"Απέραντη γη κι αιθέρα του Δία,
ο ένας σας γεννήτορας ανθρώπων και θεών,
κι η άλλη να δέχεται τις σταγόνες της βροχής
και να γεννά τους θνητούς, να γεννά τροφή
και κοπάδια θηρίων' κι έτσι, όχι άδικα,
μητέρα των πάντων να λογιέται.
Όσα γεννήθηκαν από τη γη,
πίσω στη γη πηγαίνουν πάλι,
κι όσα βλάστησαν απ'τη σπορά του αιθέρα
γυρνάνε πάλι στον πόλο του ουρανού'
τίποτα από όσα γεννιούνται δεν πεθαίνει,
αλλά χωρίζοντας το ένα από το άλλο
παίρνουν άλλη μορφή..."
Ευριπίδου "Χρύσιππος", απόσπασμα 6 J.-L. = 839TrGF = 1181M
(απόδοση: Φιλολογική Ομάδα "Κάκτου")
Έτσι, γιατί μού'κατσε μέρες τώρα η φράση:
"κι όσα βλαστήσαν απ'τη σπορά του αιθέρα
γυρνάνε πάλι στον πόλο του ουρανού..."
Αλλά και:
Ο μεν ανθρώπων... γενέτωρ...
Η δε... τίκτει θνητούς...
Όσα γεννήθηκαν στη Γη στη Γη πηγαίνουν πάλι! Μητέρα των πάντων πόσο όμορφα ηχεί!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα Όλγα μου
Καλό Σ/Κο χειμωνιάτικο να περάσεις
Οι φωτογραφίες σου υπέροχες
Φιλιά πολλά
Ω φύση παμμήτειρα θεα, ουράνια μητέρα, ατελής και τελευτή, χθόνια και ενάλεια, λύτειρα των καρπών...Πάντων εσύ πατήρ, μήτηρ, τροφός και ωκυλόχεια, πυρίπνοη και αθάνατη πρόνοια...τα πάντα εσύ μόνη κατασκευάζεις. Λίτομαι θεά να άγεις ειρήνη, υγεία και αύξηση απάντων (Πλάτωνος φιλοσοφία)
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλγα μου πολύ όμορφη η σκέψη σου για τη Φύση, μια αυτοεξελισσόμενη, αεικίνητος δύναμη όπου αέναα γεννά και "ζώσα αυτάρκης"
Οι φωτογραφίες υπέροχες!
Σε φιλώ...καλό Σαββατοκύριακο!!
Υ/Σ Αν θέλεις και έχεις χρόνο διάβασε το "η ομορφιά που γεννιόταν και πέθαινε" του Αργύρη Χιόνη. Είμαι σίγουρη θα σ' αρέσει.
Ωωω, χαίρετε! Μα πού πας και τα βρίσκεις τα (σπάνια) αποσπάσματα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΛοιπόν, είδες; Σα να λέει ότι η γη δανεικά τα έχει όλα. Τα "χωρεί" πίσω, τα επιστρέφει.Στο χώμα, τον ουρανό. Θα μπορούσαμε να διδαχτούμε απ' αυτό, τα υπερφίαλα ανθρωπάκια..
Βέβαια.. τώρα που το λέω..συνειδητοποιώ ότι εσύ τα λουλουδάκια στις φωτογραφίες τα οδήγησες στην αθανασία - ή είναι σα να έχουν τώρα δύο ζωές, τη δική τους και αυτή που τους χάρισες..
Μ' αρέσει,φιρίκι, μ' αρέσει πολύ ο τρόπος που συνομιλείς με τη φύση (και με μας!) :-)
Και, βέβαια, συνυπογράφω την προτροπή της Αννίκας. Χιόνης ιμπέρ άλλες!
Φιλιά
Υμνωδία ! υμνωδία στη μάνα Γη και στην αθάνατη Φύση !
ΑπάντησηΔιαγραφήμε γλώσσα αυθεντική, μονάκριβη, ποιητική.
Δεμένη με τις δικές σου φωτογραφικές στιγμές δοσμένες αρμονικά σε ένα όμορφο λυρικό σύνολο που ξεχειλίζει από ομορφιά και λεπτότητα.
Όλγα μου σε ευχαριστούμε για τις στιγμές αυτές που μας θυμίζουν κάτι απ την απωλεσθείσας μας ταυτότητα.
Την αγάπη μου.
Καλησπέρα Άννα μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤόσο όμορφα φωτομοντέλα της μάνας γης, πώς να μην είναι όμορφες κι οι φωτογραφίες;!
Καλό Σαββατόβραδο, φιλιά!
Αννίκα μου... μου βάζεις στίχους από τον Ορφικό Ύμνο για τη Φύση και με προβληματίζεις ακόμη περισσότερο!!! Μέχρι τώρα είχα κολλήσει στη μητέρα Γη και στον πατέρα Δία-αιθέρα... και, νά'σου η Φύση: "πάντων μεν συ πατήρ, μήτηρ..."! Αλλά αφορμή μού'δωσες να σκαλίσω ξανά και τον ορφ.ύμνο προς τον αιθέρα: "Ω Διός υψιμέλαθρον έχων κράτος αιέν ατειρές.... πανδαμάτωρ, πυρίπνους" και "πάσι ζωοίσιν έναυσμα, υψιφανής Αιθήρ, κόσμου στοιχείον άριστον..."... Γιατί, "όσα γεννήθηκαν από τη γη πίσω στη γη πηγαίνουν πάλι", αλλά εκείνα που είναι σπορά του αιθέρα/Δία και γυρνάνε στον πόλο του ουρανού μ'έχουν προβληματίσει τώρα...! Καλό σου βράδυ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥ.Γ. Ναι, πρέπει να το διαβάσω αυτό του Χιόνη, αφού συνυπογράφετε κι εσύ κι ο Διονύσης, κι αφού, επιπλέον, κάτι σχετικό με αυτόν είχε πάρει το μάτι μου τελευταίως κι είχα σκεφτεί να το διαβάσω... Τώρα, το θέμα χρόνου... είναι ένα θέμα!!! Έτσι πού'χω μπλέξει μ'αυτά που μελετώ στον ελεύθερο χρόνο μου!!!
Δανεικά, δε λες τίποτα, Διονύση μου, αλλά εμείς εκεί, αθεράπευτοι κι ανεκπαίδευτοι κατά κανόνα!! Αλλιώς δε θά'ταν τόσο τραγική η ιστορία του είδους μας....
ΑπάντησηΔιαγραφήΛοιπόν... στη γη... στον ουρανό... Σ'αυτόν τον ουρανό και τον ουράνιο πόλο κόλλησα εγώ! Στη γη το βλέπουμε, εξάλλου, και με τις αισθήσεις μας. Γεννά και "χωνεύει" κι απ'τα ίδια υλικά ξαναγεννά... Μονάχα εγώ κόλλησα στη σπορά του αιθέρα-Δία (που αντιπροσωπεύει το θεό πατέρα στο παρόν απόσπασμα); Αυτό με μαγνήτισε πιο πολύ,,, η σπορά του κι η επιστροφή, όσων βλαστήσαν από αυτήν, στον πόλο του ουρανού. Ψυχή; Ή και κάτι άλλο εννοεί; Εκείνος "γεννήτορας θεών (εκτιμώ -χοντρικά-με την έννοια του αθανάτου που δίναν οι αρχαίοι ημών στη λέξη.. ή των εκφάνσεων.. ή, τέλος πάντων, όχι του Θεού-Δημιουργού που είναι ο Ζευς, για να μη μακρυγορώ τώρα...) κι ανθρώπων".. η δε γη "τίκτει θνητούς". Αυτή η διαφοροποίηση με εντυπωσίασε. Για χίλιους λόγους... ίσως κι ακόμα...ο Ανθρωπος, με θεία πνοή, ανώτερος του απλώς θνητού... χιλιάδες σκέψεις σχετικά... αλλά, βλέπω, πως μάλλον εγώ μονάχα χάνομαι σε κάτι τέτοια συνειρμικά μονοπάτια!!!! Δε με βοηθάει κανείς!!!!!
Α, όσο για τα αποσπάσματα τα σπάνια... τουλάχιστον τα του Ευριπίδη, προέρχονται από την (εξάτομη!) έκδοση του "Κάκτου" που εμπεριέχει τις απωλεσθείσες τραγωδίες του (την υπόθεση με βάσει άλλες καταγραφές συν τα περισωθέντα αποσπάσματα.) Κάποια είναι εκπληκτικά!
Καλό Σαββατόβραδο!!
Υ.Γ. Τα αγριολούλουδα από περασμένης χρονιάς εξόρμιση στο βουνό, τέτοια εποχή ακριβώς!! Αν όχι στην αθανασία, μια παράταση για να λάμψει η ομορφιά τους την πήραν!!!
Καλώς το Γιάννη μας!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή(Άσχετο, αλλά μιλάμε όσο βλέπω τη φωτογραφία και αυτή του προφίλ σου... τόσο σε ταυτίζω περισσότερο στο μυαλό μου με ντετέκτιβ αστυνομικού μυθιστορήματος!!!)
Υμνωδία, όπως το λες... Ένα μοναχά απόσπασμα μιας "χαμένης" τραγωδίας! Αν σκεφτεί κανείς πως, για παράδειγμα, από τις 100 τραγωδίες που αναφέρεται ότι συνέθεσε ο Αισχύλος διεσώθησαν οι 7, από τις 130 του Σοφοκλή και πάλι μόνο οι 7 κι από τις 92 του Ευριπίδη οι 19 καταλαβαίνεις τί πλούτο απωλέσαμε! Κι επιπλέον, αν σκεφτεί κανείς ότι τα περισσότερα χαθήκανε, κυρίως γιατί φανατικοί τα πετούσαν στην πυρά ή κάναν εμπρησμό στις Βιβλιοθήκες κι επιπλέον κυριολεκτικά βάρβαροι τις λεηλατούσαν και τα χρησιμοποιούσαν ακόμη και για να ψήνουν κρέατα σε υπαίθριες φωτιές (π.χ. στην Άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Φράγκους το 1204)... είναι να τρελαίνεσαι!( Να μην αναφέρω και τόσα που κλαπήκαν από ορισμένους ξένους φθονερούς βιβλιοκάπηλους κι αγνοείται η τύχη τους...)
Χμμμ... μήπως να σκεφτείς και να μας παρουσιάσεις και κανένα αστυνομικό θρίλερ σχετικά;!!! Μιας χαμένης τραγωδίας π.χ.;! Τί σου λέω τώρα!!!
Νά'σαι καλά Γιάννη μου, καλό βράδυ!
Νάρκισσοι, κρινάκια, ανεμώνες!!! Η Άνοιξη εκεί σαλεύει. Εδώ, σε μας, κοιμάται η καημένη. Δεν υπάρχει χώμα να ανθίσει και το λίγο που βρίσκεται εδώ κι εκεί είναι χιλιοπατημένο από ανθρώπους και αδέσποτα ζώα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα ξαναδιαβάσω το κείμενο, θα ξαναδώ τις φωτογραφίες των λουλουδιών γιατί νομίζω πως ακούω μουσική. Πόσο ταίριαξε η αρχαία ελληνική με τα λουλούδια!
Σ'ευχαριστώ πολύ Όλγα μου!
Καλό βράδυ
Καλώς την! Η αλήθεια είναι πως κι εδώ ψιλοκοιμάται, λόγω παγωνιάς όμως! Οι φωτογραφίες από έναν περασμένο Φλεβάρη... πιο "ανοιξιάτικο".. αν και κάτι πρόλαβε να ξεπεταζτεί και φέτος τις μέρες τις πιο ζεστές! Όντως ταιριάζει η αρχαία ελληνική με τα λουλούδια... έχει μια μουσικότητα, μιαν άλλη αρμονία.. και μια παραπάνω αίγλη ίσως!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό ξημέρωμα, Μαρία μου!
αχ αχ αχ αυτές οι φωτογραφίες σου ... αποθεώνουν πραγματικά
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλί :)
Είναι η ομορφιά του "μικρόκοσμου" των λουλουδιών, Μάνια μου... Αν είχα και καλύτερο φακό, να μπορώ να φωτογραφίζω από πολύ κοντά... Αυτές τις είχα πάρει σ'ένα περίπατο στο βουνό μ'ένα φίλο τσοπάνη, τέτοια εποχή... Είχα εντυπωσιαστεί, μάλιστα, από τις άγριες μωβ ανεμώνες, γιατί δεν είχα ξαναδεί. Έχει πλήθος ροζ, έχει και κόκκινες, αλλά αυτές τις λουλακί αποχρώσεις δεν τις είχα ξαναπετύχει!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα από το καταχιονισμένο βουνό!!!