Λαζαρίνες στο βουνό του Χείρωνα..

Σαν να χειμώνιασε πάλι σήμερα... Τούτη η άνοιξη θαρρείς και κάθε μέρα αλλάζει διάθεση.. μια πισωγυρίζει, μια τρέχει μπροστά.. κι άντε πάλι ξανά.. Οι βυσσινιές φορτωμένες λουλούδι, τα πλατάνια ντυμένα φρέσκο πράσινο άρχισαν να μισοκρύβουν απ'τη ματιά μου τον Παγασητικό, αλλά ο ουρανός σκοτείνιασε πάλι, το κρυαδάκι τσούζει για τέτοιον καιρό..

Νωρίς-νωρίς, μόλις είχα σερβίρει το καφεδάκι απ'το μπρίκι κι είχα αράξει στο αγαπημένο μου πόστο μπροστά στο παραθύρι (ακόμη να στρώσει να πιούμε το πρωινό καφεδάκι κάτω απ'την κληματαριά..) και διέκρινα τα δυο πρώτα κοριτσούδια με τα ανθοστολισμένα καλαθάκια τους.

"Ήρθε ο Λάζαρος, ήρθαν τα βάγια,

ήρθ' η Κυριακή που τρων τα ψάρια.

Σήκω Λάζαρε και μην κοιμάσαι,

ήρθ' η μάνα σου από την Πόλη

σού'φερε χαρτί και κόμπολόι.

-Το χαρτάκι σου τί γράφει μέσα;

-Γράφει Θόδωρος, γράφει Δημήτρης,

γράφει λεμονιά και κυπαρίσσι.

Οι κοτίτσες σας αυγά γεννούνε,

οι φωλίτσες σας δεν τα χωρούνε,

δώστε μας κι εμάς να τα χαρούμε!

Και του χρόνου!"

-Και του χρόνου!

Κύτταξα για ψιλά, δυο ντόπια αυγά απ'το ψυγείο ("ομελέτα πάλι θα τα πάμε!", μουρμούρισε γελώντας η μια μικρή) κι από ένα λαζαράκι που φτιάχνει η μάνα μου (τούτο το τελευταίο, δεν είναι έθιμο που κρατάει εδώ, αλλά εμείς κρατάμε κι από αλλού και τα λαζαράκια είναι πάντα ευπρόσδεκτα!)...

Πολύ μ'αρέσει.. πάρα πολύ.. πού'ρχονται ακόμη με τα καλαθάκια τους τα κεντημένα μ'ανοιξιάτικα λουλούδια, που ακόμη τους τα γεμίζουν κάποιες νοικοκυρές μ'άβραστα αυγά για να τα βάψουν οι μανάδες τους Μεγάλη Πέμπτη.. που τραγουδούν την άνοιξη, την πρώτη ανάσταση.. την ανάσταση του Λαζάρου.. την ανάσταση της φύσης, που υμνεί αιώνες αμέτρητους ο λαός μας..

Έγραψα και πέρσι (Λαζαρίνες του Πηλίου κι άλλα έθιμα λαζαρικά..) και πρόπερσι (Λαζαρίνες, Λάζαροι και Λαζαράκια..) και παραπρόπερσι (Λαζαρίνες του Πηλίου) για τούτο το έθιμο.. και δεν κουράζομαι να ξαναγράφω.. Το έθιμο αυτό που κάποτε ανθούσε σ'όλη την Ελλάδα, με τρόπο παρόμοιο και διαφορετικό.. Με την αναπαράσταση της ανάστασης του Λαζάρου στην Κύπρο μας, με την καλαντήρα στη Νίσυρο του Νίκου μας, με τα κουδούνια στην Ήπειρο, με το Λάζαρο κούκλα ντυμένη τσολιά στην Κόρινθο, με ομοιώματα ή σταυρούς καλυμένους με αγριολούλουδα, παραλλαγές στα τραγούδια, στις ηλικίες και στο φύλλο των μικρών τραγουδιστάδων, με τα φρεσκοψημένα λαζαράκια κέρασμα στα παιδιά ιδιαίτερα στη νησιωτική Ελλάδα.. και χίλια δυο άλλα, όμορφα κι ενδιαφέροντα.. αναστάσιμα...

Στο βουνό του Χείρωνα σήμερα αντιλαλούν τραγούδια από κοριτσόπουλα, κυρίως του δημοτικού, που τριγυρίζουν με τα πανέμορφα καλαθάκια τους αναγγέλοντας με τον μοναδικό τρόπο τους την επερχόμενη Ανάσταση... αμήν..

Καλή Μεγαλοβδομάδα...