φθινοπωρινά αρώματα..

Σήμερα φθινοπώριασε... Ξημερώματα με ξύπνησε η βροχή! Ξεχασμένος ήχος, μετά από ένα καλοκαίρι θερμό σαν ατμομηχανή, εκείνου του αγαπημένου "Μουτζούρη" που ταξίδευε τους κατοίκους του βουνού μέχρι την πολιτεία.. Σαν να πήρε μιαν ανάσα η σκονισμένη πλάση, σαν να ξενύσταξαν τα φυλλαράκια του "εινοσίφυλλου" όρους κι αρχίσαν να κελαηδούν στην ανατολή.. Ελληνικό καφεδάκι κι έξω το τοπίο αγουροξυπνημένο, ντυμένο με χρώματα μουντά. Κρυαδάκι, ο αγέρας βολτάρει νωχελικός και δυο-τρία πουλάκια πιάσαν το τραγούδισμα. Πράγματι, φθινοπώριασε.. Κάτι τέτοια πρωινά σε κάνουν να λαχταράς μιαν αγκαλιά δίπλα στο τζάκι, τα κάστανα να τσιρτσιρίζουν στα κάρβουνα και φρεσκοχρονίτικο κρασί στο ποτήρι..

Σίγουρα φθινοπώριασε.. Αν κι ακόμη τα φύλλα δεν έχουν βαφτεί κίτρινα κι οι γωνιές του δρόμου δε λαμπυρίζουν χρυσαφί, νιώθεις να ζωγραφίζει η φύση το καλοσώρισμα της εποχής... Κύκλοι, ατελείωτοι κύκλοι κι αργοκυλάμε πάνω τους... Ενίοτε, σκαλώνουμε κιόλας..

Φθινοπώριασε κι αρχίσαν να ξεπροβάλουν μέσα απ'την πονεμένη γη τα πρώτα κυκλάμινα, τα αρχοντικά αγριολούλουδα του φθινοπώρου. Έψαξα να τα βρω, να μου πιστοποιήσουν τον ερχομό του.. Δειλά-δειλά ακόμη, καθώς αποζητούν δροσιές για να ξεθαρρέψουνε και ν'απλωθούν, αρχίσανε να μου χαμογελούν..

Τούτα τα κυκλάμινα που φέρουν "στρογγυλάς βωλοειδείς ρίζας" (Διοσκουρίδης) -εξ'ου κι η ονομασία τους- και που τα πρωτοσυναντάμε, εκεί στο άλσος, μπροστά στον οίκο του Αιήτου στην Κολχίδα, εκεί που ένας φοβερός όφις φύλαγε το Χρυσόμαλλο Δέρας, κρεμασμένο στην ιερή βελανιδιά.. Εκεί που ο Ιάσονας, με τις μαστοριές της ερωτευμένης Μηδείας, κατόρθωσε να πραγματοποιήσει τον άθλο του και να το φέρει πίσω στην Ελλάδα... εκεί στην εποχή των μύθων.. ή ίσως της πραγματικότητας...

(Ορφέως, "Αργοναυτικά", απόδοση: Ι.Πασσά)

Φθινοπώριασε, λοιπόν, και γέμισε η ψυχή μου αρώματα.. του νοτισμένου χώματος και του φρεσκοκομμένου ξύλου..

Ακόμα κι η θάλασσα, πέρα στην άκρη του ματιού, φάνηκε να βαραίνει, να μισοκλείνει τα βλέφαρα, νυσταγμένη βασιλοπούλα, αποχαιρετώντας τους τελευταίους φασαριόζους επισκέπτες, μέχρι να της ξαναζεστάνει το κορμί ο φλογερός πριγκιπάς της, ο ήλιος του καλοκαιριού.
Φθινοπώριασε....