τα κουρμπάνια

Του Αγίου Αθανασίου...

"Άι-Θανάση αφέντη μας

έλα στη γειτονιά μας"

έλεγε ο λαός..

Του Αγίου Αθανασίου, τό'χανε σε κακό να κάνουν αρχή οποιασδήποτε εργασίας κι οι γυναίκες απέφευγαν να ζυμώσουν ή να πλύνουν τέτοια μέρα. Λέγανε "είναι της Άσπρης" σήμερα...

Έθιμα με ρίζες πανάρχαιες και μάλιστα που αφορούν θυσίες ζώων σφράγιζαν τούτη τη γιορτή στη Βόρεια Ελλάδα κι ιδιαίτερα στη Θράκη. Σε αγροκτηνοτροφικές περιοχές, στα πανηγύρια που έκαναν τέτοια μέρα προς τιμή του αγίου, συνήθιζαν να σφάζουν κάποιο ζώο υπέρ υγείας, ευτυχίας και μακροβιότητας όλης της κοινότητας. Το έθιμο αυτό το λέγανε και "κουρμπάνια" κι είναι περιοχές όπου τούτο εξακολουθεί να διασώζεται και να ανθεί ακόμη και σήμερα. Ουσιαστικά, αποτελούσε και μια αφορμή να συγκεντρωθεί όλη η κοινότητα και να γευματίζει αντάμα, από ένα κοινό καζάνι, το οποίο όλοι και είχαν τροφοδοτήσει με κάτι. Παλιότερα το κρέας προερχόταν από ζώα που πιστοί είχαν τάξει στον άγιο στη διάρκεια της χρονιάς, σήμερα απλουστεύεται το έθιμο με την αγορά ζώων (προς σφαγή) ή του ίδιου του κρέατος από κάποιο κοινό ταμείο της κοινότητας. Οι ζωοθυσίες που πραγματώνονταν κάποια χρόνια παλαιότερα, με την ευλογία του παπά του χωριού, σαφώς κι εξαλείφονται, ο αρχέγονος τελετουργικός χαρακτήρας υποχώρησε, αλλά έχει παραμείνει η γιορτινή ατμόσφαιρα κι ο "συμποσιακός" χαρακτήρας σε πολλά πανηγύρια που εξακολουθούν και γίνονται προς τιμήν του αγίου.

Χρόνια πολλά σε όσους και όσες γιορτάζουν κι ιδιαίτερα στον πιτσιρικά της Γιώτας μας και στο φίλο μας Θανάση(ludovik).

Υ.Γ. Βλέπε και νεότερη ανάρτηση: Του Αγίου Αθανασίου τα κουρμπάνια