Κάποτε, γύρω στο 1821..

"Μου γράφεις ένα μπουγιουρντί, λέγεις να προσκυνήσω

κι εγώ, πασά μου, ρώτησα τον πούτζον μου τον ίδιον

κι αυτός μου αποκρίθηκε να μην σε προσκυνήσω

κι αν έρθεις κατ' επάνω μου, ευθύς να πολεμήσω."

(Γεώργιος Καραϊσκάκης)

Έτσι, για να θυμόμαστε λιγάκι πως είναι νά'χεις μέσα σου την αίσθηση της Ελευθερίας.. αυτό το "Ελευθερία ή Θάνατος" της χιλιοταλαιπωρημένης Σημαίας μας.. το "Χαίρε ω Χαίρε Ελευθεριά!" του Εθνικού μας Ύμνου ("Ύμνου προς την Ελευθερίαν", για να μην ξεχνιόμαστε).. από το "Ω, παίδες Ελλήνων, ίτε, ελευθερούτε πατρίδ', ελευθερούτε δε παίδας, γυναίκας, θεών τε πατρώων έδη, θήκας τε προγόνων` νυν υπέρ πάντων αγών" του Αισχύλου ("Πέρσες") μέχρι το "Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους"του Κολοκοτρώνη και πάει λέγοντας... για να φτάσουμε στο Σήμερα της Λήθης και της Αδράνειας, των προσκυνημένων "ηγετών" και της διαστρέβλωσης της Ιστορίας μας, ως και της υποθηκεύσεως της ίδιας της Πατρίδας μας ("την πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσω", ορκίζονταν οι αρχαίοι Αθηναίοι... οι σημερινοί "αρχηγοί" πάλι, συναγωνίζονται ποιός θα την πρωτοξεπουλήσει..).. Στο σήμερα μιας ιδιαιτέρως μεθοδικής και ύπουλης υποδουλώσεως....μέσω της αποχαυνώσεως...

"[...] Παίρνουνε τ' αλαφριά σπαθιά και τα βαριά τουφέκια,

 στην Αλαμάνα φτάνουνε και πιάνουν τα ταμπούρια. 

 "Καρδιά, παιδιά μου" φώναξε, "παιδιά μη φοβηθείτε, 

 σταθείτε αντρειά σαν Έλληνες και σα Γραικοί σταθείτε". 

 Ψιλή βροχούλαν έπιασε κι ένα κομμάτι αντάρα, 

 τρία γιουρούσιαν έκαμαν, τα τρία αράδα αράδα. 

 Έμεινε ο Διάκος στη φωτιά με δεκαοχτώ λεβέντες. 

 Τρεις ώρες επολέμαε με δεκαοχτώ χιλιάδες.  

 Βουλώσαν τα κουμπούρια του κι ανάψαν τα τουφέκια, 

 κι ο Διάκος εξεσπάθωσε και στη φωτιά χουμάει. 

 Ξήντα ταμπούρια χάλασε κι εφτά μπουλουκμπασήδες, 

 και το σπαθί του κόπηκε ανάμεσα απ' τη χούφτα 

 και ζωντανό τον έπιασαν και στον πασά τον πάνουν. 

 Χίλιοι τον παν από μπροστά και χίλιοι από κατόπι. 

 Κι ο Ομέρ Βρυώνης μυστικά στο δρόμο τον ερώτα: 

 "Γίνεσαι Τούρκος Διάκο μου, την πίστη σου ν' αλλάξεις, 

 να προσκυνήσεις στο τζαμί, την εκκλησιά ν' αφήσεις;" 

 Κι εκείνος τ' αποκρίθηκε και στρίφτει το μουστάκι: 

 "Πάτε κι εσείς κι η πίστη σας, μουρτάτες να χαθείτε! 

 Εγώ Γραικός γεννήθηκα Γραικός θε ν' αποθάνω. 

 Α, θέλετε χίλια φλωριά και χίλιους μαχμουτιέδες 

 μόνον εφτά μερών ζωή θέλω να μου χαρίστε, 

 όσο να φτάσει ο Οδυσσεύς και ο Θανάσης Βόγιας". 

 Σαν τ' άκουσε ο Χαλίλμπεης, αφρίζει και φωνάζει: 

 "Χίλια πουγκιά σας δίνω γω κι ακόμα πεντακόσια, 

 το Διάκο να χαλάσετε, το φοβερό τον κλέφτη, 

 γιατί θα σβήσει τη Τουρκιά κι όλο μας το ντοβλέτι". 

 Το Διάκο τότε παίρνουνε και στο σουβλί τον βάζουν. 

 Ολόρτο τον εστήσανε κι αυτός χαμογελούσε, 

 την πίστη τους τούς ύβριζε, τους έλεγε μουρτάτες: 

 "Σκυλιά, κι α' με σουβλίσετε ένας Γραικός εχάθη. 

 Ας είναι ο Οδυσσεύς καλά και ο καπετάν Νικήτας, 

 που θα σας σβήσουν την Τουρκιά κι όλο σας το ντοβλέτι". 

("Του Διάκου", δημοτικό)

Α, και πάλι για να μην ξεχνιόμαστε:
"Η μεσολάβηση των ξένων στα ζητήματα της Ελλάδος είτανε κατά κανόνα ατυχής, συχνά ασύνετη, και κάποτε άτιμη. Ελάχιστοι από τους αξιωματικούς που μπήκαν στην ελληνική υπηρεσία κάνανε οτιδήποτε αντάξιο της προηγούμενης φήμης τους. Η σταδιοδρομία του Νόρμαν, του Φαβιέρου, του Τσώρτς και του Κόχραν σημαδεύτηκε από μεγάλες καταστροφές. Ο Φράνκ Άστιγκς, είτανε ίσως ο μόνος ξένος που ο χαρακτήρας του και τα κατορθωματά του καλυφθήκανε από πραγματική δόξα.

Αλλά η Ελλάδα ζημιώθηκε περισσότερο από εκείνους που ονόμαζαν Φιλέλληνες στην Αγγλία και την Αμερική. Μερικά από τα ατμόπλοια, για τα οποία η ελληνική κυβέρνηση πλήρωσε μεγάλα ποσά στο Λονδίνο, ουδέποτε εστάλησαν στην Ελλάδα. Μερικά από τα πεδινά πυροβόλα που αγοράσανε οι Έλληνες αντιπρόσωποι - Ορλάνδος και Λουριώτης - είτανε τόσο κακά κατασκευασμένα, που οι κυλίβαντες έσπαζαν με την πρώτη βολή. Στη Νέα Υόρκη είχανε υπογραφή συμφωνίες να ναυπηγηθούν δύο φρεγάτες και οι συμβληθέντες τα καταφέρανε με τέτοιο τρόπο, ώστε η Ελλάς παρέλαβε μόνο μία, αφού πλήρωσε την αξία για δύο."
(G. Finley - Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως)

Και ξανά για να μην ξεχνιόμαστε.. όταν η απάντηση στον απεσταλμένο του αρχηγού του τουρκικού στρατεύματος ήτανε:
"Γαμώ την πίστιν σας και τον Μωχαμέτη σας. Δεν εντρέπεσθε να ζητείτε "από ημάς" συνθήκην με "έναν" κοντζιά σκατο-Σουλτάν Μαχμούτην -να τον χέσω και αυτόν και τον Βεζίρην σας και τον Εβραίον Σιλιχτάρ Μπόδα την πουτάνα!" (Γεώργιος Καραϊσκάκης)

Χρόνια πολλά και Λεύτερα εύχομαι.. Διπλή γιορτή σήμερα.. Άντε, να προλάβω και την παρέλαση των πιτσιρικάδων μας ...όσο μας επιτρέπουν ακόμη να τιμάμε.. έστω και λίγο.. τους ήρωες αυτούς που χύσαν το αίμα τους για να μπορέσουμε εμείς να υπάρξουμε σε τούτον τον τόπο.. και για όσο ακόμη μας επιτρέπουν νά'χουμε σχολειό εδώ στα χωριά μας.. σχολειό που, με νύχια και με δόντια, καταφέραμε "προσωρινά" να το κρατήσουμε..