Ανοιξιάτικα...

Καλοκαιρινά....

Φθινοπωρινά...

Χειμερινά...

Παντός καιρού...

Μυθολογικά...

Δευτέρα 19 Οκτωβρίου 2020

Ο Αύγουστος στις φυλλωσιές του Οκτώβρη...

"Δεν υπάρχει εξυπνότερος άνθρωπος από τον ελεήμονα που δίδει γήινα, φθαρτά πράγματα και αγοράζει άφθαρτα, ουράνια." (Άγιος Παϊσιος)

Κι εκεί πού'χεις καλωσορίσει για τα καλά το φθινόπωρο και προετοιμάζεσαι υλικά και ψυχολογικά για το χειμώνα στο βουνό, ο ήλιος φλερτάρει το γαλάζιο της θάλασσας με τόσο πάθος και τέτοια μαεστρία που της δαμάζει την ανεμοδαρμένη ψυχή φανερώνοντας στα μάτια σου όλη την γαληνεμένη ομορφιά της, τόσο έντονη που, σαν νεράιδα του παραμυθιού, σε γητεύει και σε καλεί επίμονα ξανά κοντά της...

 "Μην κοιτάζεις τα χρυσοκίτρινα φύλλα του φθινοπωριού και τα στοιβασμένα αράδια στην ξυλαποθήκη, άσε το κρασί μονάχο στο βαρέλι να λαμπικάρει και να σιγομουρμουρά και το πάπλωμα να παραπονιέται καταχωνιασμένο στο ερμάρι, ξέχνα σκοτούρες κι όλα τα καθημερινά κι έλα, όσο προλαβαίνεις,  ν'ανταμώσεις τούτα τα πρασινογάλαζα νερά που αγκαλιάζει ο φωτοδότης..."  σιγομουρμουρά τούτη η ξεμυαλίστρα κι εσύ ξεχνάς όλα για όσα μεριμνάς φτάνει μονάχα να μη χάσεις τούτο το σμίξιμο του όψιμου καλοκαιριού, τούτο το δώρο τ'ουρανού με γεύση αρμύρας...

"Η εξωτερική ησυχία, με τη διακριτική άσκηση, πολύ γρήγορα φέρνει και την εσωτερική ησυχία (την ειρήνη της ψυχής), η οποία είναι η απαραίτητη προϋπόθεση για την πνευματική λεπτή εργασία , διότι, όσο απομακρύνεται κανείς από τον κόσμο, τόσο περισσότερο απομακρύνεται και ο κόσμος από μέσα του, και φυγαδεύονται τότε οι κοσμικοί λογισμοί, και εξαγνίζεται πια ο νους του ανθρώπου, και γίνεται άνθρωπος του Θεού." (Άγιος Παϊσιος)

Κάπως έτσι, κατέληξε τούτος ο Οκτώβρης να μεταμφιεστεί σε Αύγουστο του φθινοπώρου... Ή μήπως είναι ο Αύγουστος που κρύφτηκε στις φυλλωσιές του Οκτώβρη, μπας και πάρει μιαν ανασαιμιά γαλήνης, μακριά από την ανθρωποθάλασσα πού'χε κατακλύσει στις μέρες του το βουνό μας, και το ηλιόλουστο χαμόγελό του αστραποβόλησε και πρόδωσε το μασκάρεμά του; Πόσο, μα πόσο νιώθω τούτη την ανάγκη της βαβουριασμένης του ψυχής να ξεφύγει από τα πλήθη, τα ποδοβολητά, την οχλοβοή και τα μαρσαρίσματα!

Κάπως έτσι λοιπόν, κατέληξα να γευτώ την αρμύρα της θάλασσας ξανά και ξανά τούτο τον Οκτώβρη, όσο δεν κατάφερα να τη γευτώ τον πολύβουο Αύγουστο. Κι αν, καμιά φορά, τα σύννεφα ξεσηκώνονταν να πλέξουν τις δικιές τους ζωγραφιές στον τρούλο τ'ουρανού κι ο αγέρας θαρρούσε τότε πως θα μ'αποδιώξει, εγώ επέμενα να μην την αποχωριστώ και με πίστη μικρού παιδιού τα παρακαλούσα να παραμερίσουν.

"Εάν μπορούσαμε να βγαίναμε από τον εαυτό μας (από την αγάπη του εαυτού μας), θα βγαίναμε κι από την έλξη της γης και τότε πια θα βλέπαμε όλα τα πράγματα στην πραγματικότητα με το θεϊκό μάτι, καθαρά και βαθιά." (Άγιος Παϊσιος) 

Τούτη η θάλασσα πότε αχνοφαίνεται χλωμή και σμίγει ανεπαίσθητα με το μουντό ουρανό σβήνοντας με γομολάστιχα θαρρείς τον ορίζοντα, πότε λαμποκοπά, φλερτάρει με τον ήλιο και μαρμαίρει εδώ κι εκεί, σαν να γεννιούνται από τα βάθη της μικρά αστέρια. Κι όταν πάλι καθαρίζει η άχλυ του νοτιά, τότε φορά τα βαθυκύανα φορέματά της, τα επίσημα και δεσποτικά, που μαγνητίζουν ακόμη και κείνα τα βλέμματα που πασχίζουν ν'αφουγκραστούν τα χρώματα πέρα απ'τον ορίζοντα. Κι αν ξεγελαστείς και πλησιάσεις πιο κόντα τούτα τα νερά γίνονται διάφανα αλλά και συνάμα σμαραγδιά, τόσο, μα τόσο λαχταριστά... να βυθιστείς σ'αυτά και να ξεχάσεις...

Πόσο τα μάτια, λοιπόν, μας ξεγελούν, πόσα παιχνίδια μας παίζουν τούτες οι αισθήσεις! Πόσες αποχρώσεις έχει στην παλέτα του ο Θεός για να χρωματίσει τούτα τα διάφανα νερά που κι ο μεγαλύτερος καλλιτέχνης δε θα μπορούσε, όσο κι αν πάλευε, ν'αναπαράγει! Πόσες αποχρώσεις, άραγε, να κρύβει μια ψυχή; Πόσες άυλες αποχρώσεις, άραγε, μας κρύβουν οι αισθήσεις;

"Το θαύμα είναι μυστήριο και το μυαλό δε μπορεί να το ερμηνεύσει, αλλά μόνο ζήται. Για να ζήσει κανείς τα μυστήρια, θα πρέπει να απεκδυθεί τον παλιό του άνθρωπο, να επανέλθει κάτά κάποιο τρόπο στην πρώτη κατάσταση προ της πτώσεως, να έχει την αθωότητα και απλότητα, για να είναι η πίστη του ακλόνητη, και να πιστεύει απόλυτα ότι στο Θεό δεν υπάρχει τίποτε που να μη μπορεί να το κάνει. Όταν προχωρήσει κανείς στην αρχή με πίστη, χωρίς αμφιβολία, σιγά-σιγά θα έχει γεγονότα μικρά και μεγαλύτερα και τότε πια θα γίνει πιο πιστός, ζώντας τα θεία μυστήρια από κοντά, και τότε γίνεται θεολόγος, διότι δεν τα έπιασε με το μυαλό, αλλά τα έζησε στην πραγματικότητα." (Άγιος Παϊσιος) 

Σήμερα τούτος ο γλυκός ο φετινός Οκτώβρης μοιάζει σαν να μελαγχόλησε ξαφνικά. Ο ήλιος κρύφτηκε εντελώς κι έτσι μας αποκάλυψε όλη την ιδιοσυγκρασία του. Η ξυλόσομπα άρχισε να γουργουρίζει σιγανά και τα καφεδιά πλατανόφυλλα δε φαντάζουν πια παράταιρα στο τοπίο. Κι εγώ απέμεινα συντροφιά με τους λογισμούς μου ν'αποζητώ κείνο το χάδι που δεν το χωρά ο ορίζοντας, κείνη την κρυμμένη απόχρωση που αχνοφαίνεται μοναχά με τα μάτια του νου, που χρωματίζει μοναχά το άυλο...

"Η εξωτερική (κοσμική) δυστυχώς μόρφωση συνέχεια παραμορφώνει τους ανθρώπους, ακόμη και αυτή την όμορφη φύση του Θεού, και κάνει αφύσικη τη ζωή των ανθρώπων με το άγχος που τους προσθέτει συνέχεια [...] Όσοι δίνουν τα πρωτεία στην εσωτερική τους μόρφωση (της ψυχής) και χρησιμοποιούν και την εξωτερική μόρφωση για την εσωτερική, αυτοί γρήγορα μεταμορφώνονται πνευματικά, εάν ασκούνται και πνευματικά, και τότε βοηθούν πολύ κόσμο θετικά, διότι βγάζουν τον κόσμο από το άγχος της κολάσεως και τον οδηγούν στην Παραδεισένια αγαλλίαση. [...] Οι εσωτερικοί άνθρωποι, επειδή έχουν ταπείνωση, είναι τα αληθινά αστέρια που κινούνται ιλιγγιωδώς, αλλά αθόρυβα και ταπεινά, χωρίς να καταλαβαίνει κανείς πώς κινούνται, ενώ είναι μεγάλοι πλανήτες. Κρύβονται δε και στα βάθη του ουρανού και δίνουν την εντύπωση στους ανθρώπους ότι είναι αναμμένα κανδηλάκια με ταπεινό φως." (Άγιος Παϊσιος)

 

Εξάλλου, ακόμη και στον αισθητό κόσμο μας η ομορφιά, όπως κι η αγάπη, φωλιάζει στα πιο απλά....

"Η εσωτερική αγάπη πληροφορεί, διότι γλυκαίνει και όλο τον εξωτερικό ακόμη άνθρωπο και τον ομορφαίνει με τη θεία Χάρη, η οποία δεν κρύβεται, γιατί ακτινοβολεί." (Άγιος Παϊσιος)


"Ο κάθε άνθρωπος, φυσικά, θα πληρωθεί από το αφεντικό που εργάστηκε." (Άγιος Παϊσιος)

 

Καλό φθινόπωρο!

(Σημ. Τα αποσπάσματα από τις "Επιστολές" Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου, εκδόσεων Ιερού Ησυχαστηρίου "Ευαγγελιστής ο Ιωάννης ο Θεολόγος")

17 σχόλια:

  1. Τι όμορφη ανάρτηση!!Με γαλήνεψε. Και εγώ απόλαυσα τη θάλασσα του Οκτώβρη. Και τα σύννεφα μπορεί να έκαναν τα δικά τους εκεί πάνω αλλά ούτε τα παρακάλεσα να παραμερίσουν ούτε νοιάστηκα πόσο κρύβουν τον ήλιο. Η θάλασσα τούτο το μήνα με αναζωογόνησε. Τόσο υπέροχη που τη λατρεύω...
    Και τα αποσπάσματα αλλά και τα δικά σου λόγια αντάξια της ομορφιάς της θάλασσας
    Καλησπέρα Όλγα μου
    Καλό Φθινόπωρο πια
    Τα φιλιά μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι Αννούλα μου γιατί αυτός ακριβώς ήταν ο στόχος μου για τούτη την ανάρτηση, να γαληνέψει... Κι έχουμε όλοι τόσο ανάγκη τη γαλήνη στην ψυχή μας!
      Υπέροχη η θάλασσα τούτο τον Οκτώβρη. Ακόμη κι η μεριά του Αιγαίου σε μας, που συνήθως είναι λιγουλάκι αγριεμένη, γαλήνεψε για τόσες μέρες.
      Εγώ νοιάστηκα για τα σύννεφα, το ομολογώ, γιατί ξεπάγιασα εκείνη τη μέρα!!!
      Καλό ξημέρωμα, Άννα μου!

      Διαγραφή
  2. Είσαι τυχερή που έχεις τη θάλασσα κοντά και την απολαμβάνεις. Σίγουρα σε ηρεμεί όπως και τα λόγια του γέροντα Αγίου μας. Να έχουμε ένα καλό Φθινόπωρο και πάντα τον Αγιο κοντά μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, είμαι τυχερή σ'αυτό! Και, γενικότερα, που είμαι κοντά στη φύση! Καλό σου βράδυ Χελώνα μου!

      Διαγραφή
  3. Όλγα μου Καλημέρα!
    7.03 διάβασα την ανάρτηση και έμεινα να την χαζεύω. Γνωστή η απαράμιλλη δεξιοτεχνία σου με την πέννα. Το ύφος, η σκέψη και η γραφή σου κάθε φορά με ξαφνιάζουν ευχάριστα. Μα τούτη η ανάρτηση έχει άλλη δύναμη.
    Αγαπώ τις λέξεις. Ιδιαίτερα τις λέξεις που δεν κατεβαίνουν απλά απ’ το μυαλό, αλλά αυτές που σκαρφαλώνουν απ’ την ψυχή και κάνουν τη γραφή ταξίδι. Γιατί έτσι ένιωσα Όλγα μου.
    Έμεινα να κοιτάζω αυτή την ομορφιά, αθέατη περπάτησα κι ένιωσα αυτό το θάμβος, διάχυτο απ’ τις αντανακλάσεις στα μέσα φθινοπώρου.
    Μέρες παραπανίσιες του Αυγούστου, όπως λες. Λέξεις και εικόνες που σαρώνουν το νου και γαληνεύουν την ψυχή.
    Τίποτ’ άλλο δεν θα πω. Θα μείνω να χαζεύω λίγο ακόμη κι ύστερα γεμάτη από αυτή την αέναη πνευματική και υλική ομορφιά, θα συνεχίσω ήρεμα την καθημερινότητά μου. Γι αυτό που μου χάρισες πολύ σ’ ευχαριστώ! Αλήθεια!
    Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια Αννίκα μου! Και χαίρομαι πολύ που κατάφερα να σου μεταφέρω όμορφες, γαλήνιες εικόνες. Ήθελα και γω μ'έναν τρόπο να τις μοιραστώ, να τις νιώσουν, όσο το δυνατόν, κι άλλοι. Είχα "συνεργάτη" και τον Άγιο, ίσως για αυτό κι η "άλλη δύναμη" που αναφέρεις! Όχι μόνο την καταγραφή του λόγου του εδώ, αλλά και μες στην ψυχή μου...
      Νά'σαι καλά!

      Διαγραφή
  4. Όταν αφήνεις τον εαυτό σου να αποτυπώσει στο γραπτό λόγο τις σκέψεις σου, γεννιέται κάτι εξαιρετικό. Ο αναγνώστης, ο ακόλουθός σου, αμέσως καταλαβαίνει το σεβασμό που του δείχνεις. Τον νιώθει. Στο θέμα που θα επεξεργαστείς, στις εικόνες, στις παραθέσεις κειμένων. Καταλαβαίνει ότι κάθε σου εμφάνιση μέσα από την ανάρτησή σου είναι ξεχωριστή.
    Το ταξίδι μέσα από τις φωτογραφίες σου είναι κάτι παραπάνω από μαγικό. Με "πληγώνει" στην καρδιά να ξέρω ότι υπάρχει τόση ομορφιά στη φύση και εμείς δεν μπορούμε να τη χαρούμε. Τα παιδιά της πόλης βλέπεις.
    Κάθε δική σου στιγμή αντιστοιχεί με ημέρες δικές μας. Κάθε σου κοίταγμα στη θάλασσα, στον ουρανό, στην αμμουδιά, στα βότσαλα.
    Αυτό σου λέω μονάχα, να το ξέρεις.

    Επίσης να πω και κάτι άλλο για να είμαι ειλικρινής.
    Με τον Άγιο Παίσιο, ποτέ δεν είχα "καλές" σχέσεις. Διαβάζοντας εδώ με προσοχή αποσπάσματα από τα λόγια του βρίσκω πολλά ενδιαφέροντα ζητήματα, σκέψεις και προβληματισμούς. Τους οποίους βρίσκω πολύ σημαντικούς για να τους προσεγγίσω.

    Καλησπέρα Όλγα μου. Νύμφη του Πηλίου. Φύσα μια αύρα θάλασσας και κατά δω, μπας και φτάσει ως τα σκοτεινά μας μέρη.
    Τα φιλιά μου απ την καρδιά μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιάννη μου χαίρομαι που σε ταξίδεψα έτσι... Ναι, κρίμα, που δε μπορείτε να τη χαρείτε, πραγματικά. Αν και, για να πω την αλήθεια, εγώ από την άλλη δε μπορώ να τη χαρώ όταν έρχονται "παιδιά της πόλης"! Τον Αύγουστο κυριολεκτικά βούλιαξε το Πήλιο από κόσμο! Φωνές, αυτοκίνητα, εκνευρισμός! Ελάχιστα μπάνια αν κατάφερα να κάνω. Κι αυτά σε συνθήκες που δε μπορείς να απολαύσεις το μεγαλείο της φύσης. Παντού ξαπλώστρες και άθλιες μουσικές, τσιρίδες και μαρσαρίσματα. Άσε όταν κουβαλάνε και τίποτα ντρόουν να βουίζουν πάνω από το κεφάλι σου και να σε φωτογραφίζουν... Περίμενα πως και τί να αδειάσει το βουνό, μεταξύ μας! Αν και τα Σαββατοκύριακα εξακολουθεί μια αντίστοιχη τρέλα!

      Όσο για τον Άγιο Παϊσιο υποθέτω (και συγχώρεσέ με αν κάνω λάθος) πως δεν είχες "καλές" σχέσεις επειδή οι όποιες σχέσεις σου αφορούσαν κυρίως διάφορες προφητείες του και σχετικά που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο, αλλά και ευρύτερα. Τουλάχιστον εγώ μέχρι τελευταίως αυτά γνώριζα μόνο για τον Παϊσιο. Ώσπου άκουσα ένα απόσπασμα από κάποιο βιβλίο του ("Με πόνο κι αγάπη για το σύγχρονο άνθρωπο") που με άγγιξε τόσο ώστε μπήκα στη διαδικασία να το αγοράσω. Κι ύστερα αγόρασα κι άλλα. Αλλά, πρόσεξε (!) είτε δικά του συγγράμματα, είτε απομαγνητοφωνημένες συζητήσεις του από τις μοναχές τις οποίες συμβούλευε, των εκδόσεων της Μονής που αναφέρω. Και σχημάτισα μια εντελώς άλλη εικόνα από εκείνην που προωθείται και "διαφημίζεται", συνήθως με κείμενα ανθρώπων που τον συνάντησαν και, τέλος πάντων, μεταφέρουν κι ερμηνεύουν, με το δικό τους τρόπο, λόγια του. Προσωπικά, Γιάννη μου, για να το πω και εντελώς απλά και λαϊκά, έπαθα πλάκα γνωρίζοντάς τον (φέτος το καλοκαίρι) μέσα από δικά του κείμενα, όμως, που ουσιαστικά με απόλυτη ταπεινότητα απλά προσπαθεί να συμβουλέψει και να βοηθήσει και να ανοίξει, αν θες, άλλους ορίζοντες στον νου και στην ψυχή μας! Κάποια, όπως λες, είναι και πιο "δύσκολα" στην προσέγγιση (ευελπιστώ πως θα έρθει ο καιρός που θα μου είναι πιο προσιτά), κάποια μιλούν κατευθείαν στην ψυχή μου, κάποια απλά με κάνουν να συνειδητοποιώ πράγματα και να συγκλονίζομαι. Καμία σχέση με το όλο "προφίλ" που είχα σχηματίσει ως εικόνα με αυτά που έβλεπα εδώ κι εκεί εδώ και χρόνια. Ένας λόγος ακόμη που ένιωσα την ανάγκη να παραθέσω κάποια λόγια του εδώ! (Όλα αυτά τα αναφέρω σε περίπτωση που είχες την ίδια εικόνα με μένα.)

      Καλό σου βράδυ!
      Φυσώ μιαν αύρα θάλασσας και καληνυχτώ!!!

      Διαγραφή
    2. Nαι Ολγα μου δεν σου δίνω άδικο. Όταν έρχονται οι .....βάρβαροι από τα μεγάλα αστικά κέντρα κάπως αλλάζει η εικόνα στις όμορφες και ήσυχες ακτές. Και όταν φεύγουν ακόμα χειρότερα. Τι να τους κάνεις.
      Όσον αφορά όσα μου αναφέρεις για τον Παίσιο, βλέπω ιδιαίτερα ενδιαφέροντα πράγματα αλήθεια. Δεν την ήξερα την εικόνα που αναφέρεις. Το κρατώ από σένα Όλγα μου και σε ευχαριστούμε.
      Καλησπέρα.

      Διαγραφή
  5. Μαζί με τα λόγια του γέροντα Παίσιου απόλαυσα και τα δικά σου Ολγα μου για την καθαρότητα της σκέψης σου και το πόσο όμορφα έπλασες την ανάρτηση αυτή που είναι γενάτη γαλήνη και μαγεία στην απλότητα που την διακρίνει...
    Πόσο όμορφα θα ήταν αν όλοι μας είχαμε μέσα μας την αγάπη για χωρίς πολλά αν και γιατί.. να απολαμβάναμε όλα όσα μας χαρίζει απλόχερα η χάρη του Θεού που τα πάντα εν σοφία εποίησε!
    Και εγώ θα σε ευχαριστήσω για την γαλήνη αυτή που μας χάρισες!!
    Ολγα μου να είσαι καλά και να χαίρεσαι κορίτσι μου τις όμορφες στιγμές σου όσο μπορείς καλό σου απόγευμα με αγάπη φιλιάαα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χάσαμε αυτή την τόσο όμορφη κι ουσιαστική απλότητα Σμαραγδούλα μου, δυστυχώς... Συμφωνώ με αυτά που λες, θά'ταν τόσο απλά κι όμορφα!
      Νά'σαι καλά, φιλιά στην αγαπημένη μου Κρήτη!

      Διαγραφή
  6. Μα τι ωραίες θάλασσες έχετε εκεί;
    Και μπράβο που εκμεταλλεύτηκες τον καλό καιρό και πήγες για μπάνιο!
    Και επίσης μπράβο για τις ωραίες φωτογραφίες!
    Εφέτος μου έλειψε η θάλασσα, καθώς λόγω της κατάστασης της μητρός, κατάφερα να κάνω μόνο τρία μπάνια.
    Αλλά καλά ήταν κι αυτά, άλλοι δεν μπορούν να κάνουν κανένα.
    Καλημέρα Όλγα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η αλήθεια, Αρτίστα μου, είναι πως έχουμε πάρα πολύ ωραίες θάλασσες, κυρίως από την πλευρά του Αιγαίου. Ο Παγασητικός αποτελεί μια συμπαθητική εναλλακτική όταν η άλλη μεριά έχει κύμα. Άλλο αν οι περισσότεροι έχουν συνδέσει το Πήλιο με χειμερινές διακοπές και βουνήσια τοπία. Βέβαια, φέτος, προφανώς λόγω κορωνοϊου, καθώς πολλοί αποφύγαν τα νησια, βούλιαξαν οι παραλίες μας σε σημείο ενοχλητικό! Τον Αύγουστο δεν έκανα και πολύ παραπάνω από τρία μπάνια κι εγώ. Υπήρξαν βέβαια και ανειλημμένες υποχρεώσεις (δε γλυτώνει κανείς!) που με εμπόδιζαν και διάφορες εργασίες, αλλά από την άλλη ούτε είχα τη δυνατότητα να πεταχτώ μια ωρίτσα όπως κάνω όταν έχω δουλειά-γιατί μια ωρίτσα ήθελες αν μπλόκαρε ο δρόμος στο χωριό ή για να βρεις να παρκάρεις- ούτε μου έκανε κέφι μέσα σε τέτοιο πανικό! Αντί να χαλαρώσεις, αγχωνόσουν! Κι αυτές τις μέρες είχε σχετικά κόσμο για τέτοια εποχή, αλλά σε φυσιολογικά επίπεδα, κι ευτυχώς ανθρώπους που δεν έρχονταν για να μεταφέρουν τα άγχη τους και τις ιδιοτροπίες τους στη φύση, αλλά για να την απολαύσουν.
      Νά'σαι καλά Αρτίστα μου κι εύχομαι του χρόνου το καλοκαίρι νά απολαύσεις περισσότερα!
      Καλή σου μέρα!

      Διαγραφή
  7. Έτσι μου αρέσει κι εμένα η θάλασσα Όλγα.
    Να έχει ησυχία και να μην κάνει αφόρητη ζέστη. Γενικά, για μια ουσιαστική επαφή με τη φύση απαιτείται ησυχία για να ευχαριστηθεί κανείς. Έτσι πιστεύω εγώ τουλάχιστον. Οι φωτογραφίες σου, γαλήνιες όπως και το κείμενο που τις συνοδεύει.
    Και ο γλυκός Οκτώβρης καλά κρατεί. Ακόμα κι εδώ, στην πολύβουη Αθήνα, μύρισε για καλά Φθινόπωρο, έπεσαν λίγες βροχές, νότισε ο αέρας και άρχισαν να πρασινίζουν πάλι τα φύλλα στις γλάστρες του μπαλκονιού, που όλο το καλοκαίρι ήταν εντελώς ξεθωριασμένα.
    Ζεις σ' έναν υπέροχο τόπο!!
    Υπέροχο και το κείμενό σου, όπως πάντα Όλγα μου.
    Να χαίρεσαι τις ήσυχες βόλτες σου. Θα μαζέψεις και φέτος ελιές;
    Σε φιλώ πεντάγλυκα :)

    Υ.Γ. Οι κροκάλες στην παραλία! Τι ωραίες ζωγραφιές μπορείς να κάνεις πάνω σ' αυτές. Είναι ιδανικές για ζωγραφική.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η αφόρητη ζέστη δε με ενοχλεί τόσο, να πω την αλήθεια! Απλά κολυμπάω συνέχεια! Αλλά η ησυχία, έστω η σχετική ησυχία, είναι μεγάλη ανάγκη!
      Υπέροχη νομίζω ότι είναι όλη η Ελλάδα! Ζηλευτός τόπος... Αλλά, δυστυχώς, οι άνθρωποι την έχουμε "αλλοτριώσει" τη φύση κι επιπλέον έχουμε βγει από τους ρυθμούς της και δε τους σεβόμαστε! Εδώ είμαστε, όντως, από τους πιο προνομιούχους γιατί συνδυάζουμε βουνό και θάλασσα.
      Αυτές οι πλακές πέτρες έχουν μειωθεί αισθητά τα τελευταία χρόνια μπορώ να πω. Και πολλοί τις παίρνουν και τις ζωγραφίζουν (κατανοητό) ή για να διακοσμήσουν τον κήπο τους (λίγο ακατανόητο για μένα αυτό...).
      Αν είμαι καλά, θα πάω για ελιές και φέτος. Μακάρι! Γιατί, ξέρεις, μετά τη γαλήνη ακολουθεί η μπόρα! Και, δυστυχώς, δεν πρόλαβα να πω πως γαλήνεψα κι αμέσως φάνηκαν μαύρα σύννεφα να ανταριάσουν το τοπίο! (Λες να με γλωσσοφάγαν;!)
      Νά'σαι καλά Μαράκι μου, καλή σου μέρα!

      Διαγραφή
  8. Ενας Αυγουστος που κρύφτηκε στις φυλλωσιές, μου αρέσει περισσότερο. Επίσης δεν θα πω όχι και στο γουργούρισμα της σόμπας...
    Όμως όμως όμως αν και τα διάβασα όλα αυτή η ντομάτα αχ αυτή η ντομάτα λέω λέω ... πάει την ερωτεύτηκα !!!
    Σε φιλώ Πηλιόλγα μου :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Έπεσες διάνα με την ντομάτα, Μάνια μου! Ντόπια ποικιλία πεντανόστιμη!!! Ξέρεις τί ερωτεύεσαι, λέμε!
    Μια χαρά ήταν όσο παρέμενε κρυμμένος ο Αύγουστος και δεν έδειχνε το πρόσωπό του ο Οκτώβρης... τό'χει ο άτιμος να μου φυλάει άσκημες εκπλήξεις!
    Φιλιά, νά είστε καλά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή