Απάθεια, αδράνεια και λήθη.. (ξανά)

Δυστυχώς, έχουμε υποπέσει στην απάθεια, στην αδράνεια και στη λήθη.. πλην ελαχίστων φωτεινών εξαιρέσεων που παλεύουν υπό των πλέον αντίξοων συνθηκών να χαρίσουν μια ακτίδα φωτός στο σκοτάδι, να αντισταθούν, να μη συμβιβαστούν με το σύνθημα που κάποιοι, εντέχνως κι υπογείως, έχουν κατορθώσει να διαποτίσει το μυαλό και τις ψυχές μας, ότι δηλαδή "Δε μπορούμε να κάνουμε τίποτα! Στον κόσμο μας, στην κοινωνία μας, κυριαρχεί το κακό, τα συμφέροντα κι η διαφθορά και.. ου μπλέξεις.. ου πράξεις.. ου θυμηθείς!!"

Και την ένιωσα ξανά στο πετσί μου όλη αυτή τη νοοτροπία με τα πρόσφατα γεγονότα στο χωριό μου, όπου η ρεματιά μας με το γάργαρο νεράκι που πηγάζει στο βουνό και καταλήγει στη θάλασσα, έγινε τόπος συγκεντρώσεως τοξικών ουσιών και κανείς, ουσιαστικά, δεν αντέδρασε. Η απόλυτη απάθεια και προσπάθεια συγκαλύψεως της ιθύνουσας τάξεως, αλλά και η αδιαφορία των πολιτών.. Και δε θα σταθώ στα ακραία τύπου "Η βλακεία τους ήταν που το έκαναν μέρα και φάνηκε!" που άκουσα και ανατρίχιασα, ούτε σε ορισμένους που κοιτούσαν το θέαμα και χασκογελούσαν σα χάχες, αλλά στην πλειονότητα η οποία, ναι, παραδέχτηκε "Απαπα! Τί πράγμα ήτανε τούτο; Μα δεν ντρέπονται!" και σε λίγα δευτερόλεπτα, ως δια μαγείας ξέχασε το όλο ζήτημα και στην επιμονή μου "Κάτι πρέπει να κάνουμε! Να κινηθούμε!" απάντησε αδιάφορα "Ε, μωρέ.. Τί να κάνεις;.. Αυτά γίνονται.." και το θέμα έληξε...

Μερικές εικόνες που τα λένε όλα... Για περισσότερα σχετικά με το θέμα, στην προηγούμενη εγγραφή:

τα χάλια μας!! ένα ακόμη έγκλημα..

Κάπως έτσι, δεν αντιδρούμε σε τίποτα πλέον. Βγάζουμε μια φωνή διαμαρτυρίας, πάνω που δεχόμαστε την εικόνα, και σε λίγα δευτερόλεπτα, έχουμε ξεχάσει.. έχουμε εστιάσει αλλού.. κάπου πιο ανώδυνα, εκεί που νιώθουμε την "ασφάλεια" του παθητικού θεατή...

Έτσι και με την ιστορία μας, και με τον τόπο μας.. Και φυσικά δεν αναφέρομαι σε ηλίθιους κι ακραίους φανατισμούς.. αλλά στο απλό, φυσιολογικό κι αυτονόητο.. Να γνωρίζουμε την ιστορία μας, να αγαπάμε τον τόπο μας... Γιατί από κει ξεκινάει.. Αν δεν αγαπάς και δε φροντίσεις το ίδιο σου το παιδί, καταρχάς, δε θα αγαπήσεις και το παιδί του διπλανού σου.. Αν δεν αγαπήσεις και δεν φροντίσεις τον τόπο σου και το λαό σου, δε θα αγαπήσεις και τον ξένο.. Κι εμείς ούτε τον τόπο μας μάθαμε να αγαπάμε και να σεβόμαστε, ούτε την ιστορία μας (που ούτε καν γνωρίζουμε οι περισσότεροι), ούτε τους ανθρώπους που δώσανε το αίμα τους για να μπορούμε σήμερα να υπάρχουμε σαν ελεύθερο κράτος (όσο ελεύθερο, τελοσπάντων,.. έτσι που έχουν τα πράγματα στο παγκόσμιο γίγνεσθαι..). Γιατί όταν αγαπάμε κάτι, το υποστηρίζουμε και το στηρίζουμε.. δεν το αφήνουμε να γίνει βορά των οποιονδήποτε το επιβουλεύονται.. Κι αύριο μπορεί το Αγαθονήσι ή το κάθε Αγαθονήσι να γίνει τουρκικό.. και να μην το πάρουμε χαμπάρι! Εδώ, οι περισσότεροι Έλληνες, δε γνώριζαν καν την ύπαρξή του στο χάρτη.. Ε, και τι θα πούμε; "Δε βαριέσαι.. Μια βραχονησίδα ήτανε.. Και τι να κάναμε; Πόλεμο;" Τέτοιο χάλι.. Κι όλα ξεχνιούνται..

Εδώ η Ροδούλα γράφει σχετικά με τον Τούρκο ηθοποιό που ομολόγησε δέκα δολοφονίες Κυπρίων (άλλο αν μετά, γελοιωδώς, το αναίρεσε και υποστήριξε πως επρόκειτο για σενάριο και πράσινα άλογα...)..

.:: Αττίλας ξανά στη Κύπρο σήμερα... ::.

Θυμάται κανείς; Μιλάμε για ανθρώπινες ψυχές κι όχι για "μάχη" στο play station! Όπως γράφει και το Γιωτάκι εδώ:

ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ!!!!!!!! ΕΧΩ ΞΕΧΑΣΕΙ!!!! ΞΕΧΑΣΤΕ ΤΟ!!!!
http://spiti.pblogs.gr/2009/01/402044.html
Και να μην ξεχνάμε τη μάχη της μικρής Νισύρου ενάντια στη μετάλλαξη του νησιού προς ένα απέραντο εργοτάξιο παραγωγής γεωθερμικής ενέργειας. Ευτυχώς υπάρχουνε και κάποιου που αντιδρούν ακόμη! Που δεν ξεχάσαν να αγαπούν... Εδώ μία από τις ενημερωτικές εγγραφές του Νίκου, για τον αγώνα τους:

ΜΙΛΑΜΕ ΞΕΚΑΘΑΡΑ! ΕΝΗΜΕΡΩΘΕΙΤΕ ΚΙ ΕΣΕΙΣ!
http://tera-amou.pblogs.gr/2009/01/milame-xekathara-enhmerwtheite-ki-eseis.html
Και δε μπορώ να αντισταθώ και να μην παραθέσω εδώ, ένα υπέροχο βιντεάκι του Νίκου με εικόνες της πανέμορφης Νισύρου υπό ομίχλη.. έτσι για να μην ξεχνάμε πόσο μαγευτικός είναι ο τόπος που φιλοξενεί τις ταπεινές υπάρξεις μας κι εμείς έχουμε βαλθεί να τον καταστρέψουμε..

Απάθεια, αδράνεια και λήθη...

Δυστυχώς, έχουμε υποπέσει στην απάθεια, στην αδράνεια και στη λήθη.. πλην ελαχίστων φωτεινών εξαιρέσεων που παλεύουν υπό των πλέον αντίξοων συνθηκών να χαρίσουν μια ακτίδα φωτός στο σκοτάδι, να αντισταθούν, να μη συμβιβαστούν με το σύνθημα που κάποιοι, εντέχνως κι υπογείως, έχουν κατορθώσει να διαποτίσει το μυαλό και τις ψυχές μας, ότι δηλαδή "Δε μπορούμε να κάνουμε τίποτα! Στον κόσμο μας, στην κοινωνία μας, κυριαρχεί το κακό, τα συμφέροντα κι η διαφθορά και.. ου μπλέξεις.. ου πράξεις.. ου θυμηθείς!!"

Και την ένιωσα ξανά στο πετσί μου όλη αυτή τη νοοτροπία με τα πρόσφατα γεγονότα στο χωριό μου, όπου η ρεματιά μας με το γάργαρο νεράκι που πηγάζει στο βουνό και καταλήγει στη θάλασσα, έγινε τόπος συγκεντρώσεως τοξικών ουσιών και κανείς, ουσιαστικά, δεν αντέδρασε. Η απόλυτη απάθεια και προσπάθεια συγκαλύψεως της ιθύνουσας τάξεως, αλλά και η αδιαφορία των πολιτών.. Και δε θα σταθώ στα ακραία τύπου "Η βλακεία τους ήταν που το έκαναν μέρα και φάνηκε!" που άκουσα και ανατρίχιασα, ούτε σε ορισμένους που κοιτούσαν το θέαμα και χασκογελούσαν σα χάχες, αλλά στην πλειονότητα η οποία, ναι, παραδέχτηκε "Απαπα! Τί πράγμα ήτανε τούτο; Μα δεν ντρέπονται!" και σε λίγα δευτερόλεπτα, ως δια μαγείας ξέχασε το όλο ζήτημα και στην επιμονή μου "Κάτι πρέπει να κάνουμε! Να κινηθούμε!" απάντησε αδιάφορα "Ε, μωρέ.. Τί να κάνεις;.. Αυτά γίνονται.." και το θέμα έληξε...

Μερικές εικόνες που τα λένε όλα... Για περισσότερα σχετικά με το θέμα, στην προηγούμενη εγγραφή:

τα χάλια μας!! ένα ακόμη έγκλημα..

Κάπως έτσι, δεν αντιδρούμε σε τίποτα πλέον. Βγάζουμε μια φωνή διαμαρτυρίας, πάνω που δεχόμαστε την εικόνα, και σε λίγα δευτερόλεπτα, έχουμε ξεχάσει.. έχουμε εστιάσει αλλού.. κάπου πιο ανώδυνα, εκεί που νιώθουμε την "ασφάλεια" του παθητικού θεατή...

Έτσι και με την ιστορία μας, και με τον τόπο μας.. Και φυσικά δεν αναφέρομαι σε ηλίθιους κι ακραίους φανατισμούς.. αλλά στο απλό, φυσιολογικό κι αυτονόητο.. Να γνωρίζουμε την ιστορία μας, να αγαπάμε τον τόπο μας... Γιατί από κει ξεκινάει.. Αν δεν αγαπάς και δε φροντίσεις το ίδιο σου το παιδί, καταρχάς, δε θα αγαπήσεις και το παιδί του διπλανού σου.. Αν δεν αγαπήσεις και δεν φροντίσεις τον τόπο σου και το λαό σου, δε θα αγαπήσεις και τον ξένο.. Κι εμείς ούτε τον τόπο μας μάθαμε να αγαπάμε και να σεβόμαστε, ούτε την ιστορία μας (που ούτε καν γνωρίζουμε οι περισσότεροι), ούτε τους ανθρώπους που δώσανε το αίμα τους για να μπορούμε σήμερα να υπάρχουμε σαν ελεύθερο κράτος (όσο ελεύθερο, τελοσπάντων,.. έτσι που έχουν τα πράγματα στο παγκόσμιο γίγνεσθαι..). Γιατί όταν αγαπάμε κάτι, το υποστηρίζουμε και το στηρίζουμε.. δεν το αφήνουμε να γίνει βορά των οποιονδήποτε το επιβουλεύονται.. Κι αύριο μπορεί το Αγαθονήσι ή το κάθε Αγαθονήσι να γίνει τουρκικό.. και να μην το πάρουμε χαμπάρι! Εδώ, οι περισσότεροι Έλληνες, δε γνώριζαν καν την ύπαρξή του στο χάρτη.. Ε, και τι θα πούμε; "Δε βαριέσαι.. Μια βραχονησίδα ήτανε.. Και τι να κάναμε; Πόλεμο;" Τέτοιο χάλι.. Κι όλα ξεχνιούνται..

Εδώ η Ροδούλα γράφει σχετικά με τον Τούρκο ηθοποιό που ομολόγησε δέκα δολοφονίες Κυπρίων (άλλο αν μετά, γελοιωδώς, το αναίρεσε και υποστήριξε πως επρόκειτο για σενάριο και πράσινα άλογα...)..

.:: Αττίλας ξανά στη Κύπρο σήμερα... ::.

Θυμάται κανείς; Μιλάμε για ανθρώπινες ψυχές κι όχι για "μάχη" στο play station! Όπως γράφει και το Γιωτάκι εδώ:

ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ!!!!!!!! ΕΧΩ ΞΕΧΑΣΕΙ!!!! ΞΕΧΑΣΤΕ ΤΟ!!!!
http://spiti.pblogs.gr/2009/01/402044.html
Και να μην ξεχνάμε τη μάχη της μικρής Νισύρου ενάντια στη μετάλλαξη του νησιού προς ένα απέραντο εργοτάξιο παραγωγής γεωθερμικής ενέργειας. Ευτυχώς υπάρχουνε και κάποιου που αντιδρούν ακόμη! Που δεν ξεχάσαν να αγαπούν... Εδώ μία από τις ενημερωτικές εγγραφές του Νίκου, για τον αγώνα τους:

ΜΙΛΑΜΕ ΞΕΚΑΘΑΡΑ! ΕΝΗΜΕΡΩΘΕΙΤΕ ΚΙ ΕΣΕΙΣ!
http://tera-amou.pblogs.gr/2009/01/milame-xekathara-enhmerwtheite-ki-eseis.html
Και δε μπορώ να αντισταθώ και να μην παραθέσω εδώ, ένα υπέροχο βιντεάκι του Νίκου με εικόνες της πανέμορφης Νισύρου υπό ομίχλη.. έτσι για να μην ξεχνάμε πόσο μαγευτικός είναι ο τόπος που φιλοξενεί τις ταπεινές υπάρξεις μας κι εμείς έχουμε βαλθεί να τον καταστρέψουμε..

τα χάλια μας!! ένα ακόμη έγκλημα..

Μένεις, λοιπόν, στην εξοχή.. στο χωριό.. Και παρόλες τις δυσκολίες και τις ελλείψεις που αντιμετωπίζεις, αναλογίζεσαι πως αξίζει τούτη η επιλογή σου, γιατί, αν μη τι άλλο, σου προσφέρει ένα πιο υγειινό και ανθρώπινο περιβάλλον διαβίωσης, μια πιο άμεση και ουσιαστική επαφή με τη φύση.. Έχεις και τον κηπάκο σου, με τα βιολογικά σου προϊόντα και θεωρείς, αν μη τι άλλο, πως δεν καταπίνεις τρώγοντάς τα τα καρκινογόνα υπολείμματα από τους αλλεπάλληλους ψεκασμούς. Έχεις και τη ρεματιά να περνάει έξω απ'την πόρτα σου να σε δροσίζει με τους καθάριους υδρατμούς σου, να ποτίζει τα στεγνωμένα χώματα του καλοκαιριού, να φωλιάζουν τα αηδόνια στις φυλλωσιές των δέντρων της και να σου τραγουδούν καθώς πίνουν το γάργαρο νεράκι της και πού και που, να ξεπετάγεται ένα βατραχάκι απ'τα νερά της, ξαφνιάζοντάς σε με το φοβισμένο του σάλτο... Και λες, χαλάλι, όλα χαλάλι...

Και ξαφνικά, ένα πρωινό ανοίγεις την πόρτα σου και τρομάζεις αντικρύζοντας τούτη την εικόνα...

Κι αναρωτιέσαι πως έγινε γάλα το νερό κι αφρίζει έτσι μανιασμένα!

Και, σα μαλάκας, τηλεφωνάς στο Δημαρχείο να το καταγγείλεις, να μάθεις τι διάολο συμβαίνει με το νερό. Κι ύστερα από το μυστηριώδες και ξερό "Ναι κι εμείς το βλέπουμε από παραπάνω".. όλοι εξαφανίζονται! Και που να πάς; Τρέχεις στο αστυνομικό τμήμα.. Και κάνουν τους ανήξερους. "Α, ναι; Ποιό ρέμα; Α, καλά, θα πάμε να δούμε..."  Κι αργότερα μαθαίνεις ότι μια χαρά είχανε δει... Και το νερό να συνεχίζει να τρέχει έτσι για ώρες.. Κι αργότερα πάλι μαθαίνεις ότι μια χαρά γνωρίζανε και ποιός έκανε τη δουλειά κι απλώς του έγινε μια σύσταση.. Και τί ήταν όλο τούτο; Βαρέλια, λέει, με φυτοφάρμακα που τα αδειάσανε.. Πόσα βαρέλια ήτανε δηλαδή και ώρες ατελείωτες έτρεχε αυτό το πράγμα; Και ποιός να πετάει τόσους τόνους φυτοφάρμακα και γιατί; Και γιατί να τον αφήνουν; Και τηλεφωνάς και στην "αντιπολίτευση" του χωριού, μπας και κάποιος αντιδράσει.. Και σου ξανατηλεφωνάνε μουδιασμένα να σε ενημερώσουνε για να σε ... καθησυχάσουνε (!!) ότι πρόκειται περί σαπουνάδας!!! Ναι, τα ξωτικά του βουνού, βάλανε πλυντήριο στην πηγή! Πού βρέθηκε τόσο απορρυπαντικό; Και να μύριζε τουλάχιστον σαπούνι! Λες και το απορρυπαντικό δεν είναι βλαβερό.. λες και θα επιβίωσε τίποτα εκεί μέσα... Κι όμως η επίσημη εκδοχή μιλάει για φυτοφάρμακο.. Τζάμπα είναι τα φυτοφάρμακα και τα αδειάζουνε έτσι; Ακούς και το καλό "Ε, σιγά το πράγμα! Η βλακεία του ήτανε που τα άδειασε μέρα και φάνηκε! Τη νύχτα την κάνουν αυτή τη δουλειά.. Και πού θες να τα βάλει, στο βρακί του;!" και απογειώνεσαι!!! Και σα μαλάκας, έχεις πάρει και δείγμα από τη ρεματιά και το πας στη Νομαρχία μπας και γίνει καμιά ανάλυση! Αλλά, φυσικά, πώς δεν τό'χες σκεφτεί;! Δεν είναι αξιόπιστο το δείγμα σου! Γιατί μπορεί να είσαι κανένας διεστραμμένος και να ανακάτεψες δικά σου φυτοφάρμακα μέσα σε νερό για να πας να καταγγείλεις τα ξωτικά του βουνού... Θα έρθουνε, λέει, σήμερα, δυο μέρες μετά, που τα ορμητικά νερά του χείμαρρου έχουνε ξεπλυθεί για να πάρουν εκείνοι δείγμα... Πάλι καλά που σού'κοψε και φωτογράφισες, γιατί θα σε περνούσαν και για τρελή, λέμε!...

ηλιαχτίδα...

Χρόνια πολλά στη Φωτεινούλα μας...

Για τη Φωτεινούλα μας, την αγαπημένη συγκαπετάνισσα του πειρατικού μας (Χρονια πολλα στη συγκαπετανισσα μου Την Φωτεινουλα μας), την πολύτιμη πεταλούδα μας, που, όπως γράφει και το Γιωτάκι, παρέα αρμενίσαμε κι αρμενίζουμε τα πέλαγα της καρδιάς, του νου και της φαντασίας, των ονείρων...

Για την πιο όμορφη ψυχή που ακτινοβολεί άπλετο φως κι αγάπη... που παρέα ανταλλάξαμε σκέψεις, χαμόγελα και δάκρυ.. μοιραστήκαμε στιγμές και συναισθήματα.. που βρίσκεται και θα βρίσκεται πάντα κοντά μας στις καρδιές και στα "ταξίδια" μας...

... όλη μου την αγάπη και τις πιο θερμές ευχές μου...

εμείς και τα καλικαντζάρια που μας "κατσικωθήκανε"..

Τα Καλικαντζάρια ή Καλκανθρωπίσματα (δεν ξέρω, αλλά κάνω πολλούς συνειρμούς τελευταίως σχετικά με τούτη την ονομασία) ή Καλιτσάντεροι ή όπως αλλιώς τα ονοματίζει ο λαός μας (αναρίθμητες είναι οι ονομασίες τους), είναι κάτι ανθρωποειδή, αλλόκοτα όντα με αποκρουστική μορφή κι ακόμα πιο αποκρουστική συμπεριφορά που έχουνε το βίτσιο ολοχρονίς να ροκανίζουνε τον κορμό του δέντρου, που με τα κλαριά και τη φυλλωσιά του κρατάει τη φλούδα της γης. Με άλλα λόγια, ζούνε μονάχα για να τρώνε μανιωδώς το στύλο της γης, με απώτερο στόχο να την γκρεμοτσακίσουνε! Τούτα, λοιπόν, τα υποχθόνια και διαβολικά πλάσματα, κατοικούνε μέσα σε σπηλιές και μπουντρούμια, καταχωνιασμένα στα σκοτάδια του Τάρταρου, χωρίς ν'αντικρίζουν το φως, τρέμοντας από φόβο στη σκέψη μιας ηλιαχτίδας! Κι όταν ακόμη κατά το Δωδεκαήμερο, εγκαταλείπουν τα λαγούμια τους και ανεβαίνουν για ταξιδάκι αναψυχής στη γη (έτσι, για να βγάλουνε το άχτι τους περιπαίζοντας και βασανίζοντας τους ανθρώπους), ποτέ δεν κυκλοφορούν κάτω από το φως του ηλίου. Το σουλάτσο τους ξεκινά αφού σουρουπώσει και μόλις λαλήσει ο τρίτος πετεινός, τρέχουν πανικόβλητοι να κρυφτούν στα σκοτάδια τους! Αν και φέτος, βέβαια, μου φάνηκε πως τους πήρε το μάτι μου και μέρα μεσημέρι.. και, δυστυχώς, δεν νομίζω τούτο να οφείλεται στη ραγδαία μείωση των οικόσιτων πετεινών.. Φέτος σαν να μου φανερώθηκε τι σόι πλάσματα ήτανε αυτά που ο λαός μας ονομάτιζε "καλικαντζάρους", που τα μικρά παιδιά τρόμαζαν μονάχα και στο άκουσμά τους κι οι μεγαλύτεροι συμβολικά ξορκίζανε με κάθε μέσο τον ερχομό τους...

Φαίνεται πως, όπως ο κόσμος μας "εξελίσσεται", εξελίχτηκαν κι αυτά. Ψιλοσουλουπωθήκανε, για να μην αναγνωρίζουμε την ασκήμια τους, τυλιχτήκανε με κοστούμια και φορέσαν σκούρο γυαλί, για να μην τους αγγίζουνε οι ηλιαχτίδες, βγήκαν στην πιάτσα κι ανακατεύθηκαν με τους ανθρώπους κι έτσι "ινκόγκνιτο" πιάσανε δουλειά. Τί δουλειά; Μα τί άλλο από εκείνο το μοναδικό που ξέρανε! Να ροκανίζουν τον κορμό της ζωής... Ολοχρονίς υπόγεια, στα μουλωχτά, και τσούπ! τις γιορτιάρες μέρες βγήκανε για πλιάτσικο στην επιφάνεια, να κατασπαράξουνε κάθε σποράκι που γεννάει η ζωή, κάθε σποράκι που γεννά την ελπίδα... Να σκοτεινιάσουνε τον ουρανό, να κάνουνε τον ήλιο να κρυφτεί, να βάψουνε το χώμα κόκκινο..

Κι άντε να αισιοδοξώ πως τώρα, που κλείνει το Δωδεκαήμερο θα ξεκουμπιστούνε, θα γυρίσουνε πίσω στα λαγούμια τους.. Όσο και να το ευχηθώ, δύσκολο! Κάτι συμβαίνει και δε φτουράνε και τόσο οι ευχές τελευταίως.. (θέλουν κι αυτές το σύμμαχό τους..).. Αλλά κι έτσι να γινότανε, άντε πάλι θα ροκάνιζαν το ετοιμόρροπο το δέντρο της ζωής... άντε πάλι θα ξανάβγαιναν για πλιάτσικο.. Το μόνο, μετά από όλα αυτά, που μπορώ να σκεφτώ, είναι πως πρέπει να προστατέψουμε τούτο τον κορμό, τούτο το δέντρο.. από κει γίνεται η αρχή.. Στην τελική, ρε γαμώτο, είμαστε πιο πολλοί.. κάτι πρέπει να καταφέρουμε!

Σήμερα, λοιπόν, των Φώτων και του Φωτισμού! Πώς θα μπορούσε άραγε να απλώσει όλο το Φως και να διαλύσει το Σκοτάδι;...

...............................................................................................

Και μιας και ανεφέρθηκα στα Φώτα, σήμερα γιορτάζει μια ιδιαίτερα φωτεινή ψυχή, η Φωτεινούλα μας... Για τη Φωτεινούλα μου, λοιπόν, με όλη μου την αγάπη και τις πιο θερμές μου ευχές:

Παραμονή των Φώτων στο χωριό μου.. Νύχτα... κι ενώ διακρίνονται οι απειλητικές πατημασιές των καλικαντζάρων .. τραγούδια ευχετικά πλημμυρίζουνε τα σοκάκια... Άντρες του χωριού ξεχύνονται στα καλντερίμια, να "καλησπερίσουνε" κάθε σπιτικό, να ευχηθούνε σε κάθε νοικοκύρη, να κεραστούν και να τσουγκρίσουνε για ένα καλύτερο αύριο... Κι έτσι, λοιπόν, χαμογελάσα για λίγο κι εγώ, φλερτάροντας με την Ελπίδα.. :

"Να τον καλησπερίσουμε και τούτον τον αφέντη...

Καλησπερίσ' αφέντη μου, καλησπερίσ' κυρά μου

Απόψε ήρθα στο σπίτι σου, ήρθα στ'αρχοντικό σου

Να μη σου κακοφάνηκε, να μη σου πέσει βάρος

έτσι τα φέρνει ο καιρός και τα γυρίζει ο χρόνος

Αφέντη, αφεντούτσικε, δέκα φορές αφέντη

Δέκα κρατούν το άλογο, δέκα το καλιγώνουν

και δέκα το παρακαλούν να καβαλ'κέψ' ο αφέντης

Κι ο αφέντης καβαλίκεψε στ'αστέρι τ'άλογό του

αστέρι έχει στη μύτη του, φεγγάρι στο λαιμό του

και πίσω στην κουβέρτα του τρεις φραγκοπούλες παίζουν

Η μια παίζει τον ταμπουρά, η άλλη το λαγούτο

κι η τρίτη η μικρότερη παίζει με τον αφέντη

Παίζοντας και χορεύοντας αποκοιμήθ' ο αφέντης

φέρτε νταούλια να βροντούν, ζουρνάδες να χουιάζουν

για να ξυπνήσει ο αφέντης μας να λύσει το μαντήλι

Λύσε το αφέντη μ', λύσε το, το αργυρομάντηλό σου

κι αν έχεις και χρυσά φλουριά, δώς τα, μην τα λυπάσαι

κι αν έχεις και γλυκό κρασί, κέρνα τα παλικάρια

Κέρνα τα αφέντη μ', κέρνα τα, να σε πολυχρονίσουν

να ζήσεις χρόνια εκατό κι απάνω απ'τα διακόσια

κι απά διακόσια σα μπροστά, ν'ασπρίσεις, να γεράσεις

να γένεις σαν τον Όλυμπο, σαν τ'άσπρο περιστέρι

σαν τ'αηδονάκι που λαλεί, χειμώνα καλοκαίρι

Πολλά'παμε τ'αφέντη μας, ας πούμ' για την κυρά μας

Κυρά μ' ψιλή, κυρά μ' λιγνή, κυρά μ' καγκελοφρύδου

κυρά μ' όταν στολίζεσαι να πας στον αγιασμό σου

βάνεις τον ήλιο πρόσωπο και το φεγγάρι αστήθη

και του κοράκου το φτερό βάνεις καγκελοφρύδι

Πολλά'παμε για την κυρά, ας πούμε για την κόρη

'Εχεις και κόρη έμορφη γραμματικό γυρεύει

κι εκείνος ο γραμματικός πολλά προικιά γυρεύει

Γυρεύει αμπέλια 'τρύγυτα, χωράφια με τα στάχυα,

γυρεύει μύλους δώδεκα μ'όλους τους μυλωνάδες,

γυρεύει και τη θάλασσα με όλα τα καράβια,

γυρεύει και τον κυρ-βοριά να τα καλαρμενίζει

Προξενητάδες έρχονται μέσα από την Πόλη

κι όλοι ρωτούν, ξαναρωτούν πού νά'βρουν τέτοια κόρη

Πολλά'παμε της κόρης του, ας πούμε για το γιο του

Έχεις και γιο στα γράμματα, διαβάζει το ψαλτήρι,

να τ'αξιώσει ο Θεός να βάλει πετραχήλι

Στο σπίτ' που τραγουδήσαμε πέτρα να μη ραΐσει

κι ο νοικοκύρης του σπιτιού, χίλια χρόνια να ζήσει!"

Συλλογική αντίδραση: μποϊκοτάζ σε εταιρείες ισραηλινών συμφερόντων -boycott Isra

Μπήκε το ρημάδι το 2009 κι αφού όλοι ανταλλάξαμε τις πιο θερμές ευχές μας για την καινούρια χρονιά - άλλοι εθιμοτυπικά, κάποιοι με πίστη κι ελπίδα (εκείνοι οι λιγοστοί που δεν την χάσανε), οι περισσότεροι, φαντάζομαι, με όλη την καλή διάθεση κόντρα στις ενδείξεις των καιρών - κι εξακολουθούν να μας βομβαρδίζουν τα γεγονότα, με περισσότερη βία, περισσότερο αίμα, περισσότερα δάκρυα, για να μας επιβεβαιώσουνε πως "χρόνος μπαίνει, χρόνος βγαίνει" κι η κατάσταση, όχι μόνο δεν αλλάζει προς το καλύτερο, αλλά κυριολεκτικά πάει "κατά διαόλου"! Κι ας παραβλέψω όλα τα μαύρα κι άραχνα που προβλέπονται περί οικολογικής καταστροφής, διεύρυνσης της οικονομικής κρίσης, αύξησης της ανεργίας, εκμηδένισης της παιδείας και περί όλων των σχετικών που μαστίζουν τις κοινωνίες μας... Ένας νέος κύκλος αιματοκυλίσματος ήρθε να στιγματίσει την έναρξη του νέου έτους, άγριος, ανήθικος, φρικώδης με θύματα, ως συνήθως, αθώα παιδιά, αθώους ανθρώπους που θυσιάζονται ανελέητα και απάνθρωπα στο βωμό κάποιων αηδιαστικών συμφερόντων. Και δεν έφτανε αυτό, η σαπίλα έχει εισχωρήσει τόσο βαθιά, που τούτα τα παιδιά, τούτοι οι άνθρωποι, ξεκληρίζονται αβοήθητα, χωρίς ουσιαστικές αντιδράσεις, χωρίς καμία συμπαράσταση από τη Διεθνή Κοινότητα, ή, όπως διάολο τη λένε! Και μένουμε εμείς να παρακολουθούμε τη σφαγή, αμέτοχοι, ανήμποροι, άλλοι φρικαρισμένοι, κάποιοι ασυγκίνητοι, και όλο τούτο το τραγικό σκηνικό να πλαισιώνεται από μια απίστευτα ανησυχητική και τρομακτική "Σιωπή" των "Ισχυρών" που έρχεται να στηρίξει τους Ισραηλίτες στο ανόσιο έργο μιας νέας γενοκτονίας, της γενοκτονίας του Παλαιστινιακού λαού.

Χάσαμε το μπούσουλα! Χάσαμε τις αξίες μας, χάσαμε την ηθική μας, χάσαμε την ανθρωπιά μας.. Δεν ξέρουμε πού και πώς να αντιδράσουμε.. Έχουν γίνει όλα αχταρμάς, ενώ διαφορετικής κλίμακας και ποιότητας πληροφορίες και εικόνες μας βομβαρδίζουν από παντού.. Το αγγούρι που ακρίβυνε στη λαϊκή, ανακατεύεται με ακρωτηριασμένα πτώματα, σκάνδαλα ξεφυτρώνουν παντού για να καλύψουν τα προηγούμενα, κάποιοι Τουρκαλάδες που παραβιάζουν το Αιγαίο, μπαίνουνε σπόντα στην καινούρια κολεξιόν της επερχόμενης άνοιξης, κραυγές απελπισίας και θανατικού με φόντο χριστουγεννιάτικα στολίδια και καπάκι η νέα συνταγή βασιλόπιτας με άρωμα καρότο. Κι ο Αγιο-Βασίλης πίνοντας κόκα-κόλα να χαμογελά πανευτυχής κι εκστασιασμένος, μοιράζοντας απ'τον κατακόκκινο σάκο του γυαλιστερές χειροβομβίδες!

Κι οι Ισραηλίτες, παντοκράτορες, βαράνε αλύπητα, με την αμέτοχη συμμετοχή των Λοιπών... Κι εμείς παρακολουθούμε σαστισμένοι σακατεμένα παιδιά να αιμορραγούν και κυβερνήσεις να προσκυνούν..

Η ανθρωπότητα περνάει κρίση.. και, δυστυχώς, δεν είναι μονάχα οικονομική...

Το παρακάτω αναδημοσίευση από: ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ: μποϊκοταζ σε εταιρειες ισραηλινων συμφεροντων  (http://tetradio.pblogs.gr/):

Επειδή κάποια στιγμή η αντίδραση πρέπει να πραγματώνεται και επειδή δεν μπορούμε να κάνουμε και πολλά άλλα πράγματα, πέραν από το να "φωνάζουμε" και να διαμαρτυρόμαστε στα ιστολόγιά μας, ας κάνουμε -όποιος επιθυμεί- πράξη ένα δυναμικό boycottage σε
προϊόντα εταιρειών με καθαρά ισραηλινά συμφέροντα, όπως αυτά παρουσιάζονται στο συγκεκριμένο site που
αναφέρεται παρακάτω (και που φέρει και την ευθύνη της εξακρίβωσης των σχετικών στοιχείων).

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά (πατείστε στα link), από τοhttp://inminds.com/boycott-israel.php:

AOL Time Warner
Time Life magazine, CNN, ICQ

Apax Partners
Jonny Rockets, Sunglass Hut.

Arsenal Football Club

Coca-Cola
Fruitopia, Fanta, Kia Orange, Lilt, Sprite, Sunkist..

Caterpillar

Danone
HP foods, Evian, Volvic, Jacob

Delta Galil
Hema, Barbie, Carrefour, Auchan, Tchibo, Victoria's Secret, GAP, Banana Republic, Structure, J-Crew, JC Penny, Pryca, Lindex, DIM, DKNY, Ralph Lauren, Playtex, cK, Hugo Boss, M&S

Disney

Emblaze

Estιe Lauder
Aramis, Clinique, DKNY, Prescriptives, Origins, MAC, La Mer, Bobbi Brown, Tommy Hilfiger, Jane, Donna Karan, Aveda, Stila, Jo Malone, Bumble & Bumble, Kate Spade

Home Depot
Villager's Hardware, Georgia Lighting, Apex Supply, EXPO Design Centres

IBM

Intel

Johnson & Johnson

Kimberly-Clark
Kleenex, Kotex, Huggies, Andrex

Lewis Trust Group
River Island, Isrotel hotels, Britannia Pacific

The Limited Inc
Express stores, Lerner New York, Structure, New York & Company, Mast Industries, Intimate Brands, Victoria's Secret, Bath & Body Works, White Barn Candle Company, Henri Bendel

L'Oreal
Giorgio Armani, Redken 5th Avenue, Lancome Paris, Vichy, Cacharel, La Roche-Posay, Garnier, Biotherm, Helena Rubinstein, Maybelline, Ralph Lauren, Carson

Marks & Spencer
M&S, St.Michaels

McDonald's

Motorola

Nestle
Nescafι, Perrier, Vittel, Pure Life, Carnation, Libby's, Milkmaid, Nesquik, Maggi, Buitoni, Cross & Blackwell, KitKat, Milkybar, Quality Street, Smarties, After Eight, Aero, Polo, Lion, Felix cat food, L'Orιal

News Corporation
TV: Fox, Sky, Star, Phoenix, Granada, CNBC. UK newspapers: Standard Newspaper, News of the World, The Sun, The Times. Australian Newspapers: The Telegraph , Gold Coast Bulletin, Herald Sun, Independent, Sunday Mail. US newspapers: New York Post. Publishers: Harper Collins Ragan, Zondervan, National Geographical. Nursery World, Rawkus, NDS, Mushroom Records, ChinaByte.com, Festival Records 

Nokia

Revlon
New World Entertainment, Forbes

Sara Lee
Hanes, Playtex, Champion, Leggs, Douwe Egberts, Bryan, DIM, Ambi Pur, Bali, Superior Coffee, Just My Size, Kiwi, Maison Cafe, Nur die, Pilao, Lovable, Outer Banks, Wonderbra, Sanex, Pickwick, Gossard, Body Mist, Brylcreem, Aqua Velva, Radox

Siemens

Selfridges

Starbucks
Seattle Coffee, Pasqua, Hear Music, Tazo

Timberland 

Καλό ξημέρωμα Ανθρωπότητα...

Μπήκε το ρημάδι το 2009 κι αφού όλοι ανταλλάξαμε τις πιο θερμές ευχές μας για την καινούρια χρονιά - άλλοι εθιμοτυπικά, κάποιοι με πίστη κι ελπίδα (εκείνοι οι λιγοστοί που δεν την χάσανε), οι περισσότεροι, φαντάζομαι, με όλη την καλή διάθεση κόντρα στις ενδείξεις των καιρών - κι εξακολουθούν να μας βομβαρδίζουν τα γεγονότα, με περισσότερη βία, περισσότερο αίμα, περισσότερα δάκρυα, για να μας επιβεβαιώσουνε πως "χρόνος μπαίνει, χρόνος βγαίνει" κι η κατάσταση, όχι μόνο δεν αλλάζει προς το καλύτερο, αλλά κυριολεκτικά πάει "κατά διαόλου"! Κι ας παραβλέψω όλα τα μαύρα κι άραχνα που προβλέπονται περί οικολογικής καταστροφής, διεύρυνσης της οικονομικής κρίσης, αύξησης της ανεργίας, εκμηδένισης της παιδείας και περί όλων των σχετικών που μαστίζουν τις κοινωνίες μας... Ένας νέος κύκλος αιματοκυλίσματος ήρθε να στιγματίσει την έναρξη του νέου έτους, άγριος, ανήθικος, φρικώδης με θύματα, ως συνήθως, αθώα παιδιά, αθώους ανθρώπους που θυσιάζονται ανελέητα και απάνθρωπα στο βωμό κάποιων αηδιαστικών συμφερόντων. Και δεν έφτανε αυτό, η σαπίλα έχει εισχωρήσει τόσο βαθιά, που τούτα τα παιδιά, τούτοι οι άνθρωποι, ξεκληρίζονται αβοήθητα, χωρίς ουσιαστικές αντιδράσεις, χωρίς καμία συμπαράσταση από τη Διεθνή Κοινότητα, ή, όπως διάολο τη λένε! Και μένουμε εμείς να παρακολουθούμε τη σφαγή, αμέτοχοι, ανήμποροι, άλλοι φρικαρισμένοι, κάποιοι ασυγκίνητοι, και όλο τούτο το τραγικό σκηνικό να πλαισιώνεται από μια απίστευτα ανησυχητική και τρομακτική "Σιωπή" των "Ισχυρών" που έρχεται να στηρίξει τους Ισραηλίτες στο ανόσιο έργο μιας νέας γενοκτονίας, της γενοκτονίας του Παλαιστινιακού λαού.
Χάσαμε το μπούσουλα! Χάσαμε τις αξίες μας, χάσαμε την ηθική μας, χάσαμε την ανθρωπιά μας.. Δεν ξέρουμε πού και πώς να αντιδράσουμε.. Έχουν γίνει όλα αχταρμάς, ενώ διαφορετικής κλίμακας και ποιότητας πληροφορίες και εικόνες μας βομβαρδίζουν από παντού.. Το αγγούρι που ακρίβυνε στη λαϊκή, ανακατεύεται με ακρωτηριασμένα πτώματα, σκάνδαλα ξεφυτρώνουν παντού για να καλύψουν τα προηγούμενα, κάποιοι Τουρκαλάδες που παραβιάζουν το Αιγαίο, μπαίνουνε σπόντα στην καινούρια κολεξιόν της επερχόμενης άνοιξης, κραυγές απελπισίας και θανατικού με φόντο χριστουγεννιάτικα στολίδια και καπάκι η νέα συνταγή βασιλόπιτας με άρωμα καρότο. Κι ο Αγιο-Βασίλης πίνοντας κόκα-κόλα να χαμογελά πανευτυχής κι εκστασιασμένος, μοιράζοντας απ'τον κατακόκκινο σάκο του γυαλιστερές χειροβομβίδες!
Κι οι Ισραηλίτες, παντοκράτορες, βαράνε αλύπητα, με την αμέτοχη συμμετοχή των Λοιπών... Κι εμείς παρακολουθούμε σαστισμένοι σακατεμένα παιδιά να αιμορραγούν και κυβερνήσεις να προσκυνούν..
Η ανθρωπότητα περνάει κρίση.. και, δυστυχώς, δεν είναι μονάχα οικονομική...

(Υ.Γ. Α, και για να μην ξεχνιόμαστε.. Δεν έφτανε το αιματοβαμμένο σκηνικό.. έχουμε και τα "δικά μας". Αρχίσανε να σουλατσάρουνε κι οι Τούρκοι στο Αιγαίο μας ακόμη πιο απειλητικά.. Κάποια νησιά μας, λέει, είναι δικά τους, τουρκικά, αλλά δεν το ξέραμε! Άσε που επικαλούνται κι ένα ζητηματάκι με τη μειονότητα της Θράκης.. Χρόνια κρατάει αυτή η κολώνια.. αλλά, εμείς, απαθέστατοι τους αγνοούμε.. Δε λέμε και κουβέντα, μη και μας πουν υπερβολικούς, μη και μας κολλήσουν την ταμπέλα "εθνικιστές" (είναι πολύ της μόδας, βλέπεις..). Αλλά είναι και το άλλο, το βασικότερο, "ποιός ασχολείται τώρα μ'αυτά;".. Εδώ κοτζάμ Κράτος και Κυβερνήσεις του τόπου μας, δε δίνουν δυάρα.. Άρα, κίνδυνος δεν υπάρχει! Το περνάμε, λοιπόν, στα "ψιλά γράμματα" και ξεφυλλίζουμε με προσοχή το προσπέκτους με τις προσφορές για τα καινούρια μοντέλα για κινητά. Δεν έχει σημασία που όταν επισκέφτηκα τη Ρόδο μου ήρθε δέκα φορές στο κινητό το μήνυμα "welcome to Turkey!"..)

Καλό ξημέρωμα Ανθρωπότητα...

Το πρώτο ηλιοβασίλεμα...

.. της χρονιάς..



Παρόλα τα χάλια μου (με χτύπησε ο ιός με την αλλαγή του χρόνου!) και την απίστευτη παγωνιά, πρώτη μέρα του χρόνου σουλατσάρισα στο χωριό, παρέα με κάτι φίλους που είχαμε από πιτσιρίκια να ειδωθούμε και μας αναζήτησαν με αφορμή την εξόρμησή τους στο βουνό των Κενταύρων. Μετά την νυχτερινή μου περιπέτεια στα καλντερίμια-παγοδρόμια - ακόμα απορώ πως δεν τσακίστηκα, καθώς το χιόνι είχε μετατραπεί σε γυαλί, η κατηφόρα για το σπίτι μου σε τσουλήθρα (την οποία και τίμησα δεόντως!) και εγώ σε γιγάντιο παγάκι - έκανα μια νέα απόπειρα εξόδου με σύμμαχο τις ακτίνες του βασιλιά ηλίου, που απαλύνανε λιγάκι το κρυσταλλωμένο τοπίο.



Καθώς επέστρεφα στο σπιτικό μου κι ο ήλιος αποχωρούσε προς τα ιερά του δώματα, ενώ ο αγέρας τσουχτερός πάγωνε το κορμί και πλημμύριζε τα σωθικά μου, το βλέμμα μου χάθηκε στα χρώματα τ' ουρανού... Το πρώτο ηλιοβασίλεμα της χρονιάς, πανέμορφο, λαμπρό, μεγαλειώδες, ζωγράφιζε με ζεστές πινελιές το χειμειρινό τοπίο κι απλωνόταν σαν αγκαλιά τ'ουρανού πάνω απ'τον σκοτεινιασμένο Παγασητικό..



Καινούρια χρονιά ξεκίνησε, χωρίς, δυστυχώς, τους καλύτερους οιωνούς να συνοδεύουν την έναρξή της.. Μα εγώ θέλω να κρατήσω στη μνήμη μου τούτες τις πορτοκαλοκόκκινες ανταύγειες, τούτη την ομορφιά, τούτο το αξεπέραστο μεγαλείο της πλάσης που φιλοξενεί τη σύντομη ύπαρξή μας (πόσο καλό θά'τανε να μην το ξεχνούσαμε αυτό..), τούτη την ελπίδα...

Χαρισμένο σ'όλους σας, με τις θερμότερες ευχές μου...

Άι-Βασίλης έρχεται, Γενάρης ξημερώνει..

Άι-Βασίλης έρχεται, Γενάρης ξημερώνει.
Βαστάει σπαθί, βαστάει λουρί, βαστάει μαύρο κοντάρι
κι οι κλέφτες τον εσταύρωναν πέρα στο μαυροδρόμι.
- Βασίλ' αμπόθεν έρχεσαι κι' αμπόθεν κατιβαίνεις;
- Από το δάσκαλο έρχομαι, στη μάνα μου πααίνω,
πάνω να πάρω το ψωμί και πίσω να γυρίσω.
- Σαν έρχεσ' απ' το δάσκαλο, πές μας την αλφαβήτα!
Στην πατερίτσ' ακούμπησε να πει την αλφαβήτα
κι' η πατερίτσα 'ταν χλωρή κι απόλεκε κλωνάρια,
κλωνάρια, χρυσοκλώναρα, χρυσοκομποδεμένα.
Κι' απάνω στις κορφούλες τις, περδίκα φωλιασμένη.
Κατέβηκε μια πέρδικα, να πιει κρύο νεράκι.
Παίρνει νερό στα νύχια της και χιόνι στα φτερά της,
ραντίζει τον αφέντη μας, ραντίζει την κυρά μας.
Και στο ραβδί τ' ακούμπησε να πει την αλφαβήτα.
Και το ραβδί 'τανε ξερό και βλάστησε κλωνάρια.
Κι απάνω στα κλωνάρια του πέρδικες κελαϊδούσαν.

Όλες μου οι ευχές για μια καλή χρονιά, ευτυχισμένη, ειρηνική (κόντρα στις ενδείξεις των καιρών..)... για πιο φωτισμένα μυαλά, πιο ζεσταμένες καρδιές, πιο πλατιά χαμόγελα.. με υγεία κι αγάπη για όλον τον κόσμο...