Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2019

Μονοπάτια στο χιόνι (Νυχτερινό 5ο...)


Το βραδάκι, καθώς συνόδευα την Γρου στην αποθηκούλα της, ψιλοεκστασιάστηκα με τη γύρω ατμόσφαιρα! Είναι αυτό το μαγικό του χιονιού που φωτίζει την νύχτα, κι όταν μάλιστα δεν το 'χει τσιγκουνευτεί ο ουρανός! Κι είναι και τούτοι οι σκαφτοί διάδρομοι, να φανερώνουν γη σ'ένα λευκό τοπίο...  "Ώρα για Νυχτερινό" σκέφτηκα σαν να 'λεγα: "Καιρός για έμπνευση" και, αφού ταχτοποίησα το γατί ξαναβγήκα στα παγωμένα μονοπάτια με τη φωτογραφική μηχανή!


Έλα, όμως, που τούτη η ρούχλα κι η βαριεστημάρα που μ'έπιασε σήμερα, όλο έστηνε εμπόδια: "Κάτσε, να φάμε πρώτα κατιτίς...", κι ύστερα "Νωρίς είναι ακόμη... τα Νυχτερινά μου εξάλλου πάντοτε μεταμεσονύχτια είναι..." κι έπειτα "Ποιός σηκώνεται από τον καναπέ με την ξυλόσομπα να χουρχουρίζει δίπλα του για να πάει στο γραφείο ν'αρχίσει το νταραβέρι με τον πανάρχαιο υπολογιστή; Καλύτερα να πάρω στο χέρι το βιβλίο..." Και πέρασαν τα μεσάνυχτα για τα καλά, και με μισή καρδιά βρέθηκα τελικά μπροστά στην οθόνη μπας και με ξανασυνεπάρει η έμπνευση της στιγμής, χωρίς καν να έχω αποφασίσει αν θα γράψω κάτι ή δε θα γράψω!
Όσο το σκέφτομαι, ξέρω τί μου φταίει... Ήταν πολύ σύντομη η διαδρομή. Τόσο σύντομη που διέκοψε τις σκέψεις μου εν τη γενέσει. Τις άφησε μετέωρες στη θαλπωρή του ξύλου που σιγόκαιγε να σβαρνίζονται νωχελικά στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού. Κι άντε από κει να ξαναπιάσεις μετά το νήμα που θα σε φέρει στις εικόνες της κατάλευκης παγωνιάς! Μα, δεν πρόλαβα καν να νιώσω το κρύο! Μοναχά μου μείναν οι φωτογραφίες στο μυαλό. Οι διάδρομοι στο λευκό τοπίο, τ'ανοιχτά μονοπάτια που κουτάλιζαν το κάτασπρο στρώμα σαντιγύς, εκείνο το χέρι το παιδικό που μ'ένα κέρμα έξυσε τους ασβεστωμένους τοίχους κι από κάτω φανερώνονταν παλιές ζωγραφιές... Όπως και να το κάνεις, ήταν εντυπωσιακό!


Αγριεμένος ο χιονιάς τούτη τη φορά! Καμιά σχέση με τις Γαλήνιες Νιφάδες του Γενάρη. Φάνηκε με το ξημέρωμα προχθές το πρωί κι οι διαθέσεις του μαρτυρούσαν ολοκάθαρα τη συνέχεια. Ο αγέρας λυσσομανούσε απειλητικά, βούιζε και βρυχόταν και σου ξεσκέπαζε μονομιάς το κεφάλι, ριπές χιονιού μαστίγωναν το πρόσωπο να μη βλέπεις ούτε να προχωρήσεις μπροστά, ο ουρανός βαρύς, σκοτεινός κι ανταριασμένος, και τα φώτα της ανθρώπινης τεχνολογίας να παραδέρνουν με το μάνιασμα της φύσης και ν'αναβοσβήνουν κάθε πέντε λεπτά! Ευτυχώς, σε κανα δίωρο, το ρεύμα κόπηκε οριστικά, οπότε γλιτώσαμε τουλάχιστον από την αγωνία: "Ποιά συσκευή δε θα αντέξει και θα καεί!" κι από το καίριο διπλό δίλημμα: "Να βγάλω το ψυγείο από την πρίζα ή να μην το βγάλω; Να ξαναβάλω το ψυγείο στην πρίζα ή να μην το ξαναβάλω;" και απομείναμε με το ρητορικό: "Υπάρχει περίπτωση να φτιάξουν τη βλάβη με αυτή τη θεομηνία;"... Οπότε, συνεχίσαμε αναπόσπαστοι τις εργασίες μας. Κι αποφασίζοντας να μαγειρέψω, αντί, η καλή σου, να προσαρμοστώ στα δεδομένα και στις δυνατότητες της αγαπητής ξυλόσομπας με το φουρνάκι, εγώ επέμενα να εκτελέσω τη συνταγή που μου είχε καρφωθεί στο μυαλό (πάντα έτσι προκύπτουν οι συνταγές μου -εμπνεύσεις γαρ) η οποία προϋπόθετε τσιγάρισμα! Έτσι μπόρεσα να απασχοληθώ αρκετές ώρες, περιμένοντας να βράσει το νερό, αλλά και ξεκαπνίζοντας το ντουμάνι που -αναμενόμενα- προέκυψε από τις φαεινές ιδέες μου κι επιπλέον γκρινιάζοντας για αυτές... (Πάλι καλά που το φαγητό ήταν απολαυστικότατο!)
Το σούρουπο είδαμε ξανά το φως το αληθινόν, αλλά άμεσα επανήλθαμε στο πρωινό δίλημμα! Κάθε τόσο άρχιζαν τα φωτορυθμικά! Το δίλημμα, άρχισε να εμπλουτίζεται και να γίνεται πιο αγωνιώδες: "Να βγάλω τον καταψύκτη από την πρίζα ή να τον αφήσω μέχρι να ξανακοπεί; Γιατί δεν βλέπω γιατρειά.. Κι αν ξεπαγώσουν και πάνε χαμένα τόσα τρόφιμα (και, μάλιστα, βιολογικά και του κήπου μου!);". Τελικά έβγαλα το ψυγείο κι άφησα τον καταψύκτη. Και φυσικά, μετά τα μεσάνυχτα το ρεύμα ξανακόπηκε! Τώρα πια, όλο το χωριό ήτανε στο σκοτάδι...


Ξημέρωσε με τα ανεμοσούρια νά'χουν σκεπάσει τα πάντα. Όσους διαδρόμους είχα ανοίξει, είχανε σκεπαστεί ξανά. Ούτε πατημασιά γάτας δε φαινόταν... Αλλού το χιόνι έφτανε το μισό μέτρο, αλλού τους εξήντα πόντους, αλλού αρκετά περισσότερο! Καταπού βόλευε τον αγέρα να το παραχώσει! το σήκωνε από δω, τό'φερνε από κει... Θερμοκρασίες, ευτυχώς, γύρω στο μηδέν κι έτσι παντού παρέμενε ζηλευτό κι αφράτο. Βγήκα ξανά με το φτύαρι! Κι ύστερα αποφάσισα ν'ανεβώ στην πλατεία, να ξεχιονίσω το αυτοκίνητο που θά'χε καταντήσει παγωμένη τούρτα χιονιού. Ψυχή δεν είχε περάσει από το καλντερίμι κι ας κόντευε έντεκα. Απάτητα, παρθένα όλα... Βούλιαζα και, καθώς το χιόνι ξεπερνούσε τις γαλότσες μου, νιφάδες παγωνιάς τρυπώναν μέσα... Ο χιονιάς, όμως, είχε αρχίσει να κοπάζει. Τελικά, μετά το ξεχιόνισμα, κατέληξα παγωμένη στην πλατεία του χωριού να στοιβάζω τσιπουράκια! Αναμένοντας το φως... και με πλήρη πληροφόρηση για τους πυλώνες και τα πλατάνια που γκρεμίστηκαν! Αυτά είναι! Κόπηκε το ρεύμα και μαζεύτηκε -έστω λίγος- κόσμος μέσα στο χιονιά! Όπως τις παλιές καλές εποχές, που δε λουφάζαν όλοι στα σπιτικά τους, μπροστά σε οθόνες κι οθονίτσες και πίναμε και κανένα τσίπουρο έτσι στ'απρογραμμάτιστα...


Σκαλιστά μονοπάτια... Να, τώρα μού'ρθε στο νου: Σα γλυπτά που λαξεψε το ταπεινό φτυάρι και το πονεμένο μπράτσο στο χιονιά... Απλά, σεμνά, σιωπηλά γλυπτά.. Τα σημάδια μιας πορείας μέσα στην απέραντη φύση... τα βήματά μας... τ'αποτυπώματά μας... οι διακλαδώσεις κι οι διάδρομοι... εδώ εγώ, εσύ εκεί...
Μοναχά για ν'ανοίξει ο δρόμος, να μη σταματήσεις να περπατάς, να μη βουλιάξεις... να βγαίνει η ανάσα λιγότερο ζόρικη..
Φεγγοβολάει τριγύρω η πλάση στο σκοτάδι και εσύ χαράσσεις διαδρομές...


21 σχόλια:

  1. Τέλειο! τέλειο! τέλειο! Βιάζομαι να φτιάξω τη φασολάδα θα επανέλθω ....Καλημέρα σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εδώ είμαι! (πριτς που θα γλυτώνατε!)

    Ποιητική αφήγηση που γεμίζει το μυαλό με εικόνες και οδηγεί τον αναγνώστη σε προσωπικές εμπειρίες.
    "Φεγγοβολάει τριγύρω η πλάση στο σκοτάδι κι εσύ χαράσσεις διαδρομές"
    Ένα κείμενο που λαξεύει τις λέξεις με χαλαρό, προσιτό λόγο που αφήνει το θάμπος των στιγμών να σε μαγέψει, που σε βάζει στη δική σου ατμόσφαιρα παράλληλα με την περιγραφική σου ικανότητα να μας μεταφέρεις όλη την ομορφιά της φύσης. Έντονη λυρική διάθεση που καταλαγιάζει το νου και γαληνεύει τη ψυχή.
    Όλγα το λάτρεψα.
    Σ΄ευχαριστώ...Σε φιλώ καλή εβδομάδα!

    υ/σ Τέλεια η φασολάδα (δεν θα μπορούσε κι αλλιώς όταν διαβάζω τέτοια κείμενα)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Βυθίστηκα σ'αυτό το αφράτο χιόνι που χώρισες σαν άλλος Μωυσής με το φτυάρι σου, ζεστάθηκα δίπλα στην ξυλόσομπα, δοκίμασα το φαγητό σου, συμμερίστηκα τους προβληματισμούς σου για το ρεύμα και χαμογέλασα για την καημένη τη Γρου που σίγουρα είχε ξυλιάσει απ' το κρύο.
    Η ζωή σας εκεί, όπως την περιγράφεις φαίνεται σε μένα εξωπραγματική. Αλήθεια. Τέτοιες εικόνες μόνο στα διηγήματα του Παπαδιαμάντη έχω συναντήσει ενώ για σένα είναι πραγματικότητα.
    Ευτυχώς που έχεις τη διάθεση και το ταλέντο να μας μεταφέρεις τις σκέψεις σου με τόση ενάργεια και τις φωτογραφίες σου για να παίρνουμε μια ιδέα του δικού σου ζηλευτού κόσμου.
    Η παρέα με τα τσίπουρα και τις λάμπες πετρελαίου φαντάζομαι είναι μιας άλλης εποχής.
    Να, που τελικά υπάρχουν κι άλλοι τρόποι για να "διακτινιζόμαστε".
    Πολλά φιλιά και πολλά ευχαριστώ Όλγα μου γι' αυτήν την ομορφιά που μας χάρισες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Άκου τώρα να δεις τι έκανα Όλγα μου.
    Έσβησα και εγώ τα φώτα του μυαλού μου και μεταφέρθηκα νοερά εκεί !! και έζησα μια διήγηση που ήταν όμοια με το "Χριστό στο Κάστρο" του Παπαδιαμάντη.
    Χάρηκε η ψυχή μου, η καρδιά μου ζεστάθηκε στην ξυλόσομπα, έφαγα από το φαγητό σου, περπάτησα μαζί σου στα μονοπάτια του χιονιού.
    Όλγα μου το χάρηκα καρδιά μου όσο δεν μπορείς να φανταστείς.
    Αυτό που έζησες εκεί πρέπει να ήταν μαγικό.

    Υ.Γ. Μωρέ καλά κάνω και σαν χιονίζει παίρνω τον σκύλο και το αμάξι και μετά τα ...βουνά και τα λαγκάδια στην Πάρνηθα !

    Καλή βδομάδα Όλγα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αυτά τα σκαλιστά σου μονοπάτια με μάγεψαν. Μα ζωγράφισες Όλγα μου δεν έγραψες. Υπέροχο. Και τι όμορφο που φαντάζομαι πως είναι μετά το φτυάρισμα να μοιράζεσαι τσιπουράκια με τους γείτονες!! Όμορφο το χιόνι, κατανοώ την παγωνιά που μούσκεψε τα πόδια σου αλλά μου ζέστανε την καρδιά εμένα. Τι όμορφη η φύση όσο και ακόμη κι αν λυσσομανά ο αγέρας!!
    Τι φαγητό ήταν αυτό που τσίκνισε το σπίτι αλλά ήταν νοστιμότατο; Πρέπει να μου πεις γιατί ''τρέχουν τα σάλια'' για κάτι που δεν ξέρω;
    Σε φιλώ Όλγα μου και σκέφτομαι τα μονοπάτια της Άνοιξης πώς θα είναι ζωγραφισμένα στα μέρη σου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Χαίρομαι Αννίκα μου που σου άρεσε τόσο! Ήθελα να συνοδεύσω τις φωτογραφίες με λόγια, να μεταφέρω αυτήν την αίσθηση που ένιωσα, αλλά δυσκολεύτηκα, όπως θα κατάλαβες, να ξεκουνηθώ και δεν ήξερα πώς θα μου βγει!

    Φασολάδα, ε;! Εγώ ρεβυθάδα να σιγοψήνεται στη σόμπα! Το σήκωνε η μέρα το όσπριο! Φαντάζομαι κι εκεί, το κρύο του θα τό'χει! Καλό σου βράδυ και καλή βδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Καλησπέρα Μαρία μου! Μου κάνει εντύπωση που κατάφερα και σας συνεπήρε τόσο! Νόμιζα πως δεν ήμουν τόσο σε "φόρμα" για να περιγράψω την εικόνα που βιώσα! Μην νομίζεις, κι εγώ ώρες-ώρες λέω: "Πώς ζω, ρε φίλε!" Το επιδιώκω φυσικά... η χαρά της επαφής με τη φύση, η ομορφιάς της απλότητας, η αυτονομία σε κάποια πράγματα... αντισταθμίζουν τις όποιες αντιξοότητες. Ένα είδος γαλήνης που χαρίζουν τούτοι οι ρυθμοί.. Γιατί φυσικά κι εδώ τρελάδικο έχουμε καταντήσει, αλλά ένα χιόνι, π.χ., μπορεί να μας επαναφέρει για μια νύχτα σε άλλες συχνότητες, ξεχασμένες...

    Τη Γρου, σε πληροφορώ, δε χρειάζεται να τη λυπάσαι καθόλου! Η μόνη που δεν ξύλιασε! Όλη μέρα την πέρασε αραχτή δίπλα στη σόμπα. Και το βράδυ, εκείνη γκρίνιαζε να την πάω στην αποθήκη για το βραδινό της! Κι εκεί, αρχοντικά την περνάει με τις κουβέρτες της και το καλαθάκι της! Άσε που της είχα ξεχιονίσει κι ίσα να βράχηκαν λίγο τα πατουσάκια της μονάχα!

    Καλό βράδυ, Μαράκι μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Γιάννη μου χαίρομαι πάρα πολύ που χάρηκε η ψυχή σου!

    Τελικά μάλλον έχουμε χάσει αυτό που έχουμε περισσότερο ανάγκη... Και, ξέρεις κάτι; Αν θεωρώ την περσινή χρονιά εφιαλτική, δεν είναι μόνο για τα αλλεπάλληλα "χτυπήματα" και σοβαρά προβλήματα που, χωρίς σταματημό, αντιμετώπιζα. Είναι και που μέσα σε όλα αυτά, δεν πρόφταινα ούτε καν να πάρω αυτές τις ανάσες, να μου δώσουν λίγη δύναμη...

    Πολύ καλά κάνεις και παίρνεις με το σκύλο τα βουνά και τα λαγκάδια!

    Καλό σου βράδυ Γιάννη, σ'ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Καλησπέρα Άννα μου! Σίγουρα, καλύτερα κρύα τα πόδια και ζεσταμένη η καρδιά!! Το κακό με το τσιπουράκι είναι πως ταιριάζει παντού!!!!

    Χμ... τί μαγείρεψα, ε; Αν σ'αρέσει να γλυκίζουν λίγο οι γεύσεις... Φετίτσες χοιρινό (χωρίς λίπος, βεβαίως-βεβαίως) που τσιγάρισα με λίγο κρεμμυδάκι, κι έσβησα με κρασί συν κομματάκια φιρίκι (!), ξερό σύκο, λιαστό ντοματάκι, κράνμπερις, λίγο σκορδάκι, κάτι βοτάνια μυρωδικά, κουκουνάρι, κουρκουμά κι ύστερα πρόσθεσα και πιλάφι να τραβήξει γεύσεις κι αρώματα! (Σίγουρα κάτι θα ξέχασα να σου αναφέρω!).. Αχ, μου άνοιξε κι εμένα η όρεξη τώρα! Πρέπει να φτιάξει λίγο ο καιρός να βγω στη δράση και στην κίνηση, γιατί έχω αρχίσει να παχαίνω με αυτά και με τ'άλλα!!

    Φιλιά, καλό βράδυ!

    Υ.Γ. Τα μονοπάτια της Άνοιξης, ε;... Νά'μαστε καλά, να τα οσφρανθώ και να σας τα μεταφέρω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Στην αρχή είπα ότι είχα να κάνω με το μικρό πρίγκιπα, που ζει σε άλλο πλανήτη.
    Ή το Μόγλη, ή κάποια ξωτικό.

    Όταν όμως άρχισε ο βομβαρδισμός, και να οι νυχτερινοί διάδρομοι κι οι διαδρομές, και να η Γρου, και να η πλατεία που ζωντάνευε μες στα μαύρα μεσάνυχτα, και να το χιόνι, και να η σόμπα, και να η Γρου που έγινε Γουρ(γουριστή), και να το χοιρινό με τη μύρια όσα φτιαγμένο να μοσχοβολάει, και να όλα τα απλά (και γι' αυτό σχεδόν άπιαστα),
    τότε άρχισα να καταλαβαίνω ότι όλα αυτά είναι του κόσμου τούτου κι όχι αλλουνού πλανήτη. Και τότε τα δικά μου μαύρα μεσάνυχτα φωτίστηκαν λιγουλάκι, γαλήνεψε η αγριάδα,ακούμπησε τόσο δα η ψυχή.
    Και σου έστειλα από βάθους ευχές να κρατήσει αυτό, είτε με το χιόνι, είτε αργότερα με τις πρασινάδες, είτε ακόμα πιο αργά με τα νερά και τους ίσκιους.

    Ας είναι αποκλεισμένο το χωριό. Έχουν τον τρόπο να περνάνε οι ευχές. Μπορεί να έχει τρυπώσει και καμία στην αποθηκούλα της Γρου - να κοιτάξεις, ε;

    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Καλώς τον κύριο Λι!

    Χα, όταν το διάβασα στη μητέρα μου, μου πετάει: Ευτυχώς που ανέφερες και τα ψυγεία γιατί θα νόμιζαν πως μένουμε σε σπηλιές!!! Κι όμως οι εικόνες τούτες είναι εδώ... Και παρέλειψα ν'αναφέρω το ζυμωτό ψωμί που σιγοψηθηκε στη σόμπα την προηγούμενη μέρα! Έχω καταστραφεί, λέμε, με αυτό το ψωμί! Μακάρι να πιάσουν οι ευχές του κυρίου Λι γιατί οι εποχές είναι περίεργες και το άγχος με όλα όσα το προκαλούν κι όλα όσα το ακολουθούν έχει τρυπώσει ακόμη και μέσα στην ξυλοσομπα του πιο ταπεινού σπιτικού! Ο κόσμος αλλάζει με ρυθμούς ραγδαίους, καταιγιστικους..

    Σε άλλο πλανήτη,ε;! Πού να βλεπες 2002-3 που 'χε φτάσει τα δύο μέτρα το χιόνι με αντίστοιχη χιονοθυελλα! Να θες να σκαψεις και πού να το πεταξεις; Κανονικά λαγούμια! Εχω μια φωτογραφία εδώ: https://firikia.blogspot.gr/2007/12/blog-post_1.html , αν και δεν είναι όσο εντυπωσιακή θά'πρεπε!

    Χμμ... να θυμηθώ να κοιτάξω στην αποθηκουλα της γρουγουριστης πριγκιπεσσας! Δεν πρέπει να χάνονται οι ευχές!!

    Καλό ξημέρωμα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Αντε να γεμίσουν οι αποταμιευτήρες του βουνού νερό ... να έχουμε να πίνουμε στην υγεία σας, αυτό το σπάνιο κρυστάλλινο νερό των φυσικών πηγών...και φυσικά οι καταψύκτες με βιολογικά κηπευτικά !!!!!
    Θέλω να πω, πως αν φαντάζεται κανείς την Πηλιολγα σαν μια νταρντάνα γυναίκα, να έρθει να ρωτήσει εμένα ... μια σταλιά θηλυκό πιο μικρό από τις γαλότσες της, και σίγουρα μια σταλίτσα μπροστά στο φτυάρι χαχαχαχα
    Οσο για τις φωτογραφίες ... τι να πω ξέρεις λατρεύω την ματιά σου
    Και να ξέρεις μέσα σε όοοοολα αυτά που έγραψα πιο απολαυστική ήταν η "σιωπή" που κουβαλά το χιόνι... σε ένα τραγούδι που όμοιο άλαλο δεν υπάρχει ...(τι λέω χαχαχαχ)
    Σε φιλώ :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. πω πω χιονι
    ποσο ομορφα αλλα φανταζομαι και ποσο κρυα

    να περνατε ομορφα και προσοχη γιατι οταν παγωνει ειναι επικινδυνο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ξανθιά θεά μου, πού να δεις την μάνα μου, αν θεωρείς εμένα μικροσκοπική!!! Ασε που αν συνεχίσει έτσι ο χειμώνας, θα συνεχίσω κι εγώ να "αυξανω"!!

    Αυτή η "σιωπή" του χιονιού πόσα λόγια κρύβει... Εσείς από χιόνια, πάντως, δεν έχετε παράπονο!

    Φιλιά, Μάνια μου!







    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Καλώς όρισες Κική στο "σπιτικό" μου!

    Ευτυχώς, προς το παρόν, δεν έχει κάνει τόσο χαμηλές θερμοκρασίες ώστε να γίνει γυαλί, γιατί την είχαμε βάψει με τα εδώ καλντερίμια! Όχι πως δε θέλει προσοχή, γιατί κι έτσι ακόμη γλιστράει..

    Νά'σαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. καλημέρα Όλγα (φιρικάκι)
    Θα ξεκινήσω με την αρνητική λεξούλα ''δεν'' :)))
    Δεν μου αρέσει το χιόνι, όχι τόοοσο πολύ, όχι πια!
    Με πνίγει, με μπουκώνει, με πιάνει πανικός, χάνω τις βόλτες μου, χάνω τη λιακάδα μου, τη διάθεση μου, τα πάντα!
    Είδα μια φωτογραφία στο νετ, που άνοιξαν κάποιοι την πόρτα τους και το χιόνι κάλυπτε την είσοδο στην κυριολεξία.. δεν ξέρω αν θα ήθελα να το ζήσω αυτό..
    Εσείς βλέπω μια χαρά τα καταφέρνετε, και νόστιμο φαγάκι φτιάξατε και ωραίες φωτογραφίες τραβήξατε..
    Τώρα βέβαια ευτυχώς, οι μέρες είναι και πάλι ηλιόλουστες
    Καλή σου μέρα
    Φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Ιιιιιιιιιιιιιι! Δεν έχω ξαναδεί τόσο χιόνι!
    Δηλαδή, έχω δει μόνο σε φωτογραφίες ή στις ειδήσεις, αλλά ποτέ στην πραγματικότητα!
    Εντάξει, θα μου πεις και τώρα σε φωτογραφίες είναι, αλλά είναι αλλιώς να ξέρεις ότι τις έχει τραβήξει μία Όλγα που μπορεί να μην την ξέρεις, αλλά ποτέ δεν ξέρεις, μπορεί να την γνωρίσεις, έστω και διαδικτυακά και που αυτή η Όλγα τις βάζει σε ένα φιρίκι, στο οποίο μπορείς να μπαινοβγαίνεις ότι ώρα θέλεις!
    Αν δεν ήταν το τόσο χιόνι λίγο επικίνδυνο κι αν δεν προκαλούσε ζημιές, θα ήταν τέλειο!
    Πάντως, τη Γρου θα την είχα όλη τη νύχτα στα πόδια μου, για έξτρα ζεστασιά!
    Βέβαια οι γάτες δεν κάθονται πάντα εκεί που θέλουμε εμείς, αλλά την προσπάθεια θα την έκανα!
    Αλλά κι εσύ τι ωραία που τα περιγράφεις!
    Τόσο παραστατικά, που η ευωδιά του ξύλου από τη ξυλόσομπα, ήρθε μέχρι εδώ!
    Με το συμπάθιο τώρα, αλλά φεύγω και πάω να ξαναχαζέψω τις φωτογραφίες με τα χιόνια και εκείνη στο προηγούμενο ποστ, με τα μανουσάκια!
    Χάρηκα που με βρήκες κι έτσι σε βρήκα με τη σειρά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Καλησπέρα Ματάκι Ψαριού!! Χα,χα εγώ το'χω ζήσει αυτό με δυο μέτρα χιόνι σχεδόν! Σε πληροφορώ ότι περνούσα τις μέρες μου αγκαζέ με το φτυάρι! Τόσο δεν αντέχω τον εγκλωβισμό! Λαγούμια παντού! Ήταν τρεις χρονιές σερί που έριχνε απίστευτο χιόνι! Είχα απελπιστεί με τον χειμώνα. Παρ'όλα αυτά, είναι εμπειρία... κι όσο να'ναι εντυπωσιακό. Ο ήλιος είναι βασιλιάς, δεν τον αλλάζω με τίποτα! Αλλά και το χιονισμένο παγωμένο τοπίο, αν καθαρίσει ο ουρανός και λάμψει ο ήλιος, το θεωρώ μαγικό! Το προτιμω απο κατι ακαταπαυστες βροχές που δεν έχουν σταματημό για βδομάδες... εκεί τρελαίνεσαι! Τέλος παντων, ευτυχώς χθες ο ήλιος κυριάρχησε κι άρχισε να το λιώνει κι ευτυχώς δεν πέσαν αλλο οι θερμοκρασίες ωστε να μετατραπουν τα καλντερίμια σε παγοδρομια... Τη γλιτώσαμε!

    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Καλώς όρισες Αρτιστα! Κι εγώ χάρηκα που σε βρήκα!!
    Ναι ακριβώς έτσι, είναι αλλιώς! :) Μ'αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι!! Και, φυσικά, μπορεί να γνωριστούμε κι από κοντά! Εδώ τα καταφέραμε με τη Μάνια που βρίσκεται σε άλλη ήπειρο! Μου φαίνεται πρέπει να κάνουμε μια γενική μαζωξη στο Πήλιο για τσιπουρακια!
    Να κοιμηθείς με τη Γρου; Απλά δε θα κοιμηθείς! Η Γρου ιδιαιτέρως κάθεται εκεί που θέλει και θυμάται να πεταχτεί για να κυνηγήσει την ουρά της όποτε θέλει! Άσε που είναι γκρινιαρα! Κρεβατομουρμουρα ψάχνεις; Αλλά να σου πω και την αλήθεια, η Γρου είναι ενα μη "μεταλλαγμένο" γατί και άριστος κυνηγός προς τιμήν της (άλλο αν εγώ προσπαθώ ενίοτε να σώσω τα δύστυχα θηράματα), οπότε με τόσα ποντίκια, σαύρες κλπ που αρπάζουν τα νυχακια της, στο κρεβάτι μου, το ομολογω, δε θα την έβαζα!

    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Να ..καλωσορίσω τον εαυτό μου που εισέβαλα η περίεργη γάτα έτσι απρόσκλητη στο μπλοκόσπιτο σου να ευχηθώ πρώτα Καλό Μήνα και μετά να δηλώσω πως: Δεν τα πάω καλά με το χιόνι, το βλέπω και χώνομαι μέσα στη κουβέρτα! Ίσως η ηλικία μου μου δίνει ελαφρυντικά πάντως εγώ έχω βάλει χαλί κόκκινο στην Άνοιξη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Καλωσόρισες στο σπιτικό μου, λοιπόν, ανοιξιάτικη Αχτίδα! Η Άνοιξη, πάντα, ασυναγώνιστη! Με το καλό να μας έρθει! Καλό μήνα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή