εκ των ένδον...

"Μπορούσαν κάποτε να μιλάνε τόσο ελεύθερα δημόσια εε;...." 

Πραγματικά με σόκαρε η απάντηση της μικρής (πρωτοετούς φοιτήτριας) φιλενάδας μου, όταν της έστειλα ένα δίλεπτο της Μαλβίνας που μιλούσε τότε για "εθνική απονεύρωση" (για να πονέσουμε λιγότερο όταν χάσουμε το δοντάκι μας...): "Και πώς θα γίνει αυτή η απονεύρωση; Από ποιούς θα γίνει; Ε, από ανθρώπους που νομίζουν ότι η χώρα μας είναι μια ευρωπαϊκή εταιρεία, αγνοώντας την αιματηρή ιστορία της.... Από πληρωμένους κονδυλοφόρους...."

Θα μου πεις, τουλάχιστον αν είσαι έστω και λίγο σκεπτόμενος: "Πού το περίεργο της απάντησης; Γιατί σε σόκαρε; Εσύ η ίδια δεν το νιώθεις καλά ότι ελευθερία λόγου δεν υπάρχει πλέον; Ακόμη και στο διαδίκτυο οι όποιες αναρτήσεις "αντιφρονούντων" διαγράφονται, αποκλείονται, λοιδορούνται, εξαφανίζονται...". Ναι, αλλά ίσως είναι διαφορετικό το να συνειδητοποιείς με ποιό τρόπο έχει αποτυπωθεί όλο τούτο σ'ένα νέο παιδί. Ουσιαστικά με σόκαρε που, κατα βάθος, σοκαρίστηκε που μπορούσαν να είναι τα πράγματα αλλιώς! Όπως με σοκάρουν πράγματα που τους διδάσκουν στο Πανεπιστήμιο, όπως επίσης και πράγματα που δεν τους διδάσκουν, πράγματα ουσιώδη που εντελώς αγνοούν και τους αφήνουν να αγνοούν, εκείνους που προετοιμάζονται για να διδάξουν τις επόμενες γενιές μας... Όπως με σοκάρουν κι όσα γίνονται γύρω μου και επικρατεί άκρα του τάφου σιγή...

Κι ύστερα σκέφτηκα το "πως γράφω" τα τελευταία χρόνια εγώ, και το "πως έγραφα" δεκατέσσερα χρόνια πριν που πρωτοξεκίνησα. Πόσο πιο "σιωπηρά" και "κεκαλυμμένα" τώρα... Τόσο κεκαλυμμένα που όταν αποτυπώνω την κραυγή μου στις λέξεις, λαμβάνω σχόλια για την "ομορφιά των τοπίων" που περιγράφω... Κι αναρωτιέμαι ύστερα: κανείς δεν κατάλαβε ή κανείς δε θέλει ή δεν αντέχει να καταλάβει; Τό'χα κρύψει εγώ τόσο καλά, ή είδαν εκείνοι μονάχα αυτό που θέλησαν να δουν;

Όταν ήμουν λίγο μεγαλύτερη από κείνη, οι ΗΠΑ βομβάρδιζαν το Αφγανιστάν. Με είχε πιάσει φρίκη και τότε ήμουν πολύ πιο εκρηκτική... Σε μια κουβέντα με έναν, αρκετά μεγαλύτερό μου φίλο, που εκτιμούσα, κοντέψαμε να τσακωθούμε. "Μα για το καλό τους το κάνουν. Να τους γλυτώσουν από τους Ταλιμπάν." έλεγε πραγματικά ικανοποιημένος. "Για το καλό τους; Νοιάζονται τόσο για το καλό τους; Σοβαρολογείς;" μου είχε ανέβει το αίμα στο κεφάλι, ακριβώς επειδή τον εκτιμούσα και, μάλιστα, για την ευαισθησία του. Τον ζόρισα τόσο με τον οργισμένο μου αντίλογο που στο τέλος μου ομολόγησε "Τί θες τώρα; Εγώ δεν αντέχω να το δω όπως το βλέπεις εσύ! Αν το συλλάβω έτσι στο μυαλό μου, απλά δε μπορώ να το αντέξω! Οπότε θέλω να σκέφτομαι πως το κάνουν όντως για το καλό τους."

Σαφώς δε μεταφέρω ακριβώς τα λόγια, μετά από τόσα χρόνια, αλλά το νόημά τους. Κι αυτό το νόημα μού'μεινε. Και πάντα αναρωτιέμαι για τους άλλους -αλλά σε μερικές περιπτώσεις ακόμη και για τον ίδιο μου τον εαυτό- αν πράγματα ολοφάνερα, δεν τα αναγνωρίζουν, ακριβώς επειδή δεν αντέχουν να μπουν σε αυτή τη διαδικασία κι έτσι αποδέχονται όποια εναλλακτική ερμηνεία τους προτείνεται (και, μάλιστα, από το όποιο "Σύστημα" την προωθεί) αρκεί να είναι πιο διαχειρίσιμη μέσα τους, πιο "εύπεπτη", πιο ανώδυνη και πιο "βολική" στην τελική. Και τούτο, πλέον, παρατηρώ πως γίνεται κατά κόρον. Εξάλλου ο σύγχρονος άνθρωπος είναι τόσο τσιτωμένος, τόσο βομβαρδισμένος με μαυρίλα και φρίκη, τόσο πνιγμένος από φόβο, ανασφάλεια, θλίψη κι οργή ["Ὑπὲρ τοῦ ῥυσθῆναι ἡμᾶς ἀπὸ πάσης θλίψεως, ὀργῆς, κινδύνου καὶ ἀνάγκης, τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν"...] που δεν αντέχει άλλες επιβαρυντικές, για την ψυχική του υγεία, σκέψεις που, ίσως, οδηγούν σ'επικίνδυνα μονοπάτια γι'αυτήν. Κι έτσι μπαίνουμε σ'ένα φαύλο κύκλο... Κι η γάγγραινα προχωρεί...

"Ἄνδρα μοι ἔννεπε, Μοῦσα, πολύτροπον, ὃς μάλα πολλὰ
πλάγχθη, ἐπεὶ Τροίης ἱερὸν πτολίεθρον ἔπερσεν·
πολλῶν δ᾿ ἀνθρώπων ἴδεν ἄστεα καὶ νόον ἔγνω,
πολλὰ δ᾿ ὅ γ᾿ ἐν πόντῳ πάθεν ἄλγεα ὃν κατὰ θυμόν,
ἀρνύμενος ἥν τε ψυχὴν καὶ νόστον ἑταίρων.
ἀλλ᾿ οὐδ᾿ ὣς ἑτάρους ἐρρύσατο, ἱέμενός περ·
αὐτῶν γὰρ σφετέρῃσιν ἀτασθαλίῃσιν ὄλοντο,
νήπιοι, οἳ κατὰ βοῦς Ὑπερίονος Ἠελίοιο
ἤσθιον· αὐτὰρ ὁ τοῖσιν ἀφείλετο νόστιμον ἦμαρ.
τῶν ἁμόθεν γε, θεά, θύγατερ Διός, εἰπὲ καὶ ἡμῖν."

(Ομήρου Οδύσσεια α1-10)

Ιστόρησέ μου Μούσα τον άνδρα τον πολύτροπο που τόσο πολύ περι-πλανήθηκε, αφού της Τροίας την ιερή πόλη πόρθησε' πολλών ανθρώπων τον νου και τις πόλεις γνώρισε, πολλά άλγη έπαθε στον πόντο κατά θυμόν, αγωνιζόμενος να διασώσει την ψυχή του και την επάνοδο των εταίρων του. Αλλά όσο και να το επιθυμούσε δεν έσωσε τους εταίρους του' διότι εκείνοι από δικές τους ατασθαλίες εξολοθρεύτηκαν- οι νήπιοι, που καταβρόχθισαν τα θηλυκά βόδια του Υπερίονος Ηλίου και τότε εκείνος τους αφαίρεσε τη μέρα της επιστροφής... Κάποια από τούτα, θεά, θυγάτέρα τους Διός, πες και σ'εμάς....

 

Αγωνιζόμενος να σώσει την ψυχή του...

Ιστόρησέ μου, Μούσα, λοιπόν, για τούτον τον άνδρα που παράδερνε στη θάλασσα, αφ'ότου κατέστρεψε την ιερή πόλη της Τροίας, τούτον τον άνδρα που περιπλανιότανε χρόνια παλεύοντας να σώσει την ψυχή του και τους συντρόφους του και μετά από τόσες δοκιμασίες κατόρθωσε μονάχος να επιστρέψει στην πατρική γη που τόσο ποθούσε. Κι όσοι σύντροφοι τού'χαν απομείνει μετά από τις πρώτες δοκιμασίες, χαθήκαν κι εκείνοι από δικά τους σφάλματα, όσο κι αν τούτος πάλευε να τους προστατεύσει, όσο κι αν τους συμβούλευε σοφά να μην αγγίξουν τα όσια κι ιερά του Ηλίου για να κατευνάσουν την ακόρεστη, ζωώδη πείνα τους....

Μέρες καλοκαιρινές στο βουνό των μέθυσων Κενταύρων αλλά και του σοφού Κενταύρου Χείρωνα. Θαρρείς κι ο καιρός παραλογίστηκε για να ταιριάξει με τους παράλογους ανθρώπους. Άραγε ο Ήλιος βάλθηκε να μας ξεγελάσει για τις ατασθαλίες μας, απατηλά να χορτάσει την ακόρεστη ανάγκη μας για φως μέσα στα σκοτάδια που οι ίδιοι πλάσαμε για να ζούμε;

"Μπορούσαν κάποτε να μιλάνε τόσο ελεύθερα δημόσια εε;...." 

Με βρίσκω πλέον να σιωπώ κι αναρωτιέμαι... Φταίει το μήνυμα που διοχετεύεται μεθοδευμένα και παντί τρόπω κι έχει στοιχειώσει τη συνείδησή μας πως έτσι κι αλλιώς "είμαστε με δεμένα τα χέρια" και "δε μπορούμε να κάνουμε τίποτα πια", παρά μονάχα να παρακολουθούμε τη ροή των γεγονότων...; Ή μήπως τόσο κουράστηκα από τους ανθρώπους που δεν αντέχω να ριψοκινδυνέψω ν'ακούσω έστω κάτι ακόμα, κάτι το ελάχιστο σα σχόλιο που να επιβεβαιώνει το θέατρο του παραλόγου που με περιστοιχίζει; Γιατί έχει κι η ψυχή μου τα όριά της. Κι οι συνεχόμενες υπερβάσεις έχουν καταντήσει άκρως εξουθενωτικές. 

Μ'ανησυχεί λιγουλάκι, βεβαίως, που χθες το βράδυ μια φράση του Δαμασκηνού (κι ας τη βιώνω ως μια καθοριστικά θλιβερή διαπίστωση) μου χάρισε και μια περίεργη ανακούφιση, καθώς επιτέλους αποτυπώθηκε με λέξεις μια κάποια απάντηση σε μια διαχρονική απορία μου. 

"Επειδή λοιπόν ο Θεός μας δημιούργησε για την αφθαρσία, όταν αθετήσαμε τη σωτήρια εντολή του μας καταδίκασε στη φθορά του θανάτου, για να μην είναι το κακό αθάνατο." (Ιωάννου Δαμασκηνού, "Έκδοσις ακριβής της Ορθοδόξου πίστεως- Δ")

[υποσημείωση Ν.Ματσούκα:"Βασική και χαρακτηριστική άποψη της πατερικής θεολογίας' ο θάνατος δεν είναι τιμωρία με την καθαρή νομική έννοια, αλλά μια έσχατη παραχώρηση της θείας φιλανθρωπίας ώστε το κακό να μη γίνει αθάνατο."]

Κι όταν θέλησα να φανταστώ τούτη την ανθρωπότητα (πόσο μάλλον εκείνους που μας κυβερνούν κι αποφασίζουν για μένα, χωρίς εμένα) με το "δώρο" της αθανασίας στα χέρια της και το συναίσθημα ήταν τόσο τρομακτικό που δε μπόρεσα καν να το κάνω εικόνα. 

"Μπορούσαν κάποτε να μιλάνε τόσο ελεύθερα δημόσια εε;...." 

Τώρα σαν τί να πείς;

Πώς το εμβόλιο μπορεί και νά'χει μακροχρόνιες παρενέργειες, οι οποίες δεν έχουν καν μελετηθεί; Αμέσως θα σε κατατάξουν στους "αρνητές" κι άρα στους "ψεκασμένους"...

Τώρα σαν τί να πεις;

Πως σύσσωμοι οι κυβερνώντες ξεπούλησαν τη Μακεδονία κι ετοιμάζονται να ξεπουλήσουν και τη μισή Ελλάδα; Αμέσως θα σε κατατάξουν στους "ακροδεξιούς φασίστες" και στους "Χρυσαυγίτες".

Να πείς τί;

Πως δεν είναι όλοι τούτοι που εισβάλουν στη χώρα μας ταλαιπωρημένοι πρόσφυγες, αλλά οι περισσότεροι είναι αδίστακτοι εγκληματίες; Εκεί τελείωσες! Έχεις θεωρηθεί, τουλάχιστον, απάνθρωπο τέρας κι έχεις άμεσα καταταχτεί στους ρατσιστές-φασίστες (των οποίων μάλιστα "η ζωή δεν έχει ουδεμία αξία" όπως έχει αποφανθεί ο "φιλάνθρωπος όχλος των ανθρωπιστών"), οπότε και να θελήσεις να εξηγήσεις τί θες να πεις, ουδείς ενδιαφέρεται να ακούσει, αλλά σε "στολίζουν" με τα χυδαιότερα επίθετα όλοι τούτοι που θεωρούν εαυτούς τάχα "δημοκρατικούς" και "αυτοκλητους" υποστηρικτές του ανθρώπινου δικαίου και της ελευθερίας"! Πού να τολμήσεις να μιλήσεις! Π.χ., το πολύ απλό: ότι δυστυχώς περιμαζεύουμε μαζί με τους αληθινούς πρόσφυγες τους ίδιους τους σφαγείς τους, τους ίδιους τους υπαίτιους δηλαδή που κάποιοι άνθρωποι ξερριζώθηκαν από τον τόπο τους, καταστράφηκαν, βιάστηκαν, μαρτυρήσανε, σκοτώθηκαν, εξαθλιώθηκαν.... τους οποίους και βαφτίζουμε επίσης "ταλαιπωρημένους πρόσφυγες"... όχι, είναι αδύνατον να το κάνουν εικόνα οι περισσότεροι! Θα πέσουν να σε φάνε! Θα σε ταυτίσουν με κάτι ελάχιστους (θέλω να πιστεύω) διαταραγμένους υπανθρώπους που, για ακατανόητο λόγο, μισούν κάθε τί ξένο προς αυτούς. Ναι ρε φίλε, αλλά αν ένας τσοπάνης περιμαζέψει στη στάνη του τα πρόβατα της γειτονικής στάνης που δέχτηκαν επίθεση από λύκους και κατακρεουργήθηκαν, δε θα περιμαζέψει και τους λύκους μαζί, μην τυχόν κι ο βασιλιάς των ζώων τον πει ρατσιστή! Τόσο απλό είναι.... Ούτε θα διοχετεύσει σε όλες τις στάνες του χωριού μαζί με τα κατατρεγμένα πρόβατα τους λύκους που τα κυνηγούν! Κι ας είναι ο μεγαλύτερος φιλόζωος! Θα περιμαζέψει μοναχά τα κυνηγημένα πρόβατα, δε θ'αφήσει τις θύρες ανοιχτές κι όποιον πάρει ο Χάρος! Πόσο πια απλά να το πω;

Και πάει λέγοντας... Οπότε, γιατί να μιλήσεις; 

Η κοινή λογική έμαθε να σιωπά γιατί βρίσκεται αντιμέτωπη με τους χιλιάδες αυλικούς του βασιλιά (βλ."Τα καινούρια ρούχα του αυτοκράτορα", Χανς Κρίστιαν Άντερσεν) που ήταν γυμνός, μα κανείς δεν τολμούσε να του το πει καθώς σύμφωνα με τον περίφημο ράφτη του "τούτα τα ρούχα ήτανε αόρατα και μπορούσαν μονάχα να τα δουν όσοι ήταν έξυπνοι"... Κι αν κάποιοι αφελείς κι ανασφαλείς δεν τολμούσαν αναλογιζόμενοι ότι θα φανεί λειψή η νοημοσύνη τους, κάποιοι άλλοι δεν τολμούσαν από φόβο μην τον θυμώσουν και τους τιμωρήσει, ενώ άλλοι εδράττοντο, πανευτυχείς, της ευκαιρίας να παραδεχτούν πως τάχα τα βλέπουν μοναχά για να τον κολακεύσουν και να επωφεληθούν... Κι αν ανάμεσα σε όλους αυτούς βρεθεί κι από κανένα μικρό παιδί ν'αναφωνήσει "Κοιτάξτε! Ο βασιλιάς είναι γυμνός! Θα κρυώσει!", θα πέσουν αυτοστιγμεί χιλιάδες "αυλικοί" και "ειδικοί" να το φιμώσουνε....

"Έπειτα, ο βασιλιάς διέταξε να βγουν όλοι στους δρόμους για να θαυμάσουν τα καινούρια του ρούχα. Καθώς περνούσε ανάμεσα στους υπηκόους του, που είχαν μείνει άφωνοι, φώναζε καμαρώνοντας:
– Μόνο όσοι είναι έξυπνοι μπορούν να δουν τα ρούχα μου!
Και οι καημένοι οι άνθρωποι χειροκροτούσαν και φώναζαν ενθουσιασμένοι ότι τα καινούρια ρούχα του βασιλιά ήταν καταπληκτικά!"

 

Και να πω τί; 

 Ότι κουράστηκα να ζω στο θέατρο του παραλόγου;

Να μιλήσω για αυτά που με απασχολούν; Πώς; Να πω τί;

Ότι ανησυχώ για την πατρίδα μου, παραθέτοντας αναγκαστικά πρώτα έναν απολογητικό πρόλογο όπου θα οφείλω να διευκρυνίσω πρώτα το αυτονόητο για να μην παρεξηγηθώ, δηλαδή πως δεν είμαι φασίστρια, ρατσίστρια, ακροδεξιά, ξενοφοβική κι οτιδήποτε άλλο από όλες αυτές τις μυριάδες ταμπέλες που σου τοποθετεί το "σύστημα" μεμιάς μόλις αναφέρεις τη λέξη "πατρίδα", αφού πρώτα, μεταξύ άλλων, άφησε ανενόχλητη μια εγκληματική οργάνωση να την καπηλευτεί για να μπορέσει, εκ των υστέρων, να την ταυτίσει μαζί της; 

Λυπάμαι παίδες αλλά βαριέμαι να εξηγώ διαρκώς τα αυτονόητα και σιχαίνομαι να μπαίνω στη διαδικασία να απολογούμαι επειδή η κοινωνία μας (οι άνθρωποί της) αποδέχτηκαν την απόλυτη σύγχυση και διαστρέβλωση των εννοιών... Σιχαίνομαι, μάλιστα, ακόμη περισσότερο με τη σκέψη πως θα προσπαθούσα να πείσω πως δεν είμαι φασίστρια όλους εκείνους τους "μη φασίστες" που έσπευσαν να ευχηθούν με τόσο μένος και  ακραία ηδυπάθεια αλλά και ανεξάντλητη χυδαία δημιουργικότητα (βλ.σκίτσα, κολάζ, ανεκδοτάκια, κλπ), "καλό βιασμό" από τους συγκρατούμενούς τους στα μέλη της γνωστής εγκληματικής οργάνωσης που, εννοείται δικαίως (ναι!ναι! πάλι επιβάλλεται, για να μην παρεξηγηθώ, να το διευκρινίσω ότι θεωρώ πως δικαίως δικάστηκαν και δεν επιβραβεύω κανέναν με φονικά και σαδιστικά ένστικτα!) δικάστηκαν. Κυριολεκτικά φρίκαρα κι έμεινα ν'αναρωτιέμαι ποιοί είναι τελικά οι περισσότερο φασίστες... Γιατί, προσωπικά, δε θα διανοούμουν ποτέ ότι θα αισθανθώ ηδονή με το βιασμό οποιουδήποτε πλάσματος, ακόμη κι αν αυτό το πλάσμα μου ήταν απεχθέστατο! Ίσως επειδή εγώ είμαι η φασίστρια!....

"Στο στρατόπεδο των Αιγινητών, στις Πλαταιές, βρισκόταν ο Λάμπων του Πυθέου [...] Αυτός έχοντας μια ανοσιώτατη πρόταση πήγε στον Παυσανία και... του είπε: "Υιέ του Κλεομβρότου, έχεις κατορθώσει ένα έργο πολύ μεγάλο... κι ο θεός σου έδωσε το προνόμιο να σώσεις την Ελλάδα [...] Όταν ο Λεωνίδας σκοτώθηκε στις Θερμοπύλες, ο Μαρδόνιος και ο Ξέρξης του έκοψαν το κεφάλι και το έμπηξαν σε έναν πάσσαλο. Εάν λοιπόν ανταποδώσεις με τον ίδιο τρόπο, θα επαινεθείς [...] εάν ανασκολοπίσεις το Μαρδόνιο, θα έχεις πάρει εκδίκηση για το θείο σου [...]" ... Εκείνος όμως του αποκρίθηκε..."Ξένε Αιγινήτη [...] αφού σήκωσες ψηλά εμένα, την πατρίδα μου και το έργο μου, έπειτα με έριξες κάτω στο τίποτε, συμβουλεύοντάς με να κακοποιήσω έναν νεκρό και λέγοντάς μου ότι, αν το κάνω, θα αυξηθεί η φήμη μου. Αυτά αρμόζουν περισσότερο στους βαρβάρους κι όχι στους Έλληνες' κι όταν τα κάμνουν οι βάρβαροι τους κακοχαρακτηρίζουμε. Με τέτοια κακοποίηση νεκρού ούτε στους Αιγινήτες εύχομαι να αρέσω ούτε σε όσους αυτά είναι αρεστά [...] με παρόμοια πρόταση μην ξαναπαρουσιαστείς μπροστά μου.... και να είσαι ευχαριστημένος που φεύγεις χωρίς να πάθεις τίποτε." (Ηροδότου, "Ιστοριών Θ'-78", απόδοση: Α.Τζαφερόπουλου)

"Μπορούσαν κάποτε να μιλάνε τόσο ελεύθερα δημόσια εε;...." 

Ναι, μπορούσαν!

Όταν οι λέξεις κι οι έννοιες δεν είχαν χάσει εντελώς το νοημά τους! Όταν δεν αλωνίζαν χιλιάδες ρουφιάνοι -με συρφετό πορωμένων κι αδαών κανίβαλων να τους ακολουθούν- να παραποιούν και να λογοκρίνουν κάθε λέξη σου και το νόημά της, όταν δεν είχαμε καταντήσει (ο καθένας για διαφορετικούς λόγους) σαν τους αυλικούς και το λαό εκείνου του γυμνού βασιλιά του παραμυθιού- που, σαν όλα τα παραμύθια κρύβει μοναχά αλήθειες!

Για κάθε λέξη που ενοχλεί θα πέσουν οι κανίβαλοι κάθε είδους να σε φάνε.... Όλοι τούτοι που τάχα μάχονται για τον άνθρωπο και τις ελευθερίες του, για το δικαίωμά του στη ζωή, στη διαφορετικότητα, στα μπρόκολα με τις κόκκινες βούλες! Όλοι τούτοι που δε μπορούν ν'ανεχτούν ούτε για ένα λεπτό τη όποια δική σου διαφωνία, το δικό σου δικαίωμα στην ελευθερία της σκέψης σου!  Όλοι αυτοί, λοιπόν, είναι έτοιμοι -μεταφορικά, αλλά και κυριολεκτικά αν είχαν τη δυνατότητα- να σε κατασπαράξουν αν πεις έστω και μια κουβέντα που αντιβαίνει στην προσωπική τους αντίληψη περί "σωστού" και "πολιτικής ορθότητας"! Όλοι εκείνοι που τάχα έχουν συστρατευτεί για να υποστηρίζουν το δικαίωμα στη "διαφορετική άποψη"...

Δεν έχω καμιά όρεξη να μιλάω πλέον, λοιπόν, και τό'χω κόψει το άθλημα. Ούτε δημόσια, ούτε καν ιδιωτικά. Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Πάνε χρόνια που προτιμώ τα σιγοψιθυρίσματα με το κύμα της θάλασσας, τις αχτίδες του ήλιου, τ'άνθη της λεμονιάς, το γουργούρισμα της γάτας μου και, ενίοτε, δυο κουβέντες με τη μικρή φιλενάδα μου που δεν έχει προλάβει ακόμη να της κάψει τα εγκεφαλικά κύτταρα η συστηματική "πλύση εγκεφάλου και συνειδήσεως" της εποχής μας... Απλά, κάποια στιγμή κανείς φορτώνει... και παραφορτώνει θά'λεγα... και μπορεί να βγάλει μια κραυγή... έτσι, για να εκτονωθούν οι λέξεις χορεύοντας με τον ήχο, για να ακουστεί η φωνή και να σιγουρέψει πως ακόμη οι χορδές του πάλλονται και δε φιμώθηκε ολότελα, για να προσλάβουν οι σκέψεις του χρώματα, για να...  μετανιώσει τελικά που το άνοιξε το ρημάδι και να επιβεβαιωθεί η επιλογή της σιωπής του!

Σήμερα με δυο μάσκες κι αύριο με τέσσερις! Μεθαύριο ντυμένοι αστροναύτες! Και σε ειδικά ανήλιαγα λαγούμια, μη σου πω! Αρκεί να γλυτώσουμε....

"...Πρώτα, λοιπόν, έβλεπαν και του κάκου έβλεπαν,

άκουγαν και δεν άκουγαν, μα όμοιοι με μορφές ονείρων

ζούσαν σ'όλο το μάκρος της ζωής τους κι ανακάτωναν άστοχα τα πάντα,

κι ούτε πλιθόχτιστα προσήλια σπίτια ξέραν,ούτε τα ξύλα να δουλεύουν,

αλλά, σαν τ'αχαμνά μυρμήγκια κάτου από τη γης, τρυπώνανε μέσα σ'ανήλια σπήλια.

Και μήτε του χειμώνα είχαν κανένα βέβαιο σημάδι, 

μήτε της ανθομυρισμένης άνοιξης, μήτε του καρπερού καλοκαιριού,

μα δίχως κρίση εκπορευόντουσαν στην τύχη...."

(Αισχύλου, "Προμηθεύς Δεσμώτης" 447-456, απόδοση: Τάκη Μπάρλα)

Με ξεπερνά το να υπογράφω στον εαυτό μου (ή να στέλνω μήνυμα για να πάρω έγκριση από το πουθενά, ως εναλλακτική) για να πάω στο γιατρό μου ή να κάνω μια βόλτα στο βουνό! Έχει αρχίσει να με τρελαίνει αυτό, λέμε! Με τρελαίνει να είμαι υποχρεωμένη να κάνω κάτι εντελώς παράλογο! Το οποίο δε με προφυλάσσει από τίποτα απολύτως! Ίσα και μόνο για να αυτογελοιοποιούμαι! Μιας κι όποιος θέλει να βγει και να κυκλοφορήσει βγαίνει, αρκεί να στείλει ένα sms! Καθώς με την έγκριση του sms όλα είναι o.k.! Π.χ. πατάς "για αγορά αγαθών πρώτης ανάγκης" και πας στο μπάρμπα του το Σπύρο να κατεβάσεις τσίπουρα. Αν είσαι φύσει νομοταγής κλείνεσαι στους τέσσερις τοίχους, αν έχεις θράσος, κάνεις ό,τι γουστάρεις! Αν έχεις θράσος αλλά και λεφτά, εκεί δε σε σταματά κανείς! Οπότε, το θέμα είναι απλώς να σου σπάσουν τον τσαμπουκά και να σε εξευτελίσουν! Γιατί αλλιώς δεν εξηγείται. Κλείνουν, λέει, τα σύνορα των νομών. Κι εδώ στις γιορτές γεμίσαμε κόσμο! Όπως και τούτο το Σαββατοκύριακο και πόσα άλλα!  Ποιοί; Πώς; Όποιοι κι όπως θέλαν! Οι ματσωμένοι, έτσι κι αλλιώς, ούτε καν ενδιαφέρονται για το τρακοσάρι (τόσα δίναν σε κάθε έξοδό τους σε εστιατόριο όταν ήταν ανοιχτά), οι ελεύθεροι επαγγελματίες (δικηγόροι, αρχιτέκτονες, καλλιτέχνες, κλπ) έχουν το "άλλοθι" του ελεύθερου επαγγέλματος κι όπου θέλουν πάνε "για λόγους εργασίας" (μιας κι από περιέργεια ρώτησα), άλλοι τη βολεύουν με "πλαστά" χαρτιά από γιατρούς, και πάει λέγοντας...  Και δεν αναφέρομαι αυτή τη στιγμή στο αν κάναν καλά ή άσκημα, αλλά στο ότι δεν έχει κανένα νόημα όλη αυτή η ανούσια αστυνόμευση πέραν του εξευτελισμού μας! Και πως την πληρώνουν όσοι δεν έχουν θράσος ή και λεφτά. Όπως φοιτητές που κάναν μονάχοι Χριστούγεννα στην πρωτεύουσα και δεν ήρθαν στους δικούς στους στο χωριό, από φόβο μήπως τους αφήσουν να επιστρέψουν και χρεωθούν κανένα πρόστιμο. Όπως η κοπέλα που έχασε τη δουλειά της και το σπίτι της κι ήρθε για να μείνει σε συγγενικό πρόσωπο κι έφαγε πρόστιμο γιατί "δεν είχε λόγο που να εμπίπτει στις εξαιρέσεις μετακίνησης" ! Αλλά η τύπισσα που μας ήρθε από το εξωτερικό και κάνει τις διακοπούλες της (κυκλοφορώντας μάλιστα και χωρίς μάσκα) έχει λόγο που "εμπίπτει" φαίνεται, γιατί ούτε έφαγε πρόστιμο, ούτε τη σταμάτησε κανείς! Οπότε, ποιός δουλεύει ποιόν; Όποιος έχει συνείδηση, έτσι κι αλλιώς θα προσέχει, είναι αυτονόητο! Θα τηρεί τα μέτρα υγιεινής και θά'χει τον νου του! Όποιος δεν έχει συνείδηση, έτσι κι αλλιώς θα κάνει ό,τι γουστάρει! Οπότε για ποιόν η αστυνόμευση; Για τον, έτσι κι αλλιώς, νομιμόφρονα;  Ή, έτσι, για τον τσαμπουκά της εξουσίας; Για το σπάσιμο νεύρων του πολίτη; Για να συνηθίζουμε;  Όχι, δεν καταγγέλω όποιον ήρθε στο χωριό μας με "πλάγια μέσα", γιατί οι περισσότεροι ήρθαν και μένουν σπιτάκι τους και πάνε καμιά βόλτα στα μονοπάτια να μην τρελαθούν κι ίσως και καλά κάνανε. Καταγγέλω το παράλογο μιας αστυνόμευσης που είναι εντελώς ανούσια (πέραν του "ταξική"- ο έχων να πληρώσει απαλλάσσεται), κι απλά τρομοκρατεί τους μη έχοντες και τους νομοταγείς κι επιπλέον δίνει την εξουσία σε κάθε τυχόν κομπλεξικό άτομο στο χώρο της αστυνομίας (ευτυχώς που οι περισσότεροι δεν είναι τέτοιοι) να βγάλει τα απωθημένα του σε κάθε "αδύναμο" πολίτη, όπως έναν συνταξιούχο παππού που τον ψαρώσαν και τον γράψανε επειδή είχε έντυπη βεβαίωση και δεν είχε στείλει sms (ο οποίος, δυστυχώς αλλά και δικαιολογημένα, δεν είχε και τη διαύγεια, την τόλμη και τη γνώση να τους στείλει στον αγύριστο, μιας και το χαρτί που κρατούσε ήταν υπεραρκετό!), ή μια γυναίκα που ξαπόστασε στη βόλτα της σ'ένα παγκάκι! Καταγγέλω το παράλογο της αστυνόμευσης στον ιερέα που πήγε μονάχος να πετάξει το σταυρό στα νερά να τ'αγιάσει* και του την πέσανε λες κι ήταν εγκληματίας κατά της δημόσιας υγείας, όσο και στον ερασιτέχνη ψαρά που τον εμποδίζουν να πάει στο γυαλό παρέα με το καλάμι του! (* Το πιο τραγικό: Από κάτω από μια τέτοια δημοσίευση μιλιούνια οι αγριεμένοι κανίβαλοι να ωρύονται με μένος για την εκκλησία ως μέγιστη εστία μετάδοσης! Ενώ παντού γίνεται ο κακός χαμός! Για κανένα τζαμί, πουθενά δεν είδα να γίνεται καμία νύξη... Είναι θέμα "πολιτικής ορθότητας", βλέπεις... εκεί, θά'μαστε "ρατσιστές" αν μιλούσαμε...) Έχουμε εντελώς τρελαθεί;

Κατευθυνόμενες φανατισμένες αγέλες καραδοκούν να κατασπαράξουν όποιον έχει αντίθετη άποψη! Έχει καταντήσει ανατριχιαστικό πια! Αν αρνηθείς να κάνεις το εμβόλιο, θεωρείσαι έξαφνα εχθρός του λαού και της δημόσιας υγείας! Και δε θα μπει στον κόπο να σε ρωτήσει κανείς αν λόγοι υγείας το επιβάλλουν να μην εμβολιαστείς ή αν, τέλος πάντων, έχεις κάποια σοβαρά επιχειρήματα. (Λες και δεν είναι από μόνο του αρκετά σοβαρό, ότι η pfizer αποποιείται κάθε ευθύνη για όποια μελλοντική παρενέργεια παρουσιαστεί... και, αναμενόμενο, εφόσον είναι ακόμη σε πειραματικό στάδιο. Hallo, δεν είναι φιλανθρωπικές εταιρείες οι φαρμακοβιομηχανίες!) Είδα ανάρτηση σοβαρότατου, κατά τα άλλα, ατόμου, να ωρύεται εναντίον όσων υγειονομικών δε δέχονται να εμβολιαστούν και να προσθέτει ειρωνικότατα ότι εάν τους λέγαν πως έπρεπε να εμβολιαστούν για να μη χάσουν το Καρναβάλι της Πάτρας, εκεί δε θα φέρναν αντίρρηση! Ποιά είσαι εσύ κυρά μου που ισοπεδώνεις έτσι τον άλλον; Γνωρίζεις τί προβληματισμούς έχει; Ποιές γνώσεις και σκέψεις που εσύ αγνοείς τον οδηγούν στο να είναι επιφυλακτικός; Και γίνατε όλοι παπαγαλάκια των " Μ.Μ.Ε. ειδικών"; Το γιατρό ειδικά, αλλά και κάθε άνθρωπο. Αλλά πόσο μάλλον τον γιατρό που φέρει τόση ευθύνη... κι αν δεν είναι ασυνείδητος, οφείλει να είναι τουλάχιστον επιφυλακτικός! [Δόξα τω Θεώ, οι γιατροί που, μετά μεγίστης προσοχής, επέλεξα να εμπιστευτώ, δεν ανήκουν στη φάρα των ασυνείδητων "παπαγάλων". Άλλος επέλεξε το ρίσκο του εμβολιασμού ως προτιμότερο, άλλος του μη εμβολιασμού. Αλλά όλοι μου μίλησαν προβληματισμένοι για τις όποιες επιφυλάξεις τους. Από κανέναν δεν άκουσα, αυτό ανεύθυνο κι εξωφρενικό που ακούω από άλλους: "Εννοείται θα εμβολιαστείς, δεν υπάρχει περίπτωση να πάθεις τίποτα. Μην ακούω αηδίες!", όταν η ίδια η φαρμακευτική δε γνωρίζει και νίπτει τας χείρας της!] Αλλά το θέμα μου δεν είναι αυτό, το θέμα μου είναι αυτή η "υποχρεωτικότητα" που προωθείται "για το καλό μας" κι η διαρκής επιβολή νέων περιοριστικών μέτρων αλλά και αντισυνταγματικών νόμων "για το καλό μας" που, μάλιστα,  γίνεται "μετά κλάδων και βαϊων" αποδεκτή από το "πόπολο"! 

Κάθε μέρα μπροστά μου και καινούριες περιπτώσεις: 5000ευρω στον πρόεδρο του συλλόγου πεζοπόρων γιατί πήγαν στα βουνά να περπατήσουν (σκορπισμένοι, όχι ολοι μαζί) και 300 σε καθε πεζοπόρο που πετύχανε, μετά απο καταγγελία! Κι ο πρωθυπουργός παρεάκι είχε πάρει τα βουνά και πόζαρε! 300 ευρώ στη γιαγιάκα που περπατούσε χωρίς χαρτί για να μην τρελαθεί μόνη της στο σπίτι παρέα με τα φαντάσματα των αδικοχαμένων παιδιών της και τον Ευαγγελάτο! Κι οι έχοντες εδώ να βολταρουν Αθήνα- Πήλιο στο χαλαρό χωρίς να 'χουν δώσει ποτέ τσακιστή δεκάρα! Όπως, καλή ώρα, τα τραπεζώματα με τον πρωθυπουργό! Κι εγώ να αγχώνομαι σα μαλακας όταν κατεβαίνω Βόλο μην πέσω σε κανέναν βλαμμένο και το πληρώσω χρυσό που πρέπει να συνδυάσω γιατρούς και τράπεζες και ψώνια κι άλλες χίλιες δυο και θέλω και δυο ώρες πήγαινε-έλα από το χωριό! Ή πρέπει, για να αισθάνομαι ακόμα πιο μαλακας, σε κάθε βήμα μου να στέλνω μήνυμα διαφορετικό; Και να περπατώ μονάχη στα έρημα καλντερίμια με τη μάσκα να κρέμεται και να μου τραβάει τ'αυτιά, μη και σπάσει ο διάολος το ποδάρι και την πάθω σαν τον άλλον που του την είχαν στήσει στα ρουμάνια! Και να απαγορεύεται, λέει, να βγω να πετάξω τα σκουπίδια μετά τις εννιά για να μη διασπείρω τον ιό και μες στα λεωφορεία να είναι στουμπισμενοι σαν τις σαρδέλες! Αν δεν είναι αυτό παράλογο τί είναι; Αν αυτό δε λέγεται χούντα, τότε τί λέγεται;

Και μέσα σ'αυτό το, αξιοζήλευτο για κάθε δικτατορική κυβέρνηση, περιβάλλον τρομοκρατίας και σύγχυσης και συνεχούς επιβολής νέων περιοριστικών μέτρων τα πλείονα εκ των οποίων δεν έχουν ουδεμία λογική κι επιστημονική βάση (τα Σ/Κ να κλείνει νωρίτερα η αγορά και να συνωστίζονται περισσότεροι στα σούπερ μάρκετ για να προλάβουν να ψωνίσουν, κλπ) κι αποτελούν το θέατρο του παραλόγου, ενώ αλλάζουν αλλεπάλληλα και πάλι χωρίς καμία λογική (μετά τις 6 το απόγευμα δε μπορείς να παραγγείλεις σουβλάκι για το σπίτι, πριν μπορείς... τελικά και μετά μπορείς...κλπ), όπου καταργούνται με κάθε τρόπο οι ελευθερίες μας "για το καλό μας", επιβάλλεται λογοκρισία "για το καλό μας", ευδοκιμούν πάσης φύσεως ρουφιάνοι, και πάλι "για το καλό μας", κι όπου οδηγούμαστε -συν τοις άλλοις- και σε παγκοσμίου επιπέδου φτωχοποίηση του λαού, ποιός εχέφρων νους δε βλέπει πλέον ότι δεν πρόκειται απλά για έναν φονικό ιό και μια πανδημία;  Κι όλα αυτά, για πρώτη φορά στα χρονικά, σε παγκόσμιο επίπεδο, με λίγες παραλλαγές. Είναι θέμα "συνομωσιολογίας";! Πρέπει νά'σαι τουλάχιστον τυφλός για να μην το βλέπεις! Για ποιά ελευθερία μιλάμε όταν (το πλέον αηδές!) επιβραβεύεται ο κάθε ρουφιάνος ως "υπεύθυνος πολίτης" που θα καταγγείλει το γείτονά του, τον οποίον αντιπαθεί, ότι μάζεψε στο σπίτι πέντε άτομα και να εισβάλει η αστυνομία! Που θα καταγγείλει τον παπά, τον οποίο απεχθάνεται, ότι μετέλαβε ένα παιδάκι μετά την κεκλεισμένων θυρών λειτουργία! Που θα καταγγείλει τον Καθηγητή του πως οι απόψεις του είναι "αιρετικές" (ότι εναντιώνονται, δηλαδή, στην πλύση εγκεφάλου που τρώμε καθημερινά) -και θα καταφέρει κιόλας να του ακυρώσει τη διδασκαλία και να τον αναγκάσει να παραιτηθεί! Ο θρίαμβος της ρουφιανιάς, της λογοκρισίας, του φασισμού και της κακεντρέχειας! Ποιά ελευθερία λόγου και ποιά ελευθερία κινήσεων; Ο κάθε αδαής κι αμόρφωτος Ευαγγελάτος να τρομοκρατεί με τα μάτια γουρλωμένα και με αδιαμφισβήτητο κύρος "υπέρ-ειδικού" και να πληρώνεται αδρά για τούτο! Κι η αντίθετη άποψη να φιμώνεται και να εξευτελίζεται! Ας είναι και λάθος, ρε αδερφέ! Γιατί να μην ακουστεί;! Να θυμίσω πως "για το καλό μας", για να μας προστατεύσουν δηλαδή, κάποτε ρίχνανε βιβλία στην πυρά; Τώρα κατεβάζουν αναρτήσεις και κλείνουν μικρόφωνα! Τότε καίγανε μάγισσες, τώρα εξευτελίζουν και εξαφανίζουν από το προσκήνιο ανθρώπους! Και στο χέρι του κάθε κακομοίρη η κάμερα του κινητού και εν αναμονή να φωτογραφίσουμε όποιον παραβιάσει στο ελάχιστο το οτιδήποτε, να τον καταδώσουμε, να τον δημοσιοποιήσουμε και να συλλέξουμε και ένα τσούρμο οργισμένων πολιτών που θα μας επευφημήσουν και θα "λιντσάρουν" λεκτικά τον άμοιρο "εγκληματία"! Κι η Εξουσία πανευτυχής να περνά τους αντισυνταγματικούς νόμους της με την επιδοκιμασία του τρομοκρατημένου όχλου! "Κλείστε τα όλα!", αρκεί να μην έχω εγώ μαγαζί, να μην κινδυνεύω εγώ και τα παιδιά μου να πεινάσουμε και να βρεθούμε στο δρόμο να κοιμόμαστε στα παγκάκια!

Η οικονομική κατάρρευση έρχεται... η απόλυτη φτωχοποίηση του λαού, επίσης, έρχεται... η φρίκη της πείνας καταφθάνει... Τα λεφτά θα μαζευτούν στα χέρια των πολύ ολίγων κι εκλεκτών κι οι πολλοί θα εξαθλιωθούν εντελώς. Κι όλα τούτα σε παγκόσμιο επίπεδο.  Δεν είναι θέμα "συνομωσιολογίας", είναι θέμα απλής μαθηματικής σκέψης δημοτικού. Αλλά ο ανθρώπινος εγκέφαλος αρνείται να δει την επόμενη μέρα και στέκει μοναχά στο σήμερα, στο φονικό ιό. Λες και μας έταξε κανείς πως είμαστε αθάνατοι!

"[...] Έτσι στη σκότεινη ταβέρνα
πίνουμε πάντα μας σκυφτοί.
Σαν τα σκουλήκια, κάθε φτέρνα
όπου μας εύρει μας πατεί.
Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα,
προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!"

(Κώστα Βάρναλη, "Οι μοιραίοι")

"Υγεία, μόνο υγεία!" ακούω πλέον από παντού σαν ευχή. Ε, όχι ρε παιδιά, ακόμη κι ο σκύλος, που θεωρείται ζώον ά-λογον το γνωρίζει αυτό: Αν είναι μια ζωή να την περάσει δεμένος στο παλούκι, δεν του αρκεί η υγεία! Κι έχω περάσει πάρα πολλά με την υγεία μου για να ξέρω να εκτιμώ την αξία της! (Άσε που η υγεία είναι συνάρτηση και της ψυχολογικής μας κατάστασης που, των περισσοτέρων, πάσχει σφόδρα με όλα τούτα.... Ασε που ο κόσμος πεθαίνει από χιλιάδες άλλα νοσήματα καθώς χειρουργεία διαρκώς αναβάλλονται, χρόνια πάσχοντες και καρκινοπαθείς αφήνονται στο έλεος του Θεού, προληπτικές εξετάσεις δε γίνονται κι ο κόσμος δεν τολμάει πια ούτε καν να πλησιάσει τα νοσοκομεία- τα οποία εξάλλου και καμιά κυβέρνηση δεν νοιάστηκε να επανδρώσει... πόσο μάλιστα η σημερινή! Γιατί η σωτηρία μας έγκειται στο να μην κυκλοφορούμε μετά τις 6 το βράδυ, κουφάλες!)

Αν είναι να ζω έτσι (Γιατί όλο τούτο φαίνεται πως δεν έχει τελειωμό! Κι αν έχει, τότε θά'ρθει κι άλλο και θα μας έχουν πλέον "εκπαιδευμένους"), αν είναι να τρέμω μη γεράσω (Γιατί το μπούλινγκ που υφίστανται οι περισσότεροι ηλικιωμένοι με ξεπερνά! Ανήμποροι να φέρουν και την παραμικρή αντίσταση κι απαγορεύεται να ξεμυτίσουν! Οφείλουν να μείνουν αποκλεισμένοι σε τέσσερις τοίχους για τα τελευταία χρόνια της ζωής τους! Ούτε ν'ανάψουν ένα κερί στην εκκλησιά για παρηγοριά! Άσε πλέον τους στυγνούς εκβιασμούς από τα τέκνα τους για το εμβόλιο, πως αν αρνηθούν δε θα ξαναδούν τα εγγόνια τους κλπ. Το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης σ'όλο του το μεγαλείο! ), αν είναι να τρέμω μην αρρωστήσω από οτιδήποτε (Γιατί θα απαγορεύεται να με πλησιάσει οικείος μου και από πεταμένη σ'ένα θάλαμο νοσοκομείου ίσως τελικά θα βρεθώ πεταμένη μέσα σε μια γυαλιστερή αποστειρωμένη σακούλα για να μην κολλήσει το παρθένο χώμα τον ιό- Ω, τί ύψιστη ύβρις κατά των νεκρών τέτοιο τέλος και τέτοια ταφή! O tempora, o mores!)... όχι, δεν έχει καμία αξία! Πιο πιθανό, βέβαια, είναι να φύγω από καρκίνο, αλλά όλα τούτα και πάλι, δυστυχώς, θα ωφείλω να τα ανεχτώ! Μας έταξε κανείς πως είμαστε αθάνατοι, ξαναρωτώ; 

"Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία", θυμούνται σε κάθε επέτειο το σύνθημα κι αποδίδουν "φόρο τιμής"... Η παιδεία, πάει, ισοπεδώθηκε πλήρως από όταν περνάς κάθε τάξη του σχολείου ακόμη και με κόλλα λευκή (θες δε θες προβιβάζεσαι πλέον), όταν στην νεότερη ιστορία της τρίτης Λυκείου διδάσκεσαι για το τραπεζικό σύστημα της νεότερης Ελλάδας κι όχι για την Επανάσταση του 1821, όταν μαθαίνεις να παπαγαλίζεις ακόμη και το κόμμα και σου απαγορεύεται η κριτική σκέψη, όταν εισάγεσαι στο Πανεπιστήμιο με 3 στα 20 κι όταν, εν μέσω κορωνοϊού, δίνεις εξετάσεις για το πτυχίο σου από το σπίτι, αντιγράφοντας, κατά βούληση, ό,τι θες από το βιβλίο ή τον συμφοιτητή σου! Μια νέα εντελώς αμόρφωτη χειραγωγίσιμη μάζα βολικότατη, μέσα στην άγνοιά της, για κάθε εξουσία! Και με την ψευδαίσθηση ότι τα πτυχία της αντιστοιχούν σε συμπυκνωμένη σοφία! Νάτοι οι μελλοντικοί "ειδικοί"! Το ψωμί πάει κι αυτό... ωσονούπω έρχεται η πείνα... Κι όσο για την ελευθερία... κάθε μέρα χάνουμε και μιαν απόχρωσή της... κι όλοι σιωπούν...

Οι μόνες φωνές που ακούγονται είναι οι αντίλαλοι της εξουσίας, τα "παπαγαλάκια" του φόβου.

Κι ο μόνος αντίλογος που επιτρέπεται να ακουστεί είναι τον πλέον ακραίων και τρελαμένων ζαβών τις οποίες κι επιτρέπουν να αντιλαλούν σαν ηχώ για να μπορούν να τις ταυτίσουν με τους όποιους προβληματισμούς των σκεπτόμενων ώστε να τσουβαλιάζουν ύστερα, όσους έχουν ενστάσεις, ως ψεκασμένους!

Η κοινή λογική... σιωπά... (πλην ελαχίστων φωτεινών εξαιρέσεων.) Γιατί δε μπορώ να πιστέψω πως χάθηκε! Αλλά πως αρνείται ν'αναμιχθεί σε τούτο τον κυκεώνα!

Κι έτσι αποφάσισα να της δώσω για λίγο το βήμα. Κι ας την κατασπαράξουν τα όρνια! Έτσι, βρε αδερφέ, να μην νομίζουμε πως χάθηκε από προσώπου γης. Αλλά και για να μην νομίζει η μικρή μου φίλη πως σήμερα δε μπορεί κάποιος να μιλάει ελεύθερα δημόσια... Πολύ μου κακοφάνηκε να παραδίδω μια τέτοια εικόνα, έναν τέτοιον κόσμο στα παιδιά... μα πάρα πολύ... αφάνταστα πολύ! Οπότε, κι ας μην είχα καμιά, μα απολύτως καμιά  διάθεση, αποφάσισα να κάνω μια παύση της σιωπής και να μιλήσω....