λιλιπούτειοι προάγγελοι της άνοιξης

αφιερωμένο σε κάποια πεταλούδα ψυχή που τόσο τα αγαπάει...

Έχω μια ιδαίτερη αγάπη για τα αγριολούλουδα... Τα αγριολούλουδα που κάθε χρονιά καλωσορίζουν την άνοιξη, που αρχίζουν να ξεπροβάλουν δειλά-δειλά καθώς μας αποχαιρετά ο χειμώνας, λιλιπούτεια και κοντυλογραμμένα, εύθραυστα, αέρινα αλλά και δυναμικά... Μικρές ζωγραφιές του Θεού, προάγγελοι της πιο γλυκιάς εποχής που η πλάση όλη λουλουδίζει και στολίζεται υμνώντας την ομορφιά της ζωής... Μικροσκοπικά και τόσο ντελικάτα φυτρώνουν σε κάθε γωνιά του τόπου μας ' σε αφιλόξενα βράχια, σε ξερά και διψασμένα χώματα όσο και σε τοπία εύφορα και καταπράσινα.. Με κίνδυνο να τσαλαπατηθούν από ανθρώπους, ζώα και μηχανήματα, με τον αγέρα να μαστιγώνει τα αραχνοϋφαντα πέταλά τους, με την παγωνιά, τη βροχή ή την ξηρασία να ταλαιπωρούν το ευαίσθητο κορμάκι τους και τα άπληστα χέρια των περαστικών να το ξεπατώνουν από τη μάνα γη μέχρι να το δουν να σβήνει μαραμένο στις παλάμες τους, εκείνα επιμένουν να ξαναγεννιούνται, να ξεφυτρώνουν και να μας χαμογελούν χρωματίζοντας το βλέμμα και την ψυχή μας..


Σε όσους, βέβαια, δεν προσπερνούμε με μάτια κλειστά...