για το πιο πολύτιμο κι αγαπημένο πεταλουδάκι που γνώρισα...
Φωτεινούλα μου, χρόνια πολλά και καλά, μέσα απ'την ψυχή μου... όλη μου την αγάπη πάντα κι ένα μπουκέτο αγριολούλουδα για σένα...
του Στρατή Μυριβήλη: "...Ήταν ένα λουλούδι εκεί! Συλλογίσου. Ένα λουλούδι είχε φυτρώσει εκεί μέσα στους σαπρακιασμένους γεώσακους. Και μου φανερώθηκε έτσι ξαφνικά τούτη τη νύχτα πού'ναι γιομάτη θαύματα. Απόμεινα να το βλέπω σχεδόν τρομαγμένος. Τ'άγγισα με χτυποκάρδι, όπως αγγίζεις ένα βρέφος στο μάγουλο. Είναι μια παπαρούνα. Μια τόση δα μεγάλη, καλοθρεμμένη παπαρούνα, ανοιγμένη σα μικρή βελουδένια φούχτα. Αν μπορούσε κανείς να τη χαρεί μέσα στο φως του ήλιου, θά'βλεπε πως ήταν άλικη, μ'ένα μαύρο σταυρό στην καρδιά, με μια τούφα μαβιές βλεφαρίδες στη μέση. Ένα θραψερό λουλούδι, γεμάτο χαρά, χρώματα και γεροσύνη. Το τσουνί του είναι ντούρο και χνουδάτο. Έχει κι ένα κόμπο που δεν άνοιξε ακόμα. Κάθεται κλεισμένος σφιχτά μέσα στην πράσινη φασκιά του και περιμένει την ώρα του. Μα δε θ'αργήσει ν'ανοίξει κι αυτός. Και θάναι δυο λουλούδια τότες!..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου