"Ήρθε ο Λάζαρος, ήρθαν τα βάγια,
ήρθ' η Κυριακή που τρων τα ψάρια.
Σήκω Λάζαρε και μην κοιμάσαι,
ήρθ' η μάνα σου από την Πόλη
σού'φερε χαρτί και κόμπολόι.
-Το χαρτάκι σου τί γράφει μέσα;
-Γράφει Θόδωρος, γράφει Δημήτρης,
γράφει λεμονιά και κυπαρίσσι.
Οι κοτίτσες σας αυγά γεννούνε,
οι φωλίτσες σας δεν τα χωρούνε,
δώστε μας κι εμάς να τα χαρούμε!
Και του χρόνου!"
Δε συνηθίζω να γράφω κάθε χρονιά για τα ίδια έθιμα, αλλά στην περίπτωση των "Λαζαρίνων" κάνω πάντα μια εξαίρεση. Ίσως γιατί από τούτο το έθιμο ξεκίνησε το ενδιαφέρον μου για τη λαογραφία, ακόμη επειδή με αφορμή τούτο το έθιμο γνώρισα τη γειτονιά του path έξι χρόνια πριν και σιγά-σιγά άνοιξα κι εγώ το σπιτικό μου εδώ κι επιπλέον, όσο νά'ναι, εξακολουθεί να αποτελεί μία από τις ξεχωριστά αγαπημένες μου παραδόσεις του τόπου μου, που δεν έχει σβήσει με το πέρασμα του χρόνου, ούτε αναβιώνει "φολκλορικά" όπως αλλού, αλλά συνεχίζει σταθερά κι αδιάλειπτα να λαμβάνει χώρα με το πέρασμα των αιώνων, να γεμίζει λουλούδια κι ομορφιά την ημέρα τούτη και να μας αναγγέλει τον ερχομό της άνοιξης και της Ανάστασης.
Έθιμο παλαιότερα πανελλήνιο, με διάφορες παραλλαγές, ακόμη καλά κρατεί εδώ, όπως και στην ακριτική Νίσυρο, όπου παίρνει άλλη μορφή και πρωταγωνιστικό ρόλο κατέχει η περίφημη καλαντήρα. Αξίζει να δείτε το σχετικό περίφημο βιντεάκι του Νίκου (http://tera-amou.pblogs.gr/), όπου μαγνητοσκοπεί τα κάλαντα του Λαζάρου στο νησί του την περασμένη χρονιά:
http://youtu.be/-Vw0j75kzgw
Υ.Γ. Για περισσότερες πληροφορίες σε σχέση με τις Λαζαρίνες του Πηλίου και τ'άλλα έθιμα της ημέρας σε παλαιότερες εγγραφές μου:
Λαζαρίνες στο βουνό του Χείρωνα..
Λαζαρίνες του Πηλίου κι άλλα έθιμα λαζαρικά..
Λαζαρίνες, Λάζαροι και Λαζαράκια..
Λαζαρίνες του Πηλίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου