχε ορθόδοξο ναό. Οι αρειανοί τους είχαν πάρει όλους. Και τον πιο μικρό. Με τη βία διώξανε τους ορθοδόξους. Τους πήρανε τους ναούς και τιμωρήσανε τους κληρικούς τους. Οι λίγοι ορθόδοξοι που απομείνανε, για να λειτουργηθούν μαζεύονταν τις νύχτες εδώ και κει, έξω από τα τείχη, σε απόμερα αγροτόσπιτα και υπόγεια. Περισσότερο συνάζονταν έξω από την πόλη, για μεγαλύτερη ασφάλεια. Ακόμα και σε σπηλιές. Μόνο εκεί μπορούσαν ελεύθερα να λειτουργούνται. Τώρα όμως η παρουσία του Γρηγόριου τους έκανε αποφασιστικούς."</i></p><p><i><br /></i></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2qqNrCZUYImu5GxZ6hU6UC9phZrhMbFSSl0D_qN_9GuSATKqGmxFj14SEe7aD4zkOjMN-BVe3AX5RW548hRgT9L2SNjmteJRmajeNEZDhzd_LhU_ytxv5hfp__V143u2-AlpPcwIVVjBT4BIo8aC7ju6hyphenhypheniE9XjW-fgkWiie-c0531Y_p5roiGBCJVb5B/s591/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%93%CF%81%CE%B7%CE%B3%CF%8C%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%BF%20%CE%98%CE%B5%CE%BF%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%BF%CF%82_0003.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="571" data-original-width="591" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2qqNrCZUYImu5GxZ6hU6UC9phZrhMbFSSl0D_qN_9GuSATKqGmxFj14SEe7aD4zkOjMN-BVe3AX5RW548hRgT9L2SNjmteJRmajeNEZDhzd_LhU_ytxv5hfp__V143u2-AlpPcwIVVjBT4BIo8aC7ju6hyphenhypheniE9XjW-fgkWiie-c0531Y_p5roiGBCJVb5B/s16000/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%93%CF%81%CE%B7%CE%B3%CF%8C%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%BF%20%CE%98%CE%B5%CE%BF%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%BF%CF%82_0003.jpg" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>"Οι θησαυροί του Αγίου Όρους"- εικονογραφημένα χειρόγραφα (Εκδοτική Αθηνών)</i></td></tr></tbody></table><p><br /></p><p><i>"Επειδή σ'όλη την περιοχή κυκλοφορούσαν κακοδοξίες και αιρέσεις, έριχνε το βάρος στη θεολογία. Δηλαδή προσπαθούσε με κάθε τρόπο να δείξει ποιά είναι η αλήθεια.<b> Γιατί όποιος έχει και ζει την αλήθεια, αυτός μόνο σώζεται</b>."</i></p><p><i>"Λέγανε... και τί δε λέγανε εναντίον του. Όχι μόνο για τη διδασκαλία του, που γκρέμισε όσα δίδαξε ο Άρειος και ο Ευνόμιος, μα και για τη συμπεριφορά του. Αυτή τους ενοχλούσε ιδιαίτερα. Δημιουργούσε αντίθεση χτυπητή: Οι ηγέτες του αρειανισμού καλοτρώγανε και καλοπίνανε. Ο Γρηγόριος νήστευε αυστηρά και έτρωγε ελάχιστα. Όσο ένας προχωρημένος ασκητής. Εκείνοι τρέχανε και σκύβανε στους άρχοντες της Πόλης. Ο Γρηγόριος απέφευγε τα παλάτια των ισχυρών. Εκείνοι ντύνονταν πολυτελώς κι εμφανίζονταν με συνοδεία για να δείχνουνε τη δύναμή τους. Ο Γρηγόριος ντυνότανε απλά και φτωχικά. Το παρουσιαστικό του δεν είχε τίποτα το επιβλητικό, τίποτα το ιδιαίτερο."</i></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVYX23SzoFrVpPU8kQ15OQquJJP7gVI0qoKCt9jKX20g1Yx6Pc838Ocr9wZJN7ytZJKFaaP-PW6hl902EoWXV01T4K5HRJZoTtEUk_A241i7P6_iPGIceE4bdlJzjic3Ow7vRyQG0ppf2DlvJX-iTuLS8g20-Nlvmu4M8yvGeOiWi7EkbU0W604xu2dt4n/s642/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%93%CF%81%CE%B7%CE%B3%CF%8C%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%BF%20%CE%98%CE%B5%CE%BF%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%BF%CF%82.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="642" data-original-width="472" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVYX23SzoFrVpPU8kQ15OQquJJP7gVI0qoKCt9jKX20g1Yx6Pc838Ocr9wZJN7ytZJKFaaP-PW6hl902EoWXV01T4K5HRJZoTtEUk_A241i7P6_iPGIceE4bdlJzjic3Ow7vRyQG0ppf2DlvJX-iTuLS8g20-Nlvmu4M8yvGeOiWi7EkbU0W604xu2dt4n/s16000/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%93%CF%81%CE%B7%CE%B3%CF%8C%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%BF%20%CE%98%CE%B5%CE%BF%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%BF%CF%82.jpg" /></a></div><p><br /></p><p>"<i>Δεν το καταλαβαίνετε; <b>Πρέπει να γίνεις φως για να ιδείς το περισσότερο φως</b>. Κι ο ανέτοιμος για κάτι τέτοιο θα σκοτιστεί τελείως μπροστά στο θείο φως."</i></p><p>"<i>Αρκετά, το κακό έχει πολύ προχωρήσει. Πολλοί μιλάνε για τα θεία χωρίς περίσκεψη. Ενδιαφέρονται μόνο για ωραίες φράσεις, να εντυπωσιάζουν οι λόγοι τους... και να χειροκροτούνται. Ηδονίζονται με τις λογομαχίες.... [...] <b>Μάθατε όλοι να μιλάτε για όλα κι ας έχετε βουνό την αμάθεια. Το θράσος είναι μεγάλο. Διδάσκετε χωρίς να γνωρίζετε και το μυστήριο της αλήθειας πέφτει χαμηλά, πέφτει στα μάτια του κόσμου.</b>[...] Δεν είναι έργο του καθενός να θεολογεί, να φιλοσοφεί για το Θεό. Το έργο τούτο ανήκει μόνο σ'αυτούς που είναι δοκιμασμένοι, που έχουνε ζήσει τα θεία πράγματα, που έχουν καθαρίσει την ψυχή τους από την αμαρτία ή τουλάχιστον αγωνίζονται συνεχώς για την ψυχική τους καθαρότητα. <b>Είναι φοβερά επικίνδυνο να πλησιάζει κανείς τον καθαρό Θεό χωρίς κι ο ίδιος να είναι καθαρός</b>. Όπως όταν πέσουν οι καυτές ακτίνες του ηλίου σε μάτι άρρωστο' το μάτι τότε θα αρρωστήσει περισσότερο. Προσοχή, μην επιχειρείτε να θεολογείτε χωρίς προϋποθέσεις. Κι η κάθαρση πρώτη προϋπόθεση.</i>"</p><p><i><b></b></i></p><blockquote style="text-align: center;"><i><b>"Αν μπορείς, έχε το Θεό στο νου σου πιο συχνά κι από όσο αναπνέεις."</b></i></blockquote><p></p><p><i>"Να τί σημαίνει να μελετάς και να ερμηνεύεις τη Γραφή. <b>Να προχωράς πέρα και κάτω απ'το γράμμα.</b> Το γράμμα δηλώνει την αλήθεια. Αυτή όμως είναι άπειρη και δε μπορεί να χωρέσει σε καμία λέξη, σε καμία γλώσσα, σε κανένα σχήμα. [...]<b> Και η διάσχιση του γράμματος, η αναζήτηση του βάθους, γίνεται μόνο με την καθοδήγηση του ίδιου του Αγίου Πνεύματος</b>."</i></p><p><i>"Δεν ξέρεις το βάθος του ανθρώπου, Κληδόνιε. Εκεί που γίνεται θρόνος φωτεινός του Αγίου Πνεύματος, εκεί φωλιάζει και η αμαρτία. Ο πειρασμός είναι πανούργος και μπορεί όσα δε βάζει ο νους μας."</i></p><p>"<i>Δεν ξέρανε ότι δεν υπάρχουν όρια στην πνευματική άνοδο. Όσο πιο ψηλά φτάνει ο άνθρωπος, τόσο ψηλότερα ποθεί ν'ανέβει. Όσο πιο κοντά πάει στο Θεό, τόσο πιο πολύ νοσταλγεί το Θεό. Όσο περισσότερο φωτίζεται, τόσο πιο φωτεινός θέλει να γίνει. Στα ιερά όμως ταύτα πράγματα, υπάρχει τάξη απαραβίαστη. Ανεβαίνει και φωτίζεται ο άνθρωπος, μα το ανέβασμα και το φώτισμα τα χαρίζει ο Θεός. Τί κάνει ο άνθρωπος; Αυτός αγωνίζεται και ασκείται. <b>Κάνει άσκηση επίπονη, για να απαλλαγεί από μικρά ή μεγάλα πάθη, ώστε να προσφέρει καρδιά και νου θρόνο λαμπρό στο Θεό. Με την άσκηση καθαρίζει τα λασπωμένα μάτια του για ν'ατενίσει απολαυστικά το φως του ηλίου.</b>"</i></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpoCBvvWCxDbqVzgt6sgeEp2bgigCdAevraN6Yb8_quGsBknQtFrzfxLkw9XIAsFVMJxQW5rjf2RqTLwFnjdl6F1ZVQwuKluoiz4owKKRtPjAZgWJ2Ld2bwBsnJ6MruLHodyq0llndM2hysklrHfTUD2gDSqlHcAeo_IAaTwCUOfh58q1CpY18AATS8t6d/s613/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%93%CF%81%CE%B7%CE%B3%CF%8C%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%BF%20%CE%98%CE%B5%CE%BF%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%BF%CF%82_0001.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="613" data-original-width="591" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpoCBvvWCxDbqVzgt6sgeEp2bgigCdAevraN6Yb8_quGsBknQtFrzfxLkw9XIAsFVMJxQW5rjf2RqTLwFnjdl6F1ZVQwuKluoiz4owKKRtPjAZgWJ2Ld2bwBsnJ6MruLHodyq0llndM2hysklrHfTUD2gDSqlHcAeo_IAaTwCUOfh58q1CpY18AATS8t6d/s16000/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%93%CF%81%CE%B7%CE%B3%CF%8C%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%BF%20%CE%98%CE%B5%CE%BF%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%BF%CF%82_0001.jpg" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>"Οι θησαυροί του Αγίου Όρους"- εικονογραφημένα χειρόγραφα (Εκδοτική Αθηνών)</i></td></tr></tbody></table><p><i>"Το Άγιο Πνεύμα τον οδήγησε στην αλήθεια. Τον φώτισε να δει ξάστερα, τί υπάρχει κάτω από τα λόγια και τα γεγονότα της Γραφής για το Χριστό. Και σαν γνήσιος φορέας της παράδοσης, ζούσε κάτι το συγκλονιστικό. Κι αυτό ήτανε ότι ο άνθρωπος στην Εκκλησία σώζεται ολόκληρος, σώμα και ψυχή (ή νους). Αφού, λοιπόν, σώζεται ολόκληρος, δε μπορεί παρά να προσλαμβάνεται ολόκληρος και κατά την ενανθρώπιση. Ό,τι δεν προσλαμβάνεται, δε σώζεται. Τό'λεγε και το ξανάλεγε ο Γρηγόριος αποφθεγματικά: Το "απρόσληπτον" και "αθεράπευτον", αδελφοί. Ο άνθρωπος έπεσε με τον προπάτορά του τον Αδάμ. <b>Άφησε με τη θέλησή του, με το νου του, το Θεό και στράφηκε στο μηδέν, στην αμαρτία</b>. Ο Θεός όμως τον αγαπάει τόσο πολύ που το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, ο Υιός και Λόγος ενανθρωπίζεται. Γίνεται άνθρωπος. Αυτό σημαίνει ότι ο <b>Λόγος προσλαμβάνει ολόκληρη την ανθρώπινη ύπαρξη, ενώνεται μ'αυτήν κι έτσι τη θεώνει, τη σώζει.</b> [...] Σκεφτείτε... ο Αδάμ αμάρτησε με τον νου. <b>Στον νου όμως βρίσκεται κυρίως η εικόνα του Θεού και αυτήν αμαύρωσε</b>."</i></p><p><i>"Εξηγούσε, λοιπόν, ότι έγινε ένωση, έγινε "σύγκρασις" πραγματική των δύο φύσεων. Έτσι στο ένα πρόσωπο, στη μία υπόσταση του Χριστού, έχουμε δύο φύσεις. Η ανθρώπινη ενώθηκε με τη θεία κι έτσι θεώθηκε. <b>Γι'αυτό κι εμείς θεωνόμαστε και σωζόμαστε, όταν κοινωνούμε από το σώμα και το αίμα του Χριστού στη θεία Ευχαριστία.</b>"</i></p><p></p><blockquote style="font-style: italic; text-align: center;">"<b>Στο Θεό το νου, στην άσκηση το σώμα, εκεί θα βρείτε αναπαμό και λευτεριά!"</b></blockquote><p>'Ολα τα αποσπάσματα είναι από το εξαιρετικό έργο του<b> Στυλιανού Παπαδοπούλου</b> <b><i>"Ο πληγωμένος αετός- Γρηγόριος ο Θεολόγος" </i></b>(<i>εκδόσεις: Αποστολική Διακονία</i>)</p><p></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEOLYraj8vY-kUC4tWT_t35XE2G6gpXvQrBjdD6MWdoiLJ5USx2JeyTxUEJb-0w0YLEBJlluffkNaZ1ne1aVKfDhIrGeaAH4Bc3B1ngJphnnpsvVWWpqqpe28iAPFp-dpBn9XLdJ4CBl81BrGQ-bOGYEHfgbZka3HkaNH_Kfq5cjfy_vuMUQG1uPtjr8cL/s859/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%93%CF%81%CE%B7%CE%B3%CF%8C%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="859" data-original-width="591" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEOLYraj8vY-kUC4tWT_t35XE2G6gpXvQrBjdD6MWdoiLJ5USx2JeyTxUEJb-0w0YLEBJlluffkNaZ1ne1aVKfDhIrGeaAH4Bc3B1ngJphnnpsvVWWpqqpe28iAPFp-dpBn9XLdJ4CBl81BrGQ-bOGYEHfgbZka3HkaNH_Kfq5cjfy_vuMUQG1uPtjr8cL/s16000/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%93%CF%81%CE%B7%CE%B3%CF%8C%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82.jpg" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Στυλιανού Γ. Παπαδοπούλου, "Ο πληγωμένος αετός Γρηγόριος ο Θεολόγος (εκδ. Αποστολική Διακονία)</i></td></tr></tbody></table><br /><p><br /></p>Όλγαhttp://www.blogger.com/profile/10890809316986482798noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5398840350809205883.post-75288017160107407062024-01-01T22:52:00.007+02:002024-01-05T13:58:49.381+02:00Ο δικός μας Άγιος Βασίλης....<p> "Ο χειμώνας του 367/8 ήταν φαίνεται ο χειρότερος. Ο Βασίλειος έβγαινε στην πόλη και αρρώσταινε από το κακό που έβλεπε. Η πείνα... παντού η πείνα. Οι ναοί και αυτοί άδειαζαν. Οι πιστοί έμεναν άρρωστοι στα σπίτια τους ή δεν είχαν τις λίγες δυνάμεις που χρειαζόταν λίγη πεζοπορία. Η κατάσταση χτυπούσε αλύπητα τον ευαίσθητο Βασίλειο. Είχε μία λύση: την προσευχή. Ώρες ολόκληρες έπεφτε στα γόνατα. Εκλιπαρούσε το Θεό. Καλούσε τους πιστούς για παρακλήσεις στους ναούς.</p><p>Το θανατικό δεν υποχωρούσε. Και ό,τι τον συγκλόνισε βαθύτερα ήταν η συμφορά με τα παιδιά. Τα έβλεπε στην τρυφερή τους ηλικία να μαραίνονται, να σβήνουν, να χάνονται. Αυτό δεν το άντεξε. Αναστατώθηκε ως τα τρίσβαθά του. [...] Πήρε δύσκολη απόφαση για μεγάλο έργο. Θα δώσει ψωμί στα παιδιά. Κι όχι μόνο σ'αυτά. Θα τα σώσει από το θάνατο και τον εξευτελισμό. Πώς θα γίνει αυτό;[...]</p><p>Οι πλούσιοι κι οι μεγαλέμποροι της Καισάρειας την εποχή εκείνη είχαν καταντήσει απαίσια πληγή για το λαό. Προνοητικοί επιχειρηματίας καθώς ήσαν έβλεπαν την καταιγίδα που πλησίαζε και συνεχώς αποθήκευαν σιτάρι. Στοίβαζαν προϊόντα πρώτης ανάγκης και δεν τα πουλούσαν στις αγορές με συνηθισμένες τιμές.</p><p>Σαν άγρια πεινασμένα θηρία παραμόνευαν για το μεγάλο θύμα. Είχαν υπομονή γιατί το στομάχι τους ήταν γεμάτο. Τρόχιζαν τα σουβλερά τους νύχια και το ανάλγητο πνεύμα τους μεθόδευε την αφαίμαξη της φτωχολογιάς. Πόσο μικρός μπορεί να γίνει ο άνθρωπος!!!</p><p>Μόλις η έλλειψη τροφίμων κορυφώθηκε άνοιξαν προσεκτικά τις αποθήκες. Αλλά φυσικά για να κάνουν το σιχαμερό έργο της μαυραγοράς. Οι φτωχοί άνθρωποι ξεπουλούσαν το σπιτικό τους και τον εαυτό τους για ένα κομμάτι ψωμί. Και η νύφη της Καππαδοκίας, η όμορφη Καισάρεια κατήντησε πραγματική ζούγκλα. Οι πολλοί εξαγριώθηκαν για ένα κομμάτι ψωμί, οι λίγοι για ένα κομμάτι χρυσάφι. [...]</p><p>Στο χάος αυτό που οι δυνατοί γίνονται δυνατότεροι και οι αδύνατοι αδυνατότεροι έγινε το θαύμα. Η φοβερή αυτή τάξη πραγμάτων ανατράπηκε. Ένας μικρόσωμος καχεκτικός άνδρας υψώθηκε στη μέση του χάους. Τον μεγάλωσε ο Θεός τόσο που τον έβλεπαν όλοι.</p><p>Στα χέρια του ο Βασίλειος δε μπορούσε να κρατήσει μαστίγιο, μα ο λόγος του έγινε ανελέητος βούρδουλας. Τον σήκωνε απανωτά κι αλλοίμονο σ'αυτόν που είχε σημαδεύσει. Κι ενώ με το βούρδουλα του λόγου ξέσκιζε το πνεύμα των πλουσίων, την ίδια ώρα το μαλάκωνε με παρακάλια και παρηγοριά. </p><p>Η Καισάρεια κλονίσθηκε συθέμελα. Η τρέλα του Βασιλείου δεν είχε όρια. Και όταν οι περισσότεροι τον πήραν για τρελό, τότε η χάρη του Θεού ημέρεψε λίγο τους πλουσίους και του εμπιστεύτηκαν σιτάρι. [...]</p><p>Όταν πια λύγισαν οι πλούσιοι άρχισε άλλο έργο. Πιο δύσκολο τούτο... Να συνάξει και να συντάξει τους επικίνδυνα πεινασμένους. Αυτούς που είχαν μεγαλύτερη, που ήσαν στα πρόθυρα του θανάτου. [...]</p><p>Οργάνωσε συνεργεία και σύναξε σε τόπο ευρύχωρο εκείνους που πεινούσαν περισσότερο. Και πριν από όλα τα παιδιά. Τα παιδιά πρώτα. [...] Στους πρόχειρους αυτούς καταυλισμούς χιλιάδες άνθρωποι έβρισκαν λίγο φαγητό για να συνέλθουν. [...]</p><p>Άλλα συνεργεία με επικεφαλής τον ίδιο το Βασίλειο γυρνούσαν για έρανο από αρχοντικό σε αρχοντικό, από αποθήκη σε αποθήκη. Μάζευαν κάθε είδος πρώτης ανάγκης, κάθε φαγώσιμο. Άλλα κουβαλούσαν στους ώμους κι άλλα φόρτωναν σε μουλάρια. Όλα έφταναν στον καταυλισμό. Εκεί σε καζάνια παρασκεύαζαν φαγητό...[ ...]</p><p>Λησμονήσαμε όμως και τις αρρώστιες. Θερίζουν όταν η πείνα εξασθενίζει τα σώματα. Καιρός τώρα να θυμηθούμε την άλλη επιστήμη του Βασιλείου. [...] νεαρός ο Βασίλειος σπούδασε στην Αθήνα και ιατρική [...] Εργάστηκε στον καταυλισμό ακόμη και σαν ιατρός. Έκανε ό,τι μπορούσε για να θεραπεύει τα σώματα. Ενδιαφερόταν για αυτά όπως ενδιαφερόταν και για τις ψυχές των ανθρώπων. [...]</p><p>Από τις ομιλίες του... στην εποχή του λιμού σώθηκαν τρεις...:<b> <i>Ο πλούτος είναι δώρο και μέσο για το καλό του ανθρώπου. Ο πλούσιος είναι διαχειριστής του πλούτου. Πρέπει να τον διοχετεύει όπου υπάρχει ανάγκη και όχι να τον απολαμβάνει μόνος του</i></b>."</p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAPVz1sBZpGy_go-xu5nzk1LcOJylq9DtmhYhr7CPZTg9rXjyr0zVKfQ7KDegyrMtFbPttDNCwX6KYq08EVaTPr_iyckga46K9kmuSzVJBRTfOOKHgsRWWD3IfgKajS5uXRFZE2XtLjKATWdEk8IydIFH8Zy6LnkvAD-JI9WZ0SMQBX4QSYLg3psijIWU8/s1656/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%92%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CE%BF%CF%82_0001.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1656" data-original-width="1181" height="703" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAPVz1sBZpGy_go-xu5nzk1LcOJylq9DtmhYhr7CPZTg9rXjyr0zVKfQ7KDegyrMtFbPttDNCwX6KYq08EVaTPr_iyckga46K9kmuSzVJBRTfOOKHgsRWWD3IfgKajS5uXRFZE2XtLjKATWdEk8IydIFH8Zy6LnkvAD-JI9WZ0SMQBX4QSYLg3psijIWU8/w501-h703/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%92%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CE%BF%CF%82_0001.jpg" width="501" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Οι θησαυροί του Αγίου Όρους- εικονογραφημένα χειρόγραφα</i></td></tr></tbody></table><p><br /></p><p>" Ο Ουάλης απέλυσε τους ασκούς της αιρέσεως παντού. Συνδυασμένες η βία και πονηριά του έδωσαν αποτελέσματα μεθυστικά. Σάρωσε την Ορθοδοξία και έσφιγγε τώρα σαν τανάλια την Καισάρεια. Είναι αλήθεια πως οι Καππαδόκες δεν είχαν γνωρίσει καλά τη βάναυση σκληρότητα του Ουάλη. Άκουγαν ό,τι συνέβαινε αλλού. Τους κοβόταν το αίμα. Τα διάφορα κέντρα της αυτοκρατορίας υποτάχθηκαν πράγματι στην πολιτική του αρειανόφρονα. Μα τούτο έγινε γιατί διώχθηκαν οι ορθόδοξοι, δημεύτηκαν οι περιουσίες τους, εξαναγκάσθηκαν, πιέσθηκαν με βίαια μέσα. Κι όσοι αντιστέκονταν αντικαταστάθηκαν. Η θηριωδία και το μίσος δεν είχαν όρια. [...] Το 371 είχε παραγίνει το κακό. Ο λαός είχε τρομοκρατηθεί. [...]</p><p>Οι πιέσεις στο Βασίλειο διαδέχονταν η μία την άλλη. Σήμερα τον προσέβαλαν. Αύριο του υπόσχονταν πολλά. [...] Τα τεχνάσματα δεν έφερναν αποτέλεσμα. Και ο Ουάλης βιαζόταν. Ήθελε να τελειώνει όσο γινόταν γρηγορότερα με την τελευταία εστία αντιστάσεως, με το Βασίλειο. Έτσι θα υποτάσσονταν αμέσως Καππαδοκία, Πόντος και Αρμενία. Αναγκάστηκε λοιπόν ο βασιλιάς να παίξει το τελευταίο του χαρτί. Έστειλε προπομπό στην Καισάρεια τον έπαρχο Μόδεστο, τον ύπαρχο των πραιτωριανών. Ήξερε τί έκανε.</p><p>Ο Μόδεστος ήταν από την άθλια εκείνη πάστα των ανθρώπων που γίνονται βασιλικότεροι του βασιλέως για να κρατήσουν τη θέση τους. Αδίστακτος κι απάνθρωπος για να υπηρετεί και να αρέσει στον αφέντη του. [...] Η αναμέτρηση με το Βασίλειο έγινε μάλλον στο δικαστήριο [...]</p><p>Ο χειμώνας της Καππαδοκίας έχει πέσει βαρύς. όλα ήσαν παγωμένα και έδειχναν ακίνητα. Ήταν προχωρημένος Δεκέμβριος. Στο σπίτι του ο Βασίλειος δεν είχε ανέσεις. Το κρύο τον περόνιαζε. Κινήθηκε όμως από μέσα του μια σπίθα που έγινε λίγο-λίγο φωτιά. Τον έκαιγε και τον δρόσιζε μαζί. Πώς; Κανείς δεν το καταλαβαίνει. Τον είδαν όμως το πρωί ιλαρό, γιορταστικό. [...]</p><p>... Με τα λόγια τούτα ο Βασίλειος φώτισε με δυνατό φως τον ισχυρό άρχοντα. Του έδειξε πόσο μικρός είναι και πόσο κωμική γίνεται η αυθάδειά του. Ο Μόδεστος το κατάλαβε. Ένιωσε να τον ξεγυμνώνουν, να του παίρνουν τη δύναμη με την οποία τρόμαζε τους μικρούς.</p><p>Άναψε και κόρωσε. Οι φλέβες του τινάχτηκαν. Το αίμα τους γύρευε να χυθεί στο πρόσωπο του ιλαρού, αγέρωχου άνδρα' να το κάψει, να το σκορπίσει. Μεμιάς ορθώθηκε στο θρόνο και σχεδόν άναρθρα φοβέρισε:</p><blockquote><p>Μόδεστος: <i>Δε φοβάσαι, λοιπόν, την εξουσία μου;</i></p></blockquote><blockquote><p>Βασίλειος: <i>Μα, τί μπορείς να μου κάνεις; Τί πρόκειται να πάθω.</i></p></blockquote><p> Τώρα πια ο έπαρχος είχε χάσει ολότελα τον έλεγχο. Άθελά του η θηριωδία τον πήγαινε στον εξευτελισμό. Πάντα έτσι κάνει ο σατανάς. Εκεί οδηγεί τα θύματά του. Όρθιος και αγριώτερος απαντά στο ερώτημα του ιερού άνδρα:</p><blockquote><p>Μόδεστος:<i> Τί μπορώ; Ένα από τα πολλά που έχω δικαιοδοσία.</i></p></blockquote><p> Η ώρα του θριάμβου έφθασε για το Βασίλειο. Δεν την είχε προγραμματίσει. Απ'τη στιγμή όμως που δε φοβήθηκε την ανθρώπινη οργή, κέρδισε τον αγώνα. Τώρα του ήρθε να γελάσει, ειρωνικά. Δεν το έκανε.[...] Μα σαν αστραπή το πνεύμα του μειδίασε: <i>"Θεέ μου, πόσο αφελείς είναι καμιά φορά οι άνθρωποι. Δεν βλέπει πως δεν έχω τίποτα από αυτά που μπορεί να βλάψει ο άνθρωπος τούτος;" .</i>...</p><blockquote><p>Βασίλειος:<i> Ποιά είναι αυτά που θα πάθω, πέστα μου να τ' ακούσω.</i></p></blockquote><blockquote><p>Μόδεστος: <i>Δήμευση της περιουσίας σου, εξορία, βασανιστήρια, θάνατο.</i></p></blockquote><blockquote><p>Βασίλειος: <i>Με άλλο τίποτε φοβέρισέ με, αυτά δε με νοιάζουν.</i></p></blockquote><p>Ο εξαγριωμένος έπαρχος ένιωσε τα λόγια τούτα μαχαίρι στα νεφρά του. [...] <b>Όλα γύρω του χάνονταν. Από δυνατά γίνονται αδύνατα. Από ισχυρά, ανίσχυρα. Γιατί ο ίδιος μικραινε. Γινόταν αυτός που ήταν: μικρός.</b> Μάζεψε τις δυνάμεις του όμως και ψέλλισε.</p><p></p><blockquote> Μόδεστος:<i> Πώς γίνεται αυτό; Πώς και δε φοβάσαι;</i></blockquote><p></p><p></p><blockquote><p>Βασίλειος:<i><b> Γιατί δε φοβάται δήμευση αυτός που δεν έχει τίποτα, εκτός από τριμμένα παλιά ρούχα και μερικά βιβλία. Αυτά είναι όλο το βιος μου, Μόδεστε! Η εξορία πάλι δε με τρομάζει γιατί δεν έχω τόπο δικό μου. Και η Καισάρεια στην οποία τώρα κατοικώ δεν είναι δική μου. Όπου κι αν με πετάξετε θα είναι τόπος του Θεού κι εγώ θα είμαι πάροικος και παρεπίδημος. </b></i></p><p><i><b>Τα βασανιστήρια; Τί να κάνουν κι αυτά σε σώμα σαν το δικό μου! Ένα πρώτο χτύπημα θα δώσεις κι όλα τελιώσαν αμέσως. Αυτό είσαι ικανός να το κάνεις. Με απειλείς με θάνατο; Θα μου γίνεις ευεργέτης. Αυτό ποθώ κι εγώ, να πάω πιο γρήγορα στο Θεό, για τον οποίο ζω και αγωνίζομαι. Βιάζομαι να φτάσω στο Θεό μου, στον Πατέρα μου!</b></i></p></blockquote><p></p><p><b><i>Ποιός θα μπορούσε να τρομάξει κάποιον που ζούσε και σκεπτόταν έτσι;</i></b> Κανείς βέβαια! Πολύ περισσότερο ένα παλατιανό όργανο των αιρετικών. </p><p>Ο Μόδεστος ομολόγησε μέσα του την ήττα.<b> Το θηρίο νικήθηκε από τον ήμερο άνθρωπο.</b> Κάθισε αποκαμωμένος στον ανώφελο θρόνο.[...]</p><p></p><blockquote><i>"Νικηθήκαμε βασιλιά μου , από τον επίσκοπο αυτής εδώ της Εκκλησίας..." "</i></blockquote><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBnolpbQ8gT9yaZzC-qeAwsneD_5lSqaqdKJTVjGrJCrzmEZoSOPqxPRiAJVooLniunD8g3BKundlBVJipIm-QJkrg0buJlcTG1LynKV9eNcS4GTUm2YJ5sj6OKF2jy3hH6BfBSycka2v3IJOezMP0xq_RyUMfNsrXOU5Q5tkdVYLcTdUFoaS1Z5tU2iN3/s4352/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%92%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CE%BF%CF%82_0002.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="4352" data-original-width="2636" height="760" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBnolpbQ8gT9yaZzC-qeAwsneD_5lSqaqdKJTVjGrJCrzmEZoSOPqxPRiAJVooLniunD8g3BKundlBVJipIm-QJkrg0buJlcTG1LynKV9eNcS4GTUm2YJ5sj6OKF2jy3hH6BfBSycka2v3IJOezMP0xq_RyUMfNsrXOU5Q5tkdVYLcTdUFoaS1Z5tU2iN3/w461-h760/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%92%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CE%BF%CF%82_0002.jpg" width="461" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Οι θησαυροί του Αγίου Όρους- εικονογραφημένα χειρόγραφα</i></td></tr></tbody></table><p><br /></p><p>"Από το χειμώνα του 367/8, δούλευε στο μυαλό του ένα καταπληκτικό σχέδιο για μια πολιτεία που θα ανακούφιζε τον πόνο. Ο δυνατός αυτός άνθρωπος που άντεχε το δικό του σωματικό πόνο, λύγιζε στον πόνο του συνανθρώπου του και πάσχιζε να τον ανακουφίσει με κάθε τρόπο. Πόσος κόπος θα χρειαζόταν, πόσα έπρεπε να θυσιάσει... αυτά δε μετρούσαν, δεν τα υπολόγιζε. Φτάνει να έβλεπε λίγο χαμόγελο στο πρόσωπο του αρρώστου. </p><p>Τώρα που ήταν πια αρχιεπίσκοπος της ξακουστής μα και ταλαίπωρης Καισάρειας ήταν αποφασισμένος να βάλει σε ενέργεια την ελπίδα του, το σχέδιό του δηλαδή. ...</p><p>Έλα όμως που όλα τα δαιμονικά τάγματα έπεσαν επάνω του να τον αφανίσουν...<b> Αιρετικοί, κακόδοξοι, παλατιανοί, ο ίδιος ο αυτοκράτορας, οι μικρότητες των ορθοδόξων, η απαιδευσία του λαού, η ανελέητη αρρώστιά του' όλοι και όλα βάλθηκαν να του κόψουν το δρόμο.</b> Οι δυνατοί όμως δε μικραίνουν. [...]</p><p>Στο πρώτο εξάμηνο της ακάνθινης τούτης χρονιάς (372) βρήκε το κουράγιο να θεμελιώσει το ελπιδοφόρο συγκρότημα. [...]"</p><p></p><blockquote><p> </p></blockquote><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggPYxLFJnY9hD9EO85ahIdbBi7426RFG6UMHo180ubFubRCj-D-rfzN4Bm_qsqIGTW3aM97BAYnPf_62dnE2VnYDVn1uo82Ck228ndphEC6hXPOfJfTOFW_7eX5QqHDR-kt5nuU_a1XZo_r9SMz-qIvuOPIHDaD5etzYhFER9v2vApBNY2Iz_rGJFjxm-o/s1192/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%92%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CE%BF%CF%82_0003.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1192" data-original-width="1181" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggPYxLFJnY9hD9EO85ahIdbBi7426RFG6UMHo180ubFubRCj-D-rfzN4Bm_qsqIGTW3aM97BAYnPf_62dnE2VnYDVn1uo82Ck228ndphEC6hXPOfJfTOFW_7eX5QqHDR-kt5nuU_a1XZo_r9SMz-qIvuOPIHDaD5etzYhFER9v2vApBNY2Iz_rGJFjxm-o/w634-h640/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%92%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CE%BF%CF%82_0003.jpg" width="634" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Οι θησαυροί του Αγίου Όρους- εικονογραφημένα χειρόγραφα</i></td></tr></tbody></table><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><p><i>"Κουράστηκε το φτωχικό δωμάτιο από την άσκηση του ιερού άντρα. Απόκαμε και το σώμα του τυλιγμένο ακόμα στο τρίχινο ράσο, χειμώνα καλοκαίρι. </i></p><p><i>Όλα έβαλαν υπογραφή για το τέλος του. <b>Ο κόσμος είχε κουρασθεί από τη δυνατή παρουσία του άνδρα. Ήταν τόσο μεγάλος που δεν τον άντεχε. Σιωπηλά ήθελε το θάνατό του. Το μεγαλείο του νεκρού δε χρειάζεται δύναμη να το σηκώσεις. Γιατί απλούστατα δεν το σηκώνεις. Αντίθετα ο άγιος νεκρός, το πνεύμα του άγιου νεκρού, σηκώνει το βάρος του ζωντανού κόσμου. Τον ενισχύει στη μαρτυρική επίγεια ζωή.</b></i></p><p><i>Την αλήθεια τούτη λίγοι άνθρωποι τη συνειδητοποιούν. Οι πολλοί κάτι ψυχανεμίζονται μα δεν την αποκρυπτογραφούν." </i></p><p>(*αποσπάσματα από το εξαιρετικό έργο του <b>Στυλιανού Παπαδόπουλου <i>"Η ζωή ενός Μεγάλου- Βασίλειος Καισάρειας"</i></b>, εκδόσεις:<i> Αποστολική Διακονία</i>)</p><p><br /></p><p style="text-align: center;"><b>Καλή κι ευλογημένη χρονιά!</b></p>Όλγαhttp://www.blogger.com/profile/10890809316986482798noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-5398840350809205883.post-67492957636791083032023-12-24T18:19:00.003+02:002023-12-24T18:35:33.834+02:00Χριστούγεννα στη σπηλιά - Φώτη Κόντογλου<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><i>του <b>Φώτη Κόντογλου...</b></i></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6JQZVs1esjKMUHIIrJGgIUgVW59IufRzNk2VhtQNVurgBuI97wq0Tg4meLFD7f0zINJ29Vp6lzwtCSIqJZy7uKj9YyoJ9mLQVaplmDit0oFEQgriEVt-zz0tamCeC7Tqe2aRcdGaO73NdyLvAZCWze2SrW4GJ2XCvQgZo5m34rWt-Y2hHHuUwBQHdbGDR/s1181/%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%8D%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%BD%CE%B1%20%CF%83%CF%84%CE%B7%20%CF%83%CF%80%CE%B7%CE%BB%CE%B9%CE%AC_0002.jpg"><img border="0" data-original-height="1181" data-original-width="656" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6JQZVs1esjKMUHIIrJGgIUgVW59IufRzNk2VhtQNVurgBuI97wq0Tg4meLFD7f0zINJ29Vp6lzwtCSIqJZy7uKj9YyoJ9mLQVaplmDit0oFEQgriEVt-zz0tamCeC7Tqe2aRcdGaO73NdyLvAZCWze2SrW4GJ2XCvQgZo5m34rWt-Y2hHHuUwBQHdbGDR/s16000/%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%8D%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%BD%CE%B1%20%CF%83%CF%84%CE%B7%20%CF%83%CF%80%CE%B7%CE%BB%CE%B9%CE%AC_0002.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNc0bRIMHdt1qQ3W-qFL6xY0yqbivGdrarPydOvmYNCBF2zzdG3Crudm5X3zascdbZDhRmVuww33CLSXzHLSKHQt6rgpvRuE6LBECEGeo3_692u2oIR0hhtWiN3T3rxb4thUi4ixB9xKEZy_FsVDM0BprSeZs3EtmegobSZ-sz9vvXg6Xso7-npE-KMRjC/s1181/%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%8D%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%BD%CE%B1%20%CF%83%CF%84%CE%B7%20%CF%83%CF%80%CE%B7%CE%BB%CE%B9%CE%AC_0001.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1181" data-original-width="759" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNc0bRIMHdt1qQ3W-qFL6xY0yqbivGdrarPydOvmYNCBF2zzdG3Crudm5X3zascdbZDhRmVuww33CLSXzHLSKHQt6rgpvRuE6LBECEGeo3_692u2oIR0hhtWiN3T3rxb4thUi4ixB9xKEZy_FsVDM0BprSeZs3EtmegobSZ-sz9vvXg6Xso7-npE-KMRjC/s16000/%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%8D%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%BD%CE%B1%20%CF%83%CF%84%CE%B7%20%CF%83%CF%80%CE%B7%CE%BB%CE%B9%CE%AC_0001.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjq6CGENlpjt0fOwsmbHIsxUGcHVyxtyAOB3nuMSgn6TCJrlLHVTYR2up31b0GKHeMoGQZvrOtN4sv07UjeUoaSYl53y3TlHWH6UAizI_dVbuvDJulybHMVvB8peJe_hJ_JMkbJ-ZUhUb0Zkju1FWex197zwNs8fBxlTrDvZ54AxJBxlQ1F59bc2bwPSPPd/s1181/%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%8D%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%BD%CE%B1%20%CF%83%CF%84%CE%B7%20%CF%83%CF%80%CE%B7%CE%BB%CE%B9%CE%AC_0003.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1181" data-original-width="740" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjq6CGENlpjt0fOwsmbHIsxUGcHVyxtyAOB3nuMSgn6TCJrlLHVTYR2up31b0GKHeMoGQZvrOtN4sv07UjeUoaSYl53y3TlHWH6UAizI_dVbuvDJulybHMVvB8peJe_hJ_JMkbJ-ZUhUb0Zkju1FWex197zwNs8fBxlTrDvZ54AxJBxlQ1F59bc2bwPSPPd/s16000/%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%8D%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%BD%CE%B1%20%CF%83%CF%84%CE%B7%20%CF%83%CF%80%CE%B7%CE%BB%CE%B9%CE%AC_0003.jpg" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgeSfK5zpMCZREuREQuh2GeWrBCVKz4amSSmveT09I-ALV2pQDSkB50IKg0cDKFyjerQ9y2Q-t72IGTpmSJ7Z_tx8vO65Gl_qDzVMVgdX-G_jm4fRgDLptiDzpn4z_pEMIVgzI567RcDb1SngD-1ud9ZXo6dATA_KzM9piNrcqTFpHKx6eubLP9NXvGhEal/s1181/%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%8D%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%BD%CE%B1%20%CF%83%CF%84%CE%B7%20%CF%83%CF%80%CE%B7%CE%BB%CE%B9%CE%AC_0004.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1181" data-original-width="753" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgeSfK5zpMCZREuREQuh2GeWrBCVKz4amSSmveT09I-ALV2pQDSkB50IKg0cDKFyjerQ9y2Q-t72IGTpmSJ7Z_tx8vO65Gl_qDzVMVgdX-G_jm4fRgDLptiDzpn4z_pEMIVgzI567RcDb1SngD-1ud9ZXo6dATA_KzM9piNrcqTFpHKx6eubLP9NXvGhEal/s16000/%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%8D%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%BD%CE%B1%20%CF%83%CF%84%CE%B7%20%CF%83%CF%80%CE%B7%CE%BB%CE%B9%CE%AC_0004.jpg" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8NaH61mZ1ntQYkCFFtTlzpX819SYmlMYDGa_8KR2jEJgqrwd48eMfqNE2GK8hgSuO7sFXt3peTn8LpK6oxwXEc6G_70Aaz1Yi-NbaMNEKlLC8GzxWbaSvF7-1tWzsl_K3kCfGARqMbmR1Z1h62QU7OuoVcv0J3F2ZCrYzKoKTDeykNxwE7xeazL04A2tI/s1181/%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%8D%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%BD%CE%B1%20%CF%83%CF%84%CE%B7%20%CF%83%CF%80%CE%B7%CE%BB%CE%B9%CE%AC_0005.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1181" data-original-width="739" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8NaH61mZ1ntQYkCFFtTlzpX819SYmlMYDGa_8KR2jEJgqrwd48eMfqNE2GK8hgSuO7sFXt3peTn8LpK6oxwXEc6G_70Aaz1Yi-NbaMNEKlLC8GzxWbaSvF7-1tWzsl_K3kCfGARqMbmR1Z1h62QU7OuoVcv0J3F2ZCrYzKoKTDeykNxwE7xeazL04A2tI/s16000/%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%8D%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%BD%CE%B1%20%CF%83%CF%84%CE%B7%20%CF%83%CF%80%CE%B7%CE%BB%CE%B9%CE%AC_0005.jpg" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpmjmdDfif-rK4y4ItbuS9W_0zA0oq8bSiLHgBxshWVULOQqeOGp8_azofM9BxogcYRNzX1gMQ0Qq5aghXeHX9PKhcAm54DmFXDWMx1L2TZSa3Jmq2DBwmBZJjH-doW9KUXpvhVwwyAS9OTfUXwaePw0WcvxmuLt5WzQNWu1MoNwVtLdiUmgua9z2VA6p_/s1181/%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%8D%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%BD%CE%B1%20%CF%83%CF%84%CE%B7%20%CF%83%CF%80%CE%B7%CE%BB%CE%B9%CE%AC_0006.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1181" data-original-width="631" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpmjmdDfif-rK4y4ItbuS9W_0zA0oq8bSiLHgBxshWVULOQqeOGp8_azofM9BxogcYRNzX1gMQ0Qq5aghXeHX9PKhcAm54DmFXDWMx1L2TZSa3Jmq2DBwmBZJjH-doW9KUXpvhVwwyAS9OTfUXwaePw0WcvxmuLt5WzQNWu1MoNwVtLdiUmgua9z2VA6p_/s16000/%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%8D%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%BD%CE%B1%20%CF%83%CF%84%CE%B7%20%CF%83%CF%80%CE%B7%CE%BB%CE%B9%CE%AC_0006.jpg" /></a></div><p><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgE0X-7GyDhNPMDcUu2_OGxBEmWgJdbuYIIwduNMcam4qDMSOqhzKqyY2NSitIALC5qvD-5cqpxkBzmzt7ZHWWpkDj3CSfU41KZYdAJac1v1vk5Sk8qMJGpqjMTC57DHyVQwCF4UXudxmCI4ewL4SF-1nSp5chGujUbpVq9BgK0nvz-sPKxVUzLwk62p-pO/s1181/%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%8D%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%BD%CE%B1%20%CF%83%CF%84%CE%B7%20%CF%83%CF%80%CE%B7%CE%BB%CE%B9%CE%AC_0007.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1181" data-original-width="737" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgE0X-7GyDhNPMDcUu2_OGxBEmWgJdbuYIIwduNMcam4qDMSOqhzKqyY2NSitIALC5qvD-5cqpxkBzmzt7ZHWWpkDj3CSfU41KZYdAJac1v1vk5Sk8qMJGpqjMTC57DHyVQwCF4UXudxmCI4ewL4SF-1nSp5chGujUbpVq9BgK0nvz-sPKxVUzLwk62p-pO/s16000/%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%8D%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%BD%CE%B1%20%CF%83%CF%84%CE%B7%20%CF%83%CF%80%CE%B7%CE%BB%CE%B9%CE%AC_0007.jpg" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEie-6oInSj-0UEB4k26B5FPYds3frsAUbJlZubVpnQkGOK_N-V4e8QdjbsKSlhp7FS3q8Rg7t-8Jsi-lz297tcshB9hrdFz8GsqMQH7tjq4Rr-GLjqimWLz_vHdW1vT_AwCr121ZxJSm-8pyZXmrbloQ-uzoRBpTvPb0Vvyjd2ITEG6BlGLYpNTgwDXqalm/s1181/%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%8D%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%BD%CE%B1%20%CF%83%CF%84%CE%B7%20%CF%83%CF%80%CE%B7%CE%BB%CE%B9%CE%AC_0008.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1181" data-original-width="737" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEie-6oInSj-0UEB4k26B5FPYds3frsAUbJlZubVpnQkGOK_N-V4e8QdjbsKSlhp7FS3q8Rg7t-8Jsi-lz297tcshB9hrdFz8GsqMQH7tjq4Rr-GLjqimWLz_vHdW1vT_AwCr121ZxJSm-8pyZXmrbloQ-uzoRBpTvPb0Vvyjd2ITEG6BlGLYpNTgwDXqalm/s16000/%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%8D%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%BD%CE%B1%20%CF%83%CF%84%CE%B7%20%CF%83%CF%80%CE%B7%CE%BB%CE%B9%CE%AC_0008.jpg" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJ_RlMNzHGPUaBXsRm7TvKuvF36wFz2xqnUW0grEZFVLOnLAFom3zsFDl6FJt_R8Dr8vZwDsqEYETASXAZEggGth9BO6mH1zoBXI-aAYeBm60ZLyrrzdWTOnLTvwTZ-CZfiwqNbzp4pHmCNF5wJTgpBvABvztk9XF7RHOehpUVpaVKpevKdtearcr-zutO/s1181/%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%8D%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%BD%CE%B1%20%CF%83%CF%84%CE%B7%20%CF%83%CF%80%CE%B7%CE%BB%CE%B9%CE%AC_0009.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1181" data-original-width="748" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJ_RlMNzHGPUaBXsRm7TvKuvF36wFz2xqnUW0grEZFVLOnLAFom3zsFDl6FJt_R8Dr8vZwDsqEYETASXAZEggGth9BO6mH1zoBXI-aAYeBm60ZLyrrzdWTOnLTvwTZ-CZfiwqNbzp4pHmCNF5wJTgpBvABvztk9XF7RHOehpUVpaVKpevKdtearcr-zutO/s16000/%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%8D%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%BD%CE%B1%20%CF%83%CF%84%CE%B7%20%CF%83%CF%80%CE%B7%CE%BB%CE%B9%CE%AC_0009.jpg" /></a></div><br />( *"<b>Διηγήματα των Χριστουγέννων</b>",<b><i> Καρκαβίτσας- Μωραϊτίδης- Κόντογλου- Παπαδιαμάντης</i></b>, εκδόσεις: <b>Αρμός</b>, εικονογράφηση:<i> <b>Γιώργος Κόρδης</b></i>)<p></p><p><br /></p><div style="text-align: center;">Καλά, ευλογημένα Χριστούγεννα!!!</div>Όλγαhttp://www.blogger.com/profile/10890809316986482798noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-5398840350809205883.post-4165515320555370302023-10-31T22:28:00.001+02:002023-11-01T00:00:15.896+02:00Τα λιοπερίβολα των Αγίων Αναργύρων....<div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUTLudbF5ImIk-yIdE85uLubq6780-ijcUpUhMAkwndHCxvZuw1inWQHYZln5fMuwVEgP0XDw7Wmfj02KWM_Ph_OOgcUkxgYOzTs1xYMxNiQnFWMY-H2DUCndfOdoZFaDla7h_XoN01DVzyw5fZ522w4muNwSDE6o1OBWGHUCiQKdZFNRDUW0AaPTcLSTA/s709/%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%AD%CF%82.4.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="471" data-original-width="709" height="425" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUTLudbF5ImIk-yIdE85uLubq6780-ijcUpUhMAkwndHCxvZuw1inWQHYZln5fMuwVEgP0XDw7Wmfj02KWM_Ph_OOgcUkxgYOzTs1xYMxNiQnFWMY-H2DUCndfOdoZFaDla7h_XoN01DVzyw5fZ522w4muNwSDE6o1OBWGHUCiQKdZFNRDUW0AaPTcLSTA/w640-h425/%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%AD%CF%82.4.jpg" width="640" /></a></div></div><span style="font-size: medium;"><div><span style="font-size: medium;"><br /></span></div>Γλυκιά βραδιά, γλυκιά κούραση και φορώντας ακόμη τα ρούχα της δουλειάς <i>μη και χάσω τη λιγοστή ενέργεια που μου απομένει</i> παλεύω να συγκεντρώσω τις σημερινές εικόνες σε λέξεις, μπας κι αποτυπώσω τα χρώματα της μέρας στην ψυχρή οθόνη.... <i>Χρώματα λαδιά, πράσινα και καφετιά... χρώματα της ελιάς, της γης, των ζωντανών, κι ύστερα των καντηλιών που αχνοφέγγουν στο σκοτάδι...</i></span><div><span style="font-size: medium;"><i><br /></i></span></div><div><span style="font-size: medium;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZn2so9dEwAONygC6dr7s1NHdVUmcDwqC6zj1LZYXgxrfu2sWMTB5gymmz20gss4VUYADOgeJ3D8cJNc639U3XJNWK3GhHWaZf0d8_TfEA5z_syu2qv4_DNZqqiAA0kfCpkqx-1YxOJwpu6nkKqtNA7Yz0Wq44HFfQQ1g3o2zmdy-pTTRuj3FSa00RVe6a/s709/%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%AD%CF%82.6.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="471" data-original-width="709" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZn2so9dEwAONygC6dr7s1NHdVUmcDwqC6zj1LZYXgxrfu2sWMTB5gymmz20gss4VUYADOgeJ3D8cJNc639U3XJNWK3GhHWaZf0d8_TfEA5z_syu2qv4_DNZqqiAA0kfCpkqx-1YxOJwpu6nkKqtNA7Yz0Wq44HFfQQ1g3o2zmdy-pTTRuj3FSa00RVe6a/w640-h426/%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%AD%CF%82.6.jpg" width="640" /></a></div><br /></span></div><div><div><span style="font-size: medium;">Λιγοστές οι ελιές, λιγοστό το μαξούλι φέτος στα χωριά μας, για λίγους τυχερούς που θα πουλήσουν λάδι σε τιμές πρωτόγνωρες. Ή, όπως, είπε κι η μάνα μου σε κάποιον που παραπονέθηκε πως φέτος με τέτοιες τιμές είχε ελάχιστη σοδειά, <i>"Φροντίζει ο Θεός... φέτος που δεν έχεις μαξούλι νά'χει τιμή το λάδι για να τα βγάλετε πέρα..." </i> Να δούμε, βέβαια, πώς θα τα βγάλουμε γενικότερα πέρα...</span></div><div><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIqdtY67MyjVYn6E5YhOSSZ3wnS958hBpZfjTiYHgXCZdbbYXmcSq_LQZOynD5vu2Af6cjkO4WG9EyGIL2QQtppGmPMueYJWnSRYei4wbw4MIVPEz8wbjBSq3-kXGABNmD5ymQCJKpCWR-sWnTVavyUbycWMdzLkPUW6pHBwDXZPA_5SL9s7AJGaQ_bE9v/s709/%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%AD%CF%82.3.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="709" data-original-width="471" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIqdtY67MyjVYn6E5YhOSSZ3wnS958hBpZfjTiYHgXCZdbbYXmcSq_LQZOynD5vu2Af6cjkO4WG9EyGIL2QQtppGmPMueYJWnSRYei4wbw4MIVPEz8wbjBSq3-kXGABNmD5ymQCJKpCWR-sWnTVavyUbycWMdzLkPUW6pHBwDXZPA_5SL9s7AJGaQ_bE9v/w426-h640/%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%AD%CF%82.3.jpg" width="426" /></a></div><span style="font-size: medium;"><div><span style="font-size: medium;"><br /></span></div>Στα πρώτα δένδρα λιγοστός ο καρπός, τόσο που καθώς γυρνοβολούσα</span><span style="font-size: large;"> </span><span style="font-size: medium;"><span>να μαζέψω ό,τι έπεφτε καταγής,</span><span> μέχρι να γεμίσουν τα πανιά, ένιωθα σαν ν'ακολουθώ τα χνάρια του <i>Κοντορεβυθούλη</i>...Κι όμως, παρακάτω, νά'σου και κλαδιά να λυγάνε απ'τον καρπό: <i>"Καλέ τούτες, είναι φορτωμένες! Αντώνηηη δες εδώ!" </i></span><span>Και μια οι αρίλογες, μια οι </span><span>φορτωμένες</span><span>, μια να καθαρίσουν τα πανιά και μια να μαζευτεί η φρέσκια πεσιά... μας έπιασε η νύχτα... </span></span></div><div><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgb1w9g5fkU661RqOMcli1mF3OJUmippv74r58Yplc7IHvD_niKYRosbVw0Y4v4XOSEoeLusjRjIfmOwT-SBuZHNrrwAzrFzpMNK8UBVV38HDXq7gMEttcw_pg8WIviletClWgipWoq1wkgGFlUXQw-ovchWdcBcn787V6rC8xo8f4IzK7wugFWl1EcMvaK/s709/%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%AD%CF%82.7.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="471" data-original-width="709" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgb1w9g5fkU661RqOMcli1mF3OJUmippv74r58Yplc7IHvD_niKYRosbVw0Y4v4XOSEoeLusjRjIfmOwT-SBuZHNrrwAzrFzpMNK8UBVV38HDXq7gMEttcw_pg8WIviletClWgipWoq1wkgGFlUXQw-ovchWdcBcn787V6rC8xo8f4IzK7wugFWl1EcMvaK/w640-h426/%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%AD%CF%82.7.jpg" width="640" /></a></div><br /></div><div><span style="font-size: medium;">Τα πουλιά κουρνιάσανε, τα τιτιβίσματα λιγόστεψαν, τα γιδοπρόβατα που σεργιανίζανε ν'αρπάξουν τα τρυφερά λιόφυλλα φύγαν για το μαντρί τους κι εμείς φορτώναμε κλούβες στο αγροτικό καθώς το σκοτάδι άπλωνε το πέπλο του στο περιβόλι. Η νύχτα γλυκιά, σχεδόν καλοκαιρινή, να σε ξεγελά. Πρώτη χρονιά με φωνάζουν για ελιές τόσο νωρίς. Είναι, <i>βλέπεις</i>, λιγοστές και πρέπει να τις προλάβουμε πριν πέσουν στη γη και δεν απομείνει τίποτα...</span></div><div><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMR0LCu1WSMtB9e0YhT-HxAGM8YZM08_zSUkHAW-NCqWgz4godkuYwtxGA6QLVnpBZPYMwGLvSdCgpxZdNOK-xXJW-oEOzopZSzAc0IG75V4NyJD9wlo_T5QZPRtzv12jd3weDwGvVyzNJhkjyYb4DrsakFxMsQMBfzzrcjIHPl0IHTAFvpMKCHp3YHWkz/s709/%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%AD%CF%82.5.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="471" data-original-width="709" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMR0LCu1WSMtB9e0YhT-HxAGM8YZM08_zSUkHAW-NCqWgz4godkuYwtxGA6QLVnpBZPYMwGLvSdCgpxZdNOK-xXJW-oEOzopZSzAc0IG75V4NyJD9wlo_T5QZPRtzv12jd3weDwGvVyzNJhkjyYb4DrsakFxMsQMBfzzrcjIHPl0IHTAFvpMKCHp3YHWkz/w640-h426/%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%AD%CF%82.5.jpg" width="640" /></a></div><br /></div><div><span style="font-size: medium;">Καληνυχτηθήκαμε. Εκείνοι θα πήγαιναν στο καλύβι να ξεφορτώσουν... Μα, τί όμορφη βραδιά! Κι αυτή η γλυκιά κούραση του σώματος, <i>όταν το μυαλό έχει καθαρίσει από τη σκαρταδούρα με το φως του καταγάλανου ουρανού, με τα κελαρύσματα των πουλιών και το ρυθμικό, υπόκωφο χτύπο του λούρου...</i> Και, να, συναπαντήθηκα με το ξωκλήσι των Αγίων Αναργύρων. Ανάμεσα στα λιοπερίβολα, κρυμμένο μες στη σκοτεινιά... <i>"Γιορτάζουν απόψε"</i> σκέφτηκα και μου κακοφάνηκε το τόσο σκοτάδι. Θυμήθηκα εκείνα τα λόγια του Αντώνη πέρσι το χειμώνα, παραμονές Χριστουγέννων:</span></div><div><span style="font-size: medium;"><i><blockquote>"Ευλογημένο το δέντρο της ελιάς. Θέλω να πιστεύω πως είμαστε κι εμείς που ασχολούμαστε μ'αυτά. Χθες, Ολγίτσα μου, βράδυ ήταν, φεύγοντας από το καλύβι σταθήκαμε στους Αγίους Αναργύρους ν'ανάψουμε τα καντηλάκια και να κάνουμε το σταυρό μας... Ήταν μαγικά... Ουρανός με αστέρια και σύννεφα ανάμεικτα, χειμωνιάτικη ατμόσφαιρα υγρή και γαλήνια, το εκκλησάκι μικρό κάτω από τα πανύψηλα δέντρα, το χωριό καθισμένο στην πλαγιά του βουνού φωταγωγημένο, το ρολόι να χτυπά μες στη νύχτα επτά και το εκκλησάκι να φωτίζεται με τα αναμμένα καντηλάκια του μέσα στο Χριστουγεννιάτικο βράδυ, Φαντάζεσαι Ολγίτσα μου ...αγρυπνία... με χριστουγεννιάτικες καταβασιές... πόσο ωραία εορταστική ατμόσφαιρα θα δημιουργούσαν; Και μετά να κοινωνούσαμε και μετά στο καλύβι κοντά στο τζάκι για κρασόζουπα και ελιές πατσαστές...!"</blockquote></i></span></div><div><span style="font-size: medium;">Κοντοστάθηκα. Τηλεφώνησα στον Αντώνη: <i>"Εσύ θα ξέρεις, που είναι το κλειδί ν'ανάψω ένα καντήλι;" "Γύρνα πίσω, να σου δώσω και λάδι!"</i></span></div><div><span style="font-size: medium;"><i><br /></i></span></div><div><span style="font-size: medium;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEMQiT-GVORQ3wCVv0FHWM93ZxGiwIdOYXUTa96tuC5WJbtgzwAVrtDv2Kej3q1I5EyljiXByXPGQUMid3flkfZI-kyS6IVsshWI4-ysjtQkNzYNQvgxAXPoHsmWL99pZ_-qFq8cgmu_WFC0xeKzaK-SAD4BPBAYX6pPS2r1WsA1ImZUioPtbX7_eYmxbF/s709/%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%AD%CF%82.2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="471" data-original-width="709" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEMQiT-GVORQ3wCVv0FHWM93ZxGiwIdOYXUTa96tuC5WJbtgzwAVrtDv2Kej3q1I5EyljiXByXPGQUMid3flkfZI-kyS6IVsshWI4-ysjtQkNzYNQvgxAXPoHsmWL99pZ_-qFq8cgmu_WFC0xeKzaK-SAD4BPBAYX6pPS2r1WsA1ImZUioPtbX7_eYmxbF/w640-h426/%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%AD%CF%82.2.jpg" width="640" /></a></div><br /><i><br /></i></span></div><div><span style="font-size: medium;">Βρεθήκαμε να πίνουμε από ένα τσιπουράκι στην αυλή του καλυβιού, ανάμεσα στα λουλούδια και τα δένδρα. Κι ύστερα όλοι μαζί, φεύγοντας, ν'ανάψουμε τα καντηλάκια <i>σ'τσΑγιανάργυροι </i>που γιορτάζανε απόψε... Κι αύριο, δυστυχώς, δε θα λειτουργηθούν. Γιατί, <i>λέει ο παπάς</i>, κόσμος δε μαζεύεται... Τουλάχιστον να μην νομίζουν πως όλοι τους ξεχάσαμε... και πως μοναχά τους θυμόμαστε όποτε έχουμε κάποια ανάγκη...</span></div><div><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCmJvW5h2PbesxCrr4EVqYHKgSOAVBebQT9_4pZWxQi9kNQxRfJ-fXqfXH6ovAs5ML_sOcJWV5HjengLUYyXWYpVWkrrLEQKvdUg_w14gx00wQvY_GlHyoZgGZk5ERycFEKfMZvQifBfMjekYFNg7u-0Qi1Z8JVfH46MGq4Plo0rHZuelaAVRPIA3zLkSq/s709/%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%AD%CF%82.1.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="709" data-original-width="471" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCmJvW5h2PbesxCrr4EVqYHKgSOAVBebQT9_4pZWxQi9kNQxRfJ-fXqfXH6ovAs5ML_sOcJWV5HjengLUYyXWYpVWkrrLEQKvdUg_w14gx00wQvY_GlHyoZgGZk5ERycFEKfMZvQifBfMjekYFNg7u-0Qi1Z8JVfH46MGq4Plo0rHZuelaAVRPIA3zLkSq/w426-h640/%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%AD%CF%82.1.jpg" width="426" /></a></div></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div><span style="font-size: medium;">Κλειδώσαμε. Από το μικρό παραθύρι αχνοφέγγιζαν οι φλογίτσες από τα φυτίλια... Μας καληνύχτιζαν μ'ένα τρεμάμενο φως, θαρρείς και χαμογελούσαν στα κρυφά, χαρίζοντάς μας μια ζεστή θαλπωρή στην ψυχή μας... Τ'αποχαιρετήσαμε συνωμοτικά, τ'αφήσαμε <i>να πανηγυρίσουν μονάχα στη τόση γαλήνη τούτης της βραδιάς, χωρίς ανθρώπινες παραφωνίες, τους αγίους που τόσα χρόνια πιστά διακονούνε...</i></span></div></div><div><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIkvP5cIg6mCBsjcxBwE_GF1GBpW_x221XK4ghNddC2B_LpQCu6Du2oPQEa9EViDa2rWnl2jKymE8RGYzKZ7tSsD5Jjo4bfb7MX5gq7YGkY8XUlv3C8yRfrI3di7XsoA2_9GaPgK0pcYJ4zf54jHerOjzlTeFRy8y0xVwQH4A3uG1wLBWpC84mnmbqGg2R/s709/%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%AD%CF%82.8.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="608" data-original-width="709" height="548" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIkvP5cIg6mCBsjcxBwE_GF1GBpW_x221XK4ghNddC2B_LpQCu6Du2oPQEa9EViDa2rWnl2jKymE8RGYzKZ7tSsD5Jjo4bfb7MX5gq7YGkY8XUlv3C8yRfrI3di7XsoA2_9GaPgK0pcYJ4zf54jHerOjzlTeFRy8y0xVwQH4A3uG1wLBWpC84mnmbqGg2R/w640-h548/%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%AD%CF%82.8.jpg" width="640" /></a></div><br /><div style="text-align: center;"><span style="font-size: medium;">Χρόνια πολλά κι ευλογημένα...</span></div></div>Όλγαhttp://www.blogger.com/profile/10890809316986482798noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-5398840350809205883.post-3672594966223541922023-09-16T19:21:00.003+03:002023-11-18T19:56:05.466+02:00καταιγίδα... (ή, στην Παναγιά τη Λαμπηδόνα)<p style="text-align: center;"><i><b>"ὀφθαλμοὺς ἔχοντες οὐ βλέπετε </b></i></p><p style="text-align: center;"><i><b>καὶ ὦτα ἔχοντες οὐκ ἀκούετε; </b></i></p><p style="text-align: center;"><i><b>καὶ οὐ μνημονεύετε;"</b></i></p><p style="text-align: center;"><i><b>(Μαρκ.8,18)</b></i></p><p><i><u>Κατήφορος:</u></i></p><p><i>Είχε αρχίσει ήδη να σουρουπώνει. 'Ισα που προλαβαίναμε να φτάσουμε πριν σκοτεινιάσει για τα καλά. Και δε γνωρίζαμε καν αν είχε απομείνει μονοπάτι ή κάτι που να μοιάζει με αυτό μετά από τόση καταστροφή. Η τόση θλίψη των ημερών έπρεπε, θαρρείς, κάπως να κατανικηθεί έστω με την αύξηση της αδρεναλίνης! Αλλιώς δεν εξηγείται πώς μπήκαμε στη διαδικασία. </i></p><p><i>Τελικά, παρόλες τις βαθιές αυλακιές απ'το ορμητικό νερό και τις κατολισθήσεις σε κάποια σημεία, ήταν σχετικά βατό. Απλά σε συνδυασμό με τον απότομο κατήφορο και τη σκοτεινιά ο βαθμός δυσκολίας μεγάλωνε κι η αίσθηση πως κινδυνεύεις να γλυστρίσεις στο πουθενά προκαλούσε μια εσωτερική αναταραχή. </i></p><p><i><u>Ανήφορος: </u></i></p><p><i>Νύχτωσε. Ανηφορίζαμε σχεδόν στα τυφλά. Γρήγορα, πριν μας καταπιεί εντελώς το σκοτάδι. Χαλαρά, όμως, και κουβεντιάζοντας. Στον ανήφορο δεν κινδύνευες να γκρεμοτσακιστείς! Κι ας θεωρείται πιο κοπιαστικός. Συλλογιζόμουν την ανατομία μας, την κλίση των μελών μας στο περπάτημα... Ναι, είμαστε πλασμένοι για ανηφόρες! Η ίδια η φύση μας το μαρτυρά! <b>Ο άνθρωπος είναι πλασμένος για ν'ανηφορίζει.</b> Είναι ουσιαστικά κατασκευασμένος να ακολουθεί δρόμο ανηφορικό. Πώς δεν το έχουμε αντιληφθεί; Στον κατήφορο χάνει την ισορροπία του κι αγωνιά, κινδυνεύει... να τσακιστεί, να κατρακυλήσει, νά'χει μια πορεία γεμάτη ταραχή, να χάσει την ψυχή του...</i></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNvVLROXtW4vYG0z9vIPn-y1A2ftFTWsIB7HkRH3Fmc8fKL-HVEMySjGuctNo43cJezpi5ZgpfGnl_rPxiE9joPQ9ges6h0QgWn5B06hIQ3FYHPhXU58VF26FaPuq9-0c78TUXgURDzfsMz2t7R-_QCAkqXVEbcr5GHvDPnSvE4CFpMGG4TDBUdHhGlz6e/s2048/%CE%96%CF%89%CE%BF%CE%B4%CF%8C%CF%87%CE%BF%CF%82%20%CE%92%CF%85%CE%B6%CE%AF%CF%84%CF%83%CE%B1.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNvVLROXtW4vYG0z9vIPn-y1A2ftFTWsIB7HkRH3Fmc8fKL-HVEMySjGuctNo43cJezpi5ZgpfGnl_rPxiE9joPQ9ges6h0QgWn5B06hIQ3FYHPhXU58VF26FaPuq9-0c78TUXgURDzfsMz2t7R-_QCAkqXVEbcr5GHvDPnSvE4CFpMGG4TDBUdHhGlz6e/w480-h640/%CE%96%CF%89%CE%BF%CE%B4%CF%8C%CF%87%CE%BF%CF%82%20%CE%92%CF%85%CE%B6%CE%AF%CF%84%CF%83%CE%B1.jpg" width="480" /></a></div><i><div><i><br /></i></div></i><div style="text-align: center;"><blockquote><i><b>"Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν, καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι".... (Μαρκ.8,34)</b></i></blockquote></div><p></p><p>Πόσο παράλογο ν'αντέξεις πια; Επήλθε κορεσμός. <i>Σαν τούτο τον κορεσμό της γης μετά από τη συνεχόμενη καταιγίδα. Και σφουγγάρι νά'ταν, θα ξερνούσε νερό.</i> Έτσι κι η ψυχή δεν το χωράει τόσο παράλογο! Γιατί παντού, μα παντού κυριαρχεί μια τρέλα, μια παράνοια, μια διαστρέβλωση των πάντων, μια παραμορφωμένη εικόνα, ένας αποσυντονισμός, ένα ψέμα, μια αηδία, ένα χάος... που σου επιβάλλουν βίαια να αποδεχτείς, να ζήσεις μέσα σ'αυτό: <i>να το καταπιείς και να το χωνέψεις αμάσητο, μάλιστα! </i>Αντιδράσεις και διαμαρτυρίες δε γίνονται δεκτές. Αν αντιδράσεις μαστιγώνεσαι ή λοιδορείσαι άγρια και γελοιοποιείσαι βασανιστικά. Πρέπει απαρεγκλίτως να αποδεχτείς το επίσημο αφήγημα, την πραγματικότητα/κανονικότητα που σου σερβίρουν. <i><b>Τί επιλέγεις;</b></i></p><div style="text-align: center;"><i><b>"ὁρᾶτε, βλέπετε ἀπὸ τῆς ζύμης τῶν Φαρισαίων καὶ τῆς ζύμης Ἡρῴδου"</b></i></div><div style="text-align: center;"><i><b>(Μαρκ.8,15)</b></i></div><p>Πολλοί καταπίνουν τούτο τον παρανοϊκό αχταρμά που τους σερβίρουν ως πραγματικότητα, νομίζοντας ίσως πως μόνον έτσι θα επιβιώσουν και θα ανταπεξέλθουν στις συνθήκες, με αποτέλεσμα τον κορεσμό της ψυχής τους από<i> "παρά φύσιν" χαοτικό υλικό </i>το οποίο, εν συνεχεία, αναγκαστικά αρχίζει να<i> "ξερνάει" και</i> <i>να αναπαράγει</i> αυτή η ίδια<i>. </i>Όμως η πάλη για<i> επιβίωση</i> με τούτο τον τρόπο οδηγεί μαθηματικά σε <i>"βίο αβίωτο"</i> και για τους ίδιους και για τους διπλανούς.<i> </i>Και σε σίγουρο βασανιστικό μελλοντικό πνιγμό.<i> </i> Κάποιοι λίγοι μπόρεσαν κι έστησαν κάποια αναχώματα ώστε να μην τους πάρουν σβάρνα τα ορμητικά λασπόνερα, αλλά αυτοί συνήθως σιωπούν για να προφυλαχτούν, μην αντέχοντας να ανοίξουν μια πιθανή δίοδο κινδύνου. Είναι, βλέπεις, κι αυτοί στα όρια του κορεσμού, λίγο πριν ξεπεραστεί η κρίσιμη στάθμη. Κι ελάχιστοι, όπως πάντα, παλεύουν να κολυμπήσουν μέσα σε τούτα λύματα προσπαθώντας ν'αναπνεύσουν ουρανό, για να χτίσουν αναχώματα για τους γειτόνους τους, για να πετάξουν παραδίπλα λέμβους σωτηρίας. Αλλά, δυστυχώς, μαζί με τούτους φροντίζουν να ανακατεύονται κι οι διάφοροι μασκοφορεμένοι σατανάδες του αφηγήματος καθώς και ουκ ολίγοι μη σκεπτόμενοι φανατισμένοι γραφικοί, ώστε να δημιουργηθεί σύγχυση, να τους καταστήσουν δυσδιάκριτους και να τους απομονώσουν...</p><p></p><div style="text-align: center;"><i>"Μα τώρα λέω άλλαξε σκοπό, ιστόρησέ μας για τον δούρειο ίππο,</i></div><div style="text-align: center;"><i>το πώς τον έφτιαξε με τέχνη ο Επειός, και η Αθηνά μαζί του·</i></div><div style="text-align: center;"><i>το πώς τον δόλο αυτόν τον έφερε επάνω στην ακρόπολη</i></div><div style="text-align: center;"><i>ο θείος Οδυσσεύς, κλείνοντας μέσα του πλήθος ανδρών —</i></div><div style="text-align: center;"><i>αυτούς που ερήμωσαν το Ίλιο..."</i></div><p></p><div style="text-align: center;"><i><b>"ἀλλ᾿ ἄγε δὴ μετάβηθι καὶ ἵππου κόσμον ἄεισον</b></i></div><div style="text-align: center;"><i><b>δουρατέου, τὸν Ἐπειὸς ἐποίησεν σὺν Ἀθήνῃ,</b></i></div><div style="text-align: center;"><i><b>ὅν ποτ᾿ ἐς ἀκρόπολιν δόλον ἤγαγε δῖος Ὀδυσσεὺς</b></i></div><div style="text-align: center;"><i><b>ἀνδρῶν ἐμπλήσας οἵ ῥ᾿ Ἴλιον ἐξαλάπαξαν."</b></i></div><div style="text-align: center;"><i><b>(Οδύσσεια θ492)</b></i></div><p>Πήραμε τον κατήφορο... κι όχι μόνο τούτο! Κι εκεί που κάνεις στροφή ν'αλλάξεις κατεύθυνση, κάποιος θα κατρακυλήσει καταπάνω σου να σε πάρει αντάμα! </p><p></p><div style="text-align: left;">Κι αν μέχρι τώρα κατοικούσαμε δεσμώτες μέσα στο<i><b> σπήλαιο του Πλάτωνα</b></i> <i>(βλέπε: <a href="https://firikia.blogspot.com/2008/02/blog-post_20.html"><b>το σπήλαιο και οι δεσμώτες</b></a> - πάντα επίκαιρο!)</i>, τώρα, όχι μόνο δε βγήκαμε στο φως, αλλά οδεύουμε σε μια μορφή ανθρωπότητας που περιέγραφε κάλλιστα ο<b> Αισχύλος</b> με τα λόγια του Προμηθέα:<i> "νήπιοι όντας το πριν, νου τους έδωσα και ικανότητα να το χρησιμοποιήσουν..... εκείνοι πρώτα , ενώ έβλεπαν, μάταια έβλεπαν κι ενώ άκουγαν, δεν άκουγαν. Αλλά με ονείρων μορφές όμοιοι στο μακρύ τους βίο όλα τά'χαν ανακατεμένα...."</i></div><div style="text-align: center;"><i><br /></i></div><div style="text-align: center;"><i>"ὥς σφας νηπίους ὄντας τὸ πρὶν</i></div><div style="text-align: center;"><i>ἔννους ἔθηκα καὶ φρενῶν ἐπηβόλους.[...]</i></div><div style="text-align: center;"><i>οἳ πρῶτα μὲν βλέποντες ἔβλεπον μάτην,</i></div><div style="text-align: center;"><i>κλύοντες οὐκ ἤκουον, ἀλλ᾽ ὀνειράτων</i></div><div style="text-align: center;"><i>ἀλίγκιοι μορφαῖσι τὸν μακρὸν βίον</i></div><div style="text-align: center;"><i>ἔφυρον εἰκῇ πάντα..."</i></div><div style="text-align: center;"><i>(<b>"Προμηθεύς Δεσμώτης"</b>, 443-4 &447-50)</i></div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;">Καταιγίδα....</div><div style="text-align: left;">Τα νερά παρέσυραν στα χαμηλά όλες τις αμαρτίες μας! Κι έγινε ένας βόρβορος... πώς να σωθείς; Τα υψώματα κατακρημνίστηκαν κι οι κάμποι γέμισαν πτώματα κι αποκαϊδια... <i>Πόσος πόνος, πόση θλίψη... οι λέξεις ηχούν τόσο πάμφτωχες να περιγράψουν την πραγματικότητα, ή να φωτογραφίσουν το συναίσθημα... Αληθινή τραγωδία.. </i></div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;">Κι όμως, καθώς περπατούσα παρατηρούσα πόσο άστραψε το αυλάκι κι οι πέτρες του καλντεριμιού μετά από τους χειμάρρους που ξεχύθηκαν παντού επί εικοσιτετράωρα, πώς φάνηκε λαμπερό στο βάθος το πλακόστρωτο στη γειτονική ρεματιά που η μανία του νερού κατάπιε τους όχθους κι άφησε τις κολώνες των τηλεπικοινωνιών μετέωρες, πώς έλαμψε κάθε ύψωμα, ενώ πνίγηκε στις λάσπες κάθε χαμήλωμα της γης... Τα ορεινά χωριά γκρεμίστηκαν και ξεπλύθηκαν, τα παραλιακά βουλιάξαν στα λασπόνερα.<i> <b>Κι εμείς; </b></i></div><div style="text-align: left;"><i><br /></i></div><div style="text-align: left;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiai3BINFp9_ycBKKEJCQyLaTaSEGl_MMQJw6sHKcnKxhDM38W29W04mco5Q-KrMMLEL5D3z_wUZBHpuBV6eyNK7RLK-GWZ-MVvI2yEJjRsxqnQq9zEPW0l-2-MAE73g8xWVcTXC5fW5rW2sJItm2Z0UWfy_K55WLjmx0X7q7211G0mnM2-rnygX5HzrVKM/s680/%CE%9B%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CF%8D1.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="680" data-original-width="510" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiai3BINFp9_ycBKKEJCQyLaTaSEGl_MMQJw6sHKcnKxhDM38W29W04mco5Q-KrMMLEL5D3z_wUZBHpuBV6eyNK7RLK-GWZ-MVvI2yEJjRsxqnQq9zEPW0l-2-MAE73g8xWVcTXC5fW5rW2sJItm2Z0UWfy_K55WLjmx0X7q7211G0mnM2-rnygX5HzrVKM/s16000/%CE%9B%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CF%8D1.jpg" /></a></div><br /></div><div style="text-align: left;">Αφού πέρασε το σοκ των πρώτων ημερών για όσα συμβαίνουν γύρω μας, παραμονή του Σταυρού, ακολουθώντας ένα τσακισμένο οδικό δίκτυο φτάσαμε στην πρώτη από τις λίγες, πλέον, προσβάσιμες <i>-προφανώς μετά προσοχής-</i> παραλίες του Αιγαίου, αναζητώντας την ύστερη εικόνα. Κορμοί κάθε λογής και μεγέθους σχημάτιζαν παντού σωρούς. Ο χείμαρρος είχε κατεβάσει ολόκληρα δέντρα, μαζί με πέτρες που απλώθηκαν και μετακίνησαν τα όρια του αιγιαλού, με τη θάλασσα να οπισθοχωρεί και την παραλία να διπλασιάζεται! Οι κορμοί γδαρμένοι, ξεφλουδισμένοι, λειασμένοι, τρυφεροί... νεκρά κούτσουρα που είχαν επανέλθει, θαρρείς, στη βρεφική φρεσκάδα τους! Και τούτα τα νερά! Πόσο καταγάλανα! Πού χάθηκε όλη η λασπουριά πού'χαν καταπιεί; Πότε πρόλαβαν να αλλάξουν οι καφετιές εικόνες των προηγούμενων ημερών και να κερδίσουν ξανά το γαλάζιο του ουρανού;<i> <b>Πόσο λεύτερη ν'αναγεννηθεί η θάλασσα, πόσο τραγικά υποδουλωμένη στη μοίρα της η λίμνη, τελικά.... </b></i><i><b>Εσένα η ψυχή σου τί νερά κουβαλά;</b></i></div><div style="text-align: left;"><i><br /></i></div><div style="text-align: left;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYTbmIf-GKSpPcPyrusPC0OQ-E_uOfCr5kp7NVC8xs59W_MgZNgc-umIRKeRyZR9LAebJFrkSBBCFHjji70n6b6pWhTNnEC7Gq75tVuenDD2fFQiRegZmFnxi00fECrUNeGgquxmrJ8bI3hdSt3icY51kESDN02gQ64bMp75_qLk2RwUKk5WitQCrwDbs7/s624/%CE%9B%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CF%8D2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="468" data-original-width="624" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYTbmIf-GKSpPcPyrusPC0OQ-E_uOfCr5kp7NVC8xs59W_MgZNgc-umIRKeRyZR9LAebJFrkSBBCFHjji70n6b6pWhTNnEC7Gq75tVuenDD2fFQiRegZmFnxi00fECrUNeGgquxmrJ8bI3hdSt3icY51kESDN02gQ64bMp75_qLk2RwUKk5WitQCrwDbs7/s16000/%CE%9B%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CF%8D2.jpg" /></a></div><i><br /></i></div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;">Λίγο πιο πάνω έστεκε αγέρωχο το Μοναστήρι της Παναγιάς της Λαμπηδόνας.</div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: center;"><i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhf-IDzSuPioYFwf3HuRnNYf9IrKht2izPzGpULAGzELR1EAtnb8Q1ZRU7OpfACmlSqKqqwaZnB1_CsN4PMthAZ4y3Miq-UxGjs8llKSCMHVaGpfEJCWPN6eEOGWettvd5hOOtliidiGCelMu6wkDn582yQRIY3InS5msQdu5uR3LgZOLUczXBpMh_4Pgi1/s654/%CE%9B%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%B7%CE%B4%CF%8E%CE%BD%CE%B1-%CE%9B%CE%B9%CE%AC%CF%80%CE%B7%CF%82.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="654" data-original-width="567" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhf-IDzSuPioYFwf3HuRnNYf9IrKht2izPzGpULAGzELR1EAtnb8Q1ZRU7OpfACmlSqKqqwaZnB1_CsN4PMthAZ4y3Miq-UxGjs8llKSCMHVaGpfEJCWPN6eEOGWettvd5hOOtliidiGCelMu6wkDn582yQRIY3InS5msQdu5uR3LgZOLUczXBpMh_4Pgi1/s16000/%CE%9B%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%B7%CE%B4%CF%8E%CE%BD%CE%B1-%CE%9B%CE%B9%CE%AC%CF%80%CE%B7%CF%82.jpg" /></a></div></i></div><p></p>Οι μελωδικές φωνές από τις μοναχές που έψαλλαν τον Εσπερινό της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού έφτασαν μέχρι τα αυτιά μας. <i><b>Ανηφορίζοντας</b></i> <i>και πάλι, μια στάση εδώ, για την Παναγιά, το Σταυρό και λίγο μοσχοβολιστό θυμίαμα τριαντάφυλλο...<b> Για μιαν ανάσα απ'τον ουρανό...</b>. μακριά από το παραλήρημα του άρχοντα του κόσμου τούτου...</i><div style="text-align: left;"><i><br /></i></div><div style="text-align: left;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3U2nTQauKvKOTr-_O3W8tWS1t8W8WQ1QHq9aeBtTVTk1uXIJuJSDrfnurx6ooEkrXNPXPXsCinlw7rHA9aqniQFoqyAOuhT-_XMm-r0RlBzTBDt2fBB1KePkDSaRyVo0vJS0DMgHVBpX-FKb2LKgiEJjKaCAN9yDRwMxoLvnUrrT4VayCSH2dT212Bj-l/s680/%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%AC%20%CE%9B%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%B7%CE%B4%CF%8C%CE%BD%CE%B1.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="680" data-original-width="510" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3U2nTQauKvKOTr-_O3W8tWS1t8W8WQ1QHq9aeBtTVTk1uXIJuJSDrfnurx6ooEkrXNPXPXsCinlw7rHA9aqniQFoqyAOuhT-_XMm-r0RlBzTBDt2fBB1KePkDSaRyVo0vJS0DMgHVBpX-FKb2LKgiEJjKaCAN9yDRwMxoLvnUrrT4VayCSH2dT212Bj-l/s16000/%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%AC%20%CE%9B%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%B7%CE%B4%CF%8C%CE%BD%CE%B1.jpg" /></a></div></div><div style="text-align: left;"><i><br /></i></div><div style="text-align: left;"><i>"Κατοικούσαν μες στη γη σα μικροσκοπικοί μέρμηγκες στους μυχούς ανήλιαγων σπηλαίων. Για αυτούς δεν υπήρχε ένδειξη χειμώνα, ούτε ανθοφόρας άνοιξης, ούτε καρπερού καλοκαιριού, αλλά χωρίς κρίση το παν έπρατταν...", </i>συνεχίζει ο μεγάλος Αισχύλος, μιλώντας για την ανθρωπότητα...</div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><div style="text-align: center;"><i>"... κατώρυχες δ᾽ ἔναιον ὥστ᾽ ἀήσυροι</i></div><div style="text-align: center;"><i>μύρμηκες ἄντρων ἐν μυχοῖς ἀνηλίοις.</i></div><div style="text-align: center;"><i>ἦν δ᾽ οὐδὲν αὐτοῖς οὔτε χείματος τέκμαρ</i></div><div style="text-align: center;"><i>455οὔτ᾽ ἀνθεμώδους ἦρος οὔτε καρπίμου</i></div><div style="text-align: center;"><i>θέρους βέβαιον, ἀλλ᾽ ἄτερ γνώμης τὸ πᾶν</i></div><div style="text-align: center;"><i>ἔπρασσον..."</i></div><div style="text-align: center;"><i>(<b>Προμηθεύς Δεσμώτης</b>, 452-7)</i></div></div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;">Καλό φθινόπωρο, καλή δύναμη και φώτιση για όσα μύρια έπονται... </div><p></p><div style="text-align: center;"><div><i> Ήρθαν</i></div><div><i>ντυμένοι «φίλοι»</i></div><div><i> αμέτρητες φορές οι εχθροί μου</i></div><div><i>το παμπάλαιο χώμα πατώντας.</i></div><div><i> Και το χώμα δεν έδεσε ποτέ με τη φτέρνα τους.</i></div><div><i>Έφεραν</i></div><div><i> τον Σοφό, τον Οικιστή και τον Γεωμέτρη</i></div><div><i>Βίβλους γραμμάτων και αριθμών</i></div><div><i> την πάσα Υποταγή και Δύναμη</i></div><div><i>το παμπάλαιο φως εξουσιάζοντας.</i></div><div><i> Και το φως δεν έδεσε ποτέ με τη σκέπη τους.</i></div><div><i>Ούτε μέλισσα καν δε γελάστηκε το χρυσό ν’ αρχινίσει παιχνίδι·</i></div><div><i> ούτε ζέφυρος καν, τις λευκές να φουσκώσει ποδιές.</i></div><div><i>Έστησαν και θεμέλιωσαν</i></div><div><i> στις κορφές, στις κοιλάδες, στα πόρτα</i></div><div><i>πύργους κραταιούς κι επαύλεις</i></div><div><i> ξύλα και άλλα πλεούμενα</i></div><div><i>τους Νόμους, τους θεσπίζοντας τα καλά και συμφέροντα</i></div><div><i> στο παμπάλαιο μέτρο εφαρμόζοντας.</i></div><div><i>Και το μέτρο δεν έδεσε ποτέ με τη σκέψη τους.</i></div><div><i> Ούτε καν ένα χνάρι Θεού στην ψυχή τους σημάδι δεν άφησε·</i></div><div><i>ούτε καν ένα βλέμμα ξωθιάς τη μιλιά τους δεν είπε να πάρει.</i></div><div><i> Έφτασαν</i></div><div><i>ντυμένοι «φίλοι»</i></div><div><i> αμέτρητες φορές οι εχθροί μου</i></div><div><i>τα παμπάλαια δώρα προσφέροντας.</i></div><div><i> Και τα δώρα τους άλλα δεν ήτανε</i></div><div><i>παρά μόνο σίδερο και φωτιά.</i></div><div><i> Στ’ ανοιχτά που καρτέραγαν δάχτυλα</i></div><div><i>μόνον όπλα και σίδερο και φωτιά.</i></div><div><i> Μόνον όπλα και σίδερο και φωτιά.</i></div></div><div><div style="text-align: center;"><i>(<b>Οδυσσέας Ελύτης,</b> <b> Αξιον Εστί-</b> Ψαλμός Z)</i></div></div><p></p><div style="text-align: left;">Υ.Γ. <b>Θερμοπαρακαλώ...</b> μη μου γράψει κανείς περί <i>κλιματικής κρίσης</i> και λοιπών<i> εικονικών κρίσεων</i>... Δεν αντέχω! Έχει επέλθει κορεσμός στην ψυχή μου, θα ξεχειλίσω...</div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;">Υ.Γ. 2. Πάμε άλλη μία:</div><div style="text-align: left;"><p style="text-align: center;"><i><b>"ὀφθαλμοὺς ἔχοντες οὐ βλέπετε </b></i></p><p style="text-align: center;"><i><b>καὶ ὦτα ἔχοντες οὐκ ἀκούετε; </b></i></p><p style="text-align: center;"><i><b>καὶ οὐ μνημονεύετε;"</b></i></p><p style="text-align: center;"><i><b>(Μαρκ.8,18)</b></i></p></div><p></p>Όλγαhttp://www.blogger.com/profile/10890809316986482798noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-5398840350809205883.post-4270938715295171512023-02-23T18:45:00.001+02:002023-02-23T19:36:59.624+02:00Ήθη, έθιμα και μαγειρέματα της Τυρινής ή Τυροφάγου<div style="text-align: center;"><span style="font-size: medium;"><i><b>"Πάει ου κριάτος πέθανι</b></i></span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: medium;"><i><b>ψουχουμαχάει κι ου τύρους</b></i></span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: medium;"><i><b>κι παίρνει τη μπερηφανιά</b></i></span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: medium;"><i><b>ου σκόρδος κι ου κρομμύδος!"</b></i></span></div><div><span style="font-size: medium;"><i><br /></i></span></div><div><span style="font-size: medium;"><i>"Την τελευταία Κυριακή της Τυρινής σημαίνουν όλες οι καμπάνες για τον εσπερινό που τον ονομάζουνε "μακαρονά", επειδή τρώνε μόνο μακαρόνια, ρυζόγαλο και γενικά γαλακτερά. Μετά τον εσπερινό μαζευόταν όλο το σόι σε ένα σπίτι για το συγγενικό τραπέζι της Αποκριάς. Στο τέλος τέλος έπρεπε να φάνε ένα αυγό, "να βουλώσουν με αυτό το στόμα τους", λέγοντας: "Με αυγό σε κλείνω, με αυγό να σε ξανανοίξω". Έτσι το πρώτο πράγμα που θα έτρωγαν μετά το "Χριστός Ανέστη" ήταν ένα κόκκινο αυγό. Στο αποκριάτικο τραπέζι "τού'χαν σε κακό να φτερνιστείς. "Ήπρεπ' αμέσως να βγάλ'ς το πουκάμισό σ' ή κάποιο ρούχο σ' ". Δεν έπρεπε ακόμη να σηκώσουν το τραπέζι το βράδυ. Το άφηναν όλη νύχτα στρωμένο και το ξέστρωναν το πρωί.</i></span></div><div><span style="font-size: medium;"><i>Ακολουθούσαν χοροί. Οι κουκουγέροι γύριζαν μουντζωμένοι με καπνιά χορεύοντας στους δρόμους και στις πλατείες, πηγαίνοντας απ'το ένα σπίτι στο άλλο, πότε με ευχές και πότε με πειράγματα. Τους κερνούσαν ρυζόγαλο, γαλακτομπούρεκο και στροφλιά."</i></span></div><div><span style="font-size: medium;">(<b>Αλέκου Φλωράκη, </b><i><b>"Κάποτε στην Τήνο"</b>- παλίμψηστα λαογραφικά, εκδόσεις Ερίννη</i>)</span></div><div><br /></div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjuCv00GYXE6l2aunsFveLOJrFH6GxA9p1MilOBAV2-8gFHAbn5yaGs5N9sMeYO6b9K3dHs8eTlxlTtBl0hRz66oWI7J0pKVWGI1s0wdoqYobWAzl-PlesXlgzg4UO6ABNnEFEw2L9LoodHme-mv8peT07CCJ25O1_yGuZFhAbdnxoBWnnFj46QgQsY4A/s981/%CF%87%CE%AC%CF%83%CE%BA%CE%B1%201.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="981" data-original-width="652" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjuCv00GYXE6l2aunsFveLOJrFH6GxA9p1MilOBAV2-8gFHAbn5yaGs5N9sMeYO6b9K3dHs8eTlxlTtBl0hRz66oWI7J0pKVWGI1s0wdoqYobWAzl-PlesXlgzg4UO6ABNnEFEw2L9LoodHme-mv8peT07CCJ25O1_yGuZFhAbdnxoBWnnFj46QgQsY4A/w426-h640/%CF%87%CE%AC%CF%83%CE%BA%CE%B1%201.jpg" width="426" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>το αυγό της "χάσκας"</i></td></tr></tbody></table><p><span><span style="font-size: medium;">Είναι τούτη η Κυριακή, η</span><b style="font-size: large;"> Κυριακή της <a href="https://firikia.blogspot.com/search/label/%CE%A4%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%BD%CE%AE#:~:text=%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%20(2)-,%CE%A4%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%BD%CE%AE,-(3)%20%CF%85%CE%B2%CF%81%CE%AF%CE%B4%CE%B9%CE%BF">Τυρινής</a></b><span style="font-size: medium;">, μέρα οικογενειακών μαζώξεων και γιορτής με πλήθος εθίμων ανά την Ελλάδα. Με το που ξημερώνει η Δευτέρα, αρχίζει κι η μεγάλη περίοδος της </span><a href="https://firikia.blogspot.com/search/label/%CE%A3%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%AE" style="font-size: large;">Τεσσαρακοστής</a><span style="font-size: medium;"> που δεν ενδείκνυται για γλέντια και οινοποσίες. Ήδη, από την προηγούμενη Κυριακή, την Κυριακή της Απόκρεω, έχει σταματήσει η κατανάλωση κρέατος κι όλη τούτη τη βδομάδα, τη λεγόμενη</span><i style="font-size: large;"> "της Τυροφάγου"</i><span style="font-size: medium;"> θα καταναλωθεί ό,τι γαλακτοκομικό έχει απομείνει στα νοικοκυριά ώστε από την </span><a href="https://firikia.blogspot.com/search/label/%CE%9A%CE%B1%CE%B8%CE%B1%CF%81%CE%AC%20%CE%94%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%AD%CF%81%CE%B1" style="font-size: large;">Καθαρά Δευτέρα</a><span style="font-size: medium;"> να ξεκινήσει η αυστηρή νηστεία. Λέγεται, μάλιστα, ότι αυτή την εβδομάδα είναι μεγάλο κρίμα να φάει κανείς κρέας, καθώς μας δίνεται η δυνατότητα να γευτούμε οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτό, γεγονός που παραλληλίζεται με την εντολή που έδωσε ο Θεός στον Παράδεισο στον Αδάμ και την Εύα να γευτούνε από οποιοδήποτε δένδρο πλην του δένδρου της γνώσεως του καλού και του κακού</span><i style="font-size: large;"> («ἀπὸ παντὸς ξύλου τοῦ ἐν τῷ παραδείσῳ βρώσει φαγῇ, ἀπὸ δὲ τοῦ ξύλου τοῦ γινώσκειν καλὸν καὶ πονηρόν, οὐ φάγεσθε ἀπ᾿ αὐτοῦ· ᾗ δ᾿ ἂν ἡμέρᾳ φάγητε ἀπ᾿ αὐτοῦ, θανάτῳ ἀποθανεῖσθε»,Γεν. 2,16-17)</i><span style="font-size: medium;">. Οπότε, αν αγνοήσουμε την εντολή και φάμε κρέας, είναι σαν να επαναλαμβάνουμε την παρακοή που οδήγησε στην πτώση μας... Εξάλλου τούτη η Κυριακή, η τέταρτη του Τριωδίου (</span><i style="font-size: large;">βλ. και</i><span style="font-size: medium;">: </span><a href="https://firikia.blogspot.com/2010/01/blog-post_30.html" style="font-size: large;"><b><i>Καθώς μπαίνει το Τριώδιο... (λαογραφικά και άλλα..)</i></b></a><span style="font-size: medium;">, είναι όντως αφιερωμένη στην εξορία</span><i style="font-size: large;"> (ή αυτοεξορία) </i><span style="font-size: medium;">των Πρωτοπλάστων από τον Παράδεισο, καθώς οι άγιοι Πατέρες θέσπισαν κατ'αυτήν την ημέρα να</span><i><span style="font-size: medium;"> «ποιούμεθα τὴν ἀνάμνησιν τῆς ἀπὸ τοῦ Παραδείσου τῆς τρυφῆς ἐξορίας τοῦ Πρωτοπλάστου Ἀδάμ» </span>(Συναξάρι από την Ακολουθία του Όρθρου της Κυριακής της Τυρινής)<span style="font-size: medium;">.</span></i></span></p><p><span><i><span style="font-size: medium;"><br /></span></i></span></p><p><span style="font-size: medium;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: medium;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFSNAc0bhjxVBc68Bz2JaP0DT6glV7ZmGacYwUcl74zLZL85NpDzSVd-xn5VNe_B4WUDkqNPXaceKjONFcNSsnGhyhIrciyYM3s707Y0Km0qY-aPwJCG8DK2QskHfZlOau36pkMm2zP5hbiusmhX0N8nfyCRESwbwGNE5StDLcTST07es7i26dqvUuFg/s348/%CF%80%CF%81%CF%89%CF%84%CF%8C%CF%80%CE%BB%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%B9.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="348" data-original-width="268" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFSNAc0bhjxVBc68Bz2JaP0DT6glV7ZmGacYwUcl74zLZL85NpDzSVd-xn5VNe_B4WUDkqNPXaceKjONFcNSsnGhyhIrciyYM3s707Y0Km0qY-aPwJCG8DK2QskHfZlOau36pkMm2zP5hbiusmhX0N8nfyCRESwbwGNE5StDLcTST07es7i26dqvUuFg/w492-h640/%CF%80%CF%81%CF%89%CF%84%CF%8C%CF%80%CE%BB%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%B9.jpg" width="492" /></a></span></div><span style="font-size: medium;"><i><br /></i></span><p></p><div><span style="font-size: medium;"><i>"Το βράδυ της Τυρινής, όταν στρωθεί το τραπέζι με τα πεντανόστιμα φαγητά, τις πίτες, τ'ανοιχτάρι κι όλα τ'άλλα, στρογγυλοκάθεται στην τάβλα ολάκερο το βλαχοσόι. Εύχονται οι γεροντότεροι "χρόνια πολλά και καλή Σαρακοστή" ή "καλή Λαμπρή να μας εύρει" κι αρχίζουν όλοι μαζί να τρώνε.</i></span></div><div><span style="font-size: medium;"><i>Αυτή, ακριβώς την ώρα π'ανταλλάσσονται οι ευχές και τα γλυκόλογα, οι λεύτερες κοπέλες κλέβουν την πρώτη τους μπουκιά, χωρίς να τις ιδεί κανένα μάτι, για να τη βάλουν τη νύχτα που θα κοιμηθούν κάτω απ'το προσκέφαλό τους. Αυτόν τον άνδρα που θα ιδούν στον ύπνο τους κείνο το βράδυ, πιστεύουν πως θα γίνει και το μελλοντικό τους ταίρι.</i></span></div><div><span style="font-size: medium;"><i>Άλλες πάλι, το ίδιο βράδυ τρώνε την αρμυροκουλούρα, που ζύμωσαν την ημέρα κρυφά απ'τους τσελιγκάδες, βάζοντας μέσα μπόλικο αλάτι για να φέρει δίψα τη νύχτα. Έτσι έφευγαν κι έπεφταν για ύπνο, περιμένοντας να ιδούν στ'όνειρό τους ποιός θα τους έδινε νερό. Αυτόν πίστευαν πως θα τον έπαιρναν κι άντρα τους.</i></span></div><div><span style="font-size: medium;"><i>Κι ακόμη, όποιος ή όποια φτερνιστεί κατά την ώρα του φαγητού τ'αποκριάτικο βράδυ, θα φορέσει άσπρα τη Λαμπρή. Τ'άσπρα εδώ για την κοπέλα σημαίνουν νυφιάτικο φόρεμα. Συνηθίζουν, επίσης, οι τσοπάνηδες, για το καλό των ζωντανών τους, αυτή τη μέρα να δίνουν φαγητά και κρασί σ'όλους τους περαστικούς και φτωχούς ξωμάχους που κατοικούν γύρω τους κι απόκοντα."</i></span></div><div><span style="font-size: medium;">(<b>Βασίλης Λαμνάτος, <i>"Οι μήνες στην αγροτική και ποιμενική ζωή του λαού μας"</i></b>) </span><div><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div><span style="font-size: medium;"><i>"Τα φαγητά που τοποθετούνται στο τραπέζι είναι μακαρόνια, αυγά, τυρόπιτες, γαλατόπιτες και ένα είδος ζωμού, το τυροζούμι. Αυτό ειδικά φτιάχνεται την ημέρα αυτή από άγρια λάχανα (μυρώνια, καυκαλήθρες, παπαρούνες, κλπ). Τα γιαχνίζουν και ρίχνουν και τυρί μυζήθρα, κομματάκια κομματάκια. Το φαγητό συνοδεύεται με ορισμένα έθιμα που ποικίλλουν από τόπο σε τόπο. Αναφέρω όσα γίνονται στην Αρκαδία. Εκεί,</i></span></div><div><i><span style="font-size: medium;"></span></i></div><blockquote><div><span style="font-size: medium;"><i>το βράδυ που θ'αποκρέψουν της τυρινές απόκριες θα μαζευτούν οι συγγενείς οι στενότεροι στου γεροντότερου το σπίτι. Ως πρώτο φαϊ βάνουν στο τραπέζι το τυροζούμι. Κάνουν την προσευχή τους και κατόπιν "σηκώνουν" το τραπέζι' το κρατούν όλοι, μικροί και μεγάλοι, με τα μικρά τους δάκτυλα. Το σηκώνουν και το καθίζουν τρεις φορές. Κάθε φορά λένε:</i></span></div><div><span style="font-size: medium;"><i>Αγιοζούμι, τυροζούμι</i></span></div><div><span style="font-size: medium;"><i>όποιος πιει και δε γελάσει</i></span></div><div><span style="font-size: medium;"><i>ψύλλος δε θα τον δαγκάσει!</i></span></div><div><span style="font-size: medium;"><i>Από φτούνο πρέπει να πιει ο καθένας τρεις κουταλιές. Το πίνουμε γλήγορα γλήγορα, δίχως να γελάσουν, κι ύστερα βάνουν όλοι μαζί τα γέλια. Ύστερα τους βάνουν να φάνε μακαρονάδα. Τα ανύπαντρα παιδιά και κορίτσια κοιτάζουν, πώς να κλέψουν κανά μακαρόνι, χωρίς να τους αντιληφθεί κανείς. Όταν πέσουν να κοιμηθούν, το βάνουν στο μαξιλάρι τους και όποιον νέον ή νέαν ιδούν, θα είναι ο άντρας ή η γυναίκα τους. Στερνά τρώνε ό,τι άλλο φαϊ έχουν ετοιμάσει και κατόπιν ο μεγαλύτερος από όλους δίνει το σύνθημα σε όλους να σηκώσουν το τραπέζι με τα μικρά τους δάκτυλα, και τους ρωτάει: </i></span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: medium;"><i>- Φάγατε;</i></span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: medium;"><i>- Φάγαμε.</i></span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: medium;"><i>- Ήπιατε;</i></span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: medium;"><i>- Ήπιαμε.</i></span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: medium;"><i>- Χορτάσατε; </i></span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: medium;"><i>- Χορτάσαμε.</i></span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: medium;"><i>- Πάντα χορτασμένοι να είστε.</i></span></div><div><span style="font-size: medium;"><i>Και τους διατάζει ν'αφήσουν το τραπέζι στη θέση του."</i></span></div></blockquote><p><span style="font-size: medium;"> (<b>Γεωργίου Μέγα, <i>"Ελληνικές γιορτές και έθιμα της λαϊκής λατρείας"</i></b>) </span></p><p> </p><div><span style="font-size: medium;">Ανάλογες μαντείες σχετικές με την εύρεση συζύγου, καταγράφει κι ο<b> Νικόλαος Πολίτης</b> στα <i><b>"Λαογραφικά Σύμμεικτα"</b> (τόμος Γ')</i>:</span></div><div><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiV5KXmj3v0d2kLVgM318OOmOVv6bWEKUTo4UVXqCZXZ_aYB2LLN2tV5Xl-P2jwtBKehvRgXfiWKDsgbO0FY5uk1lcePeXiJI7TXLBOvxIJ6o39agc3Zf0jY28rCPwpcTuLkvCLe3FUfAhC0jsufJ-wUkyn-2o4jLz7yACApGEQ7Vp5himC0IZVFkBM_A/s624/%CE%9C%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%AF%CE%B5%CF%82-%20%CE%A0%CE%BF%CE%BB%CE%AF%CF%84%CE%B7%CF%82%201.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="398" data-original-width="624" height="441" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiV5KXmj3v0d2kLVgM318OOmOVv6bWEKUTo4UVXqCZXZ_aYB2LLN2tV5Xl-P2jwtBKehvRgXfiWKDsgbO0FY5uk1lcePeXiJI7TXLBOvxIJ6o39agc3Zf0jY28rCPwpcTuLkvCLe3FUfAhC0jsufJ-wUkyn-2o4jLz7yACApGEQ7Vp5himC0IZVFkBM_A/w692-h441/%CE%9C%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%AF%CE%B5%CF%82-%20%CE%A0%CE%BF%CE%BB%CE%AF%CF%84%CE%B7%CF%82%201.jpg" width="692" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWLjwt648mRV2vCwMTJ34TeWKy0a5BhhNlluq0MpeRqtZJwwD2ZgyVc2W-cV3MuAI7Emyluh0j_cDQJWJP9utgSslmUn7n_pRy4n1KL__r_rpllp3HAmXvutIxOC6usXN91D2A8NE82kxKq1WIFkizRYk8KFdBnAMI8eMaCBIbUNmjgf01o44dy1p0ig/s624/%CE%9C%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%AF%CE%B5%CF%82-%20%CE%A0%CE%BF%CE%BB%CE%AF%CF%84%CE%B7%CF%82%202%20.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="466" data-original-width="624" height="519" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWLjwt648mRV2vCwMTJ34TeWKy0a5BhhNlluq0MpeRqtZJwwD2ZgyVc2W-cV3MuAI7Emyluh0j_cDQJWJP9utgSslmUn7n_pRy4n1KL__r_rpllp3HAmXvutIxOC6usXN91D2A8NE82kxKq1WIFkizRYk8KFdBnAMI8eMaCBIbUNmjgf01o44dy1p0ig/w695-h519/%CE%9C%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%AF%CE%B5%CF%82-%20%CE%A0%CE%BF%CE%BB%CE%AF%CF%84%CE%B7%CF%82%202%20.jpg" width="695" /></a></div><br /><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div><span style="font-size: medium;">Αλλά οι μαντείες της ημέρας τούτης δεν περιορίζονται στην εύρεση γαμπρού ή νύφης. Ο <b>Φίλιππος Βρετάκος</b> στο πόνημά του <i><b>"Οι δώδεκα μήνες του έτους και αι κυριώτεραι εορταί των"</b></i> διασώζει το έθιμο της αυγομαντείας, που αφορά ζωή και θάνατο:</span></div><div><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDJhxMs71j38edo7aTzBTS846Is9-YflyMRdcabpZAn7-0QTHCjWWIU_EV4PD-RTsahRnIdiJbV7jN0f0xAou6pEOhvoGUEydWs2DxLzFvPCUv_XCK4j2pQdGQKLDiCO1WbnueigGNNC_xnR3sBdiiiLJDR_hAjmIwWOyY3Jo9JBINsLUC-G3DMsF0NQ/s1227/%CE%B1%CF%85%CE%B3%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%AF%CE%B1.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="985" data-original-width="1227" height="514" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDJhxMs71j38edo7aTzBTS846Is9-YflyMRdcabpZAn7-0QTHCjWWIU_EV4PD-RTsahRnIdiJbV7jN0f0xAou6pEOhvoGUEydWs2DxLzFvPCUv_XCK4j2pQdGQKLDiCO1WbnueigGNNC_xnR3sBdiiiLJDR_hAjmIwWOyY3Jo9JBINsLUC-G3DMsF0NQ/w640-h514/%CE%B1%CF%85%CE%B3%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%AF%CE%B1.jpg" width="640" /></a></div><br /><span style="font-size: medium;">Το αυγό, πάντως, είχε κυρίαρχη θέση στο τραπέζι της ημέρας τούτης, μιας και ήταν η τελευταία μέρα που μπορούσαν να το γευτούν μέχρι να χτυπήσουν οι καμπάνες της Αναστάσεως, όπου και πάλι πρόκειται για το πρώτο αρτύσιμο που θα βάλουν στο στόμα τους!</span></div><div><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div><div><span><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-qFBRBUzCeFka8L9itQ21abz8s4cy3yrEiz7Z0jhHSaUFJ0aU6ozblxAYaA1h3zn5Zadreq2MMJLbBlfsyDjlfyvm5_10DX4jad_WUtmobtW9Z5KN3j7hNUyHMVmIbZ24bqaTxqTS-_1ekfLaYlxYU3KLDGPwu6WZnl1wHHG5bhO_XiLUIEJAyFkv5w/s1458/%CF%87%CE%AC%CF%83%CE%BA%CE%B1%203.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1458" data-original-width="941" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-qFBRBUzCeFka8L9itQ21abz8s4cy3yrEiz7Z0jhHSaUFJ0aU6ozblxAYaA1h3zn5Zadreq2MMJLbBlfsyDjlfyvm5_10DX4jad_WUtmobtW9Z5KN3j7hNUyHMVmIbZ24bqaTxqTS-_1ekfLaYlxYU3KLDGPwu6WZnl1wHHG5bhO_XiLUIEJAyFkv5w/w414-h640/%CF%87%CE%AC%CF%83%CE%BA%CE%B1%203.jpg" width="414" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>έθιμο της "χάσκας"</i></td></tr></tbody></table><div style="font-size: x-large;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><span style="font-size: medium;">Ένα έθιμο πολύ διαδεδομένο πανελλαδικά ήταν αυτό της <i><b><a href="https://firikia.blogspot.com/2013/03/blog-post.html">"χάσκας"</a> </b></i>που μπορεί να μην αναφερόταν με αυτήν την ονομασία πάντα, αλλά σα διαδικασία λάβαινε χώρα σχεδόν παντού. Ο γεροντότερος κρεμούσε από ένα μακρύ ξύλο<i> (συνήθως τον πλάστη) </i>ένα σκοινί μ'ένα βρασμένο και ξεφλουδισμένο αυγό δεμένο σε αυτό. Τούτο το αυγό το περιέφερε πάνω από το οικογενειακό τραπέζι κι όλοι προσπαθούσαν να το αρπάξουν με το στόμα! Υπάρχουν και κάποιες παραλλαγές, όπου το αυγό κρεμόταν με σκοινί από το ταβάνι. Πάντως, σε κάθε εκδοχή, ήταν εθιμοτυπικό της μέρας να κλείσεις το στόμα σου με το αυγό.</span></span></div><div><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSi1__wN6Yozlk_tdiYoUjF-sz2teY0GOSKHNdDji_si9qF29lKQrTvcTjmfSUZWTZomE9VcutK0HpkbJkwY6ko-wfG4bM7IkWbgLu56iM5BHNcw49-9XVfk-mulOl5Blhx4Cc1lII4wDTrZXKQLXn8FWZL8ALH8OeetCegPl02AGpchD8-oMcrFo_1Q/s1660/%CF%87%CE%AC%CF%83%CE%BA%CE%B1.jpg"><img border="0" data-original-height="1660" data-original-width="1205" height="890" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSi1__wN6Yozlk_tdiYoUjF-sz2teY0GOSKHNdDji_si9qF29lKQrTvcTjmfSUZWTZomE9VcutK0HpkbJkwY6ko-wfG4bM7IkWbgLu56iM5BHNcw49-9XVfk-mulOl5Blhx4Cc1lII4wDTrZXKQLXn8FWZL8ALH8OeetCegPl02AGpchD8-oMcrFo_1Q/w648-h890/%CF%87%CE%AC%CF%83%CE%BA%CE%B1.jpg" width="648" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiipNZgQhOPsBcu3tMlvVSQGEYnoQ8CqJWUgsNKLlscCwj7V6Dm_w3bB9Y5TPrIREE-26PviWjQaol-MWHbnFQAHfZ75VOXa2UiErU7WLjBrp1lwzuZDHEwNNJHfknc4H1i8E8oxouNmmycunz3S0fmwq-P_3La1zrWb9whCXsp0sYRQ9mg2PHZcBEW-w/s960/%CE%AD%CE%B8%CE%B9%CE%BC%CE%BF%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CF%87%CE%AC%CF%83%CE%BA%CE%B1%CF%82.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="668" data-original-width="960" height="446" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiipNZgQhOPsBcu3tMlvVSQGEYnoQ8CqJWUgsNKLlscCwj7V6Dm_w3bB9Y5TPrIREE-26PviWjQaol-MWHbnFQAHfZ75VOXa2UiErU7WLjBrp1lwzuZDHEwNNJHfknc4H1i8E8oxouNmmycunz3S0fmwq-P_3La1zrWb9whCXsp0sYRQ9mg2PHZcBEW-w/w640-h446/%CE%AD%CE%B8%CE%B9%CE%BC%CE%BF%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CF%87%CE%AC%CF%83%CE%BA%CE%B1%CF%82.jpg" width="640" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><b><i>έθιμο της χάσκας</i></b> </td></tr></tbody></table><br /><div class="separator" style="clear: both;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both;"><span style="font-size: medium;"><i>Μετά την συχώρεση και το βραδινό πλούσιο φαγοπότι της οικογένειας, ακολουθούσε ο "χάσκας". Από το "χάσκω", που σημαίνει ανοίγω πολύ το στόμα. Είναι και ένα διασκεδαστικό παιχνίδι!</i></span></div><div class="separator" style="clear: both;"><span style="font-size: medium;"><i>Δένανε μια κλωστή στην άκρη του "κλωστή" - αυτό που ανοίγουν φύλλα πίττας - και στην άλλη άκρη της κλωστής, δένανε ένα ξεφλουδισμένο αυγό!</i></span></div><div class="separator" style="clear: both;"><span style="font-size: medium;"><i>Ο "κλωστής" συμβολίζει, κατά το έθιμο, τον Πλάστη του ανθρώπου, τον Θεό και η κλωστή το νήμα της ζωής του ανθρώπου!</i></span></div><div class="separator" style="clear: both;"><span style="font-size: medium;"><i>Όλοι της οικογένειας κάθονται έναν γύρω, με τα χέρια πίσω στις πλάτες για να μην ακουμπήσουν το αυγό και με ανοιχτό το στόμα, περιμέναν να "χάψουν" το αυγό!</i></span></div><div class="separator" style="clear: both;"><span style="font-size: medium;"><i>Τον "κλωστή" κρατά ο αρχηγός του σπιτιού, ξεκινώντας από τον μικρότερο. Η προσπάθεια γίνεται τρεις φορές για τον καθένα. Αυτός που θα "χάψει" το αυγό, είναι ο τυχερός!</i></span></div><div class="separator" style="clear: both;"><span style="font-size: medium;"><i>Από το αυγό τρώνε όλοι, για να σφραγίσουν το στόμα τους με αυγό κατά την περίοδο της νηστείας και να το ξανανοίξουν πάλι με το "κόκκινο αυγό" της Ανάστασης!</i></span></div><div class="separator" style="clear: both;"><span style="font-size: medium;"><i>Την κερωμένη κλωστή του "χάσκα" την καίνε, μετρώντας κατά την διάρκεια του καψίματος πόσα χρόνια θα ζήσει ο νοικοκύρης του σπιτιού!</i></span></div><div class="separator" style="clear: both;"><span style="font-size: medium;"><i>Καλός οιωνός θεωρούνταν όταν καιγόταν ολόκληρη η κλωστή και η χρονιά θα ήταν καλή!</i></span></div><div class="separator" style="clear: both;"><span style="font-size: medium;"><i>Τα τσόφλια του αυγού της "χάσκας" τα πετούσαν κρυφά έξω στην γειτονιά, για να φύγει κάθε κακό από το σπίτι τους!</i></span></div><div class="separator" style="clear: both;"><span style="font-size: medium;"><i>Μετά τον "χάσκα" ξεπόρτιζαν στους φανούς για γλέντι όσο αντέξουν!</i></span></div><div class="separator" style="clear: both;"><span style="font-size: medium;">(<b>Κωνσταντίνου Σιαμπανόπουλου, <i>"Ο νομός Κοζάνης στο χώρο και στο χρόνο"</i></b>)</span></div><div class="separator" style="clear: both;"><br /></div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSHwL1vG8JkM8PYqcaLcj5HtbG4avkcVMJOPyrRxK74SBMpTuHjjc0MTfuhm6_QU_MUkfljFk7j2zUw-jA-qrLGQurBXfRER0gzSlyAKEDLu1t7fdVA_MO2oygPwvzQGXdiY_ssJ_PH8hJa_-2z7Q2ShCyhMfdwPaALmaJd1gA-sgupmkBJYlQudlWeA/s783/%CF%83%CF%85%CE%B3%CF%87%CF%8E%CF%81%CE%B5%CF%83%CE%B7%20-%CE%A4%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%BD%CE%AE.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="783" data-original-width="600" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSHwL1vG8JkM8PYqcaLcj5HtbG4avkcVMJOPyrRxK74SBMpTuHjjc0MTfuhm6_QU_MUkfljFk7j2zUw-jA-qrLGQurBXfRER0gzSlyAKEDLu1t7fdVA_MO2oygPwvzQGXdiY_ssJ_PH8hJa_-2z7Q2ShCyhMfdwPaALmaJd1gA-sgupmkBJYlQudlWeA/w490-h640/%CF%83%CF%85%CE%B3%CF%87%CF%8E%CF%81%CE%B5%CF%83%CE%B7%20-%CE%A4%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%BD%CE%AE.jpg" width="490" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i><b>"Συγχώρεση"</b>- φωτογραφία: Κωνσταντίνος Μάνος</i></td></tr></tbody></table><div class="separator" style="clear: both;"><br /></div></div><div><span style="font-size: medium;">Το έθιμο τούτο, σε πολλές περιοχές συνδεόταν με τη "συγχώρεση" που λάβαινε χώρα τόσο στα οικογενειακά τραπέζια, όσο και στον κατανυκτικό εσπερινό της συγχώρεσης στην εκκλησία. Προφανώς, την περίοδο της Σαρακοστής που ακολουθεί, δεν αρκεί η σωματική εγκράτεια και νηστεία που θα περιορίσει το σαρκικό μας θέλημα, αλλά είναι απαραίτητο να αποτοξινωθεί κι η ψυχή μας από κακούς λογισμούς, έχθρες και μνησίκακα συναισθήματα, να φιλιώσουμε μεταξύ μας, να δαμάσουμε τον εγωισμό μας, να διαλύσουμε τις όποιες παρεξηγήσεις με τους συνανθρώπους μας και να ξεκινήσουμε την πορεία προς τα Πάθη του Χριστού με όσο το δυνατόν καθαρότερη καρδιά και συνείδηση....</span></div></div><div><span style="font-size: medium;"><blockquote style="text-align: center;"><blockquote><b></b><blockquote><b>"Εἶπεν ὁ Κύριος· ἐὰν γὰρ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, ἀφήσει καὶ ὑμῖν ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος· ἐὰν δὲ μὴ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, οὐδὲ ὁ πατὴρ ὑμῶν ἀφήσει τὰ παραπτώματα ὑμῶν."</b> (<i>Ματθαίος 6,14- Ευαγγέλιο της Τυρινής</i>)</blockquote></blockquote></blockquote></span></div><div><span style="font-size: medium;"><p style="font-size: medium;"><i>"<span style="font-size: medium;">Η καθαυτό Αποκριά με τα πολλά τα έθιμα είναι η τελευταία Κυριακή της Τυροφάγου, που λέγεται αλλιώς "Τρανή Αποκριά". Όταν φτάσει η Κυριακή αυτή, εκτείνονται στο έπακρο η ευθυμία, η αθυροστομίες των μεταμφιεσμένων, οι άσεμνες εμφανίσεις και οι χοροί. Η ημέρα όλη περνά με την κίνηση των μασκαράδων, με τις επισκέψεις και το φαγοπότι. Τον γενικό θόρυβο επιτείνουν οι εκπυρσοκροτήσεις των κροτίδων και ρουκετών, που σε πολλά μέρη, ιδιαίτερα της Β. Ελλάδας, από παλιά συνήθιζαν να πετούν στον αέρα. Αλλά όταν ο ήλιος πλησιάζει στη δύση του, όταν σημάνει η καμπάνα του εσπερινού, τότε γυναίκες και άνδρες ξεκινούν για την εκκλησία. Πρόκειται να διανύσουν το πέλαγος της νηστείας, της Μεγάλης Σαρακοστής, και θέλουν να μπουν σ'αυτό απαλλαγμένοι από ό,τι τους βαραίνει στις σχέσεις τους με τους άλλους χριστιανούς. Εκεί, στον εσπερινό, γίνεται η αμοιβαία συγχώρηση ιερέων και εκκλησιάσματος. Οι εκκλησιαζόμενοι παρατάσσονται κατά ηλικία' οι νεότεροι προχωρούν προς τους γεροντότερους και φιλούν το χέρι τους λέγοντας: </span></i></p><p style="font-size: medium;"><i><span style="font-size: medium;"></span></i></p><blockquote style="font-size: medium;"><span style="font-size: medium;"><i>Συγχώρα με!</i></span></blockquote><p style="font-size: medium;"></p><p style="font-size: medium;"><span style="font-size: medium;"><i>Κι αυτοί απαντούν:</i></span></p><p style="font-size: medium;"><i><span style="font-size: medium;"></span></i></p><blockquote style="font-size: medium;"><span style="font-size: medium;"><i>Συγχωρεμένος νά'σαι!</i></span></blockquote><p style="font-size: medium;"></p><p style="font-size: medium;"><span style="font-size: medium;"><i>Σε πολλές περιοχές, μετά τον εσπερινό ακολουθεί χορός στην αυλή της εκκλησίας ή στο χοροστάσι, την κεντρική πλατεία του χωριού. Επικεφαλής του χορού είναι συνήθως ο ιερέας. </i></span></p><p style="font-size: medium;"><span style="font-size: medium;"><i>Π.χ. στην Αρτονίνα,</i></span></p><p style="font-size: medium;"><i><span style="font-size: medium;"></span></i></p><blockquote style="font-size: medium;"><span style="font-size: medium;"><i>Πρωτοχορεύουν οι παπάδες, μετά όλοι οι γερόντοι με την αράδα. Τραγουδούν: "Ου δέντρους ήταν ου Χριστός κι η Παναϊά η ρίζα" κ.λ.π.. </i></span></blockquote><p style="font-size: medium;"></p><p style="font-size: medium;"><span style="font-size: medium;"><i>Στο χωριό Αρτεμώνα της Σίφνου ο παπάς σέρνει τον χορό "Του κυρ Βοριά" στον αυλόγυρο της Παναγίας της Κόχης κι έπειτα τον συνεχίζουν στο σπίτι του παπά και άλλων, για να μαλακώσουν τον βοριά. Στην Αγχίαλο, αμέσως μετά τον Εσπερινό</i></span></p><p style="font-size: medium;"><i><span style="font-size: medium;"></span></i></p><blockquote style="font-size: medium;"><span style="font-size: medium;"><i>ήθελα πάμε στη θάλασσα όλο το πλήθος κι όσες μάσκες υπήρχαν στην πολιτεία, πηγαίναμε όλοι εκεί, συνάζουντασ' τ' αλόγατα τα καλύτερα του χωριού κι ετρέχανε. Κι όποιο περνούσε - ήταν το μέρος αμμουδιαστό - δίνανε δώρα διάφορα από πανικά και μαντήλια' το στόλιζαν τ'άλογο και περνούσε 'πομέσ' από την αγορά.</i></span></blockquote><p style="font-size: medium;"></p><p style="font-size: medium;"><span style="font-size: medium;"><i>Όταν πάλι αρχίζει να νυχτώνει, τότε ανάβονται στις πλατείες ή τους δρόμους των χωριών φωτιές (φανοί, κλαδαριές, μπουμπούνες, καψαλιές) και η ανταύγεια από τα ξερά φρύγανα ή τα κλαδιά, τις παλιοψάθες ή τα κοφίνια τ'αλειμμένα με κατράμι που καίγονται, φωτίζει τα πρόσωπα των ανθρώπων, που συγκεντρωμένοι γύρω στη φωτιά τραγουδούν και χορεύουν. Σε πολλά χωριά συγκεντρώνονται μετά το φαγητό και τότε το γλέντι κι ο χορός παρατείνεται εκεί ως το πρωί. Όταν η φλόγα χαμηλώσει, τότε μικροί και μεγάλοι πηδούν πάνω απ'τη φωτιά."</i></span></p><p><i style="font-size: large;"> (</i><span><b>Γ.Α.Μέγα</b></span><i style="font-size: large;"><b>, "Ελληνικές γιορτές και έθιμα της λαϊκής λατρείας"</b>)</i></p><p><span style="font-size: large;"></span></p><blockquote>* Σημ. Περισσότερα για το έθιμο της χάσκας, αλλά και για τις φωτιές που συνηθίζουν ν'ανάβουν Πανελλαδικά (<i>π.β. και την καύση του Καρνάβαλου</i>), βλ. σε παλιότερη ανάρτησή μου, εδώ: <a href="https://firikia.blogspot.com/2013/03/blog-post.html"><b><i>Χάσκα και φωτιές</i></b>!</a> </blockquote><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDPEUyeQTiz3tybV5mQgpADeGSIbGpa7c4eRdKWzHUbvtb27ZnMvlWpW6akeL3n0p0gT8Js7a0rPGwwwQ_d6b6Qa_vuo75O7ycIppePOZiNagAWKpsooLuUZOtY1JzepzUailZqKRyL_CoUCNDb739zQzjDIsy_7Qoq_iDh0E8G4E14XuMMxkEa0i2QQ/s940/%CE%B3%CE%BB%CE%AD%CE%BD%CF%84%CE%B9%20%CE%9C%CF%8D%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CF%82.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="635" data-original-width="940" height="432" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDPEUyeQTiz3tybV5mQgpADeGSIbGpa7c4eRdKWzHUbvtb27ZnMvlWpW6akeL3n0p0gT8Js7a0rPGwwwQ_d6b6Qa_vuo75O7ycIppePOZiNagAWKpsooLuUZOtY1JzepzUailZqKRyL_CoUCNDb739zQzjDIsy_7Qoq_iDh0E8G4E14XuMMxkEa0i2QQ/w640-h432/%CE%B3%CE%BB%CE%AD%CE%BD%CF%84%CE%B9%20%CE%9C%CF%8D%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CF%82.jpg" width="640" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Αποκριάτικο γλέντι στη Χώρα της Μυκόνου -μέσα της δεκαετίας του ’60 (<i>από το βιβλίο «Ενθύμιον Μυκόνου» του Παναγιώτη Κουσαθανά)<br /><br /></i></td></tr></tbody></table><p></p></span></div><div><span style="font-size: medium;">Η <b>Μαρία</b> κι ο<b> Νίκος Ψιλάκης</b> στο κοινό τους έργο <b><i>"Κρητική παραδοσιακή κουζίνα"</i></b> (<i>εκδόσεις Καρμάνωρ</i>) σημειώνουν πως: <i>"Από το αποκριάτικο τραπέζι δεν έλειπαν ποτέ οι πίτες. Σαρικόπιτες, αγνόπιτες, πίτες με γλυκιά ή ξινή μυζήθρα. Οι πίτες κυριαρχούσαν και κατά τις επόμενες ημέρες, αμέσως μετά την πρώτη Κυριακή της Αποκριάς. Και την Κυριακή της Τυρινής υπήρχαν πάντα τρεις και τέσσερις διαφορετικές ποικιλίες πίτας μαζί με τα υπόλοιπα φαγητά. Στα δυτικά του νησιού κυριαρχούσαν τα "μπουρέκια", εδέσματα ή επιδόρπια που παρά την τουρκική ονομασία τους έχουν καθαρά ελληνική καταγωγή. Δεν υπήρχε, όμως, κρέας στο τραπέζι εκείνων που τηρούσαν πιστά την παράδοση."</i></span></div><div><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div><span style="font-size: medium;">Στο έτερο σπουδαίο έργο τους <i><b>"Το ψωμί των Ελλήνων και τα γλυκίσματα της λαϊκής μας παράδοσης" (</b>εκδόσεις Καρμάνωρ</i>), καταγράφουν με περισσότερες λεπτομέρειες:</span></div><div><span style="font-size: medium;"><i>" Απολύτως συμβολική είναι η αιτωλική τυρόπιτα με σαράντα φύλλα (συμβολίζει την περίοδο της σαρακοστής που ακολουθεί). Τη λένε πετρόπιτα (από τα πέτρα- πέτουρα = φύλλα): "Επιπάσσεται πολτός βουτύρου και αυγών μετά μικρών τεμαχίων τυρού κλπ. Φέρεται εις την εστίαν και καλύπτεται δια δευτέρου πέτρου, εφ' ου εξαπλούται και αύθις η αυτή ύλη...". Στη συνέχεια μπαίνουν με την ίδια λογική και τα υπόλοιπα φύλλα και ψήνεται στη γάστρα. </i></span></div><div><span style="font-size: medium;"><i>Άλλα αποκριάτικα παρασκευάσματα: </i></span></div><div><span style="font-size: medium;"><i>Κατιμέργια. Στις περισσότερες περιοχές είναι πιτάκια με χειροποίητο φύλλο ή έτοιμο φύλλο μπακλαβά και γέμιση από τυρί, μυζήθρα ή ακόμη και κρέμα με γάλα και ρύζι, όπως γινόταν σε πολλές περιοχές της Μικράς Ασίας. [...]</i></span></div><div><span style="font-size: medium;"><i>Γαλατόπιτα (Λευκάδα), τυρινόπιτα (Σαμοθράκη), γαλακτομπούρεκο (Τήνος), κασιάτα (Μέτσοβο), ρυζόπιτα (Λέσβος), ψιρκουτσ' ή ψιρκόγαλο (Λέσβος), γκλιαστρόπιτες (με γκλιάστρα = πρωτόγαλο, Ζαγόρια), βουτυρόψωμο (είδος τυρόπιτας, Λευκάδα), μυζηθρόπιτες (Κρήτη), αλατσατιανές τυρόπιτες (πρόσφυγες από τα Αλάτσατα), [...]"</i></span></div><div><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div><span style="font-size: medium;">Πέρα όμως από το αυγό και τις πίτες, εθιμικό έδεσμα της ημέρας αποτελούσαν, όπως ήδη αναφέρθηκε, και τα μακαρόνια, όπως και τα κάθε λογής ζυμαρικά. Πολύ ενδιαφέροντα και πάλι όσα αναφέρουν η<b> Μαρία</b> και ο<b> Νίκος Ψιλάκης</b> </span><span style="font-size: medium;">(<i>"<b>Το ψωμί των Ελλήνων και τα γλυκίσματα της λαϊκής μας παράδοσης"</b></i>): </span></div><div><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div><span style="font-size: medium;"><i>"... οι μέρες της Αποκριάς διατήρησαν και το αρχαίο νεκρολατρικό τους υπόβαθρο (*π.β. Ψυχοσάββατα: <a href="https://firikia.blogspot.com/2010/02/blog-post.html" style="font-weight: bold;">Ψυχοσάββατα, Αποκριές και Χύτροι..</a>), έτσι καθώς στην αρχαιότητα γιορτάζονταν την ίδια εποχή τα Ανθεστήρια, γιορτή με διπλή σημασία. Από τη μία ήταν γιορτή χαράς και ξεφάντωσης κι απ'την άλλη γιορτή ανάμνησης των νεκρών, οι οποίοι πιστευόταν ότι επανέρχονται στον απάνω κόσμο μαζί με τη βλάστηση. Ο <b>Φ. Κουκουλές</b> παρατήρησε πρώτος ότι το μακαρόνι, που αποτελεί εθνικό αποκριάτικο φαγητό σε ολόκληρο σχεδόν τον ελληνικό χώρο έχει τη ρίζα του στα ζυμαρικά που προσφέρονταν στα νεκρόδειπνα, προς τιμήν των νεκρών, δηλαδή των Μακάρων! Δημοσίευσε, μάλιστα και αποδείξεις: Τα μακαριστικά τροπάρια "εις την κοίμησιν της Θεοτόκου" που γράφτηκαν το 1343 από τον Αρχιεπίσκοπο Βουλγαρίας Ιάκωβο, ονομάζονταν "μακαρώνεια". </i></span></div><div><span style="font-size: medium;"><i>Μακαρία ονομάζονται ακόμη και σήμερα στην Κρήτη τα προσφερόμενα εις μνήμην των νεκρών κόλλυβα, όπως και τα διάφορα κεράσματα (τσικουδιά, γλυκίσματα, αρτίδια). Ο Φ.Κουκουλές ετυμολογεί τη λέξη μακαρόνια από "μακαρία αιωνία", που στην πορεία έγινε "μακαρωνία". Επιστρατεύει, μάλιστα, τη λέξη "μακαρωνιά", που είναι το πιλάφι το οποίο προσφερόταν στα νεκρόδειπνα της Ανδριανούπολης. Με τον τρόπο αυτό υποστήριξε την ελληνική καταγωγή της λέξης "μακαρόνια". [...]</i></span></div><div><span style="font-size: medium;"><i>Τα μακαρόνια, λοιπόν, είναι το κατ'εξοχήν φαγητό της Αποκριάς. Τόσο πολύ έχουν ταυτιστεί με τις μέρες αυτές και δεν είναι καθόλου τυχαίο που η ίδια η Αποκριά ονομάζεται και "Μακαρονού"! [...] Στην Κρήτη η σύνδεση αυτή φαίνεται με την μαντινάδα αποχαιρετισμού της περιόδου ευωχίας:</i></span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: medium;"><i><b>Ο λαζανάς ψυχομαχεί κι ο μακαρούνης κλαίει</b></i></span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: medium;"><i><b>κι ο κρόμμυδος σουσουραδεί απάνω στο τραπέζι</b>."</i></span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: medium;"><i><br /></i></span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-size: medium;">Βέβαια, σε άλλες περιοχές, κυρίως νησιωτικές ή παραθαλάσσιες, τούτες τις μέρες συνηθίζεται κι η ψαροφαγία, όπως, π.χ., στους Παξούς: <i>"Της Τυρινής τρώμε μπακαλιάρο, στακοφίσι, σκορδαλιά, ψάρια και μακαρονάδα με λάδι, με σάλτσα και τυρί." (<b>Δημητρίου Λουκάτου, "Λαογραφικά Σύμμεικτα Παξών"</b>)</i></span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-size: medium;"><i><br /></i></span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-size: medium;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5dSWIIvi-2a_OtO_pbNUhHBZTHMAf-xH8kriZGTsRArFOL7eVNXRIhxEHsIW7HlJJ-nCpygtF4RkPv55u2OcH0otdw3gqEVjgg0EzUj3GCyiB2tTea6lAVE2szKfgJNVtUILSqmAOHDmhr2xPMtFtWzev9T43fdG16HxR734aD212dpNeToYYNxpmLA/s945/%CE%BC%CE%B1%CF%83%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%AC%CE%B4%CE%B5%CF%82.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="722" data-original-width="945" height="488" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5dSWIIvi-2a_OtO_pbNUhHBZTHMAf-xH8kriZGTsRArFOL7eVNXRIhxEHsIW7HlJJ-nCpygtF4RkPv55u2OcH0otdw3gqEVjgg0EzUj3GCyiB2tTea6lAVE2szKfgJNVtUILSqmAOHDmhr2xPMtFtWzev9T43fdG16HxR734aD212dpNeToYYNxpmLA/w640-h488/%CE%BC%CE%B1%CF%83%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%AC%CE%B4%CE%B5%CF%82.jpg" width="640" /></a></div><br /></span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-size: medium;">Μέχρι κάποια χρόνια πριν<i> (που οι καιροί δεν είχαν τόσο αγριέψει!) </i>στα περισσότερα χωριά του τόπου μας<i> (κι όχι μόνο!)</i>, πέρα από τα οικογενειακά γλέντια και τους χορούς συνηθιζόταν ομάδες μασκαρεμένων να γυρνούν από σπίτι σε σπίτι -<i>συχνά κι αμίλητοι, για να μην αναγνωριστούν απ'τη φωνή-</i> για να κεραστούν. Ακόμη και στην Κωνσταντινούπολη:</span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-size: medium;"><i>"Τις Απόκριες οι πολίτισσες νοικοκυρές συνήθιζαν να ετοιμάζουν σπιτικά κεράσματα από λικέρ, σιροπιαστά γλυκά, τρίγωνα, ρεβανί, μπακλαβά, κανταΐφια, γιασσί, εκμέκ με καϊμάκι και σιμιγδαλένιο πολίτικο χαλβά, καθώς επικρατούσε η συνήθεια να επισκέπτονται τα σπίτια γείτονες και φίλοι μεταμφιεσμένοι."</i> (<b>Σούλας Μπόζη, </b><i><b>"Πολίτικη κουζίνα"</b>, εκδ. ελληνικά γράμματα</i>)</span></div><div style="text-align: left;"><br /></div><div><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjthnOP8P4GuGCtjWum2E4E4PpxPlNvXRbQqKdeVDQ4_HakremNRcA6kB5_ZYrPzc9ia-Yal-fUS6hk154wQYQrPXKTgyrCcyTgEdzhsg27YTrWP8MXfEcemu6TSTmq6NlBSe_sGEtqV1bVa9VOAscx6e7bOnRjS-V6dR6jJaxaAqxg5S3bOuE3rOzwYg/s820/%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%AC%CF%82.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="480" data-original-width="820" height="374" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjthnOP8P4GuGCtjWum2E4E4PpxPlNvXRbQqKdeVDQ4_HakremNRcA6kB5_ZYrPzc9ia-Yal-fUS6hk154wQYQrPXKTgyrCcyTgEdzhsg27YTrWP8MXfEcemu6TSTmq6NlBSe_sGEtqV1bVa9VOAscx6e7bOnRjS-V6dR6jJaxaAqxg5S3bOuE3rOzwYg/w640-h374/%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%AC%CF%82.jpg" width="640" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i><b>Κουκαράς</b>- Σκίτσο του Χρήστου Γ. Δημάρχου από την έκδοση «Ο ελληνικός Πόντος – Μορφές και εικόνες ζωής», Αθήνα 1947</i></td></tr></tbody></table></div><div><br /></div><div><span style="font-size: medium;">Ένα άλλο έθιμο και, μάλιστα, ποντιακό που λάμβανε χώρα το τελευταίο βράδυ της Αποκριάς, ήταν η ετοιμασία του "<b>κουκαρά</b>", πληροφορίες για τον οποίο μας διασώζει το λαογράφος <b>Κώστας Καραπατάκης</b> (<i><b>"Ποντιακά ήθη και έθιμα"</b>, "Αρχείον Πόντου", τόμος 38ος</i>):</span></div><div><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3NMKCNHj0OJ6yIynIzAscLiZt-lQuGnB4MQenkKhaBmgtDQKKhQfullscZhLxMOIp89ZPRaVzaybjYXFYw3KNNGXOc-jaPaZMd3THUqMlt7Z_YoP_bo5Yvh0WWg6Lh4AJeOxAabBVr5uTg7aWK0ayXaiFvnC0HK8D-SPHCFBxIRpQ3OxTSWbOKMAWQQ/s947/%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%AC%CF%82_0001.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="596" data-original-width="947" height="446" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3NMKCNHj0OJ6yIynIzAscLiZt-lQuGnB4MQenkKhaBmgtDQKKhQfullscZhLxMOIp89ZPRaVzaybjYXFYw3KNNGXOc-jaPaZMd3THUqMlt7Z_YoP_bo5Yvh0WWg6Lh4AJeOxAabBVr5uTg7aWK0ayXaiFvnC0HK8D-SPHCFBxIRpQ3OxTSWbOKMAWQQ/w709-h446/%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%AC%CF%82_0001.jpg" width="709" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitxTctF10-ZZpO5F7rOFpqnY69Z2jozwdkzcCLll9tE-qcEIVExds3vmL6QcgZtvVffHdU0_H5RP1nwIDk0KsfEzdQN2qiryW-9LfkUzKuEyzlzmzlSjStL2GEHnbH5S1lhnXXP5lFtUrFp-rC7Y1wrMwpzLgcONRLuUkjJYIrViHo8eXL-gTop7tpRg/s963/%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%AC%CF%82_0002.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="378" data-original-width="963" height="282" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitxTctF10-ZZpO5F7rOFpqnY69Z2jozwdkzcCLll9tE-qcEIVExds3vmL6QcgZtvVffHdU0_H5RP1nwIDk0KsfEzdQN2qiryW-9LfkUzKuEyzlzmzlSjStL2GEHnbH5S1lhnXXP5lFtUrFp-rC7Y1wrMwpzLgcONRLuUkjJYIrViHo8eXL-gTop7tpRg/w716-h282/%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%AC%CF%82_0002.jpg" width="716" /></a></div><br /><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSPsE4mc7ZARXMtAb5s9OoCxqBtLNqFXAfWArMIjb3iv9sIWRnClaHo6NaLFCM96hnewyWT0qqeYsNkFFeibIm-9xpiKyTvoAeRR5-aBqD7DhknEpi9-byOjMHqqp42ghgYBlhEXuI4iJ8-nfpsN6-YOw9A829HabRvuYgZZS97a-dU6IJm92r-RnYAQ/s736/%CE%BF%20%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%AC%CF%82.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="736" height="313" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSPsE4mc7ZARXMtAb5s9OoCxqBtLNqFXAfWArMIjb3iv9sIWRnClaHo6NaLFCM96hnewyWT0qqeYsNkFFeibIm-9xpiKyTvoAeRR5-aBqD7DhknEpi9-byOjMHqqp42ghgYBlhEXuI4iJ8-nfpsN6-YOw9A829HabRvuYgZZS97a-dU6IJm92r-RnYAQ/s320/%CE%BF%20%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%AC%CF%82.jpg" width="320" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><b><i>κουκαράς</i></b></td></tr></tbody></table><br /><span style="font-size: medium;"><br /></span><p><span style="font-size: medium;"><br /></span></p></div></div>Όλγαhttp://www.blogger.com/profile/10890809316986482798noreply@blogger.com11tag:blogger.com,1999:blog-5398840350809205883.post-14830399689259479602023-01-21T13:42:00.004+02:002023-01-21T13:52:21.559+02:00Μάξιμος ο Ομολογητής (λόγοι)<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEzY3RF-DCGhXRo_9X-vCDj_SQKtl7-LtYlUhZyqXKUQmJZztWVJOceSWEfpG5KCg4bWolMRW9k0gEeIqy20sXGE2a6ja8OxunkrDmp3lEUqBlJeHUOF08LrkY14_d0VQjzZn20BgWQNFx8lg-3rC6bRVK0p3GmfZloEP-PjqIIngvUiyAAqq1zMWgYQ/s879/%CE%9C%CE%AC%CE%BE%CE%B9%CE%BC%CE%BF%CF%82%20%CE%9F%CE%BC%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B7%CF%84%CE%AE%CF%82.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="879" data-original-width="591" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEzY3RF-DCGhXRo_9X-vCDj_SQKtl7-LtYlUhZyqXKUQmJZztWVJOceSWEfpG5KCg4bWolMRW9k0gEeIqy20sXGE2a6ja8OxunkrDmp3lEUqBlJeHUOF08LrkY14_d0VQjzZn20BgWQNFx8lg-3rC6bRVK0p3GmfZloEP-PjqIIngvUiyAAqq1zMWgYQ/w430-h640/%CE%9C%CE%AC%CE%BE%CE%B9%CE%BC%CE%BF%CF%82%20%CE%9F%CE%BC%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B7%CF%84%CE%AE%CF%82.jpg" width="430" /></a></div><br /><div class="separator" style="text-align: center;">Σκόρπιοι λόγοι του αγαπημένου μου <b>Αγίου Μάξιμου του Ομολογητή </b><i style="text-align: center;">(580-662),</i> τη μνήμη του οποίου γιορτάζουμε σήμερα...</div><span style="font-size: medium;"><div style="text-align: center;"><br /></div>"Από την άστατη περιφορά της παρούσας ζωής οι άγιοι διδάχτηκαν πως είναι διαφορετική η ζωή, η αληθινή και θεία και ωσαύτως έχουσα."</span><i style="text-align: center;">(Περί διαφόρων αποριών, Προς Ιωάννην Κυζίκου)</i><span style="font-size: medium;"><br /></span><br /><span style="font-size: medium;">"...Η Γραφή παρουσιάζει τον Θεό να ομιλεί ανάλογα με την ψυχική διάθεση εκείνων που δέχονται την πρόνοιά του, υπαινισσόμενη την βουλή του Θεού με τους τρόπους τους σύμφυτους με τη δική μας φύση."</span><i> (Προς Θαλάσσιον, Περί αποριών)</i><br /><br /><span style="font-size: medium;">"Αλογία λέει την αδυναμία παραστάσεως με λόγο των υπέρλογων και ανοησία την αδυναμία να εννοήσει κάποιος αυτό που είναι πάνω από τον νου."</span><i> (Σχόλια εις το Περί μυστικής θεολογίας)</i><br /><br /><span style="font-size: medium;">"Έχει σε τόσο βαθμό ριζώσει στη φύση των ανθρώπων μέσω της αισθήσεως η δύναμη της αλογίας, ώστε οι πολλοί να νομίζουνε ότι ο άνθρωπος δεν είναι τίποτα άλλο παρά σάρκα, που ως δύναμη για απόλαυση της παρούσας ζωής έχει την αίσθηση."</span><i> (Κεφάλαια θεολογικά και οικονομικά Β')</i><br /><br /><span style="font-size: medium;">"Όπου δεν εξουσιάζει ο λόγος, κυριαρχεί συνήθως η αίσθηση, όπου κατά κάποιο τρόπο έχει αναμιχθεί η δύναμις της αμαρτίας, παρασύροντας την ψυχή με την ηδονή σε οίκτο της συγγενούς υποστατικά δεμένης μαζί της σάρκας, κατά την οποία, εγχειρίζοντας σε αυτήν, ως φυσική λειτουργία της, την επιμέλεια της σάρκας, που είναι όλο πάθος και ηδονή, την απομακρύνει από την φυσική ζωή και την πείθει να γίνει δημιουργός της ανυπόστατης κακίας."</span> <i>(Κεφάλαια θεολογικά και οικονομικά Α')</i><div><i><span style="font-size: medium;"><br /></span></i></div><div><span style="font-size: medium;">"Ως αμαρτία μη θεωρήσεις αυτήν που γίνεται σε μας, όπως για παράδειγμα μοιχεία ή αδικία ή κάτι άλλο παρόμοιο, αλλά αυτό που λέει σημαίνει το εξής: Αποτυγχάνοντας από το αγαθό και από την φυσική κίνηση, δηλαδή την τάξη, οδηγούμαστε στην παρά φύση άλογη και πλήρη και ανούσια ανυπαρξία' γι'αυτό και λέει ότι το κακό δεν είναι κατά κανένα τρόπο ον."</span><i> (Σχόλια εις το Περί θείων ονομάτων)</i></div><div><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div><span style="font-size: medium;">"Λέει ότι το κακό έχει αρχή (η αρχή του βρίσκεται στη δική μας παρά φύση κίνηση), το αγαθό όμως δεν έχει αρχή, διότι το αγαθό υπάρχει από την φύση του πριν από όλη την αιωνιότητα και τον χρόνο. Το αγαθό, λέει, είναι νοητό και αυτό μόνο πρέπει να νοούμε, ενώ το κακό δεν είναι νοητό κι αυτό μόνο δεν πρέπει να νοούμε. [...] Το κακό, λέει, ότι είναι φθαρτό (διότι η φύση του κακού είναι η φθορά, που δεν έχει πουθενά καθόλου καμιά ύπαρξη), ενώ το αγαθό είναι άφθαρτο, επειδή υπάρχει πάντοτε και ποτέ δε σταματά να υπάρχει και είναι ο φύλακας όλων εκείνων μέσα στα οποία υπάρχει. Το αγαθό το ζητούμε με το λογιστικό, το ποθούμε με το επιθυμητικό, το φυλάγουμε απαραβίαστο με το θυμικό, το διακρίνουμε επιστημονικά με την αίσθηση χωρισμένο από τα άλλα, εκφράζοντάς το με την φωνή το κάνουμε φανερό σε όσους το αγνοούν, με την γονιμότητα το πληθαίνουμε ή, για να πούμε την αλήθεια, εμείς πληθαίνουμε κατά το αγαθό."</span><i> (Προς Θαλάσσιον, Περί αποριών)</i><br /><br /><span style="font-size: medium;">"...Δεν υπάρχει σχεδόν καμμιά απολύτως αμαρτία στους ανθρώπους, που δεν έχει αρχή της γενέσεώς της την αλόγιστη σχέση της ψυχής προς την αίσθηση για χάρη της ηδονής. [...] Δεν υπάρχει σχεδόν αρετή στους ανθρώπους που να μην έχει την αρχή της γενέσεώς της στην εσκεμμένη άρνηση της ψυχής προς την αίσθηση..."</span><i> (Κεφάλαια θεολογικά και οικονομικά Γ')</i><br /><br /><span style="font-size: medium;">"Σε κάθε αρετή ακολουθεί ηδονή και πόνος. Πόνος της σάρκας που έχει στερηθεί την ήπια και μαλακή αίσθηση και ηδονή της ψυχής που εντρυφά στους πνευματικούς λόγους, καθαρούς από κάθε τι το αισθητό." </span><i>(Κεφάλαια θεολογικά και οικονομικά Δ')</i><br /><br /><span style="font-size: medium;">"Κάθε ηδονή από τις απαγορευμένες συμβαίνει να γίνεται οπωσδήποτε από πάθος μέσω μιας αισθήσεως προς κάποιο αισθητό.[...] Διότι όταν η επιθυμία προστεθεί στην αίσθηση μεταβάλλεται σε ηδονή, δίνοντάς της μορφή. Και η αίσθηση, που την κινεί η επιθυμία προκαλεί την ηδονή, προσλαμβάνοντας το αισθητό. Αντιληφθέντες λοιπόν οι άγιοι ότι η ψυχή, αν πορεύεται παρά φύση μέσω της σάρκας προς την ύλη, ντύνεται την χοϊκή μορφή, κινούμενοι αυτοί μέσω της ψυχής προς το Θεό σκέφτηκαν να οικειώσουν με πρέποντα τρόπο την σάρκα στον Θεό, καλλωπίζοντάς την κατά το δυνατόν με τις θείες ανταύγειες μέσω της ασκήσεως των αρετών."</span><i> (Κεφάλαια θεολογικά και οικονομικά Ε')</i><br /><br /><span style="font-size: medium;">"Αγνοεί κάποιος την πείρα της ηδονής και της οδύνης από την αίσθηση, όταν προσδέσει τον νου του στον Θεό και ελευθερωθεί από την σωματική σχέση."</span><i> (Προς Θαλάσσιον, Περί αποριών)</i><br /><br /><span style="font-size: medium;"> "Εκείνος που απομάκρυνε τον νου του από την αγάπη προς το Θεό και τον έχει προσδεμένο σε κάποιο από τα αισθητά, αυτός είναι εκείνος, που προτιμά το σώμα περισσότερο από την ψυχή και εκείνα που έγιναν από τον Θεό περισσότερο από τον Θεό που τα έκτισε."</span><i>(Κεφάλαια περί αγάπης, Εκατοντάς Α')</i><div><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div><span style="font-size: medium;">"Όταν ο νους ταξιδεύει με τον έρωτα της αγάπης προς τον Θεό, τότε δεν αισθάνεται ούτε τον εαυτό του, ούτε κανένα εξ ολοκλήρου από τα πράγματα του κόσμου. Διότι, καταφωτιζόμενος από το θείο και άπειρο φως, παραμένει ασυγκίνητος προς όλα εκείνα που έγιναν από αυτόν, όπως ακριβώς και ο αισθητός οφθαλμός μένει αδιάφορος προς τα αστέρια όταν ανατείλει ο ήλιος." </span><i>(Κεφάλαια περί αγάπης, Εκατοντάς Α')</i></div><div><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: medium;"><b>Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής</b><i> </i></span></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifmv6Bg9Odp_Bs8-mttcF0RhjYoDcCY2nW6SwxyCF95-p-nZtoUopoMc5XODdxxDYW4Nprl8EyreYdpB3eKCtFYXaOW8FNzIc7rn6EPzJ-ZIcLRjqoJMA0JQOVrUTeqDNNMyMRzC6P4nksi_MHzuRJFjHY35G4flYOaZCpQcoiOlLW9beOh8x7PzQ8sg/s709/%CE%B8%CE%AC%CE%BB%CE%B1%CF%83%CF%83%CE%B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="471" data-original-width="709" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifmv6Bg9Odp_Bs8-mttcF0RhjYoDcCY2nW6SwxyCF95-p-nZtoUopoMc5XODdxxDYW4Nprl8EyreYdpB3eKCtFYXaOW8FNzIc7rn6EPzJ-ZIcLRjqoJMA0JQOVrUTeqDNNMyMRzC6P4nksi_MHzuRJFjHY35G4flYOaZCpQcoiOlLW9beOh8x7PzQ8sg/w640-h426/%CE%B8%CE%AC%CE%BB%CE%B1%CF%83%CF%83%CE%B1.jpg" width="640" /></a></div><i><br /></i></div><div><span style="font-size: medium;"><i><br /></i></span></div><div><span style="font-size: medium;"><i>* Αποσπάσματα από το πόνημα του</i><i><b> Βενεδίκτου Ιερομονάχου Αγιορείτου</b>:<b> </b></i><b>"Μαξιμιανόν Ταμείον"</b><i> (ήτοι</i> <i><b>Ευρετήριον θεμάτων των απάντων του Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού</b>)</i><b> </b><i>(Έκδοσις Συνοδεία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου, Ιερά Καλύβη "Άγιος Σπυρίδων Α'", Νέα Σκήτη Αγίου Όρους)</i></span></div></div><div><br /></div>Όλγαhttp://www.blogger.com/profile/10890809316986482798noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-5398840350809205883.post-59051847975490539082022-12-24T10:14:00.002+02:002022-12-24T10:15:18.816+02:00Ευλογημένα Χριστούγεννα!<p> <table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4tudHek9GofxW2XjF9l3AUVlE1nwpCMsXQiH_LSozJGyGKOT89TIRlIlUDzgO-tZfAhML_bC2zO3WgQE3FCR96dcSISlh_UNa-_wYyc6z_6O7_Lc287MVjnRQ9gCJ_XJTpQjx_vb8q8tr2b9Zk1QZbaoRmAD-thODvqK9x_eRbKZ3oIVkYXWOLBKRHA/s1601/%CE%93%CE%AD%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B7%20%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%8D-%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%20%CE%8C%CF%81%CE%BF%CF%82_0001.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1601" data-original-width="1181" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4tudHek9GofxW2XjF9l3AUVlE1nwpCMsXQiH_LSozJGyGKOT89TIRlIlUDzgO-tZfAhML_bC2zO3WgQE3FCR96dcSISlh_UNa-_wYyc6z_6O7_Lc287MVjnRQ9gCJ_XJTpQjx_vb8q8tr2b9Zk1QZbaoRmAD-thODvqK9x_eRbKZ3oIVkYXWOLBKRHA/w472-h640/%CE%93%CE%AD%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B7%20%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%8D-%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%20%CE%8C%CF%81%CE%BF%CF%82_0001.jpg" width="472" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">"<b>Οι θησαυροί του Αγίου Όρους- <i>εικονογραφημένα χειρόγραφα</i></b>", <i>εκδοτική Αθηνών, τ.Β', Μονή Αγίου Παντελεήμονος</i></td></tr></tbody></table><br /></p><blockquote><div style="text-align: center;"><span style="font-family: inherit; font-size: medium;">"Έκανε πολύ κρύο τη βραδιά που γεννήθηκε ο Χριστός. Ο σπήλιος ήτανε παγωμένος και τα ζωντανά βαραναπνέανε για να ζεστάνουν με την αναπνιά τους το μωρό. Η Παναγία δεν εκάτεχε είντα να κάμει. Ήτανε κουκουλωμένη δίπλα στη ματζαδούρα και σκεφτόταν πώς θα καταφέρει να ξημερωθεί και να μην ξεπαγιάσει το μωρό. Απάνω στην ώρα ο Ιωσήφ σκέφτηκε ν'ανάψει φωτιά και να σπάσει λίγο την παγωνιά. Μα πού ξύλα;</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: inherit; font-size: medium;">Βγαίνει όξω από το σπήλιο, κάνει μια βόλτα, τίποτα. Ούτ' ένα ψιχάλι ξύλο δεν ηυρηκε. Μπαίνει πάλι μέσα μα την ώρα που δεν εκάτεχε ίντα να κάμει, θωρεί ένα σωρό άχερα, μεγάλους κοντύλους και άλλα που ήτανε πολυκαιρισμένα μέσα στη ματζαδούρα. Τσι κοντύλους δεν τσι τρώνε τα οζά κι είχανε παραπομείνει στη φάτνη. Μοναχά τους είχανε πάει τα άχερα ίσαμ' εκειά για να τους βάλουνε φωτιά και να ζεστάνουν το Χριστό. Ως τά'δε η Παναγία εδάκρυσε. Κι είπε:</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: inherit; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: inherit; font-size: medium;"><i>- Νά'χουνε την ευκή μου κι ας είναι πάντα χρυσά, γιατί χρυσή 'ναι κι η ψυχή ντως.</i></span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: inherit; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: inherit; font-size: medium;">Από τότε τα άχερα έχουνε χρυσό χρώμα. Κι είναι χρυσή η ψυχή ντως γιατί αυτά πομένουνε όντα λιχνίσομε το στάρι.</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: inherit; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: inherit; font-size: medium;">Μα τ'άχερα ανάψανε, εβγάλανε μια φλόγα κι εσβήσανε. Παγωνιά και πάλι στο σπήλιο. Ξαναβγαίνει όξω ο Ιωσήφ και τα πόδια του μπερδεύουν σ'ένα κλαδί. Δεντρολίβανο, αρισμαρί ήταν. Και με την ίδια τη φωνή του (εκειονά το βράδυ είχανε όλα, ζώα και δεντρά, φωνή) παρακάλεσε τον Ιωσήφ να το κόψει από τον πάτο και να το βάλει να καεί για να ζεσταθεί ο Χριστός. Έτσι κι έγινε. Ξαναδάκρυσε η Παναγιά και είπε:</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: inherit; font-size: medium;"><i><br /></i></span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: inherit; font-size: medium;"><i>- Νά'χει την ευκή μου και να μοσκομυρίζει, να το βάνουν στις εικόνες του γιου μου και να στολίζει τις εικόνες των αγίων.</i></span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: inherit; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: inherit; font-size: medium;">Μα κι αυτό ήτανε λίγο, άναψε κι ώστε ν'ανάψει έσβησε κιόλας. Κι ο σπήλιος άρχισε και πάλι να παγώνει. Όσο περνούσε η ώρα αγρίευε ο καιρός. Περασμένα μεσάνυχτα ακούστηκε ένα τσαχάλισμα μέσα από το βουργιάλι του Ιωσήφ. Ήτανε μια χούφτα ελιές, που τις είχε φυλάξει μ'ένα ντάκο ψωμί για ώρα ανάγκης. <i>"Πήγαινε Ιωσήφ στην πεζούλα πάνω από το σπήλιο. Εκειά 'ναι μια ελιά, η μάνα μας, γιατί δα ξεραθεί από το κακό της άμα μάθει πως εκινδύνεψε ο Χριστός και δεν της τό'παμε..."</i></span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: inherit; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: inherit; font-size: medium;">Μια και δυο, πάει ο Ιωσήφ. Κι η γέρικη ελιά εχαμήλωσε τα κλωνάρια της, έσπασε τα ξερά κουτσούρια από τον κορμό της και τα τίναξε για να φτάξουν στη μπούκα του σπήλιου. Άναψαν φωτιά, έκαιγε όλη τη νύχτα, έσπασε η παγωνιά και εζεστάθηκε ο Χριστός. Κι όσο περνούσε η ώρα, τόσο κι έφταναν κι άλλα ξύλα στο σπήλιο. Μονάχα ντως! Το πρωί το δεντρό είχε 'πομείνει μόνο ένα κομμάτι κουτσούρι ρίζα, ελιά δεν υπήρχε.</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: inherit; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: inherit; font-size: medium;">Δάκρυσε η Παναγιά όταν την είδε. Έσκυψε, χάιδεψε το κουτσούρι, ούτ' ένα φύλλο δεν είχε 'πομείνει.</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: inherit; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: inherit; font-size: medium;"><i>-Την ευκή μου νά'χεις, είπε. Και να μην ξεραίνεσαι ποτέ. Να βγάνεις βλαστούς από τη ρίζα, και να μη γερνάς ποτέ σου. Κι ο καρπός σου ευλογημένος νά'ναι, να τρέφει τους ανθρώπους, να τονε δίνεις να βγαίνει το λάδι, να φέγγουν τη νύχτα οι ανθρώποι και να ανάβει και το καντήλι του Χριστού.</i></span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: inherit; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: inherit; font-size: medium;">Ειντά 'τονε να το πει. Ένας δροσερός βλαστός εβγήκε από την κουτσούρα τση ρίζας, από κειά απού'χε ακουμπισμένη τη χέρα τση η Παναγία, κι έφταξε ίσαμε ένα μπόι στο ύψος. Ίσαμε το βράδυ η ελιά ήτανε πάλι μεγάλη, όπως ήτανε πριν γεννηθεί ο Χριστός. Και δεν είχε ξεράδια. Είχε ξαναγενεί νέα γιατί είχε την ευκή τση Παναγίας.</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: inherit; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: inherit; font-size: medium;"><i>Από τότε η ελιά δε γερνά. Ξεραίνεται, μα από την ξέρα τση ρίζας ξαναβγάνει βλαστούς και ξανανιώνει.</i>"</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: inherit; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: inherit;">(<b>Νίκου Ψιλάκη <i>"Λαϊκές τελετουργίες στην Κρήτη"</i></b><i>, εκδόσεις Καρμάνωρ</i>)</span></div></blockquote><p><br /></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwGGrD6vHvAekrlj_M1Kp4SB_TkiEDRAtBMGyIC-2auLXVer1HgI56qFZ1nTY-pShOkwxKTZ4KL7uzfV_lXNoWoRKjK8HNwknGXBl2dPMdcHYuCmvY8rNn6iuxUlosrhIS7kT3IiwC44oAzPVHdavyJu361XzuFVPR_BcbZsp6fN3r_BWcSAsmRdFUgQ/s1596/%CE%93%CE%AD%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B7%20%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%8D-%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%20%CE%8C%CF%81%CE%BF%CF%82_0002.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1596" data-original-width="1181" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwGGrD6vHvAekrlj_M1Kp4SB_TkiEDRAtBMGyIC-2auLXVer1HgI56qFZ1nTY-pShOkwxKTZ4KL7uzfV_lXNoWoRKjK8HNwknGXBl2dPMdcHYuCmvY8rNn6iuxUlosrhIS7kT3IiwC44oAzPVHdavyJu361XzuFVPR_BcbZsp6fN3r_BWcSAsmRdFUgQ/w474-h640/%CE%93%CE%AD%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B7%20%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%8D-%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%20%CE%8C%CF%81%CE%BF%CF%82_0002.jpg" width="474" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">"<b>Οι θησαυροί του Αγίου Όρους- <i>εικονογραφημένα χειρόγραφα</i></b>", <i>εκδοτική Αθηνών, τ.Β', Μονή Αγίου Παντελεήμονος</i></td></tr></tbody></table><br /><p><br /></p><div style="font-size: large; text-align: center;"><b><i>"Η γέννηση</i></b></div><div style="font-size: large; text-align: center;">Έν’ άλλο βράδυ τον άκουσα να κλαίει δίπλα. </div><div style="font-size: large; text-align: center;">Χτύπησα την πόρτα και μπήκα. </div><div style="font-size: large; text-align: center;">Μου’ δειξε πάνω στο κομοδίνο ένα μικρό ξύλινο σταυρό.</div><div style="font-size: large; text-align: center;"><i> «Είδες, μου λέει – γεννήθηκε η ευσπλαχνία.» </i></div><div style="font-size: large; text-align: center;">Έσκυψα τότε το κεφάλι κι έκλαψα κι εγώ, γιατί θα περνούσαν αιώνες και αιώνες και δε θα’ χαμε να πούμε τίποτα ωραιότερο απ’ αυτό."</div><div style="font-size: large; text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">(<b>Τάσου Λειβαδίτη, <i>"Ο αδελφός Ιησούς"</i></b>)</div><p> <table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZBCCYjhAje6A4lAZQsaTiRZzYgPgkI2jEgCe7mJLpV2yWqnMFULLt_ROaOvGPQoaGRZx4g-9JI37CgSutOwiaBtbhsxiLdxf87C2jt2xgmM7gCEm3fvcolcEnK8EoFEtEZXGpj_AAQJ3aJ-QgHoz3wZy7ZSlq8aSyB48wnOvdTA7RPaw84iFRr2cFJg/s1226/%CE%93%CE%AD%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B7%20%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%8D-%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%20%CE%8C%CF%81%CE%BF%CF%82_0003.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1226" data-original-width="1181" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZBCCYjhAje6A4lAZQsaTiRZzYgPgkI2jEgCe7mJLpV2yWqnMFULLt_ROaOvGPQoaGRZx4g-9JI37CgSutOwiaBtbhsxiLdxf87C2jt2xgmM7gCEm3fvcolcEnK8EoFEtEZXGpj_AAQJ3aJ-QgHoz3wZy7ZSlq8aSyB48wnOvdTA7RPaw84iFRr2cFJg/w616-h640/%CE%93%CE%AD%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B7%20%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%8D-%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%20%CE%8C%CF%81%CE%BF%CF%82_0003.jpg" width="616" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">"<b>Οι θησαυροί του Αγίου Όρους- <i>εικονογραφημένα χειρόγραφα</i></b>", <i>εκδοτική Αθηνών</i>, <i>τ.Α', Μονή Διονυσίου</i></td></tr></tbody></table><br /></p><p style="text-align: center;"><span style="font-size: medium;">Ευλογημένα Χριστούγεννα!</span></p><div style="text-align: center;"><span style="font-size: medium;"></span></div>Όλγαhttp://www.blogger.com/profile/10890809316986482798noreply@blogger.com18tag:blogger.com,1999:blog-5398840350809205883.post-34547118736573648212022-12-16T19:06:00.000+02:002022-12-16T19:09:07.696+02:00Ο Άγιος Διονύσιος της συγχώρεσης, ο Άγιος της συγγνώμης...<div style="text-align: center;"><i>"Της Κυριακής το ξύπνημα με λιώνει, με πεθαίνει,</i></div><div style="text-align: center;"><i>ν'ακούω "γιούλια ολόμπλαβα!" κι ο Άγιος να σημαίνει!"</i></div><div><div style="text-align: center;"><b>Ιωάννης Τσακασιάνος</b></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><i></i></div><div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8vtfQjJ3sAj8Ru7GtOEODeq8cgfp2vtDbJjGtyLfQMl-66FeT7X6ttCQV-pcCmFmhAYJ8xYPplKUbPncu2yhORdXfjwjzdppWBnCRoSGofe0J-rSABHDI2Ty5Swj8ub96lhwj3AVoFFP8_OHAU9p5iKS_WxSVZWE4hq8lKaPmPQvQxISZBIaZ2EprkQ/s900/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%94%CE%B9%CE%BF%CE%BD%CF%8D%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%82-%20%CF%83%CF%85%CE%B3%CF%87%CF%8E%CF%81%CE%B5%CF%83%CE%B7.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="500" data-original-width="900" height="356" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8vtfQjJ3sAj8Ru7GtOEODeq8cgfp2vtDbJjGtyLfQMl-66FeT7X6ttCQV-pcCmFmhAYJ8xYPplKUbPncu2yhORdXfjwjzdppWBnCRoSGofe0J-rSABHDI2Ty5Swj8ub96lhwj3AVoFFP8_OHAU9p5iKS_WxSVZWE4hq8lKaPmPQvQxISZBIaZ2EprkQ/w640-h356/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%94%CE%B9%CE%BF%CE%BD%CF%8D%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%82-%20%CF%83%CF%85%CE%B3%CF%87%CF%8E%CF%81%CE%B5%CF%83%CE%B7.jpg" width="640" /></a></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8vtfQjJ3sAj8Ru7GtOEODeq8cgfp2vtDbJjGtyLfQMl-66FeT7X6ttCQV-pcCmFmhAYJ8xYPplKUbPncu2yhORdXfjwjzdppWBnCRoSGofe0J-rSABHDI2Ty5Swj8ub96lhwj3AVoFFP8_OHAU9p5iKS_WxSVZWE4hq8lKaPmPQvQxISZBIaZ2EprkQ/s900/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%94%CE%B9%CE%BF%CE%BD%CF%8D%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%82-%20%CF%83%CF%85%CE%B3%CF%87%CF%8E%CF%81%CE%B5%CF%83%CE%B7.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><i></i></a></div><blockquote><div style="text-align: center;"><i>"Ὅπως φαίνεται ἀπὸ τὸ ἀρχειοφυλάκιον τῆς Βενετίας, ὑπῆρχε θανάσιμη ἔχθρα μεταξὺ τῶν οἰκογενειῶν Μονδίνων καὶ Σιγούρων. Ὁ Ἅγιος προσπάθησε νὰ τοὺς συμφιλιώσῃ, ἀλλὰ ματαίως. Ἀντιθέτως δημιουργήθηκαν φόνοι, διότι διηρέθησαν σὲ δύο παρατάξεις οἱ κάτοικοι. Σὲ μία ἀπ᾿ αὐτὲς τὶς συμπλοκὲς ἐφόνευσαν τὸν ἀδελφόν του Ἁγίου, Κωνσταντῖνον.</i></div><div style="text-align: center;"><i>Ὁ φονιὰς τρέχει, διωκόμενος ἀπὸ τοὺς συγγενεῖς καὶ τὴν ἀστυνομία. Ζητεῖ καταφύγιο σὲ ἐρήμους τόπους. Καταλήγει στὸ Μοναστήρι τῆς Ἀναφωνήτριας, ζητώντας ἄσυλο. Βέβαια δὲν ἤξερε, ὅτι ὁ Ἡγούμενος ἦταν ἀδελφὸς τοῦ θύματος. Ἐδῶ ζήτησε καταφύγιο.</i></div><div style="text-align: center;"><i>Ὁ Ἅγιος εἶδε τόσο φοβισμένο τὸν ἄνθρωπο καὶ τὸν ἐρώτησε τί ἔχει. Ἐκεῖνος ὠμολόγησε, ὅτι καταδιώκεται ἀπὸ τοὺς συγγενεῖς τοῦ Σιγούρου, τὸν ὁποῖον ἐφόνευσε. Ὁ Διονύσιος, σὰν ἄνθρωπος καὶ ἀδελφὸς λυπήθηκε πολύ. Πειράχθηκε ἀφάνταστα, διότι ἦταν ὁ μόνος ἀδελφὸς ποὺ εἶχε. Ἐλᾶτε στὴ θέσι του. Ἀλλὰ χωρὶς νὰ φανερώσει τὴν ταυτότητά του τὸν ἐρώτησε μὲ παράπονο:</i></div><div style="text-align: center;"><i>-Ἄνθρωπε, σὲ τί σοῦ ἔφταιξε ἐκεῖνος ὁ καλὸς ἄρχοντας καὶ τὸν θανάτωσες ἄδικα;</i></div><div style="text-align: center;"><i>Παρ᾿ ὅτι πληγώθηκε ἡ καρδιά του, τοῦ πρόσφερε φαγητό, νερὸ καὶ τὸν συμβούλεψε. Προσπάθησε νὰ τὸν κάμῃ νὰ μετανοήσῃ γιὰ νὰ γλυτώσῃ τὴν αἰώνια Κόλασι.</i></div><div style="text-align: center;"><i>Σ᾿ ὅλη του δὲ τὴ μετέπειτα ζωὴ προσπάθησε ὁ φονιὰς διὰ τῆς μετανοίας νὰ ἐξιλεωθῇ. Ἀκολούθως τὸν ἔβγαλε στὸ γιαλό, κάτω ἀπὸ τὸ Μοναστήρι. Τοῦ ἔδωσε τὰ ἀπαραίτητα ἐφόδια, χρήματα καὶ τροφές, γιὰ τὸ ταξίδι, τὸν ἔβαλε μέσα σ᾿ ἕνα πλοῖο καὶ τὸν ἐφυγάδευσε πρὸς τὴν Πελοπόννησο.</i></div><div style="text-align: center;"><i>Πόση μεγάλη ἀνεξικακία εἶχε, γιὰ νὰ φερθῇ ἔτσι στὸ φονιὰ τοῦ ἀγαπημένου καὶ μόνου ἀδελφοῦ του!"</i></div><div style="text-align: center;"><i><b>Ἀρχιμανδρίτης Χαράλαμπος Βασιλόπουλος,</b></i></div><div style="text-align: center;"><i><b>«Βίος καὶ Θαύματα Ἁγίου Διονυσίου του Νέου ἐκ Ζακύνθου Ἀρχιεπισκόπου Αἰγίνης»</b></i></div></blockquote><p style="text-align: center;"><br /></p><div style="text-align: center;"><i>"Εκεί μακριά στης Παναγιάς, το άγιο μοναστήρι</i></div><div style="text-align: center;"><i>Λιμάνι, κάστρο της ψυχής Παράδεισου γεφύρι [...]</i></div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiu7xpWtN7rzPOJ6uRH7aISYfqqw-5ESv0Nbikoq3OY5kxOeAvK20-D_QxERenJPh5QdzMIuP266cmYodE84RFkXHQlx98yKHdE5p8v-L2dDP3pI1vRg7WW4d-O-ZExGoS4RZUHj2x6Q5qpPhPjUp1ZWAl0dt9mFj91847o6J2yjmryULvhyrPyHfh4JA/s500/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%94%CE%B9%CE%BF%CE%BD%CF%8D%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CF%83%CF%85%CE%B3%CF%87%CF%8E%CF%81%CE%B5%CF%83%CE%B7%20%CF%86%CE%BF%CE%BD%CE%AD%CF%89%CF%82.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="375" data-original-width="500" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiu7xpWtN7rzPOJ6uRH7aISYfqqw-5ESv0Nbikoq3OY5kxOeAvK20-D_QxERenJPh5QdzMIuP266cmYodE84RFkXHQlx98yKHdE5p8v-L2dDP3pI1vRg7WW4d-O-ZExGoS4RZUHj2x6Q5qpPhPjUp1ZWAl0dt9mFj91847o6J2yjmryULvhyrPyHfh4JA/w640-h480/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%94%CE%B9%CE%BF%CE%BD%CF%8D%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CF%83%CF%85%CE%B3%CF%87%CF%8E%CF%81%CE%B5%CF%83%CE%B7%20%CF%86%CE%BF%CE%BD%CE%AD%CF%89%CF%82.jpg" width="640" /></a></div><div><br /></div><div><br /></div><div style="text-align: center;"><i>[...] Φύγε, φύγε! καιρός πλιο δε μένει</i></div></div><div style="text-align: center;"><i>τρέχα κάτου στην ακρογιαλιά,</i></div><div style="text-align: center;"><i>μία βαρκούλα εκεί θαύρης δεμένη,</i></div><div style="text-align: center;"><i>πάρτη, φύγε στα ξένα μακρυά!</i></div><div style="text-align: center;"><i><br /></i></div><div style="text-align: center;"><i>Ώ, πες μου, πες μου, δύστυχε, δε θλίβετ' ή καρδιά σου,</i></div><div style="text-align: center;"><i>Φαρμάκι μέσ' στα στήθια σου δεν αγροικάς πικρό,</i></div><div style="text-align: center;"><i>Για το βαρύ δεν έκλαψες μεγάλο αμάρτημά σου,</i></div><div style="text-align: center;"><i>Μετανοείς; Εζήτησες συχώριο απ’ το Θεό;</i></div><div style="text-align: center;"><i><br /></i></div><div style="text-align: center;"><i>Τώρα ο φονιάς στο Γούμενο ομπρός γονατισμένος</i></div><div style="text-align: center;"><i>γέρνει το υγρό του μέτωπο και το χτυπάει στη γη</i></div><div style="text-align: center;"><i>και το Χριστό κοιτάζοντας, χλωμός και δακρυσμένος,</i></div><div style="text-align: center;"><i>για το βαρύ το κρίμα του συγχώρεση ζητεί.</i></div><div style="text-align: center;"><i><br /></i></div><div style="text-align: center;"><i>Προσεύχεται ... Το δάκρυ του ολόθερμο κυλάει</i></div><div style="text-align: center;"><i>η άθλία ψυχή βαφτίζεται ... Χαμογελά ο ουρανός</i></div><div style="text-align: center;"><i>το θείο μυστήριο ο Γούμενος, το βάφτισμα βλογάει-</i></div><div style="text-align: center;"><i>ειν' ο Χριστός ανάδοχος, εκείνος λειτουργός,</i></div><div style="text-align: center;"><i><br /></i></div><div style="text-align: center;"><i>- Δόξα σοι, Κύριε ... Εσώθηκε! - Ώ λόγο πού προφέρεις!</i></div><div style="text-align: center;"><i>Εσώθης! ξαναπέσμου τη, τη λέξη τη γλυκειά!</i></div><div style="text-align: center;"><i>Κλάψε ... Μ' αυτά τα δάκρυά σου, ταλαίπωρε, δεν ξέρεις,</i></div><div style="text-align: center;"><i>πόση γαλήνη εσκόρπισες στη δόλια μου καρδιά! [...]</i></div><div style="text-align: center;"><i><br /></i></div><div style="text-align: center;"><i>(<b>"Ο Γούμενος της Αναφωνήτρας"</b> [απόσπασμα], </i><b>Ανδρέας Μαρτζώκης</b><i>)</i></div><div><br /></div><div><br /><br /><div><i><div style="text-align: center;"><i></i></div></i></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><i>"Καμαρώνουν όλοι οι Ζακυνθινοί να βαφτίσουν ένα παιδί του Διονύσιο (και θηλυκό Διονυσία), και να το φωνάζουν Νιόνιο"</i> σημειώνει ο λαογράφος<b> Δημήτριος Λουκάτος (<i>"Συμπληρωματικά του χειμώνα και της άνοιξης"</i></b><i>, εκδόσεις Φιλιππότη)</i>. Και συνεχίζει: <i>"Είναι μια ωραία σφραγίδα "ταυτότητας" αυτή η συνήθεια βαφτιστικών από πολιούχους, που ξεχωρίζει εντυπωσιακά στην Επτάνησο και επεκτείνεται στις βάρκες, στα καράβια, στις βίλλες ή και σε τροχοφόρα.... Η λαϊκή λατρεία του αγίου στη Ζάκυνθο αποτελεί κάτι το συναισθηματικά αυθόρμητο και ψυχολογικά ενωτικό. Με το σεισμό και την καταστροφή του 1953, το νησί θα εσκόρπιζε, αν δεν ήταν εκεί ο άγιός του, με το Μοναστήρι και το γκρεμισμένο έστω καμπαναριό του, που έπρεπε να ξαναστηθεί. Μαζί του ξαναστήθηκε κι η πολιτεία της Ζάκυνθος...."</i></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhANou_v6Es4FEIpXScDNtKzrBDUwbSM-1wHqARQuSo5FWDFqFncTPE8_pNl5PbisJ1ovubnATH4945236i0Qdb1wnj1TaA3oXdy4jBVW7__g82jlkAeNCXYfAVx6W_9etxm9tQqsM4gE2YYkV-2no9hKWm_yK_Ya2J9SIIog426YaxT8hGAAG33858OA/s640/%CE%9B%CE%B9%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CE%AF%CE%B1-%20%CE%96%CE%AC%CE%BA%CF%85%CE%BD%CE%B8%CE%BF%CF%82,%20%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="640" data-original-width="627" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhANou_v6Es4FEIpXScDNtKzrBDUwbSM-1wHqARQuSo5FWDFqFncTPE8_pNl5PbisJ1ovubnATH4945236i0Qdb1wnj1TaA3oXdy4jBVW7__g82jlkAeNCXYfAVx6W_9etxm9tQqsM4gE2YYkV-2no9hKWm_yK_Ya2J9SIIog426YaxT8hGAAG33858OA/w628-h640/%CE%9B%CE%B9%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CE%AF%CE%B1-%20%CE%96%CE%AC%CE%BA%CF%85%CE%BD%CE%B8%CE%BF%CF%82,%20%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82.jpg" width="628" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><div class="separator" style="clear: both;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both;"><i><br /></i></div><div class="separator" style="clear: both;"><i>"Στις 5 Απριλίου 1893, στις επτά το πρωί, έγινε μεγάλος σεισμός στο νησί της Ζακύνθου. Το καμπαναριό και η στέγη του ναού γκρεμίστηκαν. Το μόνο μέρος που δεν έπαθε καμία ζημιά ήταν το δωμάτιο που φυλάσσεται η ιερή λάρνακα του Αγίου. Την ώρα του σεισμού μέσα στην εκκλησία βρίσκονταν τρεις προσκυνητές: ο Παύλος Σέληνας, ο Ιωάννης Γιακουμέλος και ο Γεώργιος Βορρές. Οι δυο πρώτοι αγκάλιασαν την ιερή λάρνακα και σώθηκαν και ο τρίτος σώθηκε κάτω από το γυναικωνίτη."</i> (<b>Αλεξίου Ιωάννης, Ο <i>Άγιος της συγγνώμης</i></b>, <i> Άγιοι, IMZ</i>)</div></div><br /></div><div>Κυκλοφορούν αμέτρητες καταγραφές των θαυμάτων του μεγαλόκαρδου Ζακυνθινού<i> </i><b><i>Αγίου της</i> <i>"Συγγνώμης"</i></b>, όπως αποκαλείται απ'το λαό μας - <i><b>μιας και η καρδιά που μπορεί να συγχωρέσει κρύβει κάτι από το μεγαλείο και την ομορφιά του Θεού και αγγίζει κάθε καλοπροαίρετη ψυχή....</b> </i>Άλλα παλιότερα, άλλα σύγχρονα. Άλλα όσο βρισκόταν εν ζωή, άλλα αφότου <i>"κοιμήθηκε"</i>...</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYlHMH4SPsqGzTwl_4dFbVhgtjnK2yx-dbnlAdLhoRMcGji_Mcuuvo35O6MDFr2kVEi1Vjoy5jj832OhgqQfojzWQfrjP1zRkDq_MaN_zLxQddAXZxUMvdgcSVpJM1um3dgX9TgjFgvwtm6XIe7VWEKeu8cJn1zcpIvC_OVbJT22v3BVvr-c4Prp_AnQ/s275/%CE%97%20%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CE%B9%CE%B1%20%CF%84%CF%89%CE%BD%20%CE%B4%CF%8D%CF%83%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%89%CE%BD%20%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CE%AD%CF%89%CE%BD-.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="183" data-original-width="275" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYlHMH4SPsqGzTwl_4dFbVhgtjnK2yx-dbnlAdLhoRMcGji_Mcuuvo35O6MDFr2kVEi1Vjoy5jj832OhgqQfojzWQfrjP1zRkDq_MaN_zLxQddAXZxUMvdgcSVpJM1um3dgX9TgjFgvwtm6XIe7VWEKeu8cJn1zcpIvC_OVbJT22v3BVvr-c4Prp_AnQ/w640-h426/%CE%97%20%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CE%B9%CE%B1%20%CF%84%CF%89%CE%BD%20%CE%B4%CF%8D%CF%83%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%89%CE%BD%20%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CE%AD%CF%89%CE%BD-.jpg" width="640" /></a></div><div><br /></div><div style="text-align: center;"><blockquote style="font-style: italic;">"Ο Άγιος Διονύσιος κάποτε πήγαινε με άλλους κληρικούς ως προσκεκλημένος στην Μονή Άγιου Γεωργίου στο νησάκι Βοϊδι. Οι ψαράδες όμως οι οποίοι τους μετέφεραν με το πλοίο τους ήταν προληπτικοί κατά των ρασοφόρων, και απέδωσαν στην παρουσία των κληρικών την αποτυχία τους στο ψάρεμα. Ο Άγιος, θέλοντας να τους συνετίσει τους υπέδειξε που να ρίξουν τα δίχτυα τους, και παρότι το μέρος εκείνο δεν είχε ποτέ ψάρια, οι ψαράδες έπιασαν τόσα πολλά, ώστε δεν μπορούσαν να σηκώσουν τα δίχτυα τους. Τότε προσκύνησαν τον Άγιο και του ζήτησαν συγχώρεση."</blockquote><p style="text-align: left;">Αναφέρει, ακόμη, ο <b>Δημήτριος Λουκάτος:</b> </p><p style="text-align: left;"><i>"Το καλοκαιρινό πανηγύρι (<b>24 Αυγούστου</b>), τ' Αγίου στη Ζάκυνθο, αν και εντοπίζεται στην πρωτεύουσα, είναι από τα πιο "υπαίθρια" και τα πιο φωτεινά, στον ανοιχτό χώρο του, με απλωμένο το Ιόνιο μπροστά, στην εκκλησιά και σ'όλον το λιτανευτικό δρόμο του, με τους χαμηλούς καταπράσινους γύρω λόφους και με τον εύφορο κάμπο, λίγο πιο πίσω από τους λόφους αυτούς. Το μεσημέρι της παραμονής, όταν με πομπή, πατροπαράδοτα αρχοντική και καλαίσθητη, ξεκινάει ο κόσμος να παρακολουθήσει το στήσιμο της Λάρνακας μέσα στην εκκλησιά [...] Ακολουθεί ο ιδιόρρυθμα καλλίφωνος εσπερινός κι η ολονυχτία, με "εγκοιμήσεις" στους ανοιχτούς χώρους του όλου συγκροτήματος του Ναού -παλιότερα και μέσα- με διακριτικό προσκυνηματικό εμπόριο στους έξω χώρους [...] Η πρωινή κωδωνοκρουσία είναι χαρά και μάθημα ... για τη σημασία που μπορούν να έχουν οι καμπάνες στην καλλιτεχνική αγωγή ενός τόπου και σε ένα ευφραντικό ακρόαμα της κοινότητας. Η λειτουργία πάντα μεγαλοπρεπής και ύστερα η λιτανεία, ζωγραφισμένη ήδη από τον Κουτούζη το 1776....</i></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIbJtEEq9f5nrgFI3JSAKAp29lxP5qlJQFO_0fADc0RGnmnsmHnHik4INN__OPCWer3K_uYxfQRV9MuZhFECIILoqe6C1Av2yNyE5yjl2RYQPEsyHyoqjsMHQOJ7hATID-bRbCKknO8fPIJnT2dOplvTQsm4BAlILPXyjxjUxzSd03sGah10sg5PyRrg/s902/%CE%9B%CE%B9%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CE%AF%CE%B1%20%CE%91%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85%20%CE%94%CE%B9%CE%BF%CE%BD%CF%85%CF%83%CE%AF%CE%BF%CF%85-%20%CE%9A%CE%BF%CF%85%CF%84%CE%BF%CF%8D%CE%B6%CE%B7%CF%82.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="834" data-original-width="902" height="592" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIbJtEEq9f5nrgFI3JSAKAp29lxP5qlJQFO_0fADc0RGnmnsmHnHik4INN__OPCWer3K_uYxfQRV9MuZhFECIILoqe6C1Av2yNyE5yjl2RYQPEsyHyoqjsMHQOJ7hATID-bRbCKknO8fPIJnT2dOplvTQsm4BAlILPXyjxjUxzSd03sGah10sg5PyRrg/w640-h592/%CE%9B%CE%B9%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CE%AF%CE%B1%20%CE%91%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85%20%CE%94%CE%B9%CE%BF%CE%BD%CF%85%CF%83%CE%AF%CE%BF%CF%85-%20%CE%9A%CE%BF%CF%85%CF%84%CE%BF%CF%8D%CE%B6%CE%B7%CF%82.jpg" width="640" /></a></div><br /><p style="text-align: left;"><i>[...] Η γιορτή θα κλείσει το βράδυ με "φωτιές", τα καλλιτεχνικά πυροτεχνήματα... Και τον τελευταίο νυχτερινό λόγο θα τον πάρουν τα συγκινητικά υπολείμματα των παλιών κανταδόρων του νησιού..."</i></p><p style="text-align: left;"><i>Ο Λουκάτος τονίζει, επίσης τα κοινά χαρακτηριστικά των τριών αγίων των Επτανήσων (Αγίου Διονύσιου, Αγίου Σπυρίδωνα και Αγίου Γεράσιμου) και παρατηρεί: "...η κοινή πίστη στα "ολόσωμα" λείψανα και στη σημασία της όρθιας λάρνακας [...] οδήγησε και στη δοξασία ότι ο κάθε άγιος επισκέπτεται το γείτονά του, όταν γιορτάζει, και για αυτό μπορεί να λείπει από τη λάρνακα! Απουσιάζουν και σ'άλλες αποστολές (δοξασία που την είχαν και στην αρχαιότητα) και κάποτε φθείρουν και τα "πασουμάκια" τους..."</i> (<b>Δ.Λουκάτου, <i>"Τα καλοκαιρινά"</i></b><i>, εκδόσεις Φιλιππότη</i>)</p><p style="text-align: left;">Και:</p><p style="text-align: left;"><i>"Η λατρευτική λαογραφία του Αγίου Διονυσίου διαπιστώνεται και στις μικροεκφράσεις που τον αφορούν. Π.χ. Όρκοι:</i></p><p style="text-align: center;"><i><b>Μα τον Άγιο! Μα το άγιο Κρυστάλλι (το τζάμι της Λάρνακας)</b></i></p><p style="text-align: center;"><i><b>Μα το Σιγούρο! Μα το άγιο κορμάκι!</b></i></p><p style="text-align: left;"><i>Και νοσταλγία των ξενιτεμένων:</i></p><p style="text-align: center;"><i><b>Να δω από μακριά το Καμπαναριό τ' Αφεντός και να πεθάνω!</b></i></p><p style="text-align: left;"><i>[...] Στο χειμωνιάτικο πανηγύρι (<b>17 Δεκεμβρίου</b>), οι Ζακυνθινοί είναι μόνοι τους. Δεν έχουν τον τουρισμό της μεγάλης Γιορτής και Λιτανείας του καλοκαιριού. Δεν είναι όμως τόσο "μόνοι" τους, αφού τους πλαισιώνουν οι τρεις αιώνες της λατρείας του αγίου και τους συμπαραστέκονται οι γενιές που, σε καμιά περίπτωση, δεν τον αρνήθηκαν. Ακούνε και οι σημερινοί πιστοί, στην ολονυχτία, την αφήγηση των θαυμάτων του Αγίου, που είναι τοπικά και ιστορικά, αναφερόμενα σε γνωστές τοποθεσίες του νησιού τους."</i> (<b>Δ.Λουκάτου, <i>"Συμπληρωματικά του χειμώνα και της άνοιξης"</i></b><i>, εκδόσεις Φιλιππότη</i>)</p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLTOejr7pa-KtGXXvs6gjUSCo1pkCFfQ298JhSpbwCW5xd4GNF4qS6N1UuOzdFLztQCqhf8Q-a89oaNm3PF2Is5BfSTyyiaOS1VMg8dOrMI0Pfejoc_P6DlW5wrlRS4EmPA5F6ugYnnUVz_wQbdkTUlvurBvmH_z7f_GYY3FeP64zcN3re8fQJvVwrAA/s1536/%CE%9B%CE%B9%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CE%AF%CE%B1%20%CE%91%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85%20%CE%94%CE%B9%CE%BF%CE%BD%CF%85%CF%83%CE%AF%CE%BF%CF%85-%20%CE%9A%CE%BF%CF%85%CF%84%CE%BF%CF%8D%CE%B6%CE%B7%CF%82%20(2).jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="326" data-original-width="1536" height="136" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLTOejr7pa-KtGXXvs6gjUSCo1pkCFfQ298JhSpbwCW5xd4GNF4qS6N1UuOzdFLztQCqhf8Q-a89oaNm3PF2Is5BfSTyyiaOS1VMg8dOrMI0Pfejoc_P6DlW5wrlRS4EmPA5F6ugYnnUVz_wQbdkTUlvurBvmH_z7f_GYY3FeP64zcN3re8fQJvVwrAA/w640-h136/%CE%9B%CE%B9%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CE%AF%CE%B1%20%CE%91%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85%20%CE%94%CE%B9%CE%BF%CE%BD%CF%85%CF%83%CE%AF%CE%BF%CF%85-%20%CE%9A%CE%BF%CF%85%CF%84%CE%BF%CF%8D%CE%B6%CE%B7%CF%82%20(2).jpg" width="640" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i><b>Λιτανεία Αγίου Διονύσιου στη Ζάκυνθο, Νικολάου Κουτούζη</b></i></td></tr></tbody></table><br /><p style="text-align: left;">Τέλος, στην<i><b> "Ιστορικοαγιολογική Μελέτη"</b></i> του Αγίου<i> (Θεολογική Σχολή Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, καθηγητής: Σ. Πασχαλίδης, επιμέλεια: Μπενίσης Μάριος, πηγή:<b> <a href="https://www.academia.edu/1575961/Dionysius_of_Zakynthos_1547_1622_">Ο Άγιος Διονύσιος ο εν Ζακύνθω</a></b>)</i> παρατίθενται, μεταξύ άλλων, κάποια ακόμη ενδιαφέροντα στοιχεία της λαϊκής λατρείας των Ζακυνθινών:</p><p style="text-align: left;"><i>"Για τους Ζακυνθινούς όλη η θρησκευτική και πνευματική ζωή, η πίστη και η λατρεία έγκειται στο πρόσωπο του Αγίου τους. Γι’ αυτούς, Άγιος είναι μόνο ένας, ο Άγιος Διονύσιος. Η Μ. Μηλίγκου - Μαρκαντώνη χαρακτηρίζει την ζακυνθινή κοινωνία και τη βιωτή της με τον πρωτότυπο όρο “Αγιοδιονυσιοκεντρική βίωση”.</i></p><p style="text-align: left;"><i> Όταν κάποιος τυγχάνει άρρωστος στο νησί της Ζακύνθου, η πρώτη σκέψη πριν ακόμα έρθει ο γιατρός, είναι να μεταφερθεί ο ασθενής, ενώπιον του ιατρού “ψυχών τε και σωμάτων”, ενώπιον του λειψάνου του Αγίου Διονυσίου. Έντονα λαογραφικά στοιχεία ενέχει και η ευχή που δίνεται στα ταξίδια από τον κάθε Ζακυνθινό: «Νά 'χεις τον Άγιο βοήθεια σου». Παρών εξακολουθεί να είναι ο Άγιος σε όλο το φάσμα της ζωής των πιστών. Είναι γνωστή η παράδοση, ιδίως στους μεγαλύτερους σε ηλικία Ζακυνθινούς, που αναφέρει τη μεσιτεία του Άγιου στο Θεό προς τεκνογονία ατέκνων ζευγαριών. Έντονη επίσης είναι η παράδοση που θέλει τα νέα ζευγάρια να ανταλλάσσουν βέρες όχι στο σπίτι, αλλά στο ναό του Αγίου, μπροστά στο ιερό λείψανο, μετά από μικρή δέηση, “για να είναι ο Άγιος μάρτυρας”, όπως χαρακτηριστικά λέγεται. [...]</i></p><p style="text-align: left;"><i>Προς τιμήν του Αγίου πολλοί ξεκινούν ακόμα και από τα πιο απομακρυσμένα χωριά με τα πόδια να επισκεφθούν το κέντρο του νησιού, τη Χώρα, απόσταση που ξεπερνά τα 30 χιλιόμετρα. Έτσι, οι πιστοί ξεκινούν αργά το βράδυ για να φτάσουν νωρίς το πρωί και να παρακολουθήσουν την εορταστική Θεία Λειτουργία. Το έθιμο τηρείται από κάθε ηλικίας ανθρώπους, από νέα παιδιά μέχρι και υπερήλικους γέροντες.[...]</i></p><p style="text-align: left;"><i>Επίσης, ίδια λαϊκή αντίληψη υπάρχει και για την αλλαγή των “χρυσωμένων εμβάδων”, των αναθηματικών παντόφλων του Αγίου. Οι αναθηματικές παντόφλες αποτελούν το μεγαλύτερο δώρο που μπορεί κάποιος να αφιερώσει στον Άγιο.[...]"</i></p></div>Όλγαhttp://www.blogger.com/profile/10890809316986482798noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-5398840350809205883.post-17112481268741197782022-12-11T13:18:00.004+02:002022-12-11T23:54:15.482+02:00Ο Άγιος Σπυρίδωνας κι οι παραδόσεις (2)<p style="text-align: center;"><span style="font-size: medium;"> (<i>Βλέπε και:</i> <a href="https://firikia.blogspot.com/2008/12/blog-post_12.html"><b><i>Ο άγιος Σπυρίδωνας κι οι παραδόσεις (1)</i></b></a>)</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWpSCeyPmWTIJwtIyLhfab7wFU9dBvm9JMAWkjxcZ058t13PzamXhrWON6YfqZ6Av4EXXHKcE_rJ1NPtqxC1RPSINigomsB428Lsku88qvbI4M7kkbLCvB-VqTL9f7FLHk_OTX0h2UBbvtTfCUguxm99OF3l4RD6cuPvhKAAiDMA_SYWr7Bt-dWJJKmw/s591/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%A3%CF%80%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B4%CF%89%CE%BD-%CE%9A%CE%AD%CF%81%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%B1_0003.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><span style="font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="469" data-original-width="591" height="508" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWpSCeyPmWTIJwtIyLhfab7wFU9dBvm9JMAWkjxcZ058t13PzamXhrWON6YfqZ6Av4EXXHKcE_rJ1NPtqxC1RPSINigomsB428Lsku88qvbI4M7kkbLCvB-VqTL9f7FLHk_OTX0h2UBbvtTfCUguxm99OF3l4RD6cuPvhKAAiDMA_SYWr7Bt-dWJJKmw/w640-h508/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%A3%CF%80%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B4%CF%89%CE%BD-%CE%9A%CE%AD%CF%81%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%B1_0003.jpg" width="640" /></span></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: medium;">"<b><i>Άγιος Σπυρίδων- Ο ναός και η λατρεία του στην Κέρκυρα"</i></b>, φωτογραφία:<b> Δημήτρης Ταλιάνης</b></span></td></tr></tbody></table><br /><br /><span style="font-size: medium;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxQQTefJ_o4DWxtqv1EiRn_7YJsqho-LFGITTvmOGd0NPtp-alICIYgtM0_uOPBuU446IPXtObI7aszqkBaAUTN_sR1Dio4yO8QWLimtFptiV9EbatlZpYTA03jo1m44HBRRuZTwnhE81hfJJ8KIbCxuwGc3QGM6tAnMabGYLDdqI9542UYmdehQ__uw/s728/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%A3%CF%80%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B4%CF%89%CE%BD-%CE%9A%CE%AD%CF%81%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%B1_0001.jpg" imageanchor="1" style="font-size: medium; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="728" data-original-width="709" height="812" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxQQTefJ_o4DWxtqv1EiRn_7YJsqho-LFGITTvmOGd0NPtp-alICIYgtM0_uOPBuU446IPXtObI7aszqkBaAUTN_sR1Dio4yO8QWLimtFptiV9EbatlZpYTA03jo1m44HBRRuZTwnhE81hfJJ8KIbCxuwGc3QGM6tAnMabGYLDdqI9542UYmdehQ__uw/w791-h812/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%A3%CF%80%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B4%CF%89%CE%BD-%CE%9A%CE%AD%CF%81%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%B1_0001.jpg" width="791" /></a><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><span style="font-size: medium;"><br /></span><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjoQ6_KJTLo8WVFYVwG7eOnpwHMZbqEP--9hbwFJEeYgkYZIoJ8BDYJPLin4VjPUwWJCc-OJhytYR0fZtDVZDttwC2ipcJMBeusi_PS_jUEc70GRyaXyE6cjVbs8Y9krSkBIfxjYNOGBHyd82wf0jQ2oJL5xCL4C2T-OekDaAOE0SJAcPpy6OAaYk5bg/s591/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%A3%CF%80%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B4%CF%89%CE%BD-%CE%9A%CE%AD%CF%81%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%B1_0004.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><span style="font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="450" data-original-width="591" height="488" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjoQ6_KJTLo8WVFYVwG7eOnpwHMZbqEP--9hbwFJEeYgkYZIoJ8BDYJPLin4VjPUwWJCc-OJhytYR0fZtDVZDttwC2ipcJMBeusi_PS_jUEc70GRyaXyE6cjVbs8Y9krSkBIfxjYNOGBHyd82wf0jQ2oJL5xCL4C2T-OekDaAOE0SJAcPpy6OAaYk5bg/w640-h488/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%A3%CF%80%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B4%CF%89%CE%BD-%CE%9A%CE%AD%CF%81%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%B1_0004.jpg" width="640" /></span></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: medium;">"<b><i>Άγιος Σπυρίδων- Ο ναός και η λατρεία του στην Κέρκυρα"</i></b>, φωτογραφία:<b> Δημήτρης Ταλιάνης<br /><br /></b></span></td></tr></tbody></table><p><span style="font-size: medium;">Και συνεχίζει ο λαογράφος της Κέρκυρας, <b>Γεράσιμος Χυτήρης</b> (<b><i>"Λαϊκή ψυχοσύνθεση και λατρεία"</i></b> στο έργο <b><i>"Άγιος Σπυρίδων- Ο ναός και η λατρεία του στην Κέρκυρα"</i></b>,<i> εκδόσεις: Ιερά Μητρόπολις Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων</i>) :</span></p><p><i><span style="font-size: medium;">"Είναι μεγάλος ο αριθμός των ατόμων που φέρνουν το όνομά του στο νησί. Αποτελεί τούτο μίαν από τις πολλές ενδείξεις ευλαβείας. Αλλά και πέρα απ'αυτή διαπιστώνεται και ως εκδήλωση ευγνωμοσύνης. Η επίτοκος που αντιμετωπίζει δύσκολο τοκετό, η νεαρή μητέρα που στέκεται ανήσυχη πάνω από το αρρωστημένο της βρέφος, η άλλη, η πικραμένη μητέρα, που ο θάνατος της έχει αρπάξει το δικό της και αγωνιά στη σκέψη μιας πιθανής επαναλήψεως, όλες αυτές οι γυναίκες, που αισθάνονται να δοκιμάζεται βαθιά το μητρικό τους ένστικτο, θα αποτείνουν την επίκλησή τους για συμπαράσταση και προστασία στον Άγιο. Σε ανταπόδοση της βοήθειάς του, θα του υποσχεθούν να δώσουν το όνομά του στο βρέφος που κινδυνεύει. Πολλές απ'αυτές και να τελεστεί το βάπτισμα στον ίδιο του τον ναό, σαν πράξη πληρέστερης ευγνωμοσύνης. Άλλες, επιπλέον, και να αφιερωθεί στον ναό του, με την συμβολική περιβολή του ράσου για ένα διάστημα χρόνου. Στην περίπτωση του βαπτίσματος, συχνές είναι οι περιπτώσεις αποθέσεως του βρέφους στο κατώφλι μιας απ'τις θύρες εισόδου. Αυτό σημαίνει πως θα γίνει αποδεκτός ο προσκυνητής, που θα αυτοπροσφερθεί ως ανάδοχος. Ο τρόπος αυτός επαναφέρει στους πρώτους χριστιανικούς αιώνες, όπου ο ανάδοχος δεν καθορίζεται από υπολογισμούς και κοινωνικές συμβατικότητες.</span></i></p><p style="text-align: center;"><i><span style="font-size: medium;">Να σου το χαρίσει ο Άγιος.</span></i></p><p><i><span style="font-size: medium;">Είναι μια συνηθισμένη ευχή που απευθύνεται στις μητέρες. Τη συνοδεύει η ακλόνητη πίστη πως αρκεί και μόνη η επίκληση σε αυτόν, για να θέσει τον καθένα κάτω απ'την προστασία του και να του χαρίσει μακροημέρευση και ευτυχία. Αλλά και αποτελεί έκφραση ευγενών συναισθημάτων και απρόσωπης κοινωνικής αλληλεγγύης η ευχή των ανθρώπων του λαού "με καλήν ώρα", όταν η βαριά καμπάνα του ναού σημαίνει παράκληση για κάποιαν άγνωστη επίτοκο. [...]</span></i></p><p></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEia0pKoyQ7vkgteVDt_Yy1KILlWZrzTs4SawxBnFo7yFCuwpbMAczeOt7unOfKYF9zdnQo5kBbx9ehHKFIxyC22hx3QUwRZfPLo3ZU_VjEgCKFH7bQQemD-zSSEwshnB2GF26djC0vFymoVRNnnT9BXYQbge7NN1APOSFeAeraKs47Bc8RM1Y-Xb3fOyw/s591/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%A3%CF%80%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B4%CF%89%CE%BD-%CE%9A%CE%AD%CF%81%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%B1_0006.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><span style="font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="528" data-original-width="591" height="572" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEia0pKoyQ7vkgteVDt_Yy1KILlWZrzTs4SawxBnFo7yFCuwpbMAczeOt7unOfKYF9zdnQo5kBbx9ehHKFIxyC22hx3QUwRZfPLo3ZU_VjEgCKFH7bQQemD-zSSEwshnB2GF26djC0vFymoVRNnnT9BXYQbge7NN1APOSFeAeraKs47Bc8RM1Y-Xb3fOyw/w640-h572/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%A3%CF%80%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B4%CF%89%CE%BD-%CE%9A%CE%AD%CF%81%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%B1_0006.jpg" width="640" /></span></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: medium;">"<b><i>Άγιος Σπυρίδων- Ο ναός και η λατρεία του στην Κέρκυρα"</i></b>, φωτογραφία:<b> Δημήτρης Ταλιάνης<br /><br /></b></span></td></tr></tbody></table><i><span style="font-size: medium;"><br /></span></i><p></p><p><i><span style="font-size: medium;">Είναι γενικότερη, και από την απώτερη αρχαιότητα παραδεκτή η πίστη πως κάθε τι το άγιο περικλείει υπερφυσική ευεργετική "δύναμη" ή "χάρη". Και πως αυτή στέκεται ανεξάντλητη "μεριζομένη και μη διαιρουμένη" και μεταδίδεται στους πιστούς με την απλή επαφή του προσκυνήματος ή και με ό,τι άπτεται του Αγίου. Σαν κατάλοιπο παλιού εθίμου απόμεινε, στα πανηγύρια ναών που γιορτάζουν, η πώληση από μικροπωλητές ταινιών, που τις αποκαλούν "μέτρες" στην Κέρκυρα. Οι "μέτρες" ήταν, αρχικά, ένα απλό νήμα, που με αυτό "μετρούσαν" τις διαστάσεις μιας θήκης λειψάνων ή μιας θαυματουργής εικόνας. Η επαφή του νήματος με τον άγιο της εικόνας ή των λειψάνων διοχέτευε σ'αυτό "δύναμη" ικανή να προφυλάσσει το φορέα. Από δω και η κοινή πίστη πως κι ένα ελάχιστο τεμάχιο από τις εμβάδες, τα "πασουμάκια" του Αγίου αποτελεί αλεξίκακο φυλακτό. Η ζήτησή του στο παρελθόν επέβαλε στους προϊσταμένους του ναού το έθιμο της διανομής, σαν είδος αντιδώρου στους προσκυνητές και αφιερωτές του. </span></i></p><p><i><span style="font-size: medium;">Η πρωτοχριστιανική αντίληψη αναζεί στην αδιάσειστη λαϊκή πίστη πως εκτός από τα "πασουμάκια" και η ίδια η λάρνακα αποτελεί εστία "χάριτος". Και αποτελεί για το λαϊκό άνθρωπο όρκο, απαράβατο κι αδιάσειστο, η αναφορά στη λάρνακα του Αγίου της Κέρκυρας:</span></i></p><p style="text-align: center;"><i><span style="font-size: medium;">Μα την κάσα τ'Αγιού.</span></i></p><p><i><span style="font-size: medium;">Στη λάρνακά του καταθέτει την ευλάβεια και αφοσίωσή του ο λαός του νησιού. Αποτελεί αυτή το θρησκευτικό του κέντρο, αέναη πηγή πίστεως, παρηγοριάς κι ελπίδων. Στην Κέρκυρα, η λιτάνευση της εικόνας της Αναστάσεως τις μέρες της Διακαινισίμου αποτελεί έθιμο απαράβατο. Κατά τη διάρκειά της, πολλοί είναι οι κάτοικοι της υπαίθρου που ζητούν την τέλεση παρακλήσεως μπρος από το σπίτι ή το χωράφι τους. Στις περιπτώσεις αυτές η πομπή στρέφεται προς την κατεύθυνση της πόλεως, σε ένδειξη της ιδιαίτερης τιμής προς τον Άγιο του νησιού.[...]</span></i></p><p></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3mPyySua-JuK_axRdSW6z2OYCyfxZaIbfXAHXwuBaeKYdM1juF_aVRqluZuvm4BLTiRgyAUCNAY53Nv67Uejvkrs61AJ6LLOrBbzMjgRbO71TcFV9yDVuauhY48BK8DdEtLY8v_UgbQ4r6uBxNRd2Y7rdgRWV___YlVo8RcQsOPYTPx-9Zrnuv0KAZw/s734/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%A3%CF%80%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B4%CF%89%CE%BD-%CE%9A%CE%AD%CF%81%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%B1_0003.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><span style="font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="734" data-original-width="591" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3mPyySua-JuK_axRdSW6z2OYCyfxZaIbfXAHXwuBaeKYdM1juF_aVRqluZuvm4BLTiRgyAUCNAY53Nv67Uejvkrs61AJ6LLOrBbzMjgRbO71TcFV9yDVuauhY48BK8DdEtLY8v_UgbQ4r6uBxNRd2Y7rdgRWV___YlVo8RcQsOPYTPx-9Zrnuv0KAZw/w516-h640/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%A3%CF%80%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B4%CF%89%CE%BD-%CE%9A%CE%AD%CF%81%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%B1_0003.jpg" width="516" /></span></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: medium;">"<b><i>Άγιος Σπυρίδων- Ο ναός και η λατρεία του στην Κέρκυρα"</i></b>, φωτογραφία:<b> Δημήτρης Ταλιάνης<br /><br /></b></span></td></tr></tbody></table><i><span style="font-size: medium;"><br /></span></i><p></p><p><i><span style="font-size: medium;">"Θανατικό" ονομάζει και στην Κέρκυρα, παραστατικά, τις λοιμώδεις επιδημίες, που στο παρελθόν εξαφάνιζαν μεγάλον αριθμό ασθενών. Από ένα τέτοιο θανατικό έσωσε την Κέρκυρα στα 1629, ο πολιούχος της Άγιος και σ'ανάμνηση του θαύματος τελείται η ετήσια λιτανεία της Κυριακής των Βαϊων. Οι ζωγράφοι της εποχής απέδωσαν το θαύμα με την απεικόνιση του Αγίου να κυνηγά μ'ένα σταυρό στο χέρι ένα φανταστικό ον, κατάμαυρο, με πόδια και φτερά, κάτι σαν μια μεγάλη νυχτερίδα, που μορφοποιούσε το "Θανατικό". Από κάτω η πόλη και στο βάθος το Παλαιό της Φρούριο. [...]</span></i></p><p><i><span style="font-size: medium;">"Ο Άγιος δεν προστατεύει μόνο την πόλη του. Έρχεται πρόθυμος συμπαραστάτης και βοηθός σε κάθε πιστό που τον επικαλείται. Μολονότι προστάτης άγιος των θαλασσών είναι ο Άγιος Νικόλαος, οι Κερκυραίοι ποντοπόροι επικαλούνται στις δύσκολες ώρες της τρικυμίες και τον Άγιο του νησιού τους. Αναφέρονται ευλαβικά πολλές περιπτώσεις διασώσεως, που τις επιβεβαιώνουν τα αφιερώματα ευγνωμοσύνης. Ο προσκυνητής θα παρατηρήσει στον νάρθηκα του ναού ασημένια ομοιώματα πλοίων και εικόνες που ανιστορούν με το χρώμα την πρόθυμη ανταπόκριση του Αγίου στις επικλήσεις των πλεόντων. [...]</span></i></p><p></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWf-9icSUcYMN6eveZBNc9KYKrfdVEvQKtX3T2HqRu767lmIJ0DGgfmwv5SxDU4vQS9FhzLYv5DfNizWR66LVA9XQEnbQvMkmpFkrZdbAw4Ow6LoRW2dBuO3s2MBv3Q8PBLHAhV71eLw09hNFKXADVQWGOpABU2X8T6XUb0VaRLYohsxGAtCT6gWoUPw/s591/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%A3%CF%80%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B4%CF%89%CE%BD-%CE%9A%CE%AD%CF%81%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%B1_0002.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><span style="font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="415" data-original-width="591" height="450" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWf-9icSUcYMN6eveZBNc9KYKrfdVEvQKtX3T2HqRu767lmIJ0DGgfmwv5SxDU4vQS9FhzLYv5DfNizWR66LVA9XQEnbQvMkmpFkrZdbAw4Ow6LoRW2dBuO3s2MBv3Q8PBLHAhV71eLw09hNFKXADVQWGOpABU2X8T6XUb0VaRLYohsxGAtCT6gWoUPw/w640-h450/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%A3%CF%80%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B4%CF%89%CE%BD-%CE%9A%CE%AD%CF%81%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%B1_0002.jpg" width="640" /></span></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: medium;">"<b><i>Άγιος Σπυρίδων- Ο ναός και η λατρεία του στην Κέρκυρα"</i></b>, φωτογραφία:<b> Δημήτρης Ταλιάνης<br /><br /></b></span></td></tr></tbody></table><i><span style="font-size: medium;"><br /></span></i><p></p><p><i><span style="font-size: medium;">Στο πνεύμα αυτό του εκμηδενισμού της αποστάσεως και της οικειώσεως και ο Άγιος της Κέρκυρας εκφέρεται ως "μπαρμπα-Σπύρος".</span></i></p><p style="text-align: center;"><i><span style="font-size: medium;">Έχουμε το μπάρμπα-Σπύρο να μας φυλάει και δεν σκιαζομάστενε.</span></i></p><p><i><span style="font-size: medium;">Αλλά, έρχεται ταυτόχρονα και η επίγνωση της ανεπίτρεπτης τόλμης και η προσθήκη που ακολουθεί εκφράζει έμμεσα τη μεταμέλεια:</span></i></p><p style="text-align: center;"><i><span style="font-size: medium;">... που δεν είμαι άξιος να μελετάω τ'όνομά του."</span></i></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4tamJzzjhPw3qDv9L5tx7AWsP9gOp_v3gBT2na0XcIEnufwD0YTbjX6GgsjbAzkrOkYxYt0f53rwfKkGz_3qwkG2F5qDnhxN7WfSpoX1fnrNMybfuFxfQasDWcqf5_wSlxgiua9pZI6gl4_s-TrojVZCY9-ozyf5tFXi6-d1mSdd-1utbkeWMrVrnNw/s1694/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%A3%CF%80%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B4%CF%89%CE%BD-%CE%9A%CE%AD%CF%81%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%B1_0005.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><span style="font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1694" data-original-width="1202" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4tamJzzjhPw3qDv9L5tx7AWsP9gOp_v3gBT2na0XcIEnufwD0YTbjX6GgsjbAzkrOkYxYt0f53rwfKkGz_3qwkG2F5qDnhxN7WfSpoX1fnrNMybfuFxfQasDWcqf5_wSlxgiua9pZI6gl4_s-TrojVZCY9-ozyf5tFXi6-d1mSdd-1utbkeWMrVrnNw/w454-h640/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%A3%CF%80%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B4%CF%89%CE%BD-%CE%9A%CE%AD%CF%81%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%B1_0005.jpg" width="454" /></span></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: medium;">"<b><i>Άγιος Σπυρίδων- Ο ναός και η λατρεία του στην Κέρκυρα"</i></b>, φωτογραφία:<b> Δημήτρης Ταλιάνης<br /><br /></b></span></td></tr></tbody></table><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><p><span style="font-size: medium;">Σημειώνει κι ο λαογράφος μας <b>Δημήτριος Λουκάτος (<i>"Συμπληρωματικά του χειμώνα και της άνοιξης"</i></b><i>, εκδόσεις Φιλιππότη</i>):</span></p><p><i><span style="font-size: medium;">"Το Συναξάρι και τα θαύματά του οδήγησαν και σε άλλες ειδικευμένες τιμές και λατρείες. Είναι από τους πιο θαυματουργικούς αγίους στη βιογραφία του. Έτσι τον τιμούσαν πάντα οι χρυσοχόοι και αργυρουργοί (οι κουγιουμτζήδες, όπως έλεγαν στην Πόλη) επειδή για να βοηθήσει μια φτωχή οικογένεια, μετέβαλε σε χρυσό απολίθωμα ένα ζωντανό φίδι που περνούσε μπροστά τους. Τον τιμούσαν οι αγγειοπλάστες και κεραμουργοί, γιατί, όταν στην Α' Οικουμενική Σύνοδο ήθελε να μεταπείσει τον Άρειο απ'τις θεωρίες του, του έδειξε, με θαυματουργικόν τρόπο, πώς ένα κεραμίδι είναι ενιαίο (σαν την Αγία Τριάδα) αν και αποτελείται από χώμα (που του έμεινε στα χέρια), από νερό (που χύθηκε προς τα κάτω) κι από τη φωτιά του ψησίματος (που ανέβηκε ψηλά).</span></i></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg74c9DEq0WHrNjENjfYT1jR_Jks6mjGf12YzM5ytcM667A_1n_96LnoNnIOnGI8_AS_wawizP24C8YPXYrMHJcwK3GljYMAvQh4c12nqkkp_3do4PExcmm6YBdmNNENFwcvjsod4IQwHFn0Euacl2bpmwGzjEjKv6ZiPbo2gqU67Vtg1CLgvhfvqoNSg/s591/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%A3%CF%80%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B4%CF%89%CE%BD-%CE%9A%CE%AD%CF%81%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%B1_0004.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><span style="font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="510" data-original-width="591" height="665" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg74c9DEq0WHrNjENjfYT1jR_Jks6mjGf12YzM5ytcM667A_1n_96LnoNnIOnGI8_AS_wawizP24C8YPXYrMHJcwK3GljYMAvQh4c12nqkkp_3do4PExcmm6YBdmNNENFwcvjsod4IQwHFn0Euacl2bpmwGzjEjKv6ZiPbo2gqU67Vtg1CLgvhfvqoNSg/w796-h665/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%A3%CF%80%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B4%CF%89%CE%BD-%CE%9A%CE%AD%CF%81%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%B1_0004.jpg" width="796" /></span></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: medium;">"<b><i>Άγιος Σπυρίδων- Ο ναός και η λατρεία του στην Κέρκυρα"</i></b>, φωτογραφία:<b> Δημήτρης Ταλιάνης<br /><br /></b></span></td></tr></tbody></table><span style="font-size: medium;"><br /></span><p><i><span style="font-size: medium;">Τον τιμούσαν κι οι παλιοί νεκροθάφτες, γιατί σε μία περίπτωση που έπρεπε να πληροφορηθεί κάποιο σωτήριο μυστικό, που το είχε πάρει μια πεθαμένη μαζί της, πήγε πάνω από τον τάφο της. τη ρώτησε, κι εκείνη του αποκρίθηκε. Όλα αυτά τα αφηγούνται και τα τροπάριά του. [...]</span></i></p><p><i><span style="font-size: medium;">Είναι και μια ωραία περίπτωση για τον άγιο που λατρεύεται αιώνες τώρα στη μουσικότροφη Κέρκυρα να υπάρχει ο θρύλος, ότι όταν ιερουργούσε, προσέτρεχαν άγγελοι γύρω του και, καθώς έμελπε το "Ειρήνη πάσι", οι άγγελοι του αντιφωνούσαν. [...]</span></i></p><p><i><span style="font-size: medium;">Ο άγιος Σπυρίδωνας σύμφωνα με την παράδοση είναι πάντα προστάτης φτωχών και απελπισμένων, σωτήρας ναυτικών, αλλά και άγιος πολεμιστής για την Κέρκυρα, σε ώρες ιδιαίτερα θρησκευτικού κινδύνου από αλλοπίστους. [...]</span></i></p><p><i><span style="font-size: medium;">Το ότι το λείψανό του είχε επί αιώνες λατρεία και στην Κωνσταντινούπολη, έχει κάμει γνωστό τον άγιο και στα μέρη της Ανατολής και πολύ τον τιμούσαν οι Έλληνες της Μ.Ασίας. Από παρετυμολογία του ονόματός του των είχαν και θεραπευτή των εξανθημάτων και της ευλογιάς, ακόμα δε και του πόνου των αυτιών.[...]</span></i></p><p><i><span style="font-size: medium;">Τιμούν και στην Κύπρο το συμπολίτη τους άγιο. Στη γενέτειρά του Άσσια και στην επισκοπική έδρα του Τριμυθούντα, στα μέρη της Αμμοχώστου τον τιμούν στη γιορτή του και τον θυμούνται με παραδόσεις. (Δεν βρεχόταν, όταν έβρεχε' μάντευε τις πονηρές σκέψεις και την κλοπή.)</span></i></p><p><i><span style="font-size: medium;">Δεν εργάζονται, σ'όλη την Κύπρο, στη γιορτή του (Οι νοικοκυρές ούτε να ζυμώσουν δε θέλουν, γιατί κάποτε "τους πέτρωσαν τα ψωμιά".) και το μεσημέρι στο τραπέζι τους τρώνε το τελευταίο ψαρικό της Νηστείας των Χριστουγέννων (από αύριο θα συνεχίσουν αυστηρότερα)."</span></i></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinFn4P1SDBP2c2wbpxpzz1WKjKhpDsOa7Vpg9JwJ509hdkRI7JYGJecqBnBxdDOLRRopqLoFOTdgG8Bvy2XS88pSQp8jCFYu_XZ3x6FvpN8mGxWduTAf7aYvMOUfMKV7C2s6rF7fuq5r5SFoLK3FG1i71uLdZVMiwqDJpEgpF_QchConWB2KXYrko_cQ/s591/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%A3%CF%80%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B4%CF%89%CE%BD-%CE%9A%CE%AD%CF%81%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%B1_0002.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><span style="font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="449" data-original-width="591" height="486" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinFn4P1SDBP2c2wbpxpzz1WKjKhpDsOa7Vpg9JwJ509hdkRI7JYGJecqBnBxdDOLRRopqLoFOTdgG8Bvy2XS88pSQp8jCFYu_XZ3x6FvpN8mGxWduTAf7aYvMOUfMKV7C2s6rF7fuq5r5SFoLK3FG1i71uLdZVMiwqDJpEgpF_QchConWB2KXYrko_cQ/w640-h486/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%A3%CF%80%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B4%CF%89%CE%BD-%CE%9A%CE%AD%CF%81%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%B1_0002.jpg" width="640" /></span></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: medium;">"<b><i>Άγιος Σπυρίδων- Ο ναός και η λατρεία του στην Κέρκυρα"</i></b>, φωτογραφία:<b> Δημήτρης Ταλιάνης<br /><br /></b></span></td></tr></tbody></table><p><span style="font-size: medium;"><br /></span></p><p><span style="font-size: medium;">Κλείνω με μια ακόμη παράδοση που διασώζει ο σπουδαίος λαογράφος μας <b>Νίκος Ψιλάκης</b> μαζί με τη <b>Μαρία Ψιλάκη</b> στο έργο τους: <i><b>"Το ψωμί των Ελλήνων και τα γλυκίσματα της λαϊκής μας παράδοση"</b> (εκδόσεις Καρμάνωρ):</i></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFEhYY1ehSFMQEvo6kctwBkz-JM8C1Blv4aYbN5svUT8QcgC9mEaFEKY8jhZyCrQkAlPRPbUdKcOSR5xDdeq9c2APRrKFU5TNNkKz-ZpO__417Rg_tS4mS_Z1EtAxW1KNvUmr4NvvSBGUK-xbNoIao6RtRAlEPhHK4htJDgniqBScAoktFo6j_eDvVoQ/s662/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%A3%CF%80%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B4%CF%89%CE%BD-%CE%A8%CE%B9%CE%BB%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82_0001.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="662" data-original-width="591" height="861" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFEhYY1ehSFMQEvo6kctwBkz-JM8C1Blv4aYbN5svUT8QcgC9mEaFEKY8jhZyCrQkAlPRPbUdKcOSR5xDdeq9c2APRrKFU5TNNkKz-ZpO__417Rg_tS4mS_Z1EtAxW1KNvUmr4NvvSBGUK-xbNoIao6RtRAlEPhHK4htJDgniqBScAoktFo6j_eDvVoQ/w767-h861/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%A3%CF%80%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B4%CF%89%CE%BD-%CE%A8%CE%B9%CE%BB%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82_0001.jpg" width="767" /></span></a></div><span style="font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjah_oVtcG-gntOPKsFlsOMd5eq_P12LP2sxMLoWNCj9I_K24e3vSft7kf9kASeq5uZarI-dXhEnnYbEQ2TsEPQmFXPlKqQtDKNzKJ_Q1xgBohs7eoqTqrpZp6UbmHaYSlzoqRmbLU8D5pQpZqFl_bXDjO8vDrwmXDu2HWq68lIFrFXnsQjg-uGDSmJLg/s591/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%A3%CF%80%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B4%CF%89%CE%BD-%CE%A8%CE%B9%CE%BB%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82_0002.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="561" data-original-width="591" height="733" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjah_oVtcG-gntOPKsFlsOMd5eq_P12LP2sxMLoWNCj9I_K24e3vSft7kf9kASeq5uZarI-dXhEnnYbEQ2TsEPQmFXPlKqQtDKNzKJ_Q1xgBohs7eoqTqrpZp6UbmHaYSlzoqRmbLU8D5pQpZqFl_bXDjO8vDrwmXDu2HWq68lIFrFXnsQjg-uGDSmJLg/w772-h733/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%A3%CF%80%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B4%CF%89%CE%BD-%CE%A8%CE%B9%CE%BB%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82_0002.jpg" width="772" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div>Όλγαhttp://www.blogger.com/profile/10890809316986482798noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-5398840350809205883.post-19141140868375016372022-12-08T19:31:00.003+02:002022-12-09T10:46:49.297+02:00Της Αγίας Άννης ανασαίνει η μέρα! (προστάτιδα των ατέκνων)<p>Τα λαϊκά έθιμα κι οι παραδόσεις είναι λιγοστά για τούτη τη μεγάλη γιορτή της ορθοδοξίας. Στο έργο του λαογράφου μας <b>Δημητρίου Λουκάτου <i>"Συμπληρωματικά του χειμώνα και της άνοιξης"</i></b> <i>(εκδόσεις Φιλιππότη)</i>, αναφέρεται πως:</p><p style="text-align: center;"><i><b>"Της αγίας Άννης, ανασαίνει η μέρα", </b></i></p><p>την οποία έκφραση ερμηνεύει ο ίδιος ως εξής:</p><p><i>"Η γιορτή αυτή έχει ένα χαρούμενο πλησίασμα προς τα Χριστούγεννα, ακόμη και μετεωρολογικά (φύγαμε από το φθινόπωρο)." </i></p><p><i><br /></i></p><p></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGZecxwJFRbx1FIboVmwF3ap_wC9DbYl9SSUpGvb1gzDdG1V2432IkdMPm3MJZwZG03g2m10XeRbRcibpe4xDg5imnRLwzvuYIrMFsQrEgw_M9IsrDw1mF1n7blaczpxfFTzJDJZua2s8dZqkB9miiF6mATNKYHpJcGN9-svlcJVG83P50MxeCoqVxXA/s768/%CE%91%CE%B3%CE%AF%CE%B1%20%CE%86%CE%BD%CE%BD%CE%B1%20-%CE%9A%CF%8C%CE%BD%CF%84%CE%BF%CE%B3%CE%BB%CE%BF%CF%85%20%CE%A6%CF%8E%CF%84%CE%B7%CF%82.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="768" data-original-width="569" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGZecxwJFRbx1FIboVmwF3ap_wC9DbYl9SSUpGvb1gzDdG1V2432IkdMPm3MJZwZG03g2m10XeRbRcibpe4xDg5imnRLwzvuYIrMFsQrEgw_M9IsrDw1mF1n7blaczpxfFTzJDJZua2s8dZqkB9miiF6mATNKYHpJcGN9-svlcJVG83P50MxeCoqVxXA/w474-h640/%CE%91%CE%B3%CE%AF%CE%B1%20%CE%86%CE%BD%CE%BD%CE%B1%20-%CE%9A%CF%8C%CE%BD%CF%84%CE%BF%CE%B3%CE%BB%CE%BF%CF%85%20%CE%A6%CF%8E%CF%84%CE%B7%CF%82.jpg" width="474" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><b>Αγία Άννα</b>- <i>Κόντογλου Φώτης</i></td></tr></tbody></table><i><br /></i><p></p><p>Η Αγία Άννα, όμως, θεωρείται και η κατ'εξοχήν<b><i> προστάτιδα της μητρότητας και των ατέκνων ζευγαριών</i></b>. Τούτο προκύπτει, προφανώς, από το γεγονός ότι η ίδια και ο σύζυγός της παρέμεναν επί χρόνια άτεκνοι μέχρι -<i>κι ενώ είχαν φτάσει σε μεγάλη ηλικία - </i>να εισακουστούν οι προσευχές τους στο Θεό και η Άννα να ευλογηθεί να συλλάβει τη Θεοτόκο, γεγονός που γιορτάζουμε σήμερα, 9 Δεκεμβρίου. Αναφέρει ο <b>Μάξιμος ο Ομολογητής </b>στο βίο της Παναγίας:</p><p></p><blockquote><p>"Αλλὰ ἡ ἀπουσία τέκνων ἔθλιβε σφοδρῶς τοὺς σεβαστοὺς καὶ ἀξιοτίμους γονεῖς τῆς Παρθένου ἐξ αἰτίας τῶν ὀνειδισμῶν ἐκ μέρους τῶν ἀφρόνων ἀνθρώπων ἐπειδὴ ὡς ἄτεκνοι δεν ἐδικαιοῦντο, κατὰ τὸν Μωσαϊκὸν Νόμον, νὰ προσφέρουν τὰ δῶρα των εἰς τὸν Ναόν' (σημ. Ὁ άξων γύρω ἀπὸ τὸν ὁποῖον ἐστρέφοντο ὁ Νόμος καὶ οἱ Προφῆτες ἦταν ἡ ἐνανθρώπισις τοῦ Θεοῦ. Κάθε Ἰσραηλίτης εἶχε τὴν κρυφὴ ἐλπίδα ὅτι ἴσως ἀπὸ αὐτὸν τὸν ἴδιο ἤ ἀπὸ τοὺε ἀπογόνους του θὰ προέλθει ὁ Μεσσίας. Οἱ ἄτεκνοι δὲν ἠμποροῦσαν νὰ ἐλπίζουν σὲ κάτι τέτοιο, γιἀυτὸ καὶ ὅλοι τοὺς περιφρονοῦσαν.) καὶ ἤθελαν νὰ εὑρεθῆ τρόπος νὰ τεκνοποιήσουν ὄχι μόνον γιὰ νὰ εξαλείψουν τὸ ὄνειδος ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς ἴδιους, ἀλλὰ ἀπὸ ὁλόκληρον τὸν κόσμον καὶ νὰ τοῦ προξενήσουν μίαν ὑπέρτατην δόξαν. Τότε ἡ μακαρία Ἄννα μιμουμένη τὴν παλαιὰν ἐκείνην Ἄννα, τὴν μητέρα τοῦ Σαμουήλ, κατέφυγε εἰς τὸν Ναὸν καὶ παρεκάλεσε τὸν Δημιουργὸν των ἁπάντων νὰ τῆς χαρίσει καρπὸν κοιλίας, διὰ νὰ τοῦ ἀφιερώση μὲ την σειρὰν της τὸ δῶρον ποὺ θὰ τῆς ἔδινε. ὁμοίως, ὁ δίκαιος Ἰωακεῖμ δὲν ἔμεινε ἄπρακτος, ἀλλ' ἐζητοῦσε ἀπὸ τὸν Θεὸν τὴν λύσιν τῆς ατεκνίας. </p><p>Ὁ πολυεύσπλαχνος καὶ πλουσιόδωρος Βασιλεὺς εἰσήκουσε τῆς προσευχῆς τοῦ δικαίου κι ἀπέστειλε εἰς τὸν καθένα χωριστὰ τὴν καλὴν ἀγγελίαν. [...] Ὁ άγγελος τοῦ Θεοῦ ἐπαρουσιάσθη ἐνώπιόν της καὶ εἴπε:<i>"Ὁ Θεὸς εἰσήκουσε τὴν προσευχήν σου' θὰ γεννήσεις τὴν εὐαγγελίστριαν τῆς χαρᾶς καὶ θὰ τὴν ὀνομάσης Μαριάμ, ἀπὸ τὴν ὁποῖαν θὰ προέλθη ἡ σωτηρία τοῦ σύμπαντος κόσμου".</i>"</p><p><i>(<b>Ἀγίου Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ, "Ὁ βίος τῆς ὑπερευλογημένης Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ ἀειπαρθένου Μαρίας"</b>, ἐκδόσεις: Ἱερὸν κελλίον ἁγίου Νικολάου Μπουραζέρη, Ἅγιον Ὅρος) </i></p></blockquote><p></p><p>Σημειώνει σχετικά κι ο <b>Λουκάτος</b>:</p><p><i>"Η υμνογραφία της γιορτής αυτής είναι ολόκληρη ένας πανηγυρικός ύμνος για τη λύση της <b>στειρότητος</b>, που ανταποκρίνεται και στο αίσθημα, ή στην ψυχολογία, παρομοίων ανθρώπινων πόθων και περιπτώσεων, πολύ περισσότερο που ο τοκετός έδωσε και τη μητέρα του Χριστού:</i></p><p style="text-align: center;"><i><b>Ὑπήκουσε τῆς Ἄννης, Θεὸς, τοὺς στεναγμοῦς</b></i></p><p style="text-align: center;"><i><b>καὶ πρόσεσχε Κύριος δεήσει τῆ αὐτῆς.</b></i></p><p style="text-align: center;"><i><b>Καὶ ἀτεκνίας τὸ νέφος διασκεδάσας,</b></i></p><p style="text-align: center;"><i><b>φωτὶ αὐγάζει εὐτεκνίας παραδόξως.</b></i></p><p style="text-align: center;"><i><b>Ὅθεν συλλαμβάνει τὴν μόνην Ἁγνήν.</b>"</i></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEQLt7HYpcu2PGrvt6lpqkZi9CItakj5AHjVShsC8lQnP0QX1mPgQsg8XZUFJNjcAqwQU7JKjNjkhT-7tjf73pqzZzs4aY16tDwgJ1qIvsYcCIoxfRcHdO0ObcUlMIq3D0RWmyj-X6O4bnR-1-O159mihNxxNlC02tsbZVvyHfzDVolQqrQSIWkQr-Vw/s933/%CE%99%CE%B5%CF%81%CE%AC%20%CE%A3%CE%BA%CE%AE%CF%84%CE%B7%20%CE%91%CE%B3%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%CE%86%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="933" data-original-width="700" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEQLt7HYpcu2PGrvt6lpqkZi9CItakj5AHjVShsC8lQnP0QX1mPgQsg8XZUFJNjcAqwQU7JKjNjkhT-7tjf73pqzZzs4aY16tDwgJ1qIvsYcCIoxfRcHdO0ObcUlMIq3D0RWmyj-X6O4bnR-1-O159mihNxxNlC02tsbZVvyHfzDVolQqrQSIWkQr-Vw/w480-h640/%CE%99%CE%B5%CF%81%CE%AC%20%CE%A3%CE%BA%CE%AE%CF%84%CE%B7%20%CE%91%CE%B3%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%CE%86%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82.jpg" width="480" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><b>Ιερά Σκήτη Αγίας Άννης</b>, πηγή: <a href="http://orosathos.blogspot.com/2012/05/blog-post_243.html"><i>Άγιον Όρος- Άθως</i></a></td></tr></tbody></table><p style="text-align: center;"><i><br /></i></p><p style="text-align: left;">Από τα πιο ξακουστά Μοναστήρια της <b>Αγίας Άννας</b> είναι η <i>Ιερά Σκήτη</i> της στο<i> Άγιο Όρος</i>, ενώ, σύμφωνα με το<b> Λουκάτο,</b> τα πιο κοσμικά πανηγύρια της λαμβάνουν χώρα το καλοκαίρι κατά την επέτειο της κοίμησής της<i> (25 Ιουλίου)</i>, με πιο γνωστά <i>"στη Βαμβακού Λακωνίας, στην Καστανίτσα Κυνουρίας, στη Λακύθρα Κεφαλλονιάς καθώς και στα φερώνυμα χωριά"</i>.</p><p>Στο διαδίκτυο κυκλοφορεί, μάλιστα, μια παράδοση σχετική με τη θαυματουργικές δυνάμεις της Αγίας Άννας για την περίπτωση της τεκνοποίησης της οποίας είναι αδύνατον να εντοπίσω την αρχική πηγή καταγραφής και να την παραθέσω, εφόσον έχει καταντήσει μάστιγα πλέον η αντιγραφή κι αναπαραγωγή κειμένων κι εργασιών από ιστοσελίδα σε ιστοσελίδα χωρίς την παραπομπή στην αρχική πηγή με κάποιον ενεργό σύνδεσμο. <i>(Αναζητώντας κάτι, κατάφερα να εκνευριστώ όταν συνειδητοποίησα πως πέραν του ότι αμέτρητες εγγραφές μου από το 2007 μέχρι τώρα </i><i>έχουν αντιγραφεί αυτολεξεί σε ιστοσελίδες, εφημερίδες, ιστολόγια, κλπ χωρίς καμία απολύτως αναφορά στην πηγή -ή με αναφορά σε άσχετη πηγή ή, στην καλύτερη, με μια σκέτη αναφορά "από φιρίκι" </i><i>που δεν παραπέμπει πουθενά κι έτσι ο επόμενος που αντιγράφει βάζει εκείνους ως ενεργή πηγή- ότι ούτε καν εμφανίζονται -οι αρχικές- στις μηχανές αναζήτησης! </i><i>Βέβαια η ζημιά ξεκίνησε με το που σταμάτησε να παρέχει υπηρεσίες το pathfinder και μεταφερθήκαμε στο blogger αναγκαστικά αλλάζοντας διεύθυνση και το ιστολόγιο από firiki.pblogs.gr μετονομάστηκε σε firikia.blogspot.com κι εξαφανίστηκε από το "χάρτη"... </i><i>Να μην σχολιάσω και συγκεκριμένο ιστολόγιο που, χρόνια τώρα, έχει αντιγράψει όλες μα όλες (!) τις λαογραφικές αναρτήσεις μου κι όχι μόνο -αλήθεια, τόσο εντυπωσιάστηκαν, αλλά δε αφήσαν ουδέποτε ένα σχόλιο ή μια καλημέρα; Τέλος πάντων. O tempora o mores! Αναμενόμενο. Όλοι ζητούν την εύκολη και γρήγορη λύση του copy/paste για μια ανούσια "επιβράβευση" υψηλής επισκεψιμότητας... Θλιβερό... Τουλάχιστον να μεταδίδεται η όποια γνώση....Αυτό, φυσικά, ήταν και το ζητούμενο όταν, το 2007, ξεκίνησα να καταγράφω τα της λαογραφίας του τόπου μας στο "φιρίκι": να είναι όλα όσα μελετούσα συγκεντρωμένα και προσβάσιμα </i><i>σε τούτη τη διαδικτυακή γωνιά </i><i>.) </i>Η παράδοση που κυκλοφορεί, λοιπόν, χωρίς δυστυχώς να μπορώ να εντοπίσω από πού προέρχεται, είναι η εξής:</p><blockquote><i>"Η Αγία Άννα θεωρείται η προστάτης των παιδιών και της μητρότητος. Πολλές είναι οι αφηγήσεις των μοναχών της Σκήτης για ζευγάρια που είχαν χάσει κάθε ελπίδα τεκνοποίησης και έγιναν γονείς με τη βοήθεια της Αγίας Άννης, όταν με ευλάβεια και πίστη κατέφυγαν σ’ αυτήν και ζήτησαν τη βοήθειά της. Χαρακτηριστική είναι η παρακάτω αφήγηση:<br />Ο Σουλτάνος της Λήμνου δεν μπορούσε ν’ αποκτήσει παιδί και για το λόγο αυτό ήταν πολύ στεναχωρημένος. Άκουσε από τους κατοίκους του νησιού, που επισκέπτοντο το Άγιον Όρος και τη σκήτη της Αγίας Άννης, για τα θαύματα της μητέρας της Παναγίας και τη βοήθεια που αυτή προσέφερε στα άτεκνα ζευγάρια, προκειμένου αυτά να αποκτήσουν παιδί. Πείσθηκε από τις ιστορίες που κυκλοφορούσαν και για το λόγο αυτό έστειλε με κάποιους προσκυνητές δώρα στη Σκήτη, στη χάρη της Αγίας Άννης και ζήτησε να του φέρουν λάδι και αγίασμα της Αγίας. Οι χριστιανοί, επειδή ο Σουλτάνος ήτο αλλόθρησκος, πέταξαν τα δώρα και δεν του έφεραν τίποτα. Ο Σουλτάνος επέμενε και έστειλε πάλι δώρα στη χάρη της Αγίας και ζήτησε πάλι να του φέρουν αγίασμα και λάδι και μάλιστα απείλησε τους προσκυνητές με αυστηρές κυρώσεις, σε περίπτωση που δεν του τα φέρουν.<br />Οι μοναχοί της Σκήτης, επειδή ο Σουλτάνος δεν ήτο χριστιανός και υπό το βάρος της απειλής, του έστειλαν πόσιμο νερό και όχι αγίασμα και κοινό λάδι. Η Αγία Άννα, λόγω της πίστεως και επιμονής του Σουλτάνου, τον βοήθησε και απέκτησε ένα υγιέστατο παιδί και αυτός από ευγνωμοσύνη εδώρησε στη χάρη της Αγίας το κανδήλι που φαίνεται στην εικόνα, το οποίο είχε τάξει και επειδή ο κατασκευαστής έκλεψε μέρος του πολύτιμου υλικού, ο Σουλτάνος προσέθεσε στο κάτω μέρος, το αυγό που φαίνεται, ώστε το τάμα να είναι πλήρες."</i></blockquote><p><b> Χρόνια πολλά σε όλες τις Αννούλες του χιονιά κι ιδιαιτέρως στην μάνα μου!</b></p><p><b><br /></b></p>Όλγαhttp://www.blogger.com/profile/10890809316986482798noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-5398840350809205883.post-19756582688565037372022-12-05T16:01:00.003+02:002022-12-10T19:05:52.676+02:00Ο προστάτης και θαυματουργός Άγιος Σάββας και τα Νικολοβάρβαρα (παραδόσεις κι έθιμα)<span style="font-size: medium;">Πλήθος τα έθιμα κι οι παραδόσεις των ημερών του Δεκέμβρη, αλλά κι ιδιαιτέρως του τριημέρου <i><b>Αγίας Βαρβάρας </b>(βλ.: <a href="https://firikia.blogspot.com/search/label/%CE%92%CE%B1%CF%81%CE%B2%CE%AC%CF%81%CE%B1#:~:text=4%20%CE%94%CE%B5%CE%BA%CE%B5%CE%BC%CE%B2%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85%202013-,%CE%97%20%CE%91%CE%B3%CE%B9%CE%B1%2D%CE%92%CE%B1%CF%81%CE%B2%CE%AC%CF%81%CE%B1%2C%20%CE%B7%20%CE%B5%CF%85%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%AC%2C%20%CF%84%CE%BF%20%CE%BC%CE%AD%CE%BB%CE%B9%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CF%84%CE%B1%20%CF%84%CF%81%CE%AF%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B1!,-%CE%A6%CF%84%CE%AC%CF%83%CE%B1%CE%BD%CE%B5%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CF%80%CE%AC%CE%BB%CE%B9"><b>Η Αγια-Βαρβάρα, η ευλογιά, το μέλι και τα τρίστρατα!</b></a>)<b>, Αγίου Σάββα και Αγίου Νικολάου</b> (βλ.: <a href="https://firikia.blogspot.com/2008/12/blog-post_06.html"><b>Θαλασσινέ μου Άη Νικόλα..</b></a> και <a href="https://firikia.blogspot.com/search/label/%CE%9D%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BB%CE%B1%CE%BF%CF%82#:~:text=6%20%CE%94%CE%B5%CE%BA%CE%B5%CE%BC%CE%B2%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85%202007-,%CE%A4%CE%BF%CF%85%20%CE%91%CF%8A%20%CE%9D%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BB%CE%B1%2C%20%CF%84%CF%89%CE%BD%20%CE%BD%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CF%87%CE%B9%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CF%8D,-%CE%A0%CE%B1%CE%B3%CF%89%CE%BD%CE%B9%CE%AC%20%CF%83%CE%AE%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B1...%20%CE%A4%CE%BF"><b>Του Αϊ Νικόλα, των ναυτικών και του χιονιού</b></a> )</i>, του λεγόμενου από τον λαό μας:<i><b> "Νικολοβάρβαρα"</b>(βλ.: <a href="https://firikia.blogspot.com/2008/12/blog-post_05.html"><b>Νικολοβάρβαρα!</b></a>).</i> Και καθόλου τυχαίο που όλες οι παροιμίες στις οποίες αναφέρονται οι παραπάνω άγιοι συνδέονται με την έναρξη του χειμώνα και της κακοκαιρίας:</span><div><span style="font-size: medium;"><br /></span><div><div style="text-align: center;"><i><b><span style="font-size: medium;">"Αγιά Βαρβάρα μίλησε κι ο Σάββας απλοήθη:</span></b></i></div><i><span style="font-size: medium;"><div style="text-align: center;"><i><b>Μαζώχτε ξύλα κι άχερα και σύρτε και στο μύλο</b></i></div><b><div style="text-align: center;"><i><b>τι Άγιο Νικόλας έρχεται τα χιόνια φορτωμένος!"</b></i></div></b></span></i><div style="text-align: center;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><span style="font-size: medium;">Αναφέρει σχετικά κι ο λαογράφος μας<b><i> Βασίλης Λαμνάτος </i></b>στο έργο του <i><b>"Οι μήνες στην αγροτική και ποιμενική ζωή του λαού μας"</b> (εκδόσεις: Δωδώνη)</i>:<br /><i>"Την άλλη μέρα απ'τη γιορτή της Αγίας Βαρβάρας, είναι η γιορτή του Αγίου Σάββα στις 5 του Δεκέμβρη και την επόμενη μέρα η γιορτή του Αγίου Νικολάου στις 6 του μήνα. Γι'αυτό ο λαός μας λέει πως:</i><br /></span><div style="font-style: italic; text-align: center;"><i><b><span style="font-size: medium;">"Αη-Βαρβάρα γέννησε Σάββα κι Αη-Νικόλα",</span></b></i></div><span style="font-size: medium;"><i>κι ακόμα </i><br /></span><div style="font-style: italic; text-align: center;"><i><b><span style="font-size: medium;">"Αγιά Βαρβάρα μίλησε και Σάββας απεκρίθη κι ο Άη-Νικόλας έφτασε με χιόνια φορτωμένος"</span></b></i></div><span style="font-size: medium;"><i>ή </i><br /></span><div style="text-align: center;"><b><i><span style="font-size: medium;">"η Αη-Βαρβάρα βαρβαρώνει, ο Αη-Σάββας σαβανώνει κι ο Άη-Νικόλας παραχώνει."</span></i></b></div><span style="font-size: medium;"><i>Και τις τρεις αυτές γιορτές, πού'ρχονται με τις πρώτες μέρες του Δεκέμβρη, ο λαός μας τις λέει μ'ένα όνομα:<b> "Νικολοβάρβαρα"</b>. </i><br /></span><div style="text-align: center;"><i><b><span style="font-size: medium;">"Μπρος πίσω τα Νικολοβάρβαρα, πέφτουν χιόνια Τάρταρα",</span></b></i></div><i><span style="font-size: medium;">λένε οι ξωμάχοι μας. Τα Τάρταρα έχουν εδώ μεν τη χάρη της παρήχησης, αλλά ο λαός μας έβαλε αυτή τη λέξη (Τάρταρα) για να δώσει πιότερη έμφαση στο παγερό κρύο του Δεκέμβρη."</span></i></div><div><i><span style="font-size: medium;"><br /></span></i></div><div><span style="font-size: medium;"><br />Ενώ ο<b> Νικόλαος Πολίτης</b> (<i><b>"Λαογραφικά Σύμμεικτα Δ',</b> Δημώδεις παροιμίαι περί των μηνών"</i>) διασώζει και τις παρακάτω σχετικές παροιμίες:<br /></span><div style="text-align: center;"><i><b><span style="font-size: medium;">Νικολίτσα, Βαρβαρίτσα, προς οπίσω είν' ο χειμώνας,</span></b></i></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: medium;">καθώς<i> "ο ανώτατος βαθμός ψύχους παρατηρείται συνήθως ημέρας τινάς προ ή μετά τα Χριστούγεννα και κατά την εορτή του αγίου Νικολάου."</i> Και:</span></div><div style="text-align: center;"><i><b><span style="font-size: medium;">"Τ'άη Νικολοβάρβαρα κάνει νερά και χιόνια.</span></b></i></div><span style="font-size: medium;"><i>Και άλλως:</i><br /></span><div style="text-align: center;"><i><b><span style="font-size: medium;">Τ'άη Νικολοβάρβαρα οι τοίχοι ιδρώνουν,</span></b></i></div><div style="text-align: center;"><i><b><span style="font-size: medium;">μα στα Φωτοκάλαντρα αποξυλώνουν. "</span></b></i></div><span style="font-size: medium;">όπου Φωτοκάλαντρα θεωρείται φυσικά το Δωδεκαήμερο των Χριστουγέννων.<br /><br />Σημειώνει κι ο πηλιορείτης λαογράφος μας<b> Κώστας Λιάπης</b> (<i>"Ο παροιμιακός και γνωμικός λόγος στο παραδοσιακό Πήλιο"</i>, <i>Εργαστήριο λόγου και πολιτισμού Πανεπιστημίου Θεσσαλίας</i>):<br /></span><div style="text-align: center;"><b><i><span style="font-size: medium;">"Αϊ- Σάββας σαβανών'</span></i></b></div><div style="text-align: center;"><b><i><span style="font-size: medium;">Αϊ- Νικόλας παραχών'</span></i></b></div><div style="text-align: center;"><b><i><span style="font-size: medium;">κι Αϊ- Σπυρίδουνας ξιχών'</span></i></b></div><i><span style="font-size: medium;">Ο καιρός δηλ. την περίοδο τούτων των γιορτών στο πρώτο δωδεκαήμερο του Δεκεμβρίου έχει θεαματικές αλλαγές που δείχνουν πως ο χειμώνας έφτασε. Έτσι, όπως συχνά παρατηρείται της Αγίας Βαρβάρας, έχουμε ξαφνικό αγρίεμα του καιρού, την επαύριο, του Αγίου Σάββα, το χιόνι καλύπτει σαν σάβανο τη γη και την τρίτη μέρα του Αγίου Νικολάου τα πάντα έχουν καταχωστεί κάτω απ'τα πολά χιόνια, τα οποία καλύπτουν τη γη συνήθως μέχρι του Αγίου Σπυρίδωνα. (12 Δεκεμβρίου)"</span></i></div><div><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div><span style="font-size: medium;"><br />Ενώ, ο έτερος λαογράφος <i>Δημήτριος </i><b>Λουκάτος (</b><i><b>"Συμπληρωματικά του χειμώνα και της άνοιξης", </b>εκδόσεις Φιλιππότη</i>) προσθέτει:</span></div><div><i><span style="font-size: medium;">"Από παρετυμολογία του ονόματός του, ο άγιος Σάββας γίνεται και άγιος νεκρολατρευτικός (σαβανώνει). Γνωρίζουμε το λογοπαίγνιο: <br /><div style="text-align: center;"><i><b>Αγία Βαρβάρα βαρβαρώνει</b></i></div><div style="text-align: center;"><i><b>Άι Σάββας σαβανώνει.</b></i></div>που λέγεται για το χιόνι του χειμώνα ή για τον πιθανό θάνατο από κρύωμα (άι Νικόλας παραχώνει). Τον θεωρούνε όμως άγιο του θανάτου, που μπορεί να μας διαφυλάξει ή να μας δώσει καλύτερη θέση μετά θάνατον.<br />Μια Λεσβειακή παράδοση σημειώνει: <br /><blockquote>"Τον άγιο Σάββα πρέπει να τον παρακαλούμε να μας γλυτώσει στον άλλον κόσμο. Αυτός θα βαστά το δίχτυ, μπροστά στον πύρινο ποταμό που πάει στην Κόλαση. Με το δίχτυ του (αν θέλει) σε γλυτώνει και δεν φεύγεις με τους κολασμένους."(Παν. Νικήτα, "Το Λεσβειακό Μηνολόγιο")</blockquote>Από την ίδια νεκρολατρική ιδιότητα του αγίου φαίνεται ότι προέρχεται και το έθιμο της γιορτής του, να μαγειρεύουν φάβα με κρεμμύδια και να τη μοιράζουν, μαζί με μελίπηκτα, στους συγγενείς. Γι'αυτό λένε και στιχουργικά:<br /><div style="text-align: center;"><i><b>Τ'άι Σάββα τρώμε φάβα.</b></i></div>Ευχάριστο πάντως γεύμα για τη χειμωνιάτικη μέρα και τη σαρακοστή της."</span></i></div><div><i><span style="font-size: medium;"><br /></span></i><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQx4PnhjjTRhNFH-63HX2t0d02b2ZhiUNr5Dr3UFnvaqULc1ka9i67sYN00jUV9IbmRBfsSgHEQijT33q3_7OpikL0sWvjoJvtuUWxRAUot-myonyvSCrHyyz992bqCGEH4xUyXdeUCztbqCcYOTq0ZdC9eIlHsafLgSH5DKXUX0Hzdix7247MCUF1OQ/s741/%CE%9D%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B2%CE%AC%CF%81%CE%B2%CE%B1%CF%81%CE%B1.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><span style="font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="486" data-original-width="741" height="421" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQx4PnhjjTRhNFH-63HX2t0d02b2ZhiUNr5Dr3UFnvaqULc1ka9i67sYN00jUV9IbmRBfsSgHEQijT33q3_7OpikL0sWvjoJvtuUWxRAUot-myonyvSCrHyyz992bqCGEH4xUyXdeUCztbqCcYOTq0ZdC9eIlHsafLgSH5DKXUX0Hzdix7247MCUF1OQ/w640-h421/%CE%9D%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B2%CE%AC%CF%81%CE%B2%CE%B1%CF%81%CE%B1.jpg" width="640" /></span></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i><span style="font-size: medium;">Ο Άγιος Σάββας και οι θεοσεβείς γονείς του</span></i></td></tr></tbody></table><span style="font-size: medium;"><br /><br />Πάρα πολύ ενδιαφέρονται είναι όσα αναφέρει ο σπουδαίος σύγχρονος λαογράφος μας <b>Νίκος Ψιλάκης</b> στο πολύτιμο πόνημά του <i><b>"Λαϊκές τελετουργίες στην Κρήτη"- Έθιμα στον κύκλο του χρόνου</b>, εκδόσεις Καρμάνωρ):</i><br /><br /><i>"Μπορεί ο παροιμιακός λόγος να εκφράζει την πίστη στη μορφή του αγαπημένου γέροντα ιεράρχη ("<b>του Αγίου Νικολάου πού 'ν' της γης και του πελάου")</b>, ωστόσο το διήμερο 5 και 6 Δεκεμβρίου (Σάββα και Νικολάου επισκόπου Μύρων) είναι αφιερωμένο κυριολεκτικά στη γη. Προστάτης της στερεάς ο Σάββας, προστάτης της θάλασσα ο Νικόλαος. Είναι οι δύο άγιοι που διασώζουν τους κινδυνεύοντες και γι' αυτό είναι εξαιρετικά δημοφιλείς. Βέβαια, ο Σάββας δεν τιμάται στην Κρήτη με την ένταση που παρατηρούμε σε μαρτυρίες από άλλες περιοχές, όπως είναι η Μικρά Ασία και ο Πόντος. Στην Κρήτη όμως, ο Σάββας είναι ο άγιος που προστατεύει από φυσικές καταστροφές κι ιδιαίτερα από σεισμούς. Οι ασκητικές μαρτυρίες που συγκεντρώσαμε από την νοτιοκεντρική Κρήτη αποκαλύπτουν ένα άγνωστο όσο και εντυπωσιακό λατρευτικό σκηνικό. Οι ερημίτες που είχαν αποχωρήσει από την Ορθόδοξη Εκκλησία κατά τη δεκαετία του 1920, μετά την εφαρμογή του νέου ημερολογίου ήξεραν πως <b>" Άγιος Σάββας στερεώνει τον κόσμο" </b>και μετά από κάθε σεισμική δόνηση εκτός απ'τις γνωστές λιτανείες κατέφευγαν στο φαράγγι του Αγίου Σάββα όπου βρίσκεται ο ναός του (ένα παλιό ασκηταριό), για ολονύκτιες παρακλήσεις. Άλλοι έζωναν τον ναό του και άλλοι κρεμούσαν στην εικόνα του τάματα στα οποία εικονίζονταν σπίτια παρακαλώντας για την προστασία τους. </i></span></div><div><i><span style="font-size: medium;">Φαίνεται πως η ίδια πίστη υπήρχε και στη Σητεία. Η Ειρ.Παπαδάκη μαρτυρεί πως ο Άγιος Σάββας είναι <b>"προστάτης για τσι σεισμούς" </b>και προσθέτει τη λαϊκή φράση:<b> "Η γης σαββάσει (τρέμει). Ρήμα απρόσωπον που σημαίνει ταράσσω, τρέμω." </b>Δεν γνωρίζω αν η σύνδεση του Σάββα με τους σεισμούς οφείλεται σε παρετυμολογία του ονόματός του. Εξάλλου η λέξη<b> σαββάζω </b>είναι σπάνια. Δεδομένου, όμως, ότι θεωρείται προστάτης από κάθε λογής φυσικό φαινόμενο (κατακλυσμούς, κατακρημνίσεις πετρωμάτων κ.α.) πρέπει να αναζητηθεί η αρχή αυτής της δοξασίας σε κάποιες άλλες, άγνωστες σήμερα, παραμέτρους της λαϊκής λατρείας. Οι παλιοί ασκητές της περιοχής θεωρούσαν πως<b> " για χατήρι του Σάββα και μερικών άλλων ασκητών στέκει ακόμα ο Θεός τον κόσμο"</b>. Η φράση αυτή σε συνδυασμό με το γενικότερο λατρευτικό πλαίσιο, αποτελεί μία ένδειξη για τη σχέση του Αγίου με τη στερεότητα του κόσμου, σύμφωνα με παλαιότερες λαϊκές δοξασίες.<br /><br />[...] Ένα μικρό μοναστηριακό ξωκλήσι που χτιστηκε το 1884 απ'το μοναχό Μελέτιο Τζιριτάκη στην όχθη της λίμνης του Πρέβελη. Μια λεπτομέρεια από το ιστορικό αυτού του ναού είναι πιθανόν να αποτελεί και την άκρη του νήματος και να μας οδηγήσει στην αρχή της λατρευτική ιστορίας του Αγίου στην Κρήτη: Ο Μελέτιος είχε ζήσει κάποια χρόνια στην Παιστίνη. Πιθανότατα, επηρεασμένος απ'τη φήμη του μεγάλου Μοναστηριού του Αγίου Σάββα των Ιεροσολύμων, επέστρεψε στην Κρήτη με την απόφαση να χτίσει ναό αφιερωμένο στον άγιο-ασκητή. Βρήκε λοιπόν, προσφορότερη την κατάφυτη από ενδημικούς φοίνικες παραλία του Πρέβελη. Ας θυμηθούμε ότι χιλιάδες προσκυνητές του Αγίου Σάββα επιδιώκουν να πάρουν ένα χουρμά ή ένα κομματάκι από φύλλο του ιερού δένδρου το οποίο θεωρείται ελιξήριο γονιμότητας.[...]<br /><br />Εκτός από προστάτης των σεισμών, ο άγιος φαίνεται πως εθεωρείτο και προστάτης των αιχμαλώτων. Οι παραδόσεις που ακούγονται στην περιοχή θέλουν τον Σάββα ελευθερωτή και πρόθυμο να σπεύσει για να διαρρήξει τα δεσμά των ανθρώπων που είχαν στερηθεί της ελευθερίας τους. Οι οικογένειες που αναζητούσαν δικούς τους ανθρώπους οι οποίοι είχαν εξαφανιστεί σε περιόδους ανωμαλιών προσέτρεχαν στην εκκλησία της Τρυπητής με τάματα, προσευχές και νυχτερινές λειτουργίες. [...] ακόμη και σήμερα ο Άγιος Σάββας της Τρυπητής είναι αποδέκτης ευχαριστηρίων άρτων για την απελευθέρωση αιχμαλώτων πριν από τρεις γενιές: </span></i></div><div style="text-align: center;"><i><blockquote><span style="font-size: medium;">"Οι Τούρκοι είχαν πιάσει αιχμάλωτο το χωριανό μας τον Σπετσωτομανώλη κι αυτός ετάχτηκε στον Άγιο Σάββα στην Τρυπητή να τονε λευτερώσει και να πηγαίνει άρτους στη χάρη του ίσαμε να ζει. Ο Άγιος τον ελευθέρωσε και πράγματι έκανε κάθε χρόνο άρτους και, ίσαμε που ζούσε, επήγαινε κάθε χρόνο στο μοναστήρι. Όταν πόθανε συνεχίσανε τα παιδιά του να κάνουν αρτοπλασίες. Τώρα συνεχίζει ένας απόγονός του, ο Μανώλης ο Μακρυγιαννάκης"."</span></blockquote></i></div></div><div><span style="font-size: medium;">Του<b> Αγίου Σάββα</b>, λοιπόν, σήμερα, του<i> "ενδιάμεσου"</i> Αγίου του τριημέρου, καθώς:</span></div><div style="font-style: italic; text-align: center;"><i><b><span style="font-size: medium;">"Νικολίτσι, Βαρβαρίτσι,</span></b></i></div><div style="font-style: italic; text-align: center;"><i><b><span style="font-size: medium;">Σάββα τ'ήθελες στη μέση;"</span></b></i></div><div style="font-style: italic; text-align: center;"><i><b><span style="font-size: medium;"><br /></span></b></i></div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitlfC7WMwq5hRiVq7LFYJgPqz85aXZXub6W-Ehh3UORTT2WRRkLOhOSjqARloCMhXrXdPPpVHC_fbskgtjC65P3XN9Tvdjs_KB-wiCjIW8q9aHt-h7DrsWSBJJMfexvgvSBvRNP0LYr8kaYadCXmE78rK9oFNS34WpFb20KfZ7hcmOwXJQCnKJW97-0A/s900/%CE%99%CE%B5%CF%81%CE%AC%20%CE%9B%CE%B1%CF%8D%CF%81%CE%B1%20%CE%91%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85%20%CE%A3%CE%AC%CE%B2%CE%B2%CE%B1.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><span style="font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="900" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitlfC7WMwq5hRiVq7LFYJgPqz85aXZXub6W-Ehh3UORTT2WRRkLOhOSjqARloCMhXrXdPPpVHC_fbskgtjC65P3XN9Tvdjs_KB-wiCjIW8q9aHt-h7DrsWSBJJMfexvgvSBvRNP0LYr8kaYadCXmE78rK9oFNS34WpFb20KfZ7hcmOwXJQCnKJW97-0A/w640-h426/%CE%99%CE%B5%CF%81%CE%AC%20%CE%9B%CE%B1%CF%8D%CF%81%CE%B1%20%CE%91%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85%20%CE%A3%CE%AC%CE%B2%CE%B2%CE%B1.jpg" width="640" /></span></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: medium;"><i>Ιερά Λαύρα Αγίου Σάββα </i><i> στους Αγίους Τόπους</i></span></td></tr></tbody></table><div style="text-align: left;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-size: medium;">Ο Άγιος τούτος, εκ της Καππαδοκίας, υπήρξε μεγάλος ασκητής του 5ου αιώνα. Ιδιαιτέρως εγκρατής και ταπεινός, έλαβε πλήθος χαρισμάτων ώστε να θεωρείται θαυματουργός και να τιμάται ιδιαίτερα από το λαό μας (<i>κι όχι μόνο</i>) η μνήμη του. Έγινε μοναχός σε ηλικία μόλις οκτώ ετών και η παράδοση αναφέρει ότι σε εφηβική ηλικία, ενώ εργαζόταν στον κήπο και του ήρθε μια έντονη όρεξη να γευτεί ένα λαχταριστό<b> μήλο</b>, μόλις το έκοψε από το δένδρο και συνειδητοποίησε το μέγεθος και την ένταση της επιθυμίας του, το θεώρησε ως γαστριμαργία (<i>ως πάθος για την ηδονή δηλαδή</i>), ώστε τελικά όχι μόνον δεν το έφαγε, αλλά δεν ξανάβαλε ποτέ στο στόμα του τούτο τον καρπό κατά τη διάρκεια της ζωής του, για να κατατροπώσει έτσι τον πειρασμό της ενδόμυχης επιθυμίας του: </span></div><div style="text-align: center;"><i><b><span style="font-size: medium;">"Ωραίος ἦν εἰς ὅρασιν καὶ καλὸς εἰς βρῶσιν</span></b></i></div><div style="text-align: center;"><i><b><span style="font-size: medium;">θανατώσας καρπὸς διὰ τοῦ Ἀδὰμ,</span></b></i></div><div style="text-align: center;"><i><b><span style="font-size: medium;">αὐτοῦ προτιμήσαντος τοῦ νοητοῦ κάλλους</span></b></i></div><div style="text-align: center;"><i><b><span style="font-size: medium;">τὸ τῆς σαρκίνοις ὀφθαμοῖς φανὲν τερπνόν</span></b></i></div><div style="text-align: center;"><i><b><span style="font-size: medium;">και τῶν πνευματικῶν ἅπολαύσεων </span></b></i></div><div style="text-align: center;"><i><b><span style="font-size: medium;">τὴν πλησμονὴν τῆς γαστρὸς τιμιωτέραν θεμένου,</span></b></i></div><div style="text-align: center;"><i><b><span style="font-size: medium;">δι' οὗ καὶ ὁ θάνατος εἰς τὸν κόσμον εἰσῆλθεν</span></b></i></div><div style="text-align: center;"><i><b><span style="font-size: medium;">μὴ τοίνυν ἀπονεύσω τοῦ κάλλους τῆς ἐγκρατείας </span></b></i></div><div style="text-align: center;"><i><b><span style="font-size: medium;">ψυχικῷ τινι νυσταγμῷ βαρηθεὶς </span></b></i></div><div style="text-align: center;"><i><b><span style="font-size: medium;">ὥσπερ γὰρ πάσης καρποφορίας προηγεῖται ἄνθος,</span></b></i></div><div style="text-align: center;"><i><b><span style="font-size: medium;"> οὕτως ἡ ἐγκράτεια πάσης προηγεῖται ἀγαθοεργίας"</span></b></i></div><div><div style="text-align: center;"><i><span style="font-size: medium;">(Ἐκ τοῦ Συναξαριστοῦ τῆς Ἰνδίκτου)</span></i></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: center;"><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGpPk__PEO13L6c-LAHKBaaxx4DOkWUv9NSj2p2UAVx5ax9dfahtaooL39oxl1b-vTrnEIr2mx7uGcApluxhp4NNde0G-YNiHTxVfECcYB1zo3oGmJNbywOuD44Pb2lS8-EBpNdG9r5Sh8avcBH9cR_49X-xpC31AXOOkzoriDAAnlqR-GyEXUGKh8oQ/s308/%CE%99%CE%B5%CF%81%CE%AC%20%CE%9B%CE%B1%CF%8D%CF%81%CE%B1%20%CE%91%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85%20%CE%A3%CE%AC%CE%B2%CE%B2%CE%B1.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><span style="font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="163" data-original-width="308" height="339" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGpPk__PEO13L6c-LAHKBaaxx4DOkWUv9NSj2p2UAVx5ax9dfahtaooL39oxl1b-vTrnEIr2mx7uGcApluxhp4NNde0G-YNiHTxVfECcYB1zo3oGmJNbywOuD44Pb2lS8-EBpNdG9r5Sh8avcBH9cR_49X-xpC31AXOOkzoriDAAnlqR-GyEXUGKh8oQ/w640-h339/%CE%99%CE%B5%CF%81%CE%AC%20%CE%9B%CE%B1%CF%8D%CF%81%CE%B1%20%CE%91%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85%20%CE%A3%CE%AC%CE%B2%CE%B2%CE%B1.jpg" width="640" /></span></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i><span style="font-size: medium;">Ιερά Λαύρα Αγίου Σάββα στους Αγίους Τόπους</span></i></td></tr></tbody></table><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div><span style="font-size: medium;">Από τα σημαντικότερα μοναστήρια της ιουδαϊκής ερήμου είναι η<b><i> Λαύρα του Αγίου Σάββα του Ηγιασμένου</i></b> της οποίας η πρώτη εκκλησία (που ήταν σπήλαιο) εγκαινιάστηκε από τον ίδιο κι αφιερώθηκε στον Άγιο Νικόλαο. Εκεί, στο ανδρικό μοναστήρι του Αγίου Σάββα, φυλάσσονται και τα θαυματουργά λείψανά του. Καθώς θεωρείται θαυματουργός και προστάτης των ασθενών κι ιδιαιτέρως, στις μέρες μας, των<i> καρκινοπαθών</i>, οι μοναχοί μοιράζουν αγίασμα και λαδάκι για να σταυρωθούν όσοι πάσχουν. Επιπλέον, στην αυλή της μονής υπάρχει μια φοινικιά που, <i>σύμφωνα με την παράδοση,</i> φύτεψε ο ίδιος ο Άγιος Σάββας και τα φύλλα της θεωρούνται κατάλληλα για τα προβλήματα γονιμότητας που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες. </span></div></div><div><br /></div>Όλγαhttp://www.blogger.com/profile/10890809316986482798noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5398840350809205883.post-73426981528753559222022-12-02T16:05:00.004+02:002024-01-05T14:04:01.160+02:00Άγιος Πορφύριος: Ένας να με ακούσει...<p><span style="font-family: arial; font-size: medium;">"<i>Κι είναι ωραίο, πολύ ωραίο τούτο που θα σας πω. Για μένανε είναι ωραίο, δεν ξέρω για σας πώς θα σας φανεί.</i> Εκεί, λοιπόν, που επήγαινα, μόλις άρχισα να ξεπερνάω το αυλάκι, τους σωλήνες που μας φέρνουνε νερό κι έκανα προς τα πάνω, προς μια ανωφέρεια, ήτανε πάρα πολλά αηδόνια σ'αυτή την καναλιά. [...] </span></p><p><span style="font-family: arial; font-size: medium;">Τέλος πάντων, λοιπόν εκεί πέρα είδα ένα αηδονάκι στον δρόμο από πάνω, σ'ένα δένδρο το οποίο μπορεί να υπάρχει και σήμερα. Φτειάναμε κουτάλες από αυτό και το ξύλο του ήταν λίγο κοκκινωπό' το λέγαμε ίστρια.<i> Την ξέρεις την ίστρια;</i></span></p><p><span style="font-family: arial; font-size: medium;"><i>-Όχι Γέροντα.</i></span></p><p><span style="font-family: arial; font-size: medium;"><i>-Όχι, Γέροντα...! Ρε τί πάθαμε, τί πάθαμε! Ούτε μια μέρα κακόμοιροι δεν κάνουμε εμείς μαζί. </i></span></p><p><span style="font-family: arial; font-size: medium;"><i>Λοιπόν, άκου να δεις. </i>Και... είδα ένα αηδονάκι που κελαηδούσε. Πω, πω, πω. Παναγίτσα μου! Και πήγα και κάθησα σ'ένα βράχο. Κάθησα εκεί εκεί στον βράχο και σε τρία μέτρα απόσταση το αηδονάκι κελαηδούσε. Εγώ έλεγα το<i> "Κύριε Ιησού Χριστέ" </i>και κοίταζα. [...] και εκείνο έκανε κάτι λαρυγγισμούς!! Εδώ κάτω, εδώ, εδώ να! Φούσκωνε ο λάρυγγάς του έτσι, πετιότανε πέρα. Ρε παιδιά, αν δεν έχετε δει αηδονάκι, έχετε αμαρτήσει. Να δείτε αυτό το πουλάκι, το μικροσκοπικό, που δεν πηγαίνει είκοσι γραμμάρια, πώς να το πούμε λοιπόν, να κάνει αυτή τη φωνάρα και αυτούς τους λαρυγγισμούς και να κάνει πίσω τα φτερά του και να τεντώνεται με όλη τη δύναμη που είχε. Με όλη τη δύναμη να βγάζει αυτούς τους ωραίους τόνους, αυτή την ωραία φωνή και να φουσκώνει ολόκληρο εδώ από κάτου. </span></p><p><span style="font-family: arial; font-size: medium;"><i>Παιδιά, μη με παρεξηγήσετε. Αν θέλετε, ακούστε τα.</i> Και όχι μόνο να τα ακούσετε, αλλά και να τα θυμόσαστε. Λοιπόν, κοιτάξτε, αν παρατηρήσετε, θα το ιδείτε το αηδονάκι έτσι όπως σας το λέω. Λοιπόν [...] μου ήρθανε τα δάκρυα κι έλεγα το<i> "Κύριε Ιησού Χριστέ".</i> [...]</span></p><p><span style="font-family: arial; font-size: medium;">Είπα:<i> "Τί μυστήριο! Γιατί αυτό το πουλάκι, το αηδονάκι, έβγαζε αυτούς τους λαρυγγισμούς; Γιατί έψαλλε αυτό το ωραίο άσμα; Γιατί; Γιατί; Γιατί να ξελαρυγγίζεται; Γιατί; Γιατί; Γιατί; Ποιό; ο σκοπός;"</i> Μόνος μου φιλοσοφούσα. [...]</span></p><p><span style="font-family: arial; font-size: medium;"><i>"Γιατί αυτό εκεί πέρα κελαηδάει; Έχει κόσμο μπροστά του; Ξέρει ότι άκουγα εγώ; Μπορεί επιτέλους, εμένα να με είδα, αλλά εκείνα μέσα στον λόγγο; Στη ρεματιά που ήταν και την νύχτα και την ημέρα και το βράδυ και το πρωί, νύχτα! Ποιός τ'άκουγε που ξελαρυγγιαζόντουσαν όλα; Και γιατί το κάνανε αυτό το πράγμα; Και γιατί πηγαίνανε σε τέτοια κρυφά μέρη και σπάζανε τον λάρυγγά τους;"</i></span></p><p><span style="font-family: arial; font-size: medium;">Τα πέρασα ότι όλα αυτά ήτανε του Θεού άγγελοι, δηλαδή πουλάκια που δοξάζανε τον Θεό, τον Πλάστη των απάντων. Και δεν τ'ακουγε κανείς. Κρυβόντουσαν να μην τ'ακούει κανείς. Δεν τα ενδιέφερε να τ'ακούνε. Αλλά τα ενδιέφερε μέσα στη μοναξιά, μέσα στην ησυχία, μες στην ερημιά, μες στη σιωπή, τα ενδιέφερε να τα ακούσει ποιός; Ο Πλάστης των απάντων, αυτός που τους έδωσε πνοή και ζωή. [...]</span></p><p><span style="font-family: arial; font-size: medium;"><i>Λοιπόν, που λέτε, όμως το μεγάλο που μου γεννήθηκε ήτο ότι έπρεπε να φύγω. [...]</i>" (*)</span></p><p><span style="font-family: arial; font-size: medium;"><br /></span></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiT63lWUMjo8r0OK4PWIBOt1zSOttPypZYNjbN_t2g9VWgHBuqLhxrMKw0YQ3TLABtWnf2nmVZB1OQ37oWleyXexdzRphzPrRjsf-sT2p5I3l9At6tk23TTFZF-LpZgcbvDQBE6PZ3NGavZ1fpAnJ-Vyl2zVKw7IqDsI-AXZmX_ShE6_F8nBfpRsXLpoQ/s2840/%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%AF.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1888" data-original-width="2840" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiT63lWUMjo8r0OK4PWIBOt1zSOttPypZYNjbN_t2g9VWgHBuqLhxrMKw0YQ3TLABtWnf2nmVZB1OQ37oWleyXexdzRphzPrRjsf-sT2p5I3l9At6tk23TTFZF-LpZgcbvDQBE6PZ3NGavZ1fpAnJ-Vyl2zVKw7IqDsI-AXZmX_ShE6_F8nBfpRsXLpoQ/w640-h426/%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%AF.jpg" width="640" /></span></a></div><span style="font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><p></p><p><span style="font-family: arial; font-size: medium;"><i>"-Στη στεναχώρια του και στη δυσκολία του, αναγκάζεται κανείς να καταφύγει στο Θεό.</i></span></p><p><span style="font-family: arial; font-size: medium;"><i>-Ναι.</i></span></p><p><span style="font-family: arial; font-size: medium;"><i>-Να εκτείνει τας χείρας και να ζητήσει το έλεός του: "Ἐν θλίψεσαι ἐκέκραξα πρὸς Κύριον καὶ επήκουσέ μου". </i></span></p><p><span style="font-family: arial; font-size: medium;"><i>[...]</i></span></p><p><span style="font-family: arial; font-size: medium;">-Μέσ' στο εκκλησάκι που έμπαινα, πήγαινα, καθόμουνα στο στασίδι κι έριχνα μια ματιά. Γύρω ήταν βουνά, από πάνω ήσαν κουμαριές, δάσος, δάσος, γύρω, ούτε ψυχή. Μόνο κάτω στον κάμπο ήταν τα χωριά, η Βάθεια. Εκεί έχει τέλεια ερημιά, δηλαδή για να καταλάβετε το έρημο και το, ας πούμε, το αβοήθητο. Ανέβαινα ψηλά και κοίταζα για να καταλάβω καλά, πού είμαι, πού κάθομαι, πού βρίσκομαι. [...]</span></p><p><span style="font-family: arial; font-size: medium;">Σ'ένα έρημο μέρος, όπως μού'τυχε εμένα να με κλείσει ένας άγριος καιρός πάνω σ'ένα βουνό, πού'ναι ένα μοναστήρι του Αγίου Νικολάου Βάθειας κι έκανε μια κακοκαιρία, έβρεχε μέρες. Δέκα μέρες συνέχεια βροχή και αέρας. Μούγκριζε ο αέρας, μούγκριζε ο πλάτανος κι εγώ πήγαινα μέσα σε ένα εκκλησάκι αρχαίο κι έτρεμε ο κουμπές (τρούλος) του, και τρέμανε οι άγιες ζωγραφιές του, οι τοιχογραφίες, κι εγώ καθόμουν στο στασίδι, ε, κι έβγαινα, πήγαινα έτσι πιο πάνω κι απ'τα σύννεφα κι απ'τις βροχές, κι απ'τον αέρα κι έβλεπα κάτω τον εαυτό μου έρημο μέσα στη θύελλα...., να μουγκρίζει ο αέρας, τα θηρία ας πούμε της φύσεως, και να νομίζει κανείς, πως βρίσκεται στην κόλαση. Αλλά το αισθανόμουνα σαν το πουλί το κατατρεγμένο με τα ξεροβόρια, με τα χιόνια, που ζητούσε ένα καταφύγιο να πάει να γλυτώσει. Και το καταφύγιό μου ήταν να ταξιδέψω προς τα πάνω, διότι εδώ στη γη ήτανε φουρτούνα, ήτανε κακοκαιρία, ήτανε δύσκολη η ζωή. Και η ψυχή μου ζητούσε κάτι πιο άγιο, πιο υψηλό, πιο τέλειο. Κι αυτό ήταν η αγκαλιά του Χριστού. <i>Βλέπετε πώς αυτά έρχονται μόνα τους... Με παρεξηγείτε;</i></span></p><p><span style="font-family: arial; font-size: medium;">Αυτός ο ασκητής όλα τα θυσιάζει αρκεί να επιτύχει τον τρόπο, έτσι να αισθανθεί τη Χάρη του Θεού, τη θαλπωρή του Χριστού. την αγκάλη του Χριστού. Ε, να ενωθεί, να αισθανθεί τη συντροφιά του με τον Θεό. Την ένωσή του με το Θεό<i>. Κατάλαβες; Δεν τό'χει για κακό... Εσείς όμως το βλέπετε για κακό. Σου λέει, τί είναι αυτό το πράγμα...!" (*)</i></span></p><p><span style="font-family: arial; font-size: medium;"><i><br /></i></span></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjO5ri9jhJxg4kajKnHQSPWCqSvonQK_2zw1hWL0tRCOGmVoRjcHBPFkvlDU0Iu8n0hMu15Dka-Ib-_tjwPlnL8N5MBGJxrjsXoww_g2ZVcerJ4vWZ2-RePDear30q_NTcnOGTxRZPFowhECTu14-2Uq8ViYTkWQwabLj0_w5QCyPPyO_aOzV9DfiDqEg/s1798/%CF%87%CE%B9%CF%8C%CE%BD%CE%B9.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1182" data-original-width="1798" height="421" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjO5ri9jhJxg4kajKnHQSPWCqSvonQK_2zw1hWL0tRCOGmVoRjcHBPFkvlDU0Iu8n0hMu15Dka-Ib-_tjwPlnL8N5MBGJxrjsXoww_g2ZVcerJ4vWZ2-RePDear30q_NTcnOGTxRZPFowhECTu14-2Uq8ViYTkWQwabLj0_w5QCyPPyO_aOzV9DfiDqEg/w640-h421/%CF%87%CE%B9%CF%8C%CE%BD%CE%B9.jpg" width="640" /></span></a></div><span style="font-size: medium;"><br /><span style="font-family: arial;"><br /></span></span><p></p><p><span style="font-family: arial; font-size: medium;">"Εργαζόμουνα με τους δικούς μου στο σπίτι, φτιάχνοντας πουλόβερ, ζακέτες, τέτοια πράγματα, για να συντηρηθούμε απ'τα εργόχειρα αυτά. Γι'αυτό, ο παπάς του αγίου Παύλου της οδού Ψαρρών, επειδή εγώ ως παπάς δεν είχα τυχερά, μου λέει <i>"Δεν έρχεσαι των Θεοφανείων ν'αγιάσεις την οδό Ψαρρών, την οδόν Μαιζώνος, την οδό τάδε, τάδε" - μού'βαλε τρεις τέσσερις δρόμους-</i> και με κατάφερε και επήγα. Πήγα και αγίαζα λοιπόν, ανέβαινα τις πολυκατοικίες, χτυπούσα τις πόρτες των διαμερισμάτων, μου άνοιγαν και έμπαινα μέσα<i>: "Ἐν Ἰορδάνῃ βαπτιζομένου Σου Κύριε".</i></span></p><p><span style="font-family: arial; font-size: medium;">Λοιπόν, όπως γύριζα, εκεί, στην οδόν Μαιζώνος βλέπω μια σιδερένια πόρτα, είχε και αυλή, που ήταν φυτεμένες μανταρινιές και πορτοκαλιές, εσπεριδοειδή, και είχε μια σκάλα εξωτερική. Ένα σπίτι καλό, όπως φαινότανε, κι ανέβαινε πάνω. Είχε και υπόγειο πιο κάτω, είχε και πάνω. Εγώ ανέβηκα πάνω, χτυπάω την πόρτα, έρχεται μια κυρία κια μου ανοίγει.</span></p><p><span style="font-family: arial; font-size: medium;">Εγώ, κατά τη συνήθειά μου, αμέσως τρύπωσα μέσα:<i> "Ἐν Ἰορδάνῃ βαπτιζομένου Σου Κύριε"...</i> <i>Πωπ</i>, πέφτει μπροστά αυτή. Μου λέει<i>: "Σταμάτα!" </i>Λοιπόν, εντωμεταξύ με ακούσανε δεξιά κι αριστερά, στο διάδρομο και βγαίνανε κοπέλες από μέσα απ'τα δωμάτια, και κατάλαβα, έπεσα σε οίκο ανοχής είπα μέσα μου. Λοιπόν, αυτή μπροστά, λέει <i>"Να φύγεις! Δεν κάνει."</i>, μου λέει, <i>"να φιλήσουνε τον Σταυρό αυτές. Να φιλήσω εγώ τον Σταυρό και να φύγεις, παπά μου, σε παρακαλώ.",</i> μου λέει. Λοιπόν, εγώ, πού να φύγω; Πήρα κι εγώ άλλο ύφος. Της λέω,<i> άκουσε σε παρακαλώ, δε μπορώ να φύγω εγώ. Εγώ είμαι παπάς, ήρθα εδώ ν'αγιάσω. "Ναι, αλλά δεν κάνει να φιλήσουν.". Μα δεν το ξέρουμε αυτό</i>, λέω, <i>αν κάνει να φιλήσουν αυτές ή εσύ. Εγώ, λέω, αν με ρωτούσε ο Θεός και μου έλεγε "Ποιός κάνει να φιλήσει, οι κοπέλες για η κυρία;", μπορεί νά'λεγα ότι οι κοπέλες κάνει να φιλήσουν, αλλά τούτη εδώ δεν κάνει να φιλήσει το Σταυρό.</i> Λοιπόν, σαν να κοκκίνησε λίγο. Λέω,<i> άσε τα κορίτσια να φιλήσουνε. </i>Τους έκανα νεύμα και ήρθανε. Λοιπόν, ήρθαν να φιλήσουν τον Σταυρό, εγώ έψαλλα<i> "Ἐν Ἰορδάνῃ βαπτιζομένου Σου"</i>, το έψαλλα έτσι λίγο πιο μελωδικά έτσι, γιατί αισθάνθηκα μια χαρά, που έτσι ο Θεός οικονόμησε να πάω εκεί πέρα στα κορίτσια. </span></p><p><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: arial;">Λοιπόν, φίλησαν όλες. Τους είπα: <i>Παιδιά μου -είχανε βάλει εκεί πέρα κάτι φούστες χρωματιστές, είχανε κι αυτές με τη γιορτή εξωραΐσει το σπίτι τους- παιδιά μου, χρόνια πολλά! Ο Θεός σας αγαπάει όλες! Μας αγαπάει όλους. Όλοι τον έχουμε Πατέρα και για όλους μας ενδιαφέρεται ο Θεός, μόνο να φροντίζομε να τον γνωρίσομε, να τον αγαπήσομε. Είναι πολύ καλός! Μας αγαπάει όλους. Και για όλους βρέχει και για όλους βγαίνει ο ήλιος και όλους μας αγαπάει κι εμένανε με αξίωσε ν'ανέβω εδώ να σας αγιάσω και χάρηκα πολύ. Χρόνια πολλά!</i> τους λέω δυνατά, <i>Χρόνια πολλά</i>. Κι έφυγα. [...]" </span><span style="font-family: arial;">(*)</span></span></p><p><span style="font-family: arial; font-size: medium;"><br /></span></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYDuy6A1C9J3L4zHORixZQp4o0InNn2NpQ8MK-eE_1WNsNo8H7gOL6qCvKnRnyDI790orgpE6ASiDUDrvVuQBKYWsb9n1RWyG6gR8A8ehLyLWD83yDnWs5P8yEcp22NZzcaVSU0Nt-I-GBvr4YsVL_KiPrFuzDugwQsbaJ337OZ1nYkbsPU3sILEVEHw/s225/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%A0%CE%BF%CF%81%CF%86%CF%8D%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="225" data-original-width="225" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYDuy6A1C9J3L4zHORixZQp4o0InNn2NpQ8MK-eE_1WNsNo8H7gOL6qCvKnRnyDI790orgpE6ASiDUDrvVuQBKYWsb9n1RWyG6gR8A8ehLyLWD83yDnWs5P8yEcp22NZzcaVSU0Nt-I-GBvr4YsVL_KiPrFuzDugwQsbaJ337OZ1nYkbsPU3sILEVEHw/w640-h640/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%A0%CE%BF%CF%81%CF%86%CF%8D%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82.jpg" width="640" /></span></a></div><span style="font-size: medium;"><br /><span style="font-family: arial;"><br /></span></span><p></p><p><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: arial;"><i>"Τί είναι ο χριστιανικός αγώνας; Να, η ψυχή είναι ένας κήπος χωρισμένος σε δύο μέρη. Στον μισό φυτρώνουν αγκάθια, στον άλλο μισό λουλούδια. Κι έχομε μια δεξαμενή νερού (τις δυνάμεις της ψυχής) με δύο βρύσες και δύο αυλάκια. Η μία κατευθύνει το νερό στα αγκάθια και η άλλη στα λουλούδια. Κάθε φορά μόνο μια βρύση μπορώ να ανοίξω. Αφήνω απότιστα τα αγκάθια και μαραίνονται, ποτίζω τα λουλούδια και ανθίζουν." </i></span><span style="font-family: arial;">(**)</span></span></p><p><span style="font-family: arial; font-size: medium;"><i><br /></i></span></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhs8AqzjqmstjcHYqMKcZvxYDOduO9HS4HjW27pUNWz7apLDhHyz4nx7196E3EkQZKH-ZSoIBDI7sm3_VzcsE82Tn1NowzjhB2PKoPOSjXlOR4LoAPd_gt0layhz68P5AVyIdAjyZrg_C7A4kVQp3IEAdf5P8YIjRxje2KilVI4TIMrSuUHFtx3v626kA/s4288/%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CE%BC%CF%8E%CE%BD%CE%B7.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="2848" data-original-width="4288" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhs8AqzjqmstjcHYqMKcZvxYDOduO9HS4HjW27pUNWz7apLDhHyz4nx7196E3EkQZKH-ZSoIBDI7sm3_VzcsE82Tn1NowzjhB2PKoPOSjXlOR4LoAPd_gt0layhz68P5AVyIdAjyZrg_C7A4kVQp3IEAdf5P8YIjRxje2KilVI4TIMrSuUHFtx3v626kA/w640-h426/%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CE%BC%CF%8E%CE%BD%CE%B7.jpg" width="640" /></span></a></div><span style="font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><p></p><p><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: arial;">"Ήμουν στη σκήτη μας στο Άγιον Όρος. Εκεί μια μέρα, οι υποτακτικοί μου βρίσκονταν σε εκνευρισμό, διότι ένας μάνταλος σφηνώθηκε στην πόρτα και δε μπορούσαν να τον απελευθερώσουν. Προσπαθούσαν, τον χτυπούσαν, τον τραβούσαν, θύμωναν, τίποτα' ο μάνδαλος εκεί, σφηνωμένος. Τότε σηκώθηκα και τους είπα να τον αφήσουν σ'εμένα. Τον πρόσεξα καλά, έκανα μια απλή κίνηση και τον απελευθέρωσα. Οι μοναχοί με κοίταζαν με θαυμασμό. Τους λέω: <i>Τί με κοιτάτε έτσι, βρε ευλογημένοι; Δεν έκαμα τίποτα σπουδαίο' μια κίνηση έκαμα, αλλά την έκαμα με προσευχή και ηρεμία. Εσείς, έτσι που είχατε νευριάσει, δε θα ελευθερώνατε τον μάνταλο ούτε μέχρι αύριο. Όταν η ψυχή είναι ταραγμένη, θολώνει το λογικό και δε βλέπει καθαρά. Μόνον όταν η ψυχή είναι ήρεμη, φωτίζει το λογικό για να βλέπει καθαρά την αιτία κάθε πράγματος." </i></span><span style="font-family: arial;">(**)</span></span></p><p><span style="font-family: arial; font-size: medium;"><br /></span></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJYfiyPsU_GLQ49NJ2O8XB_MURgf955ZZsyu3Ei1tOhMfG7WeQXrdlZkWYPvMxI8Q2-qw2XzUYoA1M_1GLW6uAou0tmTHWCoBN_QXBrLafQZ2fTNY_Wls4t9x_fB9SqLiLhyhU7Vfqk2vz475MuRH3ne9kbqxqcbmEl9pwj6ofae2FiM_ZTPQ8AHoAnA/s733/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%A0%CE%BF%CF%81%CF%86%CF%8D%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82%203.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="733" data-original-width="614" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJYfiyPsU_GLQ49NJ2O8XB_MURgf955ZZsyu3Ei1tOhMfG7WeQXrdlZkWYPvMxI8Q2-qw2XzUYoA1M_1GLW6uAou0tmTHWCoBN_QXBrLafQZ2fTNY_Wls4t9x_fB9SqLiLhyhU7Vfqk2vz475MuRH3ne9kbqxqcbmEl9pwj6ofae2FiM_ZTPQ8AHoAnA/w536-h640/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%A0%CE%BF%CF%81%CF%86%CF%8D%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82%203.jpg" width="536" /></span></a></div><span style="font-family: arial; font-size: medium;"><br /></span><p></p><p><span style="font-family: arial; font-size: medium;">"<i>Όταν θηλάζεις να είσαι μόνη. Να μη σε βλέπουν οι άλλοι. Να βάζεις μια λευκή ρόμπα. Εσύ και το μωρό απερίσπαστοι. Ιερές στιγμές διαπαιδαγώγησης! Οι βραδινοί θηλασμοί είναι οι ωραιότεροι. [...] Να προσεύχεσαι πάνω απ'τα κρεβάτια τους, όταν κοιμούνται, διότι τότε το κακό είναι αδύναμο, δεν αντιστέκεται. [...] Τα σταυρώνουμε, σηκώνουμε τα χέρια ψηλά κι ευχόμαστε με λαχτάρα. Η προσευχή μας τότε επιδρά πιο εύκολα και η ευχή ενεργεί σε βάθος. [...] Όταν θηλάζεις να μη σε βλέπει το άλλο παιδί, θα είναι μαχαιριά στην καρδιά του. Αυτή η ζήλια δύσκολα σβήνει." (***)</i></span></p><p><span style="font-family: arial; font-size: medium;"><i><br /></i></span></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVjxp-rIOHXgyDpOe7EzIt8CJo5L0LGok20ZHYFMfQF8P_eqX6naFZ6A0RWZ6OImeu8JzVcbyWwpxeLmSLHaFZIo882gS41crFK_8W3NNMLe1KPtjZHPuZirqCrEj5hnuxzkOM8iDYVPMtf956LeuxV4n3LxpYj5RgzhMY5OYv5Ls14Yb1y3swqLr5Gw/s1028/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%A0%CE%BF%CF%81%CF%86%CF%8D%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82%202.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1028" data-original-width="708" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVjxp-rIOHXgyDpOe7EzIt8CJo5L0LGok20ZHYFMfQF8P_eqX6naFZ6A0RWZ6OImeu8JzVcbyWwpxeLmSLHaFZIo882gS41crFK_8W3NNMLe1KPtjZHPuZirqCrEj5hnuxzkOM8iDYVPMtf956LeuxV4n3LxpYj5RgzhMY5OYv5Ls14Yb1y3swqLr5Gw/w440-h640/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%A0%CE%BF%CF%81%CF%86%CF%8D%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82%202.jpg" width="440" /></span></a></div><span style="font-size: medium;"><br /><span style="font-family: arial;"><br /></span></span><p></p><p><span style="font-family: arial; font-size: medium;"><i>"-Και λέει ο αββάς Βαρσανούφιος ότι το θέλημα είναι ο θώραξ του Άδη.</i></span></p><p><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: arial;">-Δύσκολο να το καταλάβεις, γιατί η κοινωνία μας διδάσκει το αντίθετο από ό,τι λέει το <i>"Πάτερ ἡμῶν" </i>κάθε μέρα: <i>Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς ἀγιασθήτω τὸ ὄνομὰ σου, ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου, γενηθήτω "τὸ θέλημά <b>μας</b>"</i>, λέει η κοινωνία κάθε μέρα, τα παιδιά έτσι διδάσκονται." </span><span style="font-family: arial;">(*)</span></span></p><p><span style="font-family: arial; font-size: medium;"><br /></span></p><p><span style="font-family: arial; font-size: medium;"><i></i></span></p><blockquote><p><span style="font-family: arial; font-size: medium;"><i>(*) Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, "Θα σας πω..." (Ηχογραφημένες διηγήσεις του αγίου για τη ζωή του), εκδόσεις: Η Μεταμόρφωσις του Σωτήρος</i></span></p><p><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: arial;"><i>(**) </i></span><i style="font-family: arial;">Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, "Ανθολόγιο Συμβουλών", </i><i style="font-family: arial;">εκδόσεις: Η Μεταμόρφωσις του Σωτήρος</i></span></p><p><span style="font-size: medium;"><i style="font-family: arial;">(***) </i><i style="font-family: arial;">Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, "Ένας να με ακούσει..." ("... και θα του στείλει ο Θεός πλούσια τη Χάρη Του!"),</i><i style="font-family: arial;"> </i><i style="font-family: arial;">εκδόσεις: Η Μεταμόρφωσις του Σωτήρος</i><i style="font-family: arial;"> </i></span></p></blockquote><p><i style="font-family: arial;"></i></p>Όλγαhttp://www.blogger.com/profile/10890809316986482798noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-5398840350809205883.post-81103894655192744042022-11-25T22:20:00.002+02:002022-12-05T15:48:34.465+02:00Άγιος Στυλιανός, ο άγιος των παιδιών (έθιμα και παραδόσεις)<div style=”-webkit-user-select: none; -moz-user-select: none; -ms-user-select: none; -o-user-select: none; user-select: none;”>
<div style="text-align: center;"><i><b>"Τῶν νεογνῶν καὶ νηπίων φύλαξ γενόμενος,</b></i></div><div style="text-align: center;"><i><b>ἐκ πάσης ἐπηρείας, καὶ δεινῆς καχεξίας,</b></i></div><div style="text-align: center;"><i><b>ἀλώβητα τὰ βρέφη καὶ ἀσινῆ, διαφύλαττε πάντοτε,</b></i></div><div style="text-align: center;"><i><b>καὶ εὐτεκνίαν παράσχου Στυλιανέ, τοῖς προστρέχουσι τῇ σκέπῃ σου."</b></i></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div>Ο<b> Άγιος Στυλιανός</b> (ο<i> Παφλαγών</i>) είναι ο κατεξοχήν άγιος προστάτης των βρεφών και των παιδιών, ο άγιος που τα "<i>στυλώνει"</i> και τα<i> "στεργιώνει"</i> στη ζωή, όπως αποκαλύπτει και η Υμνολογία του αλλά και η παράδοση του λαού μας. </div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPD6Bh_va2DcIQz5CZRT7Czuo9u-BDnfBldOFnLgd_RWbBtU1WqTdhl_5fnKbCjST8akT_pARZXbtwraqGHwa21-z9_Vo8F2xNxNvLRWmbK4uKfQ198R6664sghAaOd1bI2Zm4nn5aW9RaBAAxn5Jniz10vH5Xb57TIre9rOi0xtmJU4zlquwRc7h7ug/s750/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%A3%CF%84%CF%85%CE%BB%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82%202.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="750" data-original-width="557" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPD6Bh_va2DcIQz5CZRT7Czuo9u-BDnfBldOFnLgd_RWbBtU1WqTdhl_5fnKbCjST8akT_pARZXbtwraqGHwa21-z9_Vo8F2xNxNvLRWmbK4uKfQ198R6664sghAaOd1bI2Zm4nn5aW9RaBAAxn5Jniz10vH5Xb57TIre9rOi0xtmJU4zlquwRc7h7ug/w476-h640/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%A3%CF%84%CF%85%CE%BB%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82%202.jpg" width="476" /></a></div><div><br /></div><div><br /></div><div>Σημειώνει ο λαογράφος μας<b> Δημήτριος Λουκάτος </b>(<b><i>"Τα φθινοπωρινά",</i></b><i> εκδόσεις Φιλιππότη</i>):</div><div><i>"Το όνομά του (από το στύλος, που μπορεί να οφείλεται και σε ασκητικό στυλιτισμό) έδωσε αφορμή να θεωρηθεί ο άγιος "στύλος" προστασίας και υγείας, ιδιαίτερα των άρρωστων παιδιών, αλλά και στηρικτής της εγκυμοσύνης των ασθενικών μητέρων, που συνήθως απέβαλλαν. Τους εστύλωνε τις γέννες. Στις θεραπευτικές αυτές ιδιότητες του αγίου συνέβαλε και η Υμνολογία του.</i></div><div><i>Ο Άγιος Στυλιανός παριστάνεται συνήθως "γέρων μακρυγένης-διχαλογένης" που κρατεί στην αγκαλιά του ένα βρέφος σπαργανωμένο και στο χέρι του χαρτί κατεβατό (ειλητάριον) που γράφει:</i></div><div style="text-align: center;"><i><b>"Παίδων φύλαξ πέφυκα, Θεού το δώρον"</b> </i><i>(*<b>Κόντογλου</b>, "΄Εκφρασις" Α'τόμος)</i></div><div><i>Η παράσταση αυτή είναι από τις πιο εκλαϊκευμένες της αγιογραφίας μας που την αναζητούν ιδιαίτερα οι μητέρες, για τα παιδιά τους (τις κρεμούν στα κρεβατάκια τους ή στα καρότσια τους) ή και για τις εγκυμονούσες (να στυλώνει η γέννα τους). Τη βοηθητική σημασία της εικόνας του Αγίου Στυλιανού τονίζει και το λαϊκό Συναξάρι του, συνιστώντας στους ίδιους τους γονείς να τη ζωγραφίζουν. </i></div><i>Σέβονται πολύ οι νοικοκυρές τη γιορτή του και δεν κάνουν δουλειές. </i><div style="text-align: center;"><i>"Τ'άι- Στυλιανού, όσες έχουν παιδιά, δεν δουλεύουν, για να ζήσουν τα παιδιά τους." (Θράκη 1910)</i></div><div><div style="text-align: center;"><i>"Οι μικρομάνες (που έχουν παιδί στην αγκαλιά) δεν δουλεύουν τ'άι-Στυλιανού, για το παιδί τους." (Ήπειρος, 1969).</i></div><i>Στα ασθενικά παιδιά φροντίζουν να δίνουν το όνομα Στυλιανός, για να στυλώσουν κι εκείνα και τ'αδέρφια τους. Σε περιόδους βρεφικών επιδημιών τα βαφτιστικά ονόματα Στέλιος (όπως και Στέργιος) παρουσιάζονται συχνότερα. Η ονοματοθεσία αυτή δίνεται κι από πρωτύτερα, σαν υπόσχεση (τάμα) στον άγιο, για να κρατηθεί το παιδί-έμβρυο."</i></div><div><i><br /></i></div><div>Καταγράφει κι ο λαογράφος μας <b>Νικόλαος Πολίτης</b> στα <i><b>"Λαογραφικά Σύμμεικτα"</b></i> (<i>τόμος Β', "Ωκυτόκια"</i>):</div><div><i>"Τὴν μνήμην αὐτοῦ αἱ ἔχουσαι τέκνα τιμῶσι δι' ἀργίας, ἐπικαλοῦνται δ' αὐτόν εἰς διαφύλαξιν τῶν νηπίων, διότι θεωρεῖται φύλαξ τῶν παίδων ὡς ἀποκαλεί αὐτόν και ἡ ρῆσις, ἡ προσγραφόμενη εἰς τὴν εἰκόνα του ὑπὸ τῶν ἀγιογράφων. Κατὰ τὸν Συναξαριστήν ὁ ἅγιος οὗτος ἀσκητεύων ἐντὸς σπηλαίου ἐν τῇ ἐρήμῳ ἔγινε ἱατρὸς διαφόρων καὶ ἀνιάτων παθῶν' διότι, ὅταν συνέβαινε θανατηφόρος ἀσθένεια εἰς τὰ νήπια καὶ ἀπέθνησκον, ἔμενον δὲ ἄτεκνοι οἱ γονείς των, τότε ὄσαι μητέρες ἐπικαλοῦντο μετὰ πίστεως τὸ ὄνομα τοῦ ἅγίου τούτου Στυλιανοῦ καὶ ἐζωγράφιζον τὴν ἁγίαν αὐτοῦ ἐικόνα πάλιν ἐγέννον ἄλλα τέκνα, ἀλλὰ καὶ τὰ ἀσθενοῦντα νήπια ἐλυτρώνοντο ἀπὸ τὴν ἀσθένειαν. Τὰ αὐτὰ περίπου ἐπαναλαμβάνει καὶ ἡ Ἀκολουθία τοῦ ἁγίου' ὅτι "ἔγινε θεραπευτῆς παθῶν ἀνιάτων' ὅταν γὰρ ἐφθοροποιὸς θάνατος ἔκαμνεν ἀτέκνους τὰς γενεώσας γυναῖκας μὲ τὸν θάνατον τῶν βρεφῶν των, αἰ μητέρες ἐπικαλώμεναι τὸ τοῦ ἁγίου ὄνομα καὶ ζωγραφίζουσαι τὸ τίμιον αὐτοῦ εἰκόνισμα πάλιν ἐτρέπουνταν εἰς τεκνογονίαν."</i></div><div><i>Ταῦτα συνηθίζονται μέχρι τῆ σήμερον' καὶ πρὸς τούτοις οἱ γονεῖς τῶν ὁποίων ἀποθνήσκουσι τὰ τέκνα ἐπιθέτουσιν εἰς τὸ γεννόμενον μετὰ τὸν θάνατον ἀδελφοῦ του τὸ ὄνομα Στυλιανὸς ἤ Στυλιανή, ἄν εἶναι θῆλυ. Αἱ Ἀραχωβίτισσαι (τοῦ Παρνασσοῦ) ἐπικαλοῦνται τὴν βοήθειαν του ἀγίου Στυλιανοῦ πρὸς ευτοκίαν. </i></div><div><i><br /></i></div><div>Ο κρητικός λαογράφος μας<b> Νίκος Ψιλάκης</b>, αναφέρει στο πολύτιμο πόνημά του <i><b>"Λαϊκές τελετουργίες στην Κρήτη"</b> </i>(<i>εκδόσεις Καρμάνωρ</i>):</div><div><i>"Σε άλλες περιοχές της χώρας η γιορτή του Αγίου Στυλιανού εορτάζεται με εθιμικές προσφορές. Στον Βώλακα Δράμας, για παράδειγμα, πηγαίνουν στην εκκλησία κόλλυβα υπέρ των παιδιών. (*<b>Αικατερινίδης</b>) Δε μας είναι γνωστά τέτοια έθιμα στην Κρήτη. Απλώς είναι ο άγιος "διὰ τοὺς παίδας καὶ τὰ βρέφη" και σε πολλές περιοχές συνήθιζαν να βαφτίζουν τα βρέφη που αντιμετώπιζαν πρόβλημα υγείας στη χάρη του. Το ίδιο έκαναν και όσοι δε μπορούσαν να αποκτήσουν ή να "αποτάξουν" παιδιά.:</i></div><div style="text-align: center;"><i>"Όσες δεν τους στεργιώνουνε παιδιά τάσσονται να βγάλουν το όνομά του Στελιανός ή Στελιανή."</i></div><div><i>Στις εκκλησίες του Αγίου Στυλιανού στις εικόνες του που υπάρχουν σε διάφορους ναούς τα περισσότερα τάματα φέρουν παραστάσεις νηπίων ή παιδιών."</i></div><div><i><br /></i></div><div>Ακόμη, σύμφωνα με το θεολόγο και φιλόλογο <b>Απόστολο Ποντίκα</b> (<a href="https://www.eleftheria.gr/m/%CE%B1%CF%80%CF%8C%CF%88%CE%B5%CE%B9%CF%82/item/245628.html"><i>Εφημερίδα Ελευθερία</i></a>) :</div><i>"Στην περιοχή της Θράκης υπάρχει το έθιμο την ημέρα της γιορτής του Αγίου, οι μικρομάνες να μην κάνουν καμία εργασία τη μέρα αυτή, για να είναι γερά τα παιδιά τους.<br />Στη Θεσσαλία, οι πρακτικές μαμές, σταύρωναν την ετοιμόγεννη με την εικόνα του αγίου, για να γεννήσει ανώδυνα. Στα χωριά της Ελασσόνας και Κοζάνης, σήκωναν ύψωμα οι γυναίκες που είχαν μικρά παιδιά, και το μοίραζαν μετά τη Θεία Λειτουργία στους εκκλησιαζόμενους, για υγεία των παιδιών τους. Εξάλλου, στη Θεσσαλία είναι διαδεδομένο το όνομα Στέργιος, αντί του Στυλιανός και Στεργιανή, που και εδώ δηλώνεται το στέριωμα, το κραταίωμα..<br />Θεσσαλοί κτηνοτρόφοι την ημέρα της γιορτής του αγίου κρεμούσαν στη στάνη μικρή εικόνα του αγίου για να φυλάει τα ζωντανά τους και προπαντός τα νεογέννητα αρνάκια και κατσικάκια."</i><div><i><br /></i></div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpb9m7ChX_2Tw8MsCp0KYvHpoZrVcVFYx4CmpofrrEZHKFAKlrKrhVujNgbogCRVqN2KTuYBWEq8dNdKcgovm9XabObFBgNZC5PbH2mWYjmI6Nd9s2LPcQ0Yu-3S5BcbrQGeHDSXm_VpXwdjMqBZ1hr5pBRW5YMcSYF7djJ_dvI1E4IgaLjSsFnXBQ9Q/s960/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%A3%CF%84%CF%85%CE%BB%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="749" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpb9m7ChX_2Tw8MsCp0KYvHpoZrVcVFYx4CmpofrrEZHKFAKlrKrhVujNgbogCRVqN2KTuYBWEq8dNdKcgovm9XabObFBgNZC5PbH2mWYjmI6Nd9s2LPcQ0Yu-3S5BcbrQGeHDSXm_VpXwdjMqBZ1hr5pBRW5YMcSYF7djJ_dvI1E4IgaLjSsFnXBQ9Q/w500-h640/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%A3%CF%84%CF%85%CE%BB%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82.jpg" width="500" /></a></div><br /><i><br /></i></div>
</div>Όλγαhttp://www.blogger.com/profile/10890809316986482798noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-5398840350809205883.post-69843404721590401532022-09-01T19:36:00.003+03:002022-09-02T20:39:13.138+03:00Άγιος Μάμας, ο προστάτης των βοσκών (παραδόσεις, έθιμα και πανηγύρια)<p>Εικονιζόμενος καβάλα σ'ένα λιοντάρι με μια γκλίτσα στο χέρι, ο νεαρός άγιος και μάρτυρας Άγιος Μάμας θεωρείται ο κατ'εξοχήν προστάτης των βοσκών και των κοπαδιών τους, αλλά και των υιοθετημένων παιδιών. Έζησε την εποχή των διωγμών<i> (3ο αι.μ.Χ.)</i> κι αφού οι γονείς του κυνηγήθηκαν και πέθαναν στη φυλακή, υιοθετήθηκε, βρέφος ακόμη, από μία Χριστιανή, την οποία καλούσε συνεχώς "μάμα" κι έτσι, σύμφωνα με την παράδοση, πήρε το όνομά του. <i>(</i>ή <i>"Eν δε τω τετυπωμένω Ωρολογίω γράφεται, ότι ο Άγιος ούτος μετά την
γέννησίν του έμεινεν άφωνος πέντε χρόνους. Έπειτα ελάλησε ρωμαϊστί: ήτοι
λατινιστί την λέξιν ταύτην Mάμα.</i> <i>Διά τούτο και ωνομάσθη Mάμας."</i>*) Σε ηλικία μόλις δεκαπέντε ετών μαρτύρησε και θανατώθηκε για την πίστη του.</p><p style="text-align: center;"> <i><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjeRyEQ7k5_ELCAUDZ957_upzpyJR_eFT9AFu-tTxlHwpOHA-PZd31K_XIz-w6PTHB6101WS8DqiRL8TjP8wWYjC8MEhzEBbFV9c8X1jjxO29qNxA2iB8wdzQ8EmgQIyDxkU5CaZUyjHP1gBIhCfUuPFw-0jIs1mAEASitEvOkZcK5xVHZ1-mveJKWneg/s334/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%9C%CE%AC%CE%BC%CE%B1%CF%82.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="334" data-original-width="250" height="442" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjeRyEQ7k5_ELCAUDZ957_upzpyJR_eFT9AFu-tTxlHwpOHA-PZd31K_XIz-w6PTHB6101WS8DqiRL8TjP8wWYjC8MEhzEBbFV9c8X1jjxO29qNxA2iB8wdzQ8EmgQIyDxkU5CaZUyjHP1gBIhCfUuPFw-0jIs1mAEASitEvOkZcK5xVHZ1-mveJKWneg/w332-h442/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%9C%CE%AC%CE%BC%CE%B1%CF%82.jpg" width="332" /></a></i></p><p></p><p></p><p><i>"Στις 2 Σεπτεμβρίου είναι η γιορτή του Αγίου Μάμαντος, του προστάτη των βοσκών, που εικονίζεται μ'ένα στραβό ραβδί στο χέρι. Οι τσοπάνηδες τον θεωρούν καταδικό τους άγιο κι ανήμερα της γιορτής του δεν κάνουν καμιά βαριά δουλειά.<br /> Σε πολλά δε μέρη γίνονται πανηγύρια με ξεχωριστή γραφικότητα, όπου πηγαίνουν γεροτσελιγκάδες και χορεύουν παλιά τσοπάνικα τραγούδια. Του πηγαίνουν τάματα, κυρίως αρνιά και κατσίκια, για νά'χει το δικό του κοπάδι. Έχοντας, λένε, ο άγιος το κοπάδι του παύει να παραπονιέται και να ζηλεύει τα δικά τους. Ύστερα τον λυπούνται κιόλας. Δε θέλουν μια που τον θεωρούν προστάτη τους να μην έχει τα δικά του ζωντανά. Είναι κρίμα απ'το Θεό, τους ακούς και ψιθυρίζουν. Έπειτα, λένε, όταν ο άγιος φυλάει τα δικά του ζωντανά, φυλάει και προσέχει και τα δικά τους.<br /> Κάποτε ένας γιδάρης, ο γερο-Παναγής, απ'τη Γραμμένη Οξυά, μού'πε πως όταν γεννιούνται τα κατσίκια του το καλύτερο το τάζει στον άγιο Μάμαντα, για το καλό και την προκοπή του ζωντανού βιου του. </i></p><p><i></i></p><blockquote><i>"Το τάζω", μου είπε μ'αληθινή πίστη, "κι έχω σίγουρο το κοπάδι μου, μου το φυλάει ο άγιος από κάθε κακό κι από αγριοζούλαπα"." </i></blockquote><p></p><p><i>(<b>Βασίλη Λαμνάτου, "Οι μήνες στην αγροτική και ποιμενική ζωή του λαού μας"</b>, εκδόσεις "Δωδώνη")</i></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMX6w1cD0CwbnS7If8gEB4GDaUWnvooPvhx6Iai_LQ_BXVuMFIbDKrfU6I7o5TUTG-JNwL9vVn9xH4hZWWhALnIlSQ_X4tw4wOp7c-DaFYK340GLDCpIZ1D-9DeDhT4SjKEegiby38YaEaH0KSJAGTG24J1qnkpfx3IlBjnXja8ful2fBy-qc5HFuNvw/s1194/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%9C%CE%AC%CE%BC%CE%B1%CF%82-%20%CE%9A%CF%8C%CE%BD%CF%84%CE%BF%CE%B3%CE%BB%CE%BF%CF%85.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1194" data-original-width="1172" height="441" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMX6w1cD0CwbnS7If8gEB4GDaUWnvooPvhx6Iai_LQ_BXVuMFIbDKrfU6I7o5TUTG-JNwL9vVn9xH4hZWWhALnIlSQ_X4tw4wOp7c-DaFYK340GLDCpIZ1D-9DeDhT4SjKEegiby38YaEaH0KSJAGTG24J1qnkpfx3IlBjnXja8ful2fBy-qc5HFuNvw/w433-h441/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%9C%CE%AC%CE%BC%CE%B1%CF%82-%20%CE%9A%CF%8C%CE%BD%CF%84%CE%BF%CE%B3%CE%BB%CE%BF%CF%85.jpg" width="433" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Φωτίου Κόντογλου, "Έκφρασις της Ορθοδόξου Εικονογραφίας", τ.Α'<br /></i></td></tr></tbody></table><p><i>"Στις εικόνες του ο Άγιος Μάμας παριστάνεται συνήθως να ιππεύει πάνω σε λιοντάρι. Κατά την παράδοση, όταν ο βοσκός Μάμας κατέβαινε από το βουνό στην πόλη να παρουσιαστεί στον Διοικητή, κρατώντας να του προσφέρει κι ένα πρόβατο, υποχρεωτικό δώρο, κουράστηκε στο δρόμο, και τότε παρουσιάστηκε ένα λιοντάρι που τον πήρε στην ράχη του. Οι συμβολιστές ερμηνεύουν την παράσταση, ότι σημαίνει την αγιότητα μαζί και την δύναμη του Χριστιανισμού." (<b>Δημήτρη Λουκάτου, "Τα φθινοπωρινά"</b>, εκδόσεις Φιλιππότη)</i></p><p>Μια αντίστοιχη παράδοση από την Κύπρο, αναφέρει:</p><p><i></i></p><blockquote><i>"Στην Κύπρο ο άγιος Μάμας είναι ένας πολύ σεβαστός και δημοφιλής άγιος, Πολλοί ναοί και παρεκκλήσια, μα και χωριά φέρουν το όνομα του (Σ' όλη την Κύπρο 66 ναοί περίπου είναι αφιερωμένοι στον Άγιο Μάμα).. Αλλά και πολλές κυπριακές παραδόσεις κυκλοφορούν μεταξύ του λαού γύρω από την άγια μορφή του. Μια τέτοια παράδοση που δημιουργήθηκε, όπως φαίνεται, κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας, δίνει μια πολύ όμορφη ερμηνεία της εικονογράφησης του αγίου, καβάλα σ' ένα λιοντάρι και μ' ένα αρνί στα χέρια. Σύμφωνα με τη σχετική παράδοση ο άγιος Μάμας ήταν ένας φτωχός ερημίτης, που ζούσε σε μια σπηλιά κοντά στην κωμόπολη Μόρφου. Μια χρονιά οι φοροθέτες τον έβαλαν να πληρώσει βαρύ κεφαλικό φόρο. Επειδή ο Άγιος αρνιόταν, κλήθηκε από τον διοικητή σε απολογία. Στον δρόμο που ερχόταν μαζί με τη συνοδεία των στρατιωτών που τον βρήκαν και τον ακολουθούσαν, ένα λιοντάρι πετάχτηκε μπροστά τους κι άρπαξε ένα αρνί, που κυνηγούσε. Ο Άγιος έκαμε νόημα στο θηρίο να σταματήσει, και ν' αφήσει το θύμα του. Το λιοντάρι υπάκουσε. Σταμάτησε με μιας, κι άρχισε να κουνάει την ουρά του, για να δείξει την υποταγή του. Ο αθλητής, κουρασμένος όπως ήταν από την οδοιπορία, πήρε το αρνί στα χέρια κι αφού καβαλίκεψε το θηρίο συνέχισε τον δρόμο του προς το Διοικητήριο... Όταν ο Διοικητής αντίκρυσε το απίθανο αυτό θέαμα, έδωκε διαταγή ν' αφήσουν ελεύθερο τον αθλητή και να τον απαλλάξουν απ' τη φορολογία σ' όλη του τη ζωή. Ο Άγιος αφήκε το αρνί σαν δώρο στον Διοικητή κι έφυγε." </i></blockquote><p></p><p>Υπάρχει, όμως, και η παράδοση που συνδέει το λιοντάρι με τα βασανιστήρια που υπέστη. Όταν, λένε, σώθηκε εκ θαύματος από τα βασανιστήρια που του έκαναν για να αλλαξοπιστήσει, ο έφηβος μάρτυρας βρέθηκε να ζει στα βουνά παρέα με λιοντάρια κι άγρια θηρία που εξημέρωσε. Τόσο πολύ που τα ελάφια κάθονταν και τα άρμεγε για να τραφεί. Τότε εξαπλώθηκε η φήμη του και κόσμος τον επισκεπτόταν. Οπότε οι διώκτες του τον εντόπισαν και τον ξαναέπιασαν για να τον βασανίσουν. Τον έριξαν σε άγρια θηρία για να τον κατασπαράξουν, αλλά εκείνα δεν τον πείραξαν. Κι ένα λιοντάρι τον δέχτηκε στη ράχη του για να τον μεταφέρει μακριά...<i> </i></p><p></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj70BjP6OQAPlrtKpk-h7iKudOtqRbISmkR-FcRK7l1lE1pYh4ilUf5iCMh6HzCkbfG5toFt8i4kW6pMgSTiaCAkauWs8huUAkwbaLKyu4YVmXl4soLxTUFBkU9QieOsTjz0QSpgJ-tFzwM87WbX9fTjQtRs8rvGjfw9yWxXcSIlTj5PUR9W9QTI0MV9A/s600/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%9C%CE%AC%CE%BC%CE%B1%CF%82-%CE%B5%CE%BB%CE%AC%CF%86%CE%B9.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="347" height="692" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj70BjP6OQAPlrtKpk-h7iKudOtqRbISmkR-FcRK7l1lE1pYh4ilUf5iCMh6HzCkbfG5toFt8i4kW6pMgSTiaCAkauWs8huUAkwbaLKyu4YVmXl4soLxTUFBkU9QieOsTjz0QSpgJ-tFzwM87WbX9fTjQtRs8rvGjfw9yWxXcSIlTj5PUR9W9QTI0MV9A/w400-h692/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%9C%CE%AC%CE%BC%CE%B1%CF%82-%CE%B5%CE%BB%CE%AC%CF%86%CE%B9.jpg" width="400" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i><span style="font-size: x-small;">Mάμας ο περιβόητος και ποιμήν και Mάρτυς. O πρότερον μεν τας ελάφους
αμέλγων κατεπειγομένας αλλήλων, (κάθε γαρ μία έλαφος εσπούδαζε να
προλάβη από την άλλην, διά να δώση το βυζί της εις τον Mάρτυρα), ίνα
ξένω γάλακτι τραφή δίκαιος</span></i></td></tr></tbody></table><p></p><p><i>"Η λατρεία του παραμένει αξιόλογη στην Κύπρο. Στον ναό του της Μόρφου δείχνουν την λάρνακα του λειψάνου του, που έφτασε, λέει, μόνη της εκεί, πλέοντας απ'τη Μ.Ασία. Για την εκκλησία του αναφέρεται, ότι, όταν χτιζόταν, οι πέτρες συγκεντρώνονταν μόνες τους αποβραδίς. Επίσης, ότι στο πανηγύρι του ο Άγιος έστελνε εφτά αγριόγιδα να τα θυσιάσουν και να φάει ο κόσμος. [...] </i></p><p><i>Έχουμε εκκλησίες του στη Χίο, Σκύρο, Κάρπαθο, Κάλυμνο, Μήλο, Νάξο, Σπέτσες, Κύθηρα καθώς και χωριά με το όνομά του στην Κρήτη, στην Τροιζηνία και στη Χαλκιδική. Έχουν και στην Πίνδο οι τσοπάνηδες την εικόνα του (Χαλίκι Ασπροποτάμου) και την λιτανεύουν στις στάνες όταν πέσει αρρώστια στα πρόβατα. </i></p><p><i>Οι μητέρες επικαλούνται τον Άγιο Μάμα για τα παιδιά." </i><br /><i><i> (<b>Δημήτρη Λουκάτου, "Τα φθινοπωρινά"</b>, εκδόσεις Φιλιππότη)</i></i></p><p><i><i> </i></i></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><i><i><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiB2ac0rZJm4XExhjkLqFSXCMSQrZjC6ly5sw0HieqPQK0h9widjCgYyjzGq8mDqur1pJ7PrM9fqnc-6RJ_5Ikgk5iEoc65NqCtSJbcS1EjWviI7NSg0fHVztJebf5axdb1rNVhUtM25rtU7LPgRkhwewqdi4KX0nzlUecl9PzuoHyN6ylxrCnHhLmhJQ/s843/%CE%B5%CF%81%CE%AF%CF%86%CE%B9%CE%B1.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="843" data-original-width="560" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiB2ac0rZJm4XExhjkLqFSXCMSQrZjC6ly5sw0HieqPQK0h9widjCgYyjzGq8mDqur1pJ7PrM9fqnc-6RJ_5Ikgk5iEoc65NqCtSJbcS1EjWviI7NSg0fHVztJebf5axdb1rNVhUtM25rtU7LPgRkhwewqdi4KX0nzlUecl9PzuoHyN6ylxrCnHhLmhJQ/w425-h640/%CE%B5%CF%81%CE%AF%CF%86%CE%B9%CE%B1.jpg" width="425" /></a></i></i></div><i><i><br /></i></i><p></p><p><i><i>"Στον εορτασμό του Αγίου Μάμα, αγίου κατεξοχήν ποιμενικού, επικρατεί ο κυπριακός τόνος, ακόμα και με μια παραλλαγή της γνωστής παραδόσεως για το θεόπεμπτο θύμα: </i></i></p><p><i><i></i></i></p><blockquote><i><i>"Ο άης Μάμας ήταν βοσκός ' είχε πολλά χτηνά και όταν αποφάσισε κι έγινε άγιος, το κοπάδι του έμεινε ελεύθερο μέσα στα δάση και οι αίγες του έγιναν αγρινά και βρίσκονται ακόμα στο Τρόοδος. Την ημέρα που εγινότανε η εορτή του ερχότανε από το κοπάδι του τρία χτηνά και έπρεπε να σφάξουν τα δύο και το άλλο να το ξαπολύσουν. Σε μίαν εορτή τα έσφαξαν και τα τρία και από τότε δεν ξανάρθαν." (Κυπρ.11)</i></i></blockquote><p></p><p><i><i>Ο ποιμενικός χαρακτήρας τους αγίου τονίζεται και στη μαρτυρία της Κρήτης, ιδιαίτερα όμως της Σκύρου: "Είναι τσοπάνης και στην εικόνα του τον ζωγραφίζουν με το στραβοράβδι στο χέρι. (σημ. Η παράσταση αυτή είναι σύμφωνη με το συναξάρι του αγίου ότι ήταν βοσκός. Π.Β. Φ.Κόντογλου, "Έκφρασις της Ορθοδόξου Εικονογραφίας, τ.Α': "Μάμας, νέος αγένειος, κρατών μικράν έλαφον και ποιμενικήν ράβδον"). Οι τσοπάνηδες του πάνε αρνιά, νά'χει κι εκείνος το κοπάδι του, να μην παραπονιέται και ζηλεύει, να τους φυλάει και τα δικά τους..."</i></i></p><p><i><i>Από την ίδια σκυριανή πληροφορία έχουμε ενδιαφέροντα στοιχεία για τον τρόπο τελέσεως της θυσίας: "Στο πανηγύρι του, την παραμονή το βράδυ, σφάζουν αρνιά κάτω από την καρυδιά. Γυρίζουν το κεφάλι του αρνιού κατά το ιερό της εκκλησίας, τ'ακουμπούν στο πεζούλι, πάνω από το μεγάλο άγνε (λυγαριά) και το σφάζουν, προσέχοντας το αίμα να τρέξεις μες στο αυλάκι το νερό. Το νερό του άι-Μάμα είναι σαν αγίασμα, βγαίνει κάτω απ'το ιερό της εκκλησίας. Έπειτα το κρεμούν από την καρυδιά... το κόβουν, το μαγειρεύουν όταν θα απολύσει ο εσπερινός, ο παπάς ευλογεί το τραπέζι και κάθονται όλοι και τρώνε, τραγουδούν και διασκεδάζουν". " (<b>Γεωργίου Αικατερινίδη, "Νεοελληνικές αιματηρές θυσίες"</b>, Δελτίον ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας) </i></i></p><p><i></i></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><i><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTpbFx1Dj78M3PRc2jBSwTioQySGWJstQ0RdX4CgBVlW1D02fjpLnItkegR2koVTC0hfXjcg4KwEB671SZhovExLMGlsl151w0hncgRpDmEcnTut7AbOuQWrsMTlNDLnxqsz3H30-oBil1l1UfZ7U7-qVQIsodM1IiLSrINByH57ZVSFkaouuhNTac9w/s1541/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%9C%CE%AC%CE%BC%CE%B1%CF%82-%20%CE%91%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BD%CE%AF%CE%B4%CE%B7_0002.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1101" data-original-width="1541" height="350" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTpbFx1Dj78M3PRc2jBSwTioQySGWJstQ0RdX4CgBVlW1D02fjpLnItkegR2koVTC0hfXjcg4KwEB671SZhovExLMGlsl151w0hncgRpDmEcnTut7AbOuQWrsMTlNDLnxqsz3H30-oBil1l1UfZ7U7-qVQIsodM1IiLSrINByH57ZVSFkaouuhNTac9w/w490-h350/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%9C%CE%AC%CE%BC%CE%B1%CF%82-%20%CE%91%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BD%CE%AF%CE%B4%CE%B7_0002.jpg" width="490" /></a></i></div><p></p><p>Σήμερα, όλη αυτή η τελετουργία της θυσίας του ζώου <i>(που μας "ξενίζει" κι "αγριεύει" συχνά)</i> παραλείπεται μεν, αλλά δεν παραλείπεται το κοινό συμπόσιο που ακολουθεί τις θρησκευτικές πανήγυρεις είτε από κοινά καζάνια που μαγειρεύεται το κρέας συνήθως έξω από τους ναούς, είτε ακόμη και στις ταβέρνες της πλατείας του χωριού. Στα Αφροδίσια της Χίου ανήμερα του Αγίου Μάμα, προστάτη του χωριού, μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας, οι πιστοί συγκεντρώνονται στην πλατεία του σχολείου όπου παρατίθεται <i>κατσικοπίλαφο</i>, πανηγυρικό γεύμα το οποίο έχει παρασκευαστεί σε τέσσερα μεγάλα καζάνια από τους χωριανούς. Το βράδυ ακολουθεί γλέντι με ορχήστρα και μεζέδες που, και πάλι, ετοιμάζονται από τους χωριανούς για όλον τον κόσμο που παρευρίσκεται. Οι προετοιμασίες, μάλιστα, για τούτο το πανηγύρι ξεκινούν μια βδομάδα πριν με καθάρισμα και "άσπρισμα" όλου του χωριού.<i><i> (βλ.: <a href="https://www.topoikaitropoi.gr/panhgyria/paniguri-agiou-mama-afrodision-chiou/"><b>Πανηγύρι Αγίου Μάμα Αφροδισίων Χίου</b>)</a></i></i></p><p>Στον Άγιο Μάμα της Χαλκιδικής, εκτός από το θρησκευτικό πανηγυρισμό, πραγματοποιείται μεγάλη εμποροπανήγυρις. Σημειώνει ο<b> Δημήτρης Κουρμπέτης</b> <i><i>(<b><a href="https://agiosmamaschalkidiki.files.wordpress.com/2014/07/agios20mamas.pdf">"Το χωριό Άγιος Μάμας Χαλκιδικής"</a></b>):</i></i><br /> </p><p><i>" Η εκκλησία του Αγίου Μάμαντος, σύμφωνα με την παράδοση, κτίσθηκε από μοναχούς του μετοχίου. Η παράδοση λέει ότι οι μοναχοί που διέμεναν στο μετόχι έβλεπαν τις νύχτες ένα φως σαν καντήλι μέσα στη θάλασσα, έψαξαν και ανέσυραν τελικά από το βυθό την εικόνα του Αγίου Μάμαντος. Καθώς επέστρεφαν στο μετόχι τους, τα βόδια που έσερναν τον αραμπά με την εικόνα ακινητοποιήθηκαν καθώς ανέβαιναν το ύψωμα έξω από το μετόχι. Παρ’ όλες τις προσπάθειες έμειναν ακίνητα, οι μοναχοί θεώρησαν ότι ήταν θέλημα του Αγίου και έκτισαν εκεί ένα μικρό εκκλησάκι όπου τοποθέτησαν την εικόνα του. Η εκκλησία με το πέρασμα των χρόνων υπέστη κατεδαφίσεις και ανακαινίσεις. [...]</i></p><i>... μπορούμε να συνάγουμε το συμπέρασμα ότι η πανήγυρη του Αγίου Μάμαντος αποτέλεσε ένα έθος που έγινε θεσμός, ξεκίνησε δηλαδή ως μια τοπική αγορά στην αρχή του Φθινοπώρου ήδη από την βυζαντινή εποχή για να μετατραπεί με το πέρασμα των αιώνων στην πανήγυρη των 19ου και 20ου αιώνων. Ο χώρος προσφερόταν για αγοραπωλησία ζώων επειδή διέθετε νερό και ήταν ανοικτός και προσβάσιμος για ζώα και ανθρώπους. Ο χρόνος διεξαγωγής του στην αρχή του Σεπτέμβρη ιδανικός, μετά το τέλος της σποράς και των άλλων καλοκαιρινών γεωργικών ασχολιών, ενώ ταυτόχρονα άρχιζε η προετοιμασία για τη νέα γεωργική χρονιά, της σποράς αλλά και για το χειμώνα, χρόνος κατάλληλος για να αγορασθούν και να πουληθούν ζώα. Έχουμε ένα χαρακτηριστικό παράλληλο με της γιορτές της πρώτης εβδομάδας του Σεπτέμβρη στην περιοχή της Καισάρειας της Καππαδοκίας ήδη από τους 4ο και 5ο αιώνα μ. Χ., περιοχή απ’ όπου ελκύει την καταγωγή του και το πρόσωπο του Αγίου Μάμα. Η Άννα Μαράβα–Χατζηνικολάου στη μονογραφία της για τον Άγιο Μάμαντα αναφέρει ότι οι γιορτές στην Καισάρεια πολύ πιθανόν να άρχιζαν την 1η του Σεπτέμβρη, αρχή της Ινδίκτου. Η συγκομιδή είχε πια γίνει, αρχίζει ξανά η σπορά , ο νέος κύκλος και η Εκκλησία εύχεται για ευνοϊκούς ανέμους, καλές βροχές, ευφορία της γης. Ο Μέγας Βασίλειος μάλιστα στην ομιλία του στη γιορτή του Αγίου Μάμαντα λέει: «η γαρ αυτή ημέρα ορίζει ημίν τον παρελθόντα κύκλον, και κεφαλή γίνεται πάλιν τω επερχομένω». [...]"</i><div style="font-family: sans-serif; font-size: 16.2669px; left: 524.932px; top: 762.248px;"><br /></div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuHgvu0nKC5iF3hBer8MNJF8HP8C2uIP0gA1w4ujL5-CzBB13kEB-9Ocv_IOMvW1QMn7tMMA69_tJ_Ve6m5ttfpq0SuNXfS1s-8n6ZRbPcnVit1O6C3fmVtrTeqzHmypFCkrNRrdyywDS7Qv3j2u0R0mVL_3IPM_uQRy8mas-FZNWHrPhRuxBRjEXj9A/s3070/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%9C%CE%AC%CE%BC%CE%B1%CF%82%20-%CE%A7%CE%B1%CE%BB%CE%BA%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%AE.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1746" data-original-width="3070" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuHgvu0nKC5iF3hBer8MNJF8HP8C2uIP0gA1w4ujL5-CzBB13kEB-9Ocv_IOMvW1QMn7tMMA69_tJ_Ve6m5ttfpq0SuNXfS1s-8n6ZRbPcnVit1O6C3fmVtrTeqzHmypFCkrNRrdyywDS7Qv3j2u0R0mVL_3IPM_uQRy8mas-FZNWHrPhRuxBRjEXj9A/w467-h266/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%9C%CE%AC%CE%BC%CE%B1%CF%82%20-%CE%A7%CE%B1%CE%BB%CE%BA%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%AE.jpg" width="467" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Λιτάνευση εικόνας Αγίου Μάμα- Χαλκιδική</i><br /></td></tr></tbody></table><p></p><p>Αλλά, ας μεταφερθούμε και στην Κρήτη, με τη μοναδική πένα του λαογράφου <b>Νίκου Ψιλάκη</b>:<br /></p><p><i>"Μ'ένα ραβδί σαν κι αυτό που κρατούν οι βοσκοί στο ένα χέρι κι ένα αρνί στο άλλο ο Άγιος Μάμας, νέος, ωραίος, χωρίς γένεια αλλά με πρόσωπο σχεδόν παιδικό, εικονίζεται σε τοιχογραφίες ηλικίας πολλών αιώνων και σε φορητές εικόνες. η λατρεία του νεαρού Άγίου είναι ευρύτατα διαδεδομένη σε όλο το νησί, κυρίως σε περιοχές με ακμάζουσα κτηνοτροφία. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που πάνω στον Ψηλορείτη των χιλιάδων αιγοπροβάτων γινεται ένα από τα μεγαλύτερα πανηγύρια της περιοχής... ούτε που σε πολλά άλλα ψηλώματα θα δούμε ταπεινά εκκλησάκια αφιερωμένα στη χάρη του.[...] </i></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWDPhazhjWBWt8xKEt734V59HZ6kMGOM-RX11BxiE2q5DRuV3ab5KyyFrS1EOPA7D90JmCGiFgGkI2NSlxNBWc9kfQqaMkjmDtZnxHrUPfwd7rpDpJwIShrz-0njI5YEvhnlBTM3IMY3nwUgCw-av-0ke6DPkjY-O1qLSnmQdn5vtfyqzX5wEjTdc1Ig/s765/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%9C%CE%AC%CE%BC%CE%B1%CF%82-%20%CE%A8%CE%B9%CE%BB%CE%AC%CE%BA%CE%B7_0002%20copy.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="765" data-original-width="580" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWDPhazhjWBWt8xKEt734V59HZ6kMGOM-RX11BxiE2q5DRuV3ab5KyyFrS1EOPA7D90JmCGiFgGkI2NSlxNBWc9kfQqaMkjmDtZnxHrUPfwd7rpDpJwIShrz-0njI5YEvhnlBTM3IMY3nwUgCw-av-0ke6DPkjY-O1qLSnmQdn5vtfyqzX5wEjTdc1Ig/w486-h640/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%9C%CE%AC%CE%BC%CE%B1%CF%82-%20%CE%A8%CE%B9%CE%BB%CE%AC%CE%BA%CE%B7_0002%20copy.jpg" width="486" /></a></div><p></p><p><i>Πιστεύεται ότι ήταν βοσκός. Και ότι ζούσε στα βουνά "όπως κι εμείς οι βοσκοί, δεν εκατέβαινε στα χωριά και στσι πόλεις. Ειντά 'θελα κατεβεί να κάνει; Τα οζά μας καταλαβαίνουνε πιο καλά." Λόγια βοσκού απ'την οικογένεια των Σκουλάσων στο πανηγύρι του Αγίου στον Ψηλορείτη το 1994. Παρακολουθώντας αυτό το εντυπωσιακό σε συμμετοχή πανηγύρι είχαμε την ευκαιρία να ακούσουμε μερικές σπ΄τις πιο ενδιαφέρουσες λαϊκές απόψεις για την ταυτότητα του Αγίου! </i></p><p><i></i></p><blockquote><p><i>" Είναι ο άγιος των φτωχών και δεν έχει να κάνει ούτε με τους δεσποτάδες, ούτε με άρχοντες, ούτε με δημάρχους, ούτε με κανέναν άλλον." </i></p><p><i>"Βοσκαρουδάκι στα όρη δεν ήτανε κι ας ήτανε κι αμούστακο που λέει και το τραγούδι; Κατέχει αυτός είντα ζωή κάνομε. Γι'αυτό όπου κι αν είναι βοσκός πρέπει να τον-ετιμά και να τον σέβεται."</i></p><p><i>"Το αρνί που κρατεί στην εικόνα άλλοι λένε πως το πήγαινε στο Διοικητή πεσκέσι, μα εγώ είχα ακούσει πως το πήγαινε στην εκκλησία και προπάτειε πολλές ώρες για να φτάσει. Όπου υπάρχει βοσκός πρέπει να κάνει το ίδιο, να βγάνει και τη μερίδα του Αγίου Μάμα και να πάει ένα τάξιμο στην εκκλησία."</i></p><p><i>"Μπορεί νά'τανε βοσκάκι μα εκάτεχε κι εγιάτρευε τα πρόβατα. Και του φέρνανε κι από άλλα κοπάδια, ξένα, και τα γιάτρευε κι αυτά. Και σήμερα άμα τάξεις στον Άγιο όλα πάνε καλά στο κοπάδι."</i></p></blockquote><p></p><p><i>[...] Οι άντρες αναλαμβάνουν το ψήσιμο του περίφημου αντικρυστού και οι γυναίκες το μαγείρεμα σε μεγάλα καζάνια του κατεξοχήν εθιμικού φαγητού της ημέρας: κρέας κοκκινιστό με πατάτες. [...]</i></p><p><i>Τα τάματα που γίνονται προς τον Άγιο είναι σχεδόν κατ'αποκλειστικότητα ζώα αιγοπροβατοειδή. Τα πηγαίνουν και τα δένουν στο κερκέλι της εκκλησίας. Τελευταία τα δένουν και σε κάποιο δένδρο που βρίσκεται δίπλα στον ναό. Συνήθως οι βοσκοί ζητούν από τον ιερέα να διαβάσει την ευχή: "Είναι άνθρωποι που έχουν προβλήματα, άλλου αρρώστησε το κοπάδι, άλλος το φέρνει για καλό. Διαβάζω την ευχή του Αγίου Μάμα." </i></p><p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjm7IMO1unYu0OxV6bu5YrOejOqTlBwax_4NyXXZHJ1vxpTPZAyRJQk3rtz5MvcKB9NdEZzCslukmZLrf5Q7cX_FsIKlmcCpXa18zIwCh-lAyFI4IGs_O5n-Q9gjabhLIAIDoi4D3E_MfkopjQnhl5MIgI531YQYxQAfS0Uf-JJRsSRXGOZYgxknuSbmw/s843/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%9C%CE%AC%CE%BC%CE%B1%CF%82-%20%CE%A8%CE%B9%CE%BB%CE%AC%CE%BA%CE%B7_0001%20copy.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="843" data-original-width="580" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjm7IMO1unYu0OxV6bu5YrOejOqTlBwax_4NyXXZHJ1vxpTPZAyRJQk3rtz5MvcKB9NdEZzCslukmZLrf5Q7cX_FsIKlmcCpXa18zIwCh-lAyFI4IGs_O5n-Q9gjabhLIAIDoi4D3E_MfkopjQnhl5MIgI531YQYxQAfS0Uf-JJRsSRXGOZYgxknuSbmw/w441-h640/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%9C%CE%AC%CE%BC%CE%B1%CF%82-%20%CE%A8%CE%B9%CE%BB%CE%AC%CE%BA%CE%B7_0001%20copy.jpg" width="441" /></a></div><p></p><p><i>[... ] λαογραφικό ενδιαφέρον παρουσιάζει η γιορτή του Αγίου στο Σελί Ρεθύμνου. Παλιότερα οι βοσκοί της περιοχής έφερναν τα πρόβατα στην εκκλησία. Ο παλιός εφημέριος του χωριού, π.Στυλιανός Χριστοδουλάκης πρόλαβε το χωράφι που βρίσκεται δίπλα από τον ναό γεμάτο πρόβατα κατά την ημέρα της γιορτής: </i></p><p><i></i></p><blockquote><i>"Καθένας από μας είχε και μερικά πρόβατα, δεκαπέντε, είκοσι ή και παραπάνω, χώρια οι βοσκοί που είχανε πολλά. Τα φέρνανε όλοι στην εκκλησία. Αποβραδίς εφέρνανε τα κουδούνια, τα βάζαμε κάτω από το τραπέζι του αγιασμού και ευλογούνταν. Θυμούμαι και τριάντα ακόμα μπορεί και σαράντα λέρια μαζεμένα. Ο παπάς επήγαινε με τον αγιασμό και τα ράντιζε όλα. Στο τέλος ο κάθε βισκός έπαιρνε το αγιασμένο λέρι και το πετούσε στο κοπάδι του για να πέσει επάνω σε ένα πρόβατο. Σ'αυτό το φορούσε κιόλας. Τα παλιότερα χρόνια εφέρνανε πολλά πρόβατα, μπορεί και κάθε βοσκός να θεωρούσε υποχρέωσή του να φέρει από ένα αρνί στον άγιο. Μερικά τα έσφαζε η εκκλησία και μοίραζε το κρέας στους προσκυνητές κι άλλα έβγανε στη δημοπρασία. Ακόμη πηγαίνουν πρόβατα στον Άγιο Μάμα...".[...]" </i></blockquote><p></p><p><i>(<b>Νίκου Ψιλάκη, "Λαϊκές τελετουργίες στην Κρήτη</b>", εκδόσεις Καρμάνωρ)</i><br /></p><p>Η παράδοση λέει πως ο Άγιος Μάμας άφησε την τελευταία του πνοή όταν - εφόσον απέτυχαν να τον εξοντώσουν με όσα βασανιστήρια δοκίμασαν- του καρφώσαν μια τρίαινα στα σωθικά... Στο <i>"Συναξαριστή των Δώδεκα μηνών του ενιαυτού"</i> του <b>Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου</b> αναφέρεται για την 29η Ιουλίου: <i>"Tη αυτή ημέρα ο Άγιος Mάρτυς Mάμας εν τη θαλάσση τελειούται. * Ως οία μύστης των αλιέων Mάμας/ Tολμά θαλάσσης εξερευνάν τα βάθη." (*πηγή: <a href="http://www.snhell.gr/references/synaxaristis/search.asp?id=1212">Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού</a>) </i>Αλλού πάλι αναφέρεται ότι η λάρνακα με τα οστά του πετάχτηκε στη θάλασσα κι έτσι έφτασε στην Κύπρο. <i> </i>Ίσως με όλα τούτα να συνδέεται και το έθιμο που λαμβάνει χώρα στις Σπέτσες την ημέρα της εορτής του, όπου όλα τα παιδιά του νησιού ρίχνουν αυτοσχέδια μικρά καραβάκια με αναμμένα κεράκια στη θάλασσα στη μνήμη του Αγίου.</p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyLgOu-oy1O5ZwkMHkie_NlemoWLD7je1D6wfl8yw_3emRVIqlBDO4wXEQyc02syfIRzgUT2ET2_Lk_Ol0QOB5DZYpex63QRk9lUjpQ2LUVHpoYNALRQep56kfQx7HeEhDcQdMi5AsAGbN3dGjj0mWneZHNKamGwBoFAP24uRGO4x0SDWsi9JZN9SAUA/s458/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%9C%CE%AC%CE%BC%CE%B1%CF%82%20%CE%A3%CF%80%CE%AD%CF%84%CF%83%CE%B5%CF%82.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="458" data-original-width="434" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyLgOu-oy1O5ZwkMHkie_NlemoWLD7je1D6wfl8yw_3emRVIqlBDO4wXEQyc02syfIRzgUT2ET2_Lk_Ol0QOB5DZYpex63QRk9lUjpQ2LUVHpoYNALRQep56kfQx7HeEhDcQdMi5AsAGbN3dGjj0mWneZHNKamGwBoFAP24uRGO4x0SDWsi9JZN9SAUA/s320/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%9C%CE%AC%CE%BC%CE%B1%CF%82%20%CE%A3%CF%80%CE%AD%CF%84%CF%83%CE%B5%CF%82.png" width="303" /></a></div><p>Στις Σπέτσες, ακόμη, τούτη την ημέρα πηγαίνουν τα άλογα στον ιερέα να τα αγιάσει, μιας και τον θεωρούν προστάτη και των ζώων αυτών. Το παραλιακό αυτό εκκλησάκι προς τιμή του Αγίου Μάμα λένε πως το έχτισε καπετάνιος του οποίου
το καΐκι που κουβαλούσε μούστο έπεσε σε ξαφνική καταιγίδα ανάμεσα σε
Σπέτσες και Κόστα, την παραμονή της ημέρας που γιόρταζε ο Άγιος.
Εκείνος, όταν σώθηκε, έταξε να
κτίσει εκκλησάκι στον Αγιο που τιμόταν την επόμενη μέρα χρησιμοποιώντας
το μούστο αντί για νερό!</p><p>Χρόνια πολλά! <br /></p>Όλγαhttp://www.blogger.com/profile/10890809316986482798noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5398840350809205883.post-91326935810186855812022-07-10T00:06:00.000+03:002022-07-10T00:06:41.761+03:00Τα τζίνια της αυλής<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3uiecJNI_nXDa43TpG2YG3idmG5cLt-fn-yrczbRi6X2NrufZX2Yx76a-aryXFtxOuTEV-S1A1RU5SkrcWpOc9wSd8OCeUP0US2gyx8JeXlqMmgSXwKKiHxzZEq-K730KDD6ArP_GefLvTb7iY-AxV0qg2R30BC9WDD5Hi4vk1vn0SOottbvg5qRTUA/s580/%CF%84%CE%B6%CE%AF%CE%BD%CE%B9%CE%B1%202.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="385" data-original-width="580" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3uiecJNI_nXDa43TpG2YG3idmG5cLt-fn-yrczbRi6X2NrufZX2Yx76a-aryXFtxOuTEV-S1A1RU5SkrcWpOc9wSd8OCeUP0US2gyx8JeXlqMmgSXwKKiHxzZEq-K730KDD6ArP_GefLvTb7iY-AxV0qg2R30BC9WDD5Hi4vk1vn0SOottbvg5qRTUA/s16000/%CF%84%CE%B6%CE%AF%CE%BD%CE%B9%CE%B1%202.jpg" /></a></div><br /><p></p><p>Πρέπει νά'ταν του Σταυρού που μας είχε καλέσει για καφεδάκι. Θαύμασα την περιποιημένη αυλή <i>-ούτε ένα τόσο δα φυλλαράκι λησμονημένο- </i>και τα λουλούδια. Κι αμέσως η ματιά μου καρφώθηκε σ'αυτά! Από παιδί είχα να τα συναπαντήσω! Μια χρονιά μοναχά βρήκα κάποια σε κάτι φυτώρια, μα ήταν αλλιώτικα, σαν καημένα' δεν παίρναν μπόι σαν και τούτα <i>- μόνο τόσο όσο, θαρρείς, για να στέκονται στο γλαστράκι τους χωρίς να λυγάνε- </i>και, ύστερα, τόσο φιλάσθενα<i> - γρήγορα σταχτιάσαν κι αρρωστήσανε.</i></p><p>Έτρεξα να τη ρωτήσω:</p><p>"Έχεις τζίνια;!!"</p><p>"Τί τζίνια; Ποιά λες;"</p><p>"Τα λουλούδια, αυτά τα ψηλά με το μεγάλο ανθό. "</p><p>"Τις ντάλιες λες;"</p><p>"Όχι καλέ! Τ'άλλα. Εκεί!"</p><p>"Τους κεφαλάδες λες! Κεφαλάδες τα ξέρουμε εμείς!"</p><p>"Εγώ τζίνια τα ξέρω. Μας τα φύτευε η Δόξα όταν ήμουν παιδί. Είναι εκείνα τα ντόπια; Ρίχνεις σπόρο;"</p><p>"Ναι."</p><p>"Θα μου κρατήσεις να φυτέψω;"</p><p>"Θα σου κρατήσω."</p><p>Κι έτσι όταν μπήκε η άνοιξη, μαζί με τα κηπευτικά, έσπειρα με δέος πραγματικό και τα τζίνια μου και περίμενα να μεγαλώσουν. Δεν τά'σπειρα απ'ευθείας στο αυλάκι όπως έκανε η Δόξα και τα βρίσκαμε να ξεπροβάλουν τα κορμάκια τους καθώς ερχόμαστε για το καλοκαίρι, αλλά σ'ένα τελάρο πρώτα μέχρι να ξεπεταχτούν, από φόβο μη μου χαθούν, μην μπερδευτούν μ'αγριοχόρταρα, μην κάτι τα ενοχλήσει και δυσκολευτούν να ριζώσουν.</p><p>Και νά'τα τώρα, μετά από τόσα χρόνια, ξαναβρήκαν τη θέση τους κάτω από την αυλή του μικρού σπιτιού, να πασχίζουν να την ξεπεράσουν με το μπόι τους και να χρωματίζουν μ'όλες τους τις γλυκές αποχρώσεις το καλοκαίρι μου! </p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJmRLuP8YpXB32a1j-728p_kvddMHMDMErU8LuneRJFiNcagaEXkGXThFOClTCgJAg93hIyb30WLDucDGyV7jkq-Q-FEHhscZ3YEY_J7eB4cnyjgMjoWGGi6bJZvjNvHszz3KkWrfnTp1R_B6CaCW0uLVFhLmK9Z9jXH-68RLwotzMtaKDROhmzSTJ3g/s580/%CF%84%CE%B6%CE%AF%CE%BD%CE%B9%CE%B1%201.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="385" data-original-width="580" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJmRLuP8YpXB32a1j-728p_kvddMHMDMErU8LuneRJFiNcagaEXkGXThFOClTCgJAg93hIyb30WLDucDGyV7jkq-Q-FEHhscZ3YEY_J7eB4cnyjgMjoWGGi6bJZvjNvHszz3KkWrfnTp1R_B6CaCW0uLVFhLmK9Z9jXH-68RLwotzMtaKDROhmzSTJ3g/s16000/%CF%84%CE%B6%CE%AF%CE%BD%CE%B9%CE%B1%201.jpg" /></a></div><br /><br /><p></p><p><i>Με ρώτησε ένας γέροντας: "Βλέπεις κακές εικόνες στην τηλεόραση... στο διαδίκτυο;" κι εγώ είχα απομείνει να τον κοιτάζω, μιας και δεν πήγε ο νους μου σε κάτι πονηρό, μα μοναχά αναλογιζόμουν πόσες "κακές" εικόνες ξεπροβάλλουν καθημερινά στα μάτια μου, η μια μετά την άλλη με το που θ'ανοίξω οποιοδήποτε μέσο επικοινωνίας. Και καλά, την τηλεόραση την έχω ξεχασμένη, αλλά και στο διαδίκτυο που θα περιηγηθώ τούτες οι εικόνες με κατακλύζουν ασταμάτητα: Αδικίες, βία, παραλογισμοί, ανωμαλίες, βιασμοί κι εκβιασμοί, δολοφονίες και ξυλοδαρμοί, πικρόχολοι και κακόψυχοι σχολιασμοί, φρίκη και ξεφτίλα της ανθρωπότητας... "Πώς να μη δω κακές εικόνες;" αναλογιζόμουνα. Δεν ξέρω πως μπορεί να ερμήνευσε τη σιωπή μου, αλλά αμέσως με συμβούλεψε: "Να μη βλέπεις κακές εικόνες, κορίτσι μου..."</i></p><p>Τριγύρω το χάος- <i>κι ας με πει όποιος θέλει υπερβολική</i>- και νιώθω να σκαλίζω μέσα σε τούτη τη βρωμιά να δω κάποιο κρυμμένο ανθάκι, ένα αληθινό χαμόγελο κι ένα καθαρό βλέμμα. Μιας και καθετί αγνό πλέον λασπολογείται τόσο άγρια, καλύπτεται με τόσο μένος και φανατισμό που μοναχά αναζητώντας την ευωδιά του μπορείς να το εντοπίσεις... </p><p>Σ'έναν κόσμο που παραδόθηκε στο φόβο και καλλιέργησε τα πιο άγρια ένστικτά του για να τον αντιμετωπίσει, σε μια ρωμαϊκή αρένα ανθρωποφαγίας με πλαστούς και κίβδηλους ηθικισμούς και δικαιωματισμούς, σ'έναν κόσμο που καταρρέει ροκανίζοντας τις ρίζες και τις αξίες του στο όνομα μιας επίπλαστης καλοπέρασης, σε μια ανθρωπότητα που επιλέγει τα δεσμά στο όνομα της ελευθερίας, που έχει αποδεχτεί ως κοινή λογική τον παραλογισμό κι ως ζωή την επιβίωση, σε έναν κόσμο που έχει παραδοθεί στην πτώση του σφραγίζοντας με βουλοκέρι τα ώτα του μην τυχόν και μια κραυγή αλήθειας τον ξεβολέψει και χρειαστεί να δρασκελίσει δυο βήματα ανήφορο, που μαστιγώνει ό,τι στέκεται εμπόδιο στην κατρακύλα, που συνήθισε στα σκοτάδια και τον τυφλώνει το φως, προτιμώ να εστιάζω στην εικόνα από τα τζίνια της αυλής μου και να πορεύομαι σε κείνο το μονοπάτι της αυλής της μακαρίτισσας της κυρα-Δόξας με τ'αμέτρητα πολύχρωμα λουλούδια μες στις φρεσκοβαμμένες γλάστρες δεξιά κι αριστερά, με την ευωδιά και την απλότητα και νοικοκυροσύνη μιας άλλης εποχής που, όσα στραβά και να της καταλογίσει κανείς, οι λέξεις ακόμη κρατούσαν το νόημά τους και δεν είχαν στεφθεί άρχοντες η απόλυτη σύγχυση κι ο παραλογισμός. Γιατί:</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<i>"-Κι αν ήταν ανάγκη να παραβγεί μ'εκείνους τους παντοτινούς εκεί κάτω
δεσμώτες λέγοντας τη γνώμη του για κείνες τις σκιές, ενώ ακόμη δε θα
καλοδιάκρινε πριν αποκατασταθεί τέλεια η όρασή του, γιατί βέβαια δε θα
χρειάζονταν και πολύ λίγος καιρός να ξανασυνηθίσει, δε θα τους έκανε να
σκάσουν στα γέλια και δε θά'λεγαν γι'αυτόν πως γύρισε από κει πάνω
π'ανέβηκε με χαλασμένα τα μάτια, και πως δεν αξίζει τον κόπο ούτε να
δοκιμάσει κανείς ν'ανεβεί εκεί πάνω, κι αν κανείς επιχειρούσε να τους
λύσει και να τους ανεβάσει, δε θα ήταν ικανοί και να τον σκοτώσουν
ακόμα, αν μπορούσαν να τον πιάσουν στα χέρια;"</i></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><i>(Βλ. <a href="https://firikia.blogspot.com/2008/02/blog-post_20.html">το σπήλαιο και οι δεσμώτες,</a> Πλάτων, «Πολιτεία», βιβλίο Ζ', μετάφραση Ι.Γρυπάρη)</i></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><p>Επίκαιρο όσο ποτέ μου φαίνεται σήμερα το <i>"σπήλαιο του Πλάτωνα"</i>. Κι ίσως το πιο τραγικό είναι ότι ο σημερινός άνθρωπος, ακόμη και διαβάζοντας τούτη την παραβολή <i>(που το πιο πιθανό είναι να βαρεθεί ακόμη και να την αναγνώσει)</i>, δε θα μπορέσει ούτε καν να διδαχτεί κάτι απ'αυτήν γιατί έχει θρέψει τόσο εγωισμό μέσα του που θα του φανεί αδιανόητο έστω και να αναρωτηθεί μήπως κι εκείνος είναι ένας από τους δεσμώτες στα σκοτάδια, παρά θα θεωρήσει αυτόματα πως τούτο αφορά μοναχά τους διπλανούς του.</p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAhzSdOmzt4g4nwC4-nmf4Hevf0I7iaES0HNY7q6txhHHa1syECtVTllVIvyjsLep1oQnWWZVBV2ppUvwWbVZTxiAhjYOEhZkwry89uCzR5Z4oDIG4YA0imfc9tirf-q_OYMCtmH5tuIsSJjO9xtgpiSdu830Gs3LmrNO3EDln29fsWEBXhrFgb3K5dQ/s580/%CF%84%CE%B6%CE%AF%CE%BD%CE%B9%CE%B1%203.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="385" data-original-width="580" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAhzSdOmzt4g4nwC4-nmf4Hevf0I7iaES0HNY7q6txhHHa1syECtVTllVIvyjsLep1oQnWWZVBV2ppUvwWbVZTxiAhjYOEhZkwry89uCzR5Z4oDIG4YA0imfc9tirf-q_OYMCtmH5tuIsSJjO9xtgpiSdu830Gs3LmrNO3EDln29fsWEBXhrFgb3K5dQ/s16000/%CF%84%CE%B6%CE%AF%CE%BD%CE%B9%CE%B1%203.jpg" /></a></div><br /><br /><p></p><p><i>Αν βρισκόμαστε κάπου ανάμεσα στους στίχους της <b>Οδύσσειας </b>τώρα, αν ταξιδεύαμε παρέα με τον <b>Οδυσσέα</b>, </i>μάλλον θα παραδέρναμε στα στενά της <i>Σκύλλας και της Χάρυβδης</i>, αφού πρώτα κατασπαράξαμε τους γλυκούς λωτούς της λησμονιάς, ανοίξαμε τον ασκό του Αιόλου, σαγηνευτήκαμε από την Κίρκη που μας μετέτρεψε σε άλογα τετράποδα κι αφεθήκαμε στο πλάνο τραγούδι των Σειρήνων. Στον οίκο μας κάνει κουμάντο ο<b> Αντί-<i>νοος</i></b> (<i>ο νους, του νοός</i>) κι οι υπόλοιποι φιλήδονοι και θρασείς μνηστήρες κι ο γιος μας έχει αποδεχτεί την κατάσταση σιωπηλά....</p><p> Κι αν κοπιάζοντας ο Οδυσσέας κατόρθωσε κι επέστρεψε στην Ιθάκη του κι είχε τη φρόνηση να τοξεύσει πρώτον τον <b><i>Αντί-νοο </i></b>για να βάλει σε μια τάξη το παλάτι του, πόσοι εταίροι του σώθηκαν; Ουδείς...</p><p style="text-align: center;"><b><i> ἀλλ' οὐδ' ὧς ἑτάρους ἐρρύσατο, ἱέμενός περ· <br />
αὐτῶν γὰρ σφετέρῃσιν ἀτασθαλίῃσιν ὄλοντο, <br />
νήπιοι, οἳ κατὰ βοῦς Ὑπερίονος Ἠελίοιο <br />
ἤσθιον· αὐτὰρ ὁ τοῖσιν ἀφείλετο νόστιμον ἦμαρ. </i></b></p><p style="text-align: center;"><i>(Οδύσσεια Ομήρου α6-9) </i><br /></p><p><i>- Πώς να μη βλέπω κακές εικόνες γέροντα; Το κακό το αφήσαμε να αμοληθεί παντού. Κι ενίοτε το βαπτίζουμε και καλό. Και βουτάμε στην κολυμπήθρα του τα παιδιά μας.... Ονομάσαμε ευλογία το εύκολο, το άνευ κόπου και καταλήξαμε εξαντλημένοι κι άδειοι να πνιγόμαστε στη ζωή μας που βάλτωσε. </i></p><p><i></i></p><blockquote><i>"Η ασκητική ζωή και οι ιδρώτες που την συνοδεύουν επινοήθηκαν από τους εραστές της αρετής, απλά για να αποτινάξουν από την ψυχή τους τα σάπια εκείνα στοιχεία της απάτης, που αυτοεγκαταστάθηκαν μέσα της μέσω των παγίδων των πέντε αισθήσεων. Δεν είναι σαν οι αρετές να εισάγονταν απ'έξω ως κάτι καινούριο, επειδή αυτές είναι ήδη μέσα μας από τη στιγμή της δημιουργίας μας. Ώστε όταν η απάτη εκδιωχθεί εντελώς από την ψυχή, τότε αυτή αφήνει να φανεί η λαμπρότητα και το μεγαλείο των φυσικών της αρετών. Έτσι την ασκητική ζωή δεν την ακολουθεί κανείς ούτε για να εισαγάγει ούτε για να δημιουργήσει αρετές, αλλά για να εξοστρακίσει (από την ανθρώπινη φύση) οτιδήποτε ο Θεός ουδέποτε εμφύτευσε ούτε δημιούργησε μέσα μας. Άρα, εκείνος που δεν είναι τρελός, είναι σώφρων κι εκείνος που δεν είναι ούτε δειλός, ούτε παράτολμος, αυτός είναι γενναίος και δυνατός. Συνεπώς, με την απομάκρυνση όλων των εμποδίων που αντιμάχονται τη φύση, παραμένουν και αναδεικνύονται μόνο τα συμβατά και συγγενεύοντα με αυτήν στοιχεία. Είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα με το να κάνουμε φανερή τη φυσική γυαλάδα και λαμπρότητα τψν ράβδων του σιδήρου απομακρύνοντας όλη τη σκουριά από την επιφάνειά τους." (<b>Αγίου Μαξίμου Ομολογητού</b>, από τη "Θεολογία της Φύσεως", εκδ. Αρμός)<br /></i></blockquote><p><i> </i></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><i><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhAl0S6-cmgSaJg0fwrpHKq9u1jgEUF-EytDed4t0Fu1Rt8_Clr_aJi1fqLhLXw3zsF1HILE9P0w8uOX7QicePVZGwnX0MnGcPD4WGZkqJXtNzhtNfdBuhjwB3EkvVkTatA6fCORLDkYbIyJgDAhiWXhEc8b_gNKHYZ7Xs6LIsHOmsoD0s8eIsLmUdsw/s580/%CF%84%CE%B6%CE%AF%CE%BD%CE%B9%CE%B1%204.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="456" data-original-width="580" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhAl0S6-cmgSaJg0fwrpHKq9u1jgEUF-EytDed4t0Fu1Rt8_Clr_aJi1fqLhLXw3zsF1HILE9P0w8uOX7QicePVZGwnX0MnGcPD4WGZkqJXtNzhtNfdBuhjwB3EkvVkTatA6fCORLDkYbIyJgDAhiWXhEc8b_gNKHYZ7Xs6LIsHOmsoD0s8eIsLmUdsw/s16000/%CF%84%CE%B6%CE%AF%CE%BD%CE%B9%CE%B1%204.jpg" /></a></i></div><i><br /></i><p></p><p></p><p>Χαρά μικρού παιδιού με συνεπήρε όταν είδα τα κεφαλάκια τους ν'ανθίζουνε! Πόσες, μα πόσες αποχρώσεις! Κι άλλα με πέταλα πυκνά σε στρώσεις, άλλα πιο ντελικάτα, λεπτά. Κι όλα να πασχίζουν ακόμη να ξεπεράσουν το επίπεδο της αυλής. Να τη φωτίσουν με τα χρώματα και τα χαμόγελά τους... Να πλησιάσουν το φως του ήλιου. . Έτσι απλά, αληθινά κι ανόθευτα ακολουθώντας τη φύση τους... <i>Κάπως έτσι αν μεγαλώναμε κι εμείς....</i><br /></p>Όλγαhttp://www.blogger.com/profile/10890809316986482798noreply@blogger.com11tag:blogger.com,1999:blog-5398840350809205883.post-44530652443346227202022-06-10T13:17:00.008+03:002022-07-09T19:53:38.937+03:00Αντίο...<i> - Έι, χαζοπούλι του Πηλίου, έλα να σου φτιάξω καφεδάκι! </i><p>Η πρώτη ανάμνηση, τούτη η φωνή από την ταράτσα. Κι ύστερα το φλιτζάνι με τον ελληνικό και δίπλα η ρακή η<i> "ψημένη".</i>.. </p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhksgPwwBVuAXGDhJOnnEmWZfl9wE-1K_eLDZc1Xyj-LKx2_FIQByD146fN1sAP5forKj0i1l2fA1x4XWAYk--ZxM5cXVPuVzSXw6rlIt5h2FU7Khm5sdcjCrdFlzjLR4s3EzjAId3OMSrES1sCPBDOHl-ai-wB_uJbHFbctm5Q2oNoN-MUhdfDcWir-g/s580/%CE%91%CE%BC%CE%BF%CF%81%CE%B3%CF%8C%CF%82%20%CE%B2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="385" data-original-width="580" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhksgPwwBVuAXGDhJOnnEmWZfl9wE-1K_eLDZc1Xyj-LKx2_FIQByD146fN1sAP5forKj0i1l2fA1x4XWAYk--ZxM5cXVPuVzSXw6rlIt5h2FU7Khm5sdcjCrdFlzjLR4s3EzjAId3OMSrES1sCPBDOHl-ai-wB_uJbHFbctm5Q2oNoN-MUhdfDcWir-g/s16000/%CE%91%CE%BC%CE%BF%CF%81%CE%B3%CF%8C%CF%82%20%CE%B2.jpg" /></a></div><br /><p></p><p>Δεν τα πάω καλά με τις αναμνήσεις κι έτσι δυσκολεύομαι και στα τηλέφωνα... Κι έτσι κατέληξα να μάθω με τόση καθυστέρηση ότι τούτη η φωνή <i>"συχωρέθηκε"</i>... Ένα επιπρόσθετο <i>"πνίξιμο" </i>για την αμέλειά μου... που δεν συγχωρείται... Και δίπλα ένα σφηνάκι με την ψημένη ρακή. Το καταχωνιασμένο μπουκάλι είχε σημειωμένο πάνω <i>"2008"</i> και το όνομά της. </p><p>Μια άλλη ζωή. Κύκλοι που κλείνω ερμητικά και τους θάβω βαθιά στο μπαουλοντίβανο. Σαν να θέλω να ξεφύγω από τις μνήμες τους, ίσως κι από εμένα.<i> Γιατί τόσο πολύ;</i></p><p>Εκείνη η θέα από το μπαλκονάκι. Ν'αγναντεύεις το γαλάζιο και τις βάρκες που φιλοξενεί. Η λιτή και μεγαλειώδης κακαβιά με το ξύδι κι οι τόσες κουβέντες που ανταλλάσσαμε... Σαν να μην είχα ανάγκη από ύπνο σ'εκείνο το νησί. Λες κι ο αγέρας πού'κανε τα σύννεφα να τρέχουνε, εξαφάνιζε και κάθε διάθεση για νωχέλεια.</p><p><i>Πόσους θά βρεις σε τούτη τη ζωή να νοιαστούν; Και πραγματικά να χαρούν με την παρουσία σου; Κι εγώ πάλι καθυστέρησα...</i></p><p><i>Είναι κάποιοι άνθρωποι ξεχωριστοί, ιδιαίτεροι που συναντάς εκεί που δεν το περιμένεις και αφήνουν στην ψυχή σου το στίγμα τους. Κι ας μη σας δένουν τα χρόνια συναναστροφής. Άνθρωποι που αποδέχεσαι μοναχά την ομορφιά τους, την ομορφιά της ψυχής.</i></p><p>Ένα πιάτο δίπλες με μέλι στο κομοδίνο για καλωσόρισμα στις δυόμιση τα ξημερώματα που δένει το καράβι. Η πόρτα του δωματίου με το κλειδί πάνω να με περιμένει να την ανοίξω μες στην νύχτα.<i> Ποιά Ελλάδα γνώρισα και ποιά μου ετοιμάζουν; </i>Ίσως για τούτο και το μπαουλοντίβανο. Ίσως και για άλλα πολλά που πονάνε. </p><p> Σήμερα, όμως, αναγκάστηκα και το άνοιξα για να ρίξω μια κλεφτή ματιά! Έκλεψα λίγες λέξεις <i>-δεκαεπτά χρόνια πριν γραμμένες-</i> γεμάτες αρμύρα και φως και βιάστηκα να το ξανακλείσω:<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--></p><p><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156">
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--></p><blockquote><i>"Κατέβηκε η θεία Καλλιόπη επίσημα ντυμένη για τη βόλτα στα Κατάπολα («Ε, πάμε στην Πρωτεύουσα, πώς θα έρθω, σαν το γύφτο με τη ρόμπα;» μου είπε όταν την πείραξα) φορώντας το υπέροχο άσπρο κεντητό μαντήλι στο κεφάλι και χωρίς το μπαστούνι της που την είχε νευριάσει! Πρώτα περάσαμε να πληρώσει τη δόση του ηλιακού, ύστερα σταματήσαμε έξω από το κοσμηματοπωλείο που εκτελεί χρέη ταχυδρομείου και, τέλος, στο μπακάλικο του Λ. για να φορτώσουμε τα ψώνια. Από εκεί, επισκεφτήκαμε μια φιλενάδα της που κατοικεί σε ένα διπλανό γουστόζικο σπιτάκι με ένα κουκλίστικο κουζινάκι με γαλάζιο ταβάνι και ξυλοδεσιά κι ατελείωτες ανοιχτές πιατοθήκες στερεωμένες στον άσπρο τοίχο χιλιοφορτωμένες με κατσαρόλες, τεντζερέδες, πιάτα και γλυκά." <br /><br />"Ανεβήκαμε στην κυρά Καλλιόπη που μας ετοίμασε αμοργιανό πρωινό˙ βρεγμένο παξιμάδι με λαδορίγανη, ντοματούλα και ντόπιο σκληρό τυρί… Μας μίλησε για τις αλυκές, πέρα από τις Πλάκες, που πήγαιναν και μάζευαν αλάτι, τον αφρίτη, τόσο αφράτο που θρυμματιζόταν στα δάχτυλα… Μέσα στις γούβες των βράχων, όταν η θάλασσα λάδωνε, κυρίως τον Ιούνιο, πήγαιναν, κι ακόμη μερικοί πάνε, με τα καϊκάκια και σεργιάνιζαν στις Αλυκές για να το μαζέψουν με το κουταλάκι της σούπας. Κι αν τύχαινε καμιά γούβα με πολύ, που το μάζευαν με τη χούφτα, κάναν χαρά μεγάλη… Μια φορά είχε πάει με τον πατέρα της, με τα μουλάρια. Κι είχε κάτι βράχια μυτερά και κοφτερά που σου τρυπούσαν το πέλμα. Κι όταν το κουβαλούσαν να το φορτώσουν , ήταν βαρύ, δεν άντεξε… Κι έκανε ο πατέρας δυο αγώγια…."</i></blockquote><p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0qWDC1oJm0eJp5jJqCGIQGNB5Nr5RZPGcEPBwXsx_8y01Nks2ZbMmI0Uebj43JK5VAhKqXvaXlGurzyGlu3VulO1QS547YZ_Ep7X1CHoukn8Ls6twoaeCJV6Q6e4_gD4wtL882UL41q2Y555CIkPmCiCmX_rEd0GRkLBu4xicNuBe0XqhzLTmTtdqPg/s873/%CE%91%CE%BC%CE%BF%CF%81%CE%B3%CF%8C%CF%82%20%CE%B3.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="873" data-original-width="580" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0qWDC1oJm0eJp5jJqCGIQGNB5Nr5RZPGcEPBwXsx_8y01Nks2ZbMmI0Uebj43JK5VAhKqXvaXlGurzyGlu3VulO1QS547YZ_Ep7X1CHoukn8Ls6twoaeCJV6Q6e4_gD4wtL882UL41q2Y555CIkPmCiCmX_rEd0GRkLBu4xicNuBe0XqhzLTmTtdqPg/s16000/%CE%91%CE%BC%CE%BF%CF%81%CE%B3%CF%8C%CF%82%20%CE%B3.jpg" /></a></div><br /><p></p>Σα να ταξιδεύω σ'άλλες ζωές, αιώνες πίσω... Πόσο άλλαξα τούτα τα χρόνια. Όχι η ουσία μου, όχι η ψυχή μου. Μοναχά τα μάτια της από τα τόσα δάκρυα. Πόσο, όμως, άλλαξε η ίδια η ζωή. Τούτο πονάει πιότερο απ'τα δάκρυα... <br /><br /><br /><i><b><blockquote>Ψυχοσάββατο ξημερώνει αύριο. Ας είναι αναπαυμένη η ψυχούλα σου. Έκανες τούτο τον κόσμο πιο όμορφο... Και συγχώρεσέ με, αν θες, που ήμουν μακριά.... </blockquote></b></i><p></p><p><b><i></i></b></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b><i><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_SwkBUDExzKTnny2Q5-Q8NaMxydPngIo8N4f3ychU0RTmGzq5H89zoX-BsKPNWoDck-3nCrofFyh8zFcrGZ9lv2nBU3W6Gx_IYez2dSAHAPEUq6H6kiEam41IwV7T-TK7DindHm7YfcB9kbsuzGwEC95ypJcP42Il0mdwYHrlgG5yPH_w6WDoHTv86A/s873/%CE%91%CE%BC%CE%BF%CF%81%CE%B3%CF%8C%CF%82%20%CE%B1.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="873" data-original-width="580" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_SwkBUDExzKTnny2Q5-Q8NaMxydPngIo8N4f3ychU0RTmGzq5H89zoX-BsKPNWoDck-3nCrofFyh8zFcrGZ9lv2nBU3W6Gx_IYez2dSAHAPEUq6H6kiEam41IwV7T-TK7DindHm7YfcB9kbsuzGwEC95ypJcP42Il0mdwYHrlgG5yPH_w6WDoHTv86A/s16000/%CE%91%CE%BC%CE%BF%CF%81%CE%B3%CF%8C%CF%82%20%CE%B1.jpg" /></a></i></b></div><p><b><i><br /></i></b></p><p></p>Όλγαhttp://www.blogger.com/profile/10890809316986482798noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-5398840350809205883.post-53545591058542377792022-02-20T14:58:00.003+02:002023-02-03T13:35:44.779+02:00Οι καλόγεροι και η λατρεία του Διονύσου εν Θράκη- Γ. Βιζυηνού<p style="text-align: center;"><i><b> </b></i></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><i><b><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjucMcN1Eed8fchiWCD5dcJwrIkpCXxeO0RWCCIOiIwZhnE06viUHwBOke5zMBB3wR_91CH9zqpz-19UcBFOSyQig9VGikAa1kyYpNghCv61nNBGhJ0RC3LSH8YF0086BTFfxY-jS56aFcH9PuLTW7dXDqeI5mtMuJN8mqGDuZutjori4D6lUEycMya0A=s404" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="360" data-original-width="404" height="356" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjucMcN1Eed8fchiWCD5dcJwrIkpCXxeO0RWCCIOiIwZhnE06viUHwBOke5zMBB3wR_91CH9zqpz-19UcBFOSyQig9VGikAa1kyYpNghCv61nNBGhJ0RC3LSH8YF0086BTFfxY-jS56aFcH9PuLTW7dXDqeI5mtMuJN8mqGDuZutjori4D6lUEycMya0A=w400-h356" width="400" /></a></b></i></div><i><b><br /></b></i><p></p><p style="text-align: center;"><i><b>"Οι καλόγεροι και η λατρεία του Διονύσου εν Θράκη": </b></i></p><p>Ένα πολύτιμο κείμενο του <b>Γεωργίου Βιζυηνού</b><i><b> (</b>1849-1896) </i>το οποίο μας διασώζει ένα ξεχωριστό έθιμο που λάμβανε χώρα τις μέρες της Αποκριάς σε χωριά της Ανατολικής Θράκης κι είχε τις ρίζες του στην απώτατη αρχαιότητα... </p><p>Η πένα του Βιζυηνού, όπως πάντα, ιδιαίτερη και μοναδική! <br /></p><p><br /></p><p style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEh58_Haf8mfQln3ydKvUAxTp0OlxsHk6KASRRBuNKikTMs1z9tYFcGMSXjPXqTjYUMJEBCzWLX0H1LYF4r-j4IHOLNXitp-3h75bZPQKwgmoo88M2YalfYO8pGhBZw_KeEyKSVuCvxtuAL7eLXj08MO0CpP0-OBMI1nrlMS2RyQnA4gjGhUr4s_rfp9rA=s982" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="982" data-original-width="580" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEh58_Haf8mfQln3ydKvUAxTp0OlxsHk6KASRRBuNKikTMs1z9tYFcGMSXjPXqTjYUMJEBCzWLX0H1LYF4r-j4IHOLNXitp-3h75bZPQKwgmoo88M2YalfYO8pGhBZw_KeEyKSVuCvxtuAL7eLXj08MO0CpP0-OBMI1nrlMS2RyQnA4gjGhUr4s_rfp9rA=s16000" /></a></p><p><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgwV-44hD1ZKRMgVrKnKS4tI_y8RGCZYpc-1tRnsXimYRgvkq30_TwQgTTeWoX_-qX8B1M-mCNqw6UxloggxInGVYu0t8NZIkk3D7lRdRSX0But_91kv8TLlRdV3lgC8n3uY_7_0MShVePe0JgkJg85PfZziR4MSFhvMsqhd14F9rYuGgoyrYeoWVogSA=s989" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="989" data-original-width="580" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgwV-44hD1ZKRMgVrKnKS4tI_y8RGCZYpc-1tRnsXimYRgvkq30_TwQgTTeWoX_-qX8B1M-mCNqw6UxloggxInGVYu0t8NZIkk3D7lRdRSX0But_91kv8TLlRdV3lgC8n3uY_7_0MShVePe0JgkJg85PfZziR4MSFhvMsqhd14F9rYuGgoyrYeoWVogSA=s16000" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjKwXnvRgI-B2rRfG_53bof2u04QcNfmjqtZ7zTm5OFsi9-b-M262KDamQK0N-qjt7D8ZYGBMHFSON4bZlrg56RTFkPf8xmuZFWX1hJpUeBmAvtjmUK89-OBFHFzcOuhlTUpzcukxsBGkktlIsCJaD_TfmVf0MCMFiVlri-UpsEjuhODWvb4Zy7f48ijA=s982" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="982" data-original-width="580" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjKwXnvRgI-B2rRfG_53bof2u04QcNfmjqtZ7zTm5OFsi9-b-M262KDamQK0N-qjt7D8ZYGBMHFSON4bZlrg56RTFkPf8xmuZFWX1hJpUeBmAvtjmUK89-OBFHFzcOuhlTUpzcukxsBGkktlIsCJaD_TfmVf0MCMFiVlri-UpsEjuhODWvb4Zy7f48ijA=s16000" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiZ10EiMnHQNJDTpq4a4hBID4nHyEIkWiVqXogKC73cWu5CwUbXkb_I3KVtdU2xQniSjQQni_sDpKFYqGbZ3_-yYDVGmC-MPYGL7cWThBCIzPRYd4bvfuZUO5b0pyZ_CbC9y67Yl2_oUgaLimF0qGc0_S4StP8lxh4DkGTqm0eDM3ceZzEUv3oWcFeW-g=s967" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="967" data-original-width="580" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiZ10EiMnHQNJDTpq4a4hBID4nHyEIkWiVqXogKC73cWu5CwUbXkb_I3KVtdU2xQniSjQQni_sDpKFYqGbZ3_-yYDVGmC-MPYGL7cWThBCIzPRYd4bvfuZUO5b0pyZ_CbC9y67Yl2_oUgaLimF0qGc0_S4StP8lxh4DkGTqm0eDM3ceZzEUv3oWcFeW-g=s16000" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgK1XvRaWk07nTVQE40WArlpjEA8APHD6zkekZcl-E2m2YuOiuvbr6Yc8HEYy9ObElJ-2l52jhlyC_VTOEPhmFqh7I0e61oCBg86Bb50am8TcRDyEVoPd-egZIyK1t4Ipde07w6Mz1ibGZHA31J5zYtrkxcah5DubjEKuYYmJuCRlK2Iad6oI9trVZ17Q=s971" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="971" data-original-width="580" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgK1XvRaWk07nTVQE40WArlpjEA8APHD6zkekZcl-E2m2YuOiuvbr6Yc8HEYy9ObElJ-2l52jhlyC_VTOEPhmFqh7I0e61oCBg86Bb50am8TcRDyEVoPd-egZIyK1t4Ipde07w6Mz1ibGZHA31J5zYtrkxcah5DubjEKuYYmJuCRlK2Iad6oI9trVZ17Q=s16000" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhf7CTMJiwlkmrVVk4Nm8gpjGsQlGPnrP7QWz-BcwSv9YpHaJuew20kPJTxphAIS7ewcQQP4wocD9Xfji3NTi9pDbw6AMVQsZJwtroo8KD_jvWU6ArBQcDv3w7LwY3rff7CYNrLI1G83Xyg5I_bJ5p55gbtfHlbo83QEqrvrTLW7I3TLCSPEacQ6N57xA=s969" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="969" data-original-width="580" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhf7CTMJiwlkmrVVk4Nm8gpjGsQlGPnrP7QWz-BcwSv9YpHaJuew20kPJTxphAIS7ewcQQP4wocD9Xfji3NTi9pDbw6AMVQsZJwtroo8KD_jvWU6ArBQcDv3w7LwY3rff7CYNrLI1G83Xyg5I_bJ5p55gbtfHlbo83QEqrvrTLW7I3TLCSPEacQ6N57xA=s16000" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEh1L15WWNHX2VjUPCa54Xm-nQZxQQD-jli0IQfOuBEowGp5i6Uy1HtatS7ix4tGYEcTKKy_kT6TRtTsuN7GU_xN3dr-e7oB5c1MW25Ym3ln7nvtDmSvGOqzNRFsNGMaAhDFaVlxBGqj0P4bl9ownQBa-L0Bb-cWK2HdU1qQ64j1O6RnTxbjZnXXJpOBnA=s972" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="972" data-original-width="580" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEh1L15WWNHX2VjUPCa54Xm-nQZxQQD-jli0IQfOuBEowGp5i6Uy1HtatS7ix4tGYEcTKKy_kT6TRtTsuN7GU_xN3dr-e7oB5c1MW25Ym3ln7nvtDmSvGOqzNRFsNGMaAhDFaVlxBGqj0P4bl9ownQBa-L0Bb-cWK2HdU1qQ64j1O6RnTxbjZnXXJpOBnA=s16000" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjfsaSNEW7Qe_Y8_y9pAe4e0Vnz9tk2TXDSj2NBpiOGy1p1mTMQyVvLH2TFUhCVa1Pt9kauXDXSEcOHbtK9jpsxvEA2f9kVaaAQhFZqKPK_zOqIjFPcwcOP1FDX-ukSuzy7e-GmLOIyFSNhgkkCkzJxPhnDllA22A1GxZ4YxOfJbyHEFetVkVXk_BzXww=s995" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="995" data-original-width="580" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjfsaSNEW7Qe_Y8_y9pAe4e0Vnz9tk2TXDSj2NBpiOGy1p1mTMQyVvLH2TFUhCVa1Pt9kauXDXSEcOHbtK9jpsxvEA2f9kVaaAQhFZqKPK_zOqIjFPcwcOP1FDX-ukSuzy7e-GmLOIyFSNhgkkCkzJxPhnDllA22A1GxZ4YxOfJbyHEFetVkVXk_BzXww=s16000" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgrz10XjYhtaEkGNg9LRn3u3XRKc-Dp2X_IhwS3-Fen-1SFcE-vPQ09tS46ll-v7UEY5ZIcKoq7mW-92dai2W5OqY6-KO-K-W2HJSclSchsuKpVGKNSfdUv0HJ4d2BeRe7LqhkjMM3w_O23Gi8rn9XqCkZc64Hhe7S_mv0NaVGCvX6H5ITtH9E5tt1K8A=s979" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="979" data-original-width="580" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgrz10XjYhtaEkGNg9LRn3u3XRKc-Dp2X_IhwS3-Fen-1SFcE-vPQ09tS46ll-v7UEY5ZIcKoq7mW-92dai2W5OqY6-KO-K-W2HJSclSchsuKpVGKNSfdUv0HJ4d2BeRe7LqhkjMM3w_O23Gi8rn9XqCkZc64Hhe7S_mv0NaVGCvX6H5ITtH9E5tt1K8A=s16000" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjIyB1LU67zhm4WCOaCWwvpmLPXr7vRc6W8LSHDs-2L4KVTqlCRIIDModBlP6aF2z0dQva1GRKc68w9eBDN6TVNSCNB8TL3CKlWfiOp512_7U-okPY5Oq-C3kf7f0D_msJoaRbqrlc5J0YBD76oaVHFzaCcxrEDzW_bAC27V0Q1xCREPhyikbXTOLp5qA=s972" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="972" data-original-width="580" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjIyB1LU67zhm4WCOaCWwvpmLPXr7vRc6W8LSHDs-2L4KVTqlCRIIDModBlP6aF2z0dQva1GRKc68w9eBDN6TVNSCNB8TL3CKlWfiOp512_7U-okPY5Oq-C3kf7f0D_msJoaRbqrlc5J0YBD76oaVHFzaCcxrEDzW_bAC27V0Q1xCREPhyikbXTOLp5qA=s16000" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgalOQIY2i6D6oVLLUe1s0mebdL3kllVuZyklCQwC8BmHp5hiRKYvAu0V45EdrJ9Ecp2nk6jnXW2tRqcayg-QQ_4hktOzrVUOO4fZhM5lT521KR6wojCMc_xfp22KCxxqcGalrNId98gIQEKiq9CP6In1IOOC16ymOuYXZgCgcCKzzwyqsvCOGUcTFYgA=s972" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="972" data-original-width="580" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgalOQIY2i6D6oVLLUe1s0mebdL3kllVuZyklCQwC8BmHp5hiRKYvAu0V45EdrJ9Ecp2nk6jnXW2tRqcayg-QQ_4hktOzrVUOO4fZhM5lT521KR6wojCMc_xfp22KCxxqcGalrNId98gIQEKiq9CP6In1IOOC16ymOuYXZgCgcCKzzwyqsvCOGUcTFYgA=s16000" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiak8BOVFf31xgycrgpAYPlTVQcMz7MrmhlutKggN2ZZelabAaTzaU1h-rQD6ZGqcJdfMFmWIPh1xM0mSOFjCMdt3-As7tTgeKn9Sy1CIst9IOxRPLhcXVD0nwFK3_Pc0XLHUDTDcDHKxU-MZwDmbRRWjzx6z9GCWzg9OlZFcNkUpfKT9CpaHQeM2IGLg=s984" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="984" data-original-width="580" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiak8BOVFf31xgycrgpAYPlTVQcMz7MrmhlutKggN2ZZelabAaTzaU1h-rQD6ZGqcJdfMFmWIPh1xM0mSOFjCMdt3-As7tTgeKn9Sy1CIst9IOxRPLhcXVD0nwFK3_Pc0XLHUDTDcDHKxU-MZwDmbRRWjzx6z9GCWzg9OlZFcNkUpfKT9CpaHQeM2IGLg=s16000" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiNa57fNrAgQCVzuPjSzgLif61P0xxCVLjnSqfwjQBczT25y71uOGTlUpUsmfyJbO_LXCODNfVYi6nnqgY1QiJsHE5_z9xox_dgfF84rKCyO9vHCbosrt6GaL0pyfj0umZ1COfJf6RMvWQXY9mMSR_hfpPCDuOZDnAwMp1gCTe1VIRoRUmrwX7KkGL38w=s974" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="974" data-original-width="580" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiNa57fNrAgQCVzuPjSzgLif61P0xxCVLjnSqfwjQBczT25y71uOGTlUpUsmfyJbO_LXCODNfVYi6nnqgY1QiJsHE5_z9xox_dgfF84rKCyO9vHCbosrt6GaL0pyfj0umZ1COfJf6RMvWQXY9mMSR_hfpPCDuOZDnAwMp1gCTe1VIRoRUmrwX7KkGL38w=s16000" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjvDNnRGuQNwQfm-3RH6VvA7qCArqBTvDKik7JIo3lIJA1Y4jl-dAKKyqC1L3ugjjEUCh6p5Up39EAFXjvXKVhpxXk9OYYg_TJ2_yYP7DYhndy092J8yw4ha0YMN6wf76wEufyx1ODQeyzMgsnPrvKooNICNnyylHqA8bXZdfwRJCwD9tDyAdloc_BGFQ=s966" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="966" data-original-width="580" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjvDNnRGuQNwQfm-3RH6VvA7qCArqBTvDKik7JIo3lIJA1Y4jl-dAKKyqC1L3ugjjEUCh6p5Up39EAFXjvXKVhpxXk9OYYg_TJ2_yYP7DYhndy092J8yw4ha0YMN6wf76wEufyx1ODQeyzMgsnPrvKooNICNnyylHqA8bXZdfwRJCwD9tDyAdloc_BGFQ=s16000" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjSZfy8AB4daEPMuB-tUDR0P5Xq_71SZFdStqbY41DKVfAsZ8qwgWt51Y7KqV3i-0ASqmNp-gzas-xFGMSKOjoJa_TLHvYVQh4pB1OAIAYxcfcX4gZVDVNuq6ilR-UPJRimgVIeCb9be3EUONCIywIny5ugwvcJ9Xm3ctRp0oeE3jQI75QNKKWx7ULqAQ=s949" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="949" data-original-width="580" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjSZfy8AB4daEPMuB-tUDR0P5Xq_71SZFdStqbY41DKVfAsZ8qwgWt51Y7KqV3i-0ASqmNp-gzas-xFGMSKOjoJa_TLHvYVQh4pB1OAIAYxcfcX4gZVDVNuq6ilR-UPJRimgVIeCb9be3EUONCIywIny5ugwvcJ9Xm3ctRp0oeE3jQI75QNKKWx7ULqAQ=s16000" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiGEI4k_JnFue7PgFoDCMpPPk4iriCaRokREfny8eKVP2G49DwAEDy6EQ4MeiDbZatVu2kubGkixzFTbyQr2cnlRmtwe55yRuKcsqokojqrjFQSUcsc0yNs0kwlolEd7-Bp51Mkos0JMJwjhEmbKY9eEI5IOfRjO78tA5ir-UOHYni98v3JvX7iADJ-vw=s968" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="968" data-original-width="580" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiGEI4k_JnFue7PgFoDCMpPPk4iriCaRokREfny8eKVP2G49DwAEDy6EQ4MeiDbZatVu2kubGkixzFTbyQr2cnlRmtwe55yRuKcsqokojqrjFQSUcsc0yNs0kwlolEd7-Bp51Mkos0JMJwjhEmbKY9eEI5IOfRjO78tA5ir-UOHYni98v3JvX7iADJ-vw=s16000" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgJF-CfYlngsy2PO5JPnes2MEiqtrJR-dk3-mS4tl5cQ0Yfqb1bCDyXGxVNzHK-u8w6S1vFW9n36pwArACw2KKnivP1KxMDyL1x5Xr0Jb5NRm9ffDv5KCINd6h6mC_L7vM6FgYkcUUwUAn27YFku_dyYhsmRx85mSZ54Ne-utJZo278Am2x0nKnX9_GEg=s963" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="963" data-original-width="580" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgJF-CfYlngsy2PO5JPnes2MEiqtrJR-dk3-mS4tl5cQ0Yfqb1bCDyXGxVNzHK-u8w6S1vFW9n36pwArACw2KKnivP1KxMDyL1x5Xr0Jb5NRm9ffDv5KCINd6h6mC_L7vM6FgYkcUUwUAn27YFku_dyYhsmRx85mSZ54Ne-utJZo278Am2x0nKnX9_GEg=s16000" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEis5yT9wFMt3iuYRlVcTkM7qqC65xi7zl6_jfVviMvM1-GujYUXea-Zfftc1XGCszRLwQ-_XQx69Y4iHDc6I0tG-hI9Pv_IP15mSF2aUzg713d-oXlIarTPCFNzudDc6ps-ePe-ZrOU-kZgpMJf0o-UZAQXpWvRPOcIPr8XrR7lfezuOtj9fzlBMAIIsg=s981" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="981" data-original-width="580" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEis5yT9wFMt3iuYRlVcTkM7qqC65xi7zl6_jfVviMvM1-GujYUXea-Zfftc1XGCszRLwQ-_XQx69Y4iHDc6I0tG-hI9Pv_IP15mSF2aUzg713d-oXlIarTPCFNzudDc6ps-ePe-ZrOU-kZgpMJf0o-UZAQXpWvRPOcIPr8XrR7lfezuOtj9fzlBMAIIsg=s16000" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhQhVwFcZujzkapCYDB8kn4wAdnnDQGCLWtK1HNtp7j2OAc6IEdpa-I2iKOghi-sBCBs8oCGDN0hnjXg-95mg6d8Ig2uZcpCCV9F15RO4fhIPwSD8RZEAzZHwWQuID6N2i5Bgbp1hfAaTPD3mcMQgdcVc37uasCctoBFITIACxF-HsnITRHXi6rEJIT6w=s971" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="971" data-original-width="580" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhQhVwFcZujzkapCYDB8kn4wAdnnDQGCLWtK1HNtp7j2OAc6IEdpa-I2iKOghi-sBCBs8oCGDN0hnjXg-95mg6d8Ig2uZcpCCV9F15RO4fhIPwSD8RZEAzZHwWQuID6N2i5Bgbp1hfAaTPD3mcMQgdcVc37uasCctoBFITIACxF-HsnITRHXi6rEJIT6w=s16000" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgPEV1zAvpIKG84FBygl7otUPeXRviaEUNNLzc8YBUXEk8aCXlihBjuP3DMgS302DnVNu4-UU1pzlPwmr0AiwueoozQKlfFZww7LKqgx2dNNQQwy5zccfV2hOJVrgaPHiOJkvnmwzirhfZiM6KKSkvo-gefOiyAYxiATdn-K7-AcJoalsW5Z2WqfnCkpA=s998" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="998" data-original-width="580" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgPEV1zAvpIKG84FBygl7otUPeXRviaEUNNLzc8YBUXEk8aCXlihBjuP3DMgS302DnVNu4-UU1pzlPwmr0AiwueoozQKlfFZww7LKqgx2dNNQQwy5zccfV2hOJVrgaPHiOJkvnmwzirhfZiM6KKSkvo-gefOiyAYxiATdn-K7-AcJoalsW5Z2WqfnCkpA=s16000" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEh_SKcmN6DjOlCdnVAoak0_UYLBasde4TQFGn_YVlYGppORZKvXJh4KMHwdziYgH2qQeOYLEtVXQn-SxGLSInP1lji6w6A0Hb6GeCtbl96We_7u880Xyd2LdFIz6BismvLjYmx8ysXMOS3wb2SL0hD7dSZHtwAd5I4cCTQXGMU2itPal3Bj2MYqP75r8A=s971" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="971" data-original-width="580" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEh_SKcmN6DjOlCdnVAoak0_UYLBasde4TQFGn_YVlYGppORZKvXJh4KMHwdziYgH2qQeOYLEtVXQn-SxGLSInP1lji6w6A0Hb6GeCtbl96We_7u880Xyd2LdFIz6BismvLjYmx8ysXMOS3wb2SL0hD7dSZHtwAd5I4cCTQXGMU2itPal3Bj2MYqP75r8A=s16000" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhEbroGRdWVGLjD8R5KMAr-RXpE42cShBJ1-oMJw_G2Ojp78w3IYM-R5TPfj_Mx2ycunMDFF6kal8B1qj0OxiYkqJYXwWwU77H-9cJc3CtZvDI8T3gTq33kPCGGfD7pRj9CB4OXqWdWfb1UlCVerorFFhpGzXbXHlYrhH9GCHQO_yhh5qZ9uKxboQ65PQ=s974" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="974" data-original-width="580" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhEbroGRdWVGLjD8R5KMAr-RXpE42cShBJ1-oMJw_G2Ojp78w3IYM-R5TPfj_Mx2ycunMDFF6kal8B1qj0OxiYkqJYXwWwU77H-9cJc3CtZvDI8T3gTq33kPCGGfD7pRj9CB4OXqWdWfb1UlCVerorFFhpGzXbXHlYrhH9GCHQO_yhh5qZ9uKxboQ65PQ=s16000" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEi7wJN-ZVnkIs1Q29Lrgvyd4a61wQe2WI4OdyIREpOHumjp9h9jPXZ5x3xSAth2kr8Hgc5HrFL8eWegH5Ypy29nbAaU7uBDG8C2OX2ZIb7jGP_T3qsrwBTzL9lY3EjPncJpo4fwl-nYsLgNlWhxZr6OVIjDcdR_F6OcjltERO1DSpM8m44zzoTdK4qfbA=s980" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="980" data-original-width="580" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEi7wJN-ZVnkIs1Q29Lrgvyd4a61wQe2WI4OdyIREpOHumjp9h9jPXZ5x3xSAth2kr8Hgc5HrFL8eWegH5Ypy29nbAaU7uBDG8C2OX2ZIb7jGP_T3qsrwBTzL9lY3EjPncJpo4fwl-nYsLgNlWhxZr6OVIjDcdR_F6OcjltERO1DSpM8m44zzoTdK4qfbA=s16000" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjNAUZe-w1Kq73-nLTE80PjiY4na4JSsKmpf2mwl4e-QrBGAvhRmCWx-dOQ8FTEHOxwB7vK721j2PmoUKYBzjqv5c7X8YL1LHmjo3g5iyJO4YRcv1Gm9GPp0iGLNG7eIBsBWGI0ddeIoPwORV6BuMwj9o8WfioISgFCIzlcFIzzcOXv7ury-4CPWOMy4A=s969" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="969" data-original-width="580" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjNAUZe-w1Kq73-nLTE80PjiY4na4JSsKmpf2mwl4e-QrBGAvhRmCWx-dOQ8FTEHOxwB7vK721j2PmoUKYBzjqv5c7X8YL1LHmjo3g5iyJO4YRcv1Gm9GPp0iGLNG7eIBsBWGI0ddeIoPwORV6BuMwj9o8WfioISgFCIzlcFIzzcOXv7ury-4CPWOMy4A=s16000" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjxLGBYWvTCKLXWyxnzIzqOFdyR7SbS68Dz2vGjhGM4-WQu84udKwLBNqfxXPWB-TFWzngrk-m-23qhK5M3mgzA2sEPDekJc7N3YC3jQQSoNykXGgih-lmzEWIBcqmxZmaUfa1P74Jh-wELclSgg22Np3l4ZX1IKMwP1QuDjdjxhZ9YPiFO6rR7JyGr2g=s975" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="975" data-original-width="580" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjxLGBYWvTCKLXWyxnzIzqOFdyR7SbS68Dz2vGjhGM4-WQu84udKwLBNqfxXPWB-TFWzngrk-m-23qhK5M3mgzA2sEPDekJc7N3YC3jQQSoNykXGgih-lmzEWIBcqmxZmaUfa1P74Jh-wELclSgg22Np3l4ZX1IKMwP1QuDjdjxhZ9YPiFO6rR7JyGr2g=s16000" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhILz5OgbyhqrUEb1MQgn_G7fS3ZC_5seTnbRPXaRyIZSc4Ppx6TfOzLt5EsJ0aUo5x_unYPuX9NelntJwEUyX7F-tarX_8HJ761IA4jxA7h-CViGTJMYRCeNQVtcq6ZGHczww1cP7XN2lCPcaL5q_-vSqghukRttilb8PMyEF7WfleOVuQwmeFKi1MOw=s981" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="981" data-original-width="580" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhILz5OgbyhqrUEb1MQgn_G7fS3ZC_5seTnbRPXaRyIZSc4Ppx6TfOzLt5EsJ0aUo5x_unYPuX9NelntJwEUyX7F-tarX_8HJ761IA4jxA7h-CViGTJMYRCeNQVtcq6ZGHczww1cP7XN2lCPcaL5q_-vSqghukRttilb8PMyEF7WfleOVuQwmeFKi1MOw=s16000" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiH81QungHACb-U04Ddun3MZHJcfw54PPk1iNbCnSleatfXC7Xsgsq3xok93xtM2hFNVJdT2ZfkA5_aKeJ9ExusZjciZjt9tQhzFhW55Ng06skqrIVDBdzA-wA1FAqJVXfh3HyMiF7DEKpYiTW2Cdd08Sgxighyx4rGFb8Nyx2EQfToW2VIE0Uu5JOVwA=s975" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="975" data-original-width="580" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiH81QungHACb-U04Ddun3MZHJcfw54PPk1iNbCnSleatfXC7Xsgsq3xok93xtM2hFNVJdT2ZfkA5_aKeJ9ExusZjciZjt9tQhzFhW55Ng06skqrIVDBdzA-wA1FAqJVXfh3HyMiF7DEKpYiTW2Cdd08Sgxighyx4rGFb8Nyx2EQfToW2VIE0Uu5JOVwA=s16000" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhohA7Ey1U09EubEoocPBcTbXyIin9HF_XCbnJwRktb2d1BvI2ezZfSEPwnO5SNxw8xDad0-MHG-x5mc7IwbV8efUoC6pmrcV5aPx3ivYoN9lpvTlkus3rYVCV4q8ibtSzbZKw_9c-gQhMQl11411SP4_sZXqcqh6_WlkirsMlJPRlza3CMRoYY5M0B8A=s956" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="956" data-original-width="580" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhohA7Ey1U09EubEoocPBcTbXyIin9HF_XCbnJwRktb2d1BvI2ezZfSEPwnO5SNxw8xDad0-MHG-x5mc7IwbV8efUoC6pmrcV5aPx3ivYoN9lpvTlkus3rYVCV4q8ibtSzbZKw_9c-gQhMQl11411SP4_sZXqcqh6_WlkirsMlJPRlza3CMRoYY5M0B8A=s16000" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiHWCOxdj6_6hlmj0PDEByKFeTI9Lwhj3UIZLqD2Fv2tNE3xmDr3R__hijF2sdWdwnd9IXqDPcanV7_O0lMVcf8tXxrJuzc4Sl2YcOCszmpw5iPf69Mm8X4JWnDie-UmA4UT72tNQGBZQcD2mwIKgArjwD1hY5JdKKNIm6M43qE_Ejceurr0H2rt80Xcg=s964" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="964" data-original-width="580" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiHWCOxdj6_6hlmj0PDEByKFeTI9Lwhj3UIZLqD2Fv2tNE3xmDr3R__hijF2sdWdwnd9IXqDPcanV7_O0lMVcf8tXxrJuzc4Sl2YcOCszmpw5iPf69Mm8X4JWnDie-UmA4UT72tNQGBZQcD2mwIKgArjwD1hY5JdKKNIm6M43qE_Ejceurr0H2rt80Xcg=s16000" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEio6bQzuWImBqdkMQl5l5OFkUcBxZt4oAKoD_x-TolhO8valconnZXsGAP8iek8PgVf0fIeh1iz34TzvPDjEyF24R0MaE58oXl_yF6XY6Bn4N2yBFTutc9yh5kBl6Q8P5fFj0os8Kc5VFBoVwTvyT4xkKd4n15KcOpqOd0kh1xzPVXnAOjtKDaRcY5uxA=s985" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="985" data-original-width="580" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEio6bQzuWImBqdkMQl5l5OFkUcBxZt4oAKoD_x-TolhO8valconnZXsGAP8iek8PgVf0fIeh1iz34TzvPDjEyF24R0MaE58oXl_yF6XY6Bn4N2yBFTutc9yh5kBl6Q8P5fFj0os8Kc5VFBoVwTvyT4xkKd4n15KcOpqOd0kh1xzPVXnAOjtKDaRcY5uxA=s16000" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgo0jV1JxUeHRtfkI7dg8Vku2TgeYG9G0j5nOw2kuapbnOuB5F4oBF56TFuNH6RsMfTFUPAv30TkTkrzFv4VR_hAKIZ_LrYD4jI7PBVuVGiFXHEReNRf0CdomGDqfItn7G6P33gtRv1F1m2StWfSaQohv7pZwxvdmhh84kv81YmdhUPrwNJiOYqCsW4ZQ=s976" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="976" data-original-width="580" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgo0jV1JxUeHRtfkI7dg8Vku2TgeYG9G0j5nOw2kuapbnOuB5F4oBF56TFuNH6RsMfTFUPAv30TkTkrzFv4VR_hAKIZ_LrYD4jI7PBVuVGiFXHEReNRf0CdomGDqfItn7G6P33gtRv1F1m2StWfSaQohv7pZwxvdmhh84kv81YmdhUPrwNJiOYqCsW4ZQ=s16000" /></a></div><br /><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiFETo1-0etOJCklZAc3DRxOZXs15pwyxuNaobnxhssWI1DStlHkrQqVIp6ocG9Xx6fwPwngWrfSLlI2bYn1-jCAVLaaiHqfcsHQJYvA8HfkWaCQtmLLsvBXH3iUOlF6-4D0uu1mwHAb8DwBGAzzWs-GM9fa66exHliIgldlBiMjcZKbcqDQX2E1fUTig=s651"><img border="0" data-original-height="651" data-original-width="580" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiFETo1-0etOJCklZAc3DRxOZXs15pwyxuNaobnxhssWI1DStlHkrQqVIp6ocG9Xx6fwPwngWrfSLlI2bYn1-jCAVLaaiHqfcsHQJYvA8HfkWaCQtmLLsvBXH3iUOlF6-4D0uu1mwHAb8DwBGAzzWs-GM9fa66exHliIgldlBiMjcZKbcqDQX2E1fUTig=s16000" /></a></div><p><br /> (* Ολόκληρο το κείμενο <i>- έχω παραλείψει αρκετές εισαγωγικές σελίδες-</i> από τις εκδόσεις του <i>Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τραπέζης</i>: <b>Γ.Μ. Βιζυηνός</b>, <i><b>"Στους δρόμους της λογιοσύνης"</b></i> - <i>κείμενα γνώσης, θεωρίας και κριτικής</i>) </p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgQ46W-m0RLZZqUCc-WhZJ2EjzBQ1fjeIG-KSv5dIpZygFAaDm11ZdzMc-3tZy6Lud8bJ7uORijIMcDIJ1mQGDtJ5Ws2oaMEr_o0qKNlSS9j_vg08dQ9oFWYx2gw9AJYt6Yp6RyBRe92f9sXRj3baoZgKQtpiVOtfiTbsumKqVHPPmZNJbT7BGErdfg8Q=s752" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="428" data-original-width="752" height="228" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgQ46W-m0RLZZqUCc-WhZJ2EjzBQ1fjeIG-KSv5dIpZygFAaDm11ZdzMc-3tZy6Lud8bJ7uORijIMcDIJ1mQGDtJ5Ws2oaMEr_o0qKNlSS9j_vg08dQ9oFWYx2gw9AJYt6Yp6RyBRe92f9sXRj3baoZgKQtpiVOtfiTbsumKqVHPPmZNJbT7BGErdfg8Q=w400-h228" width="400" /></a></div><br /><p></p><p></p><p>Υ.Γ. Για τους ελάχιστους που πιθανώς θα ενδιαφέρονταν για παραπάνω πληροφορίες σχετικά με το έθιμο τούτο, μια παλαιότερη ανάρτησή μου εδώ: <b><a href="https://firikia.blogspot.com/2009/02/blog-post_14.html">καλόγεροι κι άλλα πανάρχαια έθιμα της αποκριάς..</a> </b>με υλικό από τον σπουδαίο λαογράφο της Θράκης <b>Πολύδωρο Παπαχριστοδούλου</b>. <br /></p>Όλγαhttp://www.blogger.com/profile/10890809316986482798noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-5398840350809205883.post-18919971969123221502022-01-21T19:55:00.001+02:002024-01-05T14:01:53.004+02:00γνώση vs πίστη<p style="text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjinyghf0-1IYrUIhFuFv1p61A4FTaDRbqkGsJEJKmmCVVPQMGtEmIRIm5gM5mf5YGTgWhiS3NQu9CNBApWCwsn1lgLejJ8qB8bW4Dy5CIWlOyhDoLcOfrTMqK01DHvTqlOYpot-kgv963zS9mQ4CxFKVO50pRjx8bRx2NrY-Mbb0bvrGJ_P1tbTmoBww=s580" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="435" data-original-width="580" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjinyghf0-1IYrUIhFuFv1p61A4FTaDRbqkGsJEJKmmCVVPQMGtEmIRIm5gM5mf5YGTgWhiS3NQu9CNBApWCwsn1lgLejJ8qB8bW4Dy5CIWlOyhDoLcOfrTMqK01DHvTqlOYpot-kgv963zS9mQ4CxFKVO50pRjx8bRx2NrY-Mbb0bvrGJ_P1tbTmoBww=s16000" /></a></p><p></p><blockquote><p>Ἡ ψυχὴ, ἥτις περιπατεῖ τὴν ὁδὸν τῆς πίστεως καὶ ἐξασκεῖ τὰς διαφόρους ἀρετάς, ἐάν στραφῆ πάλι εἰς τοὺς τρόπους τῆς γνώσεως τοῦ ἀνθρωπίνου συλλογισμοῦ, εὐθὺς χωλαίνει κατὰ τὴν πίστιν καὶ χάνει τὴν νοερὰν αὐτῆς δύναμιν, ἥτις φαίνεται εἰς τὴν καθαρὰν ψυχὴν ἐκ τῆς ἐναλλαγῆς τῶν βοηθειῶν καὶ τῆς μεθ' ἁπλότητος ἀναστροφῆς εἰς πάσας αὐτῆς τὰς ἐργασίας [...]</p><p>Ἡ γνώσις ὑπάρχει νόμος τῆς φύσεως, ἥτις φυλάττει αὐτὴν εἰς πάσας αὐτῆς τὰς πράξεις' αλλ' ἡ πίστις ἐνεργεῖ ὑπερφυσικῶς [...] Εἰς τὴν γνῶσιν ἀκολουθεῖ φόβος, εἰς δὲ τὴν πίστιν ἐλπίς. Ὁσον τις ἐνεργεῖ κατὰ τοὺς νόμους τῆς γνώσεως, τοσοῦτον δεσμεύεται ὑπὸ τοῦ φόβου καὶ δὲν δύναται δύναται ν'ἀξιωθῆ τῆς ἑαυτοῦ ἐλευθερίας' ἀλλ' ὅστις ἀκολουθεῖ τὴν πίστιν, ὑπάρχει ἐλεύθερος καὶ αὐτεξούσιος καὶ ὡς υἱὸς τοῦ Θεοῦ μετὰ ἐλευθερίας καὶ έξουσίας μεταχειρἰζεται πάντα τὰ πράγματα. [...]</p></blockquote><p></p><p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEih4op81HWKl7hP4spJdmEUSRIPGc5th7zBZ3puA_lKyvEBWwWjmqgl8fWaHEiCafY_FDyAXSkwodLSbddW_mgjFQ05_4qzP028pBA6D0IZAc2ztdCx0f6A6YjbcgZHaITOK9D9CxUJSs-hoRBwYhoT5ya2kK9zht0Y4NjN2l1rJWfNMpofn1c-_JGYpg=s580" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="435" data-original-width="580" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEih4op81HWKl7hP4spJdmEUSRIPGc5th7zBZ3puA_lKyvEBWwWjmqgl8fWaHEiCafY_FDyAXSkwodLSbddW_mgjFQ05_4qzP028pBA6D0IZAc2ztdCx0f6A6YjbcgZHaITOK9D9CxUJSs-hoRBwYhoT5ya2kK9zht0Y4NjN2l1rJWfNMpofn1c-_JGYpg=s16000" /></a></div><br /><p></p><p></p><blockquote><p>Ἡ γνῶσις πάντοτε ζητεῖ μέσα, διὰ τῶν ὁποίων προφυλάττει τὸν ἔχοντα αὐτήν' ἡ πίστις ὅμως λέγει, ὅτι ἐάν μὴ ὁ Κύριος οἰκοδομήσει οἴκον, καὶ φυλάξη πόλιν, ματαίως αγρυπνεῖ ὁ φυλάσσων, καὶ ματαίως κοπιάζει ὁ οἰκοδομῶν. [...] ἡ γνῶσις πανταχοῦ ἐπαινεῖ τὸν φόβον [...] τί δὲ λέγει καὶ ἡ πίστις; "Ἐφοβήθη λέγει, ὁ Πέτρος, καὶ ἤρχισε νὰ καταποντίζηται" ' καὶ πάλιν, "δὲν ἐλάβατε πνεῦμα δουλείας εἰς φόβον, ἀλλὰ πνεῦμα υἱοθεσίας εἰς ἐλευθερίαν πίστεως καὶ ἐλπίδος Θεοῦ" [...] </p><p>[...] πολλάκις συμβαίνουσιν εἰς τὴν ψυχὴν περιστατικά τινα καὶ ἀφορμαὶ δύσκολοι καὶ πολλαὶ προφάσεις πλήρεις κινδύνων, εἰς τὰ ὁποῖα οἱ γνῶσεις καὶ οἱ τρόποι τῆς ἔξω σοφίας οὐδεμίαν βοήθειαν δύνανται νὰ δώσωσιν' ἡ πίστηι ὅμως δὲν νικᾶταί ποτε ἐξ ἐκεῖνων, τὰ ὁποῖα εἶναι δυσυπόφερτα, καὶ δὲν προλαμβάνονται δι'ὅλης τῆς δυνάμεως τῆς ἀνθρωπίνης γνώσεως' ἐπειδὴ ἡ ἀνθρωπίνη γνώσις δὲν εἶναι ἱκανὴ νὰ βοηθήση εἰς τοὺς φανεροὺς πολέμους, οὔτε νὰ παραταχθῆ ἐναντίον τῶν ἀοράτων ἐχθρῶν ἤ τῶν ἐνσωμάτων δυνάμεων, καὶ ἄλλων πολλῶν.</p></blockquote><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgXmZPbNdHGKiswj1N7VA1KITTWaHEAD5pdpPBk8NkKv7sKoNlFIWRdvd-ujKd6rnFmosRZAy-Ih4n2Fg3ylVk2fBO7kk4kMn2P5pbetozve8zWnAhyMZw_MyYHh0z_ZlewqgErvI-sHsf2XUEn88M6UuyB6pfcqrhJEGEJ8ezE4Z3hO9XbIsPg0tgd9A=s580" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="435" data-original-width="580" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgXmZPbNdHGKiswj1N7VA1KITTWaHEAD5pdpPBk8NkKv7sKoNlFIWRdvd-ujKd6rnFmosRZAy-Ih4n2Fg3ylVk2fBO7kk4kMn2P5pbetozve8zWnAhyMZw_MyYHh0z_ZlewqgErvI-sHsf2XUEn88M6UuyB6pfcqrhJEGEJ8ezE4Z3hO9XbIsPg0tgd9A=s16000" /></a></div><br /><p></p><blockquote>Δὲν εἶναι κατηγορημένη ἡ ἀνθρώπινη γνῶσις, ἀλλ' ἡ πίστις ὑπάρχει ὑψηλοτέρα αὐτῆς' καὶ δὲν μεμφόμεθα τὴν γνῶσιν, μὴ γένοιτο, ἀλλὰ λέγομεν ταῦτα, ἵνα διακρίνομεν τοὺς διαφόρους παρηλλαγμένους τρόπους, διὰ τῶν ὁποίων ἡ γνῶσις ὁδηγεῖ τὸν ἄνθρωπον [...] Ἀλλὰ καὶ αύτὴ ἡ γνῶσις διὰ τῆς πίστεως τελειοῦται, καὶ ἀποκτᾶ δύναμιν, καὶ ὑψοῦται πρὸς τὰ ἄνω, καὶ αἰσθάνεται έκεῖνο τὸ ὁποῖον ὑπάρχει ὑπὲρ πᾶσαν αἴσθησιν, καὶ βλέπει ἐκείνην τὴν αὐγὴν τὴν άκατάληπτον καὶ εἰς τὸν νοῦν καὶ εἰς τὴν αἴσθησιν τῶν κτισμάτων. ἡ γνῶσις εἶναι βαθμὶς διὰ τῆς ὁποίας ἀνέρχεταί τις εἰς τὸ ὕψος τῆς πίστεως, καὶ ὅταν φθάση πλησίον αὐτῆς, δὲν ἔχει πλέον χρείαν τῆς γνώσεως [...]</blockquote><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhCFVQcfZmAlVSFJycFZmAc9p5Ki0Bro4TXbDCyEP3UgnUvL32Pkdb8LOBIcxfczVt_eD1sTCWl3pKc3rEBiISglBeTEeml26M3EszGcWMkipJYwWeIcNU7LhVl7VbKAOY0afQgeJfwdNgmFYLffxOVXbxpcdO6s9d6JQqpMoJYm7yhG6-xHj67G_VMEg=s580" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="435" data-original-width="580" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhCFVQcfZmAlVSFJycFZmAc9p5Ki0Bro4TXbDCyEP3UgnUvL32Pkdb8LOBIcxfczVt_eD1sTCWl3pKc3rEBiISglBeTEeml26M3EszGcWMkipJYwWeIcNU7LhVl7VbKAOY0afQgeJfwdNgmFYLffxOVXbxpcdO6s9d6JQqpMoJYm7yhG6-xHj67G_VMEg=s16000" /></a></div><br /><p></p><blockquote><p>Ὅταν ἡ ἀνθρώπινη γνῶσις ἀκολουθῆ τὴν σαρκικὴν ἐπιθυμίαν, τότε ἐξ ἀνάγκης ἐπασχολεῖται εἰς τὰ ἐξῆς, εἰς τὸν πλοῦτον, εἰς τὴν κενοδοξίαν, εἰς τὸν στολισμὸν, εἰς τὴν ἀνάπαυσιν τοῦ σώματος, εἰς τὴν σπουδὴν τῆς ἔξω σοφίας, ἥτις κυβερνᾶ τὰ τοῦ κόσμου, καὶ εφευρίσκει ανανεώσεις τῶν τεχνών καὶ ἐπιστημῶν, καὶ ἐν γένει εἰς πάντα ὅσα στολίζουσι τὸ σῶμα εἰς τοῦτον τὸν ὁρατὸν κόσμον. Ὅταν ἡ γνῶσις ἐπασχολεῖται εἰς ταῦτα τὰ εἴδη, γίνεται ἐναντία εἰς τὴν τελείαν πίστιν, καὶ ὀνομάζεται ψιλὴ γνῶσις' καθότι ὐπάρχει γυμνὴ ἀπὸ πᾶσαν θείαν φροντίδα, καὶ φέρει εἰς τὴν διάνοιαν ἄλογόν τινα ἀδυναμία ἐπειδὴ ἐξουσιάζεται ὑπὸ τοῦ σώματος, καὶ πᾶσα αὐτῆς ἡ φροντὶς ἀφορᾶ εἰς τὰ τοῦ κόσμου τούτου.</p><p>[...] καὶ ὅμως μεθ'ὅλην αὐτῆς τὴν εἰς τὰ τοιαῦτα σπουδὴν δὲν δύναται νὰ μένη χωρὶς διηνεκῆ φροντίδα καὶ φόβον περὶ τοῦ σώματος' καὶ διὰ τοῦτο τοὺς τοιούτους γνωστικοὺς κυριεύει ἡ ὀλιγοψυχία, ἡ λύπη, ἡ ἀπόγνωσις, ὁ φόβος τῶν δαιμόνων, ἡ δειλία, ἡ περί ληστῶν φήμη, ἡ ἀκοὴ τῶν διαφόρων θανάτων, ἡ φροντὶς περὶ ασθενείας, ἡ μέριμνα τῆς πτωχεύσεως, ὁ φόβος τοῦ θανάτου, τῶν παθῶν καὶ τῶν θηρίων, καὶ πάντα τα τούτοις παρόμοια, τὰ ὁποῖα συμβαίνουσιν εἰς τὴν θάλασσαν τῆς παρούσης ζωῆς, ἥτις ταράττεται νύκτα καὶ ἡμέρα ὑπό τῶν τοιούτων κυμάτων, καὶ ἀναβράζει ταῦτα ἐναντίον αυτῶν. [...]</p></blockquote><p></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjlfeNyD6Yulfjhk0fR0k8ICBcjK2QhW5eznYLz9KefJT1WGdluKowZM_wjRfSJ5RgOszrDUXlLq4CHrFkVp5XuwAEjBgQhNNOGRVMp7FGUbAkmWH5TuEaEe3DffqggZ035D5PjMv_8gX_cZCtFx6c9z_4lkoQ3OrDkzMYgoD7IiszR4xCSO35Qu2wPZQ=s580" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="435" data-original-width="580" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjlfeNyD6Yulfjhk0fR0k8ICBcjK2QhW5eznYLz9KefJT1WGdluKowZM_wjRfSJ5RgOszrDUXlLq4CHrFkVp5XuwAEjBgQhNNOGRVMp7FGUbAkmWH5TuEaEe3DffqggZ035D5PjMv_8gX_cZCtFx6c9z_4lkoQ3OrDkzMYgoD7IiszR4xCSO35Qu2wPZQ=s16000" /></a></div><br /><p></p><p></p><blockquote><p>Εἰς ταύτην τὴν γνῶσιν ὑπάρχει πεφυτευμένον τὸ ξύλον τῆς γνώσεως τῶν καλῶν καὶ κακῶν, τὸ ὁποῖον ἐκριζοῖ τὴν ἀγάπην. Αὕτη ἡ γνῶσις ἐρευνᾶ καὶ ἐξετάζει τὰ μικρὰ σφἀλματα τῶν ἄλλων ἀνθρώπων, καὶ τὰς αἰτίας καὶ τὰς άδυναμίας αυτῶν. Αὕτη ἡ γνῶσις κάμνει τὸν ἄνθρωπον νὰ δογματίζη, καὶ νὰ ἐναντιῆται εἰς τοὺς λόγους τῶν ἄλλων, καὶ νὰ δολιεύηται διὰ μηχανημάτων καὶ πανουργιῶν καὶ διὰ ἄλλων τρόπων ἅτινα ἀτιμάζουσι τὴν ἀνθρωπότητα. Αὕτη ἡ γνῶσις παρευρίσκεται πανταχοῦ, καὶ εἰς αὐτὴν υπάρχει ἐν ἀληθείᾳ ὑψηλοφροσύνη καὶ ὑπερηφάνεια' καθότι αὕτη πάντα τὰ καλὰ ἀποδίδει εἰς ἑαυτήν, καὶ ὄχι εἰς τὸν Θεόν. [...]</p><p>Ἡ γνῶσις τῆς αληθείας διὰ τῆς ταπεινώσεως τελειοποιεῖ τὴν ψυχὴ ἐκείνων, οἵτινες ἀπέκτησαν αὐτήν [...] ἀλλὰ ἡ ἀνθρώπινη γνῶσις πρεπόντως ὑπερηφανεύεται έπειδὴ περιπατεῖ στο σκότος καὶ δὲν γνωρίζει ὅτι ὐπάρχει τι ἀνώτερον αὐτῆς. Πάντες οἱ τοιοῦτοι γνωστικοὶ κυριεύονται ἀπὸ ἔπαρσιν καὶ ὑπερηφάνειαν' ἐπειδὴ εἶναι προσηλωμένοι εἰς τὴν γῆν, καὶ πολιτεύονται κατὰ τὰ θελήματα τῆς σαρκός καὶ ἐπιστηρίζονται εἰς τὰ ἴδια αὐτῶν ἔργα, χωρὶς ποσῶς νὰ συλλογίζονται τὰ θεῖα [...]</p></blockquote><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjDWHIJx4uo9s3f8hhvBSQ_n5rtAxRGyKpLvaRQ3FJ0cUyXQ2b7pEIvMPSYYIX3bAqE755zg2ZjKvOvjTAr0YmTu81q9j_rQKLafIlxYBuSiI2OvQPUB55pntxLALjegPnh9Oa1zWssC94rHL4GduWzxhbI4bJJ1Xmg7RAUEcZd8EtJK4s7eVQtYCJt4A=s580" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="435" data-original-width="580" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjDWHIJx4uo9s3f8hhvBSQ_n5rtAxRGyKpLvaRQ3FJ0cUyXQ2b7pEIvMPSYYIX3bAqE755zg2ZjKvOvjTAr0YmTu81q9j_rQKLafIlxYBuSiI2OvQPUB55pntxLALjegPnh9Oa1zWssC94rHL4GduWzxhbI4bJJ1Xmg7RAUEcZd8EtJK4s7eVQtYCJt4A=s16000" /></a></div><br /><p></p><blockquote>Ὅταν ἡ πρώτη γνῶσις ὑψωθῆ ἐκ τῶν γηίνων καὶ ἐκ τῆς φροντίδος τῆς ἐργασίας αὐτῶν καὶ ἀρχίσει διὰ τῶν νοερῶν αὐτῆς ὀφθαλμῶν νὰ παρατηρῆ καὶ νὰ ἐξετάζη τοὺς λογισμοὺς αὐτῆς καὶ νὰ καταφρονῆ τὰ πράγματα ἐκείνα ἐκ τῶν ὁποίων πηγάζει ἡ κακία τῶν παθῶν, καὶ ὑψώσει αὐτὴν πρὸς τὰ ἄνω [...] τότε ἡ πίστις καταπίνει αὐτὴν καὶ στραφεῖσα γεννᾶ αὐτὴν ἐξ ἀρχῆς ὥστε νὰ γίνη ὅλως πνεῦμα.</blockquote><p></p><p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjsmGer2_Y1tG-sHNZLLGFG1hUZbFcuwEMg1znEkns9V7SeRmIA43exDkvT6BENcLruobGoavsP2WXKXZAMUVm7bUIhOJdVzdOqVEAxeRmmyGK5-GfGeCwF6RmDJ7THR6agv79858CkgVojNo-38wNZpoFGjmDHfTbqz2fFvhGlqdVZip_5qxTLOttp6g=s580" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="435" data-original-width="580" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjsmGer2_Y1tG-sHNZLLGFG1hUZbFcuwEMg1znEkns9V7SeRmIA43exDkvT6BENcLruobGoavsP2WXKXZAMUVm7bUIhOJdVzdOqVEAxeRmmyGK5-GfGeCwF6RmDJ7THR6agv79858CkgVojNo-38wNZpoFGjmDHfTbqz2fFvhGlqdVZip_5qxTLOttp6g=s16000" /></a></div><br /><p></p><p></p><blockquote>Οὕτοί εἰσιν οἱ τρεῖς τρόποι τῆς γνώσεως, εἰς τοὺς ὁποίους συγκεντροῦται
ἅπας ὁ δρόμος τοῦ ἀνθρωπίνου βίου κατὰ τὸ σῶμα, κατὰ τὴν ψυχὴν καὶ κατὰ
τὸ πνεῦμα, καὶ ἐντεῦθεν ἄρχεταί τις νὰ διακρίνη τὸ καλὸν καὶ το κακόν'
καὶ μέχρις οὗ ἐξέλθη ὁ ΄ἄνθρωπος ἐκ τούτου τοῦ κόσμου, εἰς αὐτοὺς τοὺς
τρεῖς τρόπους περιστρέφεται ἡ ψυχή, καὶ ἐργάζεται διὰ τῶν ρηθέντων τριῶν
τρόπων τὸ πλήρωμα πάσης ἀδικίας καὶ ἀσεβείας, καὶ τὸ πλήρωμα πάσης
ἀρετῆς, καὶ τὸ νὰ ἐρευνᾶ τὸ βάθος ὅλων τῶν μυστηρίων τοῦ πνεύματος, καὶ
εἰς αὐτὴν τὴν γνῶσιν κινεῖται πάντοτε ο νοῦς ὅταν ἀνεβαίνη καὶ κατεβαίνη
εἰς τὰ καλὰ ἤ κακὰ ἤ μάταια [...] Ταῦτα εἶναι τὰ τρία πλάγια, εἰς τὰ ὁποῖα ἀνεβαίνει καὶ κατεβαίνει ἡ μνήμη τῆς ψυχῆς, ὅταν ἐργάζεταί τις τὴν ἀρετὴν φυσικῶς, ἤ ὑπερφυσικῶς, ἤ ἀπέρχεται νὰ βοσκήση χοίρους ὡς ὁ ἄσωτος υἱός. </blockquote><p></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEi2pcRYnCaZhd7GoSeJ5JXfhw3dmSaJWCpBWnmzhazTKmZfoXwnoUvQD_dsuu1Jf9s9rmNGpWZYbeFLrfxFgKstdQZzB0-wLwoaQXXZvS4rEGKRYtu3iODn7oKZCVMUq413RdAaPGAMjceQyQPdW8febCjFYqNkYNR8ALb4UXkmw4cR7bvTehhnAt9CEg=s580" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="435" data-original-width="580" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEi2pcRYnCaZhd7GoSeJ5JXfhw3dmSaJWCpBWnmzhazTKmZfoXwnoUvQD_dsuu1Jf9s9rmNGpWZYbeFLrfxFgKstdQZzB0-wLwoaQXXZvS4rEGKRYtu3iODn7oKZCVMUq413RdAaPGAMjceQyQPdW8febCjFYqNkYNR8ALb4UXkmw4cR7bvTehhnAt9CEg=s16000" /></a></div><br /><p></p><p></p><blockquote>Ἡ πρώτη τάξις τῆς γνώσεως ψυχραίνει τὴν ψυχὴν, καὶ ἐμποδίζει αὐτὴν ἀπὸ τὰ κατὰ Θεὸν ἔργα τῆς ἀρετῆς' ἡ δευτέρα θερμαίνει αὐτὴν καὶ τὴν κάμνει νὰ προχωρεῖ εἰς τὰ ἔργα τῆς πίστεως' ἡ δὲ τρίτη εἶναι ἀνἀπαυσις' ἐπειδὴ διὰ μονης τῆς φροντίδος τῆς διάνοιας ἐντρυφᾶ ἡ ψυχὴ εἰς τὰ μυστήρια τοῦ μέλλοντος αἰώνος. </blockquote><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEi5NvHzgiJgjsZgE_ISGCUXYntBbcB1eVtceSg8ZJ_05-niC2u9JLX1h1AQB5XQQ6HcIUTaF5ufqHCE-2osNUfM3Ao0kBTZXT2S4fHDd7Ob_qPQ8gs-TVR-dIMarVgTHOYS8pd03E6HJw8rWJXLhVkW2cp3LakRNkFJjfkNSfVaejS5N8LJ5rTmomO1Aw=s580" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="435" data-original-width="580" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEi5NvHzgiJgjsZgE_ISGCUXYntBbcB1eVtceSg8ZJ_05-niC2u9JLX1h1AQB5XQQ6HcIUTaF5ufqHCE-2osNUfM3Ao0kBTZXT2S4fHDd7Ob_qPQ8gs-TVR-dIMarVgTHOYS8pd03E6HJw8rWJXLhVkW2cp3LakRNkFJjfkNSfVaejS5N8LJ5rTmomO1Aw=s16000" /></a></div><br /><p><i>ἀποσπάσματα:</i></p><p><span style="font-size: medium;"><b> Ἰσαάκ τοῦ Σύρου, "Ἀσκητικά" </b></span></p><p><i>(ἐκδόσεις: Μ.Ρηγοπούλου)</i><br /></p>Όλγαhttp://www.blogger.com/profile/10890809316986482798noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-5398840350809205883.post-4827880171870595482022-01-18T01:38:00.007+02:002022-11-27T15:28:52.010+02:00μια χούφτα σκέψεις στις ράγες του τραίνου...<p>Άνοιξα τα παραθυρόφυλλα. Σκοτεινιά... Τί παράξενο να μη μπορώ να γράψω με τα παραθυρόφυλλα σφραγισμένα, κι ας είναι νύχτα πια. Θαρρώ πως θα κοντανασαίνω, πως οι σκέψεις μου θ'αμπαρωθούν κι αυτές ασφυκτικά μες στους τέσσερις τοίχους κι έτσι θα μείνουν ακίνητες, ανίκανες να ζωγραφίσουν εικόνες... Πώς ούτε καν σε μένα δε θα μπορούν να φτάσουν κι ο καμβάς του νου θα ξεμείνει δίχως χρώματα και πινέλα. Ίσως γιατί τις έχω μαθημένες λεύτερες να τραγουδούν καθεμιά το δικό της σκοπό, ίσως, πάλι, γιατί έχουν κείνες μαθημένο το βλέμμα μου να προτιμά να πλανάται έστω και στο σκοτάδι και τ'αγνωστο τ'ουρανού, παρά στη θαλπωρή και την ασφάλεια του μανταλωμένου παραθυρόφυλλου.</p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgTRftdRRXTEdwXQBz6INDV1b_BcISqZJTIAf-k_Dg1ju4nFqlppu8uVhyZOSiYsLmMEAkKQl46GlGFFmdMTShlLK9sJqaEABbEA26iOVlgYI8T94PqXZBxlWD_GOvYBuAG4USeAJnb8PbwD-viNlN7NgtGCQ-kriE61QVtIuaFi_9Q37B24noIlSJe4Q=s773" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="773" data-original-width="580" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgTRftdRRXTEdwXQBz6INDV1b_BcISqZJTIAf-k_Dg1ju4nFqlppu8uVhyZOSiYsLmMEAkKQl46GlGFFmdMTShlLK9sJqaEABbEA26iOVlgYI8T94PqXZBxlWD_GOvYBuAG4USeAJnb8PbwD-viNlN7NgtGCQ-kriE61QVtIuaFi_9Q37B24noIlSJe4Q=s16000" /></a></div><br /><p></p><p>Σήμερα, λοιπόν, τις ταξίδεψα στις ράγες του τραίνου. Ένας ήλιος χειμωνιάτικος αναζωογονητικός κι εγώ να περπατώ να φτάσω στο λημέρι μου να μαζέψω μυρωδάτα άγρια χόρτα. Κι εκείνες, εκεί, ν'ακροβατούν στις σκουριασμένες ράγες και σταματημό να μην έχουν! Να σκαρφαλώνουν στα βράχια που περπάταγα παιδί προσπαθώντας να αποφύγω τα ορμητικά νερά του καταρράκτη και να στεναχωριούνται για τα σημερινά παιδιά που δε θα νιώσουν ποτέ τούτη τη συγκίνηση... Να γραπώνουν και να σπρώχνουν γελώντας το γιγάντιο μοχλό που αλλάζει την πορεία της αμαξοστοιχίας και να θέλουν σώνει και καλά να διαλέξουν κατεύθυνση όταν η διαδρομή τούτου του τραίνου έτσι κι αλλιώς δεν αλλάζει...<br /></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEi0MpeyhosXI8CXW5RFzmNzIeuWBRPwTZRO6gLQMAA8pgapbhLQsbwJuuX12-Mwvtc-VzRmc5HBSaHKJ_fQGlAjfQJkO4LWmxuqHJZ-RJMSxRJYq74GGiV8oBVS27yenxHXHqgrknKWMWa452zaMtM4vfs4JFlvZCVny_OSlBGpuH_OVEjFdms9rG6YLw=s773" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="773" data-original-width="580" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEi0MpeyhosXI8CXW5RFzmNzIeuWBRPwTZRO6gLQMAA8pgapbhLQsbwJuuX12-Mwvtc-VzRmc5HBSaHKJ_fQGlAjfQJkO4LWmxuqHJZ-RJMSxRJYq74GGiV8oBVS27yenxHXHqgrknKWMWa452zaMtM4vfs4JFlvZCVny_OSlBGpuH_OVEjFdms9rG6YLw=s16000" /></a></div><br /><p></p><div style="text-align: center;"><blockquote><p><i>"... Τα άλογα λοιπόν των θεών και οι ηνίοχοι είναι όλοι καλοί κι από καλή γενιά, ενώ στους άλλους είναι ανακατωμένα. Και πρώτα-πρώτα ο δικός μας αρματηλάτης βαστάει με τα χαλινάρια ένα μονάχα ζυγάρι άλογα, κι απ'τα άλογα αυτά το ένα είναι όμορφο κι ευγενικό κι από καλή γενιά, ενώ το άλλο είναι απ'αντίθετη κι αντίθετο. Έτσι η ηνιόχηση είναι σ'εμάς απ'την ίδια τη μοίρα δύσκολη κι επίπονη..."</i> (<b>Πλάτωνος</b>, "Φαίδρος" 246, απόδοση: Ι.Ν. Θεοδωρακοπούλου)<br /></p></blockquote></div><p>Ξεκίνησα μ'ένα σακίδιο στον ώμο κι ένα μαχαίρι. Το βουητό του νερού ακουγόταν εκκωφαντικό μετά από τις τόσες βροχές. Τα δάχτυλά μου περονιασμένα από την παγωνιά. Ούτε ένα τσιγάρο για συντροφιά. Τα παράτησα στο αυτοκίνητο, έτσι για να τη σπάσω στο <i>"επιθυμητικό"</i> που συνεχώς ζητάει! Τούτο το σώμα μας που δεν αποκάμει να γυρεύει κάτι: <i>ποτό, φαγητό, τσιγάρο, ανάπαυση, σοκολάτα και κάθε είδους ηδονή και γούστο.</i> Είπα λοιπόν κι εγώ να παλέψω να βαστήξω τα δυό μου άλογα γερά, καθώς θα τό'θελε ο Πλάτωνας ή ακόμη κι ο Μάξιμος της Ορθοδοξίας...<br /></p><div style="text-align: center;"><blockquote><p><i>"Τί λοιπόν θα έπρεπε να πει κανείς για αυτούς; Όχι πως υπάρχει μες στην ψυχή τους κάτι που τους προστάζει και κάτι άλλο που τους εμποδίζει να πιουν, και πως αυτό το άλλο είναι διαφορετικό από το πρώτο και το νικά; ... Και μήπως άραγε εκείνο που σ'αυτή την περίσταση εμποδίζει, παρουσιάζεται μέσα στην ψυχή όταν παρουσιάζεται, εξ αφορμής του λογισμού, ενώ εκείνα που την τραβούν και τη σέρνουν είναι αποτελέσματα από τίποτα παθήματα και νοσήματα;... Δε θα ήταν λοιπόν παράλογο να ισχυριστούμε πως είναι δύο και διαφορετικά μεταξύ τους πράγματα αυτά, το ένα που την κάνει να στοχάζεται και το λέμε λογικό<b> </b>και το άλλο που ερωτεύεται και πεινά και διψά και ρίχνεται σαν παραλογιασμένο στις τέτοιες άλλες επιθυμίες, αλόγιστο και επιθυμητικό, σύντροφό της σε κάποιες απολαύσεις και ηδονές... Ας το πάρουμε λοιπόν πια για ορισμένο, πως δύο αυτά τα είδη υπάρχουν μες στην ψυχή' όσον αφορά τώρα το θυμό και τη δύναμη που μας κάνει να θυμώνουμε, να είναι τάχα τρίτο είδος....; [...]"</i> (Πλάτωνος "Πολιτεία" 439c-e, απόδοση: Ιωάννου Γρυπάρη)<br /></p></blockquote></div><p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEi8DDE-cBMwwdPn1O9j84dLfnF9qFuKT46PDeSKUN9inl72CLJw2Qka0O2lhsOjs6IdZw5ESGlOTYhWIHcYKLoCicSeAAKAzhxn4EUM5tVTbyLtcVf7_G341BzyuXWZ1kOaYowmuqDCEQ9wM5-FsIZ2lXXw4T6dR607vzH3gFVh39VEcZbfZhIRv99ryw=s773" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="773" data-original-width="580" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEi8DDE-cBMwwdPn1O9j84dLfnF9qFuKT46PDeSKUN9inl72CLJw2Qka0O2lhsOjs6IdZw5ESGlOTYhWIHcYKLoCicSeAAKAzhxn4EUM5tVTbyLtcVf7_G341BzyuXWZ1kOaYowmuqDCEQ9wM5-FsIZ2lXXw4T6dR607vzH3gFVh39VEcZbfZhIRv99ryw=s16000" /></a></div><br /><p></p><div style="text-align: center;"><blockquote><p><i>" Άλλα πάθη είναι σωματικά, άλλα ψυχικά. Και τα μεν σωματικά έχουν την αρχή τους στο σώμα' ενώ τα ψυχικά έχουν την αρχή τους στα εξωτερικά πραγματα. Και τα δύο τα αποκόπτει η αγάπη και η εγκράτεια' η μία τα ψυχικά, η άλλη τα σωματικά. Άλλα πάθη είναι του συναισθηματικού (θυμικού) μέρους της ψυχής και άλλα του επιθυμητικού. Και τα δύο ενεργοποιούνται μέσω των αισθήσεων κι η ενεργοποίηση αυτή συμβαίνει όταν η ψυχή απομακρύνεται από την αγάπη και την εγκράτεια. Τα πάθη του συναισθηματικού μέρους της ψυχής πολεμούνται πιο δύσκολα απ'του επιθυμητικού' γι'αυτό και το φάρμακο για το συναισθηματικό (θυμικό) μέρος δόθηκε από τον Κύριο πιο δυνατό: η εντολή της αγάπης." </i>(Μάξιμου Ομολογητού, "Κεφάλαια περί αγάπης" 64-66, απόδοση: Βασιλείου Μπετσάκου)<br /></p></blockquote><p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjGCaSQ6UaGIOqCB_3NeKQT1PPKibQAaZUZC3Aiin4GHZCMSy0QyZNFeX0VHLjqxFJlrjFUCdKzn7IKq_c16dYe8zd4YetqQTatRGsf5qKXmcmpQNasKkvTQUaQMtF0fprzmBchuTgire4ydh9kQHoWn27IChnkqv7_FuJP2YPTzLurGNaFnkPR29JukQ=s580" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="435" data-original-width="580" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjGCaSQ6UaGIOqCB_3NeKQT1PPKibQAaZUZC3Aiin4GHZCMSy0QyZNFeX0VHLjqxFJlrjFUCdKzn7IKq_c16dYe8zd4YetqQTatRGsf5qKXmcmpQNasKkvTQUaQMtF0fprzmBchuTgire4ydh9kQHoWn27IChnkqv7_FuJP2YPTzLurGNaFnkPR29JukQ=s16000" /></a></div><br /><p></p><p style="text-align: left;">Είχαν περάσει δυο-τρεις ώρες απ' όταν ξεκίνησα δίχως να το καταλάβω. Γύρω μου ακούγονταν μονάχα τα πτηνά του ουρανού και τα βήματά μου. Το βλέμμα βυθισμένο σε <i>καυκαλήθρες</i> και <i>λαγομούστακα</i>, η μύτη πασαλειμένη με χώμα κι οι πρότινες σκέψεις μου ξεχασμένες κάπου βαθιά μες στη λερωμένη παλάμη μου... Σιγά-σιγά ξύπνησες κι εσύ να μου ζητάς πιεστικά μια τζούρα τσιγαράκι και <i>"τί όμορφα θα ήταν εδωνά να σταθείς να ξαποστάσεις να κάνεις δυο και τρεις ρουφηξιές αγναντεύοντας τη θέα"</i>! Κι έπειτα, καθώς το συλλογίστηκες περισσότερο <i>"κι ένα σφηνάκι τσίπουρο, δε θά'ταν καθόλου άσκημο!"</i> κι ίσως και <i>"λίγη καλή παρέα κι ένας μεζές"</i>... Ανάθεμά σε που με τίποτα δε φχαριστιέσαι άνθρωπε! Κι η τόση ομορφιά του Θεού, δε σού'ναι αρκετή!<i> Κι ύστερα μου λένε να μη ζηλεύω τους αγίους που όλα τούτα τά'χουν μέσα τους ταχτοποιημένα και αποζητούν μονάχα την ευλογία και το έλεος του Θεού... </i></p><p style="text-align: left;">Πόσο δρόμο έχω ακόμη...</p><p style="text-align: left;">Πόσα εμπόδια να διαβώ...</p><p style="text-align: left;"> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhCi6DjmfBuJSxZOwofq_c4tbOx36SbbmhofE4aCNxvI2pNbcHry7JqjU_3_kL11pBa9cqBWrJorngjPZqp78PwbBDdDst-s63pZD6dH6fG7Kxlwt65glOgGkV7ex30V1vYXE0XTNZORP-_htexqnNTprfMb7k5w8IUZ72fIylbMG2Zm9b2Fr_oPRSdWQ=s580" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="435" data-original-width="580" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhCi6DjmfBuJSxZOwofq_c4tbOx36SbbmhofE4aCNxvI2pNbcHry7JqjU_3_kL11pBa9cqBWrJorngjPZqp78PwbBDdDst-s63pZD6dH6fG7Kxlwt65glOgGkV7ex30V1vYXE0XTNZORP-_htexqnNTprfMb7k5w8IUZ72fIylbMG2Zm9b2Fr_oPRSdWQ=s16000" /></a></div><br />Κίνησα για το δρόμο της επιστροφής. Με τον νου μου καρφωμένο σε μια τζούρα τσιγάρο και το βλέμμα να αναζητά ακόμη μια διέξοδο διαφυγής! Ο δρόμος της επιστροφής πάντα μακρύτερος... πάντα πιο αργός... Στη μια στροφή ξεπρόβαλλε ο ήλιος κι ο φωτισμένος Παγασητικός, στην επόμενη η άγρια βλάστηση σκίαζε τα πάντα. Κοίταζα την ξερολιθιά που ένωνε τ'αποκομένα βράχια κι έδενε τόσο μαζί τους πού'μοιαζε έργο της ίδιας της πλάσης κι αναρωτιόμουν αν οι παλιοί μερεμετίζαν το περιβάλλον τους τόσο ταπεινά για να μην το προσβάλουν με παράταιρες φανταχτερές πρωτοτυπίες όπως οι συγκαιρινοί μου ή αν η ίδια η πλάση με τον καιρό έχει το χάρισμα ν'αφομοιώνει τόσο ταιριαστά τ'ανθρώπινα καμώματα...<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEifkQ_5AU_bAt9DThYxJNiEtvKIHes-TzrEgOFhwiFA6sMfdG34S7b3VROoX3QrRSpSdeSvHdhOfXNTov6gPWh-Bqaj91e0aOxWhOmqEVZY0RCzPPC2PGZWzcT2a8Grk4wXDCOqhn7uspsHtqovB3iRqQRG0Gdx6SQolTbhg81nKvEQGVjiUzReuEky7Q=s773" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="773" data-original-width="580" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEifkQ_5AU_bAt9DThYxJNiEtvKIHes-TzrEgOFhwiFA6sMfdG34S7b3VROoX3QrRSpSdeSvHdhOfXNTov6gPWh-Bqaj91e0aOxWhOmqEVZY0RCzPPC2PGZWzcT2a8Grk4wXDCOqhn7uspsHtqovB3iRqQRG0Gdx6SQolTbhg81nKvEQGVjiUzReuEky7Q=s16000" /></a></div><p style="text-align: left;"><br /></p><p style="text-align: left;">Ώρα να σφαλίσω τα παραθυρόφυλλα. Τούτο το μαραφέτι βογγάει και σταματά και κολλά και ζουζουνίζει ασταμάτητα, τόσο που κοντεύει να σκεπάσει τη βοή της ρεματιάς και κινδυνεύω να στοιχειώσει τα όνειρά μου. Έχω να ξεφυλλίσω και τα λόγια κανά-δυο μακρινών κι αγνώστων φίλων μου που με συντροφεύουν πριν κοιμηθώ, να τα κρατήσω για νανούρισμα.<br /></p><p style="text-align: left;"><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjYPJO4qbWxmtyiBY2hOJopSH-MOr5-zC72fRYoPVUEgEAdRDB9IcIg5RhNaAM6gp36Gc_gKwCzhorWlXSd6Ne7CiRyRbOkJguMKuNE3TibQTmDpw6JglJWi4hlZyVzjnM52ffEji1t6ZHA5MMCx16ZoZTCTUmxZ2uvEYAuyEQlPqlvi13t1w7t_7eIFA=s773" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="773" data-original-width="580" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjYPJO4qbWxmtyiBY2hOJopSH-MOr5-zC72fRYoPVUEgEAdRDB9IcIg5RhNaAM6gp36Gc_gKwCzhorWlXSd6Ne7CiRyRbOkJguMKuNE3TibQTmDpw6JglJWi4hlZyVzjnM52ffEji1t6ZHA5MMCx16ZoZTCTUmxZ2uvEYAuyEQlPqlvi13t1w7t_7eIFA=s16000" /></a></div><br /><p style="text-align: center;"><i>Εκεί στο βουνό των Κενταύρων, που λέτε, υπάρχουν εδώ και χρόνια, οι ράγες ενός τραίνου. Που μια σωπαίνει, μια μιλά. Αν πλησιάσεις το αυτί στην ανάσα τους, θ'αφουγκραστείς πολλά. Ίσως να βρεις κρυμμένες και τις σκέψεις μου, ίσως και δικά σου μυστικά. Δοκίμασε να ελευθερώσεις την ανάσα σου κι όπως διαβαίνεις, επιτέλους να θυμηθείς τί αποζητούσες και τί αποζητάς. Μοναχά, πρόσεξε, αν συναντήσεις τη σπηλιά του Κενταύρου, φρόντισε τούτη νά'ναι του Χείρωνα....</i></p><p style="text-align: center;"><b>Καλό ξημέρωμα, γειτόνοι!</b></p><p style="text-align: left;"><br /></p></div>Όλγαhttp://www.blogger.com/profile/10890809316986482798noreply@blogger.com16tag:blogger.com,1999:blog-5398840350809205883.post-38332193420157003372022-01-15T01:50:00.003+02:002023-02-08T18:23:15.386+02:00Μικρό οδοιπορικό...<p>Ένα πασπάλι μοναχά... Ίσα να λευκοντυθεί το τοπίο, αχνά, μ'ένα αραχνοΰφαντο, εύθραυστο νυφικό κι οι νιφάδες σκόρπιες, ασύνταχτες, θαρρείς αποπροσανατολισμένες, να γυροφέρνουν φλερτάροντας με τις διαθέσεις του αγέρα. Έτσι ξημέρωσε χτές... Μετά από κείνα τα ποτάμια βροχής που ξεπλύναν τις σκόνες και τις αμαρτίες μας, μετά από κείνους τους τρελούς αγέρηδες που σκορπίσαν κλωνάρια και ξεχασμένα υπάρχοντα καταγής... Κι ακολούθησε μια παγωνιά που τό'φτιαξε κριτσανιστό να ραγίζει σε κάθε πάτημα στην πέτρα του καλντεριμιού. Δεν πήγα πουθενά... Μοναχά στο μπακάλικο.</p><p>Σήμερα μου κακοφάνηκε και ξεκίνησα να περπατώ προς τα ψηλά να το συναπαντήσω. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhrv7cLC-j9tbpnSMBJUcdy6RX0rvvk4qU7o1lgNf0ylLOd522X2R9TTuv82NF1bT1J6_Oa4DSMjOU7BVjYnq1lhqZQXEZQzk71KtZcIZgiiBMHqTmwsOh3G3MVE9B0TkEFw00WRdybGo4T3D9drwdSe1LRhYaE-GlPpo4b7kAjLzm1-WUTOqb8Ps8xuQ=s4000" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3000" data-original-width="4000" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhrv7cLC-j9tbpnSMBJUcdy6RX0rvvk4qU7o1lgNf0ylLOd522X2R9TTuv82NF1bT1J6_Oa4DSMjOU7BVjYnq1lhqZQXEZQzk71KtZcIZgiiBMHqTmwsOh3G3MVE9B0TkEFw00WRdybGo4T3D9drwdSe1LRhYaE-GlPpo4b7kAjLzm1-WUTOqb8Ps8xuQ=w640-h480" width="640" /></a></div><p>Αναζητώντας την ανάσα της κίνησης και καμιά ζωγραφιά να μου τραβήξει τη σκέψη και τη ματιά.</p><p>Όσο ανηφόριζα, το χιόνι πιο πυκνό στο τοπίο. Ξάφνου, έστριψα στο μονοπάτι, με πόθο ν'αντικρύσω το μικρό ξωκλήσι μου χιονοσκεπασμένο. Ο ήλιος ήδη μαλάκωνε το παγωμένο λευκό πέπλο κι ο σχιστόλιθος δάκρυζε στα κρυφά για όλα τα ανομολόγητα...</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEheyYDE04gN32RARcgyqaj5vYLtWOneu-jkFWcMktfdlHiRhlOu-9h-dA_C8AnDDgSxJA6RQKo_xJLvrRtXyJazcmo44B_S1aOu6JA3owxgJv4jmDMNY5lGahNA_4aatxvnVlLzeB690iAAhmAgDHZLwlotjvOt1LvQ-CCkFERI3_vpyAWiESaR_-irsw=s4000" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3000" data-original-width="4000" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEheyYDE04gN32RARcgyqaj5vYLtWOneu-jkFWcMktfdlHiRhlOu-9h-dA_C8AnDDgSxJA6RQKo_xJLvrRtXyJazcmo44B_S1aOu6JA3owxgJv4jmDMNY5lGahNA_4aatxvnVlLzeB690iAAhmAgDHZLwlotjvOt1LvQ-CCkFERI3_vpyAWiESaR_-irsw=w640-h480" width="640" /></a></div><br /><p>Έλυσα την πορτοκαλιά κορδέλα, έσκυψα να διαβώ και χαιρέτησα την εικόνα του. Πόσο γλυκός κι όμορφος μου φάνηκε εκεί. Λες και δεν την είχα ξαναδεί! Ποιός τον ζωγράφισε; Ποιός σκάλισε τόσο "παιδικά" το όνομά του; Πόσο παράξενο... σαν να ξανασυστηνόμαστε μετά από τόσα χρόνια...</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgKdBj9eT-w_ydY-WCSyWb00GdSsEpIHGngL8Ca7l0xr1tx2i9agG4Zxq-TFuTGB74pGnw7ttJw03pHjvl_Elgt5EEGkNEFMacG7gWbgx5Oh4alhSoMGPLL-4APzpKNLg7_XAVKhT7TWP4sAnFGIG8vJvN3L5Zk7qRxR11MtSwKp-iOOCIdaKe1yESV4A=s4000" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4000" data-original-width="3000" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgKdBj9eT-w_ydY-WCSyWb00GdSsEpIHGngL8Ca7l0xr1tx2i9agG4Zxq-TFuTGB74pGnw7ttJw03pHjvl_Elgt5EEGkNEFMacG7gWbgx5Oh4alhSoMGPLL-4APzpKNLg7_XAVKhT7TWP4sAnFGIG8vJvN3L5Zk7qRxR11MtSwKp-iOOCIdaKe1yESV4A=w480-h640" width="480" /></a></div><br /><p>Ένα μικρό μεταλλικό τάμα, πρασινισμένο από την υγρασία, πεσμένο παραδίπλα. Το σήκωσα. Ποιός ξέρει τί προσευχές έκρυβε φυλαγμένες; </p><p>Το βλέμμα μου καρφώθηκε στις χαρακιές της παλιάς ξύλινης πόρτας. Λες και καθρέφτιζε τις πληγές αιώνων. Σαρακοφαγωμένη εδώ κι εκεί να θυμίζει θαρρείς το σαράκι που μαραίνει τη γενιά μας...</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEic-RyJKJnTp_1gc-h6QJMJ8QkHNeOimVDBscvWednNVhdi3ttKdIqwLOJGpE1xwOFP0cxGMaMnMvNGQ8TEEsOfR-BdlrVEKR3zG_V9im9XndhJSH4_fGOIo3i_J2gskRXtCVbSs4jequamzQXFKK6fkk-bTtnCOiMaHsnmitsFhw1bMQs1V06GRr8Q1A=s3435" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3435" data-original-width="2780" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEic-RyJKJnTp_1gc-h6QJMJ8QkHNeOimVDBscvWednNVhdi3ttKdIqwLOJGpE1xwOFP0cxGMaMnMvNGQ8TEEsOfR-BdlrVEKR3zG_V9im9XndhJSH4_fGOIo3i_J2gskRXtCVbSs4jequamzQXFKK6fkk-bTtnCOiMaHsnmitsFhw1bMQs1V06GRr8Q1A=w518-h640" width="518" /></a></div><br /><p>Έριξα μια τελευταία ματιά στα βιαστικά -έτσι κι αλλιώς σήμερα βάδιζα λιγουλάκι σα μετέωρη κι υπνωτισμένη- και στράφηκα προς στην έξοδο. Ένα κατώφλι χαμηλό, ίσα με το μπόι ενός παιδιού, να σου σιγοψιθυρίζει πως στο κατώφλι του Θεού πλησιάζουν μοναχά οι ταπεινοί...</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEh8CelGmv75wbl4r1-3XttngIJ4HdJVrfEd8cZorSxGYCrvkSNIHInbQgdES2oB2086_3JDoXtEKA4aF-JBHEyM8i6-5md_MX9Xc3BH35aM3U8uGWqZFFqqOqcWrBQU5sTukv4iOFbZY5IFXzMEE4fxMx30Jtxl-rvkkzis-i0rekGJqqJYDjnFvik2nw=s4000" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4000" data-original-width="3000" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEh8CelGmv75wbl4r1-3XttngIJ4HdJVrfEd8cZorSxGYCrvkSNIHInbQgdES2oB2086_3JDoXtEKA4aF-JBHEyM8i6-5md_MX9Xc3BH35aM3U8uGWqZFFqqOqcWrBQU5sTukv4iOFbZY5IFXzMEE4fxMx30Jtxl-rvkkzis-i0rekGJqqJYDjnFvik2nw=w480-h640" width="480" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">Ανηφόρισα, μέχρι να μπορέσει ν'απλωθεί όλο το βλέμμα μου στη θάλασσα... Μια θάλασσα που ο εκθαμβωτικός ήλιος της χάριζε ξανά το διάφανο φόρεμά της! Ν' αποκοπεί από τη γη και τα χρώματα κι όλους εμάς που μπουσουλάμε άχαρα στο βυθό της και να ενωθεί με τα ουράνια...</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjUvTm8Dqzuk122OBADtX5cOgyE4272fb17iTwLaaUKSauVZJ9-jvlvlaLl5Njuo6l820MDolDsITjTFBDUP2Mj5tN6Nab7PUwXSrYTvtTmls8QwgHJwTevlF3xdIQAZP0_BxyEGy77aL4uwcCWiNWElUQ_vIsYxgIvz2ydVxWHM7MZzWfXxKVrMmsX3g=s2581" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2581" data-original-width="1871" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjUvTm8Dqzuk122OBADtX5cOgyE4272fb17iTwLaaUKSauVZJ9-jvlvlaLl5Njuo6l820MDolDsITjTFBDUP2Mj5tN6Nab7PUwXSrYTvtTmls8QwgHJwTevlF3xdIQAZP0_BxyEGy77aL4uwcCWiNWElUQ_vIsYxgIvz2ydVxWHM7MZzWfXxKVrMmsX3g=w464-h640" width="464" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">Ακολούθησα τα χνάρια της γάτας με τη ματιά και μου φάνηκαν πάνω στη στέγη σαν όμορφη ζωγραφιά. Ίσως γιατί αποτύπωναν μια, έστω, φευγαλέα εικόνα ελευθερίας που, δυστυχώς, δεν αντικρύζω σχεδόν πουθενά πια...</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">Καλό ξημέρωμα άνθρωποι!</div>Όλγα (φιρίκι)http://www.blogger.com/profile/13510520071318188740noreply@blogger.com14tag:blogger.com,1999:blog-5398840350809205883.post-13778951948522134032021-12-23T13:00:00.002+02:002021-12-23T13:00:47.478+02:00Παραμονή Χριστούγεννα- Φώτη Κόντογλου<p> του <i><b>Φώτη Κόντογλου</b></i>....</p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEitYs9ssSghzqRbv7bOnVQ5OCRG5_wVNEcMF9F5CQu7AzcakakwtiIUTj425riIVZaMqbUXnxOxeyNw5elHcg3p6B54akeOf_Vg4AdAE_jleCDZydQVWqsnEAnzDDtQ-g8o6PeRT-ZH0oGY97MkBTBhvKWlXyNDjMNjEnQtwECKG-Kuh_g-6o_0uJ5dwg=s580" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="495" data-original-width="580" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEitYs9ssSghzqRbv7bOnVQ5OCRG5_wVNEcMF9F5CQu7AzcakakwtiIUTj425riIVZaMqbUXnxOxeyNw5elHcg3p6B54akeOf_Vg4AdAE_jleCDZydQVWqsnEAnzDDtQ-g8o6PeRT-ZH0oGY97MkBTBhvKWlXyNDjMNjEnQtwECKG-Kuh_g-6o_0uJ5dwg=s16000" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>εικονογράφηση:<b> Γιώργος Κόρδης</b></i><br /></td></tr></tbody></table><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhaGC83YuH0BM5Jv8d_Ltq86CY4jC8EuK_21b-sZQiinflwOuudlE_9AqfIKDERHbG1H4d0ZpAxV8A2AMg39CtrBTdVqi9Zkq_x-O9Al6tJf0aKRPpxMEXWKMv9RsZFC--2i_dA503Il4JvbJWPtNt_NwwGb19wmAqy6tw6Pdibmwi7PXF3i-bOwxAjGA=s930" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="930" data-original-width="580" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhaGC83YuH0BM5Jv8d_Ltq86CY4jC8EuK_21b-sZQiinflwOuudlE_9AqfIKDERHbG1H4d0ZpAxV8A2AMg39CtrBTdVqi9Zkq_x-O9Al6tJf0aKRPpxMEXWKMv9RsZFC--2i_dA503Il4JvbJWPtNt_NwwGb19wmAqy6tw6Pdibmwi7PXF3i-bOwxAjGA=s16000" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEi1pVh79ityWbE_B3y_Jw7Ito27i2Mubt8MT5jl5HsnPkWBija4soPj9ZxJg9HOAzJ5m0hUfHJJdc8kQIjK2vgsEqmgMeNAu50D_mL_BDI3KR6A72D0lV8XM1ztT9sDA-s6jD-yr48fV47inudJUsQ61Ia1TckSdF2RcX0oQ82ZFUvAgcwatjmOYNsNfw=s921" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="921" data-original-width="580" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEi1pVh79ityWbE_B3y_Jw7Ito27i2Mubt8MT5jl5HsnPkWBija4soPj9ZxJg9HOAzJ5m0hUfHJJdc8kQIjK2vgsEqmgMeNAu50D_mL_BDI3KR6A72D0lV8XM1ztT9sDA-s6jD-yr48fV47inudJUsQ61Ia1TckSdF2RcX0oQ82ZFUvAgcwatjmOYNsNfw=s16000" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhZTEZgZgdLwq7zXx3cxIZFhwQEz0qMCgqh15QIEe0ftX7Q4GJEnjGbX8CXlumPLhM9vF_qfICs5Vf-D6miTEIn06JfC50uYNZrZ--N38kxGOBiRwUD_uksxXfDmcS3vRKWJULKNRzZCYRde1bW2m54yeOIS62pQCpmmuQKAwJmEdyuDJSKIHxevbuv4g=s923" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="923" data-original-width="580" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhZTEZgZgdLwq7zXx3cxIZFhwQEz0qMCgqh15QIEe0ftX7Q4GJEnjGbX8CXlumPLhM9vF_qfICs5Vf-D6miTEIn06JfC50uYNZrZ--N38kxGOBiRwUD_uksxXfDmcS3vRKWJULKNRzZCYRde1bW2m54yeOIS62pQCpmmuQKAwJmEdyuDJSKIHxevbuv4g=s16000" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjg9RSt43hwBqRSiRUV8GsYkMiDZy6puOV8Xv9GsZs3ewH8Kk9AW-FVLYEMgKwtuzL82NvZ7DCvvG3UzBR9-ECKUOL3jGB638NLp3dguhijjx9gUQsMGqveMxImu4XoZ6mO1yhp_5OWsqd7DylyESGZjuhrPEmCLg-qc08wCpoOK0tzp9E2EmPdnsnCHQ=s935" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="935" data-original-width="580" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjg9RSt43hwBqRSiRUV8GsYkMiDZy6puOV8Xv9GsZs3ewH8Kk9AW-FVLYEMgKwtuzL82NvZ7DCvvG3UzBR9-ECKUOL3jGB638NLp3dguhijjx9gUQsMGqveMxImu4XoZ6mO1yhp_5OWsqd7DylyESGZjuhrPEmCLg-qc08wCpoOK0tzp9E2EmPdnsnCHQ=s16000" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhhIU3VNULHA0PmrsI-a_kVbJ5T03Bq_NQ5H1961-RYIFcyVaVUxhFHL-GzyCGl3I7xP8UD1-OBJhIozT_W69DIhQYwL8RrrfeJN4jaftodHkJJbny3gSAES0pwg4OJLx30v1CUrU0vDpuOUS9pTGusb8Sf-bU-NIw1vHQ51FJAzEMJA2TIVWY73SQtzg=s924" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="924" data-original-width="580" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhhIU3VNULHA0PmrsI-a_kVbJ5T03Bq_NQ5H1961-RYIFcyVaVUxhFHL-GzyCGl3I7xP8UD1-OBJhIozT_W69DIhQYwL8RrrfeJN4jaftodHkJJbny3gSAES0pwg4OJLx30v1CUrU0vDpuOUS9pTGusb8Sf-bU-NIw1vHQ51FJAzEMJA2TIVWY73SQtzg=s16000" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjDl4MFO7mI2bfjSZwQGNkjMjvrRqiG9ZkYtr5Z00kE8Tnj7OoGdlNgIJc4zDtX1graIp2SZwgc0xg9Om7pkawqaT1IpA9EtmRXSIdHzPnlPj-ruI69fen4W-MaVnzc5_YsNNOYlKbphyfhnvl4Jdej8pcumDQENjpPUeyv1fA--GDTFSCs0IxEaJIEfQ=s915" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="915" data-original-width="580" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjDl4MFO7mI2bfjSZwQGNkjMjvrRqiG9ZkYtr5Z00kE8Tnj7OoGdlNgIJc4zDtX1graIp2SZwgc0xg9Om7pkawqaT1IpA9EtmRXSIdHzPnlPj-ruI69fen4W-MaVnzc5_YsNNOYlKbphyfhnvl4Jdej8pcumDQENjpPUeyv1fA--GDTFSCs0IxEaJIEfQ=s16000" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhr6a__S99PBuPW5c2N6F49Zv1mj_RLo-n5PgLz1193G0YCoUxmeGeWZfZb84bCIXP4ZkBhAFhO201HiY5RdJHBuJnbbqgfVPjCfEbV_5TAy5-gtBQb8WP_6_amfBFI_XX4_gBpkgWc-YoIDqHIQ-AssnvSi_g0Q6Vf7x5JlCibsfOxv6DEuhzGpoIjBw=s938" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="938" data-original-width="580" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhr6a__S99PBuPW5c2N6F49Zv1mj_RLo-n5PgLz1193G0YCoUxmeGeWZfZb84bCIXP4ZkBhAFhO201HiY5RdJHBuJnbbqgfVPjCfEbV_5TAy5-gtBQb8WP_6_amfBFI_XX4_gBpkgWc-YoIDqHIQ-AssnvSi_g0Q6Vf7x5JlCibsfOxv6DEuhzGpoIjBw=s16000" /></a></div><p>(από τις εκδόσεις <b><i>Αρμός</i></b>, <b><i>"Διηγήματα των Χριστουγέννων" </i></b>με εικονογράφηση του <b><i>Γιώργου Κόρδη</i></b>)</p><p><br /></p><p style="text-align: center;">Καλά κι ευλογημένα Χριστούγεννα!<br /></p><p><br /></p><p><br /></p>Όλγαhttp://www.blogger.com/profile/10890809316986482798noreply@blogger.com14