Κένταυροι και μύθοι του Πηλίου...

(Κένταυρος και Λύκος, "Ουρανομετρία του Μάγιερ, 1603)

Όταν η νύμφη Κρεούσα ενώθηκε με τον Πηνειό στα φαράγγια της Πίνδου, έφερε στον κόσμο δυο αγόρια και μια κόρη, τη Στίλβη. Η Στίλβη γέννησε με τον Απόλλωνα το Λαπίθη, επώνυμο ήρωα και αρχηγέτη των Λαπιθών. Οι Λάπιθες, μια γιγαντογενιά που κατοικούσε στη Θεσσαλία, φημίζονταν για την αντρειοσύνη τους, αλλά και για τους αλαζονικούς βασιλιάδες τους. Ένας απο αυτούς υπήρξε κι ο Ιξίων.

Όταν ο Ιξίων σκότωσε με δόλο τον πεθερό του, όλοι έφριξαν για το φοβερό αυτό έγκλημα και κανείς δε δέχτηκε να τον εξαγνίσει. Στο τέλος όμως, τον σπλαχνίστηκε ο Δίας, κι όχι μόνο του έκανε τους καθιερωμένους καθαρμούς, αλλά τον τίμησε και με τη φιλία του προσφέροντάς του αμβροσία και χαρίζοντάς του έτσι την αθανασία. Η αχαριστία και η αγνωμοσύνη του Ιξίονα αποδείκτηκαν απαράμιλλες, καθώς ερωτεύτηκε την Ήρα κι όχι μόνο της το εξομολογήθηκε, αλλά της ζήτησε και ανταπόκριση. Μαθαίνοντάς το ο Δίας, για να τον δοκιμάσει, του παρουσίασε μια νεφέλη με τη μορφή της Ήρας. Ο Ιξίονας ξεγελάστηκε κι ενώθηκε μαζί της με αποτέλεσμα από την ένωση αυτή να γεννηθεί ο Κένταυρος, μισός θεός και μισός άνθρωπος, ο πατέρας όλων των Κενταύρων.

Η γενιά των Κενταύρων, με τη διπλή φύση (από τη μέση και πάνω άνθρωποι, από τη μέση και κάτω άλογα)  προήλθε από την ένωση του Κένταυρου με τις φοράδες που έβοσκαν στο Πήλιο. Οι Κένταυροι ήταν βίαιοι κι ορμητικοί, επιθετικοί και φασαριόζοι. Ζούσαν στα βουνά, κοντά στους χείμαρρους, τρώγαν ωμό κρέας, μεθοκοπούσαν με κρασί και κυνηγούσαν τις νύμφες του δάσους.

Οι ερμηνείες για τις ρίζες του μύθου των Κενταύρων διαφέρουν. Σύμφωνα με μια εκδοχή, η λέξη Κένταυρος είναι σύνθεση των επιμέρους λέξεων "κεντώ" και "ταύρος" και βασίζεται στην εξής ιστορία: Στη Θεσσαλία, ένας μυθικός βασιλιάς για να μαζέψει τους ταύρους που είχαν σκορπίσει από το κοπάδι του, έστειλε τους πιο ικανούς ιππείς του. Εκείνοι, κεντώντας τους με τα δόρατά τους, τους επανέφεραν στους στάβλους, με αποτέλεσμα να ονομαστούνε Κένταυροι. `Αλλη εκδοχή θέλει τη λέξη Κένταυρος να προέρχεται από το "κεντέω" και την "αύρα" και, καθώς η αύρα έχει και την έννοια του νερού, θεωρέί τους Κενταύρους ως δαίμονες των ορμητικών χειμάρρων.

Όπως και νά'χει, είτε πρόκειται για ικανούς ιππείς που δεν αποχωρίζονταν τα άλογά τους, είτε για δαιμόνια των χειμάρρων και του βουνού, που με άλλη αφορμή έπλασε του λαού η φαντασία, ο μύθος παραμένει ζωντανός, και τα ποδοβολητά τους ακόμη στοιχειώνουν τα πηλιορείτικα βουνίσια μονοπάτια..