Έλα να παίξουμε...
Θα σου χαρίσω τη βασίλισσά μου
Ήταν για μένα μια φορά η αγαπημένη
Τώρα δεν έχω πια αγαπημένη
Θα σου χαρίσω τους πύργους μου
Τώρα πια δεν πυροβολώ τους φίλους μου
Έχουν πεθάνει από καιρό
πριν από μένα
Όλα, όλα, και τ' άλογά μου θα στα δώσω
Όλα, όλα, και τ' άλογά μου θα στα δώσω
Μονάχα ετούτο τον τρελό μου θα κρατήσω
που ξέρει μόνο σ' ένα χρώμα να πηγαίνει
δρασκελώντας την μιαν άκρη ως την άλλη
γελώντας μπρος στις τόσες πανοπλίες σου
μπαίνοντας μέσα στις γραμμές σου ξαφνικά
αναστατώνοντας τις στέρεες παρατάξεις
Έλα να παίξουμε...
Ο βασιλιάς αυτός δεν ήτανε ποτέ δικός μου
Κι ύστερα τόσους στρατιώτες τι τους θέλω!
Τραβάνε μπρος σκυφτοί δίχως καν όνειρα
Όλα, όλα, και τ' άλογά μου θα στα δώσω
Όλα, όλα, και τ' άλογά μου θα στα δώσω
Μονάχα ετούτο τον τρελό μου θα κρατήσω
που ξέρει μόνο σ' ένα χρώμα να πηγαίνει
δρασκελώντας την μιαν άκρη ως την άλλη
γελώντας μπρος στις τόσες πανοπλίες σου
μπαίνοντας μέσα στις γραμμές σου ξαφνικά
αναστατώνοντας τις στέρεες παρατάξεις
Έλα να παίξουμε...
Κι αυτή δεν έχει τέλος η παρτίδα...
Μανώλης Αναγνωστάκης
|
Όμορφο ποίημα για το πιο αγαπημένο μου παιχνίδι. Να'σαι καλά και μέρα καλή:)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή σου μέρα Λάκη! Ναι, όμορφοι στίχοι, ιδιαίτεροι.. Όσο για το σκάκι, έπαιζα χρόνια πριν, μικρή, με τον πατέρα μου.. Ωραίο παιχνίδι κι ας τό'χω εγκαταλείψει.. Νά'σαι καλά..:))
ΑπάντησηΔιαγραφή..καλημερα γλυκια μου...απ τα πιο αγαπημενα μου..[κι ας μην εμαθα ποτε σκακι..μονλο που το επιθυμουσα αφανταστα...ασε δε κ κατι αλλο..]φιλακια με αγαπη..
ΑπάντησηΔιαγραφήΦωτεινάκι μου αγαπημένο καλημέρα.. ναι, αυτό το "κάτι άλλο".. τίποτα δεν είναι τυχαίο..
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραίο το σκάκι.. κι εγώ θά'θελα να ξανάπαιζα τελικά..
Φιλάκια, την αγάπη μου..