Φράουλες και φραουλιές!

Γράφει ο Κώστας Μπαζαίος στο "100 βότανα, 2000 θεραπείες":
"Φραουλιά.. για την αναιμία, την υπόταση, τα αρθριτικά, τις πέτρες στη χολή και στα νεφρά. [...] Δε μιλάμε φυσικά για τις άθλιες, τις ανούσιες, καλλιεργημένες φράουλες, που πουλάνε οι 9 στους δέκα μανάβηδες, αλλά για τις άγριες φράουλες κι αυτές που μπορεί ο καθένας να φυτέψει, ακόμα και σε δυο μέτρα γης κι όποιος τις δοκιμάσει δε μπορεί πια να ξαναβάλει στο στόμα του τις φράουλες του εμπορίου (που τους λείπουν όχι μόνο το άρωμα και η γεύση, αλλά και οι περισσότερες θεραπευτικές ιδιότητες). Μπορείτε όμως εύκολα να φυτέψετε μερικές, ακόμη και στη βεράντα...."
Φράουλες, λοιπόν, ένα από τα αγαπημένα φρούτα της εποχής... Κι επειδή τυχαίνει νά'χω πάμπολλες φραουλιές στον κήπο μου - οι οποίες, αν και κάθε χρόνο τις βάζουν στο μάτι οι ασβοί (βλ.: Ασβοί και γάτες!) και τις ξεπατώνουν για να βρουν σκουλικάκια στις ρίζες τους, καταφέρνουν να πολλαπλασιάζονται και να αναπληρώνουν τις απώλειες- τις αξιοποιώ δεόντως και όσες δεν τις τιμώ σα φρέσκο φρούτο, τις μετατρέπω σ'ένα απίθανο λικεράκι, σε μαρμελάδα ή σε γλυκό του κουταλιού. Έχω βέβαια το προνόμιο να ανήκουν στις αρωματικές και γευστικότατες καθώς και πλούσιες σε πολύτιμες ιδιότητες φράουλες, που περιγράφει ο Μπαζαίος. Επιπλέον έχω και μια ποικιλία μικροσκοπικών βουνίσων αγριοφραουλιών (βλ.: δεύτερη φωτογραφία), που προσθέτουν το πολύτιμο άρωμά τους και την ιδιαίτερα έντονη γεύση τους σε κάθε μου παρασκεύασμα από φράουλα. Όπως και νά'χει, όμως, ο καθένας μπορεί να φτιάξει ένα λικεράκι ή ένα γλυκό, από αυτόν τον αγαπημένο καρπό, ακόμη κι αν είναι του εμπορίου.

Το λικεράκι το συνιστώ με χίλια, για τους λάτρεις των ηδύποτων ή της φραουλιάς. Η παρασκευή του είναι απλούστατη. Πλένουμε τις φράουλες, τις καθαρίζουμε από τα κοτσανάκια και τις τοποθετούμε σ'ένα γυάλινο βάζο, παρέα με το κονιάκ και τη ζάχαρη. Σφραγίζουμε το βάζο και το αφήνουμε να λιαστεί για κανένα μήνα. Ύστερα το σουρώνουμε με προσοχή και το λικέρ μας είναι έτοιμο. Μονάχα που θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή, στο τελευταίο αυτό στάδιο. Για να μην προκύψει το λικέρ μας θολό, τοποθετούμε ένα κομμάτι βαμβάκι στο σουρωτήρι μας, ώστε να κατακρατήσει ίχνη του φρούτου που κολυμπάνε στο ρευστό και του προσδίδουν θαμπάδα. Οι αναλογίες των υλικών είναι τρία μέρη φράουλα προς δύο μέρη κονιάκ και ένα μέρος ζάχαρη. Για παράδειγμα, για περίπου ενάμιση κιλό φράουλα, χρειαζόμαστε ένα λίτρο κονιάκ και πεντακόσια γραμμάρια ζάχαρη. (Η αρχική συνταγή ορίζει τη διπλή ζάχαρη απ'αυτή που αναφέρω, αλλά δε θα το συνιστούσα.)

Όσο για το γλυκό του κουταλιού φράουλα, η διαδικασία είναι αντιστοιχη με εκείνη της μαρμελάδας (μονάχα που στη μαρμελάδα δε χρησιμοποιούμε ολόκληρες τις φράουλες) κι είναι η εξής απλή: Τοποθετούμε τις φράουλες στην κατσαρόλα συντροφιά με τη ζάχαρη (αναλογία: τουλάχιστον ένα μέρος ζάχαρη προς δύο μέρη φρούτου) σε δυνατή φωτιά μέχρι ν'αρχίσει το μείγμα να βράζει. Ανακατεύουμε με προσοχή και φυσικά χαμηλώνουμε τη φωτιά. Ξαφρίζουμε με μια τρυπητή κουτάλα τον αφρό που σχηματίζεται. Αφήνουμε το μείγμα να κρυώσει κι επαναλαμβάνουμε την ίδια διαδικασία, προσθέτωντας ίσως λίγη ζάχαρη ακόμη, ώστε το γλυκό να "δέσει". Δεν ξεχνάμε να στίψουμε μέσα και λίγο λεμονάκι, ώστε να μη ζαχαρώνει το γλυκό μας. `Αντε, και καλή επιτυχία σ'όποιον το δοκιμάσει!

Και να παραθέσω μερικές ακόμη ιδιότητες του φυτού αυτού, που καταγράφει ο Κ.Μπαζαίος: Ο χυμός της φρέσκιας φράουλας ασπρίζει τα δόντια, αλλά και ανακουφίζει από τα ηλιακά εγκαύματα. Ο καρπός της φραουλιάς είναι θρεπτικός, πλούσιος φυσικά σε βιταμίνη C (αλλά και σε ασβέστιο, σίδηρο, μαγνήσιο, φώσφορο. θείο, ιώδιο, σάκχαρα, διοξείδιο του πυριτίου, αλλά και ταννίνη, σαλικυλικό και γαλλικό οξύ, φραγκαριανίνη) και συνίσταται σε όσους υποφέρουν από ηπατικά προβλήματα, αναιμία, νεύρα, ρευματισμούς, αρθριτικά και ποδάγρα. Τα φύλλα και οι ρίζες της είναι διουρητικά, στυπτικά, καθαρκτικά κι αιμοστατικά, χρησιμοποιούνται ως αφέψημα για την καταπολέμηση της διάρροιας, του ίκτερου, του κολικού των νεφρών, της υπέρτασης, των αρθριτικών και των διαταραχών του ουροποιητικού.