Παρασκευή 8 Μαρτίου 2019

Τα προξενιά του Μπάκουρα!

αφιερωμένο στον κύριο Λι...

Άντε να δούμε αν θα τα καταφέρω! Γιατί βεβαίως-βεβαίως, στόχος μου είναι να γράψω αυτό πού'χω στο μυαλό μου, αλλά η δυσκολία μεγάλη. Μεγάλη διότι εγώ δεν αναφέρομαι σ'έναν κάποιον υποθετικό Κάγκουρα ενός νησιού, αλλά σε βιωματικά τεκταινόμενα που έλαβαν χώρα στον συγκεκριμένο τόπο. Ο νοών νοείτο, παραπάνω δεν ημπορώ να επεξηγήσω καθ'ότι δε φέρω ψευδώνυμο κι ο κόσμος είναι μικρός! Ευτυχώς, ο αγαπητός κύριος Λι με διευκόλυνε τα μάλα με την τελευταία ανάρτησή του που, κατ'αυτόν μεν κανονικά προηγούνταν της προηγηθείσας δικής μου, αλλά κατ'εμέ προηγείται κανονικότατα της σημερινής δικής μου! Με διευκόλυνε, διότι μπορώ να δανειστώ στοιχεία, χωρίς να εκτεθώ και να εκθέσω! Οπότε, όποιος π.χ. αναρωτηθεί στην πορεία ποιός στο καλό είναι ο Σωτηράκης, ξέρει που να ανατρέξει! Και όχι, δεν εμπνεύστηκα από την ανάρτησή του, δεν ήταν προσχεδιασμένο, απλά κάποια πράγματα βρίσκουν την ώρα και συμβαίνουν! Είναι αυτό το ρημάδι το τάιμινγκ που λέγαν κι οι παλιοί... Πολλά είπα για εισαγωγή....


Αυτός ο Μάρτης, τό'χω ξαναπεί, με δυσκολεύει, πολύ με δυσκολεύει τελευταίως! Έχει κάποιο απωθημένο μαζί μου, θαρρείς. Κι είναι άδικο γιατί εγώ πάντοτε τον εκτιμούσα και περίμενα πως και τί κάθε χρόνο να περάσει η μουρτζούφλα του χειμώνα και να καλωσορίσουμε την Άνοιξη με τον Ηλιάτορά της! Τέλος πάντων, φέτος, προς το παρόν παλεύεται, αλλά αυτό δε σημαίνει πως είναι κι ολότελα ανώδυνος. Άσε που είναι πολύ νωρίς ακόμη για συμπεράσματα...
Χθες, λοιπόν, είχαμε μια "επεμβασούλα" να την πω... η μητέρα δηλαδή. Ευτυχώς, δεν έχω παράπονο, καλά πήγανε τα πράγματα, αλλά επειδή αυτή η ιστορία δεν έχει τελειωμό κι επειδή τα ωραία μας ταμεία χαρίζουν συντάξεις και ασφαλισιμότητες αλλού κι αλλού (ως κι εκτός συνόρων), αλλά όχι στην περίπτωσή μας -κι ας πλήρωνε μια ζωή ο πατέρας μου χωρίς να προφτάσει καν να χαρεί την σύνταξή του- είναι ένα θεματάκι. Αλλά αυτό δεν είναι το θέμα μας. Το θέμα μας είναι ότι εγώ ήμουν άκρως προβληματισμένη. Κι επιπλέον, "ξυπνήσαν" και κάτι άλλα θεματάκια δικά μου -δεν εννοώ ψυχολογικά- κι όλα τούτα τ'άλυτα έπρεπε κάπως να λυθούν. Οπότε, καθώς σουρούπωνε, άραξα λίγο να ξεκουραστώ από τον μαραθώνιο της ημέρας και να διαχειριστώ τους προβληματισμούς μου. Κι ακούω, η καλή σου ξαφνικά, το Σωτηράκη στην αυλή να φωνάζει τη μητέρα. Σηκώνομαι ν'ανοίξω. "Καλησπέρα. Τί έγινε;". Ο Σωτηράκης σοβαρός-σοβαρός: "Η μητέρα σου είναι εδώ;". "Εδώ είναι." και πριν προλάβω να του εξηγήσω πως είναι λιγουλάκι ασθενής και ταλαιπωρημένη, εισέρχεται στην οικία και ξαναρχίζει να την φωνάζει δυνατά. Η μητέρα ανήσυχη εμφανίζεται απ'το δωμάτιό της: "Τί έγινε; Συμβαίνει κάτι;". Ο Σωτηράκης, ο μονίμως χαριέστατος, αφύσικα σοβαρός, τόσο που ο νους μας πήγε στο κακό. "Ναι, συμβαίνει. Πρέπει να σας μιλήσω κι εσείς θα κρίνετε..." ."Ε, πες μας ντε! Καλό ή κακό;"



Τον Σωτηράκη, όμως, δεν έχει νόημα να τον ζορίζεις. Γιατί, έτσι κι αλλιώς, οι διηγήσεις του έχουν μια άλφα ελάχιστη χρονική διάρκεια την οποία δεν παρεβαίνει ποτέ. Πώς μας λέγαν στο σχολείο; "Θα γράψετε μια έκθεση με χίλιες λέξεις." Ε, οι λέξεις θά'ναι οπωσδήποτε χίλιες. Η διήγηση δε μπορεί να πέσει σε λιγότερες των χιλίων λέξεων, ακόμη κι αν το θέμα αναλύεται με δύο, π.χ. στην ερώτηση: "Πού αγόρασες αυτό το εργαλείο;" Μόνο που δεν ακολουθεί τη δομή των κλασικών εκθέσεων. Στην περίπτωση μας οι τουλάχιστον εννιακόσιες εμπεριέχονται στον πρόλογο κι όχι στο κυρίως θέμα. Κι επιπλέον η έκθεση είναι "κυοφορούσα"! Δηλαδή, κυοφορεί παρενθέσεις οι οποίες αναλύονται και πάλι σε διήγημα χιλίων λέξεων τουλάχιστον έκαστη! Οπότε κανείς αποπροσανατολίζεται, αλλά ποτέ δεν πρέπει να κάνει το λάθος (που συνηθίζει η μητέρα μου, αλλά ευτυχώς χθες ήταν αρκετά ταλαιπωρημένη για να ζητάει εξηγήσεις) να θέσει ερώτημα προς διευκρίνηση! Τότε αντιλαμβάνεσαι ότι επίλογος δεν θα υπάρξει ποτέ! (Κάθε, μα κάθε φορά, μού'ρχεται στο νου η εικόνα από εκείνο το αριστούργημα -για μένα- του ελληνικού κινηματογράφου: "Η κυρά μας η μαμή", όπου σε μια στάση που κάνει το λεωφορείο που μεταφέρει το γιατρό με την οικογένεια στο χωριό της συζύγου, ο Παντελής Ζερβός προσπαθεί να εξηγήσει στον έκθαμβο Ορέστη Μακρή ποιός είναι ο μπατζανάκης του κουνιάδου του Φούτουλα!)


Καθόμαι, λοιπόν κι αναμένω παρατηρώντας το ανεξήγητα σοβαρό ύφος του Σωτηράκη, με χίλιες κακές σκέψεις στο μυαλό: "Τί στην ευχή συνέβη πάλι; Έλεος!".
"Στου Τάδε.... ήταν ο Γιώργης ο "Γλύκας" ή Παρλαπίπας και μίλαγε με τον τέτοιον που δουλεύει στον αποτέτοιον και δεν είναι ο έτσι, αλλά είναι ο αλλιώς... Κατάλαβες ποιός είναι ο τέτοιος; Όχι ο ένας με φουσκωτά μάγουλα, ούτε ο άλλος ο λιανός, ούτε εκείνος ο Αλβανάκος, ούτε..... κλπ, κλπ. Είναι κι ένας άλλος που δουλεύει στον αποτέτοιον, που είναι... κλπ,κλπ. ... και τον λένε Μπάκουρα! (Όχι, κύριε Λι, δεν μπρεδεύτηκα πάλι, στην προκειμένη τον Παναγιώτη τον λένε όντως Μπάκουρα κι όχι Κάγκουρα!) Κι εγώ τους άκουγα, αλλά δεν ξέραν πως τους άκουγα. Και έλεγε ο Γιώργης ο "Γλύκας" για την Αθήνα. Και ξέρεις πώς τα λέει ο Γιώργης ο "Γλύκας"....κλπ,κλπ... Και τον ρωτάει ο Μπάκουρας: "Εδώ στο χωριό ξέρεις κανένα καλό κορίτσι να μου γνωρίσεις;". Κι απαντά ο Γιώργης ο "Γλύκας": "Την Όλγα ξέρω!". "



Κι εκεί ο Σωτηράκης κάνει παύση και σοβαρεύει ακόμη περισσότερο, προσθέτοντας: "Εγώ όφειλα να σου τα πω! Εσύ θα κρίνεις!".
Κι εκεί κάνω παύση κι εγώ και βάζω τα γέλια! Περί κουτσομπολιού, λοιπόν, πρόκειται! "Άντε βρε Σωτηράκη και με ανησύχησες τζάμπα! Πες ό,τι θες, αφού δεν πρόκειται για θανατικά και νοσοκομεία, πάει καλώς!"
Ο Σωτηράκης, όμως, παρέμεινε εντυπωσιακά σοβαρός, και συνέχισε: "Τον ρωτάει, λοιπόν, ο Μπάκουρας ποιά είναι η Όλγα. Κι εκείνος απαντάει: "Να εκείνη που μένει εκειδά!" "Αυτήν;! Μα την έχω δει και μ'αρέσει!" κάνει ο Μπάκουρας."
Και τότε είναι που παρεμβαίνει ο Σωτηράκης! Εμφανίζεται στο ξαφνικό και τους διακόπτει, αφού μου εξηγεί: "Δε θά'φηνα τον Παρλαπίπα να λέει για σένα, καταλαβαίνεις! Χρειαζόταν κάποιος σοβαρός. Είπα: "Για την Όλγα θα μιλήσω εγώ! Αλλά πρώτα θα μου πεις αν σ'αρέσει σοβαρά και μιλάς για γάμο! Μόνο αν μιλάς για γάμο, κι όχι για γκομενιλίκια, θα αναλάβω εγώ να κανονίσω το θέμα και θα μιλήσω στη μητέρα της. Αλλιώς, ξέχασέ το!" Σωστά δε μίλησα;" ξανασταματά τη διήγηση ζητώντας επιβεβαίωση από τη μητέρα μου!


Αυτό ήταν! Είχα ξεχάσει πλέον επεμβάσεις, γιατρούς, προβλήματα, οικονομικά και προσπαθούσα να εστιάσω σε ποιά ελληνική ταινία είχα, ξαφνικά, μεταφερθεί! Και, ποιός, τέλος πάντων, ήταν αυτός ο Μπάκουρας που με είδε και ήθελε να με παντρευτεί! Γιατί, φυσικά, έτσι του απάντησε κατηγορηματικά του Σωτηράκη, αραδιάζοντας μάλιστα και τα προσόντα του: Πρώτον και κύριον, διευκρίνισε πως δε θέλει προίκα! Δεύτερον και βασικότατον, τόνισε να είμαι ήσυχη γιατί δε θα χρειάζεται να δουλεύω καθώς ο μισθός του φτάνει και για μένα (Μπράβο Μπάκουρα! Και για μένα και για την Παναγιώταινα;! Ένας μισθός στις μέρες μας; Κοίτα να δεις!... Γιατί, παρεμπιπτόντως, ο Παναγιώτης ο Μπάκουρας έχει και μια πρώην Παναγιώταινα μ'ένα τέκνο). Τρίτον και άκρως καταπληκτικόν, ότι έχει οικόπεδο στο Κάτω Κατσιλιέρι και μπορούμε να φτιάξουμε εκεί ένα σπιτικό! (Κι ότι είχα όνειρο να παρατήσω το σπιτάκι μου να πάω να ζήσω στο Κάτω Κατσιλιέρι ένα πράγμα! Αυτό, μάλιστα, είναι κίνητρο! Ν'αφήσω το βουνό του Χείρωνα, για το οποίο εγκατέλειψα την πρωτεύουσα, για να καταλήξω στο νεόδμητο στο Κάτω Κατσιλιέρι με τον Μπάκουρα!). Τέταρτον, ότι υπάρχει και σπίτι στην πολιτεία, αν θέλω! Αμέ! (Εκεί, είμαι σίγουρη, θα μένει κι η πεθερά!). Και, πέμπτον και "απογειωτικόν" (ναι, πλέον ξεφεύγουμε από την παλιά ελληνική ταινιά!), το οποίον μου ανέφερε πραγματικά εκστασιασμένος ο Σωτηράκης: "Ξέρει ΚΑΙ να μαγειρεύει ο Μπάκουρας!". Αυτό ομολογώ ουδέποτε τό'χω ξανακούσει ως προτεινόμενο προσόν σε προξενιό, ούτε σε ταινίες, ούτε σε βιβλία, ούτε σε παλιές ιστορίες! Εκεί, ναι, κάνουμε τη διαφορά! Είναι το μεγάλο μας ατού! (Κατ'εμέ θα προτιμούσα να πλένει τα πιάτα, βέβαια, γιατί με το μαγείρεμα έχω σχέση πάθους. Αλλά, δε βαριέσαι... εκεί θα κολλήσουμε!).
Όλα έχουν να κάνουν και με τη φάση στην οποία βρίσκεται κανείς. Οπότε ίσως είναι δύσκολο να γίνουν κατανοητές και οι όποιες αντιδράσεις μου. Πέρασα μια εφιαλτική χρονιά και έχω ένα σωρό θεματάκια να επιλύσω, οπότε το τελευταίο πράγμα με το οποίο θά'θελα να απασχολήσω το μυαλό μου είναι ο κάθε Μπάκουρας κι οι προσφορές του! Από την άλλη, μετά από αλλεπάλληλα πολιτισμικά και μη σοκ που έχω καταπιεί, έχω φτάσει στο σημείο που και γάιδαρο να δω να πετάει, δε θα μου κάνει εντύπωση. Το πολύ-πολύ να σκεφτώ ότι καβάλησε ένα ντρόουν! Εδώ έχει εμφανιστεί μια τρελή και λέει πως είναι κόρη της γιαγιάς μου! Το ότι η γιαγιά μου θά'πρεπε να την είχε γεννήσει πλησιάζοντας τα 70 δεν έχει καμία σημασία! Όχι μονάχα για την τρελή, αλλά και για την μπακάλισσα του χωριού (κι όχι μόνο!) που μου την κουβάλησε νυχτιάτικα σπίτι -και γάνιασα να την ξεφορτωθώ- ενώ στην απορία μου αν η γιαγιά μου ήταν η Σάρα απάντησε απαθέστατα: "Ξέρω γω; Τόσα γίνονται!" . Οπότε, τελευταίως, ίσως αντιδρώ σαν να βρίσκομαι μέσα σε κάποιο ψυχιατρείο. Γιατί, αντί να πω: "Δε με παρατάς Χριστιανέ μου με τον Μπάκουρα βραδιάτικα, μόλις ήρθαμε από την κλινική!", λυπήθηκα το σοβαρό ύφος του και την ενδόμυχη περηφάνεια του για τον σημαντικό του ρόλο κι απάντησα: "Αυτή τη στιγμή δε θέλω κανέναν Μπάκουρα. Έχω αρκετά προβλήματα. Πες του πως ευχαριστώ, αλλά δε με ενδιαφέρει κανείς." Τί τό'θελα;! Η έρ'μη η πρώην αστή! "Τί εννοείς δε σε ενδιαφέρει κανείς; Αυτό δε μπορώ να το πω. Θα νομίσει άλλα ο άνθρωπος... Όχι, δε γίνεται να το πω αυτό!"απάντησε σαστισμένος ο Σωτηράκης. Χρειάστηκα κάτι δευτερόλεπτα να "μεταφράσω" στο μυαλό μου τί θέλει να πει ο Σωτηράκης και συνειδητοποίησα πως στο δικό του μυαλό αυτό ερμηνευόταν σαν να έλεγε στο Μπάκουρα πως "έχω άλλα γούστα", γιατί αλλιώς θά'ταν ακατανόητο να μη με ενδιαφέρει κανένας Μπάκουρας! Αχ, Θεέ μου.... Αυτό μόνο δεν έχω ακούσει σ'αυτό το χωριό για μένα, αυτό μού'λειπε να ακούσω! "Ωραία, πες του ότι έχω προβλήματα, πες του ό,τι θες, φτάνει να καταλάβει ότι δεν ενδιαφέρομαι! Μην τον προσβάλουμε τον άνθρωπο (είμαι και ψυχοπονιάρα, τρομάρα μου), αλλά δεν..."



Αμ, δε που θα τελειώναμε εκεί! Ξεκίνησε καινούριο διήγημα- έκθεση! Τα του Σωτήρη και της Σωτηράκαινας με πάσα λεπτομέρεια (για χιλιοστή φορά) με γενικό συμπέρασμα- επίλογο πως είναι κατάρα να απομένεις μόνος σε τούτη τη ζωή! Δηλαδή, πως μόνο ένας Μπάκουρας με σώζει! Καθώς μάλιστα φαίνεται να είναι τόσο καλό παιδί, όσο καλή φάνηκε κι η Σωτηράκαινα κι αυτό είναι το σημαντικό. Δεν τον γνωρίζει σαφώς για να πάρει όρκο, αλλά αν τον εγνώριζε θα επέμενε περισσότερο, μου το διευκρίνισε! Όχι δεν υπήρχε σωτηρία... όχι, ό,τι κι αν έλεγα κατανοητή δε θα γινόμουν! Αναγκαστικά "κλείσαμε" μ'αυτό που κατάλαβε ο Σωτηράκης: "Θα του πω, λοιπόν, πως αυτές τις μέρες έχεις κάτι προβλήματα, αλλά μετά θα το σκεφτείς!". Δε μ'έπαιρνε να πω τίποτα άλλο. Η συζήτηση δε θα τελείωνε ποτέ! Ή έπρεπε να ουρλιάξω... Αλλά, όπως προείπα, δεν ήμουν σε τέτοια φάση κι εκείνες τις περίφημες σταγόνες- ανθοϊάματα που ανακάλυψα πως μου πρόσδιδαν έναν ιδιαίτερο εκνευρισμό στις αντιδράσεις μου, τις είχα, επ'αυτού, δυστυχώς σταματήσει μόλις την προηγουμένη. Δεν το καθυστερούσα μια μέρα κι εγώ;!


(Υ.Γ. Και ναι, όλα τούτα δεν είναι καθόλου της φαντασίας μου, σας το βεβαιώ!)

31 σχόλια:

  1. αχαχα έχει και το χωριό το γούστο του, το ίδιο κι ο Σωτηράκης. Αλλά βρε παιδί μου κι εσύ, θέλεις να θέλεις να μείνεις μόνη όλη την υπόλοιπη ζωή σου; Είναι πράγματα αυτά; Κι ο Σωτηράκης ο καημενούλης να περιμένει να αλλάξεις γνώμη; Μήπως πρέπει να τον πάρεις και να τον φέρεις στο βουνό των κενταύρων (λέω εγώ τώρα) :)
    Μήπως να πας εσύ στο χωριό με κανένα ωραίο παιδί να λουφάξουν όλοι στη γωνιά τους;
    Τριήμερο μπροστά μας, να η ευκαιρία.
    Παγωτό ο Σωτηράκης!
    :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φαντάζομαι δεν έχεις παράπονο "Φυσάει" μου! Αφού σας στεναχώρησα στην προηγούμενη ανάρτηση, σ'αυτήν εμφανίστηκε ο Μπάκουρας και τα σάρωσε όλα!!!
      Κάτσε γιατί έχω μπερδευτεί! Ποιόν να φέρω στο χωριό; Τον Μπάκουρα;! Αχ νομίζω ότι μου έδωσε και αυτή την επιλογή ο Σωτηράκης, αλλά δεν ήμουν και τόσο συγκεντρωμένη ώστε να τα θυμάμαι όλα, γιατί από μέσα μου επαναλάμβανα ρυθμικά: "Δεν το ζω αυτό...."! Και να πάω σε ποιό χωριό με κανένα ωραίο παιδί; Στο Κατσιλιέρι;;; Ή να το φέρω στο χωριό μου εδώ; Σιγά μην τρέχω στο Κατσιλιέρι που δεν έχω ποτέ μου πάει! Σαν όνομα το ξέρω μονάχα! Να το φέρω εδώ;... χμ... Ναι, παγωτό ο Σωτηράκης! Πού να βρω όμως τώρα ένα ωραίο παιδί, ακόμη και με το τριήμερο, είναι ένα άλλο θέμα! Να δεις που ο Μπάκουρας απομένει να με σώσει τελικά! :))))) Και δε θυμάμαι και τη φάτσα του! Γιατί, αν κατάλαβα καλά, τον έχω συναπαντήσει.

      Διαγραφή
  2. Πάντως ο Κάγκουρας κι ο Μπάκουρας χωρισμένοι με ένα παιδί ήταν. Για να πάω να τσεκάρω, θυμάμαι καλά το παρατσούκλι του Παναγή ή πρόκειται περί του ιδίου προσώπου;!

    Και μετά εγώ έχω την εντύπωση ότι εκεί στο βουνό τα πράγματα κυλάνε αργά.. Αμ, δε! Καλά, χώρεσαν τόσα πράγματα σε μία μέρα, βρε φιρίκι; Και τέλειωσαν, μέρα της γυναίκας, μ' αυτή την τόσο ταιριαστή ανάρτηση;

    Κι εσύ, βρε άμυαλο κορίτσι, γιατί δε θες να σε σώσει ο Σωτηράκης; Τι τον βαφτίσαμε Σωτηράκη, λοιπόν; Τώρα, τρεχάτε ποδαράκια μου και ο σώζων εαυτόν σωθήτω. (Τώρα που το λέω, στην Αίγινα έχω συναντήσει σε σχετική αφθονία το όνομα "Σώζος" - άσχετο)

    Και, έλα που δεν ξέρω ακόμα τι ανάρτηση να κάνω αύριο.. Σκέφτομαι να δω τη δική σου σα σχόλιο που προηγείται, αλλά θα μας πάρουν με τις πέτρες - άσε που θα αποσύρει το ενδιαφέρον του και ο Μπάκουρας.. Θα δούμε, θα δούμε.

    Λοιπόν, σ' αφήνω να το σκεφτείς. Ο Μπάκουρας περιμένει (Και μην τάξεις του παιδιού - και του Μπάκουρα.. :-) :-)

    Πολλά φιλιά (σε.. όλους!!) Περαστικά στη μαμά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιατί θα μας πάρουν με τις πέτρες;;;; Τόσες "συγγραφικές σκυτάλες" παίζουν στη γειτονιά! Απλώς η δική μας έχει κάποιες ιδιαιτερότητες και δίνει, μάλιστα, τις επιλογές να αντιμετωπίζονται οι αναρτήσεις και ως σχόλια που προηγούνται ή που έπονται, ακόμη και ως "αντιθετικοί σύνδεσμοι"!!!
      Το "ο σώζων εαυτόν σωθήτω" το βιώνω χρόνια τώρα! Και, ενίοτε, πρέπει να με σώσω κι από τον ίδιο μου τον εαυτό!!!! Εκεί να δεις!!!
      Το ότι ήτανε και μέρα της γυναίκας τό'χα ξεχάσει!!! Όντως, μια χαρά κόλλησε! Μου λέει, εντωμεταξύ, η μικρή μου "εντόπια" φιλενάδα, ξεκαρδισμένη στα γέλια, όταν της τά διηγούμουν (πάνω στο κομμάτι "Άυτή; Αυτή μ'αρέσει! Την θέλω!"): "Λες και διάλεγε γουρούνι!"!
      Τώρα εσύ τί μπερδεύτηκες με τα ονόματα; Σαφώς πρόκειται περί του ιδίου προσώπου! Ο Μπάκουρας είναι ο Παναγής ο Κάγκουρας! Ο Σωτηράκης δεν αλλάζει. Ο δικός σου, αλλά και δικός μου στα εκεί σχόλια! Κι ο Γλύκας είναι ο Πίκρας της Αρτίστας!

      Κι όταν λες "φιλιά σε ...όλους", ποιούς όλους εννοείς;;; Ε;;; Αν δώσω φιλιά σε όλους, έχει να γίνει το σώσε λέμε! Αχ, κατακαημένε αστέ! Άκου "φιλιά"! (Για τα περαστικά στη μητέρα ευχαριστούμε! Μήπως τα "περαστικά" όμως έπρεπε να "πάνε" σε όλους!!!)

      Υ.Γ. Άσε που πρέπει να κρύβομαι κι από τον Γιώργη τον Πίκρα τώρα, που όλο και περνάει από δω, μην αρχίσει τον "ανταγωνισμό" με το Σωτηράκη και ακούσω την ίδια ιστορία από άλλη βερσιόν....

      Διαγραφή
  3. Ότι ο Γιώργης ο "Πίκρας" από την Αργολίδα, θα ενέπνεε την Όλγα από το βουνό των Κενταύρων και μάλιστα ένα χρόνο μετα τον θάνατό του, πού να το πει κανείς και να τον πιστέψουν!
    Τώρα για τον Μπακούρα!
    Κάλλιο να σου βγάλουν χίλια κουσούρια, παρά να ενδώσεις!
    Ναι, είμαι από αυτές που πιστεύουν ότι καλύτερα να μου βγει το όνομα, παρά το μάτι. Τα θέλω τα ματάκια μου!
    Οπότε, άσε το Σωτηράκη να διαδώσει ότι θέλει, μην σου πω να το ενισχύσεις κιόλας, για να σ' αφήσουν στην ησυχία σου!
    Επίσης μπορείς να πεις οτι αρραβωνιάστηκες με έναν καπετάνιο, που εργάζεται σε πετρελαιοφόρο και λείπει ταξίδι σε μακρινές θάλασσες και θα έρθει του χρόνου!
    Κι ότι τον αρραβώνα τον έκανες κρυφά από τη μαμά, γιατί εκείνη δεν τον ήθελε για γαμβρό της.
    Και να κάνεις συνένοχο όλο το χωριό και καλά μην σε καρφώσουν στη μαμά για τον κρυφό τον αρραβώνα! Και πρώτο-πρώτο τον Σωτηράκη!
    Κι όλοι θα συγκινηθούν από αυτή τη ρομαντική και κρυφή ιστορία αγάπης και θα κρατήσουν το μυστικό σου και δεν θα σου ξανακάνουν προξενιά με Μπάκουρες!
    Τι;
    Δεν είναι καλό το σενάριο;
    Όχι, σκέψου το!

    ΥΓ. Δεν σας πρόλαβα πριν την επέμβαση, αλλά τώρα εύχομαι σιδερένια η μητέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ Αρτίστα μου, αν ήξερες λεπτομέρειες ούτε εσύ δε θα μπορούσες να το πιστέψεις πως όλα τόσο κολλάνε! Δε μιλάμε καν για έμπνευση! Είναι που δε θέλω να "προδοθώ", αλλά δεν αντέχω... θα σου το πω κι αυτό! Ο Γιώργης ο "Γλύκας" εννοείται ότι σαν πρόσωπο υπάρχει και πρωταγωνίστησε στην ιστορία και, αχ αλήθεια σου λέω, δεν κάνω πλάκα, η πρώτη γνωριμία μας υπήρξε όταν "έδενε" το νερό για τους κήπους και περνούσε και τού'φτιαχνα καφέ! Όταν λέω, ότι η εγγραφή του Λι, συν τα σχόλια μας, αντιστοιχεί στους χαρακτήρες το εννοώ!!! Είναι απίθανο! Αν εμφανιστεί και κάποιος καπετάνιος στη ζωή μου, μετά το σχόλιό σου, πραγματικά θα αρχίσω να ανησυχώ!!!!
      Ο καημένος ο Σωτηράκης είναι από τους λίγους που δε θα διαδίδαν κάτι (άσε που εν προκειμένω ήξερε ότι δεν ισχύει αυτό), αλλά φοβήθηκε τί θα σκεφτούν και θα διαδώσουν οι υπόλοιποι αν πει κάτι τέτοιο! Κατάλαβες αγαπητή μου; Επειδή ανησυχεί μη βγάλουν λάθος συμπεράσματα για μένα, θεωρεί πως έτσι με προστατεύει!
      Η κουβέντα τελειωμό δεν είχε, γιατί η αμέσως επόμενη απάντησή μου ήταν "Πες του ότι είμαι "καμένη" και για αυτό δε θέλω κανέναν", αλλά επειδή, ευτυχώς, άμεσα συνειδητοποίησα ότι έλεγα μπαρούφα, γιατί ο Σωτηράκης ήταν ικανός να αναλύσει στο Μπάκουρα με εκθέσεις επί εκθέσεων ό,τι τραυματικό θεωρεί πως έχω περάσει στη ζωή μου, το αναίρεσα στο λεπτό!
      Καπετάνιο; Μα, καπετάνιο;!!! Και το χωριό να μη με καρφώσει στη μητέρα; Για το ίδιο χωριό μιλάμε;;; Μα θα τρέξουν να της πουν τόσα που θα κινδυνέψει να "λαλήσει" και να πιστέψει πως όντως έχει γαμβρό καπετάνιο!!! Μην το πιστέψω κι εγώ να λες! Είναι περίεργες οι εποχές κι αυτά που μας συμβαίνουν τελευταίως και το μυαλό μας λιγουλάκι "παραπαίει", δε σηκώνει πολλά!... Κι αντί να ψάχνουμε για τη μασέλα, θα ψάχνουμε σε ποιό καράβι βρίσκεται χαμένος ο γαμβρός!! (Αλήθεια, δεν απέγινε τίποτα με τη μασέλα, ε;! Τουλάχιστον καμιά Φανουρόπιτα φάγατε;)
      Ευχαριστούμε για τις ευχές και πάλι!

      Διαγραφή
    2. Καπετάνιο, καπετάνιο, να τον βλέπεις τόσο όσο, για να μην τον βαρεθείς ποτέ και να μη σε βαρεθεί κι εκείνος!
      Όπως έγραφε, μεταξύ αλλων, η Σώτια Τσώτου και τραγούδησε η
      Μαρινέλλα "Εγώ θα πάρω καπετάνιο,
      θα παντρευτώ ταξιδευτή,
      πριν τον χορτάσω να τον χάνω,
      να φεύγει πριν με βαρεθεί.
      Εγώ θα πάρω ταξιδιάρη,
      θα πάρω άνδρα ναυτικό,
      πριν με χορτάσει να σαλπάρει,
      να φεύγει πριν τον βαρεθώ".
      Τώρα θα μου πεις πώς θα βρεθεί ένας καπετάνιος πετρελαιοφόρου στα βουνά;
      Εντάξει δεν το λες και εύκολο, αλλά δεν είναι και αδύνατον!
      Πάντως αν βρεθεί καπετάνιος, θα πρέπει να με καλέσεις στο γάμο, μη σου πω θα πρέπει να είμαι η κουμπάρα!
      Αν πάλι βρεθεί κατάσκοπος (πράγμα πιο δύσκολο από τον καπετάνιο, μιας και έχει τελειώσει κι ο ψυχρός πόλεμος και τείνουν να αφανιστούν οι κατάσκοποι), που λέει η Μαρία Γ. πιο κάτω, τότε θα πρέπει να είναι εκείνη κουμπάρα!
      Πάντως, όπως και να έχει είναι μια καταπληκτική ιστορία όλο αυτό!

      Η Φανουρόπιτα έγινε, μοιράστηκε η μισή, φαγώθηκε η υπόλοιπη, έγιναν με λιγα λόγια όλα τα κατά πως πρέπει, αλλά η μασέλα δεν βρέθηκε, όπως δεν βρέθηκε και οδοντίατρος ή οδοντοτεχνίτης να κάνει επισκέψεις κατ' οίκον για να πάρει μέτρα. Αλλά δεν πειράζει, μιας και η μητέρα έχει όρεξη και τρώει τα πάντα αλεσμένα χωρίς να έχει πρόβλημα!

      Καληνύχτα Όλγα και καλά Κούλουμα!

      Διαγραφή
    3. Πρέπει να'ναι πετρελαιοφορου συγκεκριμένα, λες; Ε, πάντως, ευτυχώς το βουνό του Χείρωνα έχει τριγύρω θάλασσα! Μην ξεχνάμε και την Αργοναυτική εκστρατεία που ξεκινησε από τα μέρη μας! Ένας Ιάσονας, μεταξύ μας, δε θα μου κακοπεφτε κι ας μην ήταν ο τιμονιερης!! Αλλά πού Ιασονες και δη ελεύθεροι στις μερες μας... Όλο κάποια Μήδεια θα τους έχει γραπωσει! (Πάει, έχω ξεφύγει! Κι εσύ με σιγονταρεις!:))
      Κουμπάρα, γουαι νοτ; Αν και νομίζω έχει περισσότερες πιθανότητες η Μαρία εαν συγκαταλεξουμε στην κατηγορία "κατασκοπων" και τους ερασιτέχνες/χομπιστες του είδους που αφθονούν εδώ!! Κανόνισε να βρω τον καπετάνιο και να μην έρχεσαι να με παντρεψεις, μόνο αυτό σου λέω!!!
      Τουλάχιστον φάγατε την φανουροπιτα!!

      Καλά Κούλουμα! Καλή Σαρακοστή!

      Διαγραφή
    4. Ε καλά, ας είναι και καπετάνιος παγοθραυστικού, δεν πειράζει!
      Μια φορά, αν βρεις καπετάνιο, θα έρθω να σε παντρέψω.
      Εκτός απροόπτου φυσικά!
      Συμφώνησε κι ο Ήρωας (το στεφάνι μου).
      Καλά να είμαστε κι όλα θα γίνουν!😁

      Διαγραφή
    5. Παγοθραυστικού!! Ουαου! Θα ρωτούν δηλαδης τί δουλειά κάνει ο γαμβρος και θα λέω "καπετάνιος παγοθραυστικου"!!! (Ασχετο:Τώρα θυμήθηκα και την άλλη που δήλωσε με περηφάνια πως η κόρη της σπουδασε "εντομοκτονος"! Κάτι συνειρμούς που κάνω!)
      Συμφώνησε κι ο Ήρωας;;;;! Θέλει και κουμπάρα τρελή ή του αρέσει τόσο το Πήλιο;! Το θέμα είναι να συμφωνησει κι ο καπετάνιος! (Δεν εννοω για την κουμπαρια, για την νυφη λέω!)
      Αντε να δούμε τί θα δούμε! 😂

      Διαγραφή
    6. Κλαίω γοερά. Από τα γέλια. Με το εντομοκτόνος.
      Όχι, του φτάνει η μισότρελη σύζυγος και η θεότρελη πεθερά.
      Απλώς δεν έχουμε επισκεφτεί ποτέ το Πήλιο και το βλέπουμε ως ευκαιρία για μελλοντική εκδρομή!
      Διότι πρέπει να υπάρχει λόγος σοβαρός για να εκδράμουμε, αλλιώς βαριόμαστε να κουνηθούμε!
      Καλά, η αλήθεια είναι ότι είναι δύσκολο να φύγουμε λόγω της μητρός, αλλά δεν θέλω να σκέφτομαι τον πραγματικό λόγο, οπότε εφευρίσκω άλλους!
      Καλημέρα Όλγα!

      Διαγραφή
    7. Μήπως τελικά η καλύτερη λύση είναι να βρούμε έναν γαμβρο καπετάνιο για την μητέρα Θεοδοσία; Όποτε γυρίζει από τα ταξίδια να την αναλαμβάνει καμιά βδομάδα να πηγαίνετε ένα ταξιδάκι εσείς! Μη σου φαίνεται απραγματοποιητο... με μια καλή προίκα.. έστω για μια βδομάδα τον χρόνο... (Παρεμπιπτόντως, όταν διάβασα για τη μασέλα μπήκα να δω για τη μητέρα Θεοδοσία κι έπεσα σε μια ανάρτηση με πρωινά αξημέρωτα που έκανα το λάθος και τη διάβασα φωναχτά και στη μητέρα Όλγας που ήταν παρούσα... Από τότε, με κάθε αφορμή, ακούω ότι ούτε μια φορά δεν εχω σηκωθεί στις 6 το πρωί να της κανω σκραμπλ εγγς!)
      Ναι, με την "εντομοκτονο" θυγατέρα εχω κλάψει κι εγώ πολύ! Να βλεπες καμάρι για το πτυχίο!
      Πάντως στο Πήλιο θα χαρώ πολύ να καταφερετε να έρθετε!

      Διαγραφή
    8. Είχα σκεφτεί να της κάνω μια γνωριμία, όταν ήταν γύρω στα 83, αλλά δεν ήθελε!
      Βρε καλή μου, βρε χρυσή μου σκέψου το! Τίποτα εκείνη!
      Και της είχα βρει έναν 75άρη, τεφαρίκι!
      Τώρα που έκλεισε τα 94, ποιον να της βρω; Που πήγε και πέθανε κι ο 75άρης στα 80 του!
      Μα καλά Όλγα, διαβάζουν τέτοια ανάρτηση στη μητέρα;
      Και πού να μάθει ότι πριν δύο μήνες, στις 3 τα ξημερώματα, με ξύπνησε να στρώσω τραπέζι για 6 άτομα, με το καλό τραπεζομάντηλο (ευτυχώς δεν διαθέτω καλό σερβίτσιο), επειδή, λέει, περίμενε τις φίλες της για φαγητό.
      Από τις οποίες 5 φίλες της δεν ζει καμία!
      Αλλά δεν μας πτοούν εμάς αυτά!
      Ευτυχώς να λέω που βυθίστηκε πολύ γρήγορα σε άλλες σκέψεις και αποσύρθηκε για ύπνο και δεν με έβαλε να μαγειρεύω και κανένα στρογκανόφ εκείνη την ώρα!
      Είπα να το κάμω ανάρτηση, αλλά δεν είχα το κουράγιο!
      Αααααααχ, μην ξύνεις πληγές τώρα με τις εκδρομές στο Πήλιο! Μιλ μερσί πάντως!

      Διαγραφή
    9. Μόνο τον προπαππο μου τον Αγαμέμνονα θα βρισκα καταλληλο για την περίπτωση της μητέρας Θεοδοσιας, αλλά ούτε κι αυτός ζει! (Άσε που ήταν και παντρεμένος με τη γιαγιά.) Κόντεψε τα 100 κι ηταν μια χαρά! Περίπου στην ηλικία της μητέρας Θεοδοσιας πήγε με πουλμαν στην Κωνσταντινούπολη να δει τα πάτρια και χορό της κοιλιάς! Και περπατούσε όλη την Αθήνα για να ψωνίσει τις κατάλληλες γκουρμεδιες προς βρωσιν. Άσε που, τώρα που το σκέφτομαι, ήταν και οδοντίατρος!! Αυτό πώς το χεις;! Θα φτιάχναμε και νέα μασέλα! Μα πώς κολλάνε όλα, απίστευτο! Θα νομίζει κανείς πως κοροϊδεύω!

      Διαγραφή
    10. Κι είχε και καταγωγή απο την Αργολίδα ο προπάππους! Άλλο αν μας ήρθε απο την Πόλη! Μήπως εγώ τελικά έπρεπε να κάνω ενα ταξιδάκι στην Αργολίδα... από τα περγαμοντα μέχρι τα σχόλια στο Μπακουρα, όλα εκεί με οδηγούν!!! Πωπω, κι εχω κι εγώ παρακλειστει στις σπηλιές των Κενταύρων, με με τ'αυτα και τ'αλλα που μας συμβαίνουν..

      Διαγραφή
    11. Ααααα μα θα έκαναν ωραίο ζευγάρι η Θεοδοσία με τον Αγαμέμνονα!
      Διότι κι η μητέρα, μπορεί να είχε γεννηθεί στα Αθήνας, αλλά οι γονείς της ήταν Μικρασιάτες!
      Κρίμα, γιατί έχω κι εγώ κάτι απονευρώσεις και κάτι εξαγωγές να κάνω...
      Να τη σκεφτείς μια βόλτα στην Αργολίδα, δεν είναι κακή ιδέα!
      Είναι ένας αρκετά ωραίος προορισμός!
      Και έχουμε και θάλασσα κοντά.
      Φυσικά δεν έχουμε καπεταναίους, παρά μόνο ψαράδες, αλλά ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να σου ξεβράσει η θάλασσα!
      Όμως μην κατέβεις καλοκαίρι, εκτός κι αν αντέχεις τα 42άρια υπό σκιά!
      Αλλιώς μια χαρά θα περάσουμε!
      Εμείς μια φορά, εδώ θα είμαστε, δεν το κουνάμε όσο ζει η Θεοδοσία κι ώσπου να μαζέψω τα ένσημά μου!

      Διαγραφή
    12. Μια χαρά είναι οι ψαράδες!! Φρέσκο ψαράκι, τσιπουράκι και θάλασσα! Βρε, ας καταφέρω εγώ να κατέβω, κι ας είναι όποτε νά'ναι! (Πλην εποχής φουλ τουρισμού... αυτό δεν το παλεύω, προτιμώ τα 42άρια!)
      Εγώ τελικά θα έπρεπε να κάνω προξενιά, τό'χω!!! Μόνο που καλό θά'ταν να επικεντρωθώ στους ζωντανούς!!! :)

      Διαγραφή
    13. Ε ναι!
      Καλύτερα στους ζωντανούς! 😂😂😂

      Διαγραφή
  4. Με έκανες και γέλασα, μόνο αυτό λέω!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μα αυτός ήταν κι ο στόχος, Ξανθή μου!!! Τουλάχιστον να γελάμε και καμιά φορά μ'αυτά που μας συμβαίνουνε!

      Διαγραφή
  5. Ο καημένος ο Σωτηράκης σε ρόλο Μαρίκας Νέζερ άντε να εξηγήσει στον Μπάκουρα γιατί χάλασε το προξενιό.(μια φορά είπε ο άνθρωπος να κάνει το καλό). Πάντως δεν το βάζει κάτω, θα ξανάρθει θα δεις. Μήπως -λέω εγώ τώρα-να φύτρωνες καμιά ελιά στο μέτωπο, κανένα γυαλί μυωπίας, κανένα δόντι μαυρισμένο, μήπως και σε σώσει. Δε σου κρύβω μια αγωνία την έχω.
    Α ρε αθάνατη επαρχία!! Τέτοια όμορφα δεν τα βλέπεις στην πόλη.
    Πρώτα περαστικά της μαμάς, ύστερα καλό τριήμερο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πάντως,όντως, ο Σωτηράκης θα χαιρόταν πολύ! Αχ, Αννίκα μου, δεν νομίζω ότι με σώζει ούτε κρεατοελιά, ούτε τίποτα! Αν σκεφτώ και σε τί κατάσταση πρέπει να με είχε δει ο Μπάκουρας -να τσαπίζω ξεμαλλιασμένη με κάτι παλιόφορμες εργασίας!- δεν νομίζω να πτοείται από τίποτα! Τον κατέκτησα με τη μία! Αχαχα!
      Ευχαριστούμε για τα "περαστικά"! Καλή Αποκριά! (αν και Τυρινή!)

      Διαγραφή
  6. Κοίτα τώρα να δεις τι μπορείς να πάθεις στα καλά καθούμενα !
    Ωχ Παναγία μου ! άντε τώρα να ξεμπλέξεις.
    Χμμμμ Όλγα μου, μιας και μιλάμε και για "μεταφορά" από Ελληνικές ταινίες και ατάκες τους, για να σε πάω στη φάση που ο ....Βουτσάς μετατρέπεται σε ιδιαίτερο φύλο για να ...γλυτώσει απ τον γκιουλέκα τον ....αδελφό της συνοδού του χαχαχαχαχαχχα το θυμάσαι ;

    Λοιπόν δύο τινά:
    ή θα πάρεις έναν γνωστό σου και θα κάνεις μια περατζάδα από τις ρούγες και άσε μετά να παραχθούν επόμενα σχόλια και ...ζυμώσεις.
    ή θα πάρεις μια γνωστή σου και θα κάνεις το ίδιο και ύστερα θα μοιράζεις αμμωνία για να συνέλθουν χαχαχαχαχα.
    Βρε τι γίνεται.
    Τελικά όλα έχουν την ομορφιά τους, τη χάρη τους.

    Όλγα μου, καλό τριήμερο να έχεις καλή μου φίλη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είδες Γιάννη μου; Μαγνήτη έχω σε κάτι τέτοια!!! Ειδικά την τελευταία χρονιά, αναπαμό δε βρίσκω από τις κουλαμάρες!!! Πέρσι τον Μάρτη είχα τον ψάλτη από το νησί! (Να, είδες, όλα έχουν να κάνουν λίγο ή πολύ με την ανάρτηση του κυρίου Λι!). Αυτό δεν ήταν προξενιό, αυτός έτυχε απλά να πιούμε καφέ παρέα με έναν κοινό γνωστό κι έφτιαξε μυθιστόρημα στο κεφάλι του! Αχ, αχ, αχ.... Φυσικά θυμάμαι τον Βουτσά!! Πάντως, δεν έχεις παράπονο, σινεφίλ φίλε μου, αυτή τη φορά τίμησα και τον κινηματογράφο στην ανάρτησή μου!!!
      Λοιπόν, το δεύτερο αποκλείεται!!!! Μα, αποκλείεται σου λέω! Για ξανασκέψου το: Αν τους βάλω τέτοιες ιδέες θα με πλευρίσουν όλες οι κρυφο....Μπακουρίνες των γύρω χωριών! Ε, όχι να με κυνηγούν και γυναίκες, τούτο δε θα το αντέξω!!!!! Έχω κι εγώ τα όριά μου!
      Τώρα έναν γνωστό, καπετάνιο ή μη, δε θά'ταν κι άσκημο! Αν και προς στιγμήν οι γνωστοί είναι οι των γύρω χωριών! Κι αυτό το Πήλιο! Έλεος! Όλο ζευγαράκια κι οι οικογένειες το προτιμούν! Δε μπορούμε να βρούμε κάποιον ελεύθερο να του δώσουμε ένα ρολάκι!

      Καλά να περάσεις Γιάννη μου, καλό τριήμερο!

      Διαγραφή
    2. Α! Ενωμεταξύ, βλέπω τις φωτογραφίες του Σπύρου Καλογήρου, και γελάω μόνη μου! Απίστευτος!!!

      Διαγραφή
  7. Εγώ πάντως τα πίστεψα όλα Όλγα χαχα. Τα έκανα και εικόνα και ακόμα γελάω. Σενάριο για μονόπρακτο στην ελληνική ύπαιθρο.
    Πρέπει να νιώθεις περήφανη, περήφανη λέγω, ως Όλγα, ως κάτοικος του βουνού των Κενταύρων που ένας Μπάκουρας σε ξεχώρισε και σου έστειλε αρραβώνα..και μάλιστα χωρίς να ζητάει προίκα!!!
    Ο Σωτηράκης πήρε πολύ σοβαρά το ρόλο του, έχει ευθύνη ο άνθρωπος, δεν θα σου προξενέψει όποιον κι όποιον :)
    Δεν θα γλυτώσεις εύκολα. Πρέπει κάτι να σκαρφιστείς γρήγορα. Πες πως είσαι κρυφά λογοδοσμένη και θα αρραβωνιαστείς έναν κατάσκοπο που λείπει συνεχώς σε αποστολές. Και μετά να τον ορκίσεις να μην πει τίποτα σε κανέναν γιατί το θέμα είναι υψίστης κρατικής ασφαλείας. Πιστεύω πως μετά από αυτό θα κάνει πίσω ο Μπάκουρας γιατί δεν είναι και εύκολο πράμα να τα βάζει με μυστικές αποστολές.
    Πολλά φιλιά και περιμένω με αγωνία τα νεώτερα :)

    Υ.Γ. Το έγραψες πάντως εξαιρετικά! Γράφε πότε-πότε κι έτσι. Σου πάει :) Καλό τριήμερο Όλγα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τί εννοείς εσύ τα πίστεψες; Δηλαδή, λες οι υπόλοιποι δεν... Αχ Χριστέ μου, να τα τραβάω αυτά και να τα νομίζουν από τη φαντασία μου! Όχι τίποτα άλλο, το πιο αστείο είναι ότι όντως συνέβησαν!
      Κοίτα, αφού τη σκαπούλαρα δυο μέρες τώρα κι ακολουθεί το Καρναβάλι (οπότε δεν νομίζω να εμφανιστεί ο Μπάκουρας στην περιοχή), είμαι σε καλό δρόμο! Κατάσκοπο, ε;! Μ'αρέσει που μου δίνετε επιλογές: Καπετάνιο, κατάσκοπο, κλπ!!!
      Μαράκι, όντως έχω κάποιους δισταγμούς, γιατί ζω στο χωριό και δε μπορώ να εκθέτω πρόσωπα και πράγματα. Πόσο μάλλον τα προσωπικά μου! Αλλιώς θα έγραφα πιο συχνά έτσι. Γιατί, πραγματικά, γράφω βιωματικά, δεν τό'χω καθόλου με το "φανταστικό", δε μου βγαίνει!

      Καλό τριήμερο!!!

      Διαγραφή
  8. Περαστικά στη μαμά!
    Περαστικά και σε σένα γιατί δεν βλέπω ξεμπερδέματα εύκολα.
    Γελάωωω δεν θα πρεπε το ξέρω αλλά γελάω. Βλέπεις μετά από την άρνηση στον Μπάκουρα πολλά θα πουν στο χωριό να το ξέρεις. Χωριό είναι αυτό.
    Αν δε θες να σου βγει το όνομα για σκέψου και το οικοπεδο στο Κάτω Κατσιλιέρι που δεν έχεις ξαναπάει. Μην αναφέρω και το σπίτι στην πολιτεία...Ου το τριήμερο προβλέπω να οργανώνεις άμυνα. Μάλλον πρέπει επίθεση να οργανώσεις.
    Το βρήκα!!!!!!!
    Να πατήσεις στο παιδί. Παιδί έχει ο Μπάκουρας και εσύ δεν θες να έχεις σχέση με παιδιά από άλλο γάμο...Α και ναι ό,τι περιουσιακά σου αραδιάζει να πεις του παιδιού είναι όχι για σένα. Ναι ναι πάτα στο παιδί βρες ένα καλό λόγο και πες πες πες ότι υπάρχει η πρώην κα Μπακουρα κακό σημάδι για προξενιό!! Δεν εμπιστεύεσαι χωρισμένους έτσι πες...
    Ουφφφ καλά ξεμπερδέματα.
    Να ευχηθώ για τον καπετάνιο; Πού ξέρεις; Εδώ όλα συμβαίνουν από ότι κατάλαβα
    Φιλάκια πολλά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ για τα περαστικά!!!

      Άννα μου, κάνεις πάρα πολύ καλά και γελάς! Ακριβώς για να γελάσει κάποιος παρέα μου έκανα αυτή την ανάρτηση! Να μην τα σκέφτομαι και γελάω μόνη μου! Γιατί μετά το πρώτο σοκ-πανικό (ήμουν πολύ ταλαιπωρημένη σου λέω) άρχισε ο γέλωτας! Και θα έσκαγα αν δεν τά'λεγα κάπου!
      Το καλό είναι πως ο Μπάκουρας δεν είναι παλληκάρι του χωριού και πως ο Σωτηράκης είναι καλό παιδί και δεν νομίζω να μιλήσει παραπέρα. Τον Γιώργη τον "Γλύκα" φοβάμαι, γιατί παραείναι παρλαπίπας! Η μόνη περίπτωση να διαπιστώσω αν κάτι έχει ειπωθεί είναι να πάω εκκλησία την Κυριακή και να πιω καφέ με τα κορίτσια ώστε να κόψω βλέμματα κι υπονοούμενα!!! Καλά, βέβαια, ένας να τύχει να μπει εδώ μέσα κι αρκεί! Όχι τίποτα άλλο, έχω κι έγνοια μη στεναχωρήσουν και τον Μπάκουρα, γιατί δε μου φταίει σε τίποτα ο άνθρωπος, ούτε που τον ξέρω δηλαδή!
      Αυτό που λες με το παιδί, δε γίνεται! Τα αγαπάω τα παιδιά (χμμμ... πλην των άκρως κακομαθημένων!), ήταν το μόνο που δε θα με πείραζε... και δε μπορώ να ψεύδομαι! Αλλά να πω για την πρώην Παναγιώταινα, είναι μια καλή λύση! Νά'ναι και καμιά υστερικιά να τη φορτωθώ κι αυτήν!!! Ή να βάζει λόγια του παιδιού εναντίον μου! Άπαπα, μεγάλο μπλέξιμο!!!
      Να δεις που, τελικά, θα καταλήξουμε στον καπετάνιο! Ε,ρε και να δω κανέναν μασκαρεμένο καπετάνιο αυτές τις μέρες με τ'αποκριάτικα! Γέλιο πού'χω να ρίξω!!!

      Φιλιά, καλές Αποκριές!

      Διαγραφή
  9. Εχω γελάσει τόσο πολύ με το χιούμορ σου ... δεν υπάρχει αυτό και χάσαμε και την Νιότη. Το λοιπόν το πράμα σε τέτοιες περιπτώσεις είναι απλό.
    Παίρνεις το σοβαρό βρίσκεις και ξεμοναχιάζεις τον Σωτηράκη και του λες. ΣΟΒΑΡΑ> Απορώ μπροστά στη μάνα μου πως σου ρθε να μου φέρεις γαμπρό μεταχειρισμένο με παιδί. Εγώ έχω αρχές, ζευγάρι που το σταύρωσε παπάς εγώ δεν το χωρίζω. Σωτήρη άχνα μην βγάλεις το κρίμα σου βάρη. Σε συγχωρώ άλλα όταν μιλάς μαζί μου να σκέφτεσαι δυο φορές αυτά που λες. Κοίτα να σκέφτεσαι πως παίζει ρόλο ξανθόπουλου αλλιώς δεν θα γλυτώσεις.
    Καλά ε? πολύ γουστάρω φάση σκυτάλης αναρτοσχολίων που προηγούνται αναρτήσεων
    Τέλος το κουτσομπολιό είναι μια από τις πιο ενδιαφέρουσες λαογραφίες.
    Ορίστε που φτάσαμε ο άντρας να μαγειρεύει και όλας!!!
    Φιλί στη μαμά όλα καλά θα πάνε :)
    (είσαι απολαυστικότηρη των απολαυστικών, επιτέλους ιχνηλάτης λίγο στην ζωή μου, πολύ σε ευχαριστώ )

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μέχρι να καταλάβω ότι δεν εννοούσες πως χάσαμε την δική μου νιότη!!! Έλα μου ντε, χάσαμε το Αλλοπαρμενο μας! Έλεος! Πρέπει να την ψησεις να επανέλθει! Μαριααααα!
      Είδες; Με βρήκε απροετοίμαστη ο Σωτηρακης και σε περίεργες μέρες ώστε να το χειριστώ κατάλληλα!! Πάντως, παραπροχθές, που με πέτυχε να απεγκλωβιζω τους τενεκέδες με τις λεμονιές (είχε καύσωνα κι είπα να τις απελευθερωσω από υπόστεγα και "κλινοσκεπασματα"... Σε δυο μέρες ανοιξαν οι ουρανοί και μας πήρε ο αγέρας και μας σήκωσε!) ήρθε να μου δηλώσει πως του μίλησε. Πάλευα, σκαρφαλωμένη, με κάτι καρφιά και σκεπαρνια οπότε και πάλι δεν ήμουν στην κατάλληλη φάση! Οπότε αρκεστηκα στην ενημέρωση: "Τον βρήκα και του μίλησα. Του είπα πως σε βρήκα και μιλήσαμε. Κι ότι είναι 60-40." Ευτυχώς εδεησε κάποτε να συμπληρωσει οτι το 60 αντιστοιχεί στο να μην τον θελω κι οχι το αντίθετο! Πάλι καλά! Απο κει και πέρα δεν κατάλαβα τα υπόλοιπα... Πάντως, κάποια στιγμή, ο Μπακουρας φαίνεται προβληματιστηκε και τον ξαναβρήκε και τον ρώτησε αν εννοούσε πως έφαγε χυλόπιτα κι ο Σωτηρακης του εξηγησε πως δεν πρέπει να το βλέπει έτσι γιατί "η κοπέλα δεν ξέρει καν ποιός είσαι!" Αν δεν του μπουν ιδέες "να μάθει η κοπέλα ποιός είναι", την γλίτωσα! Αλλιώς, βλέπω και το Γιώργη τον Γλύκα να με κυνηγάει με νέες προσφορές!!
      Σουρεάλ η ζωή μου... αχ...
      Φιλιά!! Χαίρομαι που γελασες!!

      Διαγραφή