η άνοιξη αντιστέκεται...

Μπαίνει η άνοιξη στο βουνό του Χείρωνα.. ίσως λιγάκι καθυστερημένη φέτος, λίγο μουντή, λίγο παραπάνω βροχερή.. όμως μπαίνει η άνοιξη... σταθερά, όπως κάθε χρονιά.. τα πουλιά ξεκινούν το τραγούδι τους, τα γατιά κυνηγούν το ταίρι τους, τα βλασταράκια αναζητούν τον ήλιο και τ'αγριολούλουδα κεντούν σαν στολίδια τη γη που μας θρέφει.. Τίποτα δεν τα σταματά, τίποτα δεν τα φυλακίζει -εκεί, τουλάχιστον που ακόμα η φύση αναπνέει- τίποτα δεν τα εμποδίζει να πανηγυρίσουν την επιστροφή του Ήλιου, τον ερχομό της άνοιξης... Μονάχα εμείς, μαραζωμένοι και μελαγχολικοί, ντυμένοι στη γκρίζα φορεσιά που μας χαρίσανε (με τί αντάλλαγμα είπαμε;και ποιός μας ρώτησε τελικά;), προσπερνάμε μουδιασμένα, φυλακισμένοι στις μαύρες σκέψεις μας, τρελαμένοι απ'το μαύρο άγχος, στριφογυρίζοντας μάταια στο περιφραγμένο "πάρκο" που, πάντα "φιλάνθρωπα" μας χτίσανε...

Αν μπορούσαν να απευθυνθούν σ'εμάς τ'αγριολούλουδα (ναι, εκείνοι οι σπόροι που χωρίς φροντίδα καμιά, κάθε χρόνο, επιμένουν να φυτρώνουν σθεναρά σαν ελεύθεροι μικροί αντάρτες του βουνού..), ίσως και να δακρύζανε..

ίσως και να μας ειρωνευότανε λιγάκι η ομορφιά τους (όπως μου είπε και μια φίλη..)

ίσως πάλι να μας βάζαν τις φωνές (τρομπέτες λιλιπούτειες στ'αυτιά μας..)

ίσως να γίνονταν σύμμαχοί μας..

Πώς καταντήσαμε έτσι αμέτοχοι της ίδιας μας της μοίρας; Πώς επιτρέψαμε να μας καταντήσουν σκλάβους, εμάς που οι σπόροι τους γένους μας παλεύαν πάντα για τη λευτεριά; Πώς τους αφήσαμε να μας πιάσουν στον ύπνο; Στον ύπνο της λήθης, του φόβου, του εγκλωβισμού και της απελπισίας.. που κάποιοι μεθοδικά μας πλασάρανε;

Το σύνταγμά μας το διαγράψανε...




Την ελευθερία μας την παραχώσανε σ'επίχρυσο κλουβί.. Μια άλλη χούντα βαφτισμένη δημοκρατία..




Και το φακέλωμα καλά κρατεί, με κάθε λογής κεκαλυμμένους όρους και τερτίπια... όπως η περίφημη κάρτα του πολίτη που έρχεται τάχα για να μας σώσει απ'τη γραφειοκρατία και δεν ξέρω τί άλλο...

.. γιατί αλλάξανε ακόμη και το νόημα των λέξεων... γίναν "δημοκράτες" οι χουντικοί και "σοσιαλιστές" οι φεουδάρχες... γίναν "οικολόγοι" αυτοί που ουδέποτε σκαλίσαν ένα μέτρο γης, ουδέποτε απιθώσαν με ευλάβεια ένα σπόρο στο χώμα.. αυτοί που καβαλώντας ένα ποδήλατο, υπέγραψαν τη θανατική καταδίκη της Σερβίας με ουράνιο... γίναν "αριστεροί" οι κουλτουριάρηδες καναπεδοφιλόσοφοι... γίναν "διανοητές" οι ανοήμονες και "καταξιωμένοι συγγραφείς" οι καταγράφοντες την άρρωστη ψυχοπαθολογία τους ή σαπουνόπερες του σωρού.. γίναν "καθηγητάδες" οι ανίδεοι κι αμόρφωτοι με τις άρπα κόλλα μεταφράσεις ξένων συγγραμμάτων ..."μεγάλοι καλλιτέχνες" οι κωλογλύφτες του κυκλώματος ή οι τερατολάγνοι..  γίναν "υπουργοί" τα λαμόγια και "κυβερνήτες" οι δωσίλογοι... γίναν "δημοσιογράφοι" τα ξεπουλημένα τσιράκια των μεγαλοκαρχαριών.. γίναν "σωστοί πολίτες" οι σπιούνοι που τρέχουν να καρφώσουν το καφενείο του χωριού στο υγειονομικό γιατί ένας απ'τους παππούδες τόλμησε να φουμάρει με το καφεδάκι...

Οι ήρωες βαφτίστηκαν "gay", συμφεροντολόγοι ή αγράμματοι χωριάτες σε παροξυσμό..

Ο ελληνικός λαός βαφτίστηκε σύσσωμος κλέφτης και ακαμάτης...

Οι αγνοί πατριώτες βαφτίστηκαν εθνικιστές, φασίστες, ρατσιστές κι ακροδεξιοί..

Οι εναπομείναντες επαναστάτες βαφτίστηκαν επικίνδυνοι αλήτες..

κι όσοι διεκδικούν το αυτονόητο δίκιο τους βαφτίστηκαν παράνομοι..

ενώ οι εγκληματίες μας το παίζουν είτε "επαναστάτες" είτε "ανθρωπιστές"..

Ο ομορφότερος τόπος υποθηκεύτηκε για 30 αργύρια, ένας ολόκληρος λαός έγινε σκλάβος για ένα κωλόχαρτο που κάποιοι, χωρίς να φοβούνται ούτε καν την καταγραφή της ιστορίας, πασαλείψαν με τις τιποτένιες τζίφρες τους...

Μπαίνει η Άνοιξη... η φύση αναγεννιέται..η φύση ανασταίνεται.. αργά και σταθερά, μετά από κάθε βαρυχειμωνιά... όσο χιόνι κι αν σκεπάσει το κορμί της.. όσες πλημμύρες κι αν κατακλύσουν τα στέρνα της.. όσος παγετός κι αν στοιχειώσει τους σπόρους της.. αντιδρά κι ανασταίνεται.. Εμείς..; Ας αντιδράσει καθένας απ'το μετερίζι του.. κι ύστερα όλοι μαζί.. Μόλις ανθίσει ένα λουλούδι θα τρέξουν από κοντά κι οι πεταλούδες..

Κυριολεκτικά μας γαμήσανε το ηθικό κι ίσως είναι το πρώτο που πρέπει να μπούμε στη διαδικασία να διασώσουμε..

Κι έτσι για να κλείσω τούτη την εγγραφή...

Η Τάνια Τσανακλίδου με τους μουσικούς της βγήκε στους δρόμους, να κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα, να τραγουδήσει .. να εμψυχώσει τον κόσμο.. Ας την ακούσουμε..



κι ας κάνεις ο καθείς ό,τι μπορεί... αρκεί να αντιστέκεται... :)