- Αύριο θα πας σχολείο;

- Δεν ξέρω.... απάντησε και κούνησε τους ώμους μ'ερωτηματικό... Βλέπεις, δεν εξαρτάται από κείνον. Μα ούτε κι από κάποια ασθένεια που θα μπορούσε να τον κρατήσει όμηρο στο σπίτι. Τότε από ποιόν; Ποιός έχει πάρει την τύχη του παιδιού στα χέρια του; Δεν ξέρω.... αν κι ίσως και να υποψιάζομαι...

Ελληνική επαρχία 2011... (Για την πρωτεύουσα δεν το συζητώ.. άλλα δράματα εκεί...)

Πέρσι την άνοιξη, λοιπόν, ξεσηκωθήκαμε να μη μας κλείσουν το Γυμνάσιο που τόσα χωριά εξυπηρετεί. Με νύχια και με δόντια το κρατήσαμε "προς το παρόν", κάνοντας ό,τι, μα ό,τι περνούσε από το χέρι μας. Η εναλλακτική; Ένα Γυμνάσιο μιας ώρας μακρινό, με ένα οδικό δίκτυο ορεινό και δύσκολο, με καιρικές συνθήκες αντίξοες και το πρώτο χιόνι να κλείνει τους δρόμους, χωρίς καμία μα καμία δημόσια συγκοινωνία που να συνδέει όλα τούτα τα χωριά. Ναι, να το κλείσουν! Ένα ιστορικό σχολείο. Χωρίς να υπάρχει λόγος. Χωρίς να υπολειτουργεί. Χωρίς να έχει ανεπάρκεια μαθητών. Χωρίς να έχει βασικές ελλείψεις. "Για καλύτερα!"" Τί καλύτερα, μωρεεέ; Θα μας τρελάνετε;"

Τέλος πάντων.. δεν το κλείσαν. Προς το παρόν. Για φέτος. Αλλά, κόψαν τα λεωφορεία! Αμ, πώς;! Πάνε τα μαθητικά. Κι όταν λέμε "μαθητικά", εννοούμε τα δρομολόγια του ΚΤΕΛ που μεταφέραν τους μαθητές των χωριών, αλλά και όσους κατοίκους χρησιμοποιούσαν τη δημόσια συγκοινωνία. Κι εδώ μιλάμε για τα κεντρικά χωριά. Για τα άλλα... τα μικρότερα...ε, αυτά τα αποκόψαν εντελώς! Εκτός δρομολογίου, λέμε. Ακόμη κι όταν πρόκειται για δυόμιση χιλιόμετρα απόσταση! Ναι, για δυόμιση χιλιόμετρα απόσταση το λεωφορείο δεν πηγαίνει στο διπλανό χωριό να παραλάβει τα παιδιά (και όχι μόνο).

Εξ ου και άκουσα το διάλογο προχθές:...

-Αύριο θα πας σχολείο;

-Δεν ξέρω....

Κι άντε για το Γυμνάσιο, τελικά έβαλε πουλμανάκι ο Δήμος. Για το Λύκειο; Πού'ναι εκτός Δήμου, πέρα μακριά;

Σαν να γυρίζουμε χρόνια πίσω... Και να γυρίζαμε εντελώς, που λέει ο λόγος, μπορεί νά'τανε και καλύτερα! Αλλά γυρίζουμε μόνο στα στραβά του τότε, κρατώντας και τα στραβά του σήμερα...

Χωρίς βιβλία... Αυτό πάλι; Ίσως θά'πρεπε να μας τα παραγγέλνουν κι εμάς στην Τουρκία, όπως γίνεται για τις μουσουλμανικές μειονότητες (ακόμη και για τους -ουδεμία σχέση με Τουρκία- Πομάκους) της Θράκης. Αυτά τα βιβλία είμαι σίγουρη ότι ήδη θα τα έχουν παραλάβει οι μαθητές... Έτσι κι αλλιώς, με τον ξαφνικό καταιγισμό τόσων και τόσων τηλεοπτικών σειρών της γείτονας χώρας, θα την μάθουμε μια χαρά την τουρκική!

Με dvd και φωτοτυπίες, λοιπόν, ξεκινά η σχολική χρονιά.. Για όσους ξεκινά... Όχι πως ήταν και βιβλία εκείνα των τελευταίων χρόνων... προς φυλλάδες έκλιναν... Αλλά, φαίνεται, κι αυτά πολύ μας ήταν! Γιατί, όπως και να το κάνεις, αν συνηθίζει κανείς το διάβασμα, έστω και μέσα από φυλλάδες, κάποια στιγμή -μπορεί να σπάσει ο διάολος το ποδάρι του- και να του μπει στο μυαλό ν'ανοίξει να μελετήσει και τίποτα της προκοπής! Οπότε πρέπει σιγά-σιγά να καταργηθούν! Κακό πράγμα το βιβλίο. Κι επικίνδυνο. Κάποιες εποχές το καίγανε. Τώρα το αντικαθιστούν με dvd.  Τί να σχολιάσω; Ο Γιωργάκης θα κάνει πάρτυ απ'τη χαρά του με την ελπίδα ότι επιτέλους πλησιάζει στο στόχο του: να κάνει σαν τα μούτρα του τη νέα γενιά, να μη νιώθει ως ο μοναδικός απόλυτα αποβλακωμένος κι ανίδεος! Να φτιάξει μια στρατιά επικίνδυνων ανιστόρητων και απαίδευτων τεχνοκρατών...

Με dvd λοιπόν... Άντε και να πέσει ένας ιός... άντε και να χαλάσει ο υπολογιστής... άντε και να σου κλέψουν το laptop... Άντε και να το ρίξει κάτω η γιαγιά όπως πάει να το ξεσκονίσει... Άντε και νά'ναι ελαττωματικό... Άντε και κάποιος νά'χει κατιτίς διαγράψει... προσθέσει..χμ.. ή ό,τι σχετικό...

Με dvd λοιπόν... Όπως με πλαστικά λουλούδια που στολίζουν κάποιες ταφόπλακες, να μη μαραίνονται και ξανατρέχουμε στον παππού να τ'αλλάξουμε με φρέσκα και δροσερό νερό. Να μη λειτουργούν οι αισθήσεις.. να μην τα νιώθεις στο χέρι σου.. να μην αισθάνεσαι το άρωμά τους, να μην αφουγκράζεσαι τον ήχο της σελίδας... Ναι, να μην αισθάνεσαι... Πλαστικά λουλούδια.. Κανένα συναίσθημα... καμία επαφή... καμία επικοινωνία... Και πλαστικοί δάσκαλοι οσονούπω...

Με dvd λοιπόν... Ένα πράγμα σαν το χάμπουργκερ του φαστφουντάδικου μου κάνει! Γίνανε, λέει, τα Ελληνάκια παχύσαρκα! Τώρα να δεις κολλημένα ολημερίς κι οληνυχτίς στις οθόνες (λες και δεν έφταναν τα τόσα games!)... Ακόμη πιο παχύσαρκα, συν ολότελα στραβά και με αυχενικό απ'τα γυμνασιάκά τους χρόνια!

Με dvd και internet λοιπόν.. Κι όμως σου μιλάν για Γνώση... γνώση.. γνώση.. γνώση... κι ουσιαστικά αναφέρονται σ'έναν καταιγισμό ανεξέλεγκτων πληροφοριών που σου προσφέρουν το διαδίκτυο κι οι υπολογιστές. Που ένας ενήλικας και τα χάνει.. πόσο μάλλον ένα τέκνο απαίδευτον! Πότε γουστάρανε οι ισχυροί να αποχτήσει γνώση ο λαός; Λες να τους έπιασε ο πόνος τώρα; Σαν τους Ινδιάνους καταντήσαμε! Που τους τα παίρναν όλα για δυο χάντρες γυαλιστερές...

Θυμάμαι στο σχολείο.. μικρά.. απαγορευόταν λοιπόν το κομπιουτεράκι! Έπρεπε να κάνεις τη διαίρεση μόνος σου! "Μα, γιατί, αφού υπάρχει το κομπιουτεράκι;" αναρωτιόμαστε. Για να μπορείς να σκέφτεσαι μαλάκα! Για να εξασκείς το μυαλό σου! Ακόμη γιατί αύριο μπορεί να μην τό'χεις το κομπιουτεράκι δίπλα σου! Δε θα βρεις τη γνώση στο να μάθεις να χειρίζεσαι το κομπιουτεράκι! "Και γιατί οι μεγάλοι το χρησιμοποιούν;" "Γιατί οι μεγάλοι ξέρουν διαίρεση (λέμε τώρα...).. Πρέπει πρώτα να μάθεις καλά διαίρεση.. να κατακτήσεις τη γνώση της διαίρεσης.. και μετά να το χρησιμοποιείς για ευκολία..για κάτι πιο δύσκολο."... Ποιά διαίρεση τώρα και χαζά; Εδώ ούτε για ορθογραφικό λάθος δε θα σκας, θα διορθώνεται αυτόματα απ'τον υπολογιστή σου! Αλλά, ξέχασα, ποιό ορθογραφικό;.. Τώρα που κοντεύουν να μας επιβάλουν για τα καλά τα γραικύλικα (άντε να τα πω και επισήμως μπας και δεν καταλάβατε, τα greeklish);

Πρέπει πρώτα να μάθεις να γράφεις καλά... να διαβάζεις καλά.. και μετά ας έρθει κι ένα dvd.. Μα, εδώ, κοντεύουμε να ξεχάσουμε να γράφουμε, ακόμη κι εμείς που μεγαλώσαμε με χαρτί και μολύβι!

Βγήκαν τα έτοιμα φαγητά κι οι μανάδες ξέχασαν να μαγειρεύουν... και τα μωρά τους τα ταϊζουν άγνωστοι μισθωτοί αλλοδαποί! 

Βγήκε η έτοιμη γνώση κι οι άνθρωποι ξέχασαν να μαθαίνουν και να σκέφτονται... και τα παιδιά τους τα εκπαιδεύουν...... χμ... για να σκεφτούμε ποιοί είναι όλοι αυτοί που κανονίζουν τι και πως θα μάθουν ή δε θα μάθουν τα παιδιά μας... σε ποιούς έχουμε παραδώσει τις ψυχές, το νου και το μέλλον τους.....